Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
EU Embassies Activism for Asylum Seekers in Athens Greece 26/01/11
A Hellenic Action for Human Rights - "Pleiades" (NGO) activist project which is on since November 2010. Afghan asylum seeker families with minors, most of which are ethnic Hazaras, living in inhuman and degrading conditions in Athenian parks, on which a deportation order has been imposed without Greek authorities giving them a chance to apply for asylum, visit EU Embassies in Athens and ask for a visa for asylum-related reasons and for temporary protection until they are transferred to the State of the Embassies for their asylum claim to be processed there. The claims are in written form, legally documented, inter alia, on ECHR and rESC grounds (since all rights are guaranteed by these two conventions to everyone WITHIN THE JURISDICTION -thus not only territory- of the States - signatory parties). Up to date, no such petition has been accepted. ECHR applications for the adoption of interim measures are scheduled as the 2nd phase of that project.
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
ECtHR’s JUDGEMENT AGAINST GREECE AND BELGIUM HITS DIRECTLY AT THE EU REGULATION “DUBLIN II”
The Hellenic Action for Human Rights – “Pleiades” salutes the judgment of the European Court of Human Rights (ECtHR) on the case MSS against Belgium and Greece, in which, inter alia, Mr. Hammarberg’s, UNHCR’s and GHM’s interventions took place, because we regard it as a milestone in the refugee issue in Europe.
This case’s sentence was the condemnation of both Greece and Belgium for the violation of articles 3 (prohibition of inhuman or degrading treatment or punishment) and 13 (right to an effective remedy) of the European Convention on Human Rights (ECHR).
More precisely, Greece was condemned for having violated the article 3, due to the living conditions of the asylum seeker (an Afghan man) but also for having violated the same article again, this time taken together with article 13 of the ECHR, because of the deficiencies in the asylum procedure and the risk of deportation of the applicant to Afghanistan without a serious and thorough examination of his application and without him having access to an effective remedy.
In the meantime, Belgium was condemned for having violated Article 3 of the ECHR “because, by means of the expulsion of the asylum seeker to Greece, the Belgian Authorities exposed the applicant to risks linked to the deficiencies in the asylum procedure in that country” (i.e. Greece) and for another violation of Article 3 of the ECHR “because of having exposed the applicant to detention and living conditions in Greece, that were in breach of Article 3”. Moreover, Belgium was condemned for a violation of Article 13, in conjunction to Article 3 because of the lack of an effective remedy against the applicant’s expulsion order.
Given the news, it is only a matter of days before we see the countries that have ratified Dublin II Regulation suspend the transfer of asylum seekers to Greece. This Regulation is to take the blame for caging up 90% of the refugees to Europe in Greece.
The 117-page judgment (available here) strengthens the legal basis of the activism of the legal department of our NGO, which HAS BEEN CLAIMING THAT THINGS ARE EXACTLY AS THE ECtHR CONFIRMED AND HAS BROUGHT FORWARD THE RESPONSIBILITY OF THE OTHER E.U. MEMBER STATES. Actually, over the past two months, we have been visiting E.U. member states’ embassies with asylum seekers’ families (which live in conditions condemned by the present judgment) asking for these vulnerable and international-protection-deserving people (minors are always involved) to be transferred to the embassies’ countries.
We shall stress that the problem will not be solved by suspending the transfers of some (even thousands of) people to Greece, but by forwarding every new asylum seeker into other European countries, until the asylum procedure in Greece is reformed and some new sufficient reception structures are in place.
This milestone-judgment of the ECtCR (first ever condemnation of Greece for the detention/living conditions of the asylum seeker, whereas all previous condemnations were about the detention conditions) directly leads to the recognition of the fact that the living conditions of the overwhelming majority of asylum seekers – not only of those who have managed to apply but also of those who have not yet had access to the asylum procedure – is in breach of Article 3 of the ECHR. These people, whose human rights are (massively) violated on European ground, should be entitled to refuge to other European countries, where they would be safe. If the European institutions wanted to be sincere about the problem, instead of backing this humanitarian crisis, they should start procedures towards removing the definition of jurisdiction provided by the Dublin II Regulation. Last time the Commission tried to “bring the subject”, most Northern states blocked the reform.
Until then, the (European Asylum Support Office (E.A.S.O.) should be engaged in sending an expert action unit in Greece, to arrange so that more than 100.000 asylum seekers are resettled in other EU countries. Every new asylum seeker for the whole 2011 should be Intra-EU resettled, until the human rights of the asylum seekers in Greece are proved not to be violated.
On that matter, H.A.HU.R. has called for cooperation with other NGOs so as to create a committee which will address the relative plan to the Greek government. It is imperative that the latter recognizes the crisis loudly and calls for EU solidarity and burden sharing –and, this time, to become manifest in action, not theoretically.
The Hellenic Action for Human Rights has come up with a written call for activating the so called “citizens' legislative initiative” in the E.U., provided by the Lisbon Treaty, but not yet in force. This call for a change of the definition of the member countries’ jurisdiction regarding the examination of an asylum claim lodged in Europe, will be launched on the Internet in early February, having the “shape” of a proposed new Regulation.
