source: here
In Greece, the trade in eggs and babies is flourishing, as poor young women from Bulgaria and Romania are blackmailed into handing over infants. Perpetrators can often rely on accomplices within the local government.
Elektra Koutra is fighting to help foreign women get their children back. The young lawyer is convinced that criminal networks in Greece are blackmailing poor women from Bulgaria and Romania into selling their babies to childless couples. Koutra, who is representing a Romanian mother in court, says the Greek authorities have been slow to respond to the fight against the baby trade.
In January, Bulgarian and Greek police arrested 14 people over allegations that they trafficked newborn babies to Greece. According to Bulgarian Interior Minister Tsvetan Tsvetanov, most of the babies were of Roma origin.
Baby trafficking is a thriving black market industry in Greece, which does not regulate private adoptions. Pregnant women from Bulgaria or Romania are brought across the border to give birth. According to Greek media reports, the price for a baby from Bulgaria or Romania ranges from 15,000 to 25,000 euros ($20,000-$34,000). The mother won't get more than 3,000 euros, and is threatened with violence should she change her mind.
Indifferent officals
a syringeBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Hormone shots ensure more eggs will be readyAlexandros Zavos, director of the Institute for Migration Policy in Athens, suspects many human traffickers have accomplices among the state officials.
On the islands, says Zavos, it is believed that citizens act as helpers to the smugglers by informing them of upcoming police checks, he added. In some cases, police even take advantage of victms.
"In the city of Patras, two port police officers were accused of having robbed refugees," he adds.
In another case cited in a 2009 UN Trafficking in Persons Report, a trafficking victim was allegedly raped while in police custody, and the three police officers suspected of the crime remained free on bail as their court case continued.
Egg donations
Traffickers aren't just limited to selling babies. On the northern border of Greece, there is now a flourishing illegal trade in donor eggs, according to Athens lawyer Elektra Kourta. Poor women from Bulgaria, Romania and Latvia come to Greece for a few weeks and are treated with hormone injections to produce as many eggs as possible, says Kourta.
"Many of these women are victims of human trafficking and forced prostitution, but they are not subject to health controls. And they are hardly aware of possible complications."
Offering help
a woman and a walletBildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Many women who sell their eggs are victims of forced prostitution
The best way to help the victims is in their home country, says migration researcher Alexandros Zavos. In 2008, Zavos led a reintegration program for female victims of human trafficking and forced prostitution in Moldova.
"In the beginning they need a lot of psychological support, because many suffer from severe disturbances and suicidal thoughts," Zavos said.
Another important component of the program is the training. Zavos's program didn't give the women cash, but offered to finance job training and to help with career placement.
Reintegration programs are important, he says, because human trafficking isn't going anywhere. The trade in human beings will be a part of everyday life, says Zavos, as long as criminal gangs can make a lot of money off it.
Author: Jannis Papadimitriou / sh
Editor: Andreas Illmer
Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011
Human Rights Watch - Ensure Lesbian and Gay Couples Adoption Rights
source: here
(New York) - The Slovenian Parliament should adopt the new Family Code proposed by the Slovenian Government, Human Rights Watch said today in a letter to parliament members. The law would extend civil marriage to lesbian and gay couples and put heterosexual and homosexual partnerships on equal legal footing, including the right of same-sex partners to adopt.
"In recent years many European states have extended civil marriage and adoption rights to same-sex couples," said Boris Dittrich, acting director of the Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Rights Program at Human Rights Watch. "The proposed Family Code is Slovenia's chance to join others in Europe in enabling same-sex couples to participate fully in family life."
Many governments within Europe have grasped the urgency of ending discrimination in access to civil marriage and adoption, Human Rights Watch said. The Netherlands' legislature extended full civil marriage and adoption rights to same-sex couples in 2001; Belgium did the same in 2003 for civil marriage and in 2006 for adoption. Spain followed suit in 2005. Same-sex marriage became legal in Norway on January 1, 2009; in Sweden on May 1, 2009; in Portugal on June 5, 2010; and in Iceland on June 27, 2010. Outside Europe, South Africa, Canada, Argentina, Mexico City, and several states within the US recognize same-sex marriage.
On March 31, 2010, the Committee of Ministers of the Council of Europe also unanimously adopted a set of recommendations to member states, including Slovenia, on measures to combat discrimination on the grounds of sexual orientation or gender identity.
The Slovenian government first proposed the bill in September 2009. In accordance with international human rights standards and in line with recent decisions of the European Court of Human Rights and Slovenian national courts, the new Family Code would make three significant and necessary changes, Human Rights Watch said.
In article 2, "family" is defined as a union of an adult, or two adults, and a child, with the required bond based on the adult's role as caregiver rather than his or her biological connection. Article 3 stipulates that "matrimony union" is a union between two people of a different or same gender. Article 213 provides the right of single- or joint-parent adoption for both heterosexual and homosexual couples.
The right to marry is a basic human right enshrined in both article 12 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR) and article 9 of the European Union Charter of Fundamental Rights (Charter), as is the right to respect for private and family life in articles 8 and 7 respectively. The right to equality and to be free from discrimination is also stipulated in article 14 of the ECHR and articles 20 and 21 of the Charter.
"Governments committed to equality should not exclude anyone from certain areas of civil life," Dittrich said. "Ending unequal treatment in recognizing families and relationships is the right thing to do."
Human Rights Watch
Slovenia: Letter to Slovenian Members of Parliament
Advocating support for legislation extending civil marriage to lesbian and gay couples and the right of same-sex partners to adopt.
February 25, 2011
http://www.hrw.org/en/news/2011/02/25/slovenia-letter-slovenian-members-parliament
Dear Member of the Slovenian Parliament,
On behalf of Human Rights Watch I urge you to approve the proposal of the government 542-08/09-0008/ EPA: 0817-V, "Družinski zakonik" (Family Code), which extends civil marriage to lesbian and gay couples and puts heterosexual and homosexual partnerships on an equal legal footing, including extending the right of same-sex partners to adopt.
Human Rights Watch is an independent organization dedicated to defending and protecting human rights. We investigate and expose human rights violations. We work in more than 90 countries in the world. In Europe we have offices in London, Paris, Berlin, Brussels, Geneva, Moscow and Amsterdam.
Minister of Labor, Family and Social Affairs, Ivan Svetlik, first proposed the bill in September 2009. In accordance with international human rights standards, the new Family Code would make three significant and necessary changes.
1. In Article 2 "family" is defined as a union of an adult (or two adults) and a child whereby the required bond is based on the adult's role as caregiver rather than his or her biological connection;
2. "Matrimony union" is a union between two persons of a different or same gender as stipulated in Article 3;
3. Article 213 provides for a right for both heterosexual and homosexual couples to single or joint parent adoption.
Recent practice of national courts is in line with the proposed changes. The Slovenian Constitutional Court ruled in 2009 that the Registered Same-sex Partnership Act of 2005 was unconstitutional, as it did not provide equal inheritance rights for registered same-sex partners and families (Decision No. II Ips 462/2009). Furthermore, the Slovenian District Court in Ljubljana in 2010 recognized adoption papers of two same-sex couples who adopted a child from the United States of America, thereby legally recognizing two same-sex families in Slovenia (Decision No. I R 226/2010). This decision was not appealed.
The right to marry is a basic human right enshrined in Article 12 (Right to marry and found a family) of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR) and Article 9 (The right to marry and found a family) of the EU Charter of Fundamental Rights of the European Union (the Charter). This right, and the right to all forms of family to equality, is reinforced by Articles 8 and 7 of the ECHR and Charter respectively (Right to respect for private and family life), and the right to be free from discrimination as stipulated in Article 14 of the ECHR and Articles 20 and 21 of the Charter.
Governments committed to equality cannot legitimately reserve certain areas of civil life as ‘exempt zones' where inequality is allowed. Human rights principles lead to the conclusion that ending unequal treatment in recognizing families and relationships is the right thing to do. Civil marriage should be open to all without discrimination based on sexual orientation. This also applies to the right to adopt which should be based on the principle of the best interest of the child, as embodied in the role of the adult as caregiver, rather than biological notions of parenthood.
The Grand Chamber of the European Court of Human Rights in E.B. v France in 2008 held that refusing to grant adoption rights to a woman in a same-sex relationship, on the basis of her sexual orientation constituted a violation of Articles 14 and 8 of the ECHR. In Kopf v. Austria in 2010 the Court observed that a same-sex couple in a stable relationship constitutes "family life" under Article 8, and although the court did not agree with applicants that the right to marry obliged states to recognize same-sex marriage, the court did state clearly that the right to marry does not apply only to persons of the opposite sex.
On March 31, 2010 the Committee of Ministers of the Council of Europe unanimously adopted a set of recommendations (CM/Rec (2010)5 to member states (including Slovenia) on measures to combat discrimination on the grounds of sexual orientation or gender identity. The relevant articles are 24 and 27:
Article 24 : Where national legislation confers rights and obligations on unmarried couples, member states should ensure that their legal status and their rights and obligations are equivalent to those of heterosexual couples in a comparable situation.
Article 27 : Taking into account that the child's best interests should be the primary consideration in decisions regarding adoption of a child, member states whose national legislation permits single individuals to adopt children should ensure that the law is applied without discrimination based on sexual orientation or gender identity.
The recommendations are minimum standards. States may go beyond them when renewing their Family Code. Many governments within Europe grasped the urgency of ending discrimination in access to civil marriage and adoption. The legislature of the Netherlands extended full civil marriage and adoption rights to same-sex couples in 2001; Belgium did likewise in 2003 for civil marriage and 2006 for adoption. The parliament of Spain followed suit in 2005. Same sex marriage became legal in Norway on January 1, 2009. Sweden followed on May 1, 2009, Portugal on June 5, 2010 and Iceland on June 27, 2010.
After about a year and a half of deliberations I urge you to uphold the principles of human rights and ask you to adopt the proposed new Family Code and end legal discrimination of same-sex partners and families. I hope that you will aspire to make Slovenia a nation that upholds and practices the highest standards of human rights and join the group of above mentioned countries.
Sincerely,
Boris O. Dittrich
Acting director
Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Rights Program
(New York) - The Slovenian Parliament should adopt the new Family Code proposed by the Slovenian Government, Human Rights Watch said today in a letter to parliament members. The law would extend civil marriage to lesbian and gay couples and put heterosexual and homosexual partnerships on equal legal footing, including the right of same-sex partners to adopt.
"In recent years many European states have extended civil marriage and adoption rights to same-sex couples," said Boris Dittrich, acting director of the Lesbian, Gay, Bisexual and Transgender Rights Program at Human Rights Watch. "The proposed Family Code is Slovenia's chance to join others in Europe in enabling same-sex couples to participate fully in family life."
Many governments within Europe have grasped the urgency of ending discrimination in access to civil marriage and adoption, Human Rights Watch said. The Netherlands' legislature extended full civil marriage and adoption rights to same-sex couples in 2001; Belgium did the same in 2003 for civil marriage and in 2006 for adoption. Spain followed suit in 2005. Same-sex marriage became legal in Norway on January 1, 2009; in Sweden on May 1, 2009; in Portugal on June 5, 2010; and in Iceland on June 27, 2010. Outside Europe, South Africa, Canada, Argentina, Mexico City, and several states within the US recognize same-sex marriage.
On March 31, 2010, the Committee of Ministers of the Council of Europe also unanimously adopted a set of recommendations to member states, including Slovenia, on measures to combat discrimination on the grounds of sexual orientation or gender identity.
The Slovenian government first proposed the bill in September 2009. In accordance with international human rights standards and in line with recent decisions of the European Court of Human Rights and Slovenian national courts, the new Family Code would make three significant and necessary changes, Human Rights Watch said.
In article 2, "family" is defined as a union of an adult, or two adults, and a child, with the required bond based on the adult's role as caregiver rather than his or her biological connection. Article 3 stipulates that "matrimony union" is a union between two people of a different or same gender. Article 213 provides the right of single- or joint-parent adoption for both heterosexual and homosexual couples.
The right to marry is a basic human right enshrined in both article 12 of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR) and article 9 of the European Union Charter of Fundamental Rights (Charter), as is the right to respect for private and family life in articles 8 and 7 respectively. The right to equality and to be free from discrimination is also stipulated in article 14 of the ECHR and articles 20 and 21 of the Charter.
"Governments committed to equality should not exclude anyone from certain areas of civil life," Dittrich said. "Ending unequal treatment in recognizing families and relationships is the right thing to do."
Human Rights Watch
Slovenia: Letter to Slovenian Members of Parliament
Advocating support for legislation extending civil marriage to lesbian and gay couples and the right of same-sex partners to adopt.
February 25, 2011
http://www.hrw.org/en/news/2011/02/25/slovenia-letter-slovenian-members-parliament
Dear Member of the Slovenian Parliament,
On behalf of Human Rights Watch I urge you to approve the proposal of the government 542-08/09-0008/ EPA: 0817-V, "Družinski zakonik" (Family Code), which extends civil marriage to lesbian and gay couples and puts heterosexual and homosexual partnerships on an equal legal footing, including extending the right of same-sex partners to adopt.
Human Rights Watch is an independent organization dedicated to defending and protecting human rights. We investigate and expose human rights violations. We work in more than 90 countries in the world. In Europe we have offices in London, Paris, Berlin, Brussels, Geneva, Moscow and Amsterdam.
Minister of Labor, Family and Social Affairs, Ivan Svetlik, first proposed the bill in September 2009. In accordance with international human rights standards, the new Family Code would make three significant and necessary changes.
1. In Article 2 "family" is defined as a union of an adult (or two adults) and a child whereby the required bond is based on the adult's role as caregiver rather than his or her biological connection;
2. "Matrimony union" is a union between two persons of a different or same gender as stipulated in Article 3;
3. Article 213 provides for a right for both heterosexual and homosexual couples to single or joint parent adoption.
Recent practice of national courts is in line with the proposed changes. The Slovenian Constitutional Court ruled in 2009 that the Registered Same-sex Partnership Act of 2005 was unconstitutional, as it did not provide equal inheritance rights for registered same-sex partners and families (Decision No. II Ips 462/2009). Furthermore, the Slovenian District Court in Ljubljana in 2010 recognized adoption papers of two same-sex couples who adopted a child from the United States of America, thereby legally recognizing two same-sex families in Slovenia (Decision No. I R 226/2010). This decision was not appealed.
The right to marry is a basic human right enshrined in Article 12 (Right to marry and found a family) of the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms (ECHR) and Article 9 (The right to marry and found a family) of the EU Charter of Fundamental Rights of the European Union (the Charter). This right, and the right to all forms of family to equality, is reinforced by Articles 8 and 7 of the ECHR and Charter respectively (Right to respect for private and family life), and the right to be free from discrimination as stipulated in Article 14 of the ECHR and Articles 20 and 21 of the Charter.
Governments committed to equality cannot legitimately reserve certain areas of civil life as ‘exempt zones' where inequality is allowed. Human rights principles lead to the conclusion that ending unequal treatment in recognizing families and relationships is the right thing to do. Civil marriage should be open to all without discrimination based on sexual orientation. This also applies to the right to adopt which should be based on the principle of the best interest of the child, as embodied in the role of the adult as caregiver, rather than biological notions of parenthood.
The Grand Chamber of the European Court of Human Rights in E.B. v France in 2008 held that refusing to grant adoption rights to a woman in a same-sex relationship, on the basis of her sexual orientation constituted a violation of Articles 14 and 8 of the ECHR. In Kopf v. Austria in 2010 the Court observed that a same-sex couple in a stable relationship constitutes "family life" under Article 8, and although the court did not agree with applicants that the right to marry obliged states to recognize same-sex marriage, the court did state clearly that the right to marry does not apply only to persons of the opposite sex.
On March 31, 2010 the Committee of Ministers of the Council of Europe unanimously adopted a set of recommendations (CM/Rec (2010)5 to member states (including Slovenia) on measures to combat discrimination on the grounds of sexual orientation or gender identity. The relevant articles are 24 and 27:
Article 24 : Where national legislation confers rights and obligations on unmarried couples, member states should ensure that their legal status and their rights and obligations are equivalent to those of heterosexual couples in a comparable situation.
Article 27 : Taking into account that the child's best interests should be the primary consideration in decisions regarding adoption of a child, member states whose national legislation permits single individuals to adopt children should ensure that the law is applied without discrimination based on sexual orientation or gender identity.
The recommendations are minimum standards. States may go beyond them when renewing their Family Code. Many governments within Europe grasped the urgency of ending discrimination in access to civil marriage and adoption. The legislature of the Netherlands extended full civil marriage and adoption rights to same-sex couples in 2001; Belgium did likewise in 2003 for civil marriage and 2006 for adoption. The parliament of Spain followed suit in 2005. Same sex marriage became legal in Norway on January 1, 2009. Sweden followed on May 1, 2009, Portugal on June 5, 2010 and Iceland on June 27, 2010.
After about a year and a half of deliberations I urge you to uphold the principles of human rights and ask you to adopt the proposed new Family Code and end legal discrimination of same-sex partners and families. I hope that you will aspire to make Slovenia a nation that upholds and practices the highest standards of human rights and join the group of above mentioned countries.
Sincerely,
Boris O. Dittrich
Acting director
Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender Rights Program
TVPleiades Ευτοπία part 3
Η εκπομπή Ευτοπία σας φέρνει τα νέα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα "Πλειάδες": παρουσιάζει η Ηλέκτρα Κούτρα.
TVPleiades - Ευτοπία part 2
Η εκπομπή Ευτοπία σας φέρνει τα νέα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα "Πλειάδες": παρουσιάζει η Ηλέκτρα Κούτρα.
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
M.S.S. v. Belgium and Greece (2): The impact on EU Asylum Law
Source: www.strasbourgobservers.com
February 24, 2011
by Guest Blogger
.By Laurens Lavrysen*
As Lourdes explained in her blog post, “any attempt to comment exhaustively on the recent landmark ruling of the Grand Chamber in M.S.S. v Belgium and Greece in one page would be bound to fail.” This post will therefore focus on the impact of this judgment on EU Asylum Law, in particular on the application of the Dublin II Regulation and on the Reception Conditions Directive.
Dublin II Regulation
The Dublin II Regulation (Regulation 2003/343/CE) contains a hierarchical list of criteria to determine which EU member state is responsible for the examination of an asylum application lodged in one of the member states by a third-country national. Not the first, but the most applied criterion is that of the country where the asylum seeker has irregularly entered the European Union (Art. 10, § 1). Regardless of these criteria, the member state where the asylum application is lodged can decide on the basis of the so-called “sovereignty clause” to examine the application (Art. 3, § 2).
The M.S.S. case concerns an Afghan asylum seeker who lodged an asylum application in Belgium. Based on the Dublin II Regulation Belgium sent him back to Greece, the country through which he had irregularly entered the EU. In Greece he was placed in detention twice, during which he was subjected to degrading detention circumstances. After his release, he was abandoned to live on the streets without any support by the Greek authorities. The Court ruled that both the detention circumstances and the living circumstances (see below) amounted to a violation of Art. 3 ECHR.
The question was whether or not Belgium was allowed to transfer the applicant, being aware of the structural shortcomings in the asylum procedure and of the systematic problems in the detention and reception of asylum seekers in Greece. These problems were well-documented in reports of ngo’s and international instances such as the UN High Commissioner for Refugees and the European Committee for the Prevention of Torture.
Art. 3 ECHR prohibits the expulsion of an alien to a country where he or she runs a real risk of being subjected to torture or to an inhuman or degrading treatment or punishment (e.g. Cruz Varas and Others v. Sweden (1991), Saadi v. Italy (GC, 2008)). Also the indirect removal, through an intermediary country, of an alien to a country where he or she runs such a risk is prohibited by Art. 3 (e.g. T.I. v. The United Kingdom (2000)). Transferring states must therefore assure that the intermediary country’s asylum procedure affords sufficient guarantees to avoid his or her expulsion to a country where he runs a risk of being subjected to such a treatment. According to the Court Belgium had violated Art. 3 ECHR by exposing the applicant to the risks of the deficient asylum procedure in Greece, which amounted to a prohibited “indirect refoulement”. Belgium had committed a second violation of Art. 3 by exposing the applicant to the degrading detention and living conditions in Greece.
What does this ruling imply? It more or less means the end of mutual trust in EU Asylum Law. Transferring states should not just presume that other member states comply with their international obligations. When an issue arises under Art. 3 ECHR, they are obliged to apply the “sovereignty clause”. This concern was already reflected in the 2008 Commission Proposal for a new regulation replacing Dublin II, which provides a procedure to suspend transfers to member states which do not comply with the Reception Conditions Directive and the Asylum Procedures Directive. This proposal, which has been amended by the European Parliament and now awaits consideration by the Council, however fails to remedy a principal defect of the original regulation: richer Western European member states will continue to shift their responsibility to overburdened Southern European member states. A system which primary focus lies on the “outsourcing” of asylum seekers, rather than on the concern to provide sufficient international protection, is inherently at odds with human rights.
Reception Conditions Directive
A second interesting aspect of the judgment from the viewpoint of EU Asylum Law is the applicant’s complaint about his living circumstances in Greece. The Court first of all made clear that Art. 3 ECHR does not contain a general obligation to provide asylum seekers with a home or with financial assistance. However because asylum seekers are a particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection (see Lourdes’ post) and because the Reception Conditions Directive (Directive 2003/9/EC) entails to obligation to provide accommodation and decent material conditions to impoverished asylum seekers, the Court ruled that Greece had violated Art. 3. By attributing decisive power to the obligations under the Reception Conditions Directive, the Court strengthens the impact of this instrument. When a state fails to comply with the Reception Conditions Directive, an asylum seeker can invoke a subjective right to receive assistance under Art. 3 ECHR.
Although this ruling has far-reaching socio-economic consequences, the restrictive approach adopted by the Court is regrettable. The Court did everything to avoid creating socio-economic sub-rights under Art. 3 ECHR. It’s strange that in doing so, the Court introduces a legality test in the Art. 3 analysis. This approach is understandable in Art. 8 cases – for example in cases where a government fails to enforce its own environmental legislation (e.g. the recent case of Dées v. Hungary (2010)) – because Art. 8 ECHR explicitly requires an interference to be “in accordance with the law”. Legality arguments are however alien to Art. 3, all that is required to find a violation of this provision is whether the threshold (“the minimum level of severity”) was reached. Therefore there is no real reason why this ruling should be limited only to asylum seekers and not to other underprivileged and vulnerable persons. One could argue that a state is under a positive obligation to provide a minimum of shelter and assistance – or at least to take steps in this direction – and that abandoning people to eventually die on the streets violates Art. 3 ECHR.
*Laurens Lavrysen works as a teaching assistant / Ph.D researcher at the Human Rights Centre of Ghent University. His research interest lies in the theory of positive obligations under the European Convention on Human Rights.
February 24, 2011
by Guest Blogger
.By Laurens Lavrysen*
As Lourdes explained in her blog post, “any attempt to comment exhaustively on the recent landmark ruling of the Grand Chamber in M.S.S. v Belgium and Greece in one page would be bound to fail.” This post will therefore focus on the impact of this judgment on EU Asylum Law, in particular on the application of the Dublin II Regulation and on the Reception Conditions Directive.
Dublin II Regulation
The Dublin II Regulation (Regulation 2003/343/CE) contains a hierarchical list of criteria to determine which EU member state is responsible for the examination of an asylum application lodged in one of the member states by a third-country national. Not the first, but the most applied criterion is that of the country where the asylum seeker has irregularly entered the European Union (Art. 10, § 1). Regardless of these criteria, the member state where the asylum application is lodged can decide on the basis of the so-called “sovereignty clause” to examine the application (Art. 3, § 2).
The M.S.S. case concerns an Afghan asylum seeker who lodged an asylum application in Belgium. Based on the Dublin II Regulation Belgium sent him back to Greece, the country through which he had irregularly entered the EU. In Greece he was placed in detention twice, during which he was subjected to degrading detention circumstances. After his release, he was abandoned to live on the streets without any support by the Greek authorities. The Court ruled that both the detention circumstances and the living circumstances (see below) amounted to a violation of Art. 3 ECHR.
The question was whether or not Belgium was allowed to transfer the applicant, being aware of the structural shortcomings in the asylum procedure and of the systematic problems in the detention and reception of asylum seekers in Greece. These problems were well-documented in reports of ngo’s and international instances such as the UN High Commissioner for Refugees and the European Committee for the Prevention of Torture.
Art. 3 ECHR prohibits the expulsion of an alien to a country where he or she runs a real risk of being subjected to torture or to an inhuman or degrading treatment or punishment (e.g. Cruz Varas and Others v. Sweden (1991), Saadi v. Italy (GC, 2008)). Also the indirect removal, through an intermediary country, of an alien to a country where he or she runs such a risk is prohibited by Art. 3 (e.g. T.I. v. The United Kingdom (2000)). Transferring states must therefore assure that the intermediary country’s asylum procedure affords sufficient guarantees to avoid his or her expulsion to a country where he runs a risk of being subjected to such a treatment. According to the Court Belgium had violated Art. 3 ECHR by exposing the applicant to the risks of the deficient asylum procedure in Greece, which amounted to a prohibited “indirect refoulement”. Belgium had committed a second violation of Art. 3 by exposing the applicant to the degrading detention and living conditions in Greece.
What does this ruling imply? It more or less means the end of mutual trust in EU Asylum Law. Transferring states should not just presume that other member states comply with their international obligations. When an issue arises under Art. 3 ECHR, they are obliged to apply the “sovereignty clause”. This concern was already reflected in the 2008 Commission Proposal for a new regulation replacing Dublin II, which provides a procedure to suspend transfers to member states which do not comply with the Reception Conditions Directive and the Asylum Procedures Directive. This proposal, which has been amended by the European Parliament and now awaits consideration by the Council, however fails to remedy a principal defect of the original regulation: richer Western European member states will continue to shift their responsibility to overburdened Southern European member states. A system which primary focus lies on the “outsourcing” of asylum seekers, rather than on the concern to provide sufficient international protection, is inherently at odds with human rights.
Reception Conditions Directive
A second interesting aspect of the judgment from the viewpoint of EU Asylum Law is the applicant’s complaint about his living circumstances in Greece. The Court first of all made clear that Art. 3 ECHR does not contain a general obligation to provide asylum seekers with a home or with financial assistance. However because asylum seekers are a particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection (see Lourdes’ post) and because the Reception Conditions Directive (Directive 2003/9/EC) entails to obligation to provide accommodation and decent material conditions to impoverished asylum seekers, the Court ruled that Greece had violated Art. 3. By attributing decisive power to the obligations under the Reception Conditions Directive, the Court strengthens the impact of this instrument. When a state fails to comply with the Reception Conditions Directive, an asylum seeker can invoke a subjective right to receive assistance under Art. 3 ECHR.
Although this ruling has far-reaching socio-economic consequences, the restrictive approach adopted by the Court is regrettable. The Court did everything to avoid creating socio-economic sub-rights under Art. 3 ECHR. It’s strange that in doing so, the Court introduces a legality test in the Art. 3 analysis. This approach is understandable in Art. 8 cases – for example in cases where a government fails to enforce its own environmental legislation (e.g. the recent case of Dées v. Hungary (2010)) – because Art. 8 ECHR explicitly requires an interference to be “in accordance with the law”. Legality arguments are however alien to Art. 3, all that is required to find a violation of this provision is whether the threshold (“the minimum level of severity”) was reached. Therefore there is no real reason why this ruling should be limited only to asylum seekers and not to other underprivileged and vulnerable persons. One could argue that a state is under a positive obligation to provide a minimum of shelter and assistance – or at least to take steps in this direction – and that abandoning people to eventually die on the streets violates Art. 3 ECHR.
*Laurens Lavrysen works as a teaching assistant / Ph.D researcher at the Human Rights Centre of Ghent University. His research interest lies in the theory of positive obligations under the European Convention on Human Rights.
Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011
Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
Η Διεθνής Αμνηστία στις 22 Φεβρουαρίου 2011, απεύθυνε έκκληση για έρευνα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε διώξεις ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ), τη στιγμή που τόσο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όσο και η Αραβική Ένωση πραγματοποιούσαν ειδικές συνεδριάσεις, για να συζητήσουν την εκτεταμένη βία στην περιοχή.
Η οργάνωση έχει επίσης καλέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει πλήρες εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, εν μέσω αναφορών ότι δυνάμεις ασφαλείας συνεχίζουν να αναπτύσσουν οπλισμό, πυρομαχικά, και σχετικό εξοπλισμό, για να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα βία εναντίον διαδηλωτών.
«Ο στρατηγός Αλ Καντάφι και η κυβέρνησή του φαίνεται ότι είναι προετοιμασμένοι να σκοτώσουν όσο περισσότερους ανθρώπους χρειαστεί, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται να ενεργήσει τώρα, ώστε να δοθεί ένα τέλος σ’αυτό», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι ο ΟΗΕ και η Αραβική Ένωση πρέπει να στείλουν αμέσως εκπροσώπους στη Λιβύη, είτε από κοινού, είτε χωριστά, προκειμένου να διερευνήσουν επί τόπου την κατάσταση και σε σύντομο χρόνο να υποβάλουν έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Η οργάνωση δήλωσε ότι οι συστάσεις της έκθεσης πρέπει να περιλαμβάνουν κρίση σχετικά με το αν η κλίμακα των εγκλημάτων που διαπράττονται στη Λιβύη εξουσιοδοτούν το Συμβούλιο Ασφαλείας να παραπέμψει το θέμα στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ναβί Πιλάι, δήλωσε στις 21/2/2011 ότι οι πράξεις των Αρχών της Λιβύης εναντίον διαδηλωτών ενδέχεται να ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Σαΐφ αλ-Ισλάμ αλ-Καντάφι, γιος του Στρατηγού Καντάφι δήλωσε, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής ομιλίας, στις 20 Φεβρουαρίου, ότι ο στρατός «θα έπαιζε σημαντικό ρόλο, με οποιοδήποτε κόστος» στον τερματισμό των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και ότι οι Αρχές της Λιβύης θα πολεμήσουν «μέχρι τον τελευταίο άνδρα, την τελευταία γυναίκα, την τελευταία σφαίρα».
«Είναι εξοργιστικό ότι ο γιος του αλ-Καντάφι αισθάνεται ότι μπορεί δημοσίως να ανακοινώνει ετοιμότητα να προβεί σε σφαγή Λιβύων για να διατηρήσει την παραμονή του πατέρα του στην εξουσία.
«Η διεθνής κοινότητα πρέπει να καταστήσει αμέσως σαφές σε όλους εκείνους στην κυβέρνηση της Λιβύης, στρατιωτικούς μηχανισμούς και μηχανισμούς ασφαλείας, ότι οι ίδιοι καθώς και εκείνοι που εκτελούν τις εντολές τους πρέπει να λογοδοτήσουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για εγκλήματα όπως αυτά που αναφέρονται τώρα», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι.
«Άλλα κράτη δεν πρέπει να είναι συνένοχα σε περισσότερους φόνους. Όλες οι προμήθειες του στρατού και της αστυνομίας, και η συνεργασία με τη Λιβύη πρέπει να τερματιστούν τώρα, μέχρις ότου παύσει ο κίνδυνος για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Εκτός από τον ΟΗΕ και την Αραβική Ένωση, η Διεθνής Αμνηστία έχει επίσης καλέσει την Αφρικανική Ένωση να αναλάβει δράση.
«Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, μέλος των οποίων αποτελεί η Λιβύη, χρειάζεται να αναγνωρίσουν την σοβαρότητα της κρίσης. Η Αφρικανική Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει επειγόντως τις σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη, σε ειδική συνεδρίαση του Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Ασφάλεια», δήλωσε ο Σαλί Σέτι.
Στις 23 Φεβρουαρίου η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε τη διεθνή κοινότητα ότι απογοητεύει το λαό της Λιβύης στην πιο κρίσιμη στιγμή, καθώς ο Στρατηγός Καντάφι απείλησε ότι «θα εκκαθαρίσει τη Λιβύη πόρτα-πόρτα».
Η οργάνωση δήλωσε ότι η αντίδραση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απέτυχε επονείδιστα να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες, προκειμένου να σταματήσει η εκτεταμένη βία στη Λιβύη, και απηύθυνε έκκληση για χειροπιαστή δράση, συμπεριλαμβανομένου ενός άμεσου εμπάργκο όπλων και δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε δήλωση με την οποία απηύθυνε έκκληση για τον τερματισμό της βίας και προέτρεπε τη Λιβύη να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν έλαβε ουσιαστικά μέτρα.
Η οργάνωση επίσης επέκρινε την Αφρικανική Ένωση, η οποία δεν συγκάλεσε το Συμβούλιό της για την Ειρήνη και την Ασφάλεια για να αντιμετωπίσει την κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
«Ο Στρατηγός Καντάφι δημοσίως κατέστησε σαφή την ετοιμότητά του να σκοτώσει εκείνους που του αντιτάσσονται, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι, Γ. Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Αυτό είναι απαράδεκτο. Ο Στρατηγός αλ-Καντάφι και όλοι όσοι αναφέρονται σε αυτόν χρειάζεται να γνωρίζουν ότι θα λογοδοτήσουν προσωπικά, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για τα εγκλήματα που διαπράττουν.»
«Οι απειλές του κάνουν την απρόθυμη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας να φαίνεται ακόμα πιο συγκλονιστική. Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουν οι Λίβυοι δεν είναι απλώς λόγια ανησυχίας, αλλά άμεση, χειροπιαστή δράση.»
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι, κατ’ελάχιστον, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να επιβάλει άμεσο εμπάργκο όπλων εναντίον της Λιβύης και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του αλ-Καντάφι και των βασικών στρατιωτικών συμβούλων και συμβούλων ασφαλείας.
Η έκκληση απευθύνθηκε τη στιγμή που ο Στρατηγός αλ Καντάφι έδινε ομιλία στην οποία αποκαλούσε τους διαδηλωτές «κατσαρίδες» και «αρουραίους», και συνέκρινε την κατάσταση με την Κίνα, λέγοντας ότι η εθνική ενότητα ήταν πιο σημαντική από τους ανθρώπους στην Πλατεία Τιάνανμεν.
Η Διεθνής Αμνηστία επέκρινε επίσης την αντίδραση της Αφρικανικής Ένωσης στην εκτυλισσόμενη κρίση, στην οποία έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες, ενώ υπάρχουν συνεχείς αναφορές στο γεγονός ότι ο Λίβυος ηγέτης στρατολογεί μισθοφόρους από αφρικανικές χώρες, για να καταστείλουν βίαια τις εναντίον του διαμαρτυρίες.
«Είναι εξοργιστικό το ότι το Συμβούλιο της Αφρικανικής Ένωσης για την Ειρήνη και την Ασφάλεια δεν έχει ακόμα συναντηθεί για να συζητήσει την έκτακτη ανάγκη στην οποία βρίσκεται ένα από τα ίδια της τα κράτη μέλη», δήλωσε ο Σαλί Σέτι.
Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε την Αφρικανική Ένωση να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη της, ειδικά εκείνα που συνορεύουν με τη Λιβύη, δεν είναι συνένοχα στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
Η οργάνωση επίσης κάλεσε την Αραβική Ένωση, η οποία στις 22/2 απαγόρευσε στη Λιβύη να συμμετάσχει στις συνεδριάσεις της, να ενεργήσει αμέσως σύμφωνα με τις δημόσιες δεσμεύσεις της, ιδιαίτερα συστήνοντας μια ανεξάρτητη αραβική επιτροπή για την κρίση στη Λιβύη.
Αναλυτικά, η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε:
• Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών: να επιβάλει αμέσως εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, που θα εμπόδιζε τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού, να υλοποιήσει δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του Στρατηγού αλ-Καντάφι και των ανώτατων στρατιωτικών συμβούλων του και συμβούλων ασφαλείας και να διατυπώσει ξεκάθαρα ότι εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα διερευνηθούν και θα τιμωρηθούν.
• Την Αφρικανική Ένωση και τα κράτη μέλη της: να διερευνήσουν αμέσως αναφορές ότι ένοπλα στοιχεία μεταφέρονται από αφρικανικές χώρες στη Λιβύη, προκειμένου να ασφαλίσουν τα σύνορα προς τη Λιβύη και να παρακολουθήσουν ύποπτες πτήσεις.
• Τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: να αναστείλει αμέσως τη συμμετοχή της Λιβύης στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο απαρτίζεται από 47 μέλη.
• Το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: να στείλει ερευνητική αποστολή στη Λιβύη για να παράσχει σύντομα συστάσεις αναφορικά με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναφορικά με το αν διασφαλίζεται παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
• Λιβύη και γειτονικές χώρες: να διευκολύνει την ασφαλή αναχώρηση εκείνων που θέλουν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη
Η οργάνωση έχει επίσης καλέσει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να επιβάλει πλήρες εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, εν μέσω αναφορών ότι δυνάμεις ασφαλείας συνεχίζουν να αναπτύσσουν οπλισμό, πυρομαχικά, και σχετικό εξοπλισμό, για να χρησιμοποιήσουν θανατηφόρα βία εναντίον διαδηλωτών.
«Ο στρατηγός Αλ Καντάφι και η κυβέρνησή του φαίνεται ότι είναι προετοιμασμένοι να σκοτώσουν όσο περισσότερους ανθρώπους χρειαστεί, προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Η διεθνής κοινότητα χρειάζεται να ενεργήσει τώρα, ώστε να δοθεί ένα τέλος σ’αυτό», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι ο ΟΗΕ και η Αραβική Ένωση πρέπει να στείλουν αμέσως εκπροσώπους στη Λιβύη, είτε από κοινού, είτε χωριστά, προκειμένου να διερευνήσουν επί τόπου την κατάσταση και σε σύντομο χρόνο να υποβάλουν έκθεση στο Συμβούλιο Ασφαλείας.
Η οργάνωση δήλωσε ότι οι συστάσεις της έκθεσης πρέπει να περιλαμβάνουν κρίση σχετικά με το αν η κλίμακα των εγκλημάτων που διαπράττονται στη Λιβύη εξουσιοδοτούν το Συμβούλιο Ασφαλείας να παραπέμψει το θέμα στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.
Η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ναβί Πιλάι, δήλωσε στις 21/2/2011 ότι οι πράξεις των Αρχών της Λιβύης εναντίον διαδηλωτών ενδέχεται να ισοδυναμούν με εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Σαΐφ αλ-Ισλάμ αλ-Καντάφι, γιος του Στρατηγού Καντάφι δήλωσε, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής ομιλίας, στις 20 Φεβρουαρίου, ότι ο στρατός «θα έπαιζε σημαντικό ρόλο, με οποιοδήποτε κόστος» στον τερματισμό των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων και ότι οι Αρχές της Λιβύης θα πολεμήσουν «μέχρι τον τελευταίο άνδρα, την τελευταία γυναίκα, την τελευταία σφαίρα».
«Είναι εξοργιστικό ότι ο γιος του αλ-Καντάφι αισθάνεται ότι μπορεί δημοσίως να ανακοινώνει ετοιμότητα να προβεί σε σφαγή Λιβύων για να διατηρήσει την παραμονή του πατέρα του στην εξουσία.
«Η διεθνής κοινότητα πρέπει να καταστήσει αμέσως σαφές σε όλους εκείνους στην κυβέρνηση της Λιβύης, στρατιωτικούς μηχανισμούς και μηχανισμούς ασφαλείας, ότι οι ίδιοι καθώς και εκείνοι που εκτελούν τις εντολές τους πρέπει να λογοδοτήσουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο για εγκλήματα όπως αυτά που αναφέρονται τώρα», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι.
«Άλλα κράτη δεν πρέπει να είναι συνένοχα σε περισσότερους φόνους. Όλες οι προμήθειες του στρατού και της αστυνομίας, και η συνεργασία με τη Λιβύη πρέπει να τερματιστούν τώρα, μέχρις ότου παύσει ο κίνδυνος για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»
Εκτός από τον ΟΗΕ και την Αραβική Ένωση, η Διεθνής Αμνηστία έχει επίσης καλέσει την Αφρικανική Ένωση να αναλάβει δράση.
«Όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, μέλος των οποίων αποτελεί η Λιβύη, χρειάζεται να αναγνωρίσουν την σοβαρότητα της κρίσης. Η Αφρικανική Ένωση πρέπει να αντιμετωπίσει επειγόντως τις σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη, σε ειδική συνεδρίαση του Συμβουλίου για την Ειρήνη και την Ασφάλεια», δήλωσε ο Σαλί Σέτι.
Στις 23 Φεβρουαρίου η Διεθνής Αμνηστία κατηγόρησε τη διεθνή κοινότητα ότι απογοητεύει το λαό της Λιβύης στην πιο κρίσιμη στιγμή, καθώς ο Στρατηγός Καντάφι απείλησε ότι «θα εκκαθαρίσει τη Λιβύη πόρτα-πόρτα».
Η οργάνωση δήλωσε ότι η αντίδραση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ απέτυχε επονείδιστα να προβεί στις αναγκαίες ενέργειες, προκειμένου να σταματήσει η εκτεταμένη βία στη Λιβύη, και απηύθυνε έκκληση για χειροπιαστή δράση, συμπεριλαμβανομένου ενός άμεσου εμπάργκο όπλων και δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ εξέδωσε δήλωση με την οποία απηύθυνε έκκληση για τον τερματισμό της βίας και προέτρεπε τη Λιβύη να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά δεν έλαβε ουσιαστικά μέτρα.
Η οργάνωση επίσης επέκρινε την Αφρικανική Ένωση, η οποία δεν συγκάλεσε το Συμβούλιό της για την Ειρήνη και την Ασφάλεια για να αντιμετωπίσει την κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
«Ο Στρατηγός Καντάφι δημοσίως κατέστησε σαφή την ετοιμότητά του να σκοτώσει εκείνους που του αντιτάσσονται, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία», δήλωσε ο Σαλίλ Σέτι, Γ. Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.
«Αυτό είναι απαράδεκτο. Ο Στρατηγός αλ-Καντάφι και όλοι όσοι αναφέρονται σε αυτόν χρειάζεται να γνωρίζουν ότι θα λογοδοτήσουν προσωπικά, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για τα εγκλήματα που διαπράττουν.»
«Οι απειλές του κάνουν την απρόθυμη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας να φαίνεται ακόμα πιο συγκλονιστική. Αυτό που χρειάζεται να γνωρίζουν οι Λίβυοι δεν είναι απλώς λόγια ανησυχίας, αλλά άμεση, χειροπιαστή δράση.»
Η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι, κατ’ελάχιστον, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να επιβάλει άμεσο εμπάργκο όπλων εναντίον της Λιβύης και δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του αλ-Καντάφι και των βασικών στρατιωτικών συμβούλων και συμβούλων ασφαλείας.
Η έκκληση απευθύνθηκε τη στιγμή που ο Στρατηγός αλ Καντάφι έδινε ομιλία στην οποία αποκαλούσε τους διαδηλωτές «κατσαρίδες» και «αρουραίους», και συνέκρινε την κατάσταση με την Κίνα, λέγοντας ότι η εθνική ενότητα ήταν πιο σημαντική από τους ανθρώπους στην Πλατεία Τιάνανμεν.
Η Διεθνής Αμνηστία επέκρινε επίσης την αντίδραση της Αφρικανικής Ένωσης στην εκτυλισσόμενη κρίση, στην οποία έχουν σκοτωθεί εκατοντάδες, ενώ υπάρχουν συνεχείς αναφορές στο γεγονός ότι ο Λίβυος ηγέτης στρατολογεί μισθοφόρους από αφρικανικές χώρες, για να καταστείλουν βίαια τις εναντίον του διαμαρτυρίες.
«Είναι εξοργιστικό το ότι το Συμβούλιο της Αφρικανικής Ένωσης για την Ειρήνη και την Ασφάλεια δεν έχει ακόμα συναντηθεί για να συζητήσει την έκτακτη ανάγκη στην οποία βρίσκεται ένα από τα ίδια της τα κράτη μέλη», δήλωσε ο Σαλί Σέτι.
Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε την Αφρικανική Ένωση να διασφαλίσει ότι τα κράτη μέλη της, ειδικά εκείνα που συνορεύουν με τη Λιβύη, δεν είναι συνένοχα στις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
Η οργάνωση επίσης κάλεσε την Αραβική Ένωση, η οποία στις 22/2 απαγόρευσε στη Λιβύη να συμμετάσχει στις συνεδριάσεις της, να ενεργήσει αμέσως σύμφωνα με τις δημόσιες δεσμεύσεις της, ιδιαίτερα συστήνοντας μια ανεξάρτητη αραβική επιτροπή για την κρίση στη Λιβύη.
Αναλυτικά, η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε:
• Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών: να επιβάλει αμέσως εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, που θα εμπόδιζε τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού, να υλοποιήσει δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του Στρατηγού αλ-Καντάφι και των ανώτατων στρατιωτικών συμβούλων του και συμβούλων ασφαλείας και να διατυπώσει ξεκάθαρα ότι εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα διερευνηθούν και θα τιμωρηθούν.
• Την Αφρικανική Ένωση και τα κράτη μέλη της: να διερευνήσουν αμέσως αναφορές ότι ένοπλα στοιχεία μεταφέρονται από αφρικανικές χώρες στη Λιβύη, προκειμένου να ασφαλίσουν τα σύνορα προς τη Λιβύη και να παρακολουθήσουν ύποπτες πτήσεις.
• Τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: να αναστείλει αμέσως τη συμμετοχή της Λιβύης στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο απαρτίζεται από 47 μέλη.
• Το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: να στείλει ερευνητική αποστολή στη Λιβύη για να παράσχει σύντομα συστάσεις αναφορικά με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναφορικά με το αν διασφαλίζεται παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
• Λιβύη και γειτονικές χώρες: να διευκολύνει την ασφαλή αναχώρηση εκείνων που θέλουν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ "ΠΛΕΙΑΔΕΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΤΗΣ
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δκαιώματα – «Πλειάδες» εκφράζειτην ανησυχία της για την μέχρι σήμερα υπολειτουργία των αντανακλαστικών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της Αραβικής Ένωσης σε σχέση με τα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες στη Λιβύη, τα οποία θα μπορούσαν και επισήμως να διαγνωσθούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εφόσον αποστέλλονταν άμεσα ερευνητές στη Λιβύη με σκοπό τη διάγνωση των αιτίων που οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες διαδηλωτές (το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δύναται να παραπέμπει στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου εγκλήματα τα οποία, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα ενέπιπταν στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου).
Θεωρόντας ιδιαίτερα σημαντική –αλλά και κρίσιμη- την διαμαρτυρία για την μη ενεργοποίηση των αντανακλαστικών της διεθνούς κοινότητας, όπως περιγράφηκε στα δελτία τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας, θεωρούμε επιβεβλημένο να υποστηρίξουμε έμπρακτα τα αιτήματα της Δ.Α. προσκαλώντας την κοινωνία των πολιτών σε αποστολή των σκέψεων και προτάσεών τους ως εναλλακτική μορφή διαμαρτυρίας στο e-mail hellenicaction@gmail.com, έως το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου και ώρα 1μ.μ. Θα ακολουθήσει όπτικοακουστική υποστήριξη των πιο "δυνατών" μηνυμάτων (σχετικό βίντεο θα μπει στο διαδίκτυο μέσω του webTV μας, του PleiadesTV), ενώ το σύνολο των μηνυμάτων θα κατατεθεί στην Πρεσβεία της Λιβύης.
Μια πρόταση θα μπορούσε να είναι το να κηρυχθεί μια ημέρα πανευρωπαϊκής αποχής κατανάλωσης πετρελαίου, σοβαρός προμηθευτής του οποίου στην Ευρώπη είναι η Λιβύη (εξ ου κι εκτοξεύθηκε στα ύψη το πετρέλαιο τις μέρες αυτές).
Παράλληλα σε όσα έχουν ήδη αιτηθεί Διεθνείς ΜΚΟ, η Ελληνική Δράση «Πλειάδες» και όσοι φορείς και πολίτες συνταχθούν μαζί μας, θα προσθέσουμε μεταξύ των κρίσιμων αιτημάτων την εγκατάσταση του νέου κύματος των προσφύγων που αναπόδραστα θα προστρέξει για καταφύγιο κυρίως στην Ευρώπη (στην πλειοψηφία τους μέσω της Ελλάδας) με ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ανάληψη ευθυνών για τις συνθήκες υποδοχής τους και την εξέταση των αιτημάτων τους για διεθνή προστασία από ΟΛΑ τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλληλέγγυα και ανάλογα με τη δυνατότητα του καθενός (πληθυσμός, κατά κεφαλήν εισόδημα). Οι "κουρασμένες" χώρες των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, όσο και αν υποστηριχθούν οικονομικά, δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις σχετικές ανάγκες. Η δε Ελλάδα, είναι σε πλήρη αδυναμία να παράσχει συνθήκες υποδοχής, κάτι που διαπιστώθηκε πανηγυρικά και με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση M.S.S. κατά Βελγίου και Ελλάδας.
Αναλυτικά, η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε:
• Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών: να επιβάλει αμέσως εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, που θα εμπόδιζε τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού, να υλοποιήσει δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του Στρατηγού αλ-Καντάφι και των ανώτατων στρατιωτικών συμβούλων του και συμβούλων ασφαλείας και να διατυπώσει ξεκάθαρα ότι εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα διερευνηθούν και θα τιμωρηθούν.
• Την Αφρικανική Ένωση και τα κράτη μέλη της: να διερευνήσουν αμέσως αναφορές ότι ένοπλα στοιχεία μεταφέρονται από αφρικανικές χώρες στη Λιβύη, προκειμένου να ασφαλίσουν τα σύνορα προς τη Λιβύη και να παρακολουθήσουν ύποπτες πτήσεις.
• Τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: να αναστείλει αμέσως τη συμμετοχή της Λιβύης στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο απαρτίζεται από 47 μέλη.
• Το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: να στείλει ερευνητική αποστολή στη Λιβύη για να παράσχει σύντομα συστάσεις αναφορικά με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναφορικά με το αν διασφαλίζεται παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
• Λιβύη και γειτονικές χώρες: να διευκολύνει την ασφαλή αναχώρηση εκείνων που θέλουν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη
Θεωρόντας ιδιαίτερα σημαντική –αλλά και κρίσιμη- την διαμαρτυρία για την μη ενεργοποίηση των αντανακλαστικών της διεθνούς κοινότητας, όπως περιγράφηκε στα δελτία τύπου της Διεθνούς Αμνηστίας, θεωρούμε επιβεβλημένο να υποστηρίξουμε έμπρακτα τα αιτήματα της Δ.Α. προσκαλώντας την κοινωνία των πολιτών σε αποστολή των σκέψεων και προτάσεών τους ως εναλλακτική μορφή διαμαρτυρίας στο e-mail hellenicaction@gmail.com, έως το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου και ώρα 1μ.μ. Θα ακολουθήσει όπτικοακουστική υποστήριξη των πιο "δυνατών" μηνυμάτων (σχετικό βίντεο θα μπει στο διαδίκτυο μέσω του webTV μας, του PleiadesTV), ενώ το σύνολο των μηνυμάτων θα κατατεθεί στην Πρεσβεία της Λιβύης.
Μια πρόταση θα μπορούσε να είναι το να κηρυχθεί μια ημέρα πανευρωπαϊκής αποχής κατανάλωσης πετρελαίου, σοβαρός προμηθευτής του οποίου στην Ευρώπη είναι η Λιβύη (εξ ου κι εκτοξεύθηκε στα ύψη το πετρέλαιο τις μέρες αυτές).