For further information on the conditions of the refugees, the activism at the E.U. member countries’ embassies and the citizens’ legislative initiative, you can watch( here) the speech of the Athens lawyer Ms Electra-Leda Koutra, president of the Hellenic Action for Human Rights(also subtitled in English by pressing ‘cc’ button).
This speech is an open invitation to action, addressed to the European citizens, so that they be part of the solution, which they themselves will have proposed, and co-create their own world by making up for the governments’ inertia towards changing systemic problems.
The Hellenic Action for Human Rights – “Pleiades” salutes the judgment of the European Court of Human Rights (ECtHR) on the case MSS against Belgium and Greece, in which, inter alia, Mr. Hammarberg’s, UNHCR’s and GHM’s interventions took place, because we regard it as a milestone in the refugee issue in Europe.
This case’s sentence was the condemnation of both Greece and Belgium for the violation of articles 3 (prohibition of inhuman or degrading treatment or punishment) and 13 (right to an effective remedy) of the European Convention on Human Rights (ECHR).
More precisely, Greece was condemned for having violated the article 3, due to the living conditions of the asylum seeker (an Afghan man) but also for having violated the same article again, this time taken together with article 13 of the ECHR, because of the deficiencies in the asylum procedure and the risk of deportation of the applicant to Afghanistan without a serious and thorough examination of his application and without him having access to an effective remedy.
In the meantime, Belgium was condemned for having violated Article 3 of the ECHR “because, by means of the expulsion of the asylum seeker to Greece, the Belgian Authorities exposed the applicant to risks linked to the deficiencies in the asylum procedure in that country” (i.e. Greece) and for another violation of Article 3 of the ECHR “because of having exposed the applicant to detention and living conditions in Greece, that were in breach of Article 3”. Moreover, Belgium was condemned for a violation of Article 13, in conjunction to Article 3 because of the lack of an effective remedy against the applicant’s expulsion order.
Given the news, it is only a matter of days before we see the countries that have ratified Dublin II Regulation suspend the transfer of asylum seekers to Greece. This Regulation is to take the blame for caging up 90% of the refugees to Europe in Greece.
The 117-page judgment (available here) strengthens the legal basis of the activism of the legal department of our NGO, which HAS BEEN CLAIMING THAT THINGS ARE EXACTLY AS THE ECtHR CONFIRMED AND HAS BROUGHT FORWARD THE RESPONSIBILITY OF THE OTHER E.U. MEMBER STATES. Actually, over the past two months, we have been visiting E.U. member states’ embassies with asylum seekers’ families (which live in conditions condemned by the present judgment) asking for these vulnerable and international-protection-deserving people (minors are always involved) to be transferred to the embassies’ countries.
We shall stress that the problem will not be solved by suspending the transfers of some (even thousands of) people to Greece, but by forwarding every new asylum seeker into other European countries, until the asylum procedure in Greece is reformed and some new sufficient reception structures are in place.
This milestone-judgment of the ECtCR (first ever condemnation of Greece for the detention/living conditions of the asylum seeker, whereas all previous condemnations were about the detention conditions) directly leads to the recognition of the fact that the living conditions of the overwhelming majority of asylum seekers – not only of those who have managed to apply but also of those who have not yet had access to the asylum procedure – is in breach of Article 3 of the ECHR. These people, whose human rights are (massively) violated on European ground, should be entitled to refuge to other European countries, where they would be safe. If the European institutions wanted to be sincere about the problem, instead of backing this humanitarian crisis, they should start procedures towards removing the definition of jurisdiction provided by the Dublin II Regulation. Last time the Commission tried to “bring the subject”, most Northern states blocked the reform.
Until then, the (European Asylum Support Office (E.A.S.O.) should be engaged in sending an expert action unit in Greece, to arrange so that more than 100.000 asylum seekers are resettled in other EU countries. Every new asylum seeker for the whole 2011 should be Intra-EU resettled, until the human rights of the asylum seekers in Greece are proved not to be violated.
On that matter, H.A.HU.R. has called for cooperation with other NGOs so as to create a committee which will address the relative plan to the Greek government. It is imperative that the latter recognizes the crisis loudly and calls for EU solidarity and burden sharing –and, this time, to become manifest in action, not theoretically.
The Hellenic Action for Human Rights has come up with a written call for activating the so called “citizens' legislative initiative” in the E.U., provided by the Lisbon Treaty, but not yet in force. This call for a change of the definition of the member countries’ jurisdiction regarding the examination of an asylum claim lodged in Europe, will be launched on the Internet in early February, having the “shape” of a proposed new Regulation.
For further information on the conditions of the refugees, the activism at the E.U. member countries’ embassies and the citizens’ legislative initiative, you can watch( here) the speech of the Athens lawyer Ms Electra-Leda Koutra, president of the Hellenic Action for Human Rights(also subtitled in English by pressing ‘cc’ button).
This speech is an open invitation to action, addressed to the European citizens, so that they be part of the solution, which they themselves will have proposed, and co-create their own world by making up for the governments’ inertia towards changing systemic problems.
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Greece’s Asylum Crisis Can’t Be Fixed without Reforming Dublin Rules
Greece’s Asylum Crisis Can’t Be Fixed without Reforming Dublin Rules
by
Benjamin Ward
Published in:
European Voice
January 28, 2011
Friday's (January 21) powerful ruling by the European Court of Human Rights that Greece is not a safe country of asylum should come as no surprise to immigration ministers in the EU.