Παράλληλα σε όσα έχουν ήδη αιτηθεί Διεθνείς ΜΚΟ, η Ελληνική Δράση «Πλειάδες» και όσοι φορείς και πολίτες συνταχθούν μαζί μας, θα προσθέσουμε μεταξύ των κρίσιμων αιτημάτων την εγκατάσταση του νέου κύματος των προσφύγων που αναπόδραστα θα προστρέξει για καταφύγιο κυρίως στην Ευρώπη (στην πλειοψηφία τους μέσω της Ελλάδας) με ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ανάληψη ευθυνών για τις συνθήκες υποδοχής τους και την εξέταση των αιτημάτων τους για διεθνή προστασία από ΟΛΑ τα κράτη μέλη της ΕΕ, αλληλέγγυα και ανάλογα με τη δυνατότητα του καθενός (πληθυσμός, κατά κεφαλήν εισόδημα). Οι "κουρασμένες" χώρες των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, όσο και αν υποστηριχθούν οικονομικά, δεν είναι σε θέση να καλύψουν τις σχετικές ανάγκες. Η δε Ελλάδα, είναι σε πλήρη αδυναμία να παράσχει συνθήκες υποδοχής, κάτι που διαπιστώθηκε πανηγυρικά και με την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση M.S.S. κατά Βελγίου και Ελλάδας.
Αναλυτικά, η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε:
• Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών: να επιβάλει αμέσως εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, που θα εμπόδιζε τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού, να υλοποιήσει δέσμευση περιουσιακών στοιχείων εναντίον του Στρατηγού αλ-Καντάφι και των ανώτατων στρατιωτικών συμβούλων του και συμβούλων ασφαλείας και να διατυπώσει ξεκάθαρα ότι εγκλήματα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο θα διερευνηθούν και θα τιμωρηθούν.
• Την Αφρικανική Ένωση και τα κράτη μέλη της: να διερευνήσουν αμέσως αναφορές ότι ένοπλα στοιχεία μεταφέρονται από αφρικανικές χώρες στη Λιβύη, προκειμένου να ασφαλίσουν τα σύνορα προς τη Λιβύη και να παρακολουθήσουν ύποπτες πτήσεις.
• Τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ: να αναστείλει αμέσως τη συμμετοχή της Λιβύης στο Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το οποίο απαρτίζεται από 47 μέλη.
• Το Συμβούλιο του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: να στείλει ερευνητική αποστολή στη Λιβύη για να παράσχει σύντομα συστάσεις αναφορικά με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αναφορικά με το αν διασφαλίζεται παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
• Λιβύη και γειτονικές χώρες: να διευκολύνει την ασφαλή αναχώρηση εκείνων που θέλουν να εγκαταλείψουν τη Λιβύη
Ανοιχτά σύνορα για όσους εγκαταλείπουν τη Λιβύη ζητά η Ύπατη Αρμοστεία
UNHCR: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Γενεύη – Η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες καλωσορίζει τις θετικές ενδείξεις που έλαβε από την Τυνησία και την Αίγυπτο ότι θα διατηρήσουν ανοιχτά τα σύνορά τους για όσους εγκαταλείπουν τη Λιβύη λόγω της βίας. Δεδομένων των συνεχιζόμενων καταγγελιών για βία και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη, είναι πολύ σημαντικό όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα να μπορέσουν να βρουν ασφάλεια.
Σε συνέχεια αιτήματος από την κυβέρνηση της Τυνησίας, μέλη προσωπικού της Ύπατης Αρμοστείας έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος της συνοριογραμμής Ρας Ατζίρ με τη Λιβύη, όπου συνεργάζονται με τον Ερυθρό Σταυρό της Τυνησίας και τις κυβερνητικές αρχές. Θα παρακολουθούν την κατάσταση και θα εντοπίζουν ευάλωτα άτομα που χρειάζονται άμεση βοήθεια – όπως παιδιά χωρίς τους γονείς τους, γυναίκες με παιδιά και ηλικιωμένους. Μια ακόμα ομάδα της Ύπατης Αρμοστείας επρόκειτο να φτάσει στην Τυνησία την Τετάρτη (23/2).
Όπως μας ενημερώνει το προσωπικό μας στα σύνορα Τυνησίας – Λιβύης, υπάρχει από την Τρίτη (22/2) σταθερή ροή ανθρώπων. Οι περισσότερες αφίξεις είναι από Τυνήσιους που εργάζονταν στη Λιβύη. Άλλες εθνικότητες είναι Λίβυοι, Τούρκοι, Μαροκινοί και υπήκοοι χωρών της Μέσης Ανατολής και της Δυτικής Αφρικής.
Προς το παρόν, οι άνθρωποι μένουν σε τοπικά ξενοδοχεία, σε καταφύγια ή φιλοξενούνται από οικογένειες ντόπιων. Το Υπουργείο Άμυνας έχει βρει περιοχή για τη δημιουργία προσωρινού καταυλισμού σε περίπτωση μεγάλης εισροής. Η Ύπατη Αρμοστεία θα συνεργαστεί στενά με τις αρχές ώστε να στηθεί αυτός ο καταυλισμός. Επιπλέον, αεροσκάφος της Ύπατης Αρμοστείας με σκηνές και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. για μέχρι 10.000 ανθρώπους. πρόκειται να φτάσει στην Τυνησία αυτό το Σαββατοκύριακο.
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Γενεύη – Η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους Πρόσφυγες καλωσορίζει τις θετικές ενδείξεις που έλαβε από την Τυνησία και την Αίγυπτο ότι θα διατηρήσουν ανοιχτά τα σύνορά τους για όσους εγκαταλείπουν τη Λιβύη λόγω της βίας. Δεδομένων των συνεχιζόμενων καταγγελιών για βία και παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη, είναι πολύ σημαντικό όσοι εγκαταλείπουν τη χώρα να μπορέσουν να βρουν ασφάλεια.
Σε συνέχεια αιτήματος από την κυβέρνηση της Τυνησίας, μέλη προσωπικού της Ύπατης Αρμοστείας έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος της συνοριογραμμής Ρας Ατζίρ με τη Λιβύη, όπου συνεργάζονται με τον Ερυθρό Σταυρό της Τυνησίας και τις κυβερνητικές αρχές. Θα παρακολουθούν την κατάσταση και θα εντοπίζουν ευάλωτα άτομα που χρειάζονται άμεση βοήθεια – όπως παιδιά χωρίς τους γονείς τους, γυναίκες με παιδιά και ηλικιωμένους. Μια ακόμα ομάδα της Ύπατης Αρμοστείας επρόκειτο να φτάσει στην Τυνησία την Τετάρτη (23/2).
Όπως μας ενημερώνει το προσωπικό μας στα σύνορα Τυνησίας – Λιβύης, υπάρχει από την Τρίτη (22/2) σταθερή ροή ανθρώπων. Οι περισσότερες αφίξεις είναι από Τυνήσιους που εργάζονταν στη Λιβύη. Άλλες εθνικότητες είναι Λίβυοι, Τούρκοι, Μαροκινοί και υπήκοοι χωρών της Μέσης Ανατολής και της Δυτικής Αφρικής.
Προς το παρόν, οι άνθρωποι μένουν σε τοπικά ξενοδοχεία, σε καταφύγια ή φιλοξενούνται από οικογένειες ντόπιων. Το Υπουργείο Άμυνας έχει βρει περιοχή για τη δημιουργία προσωρινού καταυλισμού σε περίπτωση μεγάλης εισροής. Η Ύπατη Αρμοστεία θα συνεργαστεί στενά με τις αρχές ώστε να στηθεί αυτός ο καταυλισμός. Επιπλέον, αεροσκάφος της Ύπατης Αρμοστείας με σκηνές και άλλα είδη πρώτης ανάγκης. για μέχρι 10.000 ανθρώπους. πρόκειται να φτάσει στην Τυνησία αυτό το Σαββατοκύριακο.
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011
Σοβαρή ανησυχία της Ύπατης Αρμοστείας για την ασφάλεια των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων στη Λιβύη
www.unhcr.gr
Λόγω των πρόσφατων γεγονότων στη Λιβύη, αυξάνεται η ανησυχία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για τους αμάχους και ιδιαίτερα για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες, καθώς πολλοί μπορεί να πέσουν θύματα αυτής της βίας.
Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε πρόσβαση στην προσφυγική κοινότητα. Τους τελευταίους μήνες προσπαθούμε να τακτοποιήσουμε το θέμα της παρουσίας μας στη Λιβύη, και αυτό έχει δυσκολέψει τη δουλειά μας.
Ορισμένες καταγγελίες που λαμβάνουμε από τρίτους είναι πολύ ανησυχητικές. Ένας δημοσιογράφος μάς μετέφερε πληροφορίες από Σομαλούς στην Τρίπολη, οι οποίοι λένε ότι τους κυνηγούν επειδή τους υποπτεύονται ως μισθοφόρους. Όπως είπε, νιώθουν παγιδευμένοι και φοβούνται να βγουν, παρόλο που στο σπίτι έχουν ελάχιστα ή και καθόλου τρόφιμα.
Πριν από τις πρόσφατες ταραχές, η Ύπατη Αρμοστεία είχε καταγράψει πάνω από 8.000 πρόσφυγες στη Λιβύη, καθώς και 3.000 αιτούντες άσυλο των οποίων οι υποθέσεις εκκρεμούν. Προέρχονται κυρίως από Παλαιστίνη, Σουδάν, Ιράκ, Ερυθραία, Σομαλία και Τσαντ.
Ζητάμε από όλες τς χώρες να αναγνωρίσουν τις ανθρωπιστικές ανάγκες όλων όσων φεύγουν επειδή γίνονται στόχος βίας, απειλών και άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με:
(Ιταλία), Λάουρα Μπολντρίνι, κιν. +39 33 55 403 194
(Γενεύη), Σιμπέλα Βίλκες, κιν. +41 79 557 91 38
Τομέας Ενημέρωσης
Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
Γραφείο στην Ελλάδα
Tel. 210 6756801, Fax. 210 6756800
Λόγω των πρόσφατων γεγονότων στη Λιβύη, αυξάνεται η ανησυχία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες για τους αμάχους και ιδιαίτερα για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες, καθώς πολλοί μπορεί να πέσουν θύματα αυτής της βίας.
Αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε πρόσβαση στην προσφυγική κοινότητα. Τους τελευταίους μήνες προσπαθούμε να τακτοποιήσουμε το θέμα της παρουσίας μας στη Λιβύη, και αυτό έχει δυσκολέψει τη δουλειά μας.
Ορισμένες καταγγελίες που λαμβάνουμε από τρίτους είναι πολύ ανησυχητικές. Ένας δημοσιογράφος μάς μετέφερε πληροφορίες από Σομαλούς στην Τρίπολη, οι οποίοι λένε ότι τους κυνηγούν επειδή τους υποπτεύονται ως μισθοφόρους. Όπως είπε, νιώθουν παγιδευμένοι και φοβούνται να βγουν, παρόλο που στο σπίτι έχουν ελάχιστα ή και καθόλου τρόφιμα.
Πριν από τις πρόσφατες ταραχές, η Ύπατη Αρμοστεία είχε καταγράψει πάνω από 8.000 πρόσφυγες στη Λιβύη, καθώς και 3.000 αιτούντες άσυλο των οποίων οι υποθέσεις εκκρεμούν. Προέρχονται κυρίως από Παλαιστίνη, Σουδάν, Ιράκ, Ερυθραία, Σομαλία και Τσαντ.
Ζητάμε από όλες τς χώρες να αναγνωρίσουν τις ανθρωπιστικές ανάγκες όλων όσων φεύγουν επειδή γίνονται στόχος βίας, απειλών και άλλων παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη.
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλούμε επικοινωνήστε με:
(Ιταλία), Λάουρα Μπολντρίνι, κιν. +39 33 55 403 194
(Γενεύη), Σιμπέλα Βίλκες, κιν. +41 79 557 91 38
Τομέας Ενημέρωσης
Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες
Γραφείο στην Ελλάδα
Tel. 210 6756801, Fax. 210 6756800
Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011
«Εκκαθάριση» παραπηγμάτων προσφύγων στην Πάτρα
Πηγή TVXS (Κυριακή 20/02/2011)
Σε κατεδάφιση των υποτυπωδών παραπηγμάτων των προσφύγων από την παραλία Ακτής Δυμαίων της Πάτρας προχώρησαν συνεργεία καθαρισμού των τοπικών αρχών, καίγοντας παράλληλα όλα τα υπάρχοντα των προσφύγων (κουβέρτες, παπλώματα, στρώματα κ.α.). Το καρναβάλι άλλωστε πλησιάζει και οι επισκέπτες δεν πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τη «δυσάρεστη αυτή εικόνα»!
Σε ανακοίνωσή της, η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων των Προσφύγων και των Μεταναστών τονίζει πως «για ακόμη μια φορά, οι πρόσφυγες πολέμων, ανάμεσά τους και ανήλικοι, εκδιώκονται. Πίσω στη πατρίδα τους ήταν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ που τους ανάγκασαν να φύγουν με την απειλή των όπλων. Εδώ, στη πόλη μας, είναι οι μπουλντόζες του Δήμου (ή της Περιφέρειας). Και πάλι, οι τοπικές αρχές αρνούνται να σταθούν σοβαρά και υπεύθυνα απέναντι σε αυτό το θέμα και το μόνο που θέλουν είναι να το βάλουν κάτω από το χαλί, τουλάχιστον μέχρι το καρναβάλι! Ντροπή!».
Σύμφωνα με την Κίνηση, λύσεις και προτάσεις υπάρχουν και έχουν κατατεθεί, τόσο από την ίδια αλλά και από άλλους φορείς που ασχολούνται με το μεταναστευτικό σε επίπεδο εθνικής πολιτικής αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όπως αναφέρει, «άλλωστε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων έχει χρηματοδοτήσει την Ελλάδα με 14 εκατομμύρια Ευρώ για την περίοδο 2008-2011. Το ποσό αυτό προορίζεται για την χρηματοδότηση της υποδοχής και την ένταξης αιτούντων άσυλο και προσφύγων. Υπάρχει η πολιτική βούληση για να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες; Η μήπως θα συνεχιστεί η στάση του προηγούμενου δημάρχου που πέταγε τη μπάλα στην εξέδρα;».
Σε κατεδάφιση των υποτυπωδών παραπηγμάτων των προσφύγων από την παραλία Ακτής Δυμαίων της Πάτρας προχώρησαν συνεργεία καθαρισμού των τοπικών αρχών, καίγοντας παράλληλα όλα τα υπάρχοντα των προσφύγων (κουβέρτες, παπλώματα, στρώματα κ.α.). Το καρναβάλι άλλωστε πλησιάζει και οι επισκέπτες δεν πρέπει να βρεθούν αντιμέτωποι με τη «δυσάρεστη αυτή εικόνα»!
Σε ανακοίνωσή της, η Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων των Προσφύγων και των Μεταναστών τονίζει πως «για ακόμη μια φορά, οι πρόσφυγες πολέμων, ανάμεσά τους και ανήλικοι, εκδιώκονται. Πίσω στη πατρίδα τους ήταν οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ που τους ανάγκασαν να φύγουν με την απειλή των όπλων. Εδώ, στη πόλη μας, είναι οι μπουλντόζες του Δήμου (ή της Περιφέρειας). Και πάλι, οι τοπικές αρχές αρνούνται να σταθούν σοβαρά και υπεύθυνα απέναντι σε αυτό το θέμα και το μόνο που θέλουν είναι να το βάλουν κάτω από το χαλί, τουλάχιστον μέχρι το καρναβάλι! Ντροπή!».
Σύμφωνα με την Κίνηση, λύσεις και προτάσεις υπάρχουν και έχουν κατατεθεί, τόσο από την ίδια αλλά και από άλλους φορείς που ασχολούνται με το μεταναστευτικό σε επίπεδο εθνικής πολιτικής αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Όπως αναφέρει, «άλλωστε το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων έχει χρηματοδοτήσει την Ελλάδα με 14 εκατομμύρια Ευρώ για την περίοδο 2008-2011. Το ποσό αυτό προορίζεται για την χρηματοδότηση της υποδοχής και την ένταξης αιτούντων άσυλο και προσφύγων. Υπάρχει η πολιτική βούληση για να αξιοποιηθούν αυτές οι δυνατότητες; Η μήπως θα συνεχιστεί η στάση του προηγούμενου δημάρχου που πέταγε τη μπάλα στην εξέδρα;».
Πακτωλός χαμένων κονδυλίων
Αναδημοσίευση άρθρου της Ελευθεροτυπίας (Κυριακή 20/02/2011)
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Για υγειονομική «βόμβα» μίλησε ο υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος αναφερόμενος στους μετανάστες του κτιρίου της Υπατίας. Δυστυχώς, όμως, αλλού είναι η «βόμβα»: εδώ και χρόνια χάνουμε εκατομμύρια ευρώ που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση για να βελτιώσουμε το «αχούρι» της μεταναστευτικής πολιτικής!
Για την απώλεια ευθύνεται η ολιγωρία τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της τωρινής, που πλέον πασχίζει να μη χάσει από τα ταμεία της και το φετινό κονδύλι που είναι δεσμευμένο σε τραπεζικό λογαριασμό...
Στο παρά πέντε στελέχη του υπουργείου Υγείας σπεύδουν να σώσουν δέκα εκατομμυρία ευρώ, αφού μέχρι τώρα το υπουργείο δεν είχε αποφασίσει πού, πώς και για ποιο σκοπό θα διανείμει τα χρήματα! Πρόκειται για έκτακτη χρηματοδότηση στο πλαίσιο των «Επειγόντων μέτρων» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή την περίοδο η χώρα μας βρίσκεται σε τελικές διαπραγματεύσεις με την Κομισιόν για την εκταμίευση των χρημάτων. Η διαφορά όμως είναι ότι το υπουργείο Υγείας θα προχωρήσει σε απευθείας αναθέσεις προγραμμάτων σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Στέλεχος του υπουργείου της Γενικής Γραμματείας Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης του υπουργείου Υγείας υποστηρίζει πως πάντα αυτή η διαδικασία -των απευθείας αναθέσεων- ακολουθείται για τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις και πως γι' αυτό είναι σύμφωνη και η Κομισιόν.
Κι όλα αυτά την ώρα που η αποκάλυψη της «Ε» της περασμένης Δευτέρας για το «θολό» τοπίο στις ΜΚΟ προκάλεσε την παρέμβαση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθήνας, Ιωάννη Σακελάκου.
Με ποιο κριτήριο θα διανεμηθούν αυτά τα χρήματα; Επί της ουσίας, άγνωστο ακόμη. Το υπουργείο διαρρέει πως θέλει να δώσει βαρύτητα στα κέντρα υποδοχής και κράτησης των μεταναστών σε Εβρο, Πάτρα, Ηγουμενίτσα, Θεσσαλονίκη, βόρειο Αιγαίο και Αθήνα. Ενδιαφέρον έχει ότι μέχρι τώρα ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε θέματα προσφύγων δεν έχουν λάβει επίσημη ενημέρωση για το πρόγραμμα δράσεων του υπουργείου.
Φαίνεται όμως ότι ανάλογη τακτική ακολουθεί η χώρα μας και με τις τακτικές χρηματοδοτήσεις. Στο στόχαστρο αυτή τη φορά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το οποίο και έχει αναλάβει την επιστροφή των μεταναστών στις χώρες τους.
Ενώ οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι μέχρι το τέλος του 2011, ο αριθμός όσων θα δηλώσουν πως θέλουν να γυρίσουν πίσω θα ξεπεράσει τους 5.000 -ήδη στην ουρά βρίσκονται 2.000 άνθρωποι- το υπουργείο κωλυσιεργεί τόσο ώστε το όνειρο της επιστροφής να καταλήγει σε διαρκή και άστεγο εγκλωβισμό σε πάρκα, πλατείες και εγκαταλελειμμένα σπίτια!
Παρά την επιτυχημένη πρώτη εφαρμογή του προγράμματος για το διάστημα Ιούνιος-Δεκέμβριος 2010, φαίνεται ότι οι διαδικασίες πάγωσαν. Να επισημάνουμε πως η τακτική ευρωπαϊκή χρηματοδότηση προς την Ελλάδα κάθε χρόνο ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Ειδικά για το πρόγραμμα εθελούσιας επιστροφής, η χρηματοδότηση γίνεται κατά 75% από την Ε.Ε. και κατά 25% από εθνικούς πόρους.
«Ψάχνω να βρω τον γραφειοκράτη που βάζει συνεχώς εμπόδια. Επιτέλους, ας αντιληφθούν ότι χρειάζονται πιο ταχείς ρυθμοί. Ελπίζαμε ότι θα είχαν μάθει από το προηγούμενο πρόγραμμα, αλλά κάναμε λάθος» εκτιμά ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος του ΙΟΜ (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) Δανιήλ Εσδράς.
Αν και ο ΙΟΜ είναι ο μόνος φορέας διεθνώς που μπορεί να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα, οι αρμόδιες υπηρεσίες επιμένουν η ανάθεση να γίνεται με τη μέθοδο του ανοιχτού διαγωνισμού! Κι εδώ είναι το τραγελαφικό: όπου υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι φορείς προχωράμε σε απευθείας αναθέσεις και όπου υπάρχει ένας κάνουμε ανοιχτό διαγωνισμό!
Για το 2011 έγινε πρόσφατα προκήρυξη διαγωνισμού για την επιστροφή άλλων 500 ατόμων: «Θα πρέπει να καταθέσουμε την πρόταση, να περιμένουμε ένα μήνα, να εγκριθεί άγονος ο διαγωνισμός, μετά να γίνει νέα προκήρυξη, να εγκριθεί και μετά να συνεχίσουμε...», επισημαίνει ο Δ. Εσδράς
Της ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ
Για υγειονομική «βόμβα» μίλησε ο υπουργός Υγείας Α. Λοβέρδος αναφερόμενος στους μετανάστες του κτιρίου της Υπατίας. Δυστυχώς, όμως, αλλού είναι η «βόμβα»: εδώ και χρόνια χάνουμε εκατομμύρια ευρώ που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση για να βελτιώσουμε το «αχούρι» της μεταναστευτικής πολιτικής!
Για την απώλεια ευθύνεται η ολιγωρία τόσο των προηγούμενων κυβερνήσεων όσο και της τωρινής, που πλέον πασχίζει να μη χάσει από τα ταμεία της και το φετινό κονδύλι που είναι δεσμευμένο σε τραπεζικό λογαριασμό...
Στο παρά πέντε στελέχη του υπουργείου Υγείας σπεύδουν να σώσουν δέκα εκατομμυρία ευρώ, αφού μέχρι τώρα το υπουργείο δεν είχε αποφασίσει πού, πώς και για ποιο σκοπό θα διανείμει τα χρήματα! Πρόκειται για έκτακτη χρηματοδότηση στο πλαίσιο των «Επειγόντων μέτρων» του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτή την περίοδο η χώρα μας βρίσκεται σε τελικές διαπραγματεύσεις με την Κομισιόν για την εκταμίευση των χρημάτων. Η διαφορά όμως είναι ότι το υπουργείο Υγείας θα προχωρήσει σε απευθείας αναθέσεις προγραμμάτων σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ). Στέλεχος του υπουργείου της Γενικής Γραμματείας Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης του υπουργείου Υγείας υποστηρίζει πως πάντα αυτή η διαδικασία -των απευθείας αναθέσεων- ακολουθείται για τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις και πως γι' αυτό είναι σύμφωνη και η Κομισιόν.
Κι όλα αυτά την ώρα που η αποκάλυψη της «Ε» της περασμένης Δευτέρας για το «θολό» τοπίο στις ΜΚΟ προκάλεσε την παρέμβαση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών Αθήνας, Ιωάννη Σακελάκου.
Με ποιο κριτήριο θα διανεμηθούν αυτά τα χρήματα; Επί της ουσίας, άγνωστο ακόμη. Το υπουργείο διαρρέει πως θέλει να δώσει βαρύτητα στα κέντρα υποδοχής και κράτησης των μεταναστών σε Εβρο, Πάτρα, Ηγουμενίτσα, Θεσσαλονίκη, βόρειο Αιγαίο και Αθήνα. Ενδιαφέρον έχει ότι μέχρι τώρα ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται σε θέματα προσφύγων δεν έχουν λάβει επίσημη ενημέρωση για το πρόγραμμα δράσεων του υπουργείου.
Φαίνεται όμως ότι ανάλογη τακτική ακολουθεί η χώρα μας και με τις τακτικές χρηματοδοτήσεις. Στο στόχαστρο αυτή τη φορά το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το οποίο και έχει αναλάβει την επιστροφή των μεταναστών στις χώρες τους.
Ενώ οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι μέχρι το τέλος του 2011, ο αριθμός όσων θα δηλώσουν πως θέλουν να γυρίσουν πίσω θα ξεπεράσει τους 5.000 -ήδη στην ουρά βρίσκονται 2.000 άνθρωποι- το υπουργείο κωλυσιεργεί τόσο ώστε το όνειρο της επιστροφής να καταλήγει σε διαρκή και άστεγο εγκλωβισμό σε πάρκα, πλατείες και εγκαταλελειμμένα σπίτια!
Παρά την επιτυχημένη πρώτη εφαρμογή του προγράμματος για το διάστημα Ιούνιος-Δεκέμβριος 2010, φαίνεται ότι οι διαδικασίες πάγωσαν. Να επισημάνουμε πως η τακτική ευρωπαϊκή χρηματοδότηση προς την Ελλάδα κάθε χρόνο ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Ειδικά για το πρόγραμμα εθελούσιας επιστροφής, η χρηματοδότηση γίνεται κατά 75% από την Ε.Ε. και κατά 25% από εθνικούς πόρους.
«Ψάχνω να βρω τον γραφειοκράτη που βάζει συνεχώς εμπόδια. Επιτέλους, ας αντιληφθούν ότι χρειάζονται πιο ταχείς ρυθμοί. Ελπίζαμε ότι θα είχαν μάθει από το προηγούμενο πρόγραμμα, αλλά κάναμε λάθος» εκτιμά ο διευθυντής του ελληνικού τμήματος του ΙΟΜ (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) Δανιήλ Εσδράς.
Αν και ο ΙΟΜ είναι ο μόνος φορέας διεθνώς που μπορεί να φέρει εις πέρας το πρόγραμμα, οι αρμόδιες υπηρεσίες επιμένουν η ανάθεση να γίνεται με τη μέθοδο του ανοιχτού διαγωνισμού! Κι εδώ είναι το τραγελαφικό: όπου υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι φορείς προχωράμε σε απευθείας αναθέσεις και όπου υπάρχει ένας κάνουμε ανοιχτό διαγωνισμό!
Για το 2011 έγινε πρόσφατα προκήρυξη διαγωνισμού για την επιστροφή άλλων 500 ατόμων: «Θα πρέπει να καταθέσουμε την πρόταση, να περιμένουμε ένα μήνα, να εγκριθεί άγονος ο διαγωνισμός, μετά να γίνει νέα προκήρυξη, να εγκριθεί και μετά να συνεχίσουμε...», επισημαίνει ο Δ. Εσδράς
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
Στα σκαριά ο Συμπαραστάτης του Δημότη
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα "Η Καθημερινή" της 19ης/2/2011
Της Λινας Γιανναρου
Κατατέθηκε η πρώτη υποψηφιότητα για τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στον Δήμο Αθηναίων, ένα θεσμό που εισήγαγε ο «Καλλικράτης», με στόχο την εξωδικαστική επίλυση διαφορών ανάμεσα στους πολίτες και τις δημοτικές υπηρεσίες: έναν «μίνι» Συνήγορο του Πολίτη που θα παρεμβαίνει και με προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των δημοτών.
Πρώτος δήλωσε «παρών» για τη θέση ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, δικηγόρος και διαχειριστής του γνωστού νομικού ιστολογίου «E-lawyer», ο οποίος, πλαισιωμένος από μία εκλεκτή ομάδα εργασίας (Χρήστος Γραμματίδης, Ερα Αρχοντάκη, Μαρίνα Γαλανού, Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα), έχει επεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη πρόταση για την οργάνωση και λειτουργία του θεσμού, η οποία έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο από τις 25/11/2010 (symparastatis. wordpress. com). «Ανταποκριθήκαμε ως ομάδα ενεργών πολιτών στο κάλεσμα της νέας δημοτικής αρχής για ανάπτυξη πρωτοβουλιών και υποβάλαμε αυτήν την πρόταση. Ως δικηγόρος έχω συμπαρασταθεί σε πολίτες έναντι της κρατικής αυθαιρεσίας συχνά αφιλοκερδώς. Τώρα υπάρχει η δυνατότητα να το κάνω και θεσμικά», ανέφερε μιλώντας στην «Κ» ο κ. Σωτηρόπουλος.
Ο Δήμος Αθηναίων προκήρυξε τη θέση στις 10 Φεβρουαρίου 2011, ενώ, όπως ανακοινώθηκε, το Δημοτικό Συμβούλιο θα επιλέξει το κατάλληλο πρόσωπο με απόφασή του στις 28.2.2011. Εντύπωση προκαλεί πάντως το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη σχετική προκήρυξη, η επιλογή του προσώπου θα γίνει μόνο βάσει της υποβολής της αίτησής του, χωρίς δηλαδή επίσημη παρουσίασή του ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου. «(Αυτό) μάλλον ευνοεί παρασκηνιακές διεργασίες, οι οποίες τυπικώς μεν δεν είναι παράνομες, υπονομεύουν όμως τη διαφανή και με ίσους όρους συμμετοχή των ενδιαφερομένων στη διαδικασία», ανέφερε σε επιστολή του προς τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη ο κ. Σωτηρόπουλος, εκ μέρους της Ομάδας Εργασίας. «Ενα βιογραφικό και μια δήλωση βούλησης εκτιμάμε πως δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν το Δημοτικό Συμβούλιο στην κρίση περί “καταλληλότητας” και τη συνακόλουθη ανάδειξη του Συμπαραστάτη, ο οποίος παραμένει “πρόσωπο” - ένα πρόσωπο που πρέπει να διαθέτει επαρκή τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, κοινωνική αποδοχή, με όρεξη, δυνατότητα και χρόνο για παραγωγή έργου».
Η πρόταση της ομάδας των δικηγόρων προβλέπει ο Συμπαραστάτης να επικοινωνεί άμεσα τηλεφωνικώς με την καταγγελλόμενη από τον δημότη υπηρεσία, να μεταβαίνει εντός τριών ημερών, το αργότερο, στην καταγγελλόμενη υπηρεσία, με σκοπό τη διά ζώσης διερεύνηση των περιθωρίων διαμεσολάβησης και στη συνέχεια να συντάσσει το σχετικό πόρισμα.
Της Λινας Γιανναρου
Κατατέθηκε η πρώτη υποψηφιότητα για τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στον Δήμο Αθηναίων, ένα θεσμό που εισήγαγε ο «Καλλικράτης», με στόχο την εξωδικαστική επίλυση διαφορών ανάμεσα στους πολίτες και τις δημοτικές υπηρεσίες: έναν «μίνι» Συνήγορο του Πολίτη που θα παρεμβαίνει και με προτάσεις για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των δημοτών.
Πρώτος δήλωσε «παρών» για τη θέση ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, δικηγόρος και διαχειριστής του γνωστού νομικού ιστολογίου «E-lawyer», ο οποίος, πλαισιωμένος από μία εκλεκτή ομάδα εργασίας (Χρήστος Γραμματίδης, Ερα Αρχοντάκη, Μαρίνα Γαλανού, Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα), έχει επεξεργαστεί μια ολοκληρωμένη πρόταση για την οργάνωση και λειτουργία του θεσμού, η οποία έχει αναρτηθεί στο Διαδίκτυο από τις 25/11/2010 (symparastatis. wordpress. com). «Ανταποκριθήκαμε ως ομάδα ενεργών πολιτών στο κάλεσμα της νέας δημοτικής αρχής για ανάπτυξη πρωτοβουλιών και υποβάλαμε αυτήν την πρόταση. Ως δικηγόρος έχω συμπαρασταθεί σε πολίτες έναντι της κρατικής αυθαιρεσίας συχνά αφιλοκερδώς. Τώρα υπάρχει η δυνατότητα να το κάνω και θεσμικά», ανέφερε μιλώντας στην «Κ» ο κ. Σωτηρόπουλος.
Ο Δήμος Αθηναίων προκήρυξε τη θέση στις 10 Φεβρουαρίου 2011, ενώ, όπως ανακοινώθηκε, το Δημοτικό Συμβούλιο θα επιλέξει το κατάλληλο πρόσωπο με απόφασή του στις 28.2.2011. Εντύπωση προκαλεί πάντως το γεγονός ότι, σύμφωνα με τη σχετική προκήρυξη, η επιλογή του προσώπου θα γίνει μόνο βάσει της υποβολής της αίτησής του, χωρίς δηλαδή επίσημη παρουσίασή του ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου. «(Αυτό) μάλλον ευνοεί παρασκηνιακές διεργασίες, οι οποίες τυπικώς μεν δεν είναι παράνομες, υπονομεύουν όμως τη διαφανή και με ίσους όρους συμμετοχή των ενδιαφερομένων στη διαδικασία», ανέφερε σε επιστολή του προς τον δήμαρχο Αθηναίων κ. Γ. Καμίνη ο κ. Σωτηρόπουλος, εκ μέρους της Ομάδας Εργασίας. «Ενα βιογραφικό και μια δήλωση βούλησης εκτιμάμε πως δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν το Δημοτικό Συμβούλιο στην κρίση περί “καταλληλότητας” και τη συνακόλουθη ανάδειξη του Συμπαραστάτη, ο οποίος παραμένει “πρόσωπο” - ένα πρόσωπο που πρέπει να διαθέτει επαρκή τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, κοινωνική αποδοχή, με όρεξη, δυνατότητα και χρόνο για παραγωγή έργου».
Η πρόταση της ομάδας των δικηγόρων προβλέπει ο Συμπαραστάτης να επικοινωνεί άμεσα τηλεφωνικώς με την καταγγελλόμενη από τον δημότη υπηρεσία, να μεταβαίνει εντός τριών ημερών, το αργότερο, στην καταγγελλόμενη υπηρεσία, με σκοπό τη διά ζώσης διερεύνηση των περιθωρίων διαμεσολάβησης και στη συνέχεια να συντάσσει το σχετικό πόρισμα.
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
TVPleiades ΕΥΤΟΠΙΑ #1 (part 1/3)
Η εκπομπή Ευτοπία σας φέρνει τα νέα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα "Πλειάδες" παρουσιάζει η Ηλέκτρα Κούτρα.
Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη: Δημόσια Διαβούλευση για το Σχέδιο Νόμου
Πηγή : www.opengov.gr/yptp/
«Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και άλλες διατάξεις».
Στις 23:59 της Κυριακής 5 Δεκεμβρίου 2010 ολοκληρώθηκε με επιτυχία η δημόσια
ηλεκτρονική διαβούλευση για το προς κατάθεση σχέδιο νόμου:
Με το ανωτέρω σχέδιο νόμου ρυθμίζονται τα ακόλουθα θέματα:
1. Προβλέπεται η σύσταση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο οποίο θα καταγγέλλονται περιστατικά προσβολής ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή βασανιστηρίων ή άλλες μορφές κακοποίησης πολιτών από το ένστολο προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας σε βάρος πολιτών, ώστε μέσα από ένα αξιόπιστο μηχανισμό λογοδοσίας και ελέγχου να εξασφαλίζεται η ταχεία και αποτελεσματική διερεύνησή τους και η απόδοση ευθυνών.
2. Διευρύνονται οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου Συντονισμού και Στρατηγικής Ασφάλειας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας και της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, με στόχο την αναβάθμιση του ρόλου και της αποστολής τους.
3. Συνιστάται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αυτοτελής Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων, με αποστολή την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που αφορούν χρηματοδοτούμενες επιχειρησιακές και αναπτυξιακές δράσεις του Υπουργείου και το συντονισμό των συναρμοδίων Υπηρεσιών για την υλοποίηση των δράσεων αυτών.
4. Ρυθμίζονται θέματα που αφορούν τη διάθεση στα Σώματα Ασφαλείας των κατασχεμένων μεταφορικών μέσων για κάλυψη των αναγκών τους, που τραυματίζονται κατά την εκτέλεση υπηρεσίας ή ένεκα αυτής, καθώς και του Ειδικού Λογαριασμού Αρωγής αστυνομικών.
5. Στο Πυροσβεστικό Σώμα συνιστάται ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού με την ονομασία «Επικουρικοί Πυροσβέστες» που θα προέρχονται, κατά βάση, από τους εποχικούς πυροσβέστες κατόπιν εξετάσεων με αντικειμενικά κριτήρια και επιλογής από Επιτροπή στην οποία μετέχει εκπρόσωπος του Α.Σ.Ε.Π. Το προσωπικό αυτό θα έχει ως κύριο καθήκον τη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία και θα επικουρεί παράλληλα το πυροσβεστικό προσωπικό στα κύρια καθήκοντά του.
6. Επιπλέον, καταργείται η Ελληνική Αγροφυλακή, οι αρμοδιότητες της οποίας μεταφέρονται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και ασκούνται από τις κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες. Το προσωπικό της καταργούμενης υπηρεσίας μετατάσσεται στις Δασικές Υπηρεσίες του τόπου που υπηρετεί, στις οποίες συνιστώνται αντίστοιχες οργανικές θέσεις, ανάλογα με τα προσόντα τους.
Η Διαφάνεια αποτελεί προτεραιότητα σε κάθε πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, όπως και η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των επιλογών της. Για αυτό, σας καλώ, να συμμετάσχετε στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, διατυπώνοντας τις απόψεις σας και τις παρατηρήσεις σας στις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου. Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την 05/12/2010 και, αφού ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματά της, το σχέδιο νόμου θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ
«Σύσταση Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και άλλες διατάξεις».
Στις 23:59 της Κυριακής 5 Δεκεμβρίου 2010 ολοκληρώθηκε με επιτυχία η δημόσια
ηλεκτρονική διαβούλευση για το προς κατάθεση σχέδιο νόμου:
Με το ανωτέρω σχέδιο νόμου ρυθμίζονται τα ακόλουθα θέματα:
1. Προβλέπεται η σύσταση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη Γραφείου Αντιμετώπισης Περιστατικών Αυθαιρεσίας στο οποίο θα καταγγέλλονται περιστατικά προσβολής ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή βασανιστηρίων ή άλλες μορφές κακοποίησης πολιτών από το ένστολο προσωπικό των Σωμάτων Ασφαλείας σε βάρος πολιτών, ώστε μέσα από ένα αξιόπιστο μηχανισμό λογοδοσίας και ελέγχου να εξασφαλίζεται η ταχεία και αποτελεσματική διερεύνησή τους και η απόδοση ευθυνών.
2. Διευρύνονται οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου Συντονισμού και Στρατηγικής Ασφάλειας στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας και της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, με στόχο την αναβάθμιση του ρόλου και της αποστολής τους.
3. Συνιστάται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αυτοτελής Υπηρεσία Διαχείρισης Ευρωπαϊκών και Αναπτυξιακών Προγραμμάτων, με αποστολή την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που αφορούν χρηματοδοτούμενες επιχειρησιακές και αναπτυξιακές δράσεις του Υπουργείου και το συντονισμό των συναρμοδίων Υπηρεσιών για την υλοποίηση των δράσεων αυτών.
4. Ρυθμίζονται θέματα που αφορούν τη διάθεση στα Σώματα Ασφαλείας των κατασχεμένων μεταφορικών μέσων για κάλυψη των αναγκών τους, που τραυματίζονται κατά την εκτέλεση υπηρεσίας ή ένεκα αυτής, καθώς και του Ειδικού Λογαριασμού Αρωγής αστυνομικών.
5. Στο Πυροσβεστικό Σώμα συνιστάται ιδιαίτερη κατηγορία προσωπικού με την ονομασία «Επικουρικοί Πυροσβέστες» που θα προέρχονται, κατά βάση, από τους εποχικούς πυροσβέστες κατόπιν εξετάσεων με αντικειμενικά κριτήρια και επιλογής από Επιτροπή στην οποία μετέχει εκπρόσωπος του Α.Σ.Ε.Π. Το προσωπικό αυτό θα έχει ως κύριο καθήκον τη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία και θα επικουρεί παράλληλα το πυροσβεστικό προσωπικό στα κύρια καθήκοντά του.
6. Επιπλέον, καταργείται η Ελληνική Αγροφυλακή, οι αρμοδιότητες της οποίας μεταφέρονται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και ασκούνται από τις κατά τόπους Δασικές Υπηρεσίες. Το προσωπικό της καταργούμενης υπηρεσίας μετατάσσεται στις Δασικές Υπηρεσίες του τόπου που υπηρετεί, στις οποίες συνιστώνται αντίστοιχες οργανικές θέσεις, ανάλογα με τα προσόντα τους.
Η Διαφάνεια αποτελεί προτεραιότητα σε κάθε πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, όπως και η συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση των επιλογών της. Για αυτό, σας καλώ, να συμμετάσχετε στη δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση, διατυπώνοντας τις απόψεις σας και τις παρατηρήσεις σας στις ρυθμίσεις του σχεδίου νόμου. Η διαβούλευση θα ολοκληρωθεί την 05/12/2010 και, αφού ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματά της, το σχέδιο νόμου θα κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή.
Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ
Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ YRE
(Youth Against Racism in Europe)
Αναδημοσίευση από yregreece.blogspot.com
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΜΑΣ
Καταγγέλλουμε την προσπάθεια εμπρησμού των γραφείων της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη – YRE, που έγινε το βράδυ της 16ης προς 17η Φλεβάρη, όταν κάποιοι έβαλαν φωτιά σε γκαζάκια ή/και άλλα εύφλεκτα υλικά στην είσοδο των γραφείων μας.
Σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση, και το σύστημα που υπηρετεί, επιδιώκουν το διαχωρισμό των Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, χτίζουν φράκτες στον Έβρο και σχεδιάζουν πλωτές φυλακές η αντιρατσιστική δράση της YRE φαίνεται πως ενοχλεί την ακροδεξιά και τους νεοναζί. Άλλωστε πρόκειται για την 3η επίθεση που δέχονται τα γραφεία μας, καθώς στο παρελθόν έχει ξαναγίνει προσπάθεια εμπρησμού με γκαζάκια ενώ είχαν γραφτεί και ρατσιστικά και νεοφασιστικά συνθήματα στους τοίχους.
Θεωρούμε πως η προσπάθεια εμπρησμού των γραφείων μας δεν είναι άσχετη από την έμπρακτη αλληλεγγύη που έχει δείξει η YRE στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας. Επιπλέον δεν είναι άσχετη με την προσπάθεια της ακροδεξιάς να δημιουργήσει περιοχές «άβατα» στο κέντρο της Αθήνας, όπως εδώ και καιρό επιδιώκει η Χρυσή Αυγή στον Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτές οι ενέργειες δεν μας φοβίζουν! Αντίθετα μας πεισμώνουν! Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό!
Αναδημοσίευση από yregreece.blogspot.com
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΩΝ ΜΑΣ
Καταγγέλλουμε την προσπάθεια εμπρησμού των γραφείων της Νεολαίας Ενάντια στο Ρατσισμό στην Ευρώπη – YRE, που έγινε το βράδυ της 16ης προς 17η Φλεβάρη, όταν κάποιοι έβαλαν φωτιά σε γκαζάκια ή/και άλλα εύφλεκτα υλικά στην είσοδο των γραφείων μας.
Σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση, και το σύστημα που υπηρετεί, επιδιώκουν το διαχωρισμό των Ελλήνων και ξένων εργαζομένων, σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, χτίζουν φράκτες στον Έβρο και σχεδιάζουν πλωτές φυλακές η αντιρατσιστική δράση της YRE φαίνεται πως ενοχλεί την ακροδεξιά και τους νεοναζί. Άλλωστε πρόκειται για την 3η επίθεση που δέχονται τα γραφεία μας, καθώς στο παρελθόν έχει ξαναγίνει προσπάθεια εμπρησμού με γκαζάκια ενώ είχαν γραφτεί και ρατσιστικά και νεοφασιστικά συνθήματα στους τοίχους.
Θεωρούμε πως η προσπάθεια εμπρησμού των γραφείων μας δεν είναι άσχετη από την έμπρακτη αλληλεγγύη που έχει δείξει η YRE στον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας. Επιπλέον δεν είναι άσχετη με την προσπάθεια της ακροδεξιάς να δημιουργήσει περιοχές «άβατα» στο κέντρο της Αθήνας, όπως εδώ και καιρό επιδιώκει η Χρυσή Αυγή στον Άγιο Παντελεήμονα.
Αυτές οι ενέργειες δεν μας φοβίζουν! Αντίθετα μας πεισμώνουν! Συνεχίζουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα τον αγώνα ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό!
Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011
Από το Υπουργείο Πολιτισμού η πρώτη επιχορήγηση που λαμβάνουν οι Πλειάδες
Yποδεχόμαστε την πρώτη επιχορήγηση, ύψους 15.000 Ευρώ, που λαμβάνει η Δράση μας.
Έρχεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια δύσκολη για εμάς περίοδο, αφού, από την ίδρυσή μας έως σήμερα, οι δωρεές προς την οργάνωση δεν έχουν ξεπεράσει τις 5.000 Ευρώ.
Καμία άλλη δομή της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - "Πλειάδες" (νομικό, ιατρικό, εκπαιδευτικό τμήμα και τμήματα φυλακών και ψυχοκοινωνικής στήριξης) δεν έχει υποστηριχθεί χρηματικά, πλην της Χορωδίας μας, που έχει το φθινόπωρο του 2010 λάβει ως δωρεά 3.000 Ευρώ από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρία "Πύρνα".
Αφενός μας τιμά η εμπιστοσύνη του Υπουργείου, αφετέρου το εγχείρημα "Χορωδία της Ουτοπίας", ίσως το πιο φιλόδοξο Art VS Racism Project που είδε ποτέ η χώρα μας, κινδυνεύει λόγω του πολυδάπανου της λειτουργίας του και της -στην κυριολεξία- εξάντλησης των οικονομικών αποθεμάτων ημών των μελών, που πιστέψαμε σε αυτό και το υποστηρίζουμε "με νύχια και με δόντια", εδώ κι ένα χρόνο που οργανώνεται και λειτουργεί. Αν αμοίβονταν όλοι όσοι εθελοντικά συμμετέχουν στο "ουτοπικό" πολιτιστικό μας εγχείρημα, το κόστος του θα ξεπερνούσε, την χρονιά που πέρασε, τις 200.000 Ευρώ. Τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας του προγράμματος, ξεπερνούν κατά πολύ το ποσό της επιχορήγησης που ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που "μας μουδιάζει". Παρ' όλα αυτά, συνεχίζουμε δυναμικά. Η "νέα κατάσταση" της οργάνωσής μας, ως "επιχορηγηθείσας", σε συνδυασμό με την βαθιά πεποίθηση όλων μας ότι οι ενέργειες των φορέων της κοινωνίας των πολιτών οφείλουν να είναι διαφανείς, μας οδήγεί στην απόφαση να δημιουργήσουμε έναν τομέα στην ιστοσελίδα μας, όπου θα αναρτώνται τα οικονομικά της οργάνωσης.
Ονειρευόμαστε, όμως, μια Δράση που θα υποστηρίζεται αμιγώς από τα μέλη της, έναν χώρο που θα διαφυλάξει απαρέγκλιτα την ανεξαρτησία του από κέντρα εξουσίας -με τα οποία, άλλωστε, συχνά αναγκάζεται να συγκρουσθεί ή, έστω, να μην είναι ιδιαίτερα "ευχάριστη".
Για να το καταφέρουμε αυτό, θέλουμε τη συμμετοχή σας. Ως εθελοντών, ως ενεργών μελών, ως συμμετεχόντων στις προσπάθειές μας για ευαισθητοποίηση.
Ανακοινώνουμε σήμερα ότι με απόφαση του Δ.Σ. των "Πλειάδων" μειώσαμε το ποσό της εγγραφής μέλους σε 30 Ευρώ ετησίως (10 Ευρώ για άνέργους και φοιτητές), αναγνωρίζοντας ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης το ποσόν των 50 Ευρώ είναι δύσκολο να το διαθέσει κανείς, όσο και αν θα ήθελε να υποστηρίξει τις δράσεις μας, παρ' ότι ολόκληρο το ποσό της εισφοράς ή της δωρεάς εκπίπτει φορολογικά.
Ακολουθούν στοιχεία σχετικά με τις επιχορηγήσεις που δόθηκαν:
Με 547.800 ευρώ επιχορηγούνται από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού φορείς στον τομέα της μουσικής. Συγκεκριμένα χθες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του μητρώου πολιτιστικών φορέων για τον τομέα της μουσικής όπου και υποβλήθηκαν συνολικά 71 αιτήματα από 45 φορείς, ενώ τελικά εγκρίθηκαν 29 από αυτά.
Ανάμεσα στους φορείς που επιχορηγούνται είναι: η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία, η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης - Μαίρη Κωνσταντινίδου, η Όπερα Δωματίου Αθηνών, ο Πολιτιστικός Μουσικός Σύλλογος Νομού Κιλκίς και ο Σύλλογος Φιλαρμονικών Χορωδιών Ελλάδος.
Όπως και στους άλλους τομείς, η ομάδα εργασίας συνεργάστηκε με τη διεύθυνση μουσικής του υπουργείου. Για την αξιολόγηση των αιτημάτων, η ομάδα εργασίας κινήθηκε με βάση τις προτεραιότητες που έθεσε το ΥΠΠΟΤ, εξειδικεύοντάς τες ως εξής: αντιμετωπίστηκαν θετικά α) οι δράσεις που δημιουργούν υποδομές για το μέλλον και έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε μόνιμους θεσμούς, β) οι προτάσεις με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, γ) οι προτάσεις που αφορούν σε άτομα με ειδικές ανάγκες, δ) τα αιτήματα φορέων για δράσεις σε ακριτικές ή απομακρυσμένες περιοχές της χώρας και τα αιτήματα για εκδηλώσεις που τοποθετούνται χρονικά πέραν της καλοκαιρινής περιόδου, ε) οι διοργανώσεις που συμβάλλουν στην ενίσχυση του πολιτιστικού τουρισμού και του τουρισμού γενικότερα, στ) τα αιτήματα που αφορούν στη διεθνή προβολή της χώρας είτε πρόκειται για εκδηλώσεις/ συμπαραγωγές στην Ελλάδα με τη συνεργασία ξένων φορέων είτε για αποστολή ελληνικών φορέων στο εξωτερικό, ζ) οι δράσεις που προέρχονται από νέους δημιουργούς που χρειάζονται ενίσχυση για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να επιβιώσουν στην ελεύθερη αγορά, εφόσον πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις μιας ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής πρότασης και η)οι καινοτόμες προτάσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και διάδοση κάθε είδους και μορφής της λυρικής τέχνης.
Αναλυτικά οι φορείς και οι δράσεις που χρηματοδοτούνται είναι οι εξής:
-ΑΝΑΞ – Πολιτιστικές παραγωγές για την «Ηχογράφηση έργων για ορχήστρα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών» με 15.000 ευρώ
-Αρχείο Ελληνικής Μουσικής για τη «Διοργάνωση μουσικολογικών αποστολών και καταγραφών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Έκδοση δίσκων από ανέκδοτα έργα του αρχείου του φορέα και βιβλίων σχετικών με τη μουσική παράδοση με παρτιτούρες των τραγουδιών» με 30.000 ευρώ
-Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο Athenaeum για τον «Διεθνή διαγωνισμός grand prix ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ στο πιάνο» με 100.000 ευρώ.
-Ελληνική Αναπτυξιακή Αλληλεγγύη για το Πιλοτικό πρόγραμμα "Ερεθίσματα για Νέους Ορίζοντες" στις περιοχές Δωδεκανήσου - Σαμοθράκης – Σποράδων με 15.000 ευρώ.
-Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία για «Συναυλίες - Παρουσιάσεις Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας» με 25.000 ευρώ και για τον
Eντοπισμός - Συλλογή - Μουσική επεξεργασία έργων του Βυζαντινού Μαΐστορος Ιωάννη Κουκουζέλη από την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία με 25.000 ευρώ.
-Ελληνικός Σύνδεσμος Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής για τις «Μέρες Ηλεκτροακουστικής Μουσικής» με 3.000 ευρώ.
-Έναστρος για το 5ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας με 20.000 ευρώ.