The Court's Grand Chamber found that Greece's broken asylum system and appalling detention conditions meant that Belgium's transfer of an Afghan asylum seeker to Greece in 2009 under the Dublin II Regulation had breached the prohibition on ill-treatment and denied him an effective remedy.
The regulation permits EU states, as well as Switzerland, Norway and Iceland, to return adult asylum seekers to the first EU country they reached without first assessing their claims.
As the European Court's ruling makes clear, the elephant in the room is the Dublin Regulation. It assumes that all EU member states provide equal access to asylum for refugees and maintains the same reception standards. But this assumption is false.
On January 19, Germany became the latest in a growing number of states to suspend returns of asylum seekers to Greece under the regulation. That list includes Belgium, Finland, Iceland, Netherlands, Norway, Sweden, and the United Kingdom.
National courts have stepped in to halt returns, and nearly 1,000 cases are pending before the European Court. The Court's judgment in this case means that European governments that continue transfers to Greece are likely to fall foul of human rights law.
The UN refugee agency, UNHCR, has described the situation in Greece for migrants and asylum seekers as a "humanitarian crisis." Of the 30,000 first asylum applications it considered in 2010, just 11 were approved. The backlog stands at around 50,000 cases.
A presidential decree adopted in November restores a flawed appeal system abolished in 2009 and may help bring down the backlog. But it is unlikely to improve poor decision-making or provide meaningful access to asylum. Greece adopted a new asylum law this month, which should improve the process for asylum decisions and appeals, but it may take more than a year to put it into effect.
Neither the decree nor the new law will immediately address the appalling detention conditions faced by migrants and asylum seekers, though, the cycling in and out of detention for migrants who cannot be removed for legal or practical reasons, or the lack of protection for unaccompanied migrant children, who continue to be detained with adult strangers or left to fend for themselves on the streets.
The European Commission has rightly initiated infringement proceedings against Greece for breaching common EU asylum rules, which is all the more important now that EU law, in the binding Charter of Fundamental Rights, contains an explicit right to seek asylum.
With more than three-quarters of migrants who enter the EU irregularly by land coming across the Greek border from Turkey, the Dublin regulation means that an EU country ill-equipped to assess asylum claims or to treat migrants humanely has to manage a disproportionate number of arrivals. The regulation has led to a similarly unfair burden for Malta and other external border states.
If Greece is able, with the EU and UNHCR's help, to improve its asylum system and detention conditions to the extent that Dublin returns from other EU states can safely resume, it will quickly find itself back at square one, facing an ever increasing number of claims, and the likely deterioration and delays of decision-making and overcrowding in detention that come with it.
The EU and member states recognize this. But the solutions offered to date have focused on keeping migrants and asylum seekers from entering Greece in the first place.
In November, the EU's external frontiers agency, Frontex, sent border guards to bolster Greece's border with Turkey. In December, the Greek government announced plans to build a fence along a part of that border. And there are ongoing efforts to press Turkey, which itself lacks an effective refugee protection system, to prevent migrants and asylum seekers from entering Greece and to take back those who manage to cross the border. These initiatives call into question EU member states' commitment to the right to seek asylum.
If the European Union is serious about that right, it needs to look again at the Dublin regulation.
That is tough politically. The status quo suits the more powerful and numerous interior EU states buffered by weaker front-line states. Recent efforts by the European Commission to pursue modest reforms of Dublin that would allow for temporary suspension of transfers in cases of mass influx have faltered in the face of opposition from as many as two-thirds of member states, happy to have an instrument that allows them to deflect asylum seekers from their territory.
Unless and until the Dublin regulation is fundamentally reformed, the asylum crisis in Greece will not go away. And a common EU asylum system that guarantees the right to seek asylum will remain an aspiration.
Benjamin Ward is Deputy Director in Human Rights Watch's Europe and Central Asia division.
http://www.hrw.org/en/news/2011/01/28/greece-s-asylum-crisis-can-t-be-fixed-without-reforming-dublin-rules
by
Benjamin Ward
Published in:
European Voice
January 28, 2011
Friday's (January 21) powerful ruling by the European Court of Human Rights that Greece is not a safe country of asylum should come as no surprise to immigration ministers in the EU.
The Court's Grand Chamber found that Greece's broken asylum system and appalling detention conditions meant that Belgium's transfer of an Afghan asylum seeker to Greece in 2009 under the Dublin II Regulation had breached the prohibition on ill-treatment and denied him an effective remedy.
The regulation permits EU states, as well as Switzerland, Norway and Iceland, to return adult asylum seekers to the first EU country they reached without first assessing their claims.
As the European Court's ruling makes clear, the elephant in the room is the Dublin Regulation. It assumes that all EU member states provide equal access to asylum for refugees and maintains the same reception standards. But this assumption is false.
On January 19, Germany became the latest in a growing number of states to suspend returns of asylum seekers to Greece under the regulation. That list includes Belgium, Finland, Iceland, Netherlands, Norway, Sweden, and the United Kingdom.
National courts have stepped in to halt returns, and nearly 1,000 cases are pending before the European Court. The Court's judgment in this case means that European governments that continue transfers to Greece are likely to fall foul of human rights law.