Ένωση Ελλήνων Μουσουργών για την «Έκδοση του διμηνιαίου περιοδικού της Ένωσης» με 5.000 ευρώ και για την «Διοργάνωση κύκλου εκδηλώσεων με διαλέξεις και συναυλίες» με 35.000 ευρώ.
-Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρία Νομού Αργολίδας για τα «Μουσικά ταξίδια» με 9.000 ευρώ.
-Κοινωφελές Ίδρυμα "Περσεύς Αθηναίος" για τη «Δημιουργία portal-πύλης πολιτιστικού αγαθού ελληνικού σύγχρονου πολιτισμού: ψηφιοποίηση πολιτιστικού αγαθού και ηλεκτρονικοί κατάλογοι βιβλιοθηκών» με 50.000 ευρώ.
-Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης - Μαίρη Κωνσταντινίδου για τη «Συμμετοχή της Χορωδίας στο Φεστιβάλ Όπερας Mascagni στην Ιταλία» με 3.350 ευρώ και για τη «Συναυλία της Χορωδίας σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης» με 1.650 ευρώ.
-Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για τη «“Χορωδία της Ουτοπίας”»: Μια χορωδία υψηλών προδιαγραφών που αποτελείται από παιδιά διαφόρων πολιτισμών που ζουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στη χώρα μας και την εκπαίδευση των οποίων έχουν αναλάβει καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας» με 15.000 ευρώ
-Όπερα Δωματίου Αθηνών για την παρουσίαση των έργων «Η κούκλα της Νυρεμβέργης» και «Η κυρία του Μόντε Κάρλο» με 15.000 ευρώ.
-Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πάτμου για το «10ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου» με 20.000 ευρώ.
-Πολιτιστική Δράση - ΕΜΣΕ (Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας) για την «Ανάπτυξη συστήματος προβολής μουσικών βίντεο ελληνικής μουσικής σε χώρους εστίασης, διασκέδασης, αλυσίδες καταστημάτων, τράπεζες, σταθμούς, λιμάνια κλπ. και σε συνεργασία με ξένη εταιρεία που ειδικεύεται σε ανάλογες δράσεις» με 18.000 ευρώ.
-Πολιτιστική Δράση - ΕΜΣΕ (Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας) για την «Ανάπτυξη καταλόγου διανομής με παρακαταθήκες και ίδιες παραγωγές έργων» με 10.000 ευρώ.
-Πολιτιστικός Μουσικός Σύλλογος Νομού Κιλκίς για το 10ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Κιλκίς με 4.800 ευρώ.
-Στέγη Ελληνικών Χορωδιών για το «Συνέδριο Θρησκευτικής Μουσικής των Χωρών της Μεσογείου» με 30.000 ευρώ
-Σύλλογος Φιλαρμονικών Χορωδιών Ελλάδος για το «5ο Διεθνές Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Χορωδιών» με 20.000 ευρώ.
-Σύλλογος Φίλων Δημήτρη Δραγατάκη για την «Ηχογράφηση έργων συμφωνικής μουσικής του Έλληνα Συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη» με 10.000 ευρώ.
-Σύλλογος Χορωδιακής Ελληνικής Παραδοσιακής και Κλασικής Μουσικής για τη «Συμμετοχή στην 28η Χορωδιακή Συνάντηση Κεφαλονιάς και σε άλλα διεθνή και τοπικά φεστιβάλ καθώς και διοργάνωση συναυλιών καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς» με
15.000 ευρώ.
-Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Αργολίδας "Ιάκωβος Ναυπλιώτης" για τη «Διοργάνωση διημέρου βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής» με 6.000 ευρώ.
-«ΤΕΧΝΗ» Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία για τον «Πανελλήνιο Μουσικό Διαγωνισμό Βιολοντσέλου 2010» με 7.000 ευρώ.
-Φιλαρμονική Εταιρία Λευκάδος για τη «Διοργάνωση συναυλιών και επετειακών εκδηλώσεων για τα 160 χρόνια από την ίδρυση της Φιλαρμονικής» με 10.000 ευρώ.
-ΦΟΡΜΙΓΞ Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για την ανάπτυξη των τεχνών για το «11ο Φεστιβάλ Μουσικής στη Ρόδο σε συνεργασία με το Ιδρυμα Jehundi Menuhin και το πρόγραμμα Live Music Now του Μονάχου» με 10.000 ευρώ.
-Χορωδία Πρέβεζας "Η Αρμονία" για το «28ο Διεθνές Χορωδιακό Φεστιβάλ Πρέβεζας - 16ο Διεθνή Διαγωνισμό Θρησκευτικής Μουσικής» με 20.000 ευρώ.
Έρχεται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια δύσκολη για εμάς περίοδο, αφού, από την ίδρυσή μας έως σήμερα, οι δωρεές προς την οργάνωση δεν έχουν ξεπεράσει τις 5.000 Ευρώ.
Καμία άλλη δομή της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - "Πλειάδες" (νομικό, ιατρικό, εκπαιδευτικό τμήμα και τμήματα φυλακών και ψυχοκοινωνικής στήριξης) δεν έχει υποστηριχθεί χρηματικά, πλην της Χορωδίας μας, που έχει το φθινόπωρο του 2010 λάβει ως δωρεά 3.000 Ευρώ από την αστική μη κερδοσκοπική εταιρία "Πύρνα".
Αφενός μας τιμά η εμπιστοσύνη του Υπουργείου, αφετέρου το εγχείρημα "Χορωδία της Ουτοπίας", ίσως το πιο φιλόδοξο Art VS Racism Project που είδε ποτέ η χώρα μας, κινδυνεύει λόγω του πολυδάπανου της λειτουργίας του και της -στην κυριολεξία- εξάντλησης των οικονομικών αποθεμάτων ημών των μελών, που πιστέψαμε σε αυτό και το υποστηρίζουμε "με νύχια και με δόντια", εδώ κι ένα χρόνο που οργανώνεται και λειτουργεί. Αν αμοίβονταν όλοι όσοι εθελοντικά συμμετέχουν στο "ουτοπικό" πολιτιστικό μας εγχείρημα, το κόστος του θα ξεπερνούσε, την χρονιά που πέρασε, τις 200.000 Ευρώ. Τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας του προγράμματος, ξεπερνούν κατά πολύ το ποσό της επιχορήγησης που ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που "μας μουδιάζει". Παρ' όλα αυτά, συνεχίζουμε δυναμικά. Η "νέα κατάσταση" της οργάνωσής μας, ως "επιχορηγηθείσας", σε συνδυασμό με την βαθιά πεποίθηση όλων μας ότι οι ενέργειες των φορέων της κοινωνίας των πολιτών οφείλουν να είναι διαφανείς, μας οδήγεί στην απόφαση να δημιουργήσουμε έναν τομέα στην ιστοσελίδα μας, όπου θα αναρτώνται τα οικονομικά της οργάνωσης.
Ονειρευόμαστε, όμως, μια Δράση που θα υποστηρίζεται αμιγώς από τα μέλη της, έναν χώρο που θα διαφυλάξει απαρέγκλιτα την ανεξαρτησία του από κέντρα εξουσίας -με τα οποία, άλλωστε, συχνά αναγκάζεται να συγκρουσθεί ή, έστω, να μην είναι ιδιαίτερα "ευχάριστη".
Για να το καταφέρουμε αυτό, θέλουμε τη συμμετοχή σας. Ως εθελοντών, ως ενεργών μελών, ως συμμετεχόντων στις προσπάθειές μας για ευαισθητοποίηση.
Ανακοινώνουμε σήμερα ότι με απόφαση του Δ.Σ. των "Πλειάδων" μειώσαμε το ποσό της εγγραφής μέλους σε 30 Ευρώ ετησίως (10 Ευρώ για άνέργους και φοιτητές), αναγνωρίζοντας ότι σε συνθήκες οικονομικής κρίσης το ποσόν των 50 Ευρώ είναι δύσκολο να το διαθέσει κανείς, όσο και αν θα ήθελε να υποστηρίξει τις δράσεις μας, παρ' ότι ολόκληρο το ποσό της εισφοράς ή της δωρεάς εκπίπτει φορολογικά.
Ακολουθούν στοιχεία σχετικά με τις επιχορηγήσεις που δόθηκαν:
Με 547.800 ευρώ επιχορηγούνται από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού φορείς στον τομέα της μουσικής. Συγκεκριμένα χθες ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα του μητρώου πολιτιστικών φορέων για τον τομέα της μουσικής όπου και υποβλήθηκαν συνολικά 71 αιτήματα από 45 φορείς, ενώ τελικά εγκρίθηκαν 29 από αυτά.
Ανάμεσα στους φορείς που επιχορηγούνται είναι: η Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία, η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης - Μαίρη Κωνσταντινίδου, η Όπερα Δωματίου Αθηνών, ο Πολιτιστικός Μουσικός Σύλλογος Νομού Κιλκίς και ο Σύλλογος Φιλαρμονικών Χορωδιών Ελλάδος.
Όπως και στους άλλους τομείς, η ομάδα εργασίας συνεργάστηκε με τη διεύθυνση μουσικής του υπουργείου. Για την αξιολόγηση των αιτημάτων, η ομάδα εργασίας κινήθηκε με βάση τις προτεραιότητες που έθεσε το ΥΠΠΟΤ, εξειδικεύοντάς τες ως εξής: αντιμετωπίστηκαν θετικά α) οι δράσεις που δημιουργούν υποδομές για το μέλλον και έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε μόνιμους θεσμούς, β) οι προτάσεις με εκπαιδευτικό χαρακτήρα, γ) οι προτάσεις που αφορούν σε άτομα με ειδικές ανάγκες, δ) τα αιτήματα φορέων για δράσεις σε ακριτικές ή απομακρυσμένες περιοχές της χώρας και τα αιτήματα για εκδηλώσεις που τοποθετούνται χρονικά πέραν της καλοκαιρινής περιόδου, ε) οι διοργανώσεις που συμβάλλουν στην ενίσχυση του πολιτιστικού τουρισμού και του τουρισμού γενικότερα, στ) τα αιτήματα που αφορούν στη διεθνή προβολή της χώρας είτε πρόκειται για εκδηλώσεις/ συμπαραγωγές στην Ελλάδα με τη συνεργασία ξένων φορέων είτε για αποστολή ελληνικών φορέων στο εξωτερικό, ζ) οι δράσεις που προέρχονται από νέους δημιουργούς που χρειάζονται ενίσχυση για να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και να επιβιώσουν στην ελεύθερη αγορά, εφόσον πληρούν τις βασικές προϋποθέσεις μιας ολοκληρωμένης καλλιτεχνικής πρότασης και η)οι καινοτόμες προτάσεις που συμβάλλουν στην ανάπτυξη και διάδοση κάθε είδους και μορφής της λυρικής τέχνης.
Αναλυτικά οι φορείς και οι δράσεις που χρηματοδοτούνται είναι οι εξής:
-ΑΝΑΞ – Πολιτιστικές παραγωγές για την «Ηχογράφηση έργων για ορχήστρα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών» με 15.000 ευρώ
-Αρχείο Ελληνικής Μουσικής για τη «Διοργάνωση μουσικολογικών αποστολών και καταγραφών σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Έκδοση δίσκων από ανέκδοτα έργα του αρχείου του φορέα και βιβλίων σχετικών με τη μουσική παράδοση με παρτιτούρες των τραγουδιών» με 30.000 ευρώ
-Διεθνές Καλλιτεχνικό Κέντρο Athenaeum για τον «Διεθνή διαγωνισμός grand prix ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ στο πιάνο» με 100.000 ευρώ.
-Ελληνική Αναπτυξιακή Αλληλεγγύη για το Πιλοτικό πρόγραμμα "Ερεθίσματα για Νέους Ορίζοντες" στις περιοχές Δωδεκανήσου - Σαμοθράκης – Σποράδων με 15.000 ευρώ.
-Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία για «Συναυλίες - Παρουσιάσεις Ελληνικής Βυζαντινής Χορωδίας» με 25.000 ευρώ και για τον
Eντοπισμός - Συλλογή - Μουσική επεξεργασία έργων του Βυζαντινού Μαΐστορος Ιωάννη Κουκουζέλη από την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία με 25.000 ευρώ.
-Ελληνικός Σύνδεσμος Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής για τις «Μέρες Ηλεκτροακουστικής Μουσικής» με 3.000 ευρώ.
-Έναστρος για το 5ο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ Αίγινας με 20.000 ευρώ.
Ένωση Ελλήνων Μουσουργών για την «Έκδοση του διμηνιαίου περιοδικού της Ένωσης» με 5.000 ευρώ και για την «Διοργάνωση κύκλου εκδηλώσεων με διαλέξεις και συναυλίες» με 35.000 ευρώ.
-Κέντρο Εκπαίδευσης Κοινωνικής Υποστήριξης και Κατάρτισης Ατόμων με Αναπηρία Νομού Αργολίδας για τα «Μουσικά ταξίδια» με 9.000 ευρώ.
-Κοινωφελές Ίδρυμα "Περσεύς Αθηναίος" για τη «Δημιουργία portal-πύλης πολιτιστικού αγαθού ελληνικού σύγχρονου πολιτισμού: ψηφιοποίηση πολιτιστικού αγαθού και ηλεκτρονικοί κατάλογοι βιβλιοθηκών» με 50.000 ευρώ.
-Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης - Μαίρη Κωνσταντινίδου για τη «Συμμετοχή της Χορωδίας στο Φεστιβάλ Όπερας Mascagni στην Ιταλία» με 3.350 ευρώ και για τη «Συναυλία της Χορωδίας σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης» με 1.650 ευρώ.
-Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για τη «“Χορωδία της Ουτοπίας”»: Μια χορωδία υψηλών προδιαγραφών που αποτελείται από παιδιά διαφόρων πολιτισμών που ζουν σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες στη χώρα μας και την εκπαίδευση των οποίων έχουν αναλάβει καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας» με 15.000 ευρώ
-Όπερα Δωματίου Αθηνών για την παρουσίαση των έργων «Η κούκλα της Νυρεμβέργης» και «Η κυρία του Μόντε Κάρλο» με 15.000 ευρώ.
-Πνευματικό Κέντρο Δήμου Πάτμου για το «10ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου» με 20.000 ευρώ.
-Πολιτιστική Δράση - ΕΜΣΕ (Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας) για την «Ανάπτυξη συστήματος προβολής μουσικών βίντεο ελληνικής μουσικής σε χώρους εστίασης, διασκέδασης, αλυσίδες καταστημάτων, τράπεζες, σταθμούς, λιμάνια κλπ. και σε συνεργασία με ξένη εταιρεία που ειδικεύεται σε ανάλογες δράσεις» με 18.000 ευρώ.
-Πολιτιστική Δράση - ΕΜΣΕ (Ένωση Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας) για την «Ανάπτυξη καταλόγου διανομής με παρακαταθήκες και ίδιες παραγωγές έργων» με 10.000 ευρώ.
-Πολιτιστικός Μουσικός Σύλλογος Νομού Κιλκίς για το 10ο Χορωδιακό Φεστιβάλ Κιλκίς με 4.800 ευρώ.
-Στέγη Ελληνικών Χορωδιών για το «Συνέδριο Θρησκευτικής Μουσικής των Χωρών της Μεσογείου» με 30.000 ευρώ
-Σύλλογος Φιλαρμονικών Χορωδιών Ελλάδος για το «5ο Διεθνές Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Χορωδιών» με 20.000 ευρώ.
-Σύλλογος Φίλων Δημήτρη Δραγατάκη για την «Ηχογράφηση έργων συμφωνικής μουσικής του Έλληνα Συνθέτη Δημήτρη Δραγατάκη» με 10.000 ευρώ.
-Σύλλογος Χορωδιακής Ελληνικής Παραδοσιακής και Κλασικής Μουσικής για τη «Συμμετοχή στην 28η Χορωδιακή Συνάντηση Κεφαλονιάς και σε άλλα διεθνή και τοπικά φεστιβάλ καθώς και διοργάνωση συναυλιών καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς» με
15.000 ευρώ.
-Σύνδεσμος Ιεροψαλτών Αργολίδας "Ιάκωβος Ναυπλιώτης" για τη «Διοργάνωση διημέρου βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής» με 6.000 ευρώ.
-«ΤΕΧΝΗ» Μακεδονική Καλλιτεχνική Εταιρεία για τον «Πανελλήνιο Μουσικό Διαγωνισμό Βιολοντσέλου 2010» με 7.000 ευρώ.
-Φιλαρμονική Εταιρία Λευκάδος για τη «Διοργάνωση συναυλιών και επετειακών εκδηλώσεων για τα 160 χρόνια από την ίδρυση της Φιλαρμονικής» με 10.000 ευρώ.
-ΦΟΡΜΙΓΞ Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία για την ανάπτυξη των τεχνών για το «11ο Φεστιβάλ Μουσικής στη Ρόδο σε συνεργασία με το Ιδρυμα Jehundi Menuhin και το πρόγραμμα Live Music Now του Μονάχου» με 10.000 ευρώ.
-Χορωδία Πρέβεζας "Η Αρμονία" για το «28ο Διεθνές Χορωδιακό Φεστιβάλ Πρέβεζας - 16ο Διεθνή Διαγωνισμό Θρησκευτικής Μουσικής» με 20.000 ευρώ.
Όταν οι «χωρίς τόπο» εν-τοπίζονται...
Η χορωδία της ουτοπίας
Άρθρο της Ελένης Παγκαλιά στο περιοδικό "Δίφωνο"
Όταν οι «χωρίς τόπο» εν-τοπίζονται...
«Θέλω να γίνω τραγουδιστής» μας είπε ο δεκάχρονος Φώτης από το Ζεφύρι. Και με το τραγούδι του ξεκίνησε η συνέντευξη τύπου για την προσπάθεια που καταβάλλεται πρώτη φορά στην Ελλάδα να δημιουργηθεί χορωδία (και αργότερα ορχήστρα) από παιδιά που δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με τη μουσική.
Για να το θέσουμε καλύτερα: πρόκειται για μια χορωδία με παιδιά που δεν θα είχαν ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καθημερινό αγώνα για το βιοπορισμό των ίδιων και των οικογενειών τους, εκτός από τον καθημερινό μόχθο να παραμείνουν σε ένα χώρο και να μην εκτοπίζονται διαρκώς από την κάθε φορά πατρίδα τους, από το σχολείο, από τη γειτονιά.
Ο Αρμπέν από την Αλβανία, λίγο μεγαλύτερος από τον Φώτη, ήρθε από μικρός στην Ελλάδα. Την Ελλάδα νιώθει ως πατρίδα, αν και ξέρει ότι η καταγωγή του είναι από αλλού.
«Λίγο εδώ και λίγο εκεί».
«Αυτό το μπέρδεμα στις ταυτότητες είναι ένα βασικό κριτήριο εισδοχής στη χορωδία» μας είπε η Ηλέκτρα Κούτρα, υπεύθυνη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας τέτοιας προσπάθειας. «Εμπνευσμένοι από το Sistema της Βενεζουέλας [βλ. τεύχος 169] αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Μια χορωδία για τα παιδιά που δεν θα μπορούσαν ποτέ να έρθουν σε επαφή με τη μουσική και την τέχνη και δεν θα ενθαρρύνονταν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τις ελπίδες τους. Εδώ, όμως, προσπαθούμε να δώσουμε και μια άλλη διάσταση, πολύ σημαντική. Να γίνει μια χορωδία των παιδιών τού κόσμου. Μια χορωδία για παιδιά πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων και πολιτισμών, που έχουν ταλαιπωρηθεί και τείνουν να παραιτηθούν από την ελπίδα, τα οποία ωστόσο αποτελούν το ολόγραμμα των κοινωνιών. Έτσι θα έπρεπε να βλέπουμε τις κοινωνίες μας. Ως έναν παγκόσμιο χώρο, ο οποίος εμπεριέχει την ατομικότητα, ενώ η ατομικότητα παράλληλα εμπεριέχει το όλον».
Η αίσθηση τού ανήκειν σε αυτά τα παιδιά που νιώθουν να μην υπάρχουν πουθενά είναι, ίσως, ό,τι σημαντικότερο θα έχει να προσφέρει μια τέτοια προσπάθεια. Μιλάμε για παιδιά χωρίς χαρτιά, χωρίς περίθαλψη, χωρίς προσοχή από τους φορείς, χωρίς χρήματα, τα οποία μέχρι τώρα θεωρούσαν την τέχνη, πολυτέλεια. Ανεξάρτητα από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της χορωδίας, η πρώτη σημαντική στιγμή τού εγχειρήματος βρίσκεται στο βλέμμα των παιδιών αυτών που ακούνε την ανακοίνωση για τη συμμετοχή τους στη χορωδία. Ο Νίκος Λαλιώτης, καλλιτεχνικός διευθυντής τής χορωδίας, είχε τη χαρά να βρεθεί στο Διαπολιτισμικό Σχολείο τής Νέας Ιωνίας και, με την ενθουσιώδη υποστήριξη της διευθύντριας του σχολείου, κας Ρήγα, να ανακοινώσουν στα παιδιά το σχέδιο τής Ουτοπίας. «Ήταν απίστευτος ο ενθουσιασμός στα μάτια των παιδιών» μας λέει ο Ν. Λαλιώτης. «Ένιωσα φοβερή συγκίνηση με την αντίδρασή τους. Είναι πολύ σημαντικό να προσεγγίζεις παιδιά που βρίσκονται στο περιθώριο και να τα καλείς να ασχοληθούν με την τέχνη. Δεν γίνεται να είμαστε φοβικοί απέναντι στο διαφορετικό. Πρέπει να λήξει αυτή η νοοτροπία. Η σημασία τής χορωδίας για μένα έχει να κάνει με αυτό ακριβώς: με την ανάγκη να κάνουμε κάτι. Τώρα. Εμείς. Εμείς τώρα παίρνουμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε δρόμους και να διεκδικήσουμε μια ουσιαστική ζωή».
Ως μικρά παραδείγματα που θα αποτελέσουν μνήμες βλέπει το εγχείρημα η Η. Κούτρα. Η μέτζο σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη σημειώνει ότι, για να ασχοληθείς με τη μουσική, πρέπει να έχεις τα κατάλληλα ερεθίσματα. Πράγμα που δεν συμβαίνει στα παιδιά αυτά που θα αναλάβει να διδάξει. «Αν ζεις στο περιθώριο, χρειάζεται κάποιος να σε επιλέξει, να σε προωθήσει. Μόνο τότε μπορείς να κάνεις κάτι, όταν δεν έχεις τα ερεθίσματα. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μπουν σε μια ομάδα, να ενταχθούν, να γλιτώσουν από άλλους δρόμους. Εδώ, ένα παιδί μπορεί να πάρει πράγματα σε ψυχολογικό και πρακτικό επίπεδο κι ενδεχομένως να ανακαλύψει το ταλέντο του και να διαπρέψει».
Πράγματι, μπορεί, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, να ξεχωρίσουν άνθρωποι από τη χορωδία αυτή και να διαπρέψουν. Οι οποίοι άνθρωποι, λίγα χρόνια αργότερα, μέσα από το Δίφωνο ή κάποιο άλλο μουσικό περιοδικό, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και τελικά να αναδειχθούν. Ενδεχομένως η απόσταση μέχρι το Μέγαρο Μουσικής να είναι μεγάλη, επεσήμανε ο Π. Μέξης, τονίζοντας: «Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τα οικονομικά και τα κοινωνικά εμπόδια και να αφήσουμε τα παιδιά να δημιουργήσουν». Η Ματίνα Βενετιάδου, η οποία θα διευθύνει τη χορωδία, μίλησε για τη σημασία τής ένωσης των τριών τεχνών –της μουσικής, του λόγου και της κίνησης– στην ψυχοσύνθεση των παιδιών αυτών. Και μας είπε ότι ήταν ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή που μια γυναίκα από το Αφγανιστάν, η οποία πουλάει αναπτήρες μόνο και μόνο για να ζήσει σε έναν τόπο χωρίς πόλεμο, έφερε το παιδί της στην πρώτη ακρόαση. «Εργάζομαι πολλά χρόνια στη μουσική εκπαίδευση» συνέχισε «αλλά πρώτη φορά βλέπω τόσο ευγενικούς ανθρώπους. Δύσκολα συναντάς τέτοια ποιότητα ανθρώπων όπως αυτοί που συνάντησα στην ακρόαση. Κι είναι σημαντικό να βλέπεις τα παιδιά που όλοι θεωρούν περιθώριο να ασχολούνται με την τέχνη.»
Το μουσικό εγχείρημα Ουτοπία έχει τύχει μέχρι στιγμής τής προσοχής καταξιωμένων μουσικών, οι οποίοι θα αναλάβουν την εκπαίδευση των παιδιών. Η λίστα με τους εθελοντές, φυσικά, παραμένει ανοιχτή. Τα παιδιά στα οποία απευθύνεται η πρόσκληση αυτή πρέπει να έχουν ηλικία από περίπου από έξι έως δεκαπέντε ετών. Προκειμένου να δημιουργηθεί ο πρώτος πυρήνας τής χορωδίας, τα παιδιά περνούν από ακρόαση. Η προσπάθεια γίνεται προς την κατεύθυνση δημιουργίας ορχήστρας, αλλά και παραπάνω από μία –ίσως– χορωδίες. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος αυτού έχουν απευθύνει ήδη προσκλήσεις συνεργασίας σε ωδεία και ιδιώτες για τη χρησιμοποίηση ή και την παραχώρηση μουσικών οργάνων. Έχουν στείλει αιτήσεις επίσης σε υπουργεία για να τους βοηθήσουν στη δημιουργία κινήτρων για την παραμονή των παιδιών στη χορωδία. Ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν ή να στηρίζουν τις οικογένειές τους με διάφορους τρόπους. Έτσι, γίνεται έκκληση σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς για τη χορήγηση φαγητού και κάρτας απεριορίστων διαδρομών στα παιδιά και στους συνοδούς τους. Άλλωστε, η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα φροντίζει μέσα από τις υπηρεσίες της να διεκπεραιώνει διάφορα ζητήματα νομικής, ιατρικής ή εκπαιδευτικής φύσης, ζητήματα που άπτονται άμεσα με την καθημερινότητα που βιώνουν τα παιδιά και οι οικογένειές τους.
Να αναφέρουμε, επίσης, ότι προς το παρόν το όλο εγχείρημα φιλοξενείται στο χώρο τής πολιτισμικής ομάδας Κενός Χώρος, Αγησιλάου 77Α, στο κέντρο τής Αθήνας, σε περιοχή όπου ζουν αρκετά από τα παιδιά αυτά.
Η μουσική δεν είναι πολυτέλεια, δεν αφορά μόνο μια ελίτ, δεν υπάρχει για να διαχωρίζει περαιτέρω τούς ανθρώπους, για να δημιουργεί διακρίσεις. Η μητέρα τού Αρμπέν από την Αλβανία μάς είπε ότι δεν θέλει το παιδί της να «μείνει σαν κι αυτήν». «Θέλω» είπε «να ασχοληθεί με τη μουσική για να κάνει κάτι καλύτερο από αυτά που έκανα εγώ».
Κλείνουμε αυτό το άρθρο με μια φράση τού Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ενός από τους πιο επιβλητικούς μαέστρους τής εποχής μας, ο οποίος ξεκίνησε την επαφή του με τη μουσική μέσα από το Sistema τής Βενεζουέλας: «Κανείς δεν περίμενε ότι η κλασική μουσική θα γινόταν όπλο για την κοινωνική αλλαγή. Αλλά εμείς αποδείξαμε ότι οι ουτοπίες μερικές φορές γίνονται πραγματικότητα».
Για περαιτέρω λεπτομέρειες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.hahur.com ή καλέστε στο τηλέφωνο 210-6925782
Πηγή: www.difono.gr (3/8/10)
Άρθρο της Ελένης Παγκαλιά στο περιοδικό "Δίφωνο"
Όταν οι «χωρίς τόπο» εν-τοπίζονται...
«Θέλω να γίνω τραγουδιστής» μας είπε ο δεκάχρονος Φώτης από το Ζεφύρι. Και με το τραγούδι του ξεκίνησε η συνέντευξη τύπου για την προσπάθεια που καταβάλλεται πρώτη φορά στην Ελλάδα να δημιουργηθεί χορωδία (και αργότερα ορχήστρα) από παιδιά που δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν την ευκαιρία να ασχοληθούν με τη μουσική.
Για να το θέσουμε καλύτερα: πρόκειται για μια χορωδία με παιδιά που δεν θα είχαν ποτέ την ευκαιρία να ασχοληθούν με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον καθημερινό αγώνα για το βιοπορισμό των ίδιων και των οικογενειών τους, εκτός από τον καθημερινό μόχθο να παραμείνουν σε ένα χώρο και να μην εκτοπίζονται διαρκώς από την κάθε φορά πατρίδα τους, από το σχολείο, από τη γειτονιά.
Ο Αρμπέν από την Αλβανία, λίγο μεγαλύτερος από τον Φώτη, ήρθε από μικρός στην Ελλάδα. Την Ελλάδα νιώθει ως πατρίδα, αν και ξέρει ότι η καταγωγή του είναι από αλλού.
«Λίγο εδώ και λίγο εκεί».
«Αυτό το μπέρδεμα στις ταυτότητες είναι ένα βασικό κριτήριο εισδοχής στη χορωδία» μας είπε η Ηλέκτρα Κούτρα, υπεύθυνη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία ανέλαβε την πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας τέτοιας προσπάθειας. «Εμπνευσμένοι από το Sistema της Βενεζουέλας [βλ. τεύχος 169] αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο. Μια χορωδία για τα παιδιά που δεν θα μπορούσαν ποτέ να έρθουν σε επαφή με τη μουσική και την τέχνη και δεν θα ενθαρρύνονταν να εκφράσουν τις ανησυχίες και τις ελπίδες τους. Εδώ, όμως, προσπαθούμε να δώσουμε και μια άλλη διάσταση, πολύ σημαντική. Να γίνει μια χορωδία των παιδιών τού κόσμου. Μια χορωδία για παιδιά πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων και πολιτισμών, που έχουν ταλαιπωρηθεί και τείνουν να παραιτηθούν από την ελπίδα, τα οποία ωστόσο αποτελούν το ολόγραμμα των κοινωνιών. Έτσι θα έπρεπε να βλέπουμε τις κοινωνίες μας. Ως έναν παγκόσμιο χώρο, ο οποίος εμπεριέχει την ατομικότητα, ενώ η ατομικότητα παράλληλα εμπεριέχει το όλον».
Η αίσθηση τού ανήκειν σε αυτά τα παιδιά που νιώθουν να μην υπάρχουν πουθενά είναι, ίσως, ό,τι σημαντικότερο θα έχει να προσφέρει μια τέτοια προσπάθεια. Μιλάμε για παιδιά χωρίς χαρτιά, χωρίς περίθαλψη, χωρίς προσοχή από τους φορείς, χωρίς χρήματα, τα οποία μέχρι τώρα θεωρούσαν την τέχνη, πολυτέλεια. Ανεξάρτητα από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της χορωδίας, η πρώτη σημαντική στιγμή τού εγχειρήματος βρίσκεται στο βλέμμα των παιδιών αυτών που ακούνε την ανακοίνωση για τη συμμετοχή τους στη χορωδία. Ο Νίκος Λαλιώτης, καλλιτεχνικός διευθυντής τής χορωδίας, είχε τη χαρά να βρεθεί στο Διαπολιτισμικό Σχολείο τής Νέας Ιωνίας και, με την ενθουσιώδη υποστήριξη της διευθύντριας του σχολείου, κας Ρήγα, να ανακοινώσουν στα παιδιά το σχέδιο τής Ουτοπίας. «Ήταν απίστευτος ο ενθουσιασμός στα μάτια των παιδιών» μας λέει ο Ν. Λαλιώτης. «Ένιωσα φοβερή συγκίνηση με την αντίδρασή τους. Είναι πολύ σημαντικό να προσεγγίζεις παιδιά που βρίσκονται στο περιθώριο και να τα καλείς να ασχοληθούν με την τέχνη. Δεν γίνεται να είμαστε φοβικοί απέναντι στο διαφορετικό. Πρέπει να λήξει αυτή η νοοτροπία. Η σημασία τής χορωδίας για μένα έχει να κάνει με αυτό ακριβώς: με την ανάγκη να κάνουμε κάτι. Τώρα. Εμείς. Εμείς τώρα παίρνουμε την πρωτοβουλία να ανοίξουμε δρόμους και να διεκδικήσουμε μια ουσιαστική ζωή».
Ως μικρά παραδείγματα που θα αποτελέσουν μνήμες βλέπει το εγχείρημα η Η. Κούτρα. Η μέτζο σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη σημειώνει ότι, για να ασχοληθείς με τη μουσική, πρέπει να έχεις τα κατάλληλα ερεθίσματα. Πράγμα που δεν συμβαίνει στα παιδιά αυτά που θα αναλάβει να διδάξει. «Αν ζεις στο περιθώριο, χρειάζεται κάποιος να σε επιλέξει, να σε προωθήσει. Μόνο τότε μπορείς να κάνεις κάτι, όταν δεν έχεις τα ερεθίσματα. Είναι σημαντικό για τα παιδιά να μπουν σε μια ομάδα, να ενταχθούν, να γλιτώσουν από άλλους δρόμους. Εδώ, ένα παιδί μπορεί να πάρει πράγματα σε ψυχολογικό και πρακτικό επίπεδο κι ενδεχομένως να ανακαλύψει το ταλέντο του και να διαπρέψει».
Πράγματι, μπορεί, όπως συνέβη σε άλλες χώρες, να ξεχωρίσουν άνθρωποι από τη χορωδία αυτή και να διαπρέψουν. Οι οποίοι άνθρωποι, λίγα χρόνια αργότερα, μέσα από το Δίφωνο ή κάποιο άλλο μουσικό περιοδικό, να παρουσιάσουν τη δουλειά τους και τελικά να αναδειχθούν. Ενδεχομένως η απόσταση μέχρι το Μέγαρο Μουσικής να είναι μεγάλη, επεσήμανε ο Π. Μέξης, τονίζοντας: «Προσπαθούμε να αφαιρέσουμε τα οικονομικά και τα κοινωνικά εμπόδια και να αφήσουμε τα παιδιά να δημιουργήσουν». Η Ματίνα Βενετιάδου, η οποία θα διευθύνει τη χορωδία, μίλησε για τη σημασία τής ένωσης των τριών τεχνών –της μουσικής, του λόγου και της κίνησης– στην ψυχοσύνθεση των παιδιών αυτών. Και μας είπε ότι ήταν ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή που μια γυναίκα από το Αφγανιστάν, η οποία πουλάει αναπτήρες μόνο και μόνο για να ζήσει σε έναν τόπο χωρίς πόλεμο, έφερε το παιδί της στην πρώτη ακρόαση. «Εργάζομαι πολλά χρόνια στη μουσική εκπαίδευση» συνέχισε «αλλά πρώτη φορά βλέπω τόσο ευγενικούς ανθρώπους. Δύσκολα συναντάς τέτοια ποιότητα ανθρώπων όπως αυτοί που συνάντησα στην ακρόαση. Κι είναι σημαντικό να βλέπεις τα παιδιά που όλοι θεωρούν περιθώριο να ασχολούνται με την τέχνη.»
Το μουσικό εγχείρημα Ουτοπία έχει τύχει μέχρι στιγμής τής προσοχής καταξιωμένων μουσικών, οι οποίοι θα αναλάβουν την εκπαίδευση των παιδιών. Η λίστα με τους εθελοντές, φυσικά, παραμένει ανοιχτή. Τα παιδιά στα οποία απευθύνεται η πρόσκληση αυτή πρέπει να έχουν ηλικία από περίπου από έξι έως δεκαπέντε ετών. Προκειμένου να δημιουργηθεί ο πρώτος πυρήνας τής χορωδίας, τα παιδιά περνούν από ακρόαση. Η προσπάθεια γίνεται προς την κατεύθυνση δημιουργίας ορχήστρας, αλλά και παραπάνω από μία –ίσως– χορωδίες. Οι υπεύθυνοι του προγράμματος αυτού έχουν απευθύνει ήδη προσκλήσεις συνεργασίας σε ωδεία και ιδιώτες για τη χρησιμοποίηση ή και την παραχώρηση μουσικών οργάνων. Έχουν στείλει αιτήσεις επίσης σε υπουργεία για να τους βοηθήσουν στη δημιουργία κινήτρων για την παραμονή των παιδιών στη χορωδία. Ας μην ξεχνάμε ότι τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν ή να στηρίζουν τις οικογένειές τους με διάφορους τρόπους. Έτσι, γίνεται έκκληση σε δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς για τη χορήγηση φαγητού και κάρτας απεριορίστων διαδρομών στα παιδιά και στους συνοδούς τους. Άλλωστε, η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα φροντίζει μέσα από τις υπηρεσίες της να διεκπεραιώνει διάφορα ζητήματα νομικής, ιατρικής ή εκπαιδευτικής φύσης, ζητήματα που άπτονται άμεσα με την καθημερινότητα που βιώνουν τα παιδιά και οι οικογένειές τους.
Να αναφέρουμε, επίσης, ότι προς το παρόν το όλο εγχείρημα φιλοξενείται στο χώρο τής πολιτισμικής ομάδας Κενός Χώρος, Αγησιλάου 77Α, στο κέντρο τής Αθήνας, σε περιοχή όπου ζουν αρκετά από τα παιδιά αυτά.
Η μουσική δεν είναι πολυτέλεια, δεν αφορά μόνο μια ελίτ, δεν υπάρχει για να διαχωρίζει περαιτέρω τούς ανθρώπους, για να δημιουργεί διακρίσεις. Η μητέρα τού Αρμπέν από την Αλβανία μάς είπε ότι δεν θέλει το παιδί της να «μείνει σαν κι αυτήν». «Θέλω» είπε «να ασχοληθεί με τη μουσική για να κάνει κάτι καλύτερο από αυτά που έκανα εγώ».
Κλείνουμε αυτό το άρθρο με μια φράση τού Γκουστάβο Ντουνταμέλ, ενός από τους πιο επιβλητικούς μαέστρους τής εποχής μας, ο οποίος ξεκίνησε την επαφή του με τη μουσική μέσα από το Sistema τής Βενεζουέλας: «Κανείς δεν περίμενε ότι η κλασική μουσική θα γινόταν όπλο για την κοινωνική αλλαγή. Αλλά εμείς αποδείξαμε ότι οι ουτοπίες μερικές φορές γίνονται πραγματικότητα».
Για περαιτέρω λεπτομέρειες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.hahur.com ή καλέστε στο τηλέφωνο 210-6925782
Πηγή: www.difono.gr (3/8/10)
Δελτίο Τύπου της Γ.Α.Δ.Αττικής σχετικά με αποτροπή αυτοκτονίας εκδηλωθείσας μέσω διαδικτύου
Σε λεπτές ισορροπίες το σημερινό δελτίο τύπου της Γ.Α.Δ.Α. σχετικά με την "αποτροπή αυτοκτόνίας", πρόθεση για την οποία εκδηλώθηκε στο διαδίκτυο (σε κοινωνικό δίκτυο ή "παιχνίδι" -δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει μέσα από τη σχετική ανακοίνωση).
Οι εταιρίες που διαχειρίζονται σελίδες κοινωνικών δικτύων και παιχνιδιών φαίνονται να πραγματοποιούν όχι μόνον "έλεγχο" / φιλτράρισμα των δηλώσεων των χρηστών, αλλά και εκτιμήσεις για τη σοβαρότητα των προθέσεων του δηλούντα χρήστη.
Έπειτα, με βάση τις εκτιμήσεις μιας εταιρίας που εδρεύει στην αλλοδαπή, ενεργοποιείται με εκπληκτική για τα Ελληνικά δεδομένα ταχύτητα η ΕΛ.ΑΣ., αίρεται το απόρρητο και εντοπίζεται ο καταγγελθείς (για τις ίσως πραγματικές προθέσεις του να γίνει αυτόχειρας).
Αντί να ενημερωθούν οι οικείοι του, προσκαλείται (ΜΕΤΑ τον εντοπισμό) Μη Κυβερνητική Οργάνωση για να εκτιμήσει τη σοβαρότητα του περιεχομένου των μηνυμάτων απόγνωσης.
Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της Γ.Α.Δ.Α.:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
« Αποτροπή αυτοκτονίας, εκδηλωθείσας μέσω διαδικτύου»
Από Αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, εντοπίσθηκε στο διαδίκτυο ημεδαπός, χρήστης του Ίντερνετ και συγκεκριμένα διαδικτυακού παιχνιδιού, σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω της οποίας εκδήλωσε πρόθεση αυτοκτονίας. Η εταιρεία διαχείρισης του παιχνιδιού, που εδρεύει στην αλλοδαπή, ενημέρωσε για το μήνυμα απόγνωσης του χρήστη.
Από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, διενεργήθηκε άμεσα ψηφιακή ανάλυση και ενημερώθηκε η Εισαγγελία Αθηνών, για να δοθεί Εισαγγελική Παραγγελία, σχετική με το απόρρητο της επικοινωνίας.
Κατόπιν των παραπάνω εντοπίσθηκε ο ανωτέρω χρήστης του Διαδικτυακού παιχνιδιού και παράλληλα κλήθηκαν ψυχολόγοι από την Μ.Κ.Ο Κλίμακα, με σκοπό να διερευνήσουν επιστημονικά τα μηνύματα απόγνωσης, και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Οι εταιρίες που διαχειρίζονται σελίδες κοινωνικών δικτύων και παιχνιδιών φαίνονται να πραγματοποιούν όχι μόνον "έλεγχο" / φιλτράρισμα των δηλώσεων των χρηστών, αλλά και εκτιμήσεις για τη σοβαρότητα των προθέσεων του δηλούντα χρήστη.
Έπειτα, με βάση τις εκτιμήσεις μιας εταιρίας που εδρεύει στην αλλοδαπή, ενεργοποιείται με εκπληκτική για τα Ελληνικά δεδομένα ταχύτητα η ΕΛ.ΑΣ., αίρεται το απόρρητο και εντοπίζεται ο καταγγελθείς (για τις ίσως πραγματικές προθέσεις του να γίνει αυτόχειρας).
Αντί να ενημερωθούν οι οικείοι του, προσκαλείται (ΜΕΤΑ τον εντοπισμό) Μη Κυβερνητική Οργάνωση για να εκτιμήσει τη σοβαρότητα του περιεχομένου των μηνυμάτων απόγνωσης.
Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου της Γ.Α.Δ.Α.:
ΓΕΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΤΤΙΚΗΣ
Αθήνα, 14 Φεβρουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
« Αποτροπή αυτοκτονίας, εκδηλωθείσας μέσω διαδικτύου»
Από Αστυνομικούς του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, εντοπίσθηκε στο διαδίκτυο ημεδαπός, χρήστης του Ίντερνετ και συγκεκριμένα διαδικτυακού παιχνιδιού, σε ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω της οποίας εκδήλωσε πρόθεση αυτοκτονίας. Η εταιρεία διαχείρισης του παιχνιδιού, που εδρεύει στην αλλοδαπή, ενημέρωσε για το μήνυμα απόγνωσης του χρήστη.
Από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, διενεργήθηκε άμεσα ψηφιακή ανάλυση και ενημερώθηκε η Εισαγγελία Αθηνών, για να δοθεί Εισαγγελική Παραγγελία, σχετική με το απόρρητο της επικοινωνίας.
Κατόπιν των παραπάνω εντοπίσθηκε ο ανωτέρω χρήστης του Διαδικτυακού παιχνιδιού και παράλληλα κλήθηκαν ψυχολόγοι από την Μ.Κ.Ο Κλίμακα, με σκοπό να διερευνήσουν επιστημονικά τα μηνύματα απόγνωσης, και να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Διαφάνεια στην επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης
Αναδημοσίευση από το νομικό ιστολόγιο http://elawyer.blogspot.com
Στο γραφείο Δημάρχου Αθηναίων κατατέθηκε σήμερα η παρακάτω επιστολή, με την ένδειξη "εξαιρετικά επείγον" (αρ. πρωτ. 027671/14.2.2011):
Θέμα: Διαφάνεια στην επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Αποτελούμε μια ομάδα εργασίας, η οποία έχει επεξεργαστεί μιαν ολοκληρωμένη πρόταση για την οργάνωση και λειτουργία του θεσμού του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στον Δήμο Αθηναίων (βλ. συνημμένο σχετικό). Η πρότασή μας αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο, στην αρχική της μορφή, στις 25 Νοεμβρίου 2010 και είναι διαθέσιμη στον διαδικτυακό τόπο http://symparastatis.wordpress.com.
Eνημερωθήκαμε για την προκήρυξη της σχετικής θέσης στις 10.2.2011, σύμφωα με την οποία καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλλουν τις προβλεπόμενες από το άρθρο 77 του Καλλικράτη αιτήσεις, προκειμένου το Δημοτικό Συμβούλιο να επιλέξει το κατάλληλο πρόσωπο με απόφασή του στις 28.2.2011.
Σύμφωνα με την δική μας μελέτη - πρόταση, η οποία έχει γνωρίσει αποδοχή και έχει υιοθετηθεί από άλλους Δήμους, μια από τις γενικές αρχές κατά τις οποίες πρέπει να λειτουργεί ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης είναι η αρχή της διαφάνειας και της αμεροληψίας. Προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση αυτής της αρχής, θα πρέπει η επιλογή του προσώπου να διενεργηθεί ακολουθώντας αυτά τα προτάγματα.
Η επιλογή του προσώπου μόνο βάσει της υποβολής της αίτησής του κι ενός βιογραφικού σημειώματος, χωρίς καμία προηγούμενη επίσημη παρουσίασή του ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου μάλλον ευνοεί παρασκηνιακές διεργασίες, οι οποίες τυπικώς μεν δεν είναι παράνομες, υπονομεύουν όμως την (ίδια την ελπίδα για) διαφανή και με ίσους όρους συμμετοχή των ενδιαφερομένων στην διαδικασία. Διακινδυνεύει δε και εν προκειμένω την καχυποψία των πολιτών απέναντι στο νέο θεσμό - πρόσωπο. Μια τέτοια εκκίνηση της λειτουργίας του, σημειολογικά ιδωμένη, δεν θα αποτελούσε ευοίωνο μήνυμα για την μετέπειτα πορεία του. Η ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη των δημοτών, τους οποίους εκπροσωπείτε, θα ανακτούνταν ίσως, αν διαπιστωνόταν η διάθεση ουσιαστικής αξιολόγησης της καταλληλότητας των υποψηφίων προσώπων, αρχής γενομένης από την ίδια την υπεύθυνη επιλογή του, όπως θα εκφραστεί και μέσα από την αυτοπρόσωπη παρουσία των υποψηφίων που το επιθυμούν στο Δημοτικό Συμβούλιο και την έκθεση των (προ)θέσεών τους, του σχεδίου δράσης τους, των συναφών με τη θέση γνώσεων και των προτάσεών τους πάνω σε νευραλγικά/προβληματικά σημεία του Δήμου μας.
Η σύγχρονη παρουσία των υποψηφίων ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου ή των ορισθησομένων εκπροσώπων του και η διαδοχική τοποθέτησή τους επί θεμάτων που θα τεθούν - με την παράλληλη τήρηση πρακτικών, διαθέσιμων σε κάθε Αθηναία και Αθηναίο- θα είναι, εκτιμούμε, διαφωτιστική για το εκλεκτορικό σώμα και θα συντελέσει στη διαμόρφωση ουσιαστικής εικόνας περί καταλληλότητας των υποψηφίων. Παράλληλα, θα μπορούν και οι ενδιαφερόμενοι να ενημερωθούν μέσω των πρακτικών που τηρήθηκαν για την παρουσία των υποψηφίων και να κατανοήσουν την κρίση περί καταλληλότητας για την ανάδειξη ενός εκ των υποψηφίων σε μια θέση που αφορά άμεσα τους δημότες, σε μια θέση που υπάρχει για να τους προστατεύσει από την κακοδιοίκηση και την αυθαιρεσία.
Ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης δεν πρέπει να καταντήσει ένας θεσμός που θα μείνει "στα χαρτιά". Ένα βιογραφικό και μια δήλωση βούλησης εκτιμούμε πως δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν το Δημοτικό Συμβούλιο στην κρίση περί "καταλληλότητας" και τη συνακόλουθη ανάδειξη του Συμπαραστάτη, ο οποίος παραμένει "πρόσωπο" - ένα πρόσωπο που πρέπει να διαθέτει επαρκεί τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, κοινωνική αποδοχή, με όρεξη, δυνατότητα και χρόνο για παραγωγή έργου, ώστε να διεκδικήσει με τη δράση του την εμπιστοσύνη των Αθηναίων στο θεσμό της διαμεσολάβησης.
Γι' αυτούς τους λόγους, η ομάδα μας σας προτείνει, στο πλαίσιο των κατ' άρθρο 67 παρ. 7 του Καλλικράτη αρμοδιοτήτων σας για εισήγηση θεμάτων στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, να ζητήσετε να διενεργηθεί ακρόαση των υποψηφίων, ώστε να παρουσιάσουν ενώπιον του εκλεκτορικού σώματος τις απόψεις τους για το θεσμό.
Η ομάδα μας επιθυμεί να υποστηρίξει εμπράκτως την πρότασή της για την οργάνωση και λειτουργία του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, με την υποβολή υποψηφιότητας εκ μέρους ενός μέλους της. Καθοριστικό κριτήριο, όμως, για τη νοηματοδόητηση της συμμετοχής μας στη σχετική διαδικασία θα είναι η διενέργεια μιας όσο το δυνατόν πιο ανοικτής συζήτησης, ώστε να μπορέσουμε εύλογα να θεωρήσουμε ότι η απόφαση θα ληφθεί πράγματι στο Δημοτικό Συμβούλιο, και όχι πριν ή έξω από αυτό, ως αποτέλεσμα της διαφανούς, αμερόληπτης, ουσιαστικής, υπεύθυνης, εκπροσωπούσας τους εκλογείς κρίσης του.
Με εκτίμηση,
Για την Ομάδα εργασίας,
Βασίλης Σωτηρόπουλος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην ομάδα εργασίας συμμετέχουν οι: Βασίλης Σωτηρόπουλος, Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα, Πωλίνα Παπανικολάου, Έρα Αρχοντάκη, Χρήστος Γραμματίδης, Αυγουστίνος Ζενάκος, Μαρίνα Γαλανού, Δημήτρης Τσαμπρούνης, Μανόλης Ανδριωτάκης
Στο γραφείο Δημάρχου Αθηναίων κατατέθηκε σήμερα η παρακάτω επιστολή, με την ένδειξη "εξαιρετικά επείγον" (αρ. πρωτ. 027671/14.2.2011):
Θέμα: Διαφάνεια στην επιλογή του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Αποτελούμε μια ομάδα εργασίας, η οποία έχει επεξεργαστεί μιαν ολοκληρωμένη πρόταση για την οργάνωση και λειτουργία του θεσμού του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης στον Δήμο Αθηναίων (βλ. συνημμένο σχετικό). Η πρότασή μας αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο, στην αρχική της μορφή, στις 25 Νοεμβρίου 2010 και είναι διαθέσιμη στον διαδικτυακό τόπο http://symparastatis.wordpress.com.
Eνημερωθήκαμε για την προκήρυξη της σχετικής θέσης στις 10.2.2011, σύμφωα με την οποία καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να υποβάλλουν τις προβλεπόμενες από το άρθρο 77 του Καλλικράτη αιτήσεις, προκειμένου το Δημοτικό Συμβούλιο να επιλέξει το κατάλληλο πρόσωπο με απόφασή του στις 28.2.2011.
Σύμφωνα με την δική μας μελέτη - πρόταση, η οποία έχει γνωρίσει αποδοχή και έχει υιοθετηθεί από άλλους Δήμους, μια από τις γενικές αρχές κατά τις οποίες πρέπει να λειτουργεί ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης είναι η αρχή της διαφάνειας και της αμεροληψίας. Προκειμένου να διασφαλιστεί η τήρηση αυτής της αρχής, θα πρέπει η επιλογή του προσώπου να διενεργηθεί ακολουθώντας αυτά τα προτάγματα.