The UN refugee agency, UNHCR, has described the situation in Greece for migrants and asylum seekers as a "humanitarian crisis." Of the 30,000 first asylum applications it considered in 2010, just 11 were approved. The backlog stands at around 50,000 cases.
A presidential decree adopted in November restores a flawed appeal system abolished in 2009 and may help bring down the backlog. But it is unlikely to improve poor decision-making or provide meaningful access to asylum. Greece adopted a new asylum law this month, which should improve the process for asylum decisions and appeals, but it may take more than a year to put it into effect.
Neither the decree nor the new law will immediately address the appalling detention conditions faced by migrants and asylum seekers, though, the cycling in and out of detention for migrants who cannot be removed for legal or practical reasons, or the lack of protection for unaccompanied migrant children, who continue to be detained with adult strangers or left to fend for themselves on the streets.
The European Commission has rightly initiated infringement proceedings against Greece for breaching common EU asylum rules, which is all the more important now that EU law, in the binding Charter of Fundamental Rights, contains an explicit right to seek asylum.
With more than three-quarters of migrants who enter the EU irregularly by land coming across the Greek border from Turkey, the Dublin regulation means that an EU country ill-equipped to assess asylum claims or to treat migrants humanely has to manage a disproportionate number of arrivals. The regulation has led to a similarly unfair burden for Malta and other external border states.
If Greece is able, with the EU and UNHCR's help, to improve its asylum system and detention conditions to the extent that Dublin returns from other EU states can safely resume, it will quickly find itself back at square one, facing an ever increasing number of claims, and the likely deterioration and delays of decision-making and overcrowding in detention that come with it.
The EU and member states recognize this. But the solutions offered to date have focused on keeping migrants and asylum seekers from entering Greece in the first place.
In November, the EU's external frontiers agency, Frontex, sent border guards to bolster Greece's border with Turkey. In December, the Greek government announced plans to build a fence along a part of that border. And there are ongoing efforts to press Turkey, which itself lacks an effective refugee protection system, to prevent migrants and asylum seekers from entering Greece and to take back those who manage to cross the border. These initiatives call into question EU member states' commitment to the right to seek asylum.
If the European Union is serious about that right, it needs to look again at the Dublin regulation.
That is tough politically. The status quo suits the more powerful and numerous interior EU states buffered by weaker front-line states. Recent efforts by the European Commission to pursue modest reforms of Dublin that would allow for temporary suspension of transfers in cases of mass influx have faltered in the face of opposition from as many as two-thirds of member states, happy to have an instrument that allows them to deflect asylum seekers from their territory.
Unless and until the Dublin regulation is fundamentally reformed, the asylum crisis in Greece will not go away. And a common EU asylum system that guarantees the right to seek asylum will remain an aspiration.
Benjamin Ward is Deputy Director in Human Rights Watch's Europe and Central Asia division.
http://www.hrw.org/en/news/2011/01/28/greece-s-asylum-crisis-can-t-be-fixed-without-reforming-dublin-rules
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΛΕΙΑΔΩΝ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Μ.Κ.Ο. ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
27/01/2011
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «Πλειάδες» προσκαλεί τα μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών, που είναι ενεργά σε θέματα προσφύγων - ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε συνάντηση στα γραφεία της το Σάββατο, 29/1/2010 και ώρα 6 μ.μ., προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός σχεδίου δράσης με στόχο την ομαλοποίηση του κοινωνικού και πολιτικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί μετά την κατάληψη της Νομικής από τους 300 αλλογενείς απεργούς πείνας και την υποστήριξη μιας άμεσης ουσιαστικής λύσης στο προσφυγικό ζήτημα.
Με την άσφαιρη επιλογή του κτιρίου της Νομικής, οι απεργοί, εκτός από την ιδιότητα του θύματος παραβιάσεων δικαιωμάτων, προσέλαβαν και την ιδιότητα του θύτη, ιδιότητα στην οποία νομοτελειακά οδηγείται όποιος αντιμετωπίζεται σαν να μην υπάρχει.
Δεν αποτελεί «λύση» στο πρόβλημα η μεταφορά τους σε άλλο χώρο, για να συνεχίσουν «αποκεντρωμένα» την απεργία πείνας τους.
Δεν αποτελεί «λύση» η κατάληψη δημόσιων κτηρίων και η συνεπαγόμενη αυτής παρεμπόδιση άσκησης δικαιωμάτων τρίτων.
Πρόκειται για μια λανθασμένη πλην όμως απελπισμένη κίνηση, αφού η πολιτεία απέδειξε (ας μην λησμονούμε το ότι δεν ξεκίνησαν την απεργία με κατάληψη) ότι αγνοεί παντελώς σωρεία δικαιωμάτων τους, τα οποία η ίδια τους εγγυάται με τις νομοθετικές της δεσμεύσεις.
Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι και δεν θα είναι σύντομα σε θέση να εγγυηθεί θεμελιώδη δικαιώματά τους, είτε βρίσκονται μεταξύ του 1% που μπορεί να ζητήσει άσυλο, είτε αποτελούν ακόμα «φαντάσματα» για την Ελληνική πολιτεία.