Η επιλογή του προσώπου μόνο βάσει της υποβολής της αίτησής του κι ενός βιογραφικού σημειώματος, χωρίς καμία προηγούμενη επίσημη παρουσίασή του ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου μάλλον ευνοεί παρασκηνιακές διεργασίες, οι οποίες τυπικώς μεν δεν είναι παράνομες, υπονομεύουν όμως την (ίδια την ελπίδα για) διαφανή και με ίσους όρους συμμετοχή των ενδιαφερομένων στην διαδικασία. Διακινδυνεύει δε και εν προκειμένω την καχυποψία των πολιτών απέναντι στο νέο θεσμό - πρόσωπο. Μια τέτοια εκκίνηση της λειτουργίας του, σημειολογικά ιδωμένη, δεν θα αποτελούσε ευοίωνο μήνυμα για την μετέπειτα πορεία του. Η ήδη κλονισμένη εμπιστοσύνη των δημοτών, τους οποίους εκπροσωπείτε, θα ανακτούνταν ίσως, αν διαπιστωνόταν η διάθεση ουσιαστικής αξιολόγησης της καταλληλότητας των υποψηφίων προσώπων, αρχής γενομένης από την ίδια την υπεύθυνη επιλογή του, όπως θα εκφραστεί και μέσα από την αυτοπρόσωπη παρουσία των υποψηφίων που το επιθυμούν στο Δημοτικό Συμβούλιο και την έκθεση των (προ)θέσεών τους, του σχεδίου δράσης τους, των συναφών με τη θέση γνώσεων και των προτάσεών τους πάνω σε νευραλγικά/προβληματικά σημεία του Δήμου μας.
Η σύγχρονη παρουσία των υποψηφίων ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου ή των ορισθησομένων εκπροσώπων του και η διαδοχική τοποθέτησή τους επί θεμάτων που θα τεθούν - με την παράλληλη τήρηση πρακτικών, διαθέσιμων σε κάθε Αθηναία και Αθηναίο- θα είναι, εκτιμούμε, διαφωτιστική για το εκλεκτορικό σώμα και θα συντελέσει στη διαμόρφωση ουσιαστικής εικόνας περί καταλληλότητας των υποψηφίων. Παράλληλα, θα μπορούν και οι ενδιαφερόμενοι να ενημερωθούν μέσω των πρακτικών που τηρήθηκαν για την παρουσία των υποψηφίων και να κατανοήσουν την κρίση περί καταλληλότητας για την ανάδειξη ενός εκ των υποψηφίων σε μια θέση που αφορά άμεσα τους δημότες, σε μια θέση που υπάρχει για να τους προστατεύσει από την κακοδιοίκηση και την αυθαιρεσία.
Ο Συμπαραστάτης του Δημότη και της Επιχείρησης δεν πρέπει να καταντήσει ένας θεσμός που θα μείνει "στα χαρτιά". Ένα βιογραφικό και μια δήλωση βούλησης εκτιμούμε πως δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν το Δημοτικό Συμβούλιο στην κρίση περί "καταλληλότητας" και τη συνακόλουθη ανάδειξη του Συμπαραστάτη, ο οποίος παραμένει "πρόσωπο" - ένα πρόσωπο που πρέπει να διαθέτει επαρκεί τυπικά και ουσιαστικά προσόντα, κοινωνική αποδοχή, με όρεξη, δυνατότητα και χρόνο για παραγωγή έργου, ώστε να διεκδικήσει με τη δράση του την εμπιστοσύνη των Αθηναίων στο θεσμό της διαμεσολάβησης.
Γι' αυτούς τους λόγους, η ομάδα μας σας προτείνει, στο πλαίσιο των κατ' άρθρο 67 παρ. 7 του Καλλικράτη αρμοδιοτήτων σας για εισήγηση θεμάτων στην ημερήσια διάταξη της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, να ζητήσετε να διενεργηθεί ακρόαση των υποψηφίων, ώστε να παρουσιάσουν ενώπιον του εκλεκτορικού σώματος τις απόψεις τους για το θεσμό.
Η ομάδα μας επιθυμεί να υποστηρίξει εμπράκτως την πρότασή της για την οργάνωση και λειτουργία του Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης, με την υποβολή υποψηφιότητας εκ μέρους ενός μέλους της. Καθοριστικό κριτήριο, όμως, για τη νοηματοδόητηση της συμμετοχής μας στη σχετική διαδικασία θα είναι η διενέργεια μιας όσο το δυνατόν πιο ανοικτής συζήτησης, ώστε να μπορέσουμε εύλογα να θεωρήσουμε ότι η απόφαση θα ληφθεί πράγματι στο Δημοτικό Συμβούλιο, και όχι πριν ή έξω από αυτό, ως αποτέλεσμα της διαφανούς, αμερόληπτης, ουσιαστικής, υπεύθυνης, εκπροσωπούσας τους εκλογείς κρίσης του.
Με εκτίμηση,
Για την Ομάδα εργασίας,
Βασίλης Σωτηρόπουλος
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στην ομάδα εργασίας συμμετέχουν οι: Βασίλης Σωτηρόπουλος, Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα, Πωλίνα Παπανικολάου, Έρα Αρχοντάκη, Χρήστος Γραμματίδης, Αυγουστίνος Ζενάκος, Μαρίνα Γαλανού, Δημήτρης Τσαμπρούνης, Μανόλης Ανδριωτάκης
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
Statement of the Anna Lindh Foundation on the recent events in Euro-Mediterranean region
EN / FR / AR
The Anna Lindh Foundation considers of historical importance the events which are taking place in the Euro-Mediterranean region, and particularly the democratic change which has been undertaken by the people of Egypt after 18 days of a peaceful and captivating mobilization. As an institution created for promoting intercultural dialogue, the Foundation considers of utmost significance the participation in those events of men and women of all walks of life and different beliefs, united by their will to call for a better future for their country.
Based in Alexandria , the Foundation has been a privileged witness of an unprecedented social movement involving many youth striving for Freedom, dignity and Social Justice and moved by values and principles which are at the heart of the Anna Lindh Foundation mission. The Foundation praises all the peaceful demonstrators who lost their lives during those uprisings.
During those two weeks, the Foundation has been able to keep on its main activities thanks to the collaboration of the Bibliotheca Alexandrina, where our Headquarters are located, and the commitment of Alexandria citizens in defense of their cultural institutions. We want also to express our esteem and gratitude to the people of Alexandria at large, for ensuring the daily life in public spaces and neighborhoods we live in. The Foundation valued also very much the attitude of the Egyptian army contributing to the security of the population and our safety and the progressive return to normality.
The events taking place in Egypt and Tunisia have sparked interest and empathy across the Euro-Mediterranean societies. Most of the Networks of the Foundation, gathering more than 3000 civil society organizations, have expressed their admiration and solidarity with the Egyptian and Tunisian societies. They have already suggested the launching of a common Initiative focused on fostering citizenship and participation as a first answer to events, which deserve, of course, a long term and sustainable response for an institution like the Anna Lindh Foundation.
In collaboration with its Networks, the Foundation will define and launch as soon as possible an initiative responding to the new challenges we face in the region. Our main goal is to contribute to the strengthening of civil societies, and to take stock of the new demands emerging among Youth for promoting intercultural dialogue across the Mediterranean .
Some of these demands were raised during the Anna Lindh Forum organized in March 2010. Some were highlighted by the Report on Intercultural Trends published recently by the Foundation. As an institution working with and for the civil society, we consider that the recent events have more than confirmed those observations and are full of lessons, which need to be learnt and included in our programme for the coming years. We hope they will be a major contribution for the building of a common and shared Euro-Mediterranean future based on the values of freedom, dialogue, mutual respect and citizenship.
Secretariat of the Anna Lindh Foundation
http://www.euromedalex.org/news/anna-lindh-foundation-statement
Déclaration de la Fondation Anna Lindh
Alexandrie; 13 février 2011: La Fondation Anna Lindh considère d'une importance historique les événements qui se déroulent dans la région Euro-méditerranéenne, et en particulier le changement démocratique qui a été entrepris par le peuple de l'Egypte après 18 jours d'une mobilisation pacifique et captivante. En tant qu'institution créée pour promouvoir le dialogue interculturel, la Fondation estime de la plus haute importance la participation à ces événements d'hommes et de femmes de tous les horizons et des croyances différentes, unis par leur volonté d’appeler à un avenir meilleur pour leur pays.
Basée à Alexandrie, la Fondation a été un témoin privilégié d'un mouvement social sans précédent impliquant de nombreux jeunes luttant pour la liberté, la dignité et la justice sociale et mus par les valeurs et les principes qui sont au cœur de la mission de la Fondation Anna Lindh. La Fondation rend hommage à tous les manifestants pacifiques qui ont perdu la vie au cours de ces soulèvements.
Durant ces deux semaines, la Fondation a été en mesure de continuer ses activités principales grâce à la collaboration de la Bibliotheca Alexandrina, où notre siège social est situé, ainsi que l'engagement des citoyens d'Alexandrie pour la défense de leurs institutions culturelles. Nous voulons également exprimer notre estime et notre gratitude au peuple d'Alexandrie dans son ensemble, pour avoir permis à la vie quotidienne de continuer dans les espaces publics et les quartiers où nous vivons. La Fondation a également apprécié l'attitude de l'armée égyptienne qui a contribué à la sécurité de la population et notre sécurité ainsi qu’au retour progressif à la normalité.
Les événements qui se déroulent en Egypte et en Tunisie ont suscité un intérêt et empathie à travers les sociétés euro-méditerranéennes. La plupart des réseaux de la Fondation, regroupant plus de 3000 organisations de la société civile, ont exprimé leur admiration et leur solidarité avec les sociétés égyptienne et tunisienne. Ils ont déjà suggéré le lancement d'une initiative commune axée sur la promotion de la citoyenneté et la participation comme une première réponse à des événements qui méritent, bien sûr, une réponse à long terme et durable pour une institution comme la Fondation Anna Lindh.
En collaboration avec ses réseaux, la Fondation devra définir et lancer dès que possible une initiative afin de répondre aux nouveaux défis auxquels nous sommes confrontés dans la région. Notre objectif principal est de contribuer au renforcement des sociétés civiles, et de faire le point des nouvelles demandes émergeant parmi les jeunes pour promouvoir le dialogue interculturel à travers la Méditerranée.
Certaines de ces demandes ont été soulevées lors du Forum Anna Lindh organisé en mars 2010. Certaines ont été soulignées dans le Rapport sur les tendances interculturelles publié récemment par la Fondation. En tant qu'institution travaillant avec et pour la société civile, nous considérons que les récents événements ont plus que confirmé ces observations et sont pleins de leçons qui doivent être apprises et incluses dans notre programme pour les années à venir. Nous espérons qu'elles seront une contribution majeure à la construction d'un avenir euro-méditerranéen commun et partagé, fondé sur les valeurs de liberté, du dialogue, du respect mutuel et de la citoyenneté.
Secrétariat de la Fondation Anna Lindh
http://www.euromedalex.org/fr/nouvelles/d-claration-de-la-fondation-anna-lindh
بيان مؤسسة آنا ليند
ترحب مؤسسة آنا ليند بهذا التغير التاريخى و الديمقراطى فى مصر و ذلك عقب 18 يوما من التظاهر السلمى المبهر الذى قام به المجتمع المصرى. فمن خلال مقرها بمدينة الاسكندرية، استطاعت المؤسسة ان تحظى بفرصة متابعة هذه الاحداث عن كثب من خلال هذه التظاهرة الشبابية الغير مسبوقة و التى تطالب بالحرية و الكرامة و العدالة الاجتماعية، و هى جميعها مبادئ و قيم تأتى فى قلب مهمة مؤسسة آنا ليند.
كمؤسسة أنشأت خصيصا لتعزيز الحوار بين الثقافات، نحن نؤكد على أهمية مشاركة النساء و الرجال من جميع الطبقات الاجتماعية و مختلف المعتقدات و التى جمعتهم إرادة واحدة الا و هى تطلعهم الى مستقبل أفضل لوطنهم. كما تعبر المؤسسة بمدى تقديرها لهؤلاء المتظاهرين السلميين الذين فقدوا أرواحهم خلال هذه الأحداث.
فعلى مدى أسبوعين، استطاعت مؤسسة آنا ليند ان تباشر أنشطتها بفضل دعم مكتبة الاسكندرية حيث مقر المؤسسة، و بفضل مواطني الاسكندرية الذين قاموا بحماية المؤسسات الثقافية فى المدينة. كما نريد ان نعبر عن امتناننا و تقديرنا للمجتمع السكندري باكمله لعمله من اجل المحافظة على استمرارية الحياة اليومية و امن الأحياء التى نعيش بها. كما تقدر المؤسسة ايضا الدور الذى قام به الجيش من اجل المحافظة على امن المواطنين و سلامتنا و اعادة الحياة الى طبيعتها.
فالاحداث التى تشهدها مصر و تونس قد جذبت اهتمام و تضامن الشعوب الاورومتوسطية. فمعظم الشبكات التابعة للمؤسسة و التى تضم اكثر من 2500 منظمة من المجتمع المدنى، قد عبرت عن إعجابها و تضامنها مع المجتمع المصرى و التونسى. كما قاموا باقتراح لإطلاق مبادرة مشتركة حول موضوع المواطنة و المشاركة كرد فعل اولى لهذه الأحداث التى تستحق بالطبع ردة فعل طويلة المدى و دائمة من قبل مؤسسة مثل آنا ليند.
ستقوم المؤسسة، بالتعاون مع شبكتها، بصياغة و إطلاق مبادرة فى أسرع وقت ممكن تتماشى مع التحديات الجديدة التى تشهدها المنطقة. فهدفنا الاساسى هو المساهمة فى ترسيخ عمل المجتمع المدنى و موائمة المتطلبات الجديدة للشباب مما سيساهم فى تعزيز الحوار بين الثقافات فى منطقة المتوسط.
فبعض هذه المتطلبات قد تم الإشارة اليها سواء من خلال منتدى آنا ليند الذى عقد فى مارس 2010، او من خلال تقرير آنا ليند و الذى نشرته المؤسسة مؤخرا. فالمؤسسة التى تعمل مع و من اجل المجتمع المدنى تعتبر ان الأحداث الأخيرة قد قامت بتأكيد ملاحظتها فى هذا الشأن، كما تتضمن العديد من الدروس التى يجب الاستفادة منها و إدخالها ضمن برنامج المؤسسة فى السنوات المقبلة. نتمنا ان تقوم هذه التغيرات بالمساهمة فى بناء مستقبل اورومتوسطى مشترك يقوم على أسس الحرية و الحوار و الاحترام المتبادل و المواطنة.
http://www.euromedalex.org/ar/news/ar/2011/02/13/14010
The Anna Lindh Foundation considers of historical importance the events which are taking place in the Euro-Mediterranean region, and particularly the democratic change which has been undertaken by the people of Egypt after 18 days of a peaceful and captivating mobilization. As an institution created for promoting intercultural dialogue, the Foundation considers of utmost significance the participation in those events of men and women of all walks of life and different beliefs, united by their will to call for a better future for their country.
Based in Alexandria , the Foundation has been a privileged witness of an unprecedented social movement involving many youth striving for Freedom, dignity and Social Justice and moved by values and principles which are at the heart of the Anna Lindh Foundation mission. The Foundation praises all the peaceful demonstrators who lost their lives during those uprisings.
During those two weeks, the Foundation has been able to keep on its main activities thanks to the collaboration of the Bibliotheca Alexandrina, where our Headquarters are located, and the commitment of Alexandria citizens in defense of their cultural institutions. We want also to express our esteem and gratitude to the people of Alexandria at large, for ensuring the daily life in public spaces and neighborhoods we live in. The Foundation valued also very much the attitude of the Egyptian army contributing to the security of the population and our safety and the progressive return to normality.
The events taking place in Egypt and Tunisia have sparked interest and empathy across the Euro-Mediterranean societies. Most of the Networks of the Foundation, gathering more than 3000 civil society organizations, have expressed their admiration and solidarity with the Egyptian and Tunisian societies. They have already suggested the launching of a common Initiative focused on fostering citizenship and participation as a first answer to events, which deserve, of course, a long term and sustainable response for an institution like the Anna Lindh Foundation.
In collaboration with its Networks, the Foundation will define and launch as soon as possible an initiative responding to the new challenges we face in the region. Our main goal is to contribute to the strengthening of civil societies, and to take stock of the new demands emerging among Youth for promoting intercultural dialogue across the Mediterranean .
Some of these demands were raised during the Anna Lindh Forum organized in March 2010. Some were highlighted by the Report on Intercultural Trends published recently by the Foundation. As an institution working with and for the civil society, we consider that the recent events have more than confirmed those observations and are full of lessons, which need to be learnt and included in our programme for the coming years. We hope they will be a major contribution for the building of a common and shared Euro-Mediterranean future based on the values of freedom, dialogue, mutual respect and citizenship.
Secretariat of the Anna Lindh Foundation
http://www.euromedalex.org/news/anna-lindh-foundation-statement
Déclaration de la Fondation Anna Lindh
Alexandrie; 13 février 2011: La Fondation Anna Lindh considère d'une importance historique les événements qui se déroulent dans la région Euro-méditerranéenne, et en particulier le changement démocratique qui a été entrepris par le peuple de l'Egypte après 18 jours d'une mobilisation pacifique et captivante. En tant qu'institution créée pour promouvoir le dialogue interculturel, la Fondation estime de la plus haute importance la participation à ces événements d'hommes et de femmes de tous les horizons et des croyances différentes, unis par leur volonté d’appeler à un avenir meilleur pour leur pays.
Basée à Alexandrie, la Fondation a été un témoin privilégié d'un mouvement social sans précédent impliquant de nombreux jeunes luttant pour la liberté, la dignité et la justice sociale et mus par les valeurs et les principes qui sont au cœur de la mission de la Fondation Anna Lindh. La Fondation rend hommage à tous les manifestants pacifiques qui ont perdu la vie au cours de ces soulèvements.
Durant ces deux semaines, la Fondation a été en mesure de continuer ses activités principales grâce à la collaboration de la Bibliotheca Alexandrina, où notre siège social est situé, ainsi que l'engagement des citoyens d'Alexandrie pour la défense de leurs institutions culturelles. Nous voulons également exprimer notre estime et notre gratitude au peuple d'Alexandrie dans son ensemble, pour avoir permis à la vie quotidienne de continuer dans les espaces publics et les quartiers où nous vivons. La Fondation a également apprécié l'attitude de l'armée égyptienne qui a contribué à la sécurité de la population et notre sécurité ainsi qu’au retour progressif à la normalité.
Les événements qui se déroulent en Egypte et en Tunisie ont suscité un intérêt et empathie à travers les sociétés euro-méditerranéennes. La plupart des réseaux de la Fondation, regroupant plus de 3000 organisations de la société civile, ont exprimé leur admiration et leur solidarité avec les sociétés égyptienne et tunisienne. Ils ont déjà suggéré le lancement d'une initiative commune axée sur la promotion de la citoyenneté et la participation comme une première réponse à des événements qui méritent, bien sûr, une réponse à long terme et durable pour une institution comme la Fondation Anna Lindh.
En collaboration avec ses réseaux, la Fondation devra définir et lancer dès que possible une initiative afin de répondre aux nouveaux défis auxquels nous sommes confrontés dans la région. Notre objectif principal est de contribuer au renforcement des sociétés civiles, et de faire le point des nouvelles demandes émergeant parmi les jeunes pour promouvoir le dialogue interculturel à travers la Méditerranée.
Certaines de ces demandes ont été soulevées lors du Forum Anna Lindh organisé en mars 2010. Certaines ont été soulignées dans le Rapport sur les tendances interculturelles publié récemment par la Fondation. En tant qu'institution travaillant avec et pour la société civile, nous considérons que les récents événements ont plus que confirmé ces observations et sont pleins de leçons qui doivent être apprises et incluses dans notre programme pour les années à venir. Nous espérons qu'elles seront une contribution majeure à la construction d'un avenir euro-méditerranéen commun et partagé, fondé sur les valeurs de liberté, du dialogue, du respect mutuel et de la citoyenneté.
Secrétariat de la Fondation Anna Lindh
http://www.euromedalex.org/fr/nouvelles/d-claration-de-la-fondation-anna-lindh
بيان مؤسسة آنا ليند
ترحب مؤسسة آنا ليند بهذا التغير التاريخى و الديمقراطى فى مصر و ذلك عقب 18 يوما من التظاهر السلمى المبهر الذى قام به المجتمع المصرى. فمن خلال مقرها بمدينة الاسكندرية، استطاعت المؤسسة ان تحظى بفرصة متابعة هذه الاحداث عن كثب من خلال هذه التظاهرة الشبابية الغير مسبوقة و التى تطالب بالحرية و الكرامة و العدالة الاجتماعية، و هى جميعها مبادئ و قيم تأتى فى قلب مهمة مؤسسة آنا ليند.
كمؤسسة أنشأت خصيصا لتعزيز الحوار بين الثقافات، نحن نؤكد على أهمية مشاركة النساء و الرجال من جميع الطبقات الاجتماعية و مختلف المعتقدات و التى جمعتهم إرادة واحدة الا و هى تطلعهم الى مستقبل أفضل لوطنهم. كما تعبر المؤسسة بمدى تقديرها لهؤلاء المتظاهرين السلميين الذين فقدوا أرواحهم خلال هذه الأحداث.
فعلى مدى أسبوعين، استطاعت مؤسسة آنا ليند ان تباشر أنشطتها بفضل دعم مكتبة الاسكندرية حيث مقر المؤسسة، و بفضل مواطني الاسكندرية الذين قاموا بحماية المؤسسات الثقافية فى المدينة. كما نريد ان نعبر عن امتناننا و تقديرنا للمجتمع السكندري باكمله لعمله من اجل المحافظة على استمرارية الحياة اليومية و امن الأحياء التى نعيش بها. كما تقدر المؤسسة ايضا الدور الذى قام به الجيش من اجل المحافظة على امن المواطنين و سلامتنا و اعادة الحياة الى طبيعتها.
فالاحداث التى تشهدها مصر و تونس قد جذبت اهتمام و تضامن الشعوب الاورومتوسطية. فمعظم الشبكات التابعة للمؤسسة و التى تضم اكثر من 2500 منظمة من المجتمع المدنى، قد عبرت عن إعجابها و تضامنها مع المجتمع المصرى و التونسى. كما قاموا باقتراح لإطلاق مبادرة مشتركة حول موضوع المواطنة و المشاركة كرد فعل اولى لهذه الأحداث التى تستحق بالطبع ردة فعل طويلة المدى و دائمة من قبل مؤسسة مثل آنا ليند.
ستقوم المؤسسة، بالتعاون مع شبكتها، بصياغة و إطلاق مبادرة فى أسرع وقت ممكن تتماشى مع التحديات الجديدة التى تشهدها المنطقة. فهدفنا الاساسى هو المساهمة فى ترسيخ عمل المجتمع المدنى و موائمة المتطلبات الجديدة للشباب مما سيساهم فى تعزيز الحوار بين الثقافات فى منطقة المتوسط.
فبعض هذه المتطلبات قد تم الإشارة اليها سواء من خلال منتدى آنا ليند الذى عقد فى مارس 2010، او من خلال تقرير آنا ليند و الذى نشرته المؤسسة مؤخرا. فالمؤسسة التى تعمل مع و من اجل المجتمع المدنى تعتبر ان الأحداث الأخيرة قد قامت بتأكيد ملاحظتها فى هذا الشأن، كما تتضمن العديد من الدروس التى يجب الاستفادة منها و إدخالها ضمن برنامج المؤسسة فى السنوات المقبلة. نتمنا ان تقوم هذه التغيرات بالمساهمة فى بناء مستقبل اورومتوسطى مشترك يقوم على أسس الحرية و الحوار و الاحترام المتبادل و المواطنة.
http://www.euromedalex.org/ar/news/ar/2011/02/13/14010
Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2011
Syngelidis v. Greece
11.02.2010
Press release issued by the Registrar
Chamber judgment
Syngelidis v. Greece (application no. 24895/07)
PARLIAMENT’S REFUSAL TO WAIVE MP’S IMMUNITY IN CHILD CUSTODY CASE UNJUSTIFIED
Violation of Article 6 § 1 (right of access to a court)
of the European Convention on Human Rights
Principal facts
The applicant, Polychronis Syngelidis, is a Greek national who was born in 1957 and lives in Athens. He was married to M.A., a Member of the Greek Parliament. After their marriage broke down in late 2004, the applicant and M.A. concluded an agreement on custody and access in relation to their son, born in the same year. The arrangements were endorsed by a court decision in January 2005. The child was to live with his mother and the applicant was entitled to open access and minimum periods and certain days of contact with his son. Two months later, M.A. brought criminal proceedings against the applicant for placing a security guard outside her building. These proceedings were dismissed both at first instance and on appeal.
As the applicant had been unable to have contact with his son in accordance with the court’s decision on a number of occasions, he lodged criminal proceedings against M.A. in October 2005, requesting the sum of ten euros (EUR) as compensation for the non-pecuniary damage which her breach of the decision had caused him. The Supreme Court’s prosecutor eventually referred the matter to the President of the Greek Parliament, seeking to have M.A.’s immunity lifted. In November 2006, the Parliament’s Ethics Committee gave the opinion that the request should be denied, stating that one of the grounds provided by the relevant provision of the Parliament’s regulations applied, without further specifying. In December 2006 a majority of Parliament refused to lift the immunity, without giving any reasons. In 2007 the applicant lodged two more indictments against M.A. following alleged breaches of a new court decision on custody arrangements, which provided for payment of a fine, should she breach any of its provisions. A request for M.A.’s immunity to be lifted was again referred to the Parliament’s Ethics Committee, which rejected it in May 2008 on the grounds that it was essentially the same as the first request.
Complaints, procedure and composition of the Court
The applicant complained, relying in particular on Article 6 § 1, that the Greek Parliament’s refusal to waive his former wife’s parliamentary immunity had breached his right of access to a court.
The application was lodged with the European Court of Human Rights on 1 June 2007.
Judgment was given by a Chamber of seven judges, composed as follows:
Nina Vajić (Croatia), President,
Anatoly Kovler (Russian Federation),
Khanlar Hajiyev (Azerbaijan),
Dean Spielmann (Luxembourg),
Giorgio Malinverni (Switzerland),
George Nicolaou (Cyprus), judges,
Spyridon Flogaitis (Greece), ad hoc judge,
and also Søren Nielsen, Section Registrar.
Decision of the Court
First, the Court disagreed with the argument, brought forward by the Greek Government, that there could not have been a breach of the applicant’s right of access to a court, given that there were other legal remedies available than lodging a criminal indictment against his former wife seeking compensation for her allegedly illegal behaviour. The Court reiterated that when the domestic legal order provided an individual with a remedy, the State had a duty to ensure that the person using it enjoyed the fundamental guarantees of Article 6.
The Court further noted that in the light of that Article, the Greek Constitution entitled Parliament to refuse lifting immunity for a prosecution only where the acts on which prosecution was based were clearly connected with parliamentary activity. In the present case, there had been no conceivable link between M.A.’s alleged failure to comply with the custody arrangements with her former husband ordered by the domestic court and her functions as a Member of Parliament. Moreover, the Parliament’s Ethics Committee had not specified which of the conditions for a refusal to waive immunity, as provided for by the Parliament’s regulations, was met. The absence of any argument showing the reasoning of the Committee made it impossible for the applicant to learn about the basis of the decision. The Court further attached some significance to the fact that the impugned approach of the Parliament had created an imbalance in treatment between the applicant and M.A., since the latter was able to bring criminal proceedings against the applicant.
The Court therefore concluded, by six votes to one, that the applicant’s right under Article 6 § 1 had been violated.
Under Article 41 (just satisfaction) of the Convention, the Court, by five votes to two, awarded the applicant EUR 12,000 in respect of non-pecuniary damage.
***
The judgment is available only in English. This press release is a document produced by the Registry. It does not bind the Court. The judgments are available on its website (http://www.echr.coe.int).
Press contacts
Nina Salomon (tel: + 33 (0)3 90 21 49 79) or
Stefano Piedimonte (tel: + 33 (0)3 90 21 42 04)
Tracey Turner-Tretz (tel: + 33 (0)3 88 41 35 30)
Kristina Pencheva-Malinowski (tel: + 33 (0)3 88 41 35 70)
Céline Menu-Lange (tel: + 33 (0)3 90 21 58 77)
Frédéric Dolt (tel: + 33 (0)3 90 21 53 39)
The European Court of Human Rights was set up in Strasbourg by the Council of Europe Member States in 1959 to deal with alleged violations of the 1950 European Convention on Human Rights.
1 Under Article 43 of the Convention, within three months from the date of a Chamber judgment, any party to the case may, in exceptional cases, request that the case be referred to the 17-member Grand Chamber of the Court. In that event, a panel of five judges considers whether the case raises a serious question affecting the interpretation or application of the Convention or its protocols, or a serious issue of general importance, in which case the Grand Chamber will deliver a final judgment. If no such question or issue arises, the panel will reject the request, at which point the judgment becomes final. Otherwise Chamber judgments become final on the expiry of the three-month period or earlier if the parties declare that they do not intend to make a request to refer.
Press release issued by the Registrar
Chamber judgment
Syngelidis v. Greece (application no. 24895/07)
PARLIAMENT’S REFUSAL TO WAIVE MP’S IMMUNITY IN CHILD CUSTODY CASE UNJUSTIFIED
Violation of Article 6 § 1 (right of access to a court)
of the European Convention on Human Rights
Principal facts
The applicant, Polychronis Syngelidis, is a Greek national who was born in 1957 and lives in Athens. He was married to M.A., a Member of the Greek Parliament. After their marriage broke down in late 2004, the applicant and M.A. concluded an agreement on custody and access in relation to their son, born in the same year. The arrangements were endorsed by a court decision in January 2005. The child was to live with his mother and the applicant was entitled to open access and minimum periods and certain days of contact with his son. Two months later, M.A. brought criminal proceedings against the applicant for placing a security guard outside her building. These proceedings were dismissed both at first instance and on appeal.
As the applicant had been unable to have contact with his son in accordance with the court’s decision on a number of occasions, he lodged criminal proceedings against M.A. in October 2005, requesting the sum of ten euros (EUR) as compensation for the non-pecuniary damage which her breach of the decision had caused him. The Supreme Court’s prosecutor eventually referred the matter to the President of the Greek Parliament, seeking to have M.A.’s immunity lifted. In November 2006, the Parliament’s Ethics Committee gave the opinion that the request should be denied, stating that one of the grounds provided by the relevant provision of the Parliament’s regulations applied, without further specifying. In December 2006 a majority of Parliament refused to lift the immunity, without giving any reasons. In 2007 the applicant lodged two more indictments against M.A. following alleged breaches of a new court decision on custody arrangements, which provided for payment of a fine, should she breach any of its provisions. A request for M.A.’s immunity to be lifted was again referred to the Parliament’s Ethics Committee, which rejected it in May 2008 on the grounds that it was essentially the same as the first request.
Complaints, procedure and composition of the Court
The applicant complained, relying in particular on Article 6 § 1, that the Greek Parliament’s refusal to waive his former wife’s parliamentary immunity had breached his right of access to a court.
The application was lodged with the European Court of Human Rights on 1 June 2007.
Judgment was given by a Chamber of seven judges, composed as follows:
Nina Vajić (Croatia), President,
Anatoly Kovler (Russian Federation),
Khanlar Hajiyev (Azerbaijan),
Dean Spielmann (Luxembourg),
Giorgio Malinverni (Switzerland),
George Nicolaou (Cyprus), judges,
Spyridon Flogaitis (Greece), ad hoc judge,
and also Søren Nielsen, Section Registrar.
Decision of the Court
First, the Court disagreed with the argument, brought forward by the Greek Government, that there could not have been a breach of the applicant’s right of access to a court, given that there were other legal remedies available than lodging a criminal indictment against his former wife seeking compensation for her allegedly illegal behaviour. The Court reiterated that when the domestic legal order provided an individual with a remedy, the State had a duty to ensure that the person using it enjoyed the fundamental guarantees of Article 6.
The Court further noted that in the light of that Article, the Greek Constitution entitled Parliament to refuse lifting immunity for a prosecution only where the acts on which prosecution was based were clearly connected with parliamentary activity. In the present case, there had been no conceivable link between M.A.’s alleged failure to comply with the custody arrangements with her former husband ordered by the domestic court and her functions as a Member of Parliament. Moreover, the Parliament’s Ethics Committee had not specified which of the conditions for a refusal to waive immunity, as provided for by the Parliament’s regulations, was met. The absence of any argument showing the reasoning of the Committee made it impossible for the applicant to learn about the basis of the decision. The Court further attached some significance to the fact that the impugned approach of the Parliament had created an imbalance in treatment between the applicant and M.A., since the latter was able to bring criminal proceedings against the applicant.
The Court therefore concluded, by six votes to one, that the applicant’s right under Article 6 § 1 had been violated.
Under Article 41 (just satisfaction) of the Convention, the Court, by five votes to two, awarded the applicant EUR 12,000 in respect of non-pecuniary damage.
***
The judgment is available only in English. This press release is a document produced by the Registry. It does not bind the Court. The judgments are available on its website (http://www.echr.coe.int).
Press contacts
Nina Salomon (tel: + 33 (0)3 90 21 49 79) or
Stefano Piedimonte (tel: + 33 (0)3 90 21 42 04)
Tracey Turner-Tretz (tel: + 33 (0)3 88 41 35 30)
Kristina Pencheva-Malinowski (tel: + 33 (0)3 88 41 35 70)
Céline Menu-Lange (tel: + 33 (0)3 90 21 58 77)
Frédéric Dolt (tel: + 33 (0)3 90 21 53 39)
The European Court of Human Rights was set up in Strasbourg by the Council of Europe Member States in 1959 to deal with alleged violations of the 1950 European Convention on Human Rights.
1 Under Article 43 of the Convention, within three months from the date of a Chamber judgment, any party to the case may, in exceptional cases, request that the case be referred to the 17-member Grand Chamber of the Court. In that event, a panel of five judges considers whether the case raises a serious question affecting the interpretation or application of the Convention or its protocols, or a serious issue of general importance, in which case the Grand Chamber will deliver a final judgment. If no such question or issue arises, the panel will reject the request, at which point the judgment becomes final. Otherwise Chamber judgments become final on the expiry of the three-month period or earlier if the parties declare that they do not intend to make a request to refer.
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
M.S.S. v. Belgium and Greece: When is a Group Vulnerable?
Source: www.strasbourgobservers.com
February 10, 2011
by Lourdes Peroni
Any attempt to exhaustively comment on the recent landmark ruling of the Grand Chamber in M.S.S. v Belgium and Greece in one page would be bound to fail. It is an extraordinarily rich judgment. In this post, I therefore limit my comments to one single aspect I find particularly intriguing: the concept of group vulnerability. The Court has referred to several groups as “vulnerable” in its case law. One example is the Roma minority who, “as a result of their history” – the Court has held – “has become a specific type of disadvantaged and vulnerable minority” in need of special protection (Oršuš). Another example concerns persons with mental disabilities. They have been regarded as a “particularly vulnerable group in society, who has suffered considerable discrimination in the past” (Alajos Kiss).
In M.S.S., the Court speaks, once again, of the applicant as a member of a vulnerable group. The case deals with the expulsion of an Afghan asylum seeker to Greece by Belgium in application of the EU Dublin Regulation. Asylum seekers, the Court holds, are a “particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection.” What makes this group vulnerable in the eyes of the Court? What are its implications for this particular case? Should asylum seekers as such be deemed vulnerable? Judge Sajó thinks not. In his separate opinion in M.S.S, he contends that asylum seekers cannot be unconditionally considered a particularly vulnerable group in the sense the Court has used this term as they are not a group “historically subject to prejudice with lasting consequences, resulting in their social exclusion.” But, should all groups fit into the idea of vulnerability the Court has used so far in its case law? In what follows, I address Judge Sajó’s criticism. But first, I briefly attempt to understand how the Court weighs up the vulnerable position of the applicant as an asylum seeker in its analysis.
Detention Conditions in Greece: Violation of Article 3
The government attempted to downplay the appalling detention conditions arguing that the duration was anyway brief. For the Court, the duration of the periods of detention was not insignificant. Plus, it observed, the fact that “the applicant, [as] an asylum seeker, was particularly vulnerable” needed to be taken into account. As Judge Sajó observes, the Court seems to be saying that the detention’s effects in this case were comparable to those of longer stays given the applicant’s vulnerability.
The Court attaches further consequences to the applicant’s vulnerable position as an asylum seeker when examining the feelings he must have experienced while detained in unacceptable conditions. The Court holds in this respect that his “distress was accentuated by the vulnerability inherent in his situation as an asylum seeker.” What I find particularly interesting about this part, is that the Court points to two factors which may deem this group vulnerable: previous experiences and trauma. The Court says: “the applicant, being an asylum seeker, was particularly vulnerable because of everything he had been through and the traumatic experiences he was likely to have endured previously.”
Living Conditions in Greece: Violation of Article 3
At first sight, the Court seems to understand in this part that the need to have due regard to the applicant’s vulnerability as an asylum seeker flows from Greece’s obligations under international and EU law to provide special protection to asylum seekers. At issue was whether the extreme poverty in which the applicant had lived in Greece amounted to degrading treatment. The Court makes it clear that Article 3 cannot be interpreted as obliging states to provide everyone with a home. Nor does this provision entail any general obligation to give refugees financial assistance to enable them to maintain certain standard of living. For the Court, however, M.S.S. could not be considered in these terms given that “the obligation to provide accommodation and decent material conditions to impoverished asylum seekers has now entered into positive law and the Greek authorities are bound to comply with their own legislation which transposes Community law” (para. 250).
Then, the Court proceeds to attach “considerable importance to the applicant’s status as an asylum seeker and, as such, a member of a particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection.” Here, it refers mutatis mutandis to Oršuš and further notes “the existence of a broad consensus at the international and European level concerning this need for special protection, as evidenced by the Geneva Convention, the remit and the activities of the UNHCR and the standards set out in the European Union Reception Directive” (para. 251).
It thus seems that, as Judge Rozakis observes in his concurring opinion, what weighed heavily in the Court’s finding of a violation was the existence of international obligations on the part of Greece to guarantee asylum seekers certain material conditions, including accommodation, food and clothing (see, EU Reception Directive 2003/9). This may be confirmed by the Court’s conclusion that “…in view of the obligations incumbent on Greek authorities under the European Reception Directive […] the Greek authorities have not had due regard to the applicant’s vulnerability as an asylum seeker and must be held responsible, because of their inaction, for the situation in which he has found himself for several months, living in the street, with no resources or access to sanitary facilities, and without any means of providing for his essential needs” (para. 263).
When is a Group Vulnerable?
Unlike Judge Sajó, I do not see why all groups can be vulnerable in only one way. Why should the concept of “vulnerable group” have a specific meaning? I am not sure it is a good idea to cling to one static or fixed idea of vulnerability just because the Court has happened to term it so far in a certain way when dealing with other groups. The reasons why certain groups demand special protection may vary in number and nature. The Court’s approach in this case thus seems spot on. Vulnerability may be the result of a series of past and present (disadvantageous) circumstances in which the state could bear different degrees of responsibility. Disadvantage may in turn have multiple faces. Be it of material or dignitarian character, different types may overlap and reinforce each other. Thus, just like we should not regard vulnerability as something inherent to members of a certain group, we should not condition the idea of vulnerability to certain factors that may fit some groups but not others. Furthermore, the fact that the applicant is a member of a vulnerable group can play out in a variety of ways in the Court’s reasoning.
Ultimately, whatever the reasons at the root of groups’ vulnerabilities, what matters is the impact of certain actions (or inaction) on the part of the state on the members of such vulnerable groups. Most of the time, the impact is likely to be severe. This was certainly the case of the asylum seeker in M.S.S. I think the Court does a good job in bringing this into play. Asylum seekers are undoubtedly a vulnerable group in Greece, as numerous international reports show. But the main reason why I am sympathetic to the line of reasoning put forward by the majority in this case is because it opens up the idea of vulnerability to other circumstances and other groups. To me, it would have just not seemed sensible to stick to one fixed idea of vulnerability and offer protection only to those groups that fit into it.
February 10, 2011
by Lourdes Peroni
Any attempt to exhaustively comment on the recent landmark ruling of the Grand Chamber in M.S.S. v Belgium and Greece in one page would be bound to fail. It is an extraordinarily rich judgment. In this post, I therefore limit my comments to one single aspect I find particularly intriguing: the concept of group vulnerability. The Court has referred to several groups as “vulnerable” in its case law. One example is the Roma minority who, “as a result of their history” – the Court has held – “has become a specific type of disadvantaged and vulnerable minority” in need of special protection (Oršuš). Another example concerns persons with mental disabilities. They have been regarded as a “particularly vulnerable group in society, who has suffered considerable discrimination in the past” (Alajos Kiss).
In M.S.S., the Court speaks, once again, of the applicant as a member of a vulnerable group. The case deals with the expulsion of an Afghan asylum seeker to Greece by Belgium in application of the EU Dublin Regulation. Asylum seekers, the Court holds, are a “particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection.” What makes this group vulnerable in the eyes of the Court? What are its implications for this particular case? Should asylum seekers as such be deemed vulnerable? Judge Sajó thinks not. In his separate opinion in M.S.S, he contends that asylum seekers cannot be unconditionally considered a particularly vulnerable group in the sense the Court has used this term as they are not a group “historically subject to prejudice with lasting consequences, resulting in their social exclusion.” But, should all groups fit into the idea of vulnerability the Court has used so far in its case law? In what follows, I address Judge Sajó’s criticism. But first, I briefly attempt to understand how the Court weighs up the vulnerable position of the applicant as an asylum seeker in its analysis.
Detention Conditions in Greece: Violation of Article 3
The government attempted to downplay the appalling detention conditions arguing that the duration was anyway brief. For the Court, the duration of the periods of detention was not insignificant. Plus, it observed, the fact that “the applicant, [as] an asylum seeker, was particularly vulnerable” needed to be taken into account. As Judge Sajó observes, the Court seems to be saying that the detention’s effects in this case were comparable to those of longer stays given the applicant’s vulnerability.
The Court attaches further consequences to the applicant’s vulnerable position as an asylum seeker when examining the feelings he must have experienced while detained in unacceptable conditions. The Court holds in this respect that his “distress was accentuated by the vulnerability inherent in his situation as an asylum seeker.” What I find particularly interesting about this part, is that the Court points to two factors which may deem this group vulnerable: previous experiences and trauma. The Court says: “the applicant, being an asylum seeker, was particularly vulnerable because of everything he had been through and the traumatic experiences he was likely to have endured previously.”
Living Conditions in Greece: Violation of Article 3
At first sight, the Court seems to understand in this part that the need to have due regard to the applicant’s vulnerability as an asylum seeker flows from Greece’s obligations under international and EU law to provide special protection to asylum seekers. At issue was whether the extreme poverty in which the applicant had lived in Greece amounted to degrading treatment. The Court makes it clear that Article 3 cannot be interpreted as obliging states to provide everyone with a home. Nor does this provision entail any general obligation to give refugees financial assistance to enable them to maintain certain standard of living. For the Court, however, M.S.S. could not be considered in these terms given that “the obligation to provide accommodation and decent material conditions to impoverished asylum seekers has now entered into positive law and the Greek authorities are bound to comply with their own legislation which transposes Community law” (para. 250).
Then, the Court proceeds to attach “considerable importance to the applicant’s status as an asylum seeker and, as such, a member of a particularly underprivileged and vulnerable population group in need of special protection.” Here, it refers mutatis mutandis to Oršuš and further notes “the existence of a broad consensus at the international and European level concerning this need for special protection, as evidenced by the Geneva Convention, the remit and the activities of the UNHCR and the standards set out in the European Union Reception Directive” (para. 251).
It thus seems that, as Judge Rozakis observes in his concurring opinion, what weighed heavily in the Court’s finding of a violation was the existence of international obligations on the part of Greece to guarantee asylum seekers certain material conditions, including accommodation, food and clothing (see, EU Reception Directive 2003/9). This may be confirmed by the Court’s conclusion that “…in view of the obligations incumbent on Greek authorities under the European Reception Directive […] the Greek authorities have not had due regard to the applicant’s vulnerability as an asylum seeker and must be held responsible, because of their inaction, for the situation in which he has found himself for several months, living in the street, with no resources or access to sanitary facilities, and without any means of providing for his essential needs” (para. 263).
When is a Group Vulnerable?
Unlike Judge Sajó, I do not see why all groups can be vulnerable in only one way. Why should the concept of “vulnerable group” have a specific meaning? I am not sure it is a good idea to cling to one static or fixed idea of vulnerability just because the Court has happened to term it so far in a certain way when dealing with other groups. The reasons why certain groups demand special protection may vary in number and nature. The Court’s approach in this case thus seems spot on. Vulnerability may be the result of a series of past and present (disadvantageous) circumstances in which the state could bear different degrees of responsibility. Disadvantage may in turn have multiple faces. Be it of material or dignitarian character, different types may overlap and reinforce each other. Thus, just like we should not regard vulnerability as something inherent to members of a certain group, we should not condition the idea of vulnerability to certain factors that may fit some groups but not others. Furthermore, the fact that the applicant is a member of a vulnerable group can play out in a variety of ways in the Court’s reasoning.
Ultimately, whatever the reasons at the root of groups’ vulnerabilities, what matters is the impact of certain actions (or inaction) on the part of the state on the members of such vulnerable groups. Most of the time, the impact is likely to be severe. This was certainly the case of the asylum seeker in M.S.S. I think the Court does a good job in bringing this into play. Asylum seekers are undoubtedly a vulnerable group in Greece, as numerous international reports show. But the main reason why I am sympathetic to the line of reasoning put forward by the majority in this case is because it opens up the idea of vulnerability to other circumstances and other groups. To me, it would have just not seemed sensible to stick to one fixed idea of vulnerability and offer protection only to those groups that fit into it.
Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011
Hammarberg's intervention: family reunion is a right
Restrictive laws prevent families from reuniting.
2/2/2011
It is becoming more and more difficult for immigrants in Europe to have their family members join them. Even long-term residents and naturalised citizens are being deprived of this human right as policies in host countries are now becoming more restrictive and selective. Applicants have to fulfil unreasonable requirements which create insurmountable obstacles to them to living with their loved ones.
The requirements for family reunification can involve an obligation to prove ties to the host country through difficult integration tests. In several countries the applicant is required to demonstrate that he or she has a safe income and can provide decent accommodation. Moreover, only individuals within the biological nuclear family are considered for reunification – irrespective of other close relationships and dependences.
One example is the Netherlands. To be allowed to join family members there, migrants have to pass a test on Dutch society and language in their country of origin. The ‘integration exam’ is taken at a Dutch embassy or consulate, offices which are not within reach for everyone. For instance, people from Afghanistan cannot attend Dutch language lessons in their country and have to go as far as New Delhi to find a Dutch embassy.
Harsher demands raise concern
The new Dutch government has – in agreement with the Freedom Party – decided to introduce much stricter requirements for family migration “focusing on restricting and reducing the number”. It has also made clear its intention to work in the same spirit for a review of the EU Directive on the right to family reunification.
Parts of the new Dutch policy appear to be inspired by measures previously introduced in Denmark. There the minimum age for spouses who wish to reunite was raised to 24 years of age. In addition, the right to family reunification for children was made available only until the child turns 15, a decision not in line with international standards which define a child as a person below the age of 18.
In Sweden persons without a valid passport are generally prevented from qualifying for family reunification. Stricter formal rules concerning identification have made it impossible for many Somali children to reunite with their parents.
Another problem in several European countries is the slow processing of applications for family migration - even for those who can meet the strict conditions. Even in the most urgent cases the decisions now tend to come with long delays. This appears to be intentional.
We know that for many immigrants the separation from family members is a severe hardship, sometimes even a trauma which affects social and psychological well-being. For the children, who in many cases are waiting in their country of origin, the drawn out separation is certainly difficult - which in turn becomes a burden on the applicant in the host society. Obviously, living in these circumstances makes integration in the new country more complicated.
Family reunion is a right – and leads to better integration
The present trend to put further limits on family unity does not respect agreed human rights standards. The right to respect for family life is guaranteed by international conventions; in particular by the European Convention on Human Rights, the revised European Social Charter, the European Convention on the Legal Status of Migrant Workers as well as the UN Convention on the Rights of the Child.
The Council of Europe Parliamentary Assembly’s Recommendation 1686 (2004) on human mobility and the right to family reunion recommends less strict conditions for migrant applicants in respect to financial guarantees, health insurance and housing and, in particular, to avoid discrimination against women migrants and refugees which could result from the imposition of such measures.
The main message is that immigrants and refugees, who are lawfully residing in a state, should be able to reunite with their family members as soon as possible, without going through laborious procedures. Being denied the human right to be with one’s family makes life more burdensome – and integration much more difficult.
Thomas Hammarberg
Source: http://commissioner.cws.coe.int/tiki-view_blog_post.php?postId=113
2/2/2011
It is becoming more and more difficult for immigrants in Europe to have their family members join them. Even long-term residents and naturalised citizens are being deprived of this human right as policies in host countries are now becoming more restrictive and selective. Applicants have to fulfil unreasonable requirements which create insurmountable obstacles to them to living with their loved ones.
The requirements for family reunification can involve an obligation to prove ties to the host country through difficult integration tests. In several countries the applicant is required to demonstrate that he or she has a safe income and can provide decent accommodation. Moreover, only individuals within the biological nuclear family are considered for reunification – irrespective of other close relationships and dependences.
One example is the Netherlands. To be allowed to join family members there, migrants have to pass a test on Dutch society and language in their country of origin. The ‘integration exam’ is taken at a Dutch embassy or consulate, offices which are not within reach for everyone. For instance, people from Afghanistan cannot attend Dutch language lessons in their country and have to go as far as New Delhi to find a Dutch embassy.
Harsher demands raise concern
The new Dutch government has – in agreement with the Freedom Party – decided to introduce much stricter requirements for family migration “focusing on restricting and reducing the number”. It has also made clear its intention to work in the same spirit for a review of the EU Directive on the right to family reunification.
Parts of the new Dutch policy appear to be inspired by measures previously introduced in Denmark. There the minimum age for spouses who wish to reunite was raised to 24 years of age. In addition, the right to family reunification for children was made available only until the child turns 15, a decision not in line with international standards which define a child as a person below the age of 18.
In Sweden persons without a valid passport are generally prevented from qualifying for family reunification. Stricter formal rules concerning identification have made it impossible for many Somali children to reunite with their parents.
Another problem in several European countries is the slow processing of applications for family migration - even for those who can meet the strict conditions. Even in the most urgent cases the decisions now tend to come with long delays. This appears to be intentional.
We know that for many immigrants the separation from family members is a severe hardship, sometimes even a trauma which affects social and psychological well-being. For the children, who in many cases are waiting in their country of origin, the drawn out separation is certainly difficult - which in turn becomes a burden on the applicant in the host society. Obviously, living in these circumstances makes integration in the new country more complicated.
Family reunion is a right – and leads to better integration
The present trend to put further limits on family unity does not respect agreed human rights standards. The right to respect for family life is guaranteed by international conventions; in particular by the European Convention on Human Rights, the revised European Social Charter, the European Convention on the Legal Status of Migrant Workers as well as the UN Convention on the Rights of the Child.
The Council of Europe Parliamentary Assembly’s Recommendation 1686 (2004) on human mobility and the right to family reunion recommends less strict conditions for migrant applicants in respect to financial guarantees, health insurance and housing and, in particular, to avoid discrimination against women migrants and refugees which could result from the imposition of such measures.
The main message is that immigrants and refugees, who are lawfully residing in a state, should be able to reunite with their family members as soon as possible, without going through laborious procedures. Being denied the human right to be with one’s family makes life more burdensome – and integration much more difficult.
Thomas Hammarberg
Source: http://commissioner.cws.coe.int/tiki-view_blog_post.php?postId=113
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)