Ο λόγος δεν είναι ότι δεν υπάρχει κατάλληλη νομοθεσία, αλλά ότι η νομοθεσία που τους προστατεύει δεν εφαρμόζεται. Ακόμα όμως και αν από αύριο εφαρμοζόταν, δεν θα υπήρχε ούτε η υλικοτεχνική υποδομή, ούτε άμεσα διαθέσιμο το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να υποστηρίξει τη νομοθεσία στην κατεύθυνση της εφαρμογής της.
Μιλάμε όμως για ανθρώπους. Γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρωπίνων όντων, η διασφάλιση ότι δεν κινδυνεύει η ζωή τους, η ελευθερία τους, η σωματική τους ακεραιότητα, είναι αξίες / προστατευόμενα έννομα αγαθά που δεν μπορούν να περιμένουν τους «ρυθμούς» της Ελληνικής διοίκησης. Είναι αδιαπραγμάτευτα στα κράτη Δικαίου.
Ιδιαίτερα μετά την απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση MSS κατά Ελλάδας και Βελγίου, εκτιμούμε ότι οι (de jure ή de facto) αιτούντες άσυλο, που βρίσκονται μεταξύ των απεργών, θα πρέπει να μεταφερθούν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να εξεταστεί εκεί το αίτημά τους για διεθνή προστασία.
Με ένα τέτοιο νομολογιακό προηγούμενο, άλλωστε, η Ελλάδα χωρίς άλλο θα οδηγηθεί σε αλλεπάλληλες καταδίκες, πληγώνοντας βάναυσα την εικόνα της και καλούμενη να πληρώσει δυσβάστακτες αποζημιώσεις στους προσφεύγοντες.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να συστήσουμε μια δυναμική ομάδα δράσης που θα ζητήσει συνάντηση με τους αρμόδιους φορείς, ώστε να βοηθήσουμε την Ελληνική Πολιτεία να παραδεχθεί επιτέλους πως της είναι απολύτως αδύνατο αυτή τη στιγμή να πραγματοποιήσει όσα εγγυάται και να στρέψει τη ματιά και την πράξη της προς ενέργειες ευθύνης απέναντι στους πρόσφυγες, απέναντι στην ίδια αλλά και στους πολίτες της.
Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μια άμεση έκκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης προς άλλα Κράτη μέλη της Ε.Ε. να δεχθούν στο έδαφός τους, ως έκφραση της διακηρυχθείσας «αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών μελών, σήμερα και για ένα ολόκληρο έτος, όλους τους αιτούντες άσυλο που δεν υπέβαλαν ακόμα επισήμως το αίτημά τους στις Ελληνικές Αρχές και βρίσκονται σε «σκιώδες» καθεστώς στο έδαφός της.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στα γραφεία της οργάνωσής μας, στη διεύθυνση Μουσών 1Α, Αθήνα, στο τηλέφωνο 210-6925782, από 10πμ-6μμ., και στο email: hellenicaction@gmail.com
Η ομάδα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Web: www.hahur.com
Blog: http://hellenicaction.blogspot.com
27/01/2011
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «Πλειάδες» προσκαλεί τα μέλη της Κοινωνίας των Πολιτών, που είναι ενεργά σε θέματα προσφύγων - ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε συνάντηση στα γραφεία της το Σάββατο, 29/1/2010 και ώρα 6 μ.μ., προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός σχεδίου δράσης με στόχο την ομαλοποίηση του κοινωνικού και πολιτικού κλίματος που έχει δημιουργηθεί μετά την κατάληψη της Νομικής από τους 300 αλλογενείς απεργούς πείνας και την υποστήριξη μιας άμεσης ουσιαστικής λύσης στο προσφυγικό ζήτημα.
Με την άσφαιρη επιλογή του κτιρίου της Νομικής, οι απεργοί, εκτός από την ιδιότητα του θύματος παραβιάσεων δικαιωμάτων, προσέλαβαν και την ιδιότητα του θύτη, ιδιότητα στην οποία νομοτελειακά οδηγείται όποιος αντιμετωπίζεται σαν να μην υπάρχει.
Δεν αποτελεί «λύση» στο πρόβλημα η μεταφορά τους σε άλλο χώρο, για να συνεχίσουν «αποκεντρωμένα» την απεργία πείνας τους.
Δεν αποτελεί «λύση» η κατάληψη δημόσιων κτηρίων και η συνεπαγόμενη αυτής παρεμπόδιση άσκησης δικαιωμάτων τρίτων.
Πρόκειται για μια λανθασμένη πλην όμως απελπισμένη κίνηση, αφού η πολιτεία απέδειξε (ας μην λησμονούμε το ότι δεν ξεκίνησαν την απεργία με κατάληψη) ότι αγνοεί παντελώς σωρεία δικαιωμάτων τους, τα οποία η ίδια τους εγγυάται με τις νομοθετικές της δεσμεύσεις.
Η Ελλάδα, δυστυχώς, δεν είναι και δεν θα είναι σύντομα σε θέση να εγγυηθεί θεμελιώδη δικαιώματά τους, είτε βρίσκονται μεταξύ του 1% που μπορεί να ζητήσει άσυλο, είτε αποτελούν ακόμα «φαντάσματα» για την Ελληνική πολιτεία.
Ο λόγος δεν είναι ότι δεν υπάρχει κατάλληλη νομοθεσία, αλλά ότι η νομοθεσία που τους προστατεύει δεν εφαρμόζεται. Ακόμα όμως και αν από αύριο εφαρμοζόταν, δεν θα υπήρχε ούτε η υλικοτεχνική υποδομή, ούτε άμεσα διαθέσιμο το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να υποστηρίξει τη νομοθεσία στην κατεύθυνση της εφαρμογής της.
Μιλάμε όμως για ανθρώπους. Γυναίκες, άνδρες και παιδιά. Ο σεβασμός της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρωπίνων όντων, η διασφάλιση ότι δεν κινδυνεύει η ζωή τους, η ελευθερία τους, η σωματική τους ακεραιότητα, είναι αξίες / προστατευόμενα έννομα αγαθά που δεν μπορούν να περιμένουν τους «ρυθμούς» της Ελληνικής διοίκησης. Είναι αδιαπραγμάτευτα στα κράτη Δικαίου.
Ιδιαίτερα μετά την απόφαση του ΕΔΔΑ στην υπόθεση MSS κατά Ελλάδας και Βελγίου, εκτιμούμε ότι οι (de jure ή de facto) αιτούντες άσυλο, που βρίσκονται μεταξύ των απεργών, θα πρέπει να μεταφερθούν σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να εξεταστεί εκεί το αίτημά τους για διεθνή προστασία.
Με ένα τέτοιο νομολογιακό προηγούμενο, άλλωστε, η Ελλάδα χωρίς άλλο θα οδηγηθεί σε αλλεπάλληλες καταδίκες, πληγώνοντας βάναυσα την εικόνα της και καλούμενη να πληρώσει δυσβάστακτες αποζημιώσεις στους προσφεύγοντες.
Σας προσκαλούμε λοιπόν να συστήσουμε μια δυναμική ομάδα δράσης που θα ζητήσει συνάντηση με τους αρμόδιους φορείς, ώστε να βοηθήσουμε την Ελληνική Πολιτεία να παραδεχθεί επιτέλους πως της είναι απολύτως αδύνατο αυτή τη στιγμή να πραγματοποιήσει όσα εγγυάται και να στρέψει τη ματιά και την πράξη της προς ενέργειες ευθύνης απέναντι στους πρόσφυγες, απέναντι στην ίδια αλλά και στους πολίτες της.
Ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι μια άμεση έκκληση της Ελληνικής Κυβέρνησης προς άλλα Κράτη μέλη της Ε.Ε. να δεχθούν στο έδαφός τους, ως έκφραση της διακηρυχθείσας «αλληλεγγύης» μεταξύ των κρατών μελών, σήμερα και για ένα ολόκληρο έτος, όλους τους αιτούντες άσυλο που δεν υπέβαλαν ακόμα επισήμως το αίτημά τους στις Ελληνικές Αρχές και βρίσκονται σε «σκιώδες» καθεστώς στο έδαφός της.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να απευθυνθείτε στα γραφεία της οργάνωσής μας, στη διεύθυνση Μουσών 1Α, Αθήνα, στο τηλέφωνο 210-6925782, από 10πμ-6μμ., και στο email: hellenicaction@gmail.com
Η ομάδα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Web: www.hahur.com
Blog: http://hellenicaction.blogspot.com
United Nations short Video on Refugees - Patras
link: http://www.unmultimedia.org/tv/unia/2011/01/sudanese-migrants-in-greece.html
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΣΠ ΓΙΑ ΤΟ "ΑΝΕΚΔΟΤΟ" ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΥΛΟΥ
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ Π. ΡΑΛΛΗ
Source: www.gcr.gr (25/01/2011)
Μόλις χθες (24-1-2011) στείλαμε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής φαξ με το οποίο τους επιστήσαμε την προσοχή στην απαράδεκτη αντιμετώπιση που υφίστανται όσοι βρίσκονται στη διαδικασία ασύλου, δηλ. έχουν ήδη ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα λόγω διώξεων στη χώρα τους, είτε όσοι θέλουν να ζητήσουν άσυλο ή διεθνή προστασία λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στον τόπο καταγωγής τους.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το συντριπτικό ποσοστό όσων ζητούν άσυλο στην Ελλάδα υποβάλλουν το σχετικό αίτημά τους στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής.
Τονίσαμε ότι, παρά τις υποσχέσεις για βελτίωση των απαράδεκτων συνθηκών της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής, εξακολουθεί η κατάσταση να είναι απογοητευτική και να μην διασφαλίζει τα ελάχιστα των προϋποθέσεων προστασίας των προσφύγων.
Έτσι έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:
η πρόσβαση για αίτημα ασύλου γίνεται μόνο κάθε Σάββατο για 15 άτομα (κυρίως Αφρικανούς)
καθημερινά υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης μόνο με παρέμβαση δική μας για ευάλωτες περιπτώσεις (οικογένειες, προβλήματα υγείας)
ως προς την πρόσβαση για ανανέωση δελτίων (ροζ καρτών) αυτή γίνεται καθημερινά, είναι κατά τι λιγότερο προβληματική από το πρόσφατο παρελθόν αλλά εξακολουθεί να είναι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
στην πρόσβαση για κατάθεση προσφυγών των μεταβατικών διατάξεων δεν έχει παρατηρηθεί πρόβλημα (βέβαια είναι μικρός ο αριθμός των προσερχομένων, θα πρέπει όμως να ενημερώνονται όλοι οι αιτούντες άσυλο από τις αρχές ή από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και εγγράφως, για την δυνατότητα των ανθρώπων αυτών να υποβάλουν προσφυγές)
η εξέταση των αιτημάτων σε πρώτο βαθμό φαίνεται να έχει ουσιαστικά ανασταλεί. Οι πληροφορίες μας είναι ότι έχουν ξεκινήσει από 18-01-2011. Το ζήτημα είναι αν τηρούνται τα εχέγγυα για μία σωστή λήψη της συνέντευξης.
όσο για τις Δευτεροβάθμιες Επιτροπές του Π.Δ. 114/2010 αυτές δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει τις εργασίες τους.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες εφαρμογής της κειμένης νομοθεσίας, θεωρούμε όμως ότι πρέπει να ληφθούν προσπάθειες για την άμεση διευθέτηση των ως άνω θεμάτων με αποφάσεις που θα ληφθούν από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά και την ενίσχυση των αστυνομικών αρχών με προσωπικό για να ανταπεξέλθουν στο επίπονο και δύσκολο αυτό έργο.
Source: www.gcr.gr (25/01/2011)
Μόλις χθες (24-1-2011) στείλαμε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής φαξ με το οποίο τους επιστήσαμε την προσοχή στην απαράδεκτη αντιμετώπιση που υφίστανται όσοι βρίσκονται στη διαδικασία ασύλου, δηλ. έχουν ήδη ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα λόγω διώξεων στη χώρα τους, είτε όσοι θέλουν να ζητήσουν άσυλο ή διεθνή προστασία λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στον τόπο καταγωγής τους.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το συντριπτικό ποσοστό όσων ζητούν άσυλο στην Ελλάδα υποβάλλουν το σχετικό αίτημά τους στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής.
Τονίσαμε ότι, παρά τις υποσχέσεις για βελτίωση των απαράδεκτων συνθηκών της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής, εξακολουθεί η κατάσταση να είναι απογοητευτική και να μην διασφαλίζει τα ελάχιστα των προϋποθέσεων προστασίας των προσφύγων.
Έτσι έχουμε να παρατηρήσουμε τα κάτωθι:
η πρόσβαση για αίτημα ασύλου γίνεται μόνο κάθε Σάββατο για 15 άτομα (κυρίως Αφρικανούς)
καθημερινά υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης μόνο με παρέμβαση δική μας για ευάλωτες περιπτώσεις (οικογένειες, προβλήματα υγείας)
ως προς την πρόσβαση για ανανέωση δελτίων (ροζ καρτών) αυτή γίνεται καθημερινά, είναι κατά τι λιγότερο προβληματική από το πρόσφατο παρελθόν αλλά εξακολουθεί να είναι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα.
στην πρόσβαση για κατάθεση προσφυγών των μεταβατικών διατάξεων δεν έχει παρατηρηθεί πρόβλημα (βέβαια είναι μικρός ο αριθμός των προσερχομένων, θα πρέπει όμως να ενημερώνονται όλοι οι αιτούντες άσυλο από τις αρχές ή από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και εγγράφως, για την δυνατότητα των ανθρώπων αυτών να υποβάλουν προσφυγές)
η εξέταση των αιτημάτων σε πρώτο βαθμό φαίνεται να έχει ουσιαστικά ανασταλεί. Οι πληροφορίες μας είναι ότι έχουν ξεκινήσει από 18-01-2011. Το ζήτημα είναι αν τηρούνται τα εχέγγυα για μία σωστή λήψη της συνέντευξης.
όσο για τις Δευτεροβάθμιες Επιτροπές του Π.Δ. 114/2010 αυτές δεν έχουν ακόμα ξεκινήσει τις εργασίες τους.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες εφαρμογής της κειμένης νομοθεσίας, θεωρούμε όμως ότι πρέπει να ληφθούν προσπάθειες για την άμεση διευθέτηση των ως άνω θεμάτων με αποφάσεις που θα ληφθούν από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά και την ενίσχυση των αστυνομικών αρχών με προσωπικό για να ανταπεξέλθουν στο επίπονο και δύσκολο αυτό έργο.
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Ιστορική απόφαση Πρωτοδικείου για τα δικαιώματα των διεμφυλικών (απαγόρευση των διακρίσεων)
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΙΕΜΦΥΛΙΚΩΝ
(Αρ. Αποφ. Πρωτ. 7646/2010).
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Το Πρωτοδικείο Αθηνών αναγνωρίζει την εφαρμογή του άρθρου 14 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση των διακρίσεων) για τα διεμφυλικά άτομα».
Σύμφωνα με την απόφαση 7646/2010, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην εξέταση της αίτησης αναγνώρισης του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2010 και μας επιδόθηκε τον Ιανουάριο του 2011, αναγνωρίζεται η εφαρμογή του Άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο αναφέρεται στην απαγόρευση των διακρίσεων.
Σημειώνουμε ότι το Άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους «όπως το φύλο, η φυλή, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική ή άλλη πεποίθηση, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, η σχέση με εθνική μειονότητα, η ιδιοκτησία, η γέννηση ή άλλη κατάσταση», δεν υπάρχει δηλαδή ρητή αναφορά στην ταυτότητα κοινωνικού φύλου.
Η αναφορά αυτή στην απόφαση αποτελεί μία πρώτη καλή εξέλιξη για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας κατά των διακρίσεων και για τα διεμφυλικά άτομα, σε πλήρη αντιστοιχία και με την επίσης πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ), στην υπόθεση P.V. κατά Ισπανίας, όπου αναγνωρίστηκε από το ΕΔΑΔ ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου, θεωρείται έδαφος που απαγορεύονται οι διακρίσεις στο Άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Η Διοικούσα Επιτροπή του
Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.)
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com
(Αρ. Αποφ. Πρωτ. 7646/2010).
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Το Πρωτοδικείο Αθηνών αναγνωρίζει την εφαρμογή του άρθρου 14 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση των διακρίσεων) για τα διεμφυλικά άτομα».
Σύμφωνα με την απόφαση 7646/2010, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην εξέταση της αίτησης αναγνώρισης του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών, που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2010 και μας επιδόθηκε τον Ιανουάριο του 2011, αναγνωρίζεται η εφαρμογή του Άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), το οποίο αναφέρεται στην απαγόρευση των διακρίσεων.
Σημειώνουμε ότι το Άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους «όπως το φύλο, η φυλή, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική ή άλλη πεποίθηση, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, η σχέση με εθνική μειονότητα, η ιδιοκτησία, η γέννηση ή άλλη κατάσταση», δεν υπάρχει δηλαδή ρητή αναφορά στην ταυτότητα κοινωνικού φύλου.
Η αναφορά αυτή στην απόφαση αποτελεί μία πρώτη καλή εξέλιξη για την εφαρμογή της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας κατά των διακρίσεων και για τα διεμφυλικά άτομα, σε πλήρη αντιστοιχία και με την επίσης πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΑΔ), στην υπόθεση P.V. κατά Ισπανίας, όπου αναγνωρίστηκε από το ΕΔΑΔ ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου, θεωρείται έδαφος που απαγορεύονται οι διακρίσεις στο Άρθρο 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Η Διοικούσα Επιτροπή του
Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (Σ.Υ.Δ.)
http://www.transgender-association.gr/
transgender.support.association@gmail.com
Μετανάστες εγκαταστάθηκαν στη Νομική
Eκατοντάδες μετανάστες που έφτασαν στην Αθήνα εγκαταστάθηκαν στο κτίριο της Νομικής Σχολής Αθηνών, προκειμένου να τον χρησιμοποιήσουν ως κατάλυμα μέχρι να ικανοποιηθεί το αίτημά τους για χορήγηση άδειας μόνιμης παραμονής στην Ελλάδα.
Οι περίπου 250 οικονομικοί μετανάστες, κυρίως από τη Βόρειο Αφρική, ανακοίνωσαν ότι θα ξεκινήσουν απεργία πείνας από αύριο με αίτημα τη "νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/μεταναστριών και τα ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους/εργαζόμενες". Ακόμη 50 άτομα θα κάνουν απεργία πείνας στη Θεσσαλονίκη.
Οι φοιτητικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ με ανακοινώσεις τους εκφραζουν τη διαφωνία τους με την κατάληψη του κτιρίου και κατηγορούν μέλη της φοιτητικής παράταξης ΑΡ.ΕΝ., που πρόσκειται στο Συνασπισμό, ότι οργάνωσε την εγκατάσταση των προσφύγων στη Νομική.
Στην ανακοίνωσή της η ΠΑΣΠ κατηγορεί τη νεολαία του Συνασπισμού για εκμετάλλευση της αλληλεγγύης με όρους μικροκομματικής σκοπιμότητας και την καταγγέλει ότι αδιαφόρησε προκλητικά "για την απόφαση της Κοσμητείας της Νομικής, που απέρριψε το εν λόγω αίτημα από την περασμένη εβδομάδα". Αν και εκφράζει την αλληλεγγύη της, αναφέρει τέλος ότι οι 250 μετανάστες ζητούν νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις.
Η ΔΑΠ καταγγέλει στην ανακοίνωσή της "μέλη της ΑΡ.ΕΝ. και εξωπανεπιστημιακές ομάδες υποστηριζόμενες από τον Συνασπισμό" ότι "εισέβαλαν στο νέο κτίριο, έσπασαν τις ενδιάμεσες πόρτες και κατέλαβαν το κτίριο της Σόλωνος εγκαθιστώντας στρώματα και λοιπά είδη".
Οι διοργανωτές της κινητοποίησης υποστηρίζουν ότι δεν τίθεται ζήτημα παρακώλυσης των φοιτητών στην παρακολούθηση των μαθημάτων τους, αναφέροντας το παλιό κτήριο της Νομικής δεν χρησιμοποιείται πλέον για τις ανάγκες της Σχολής.
Αναδημοσίευση από: www.enet.gr
Οι περίπου 250 οικονομικοί μετανάστες, κυρίως από τη Βόρειο Αφρική, ανακοίνωσαν ότι θα ξεκινήσουν απεργία πείνας από αύριο με αίτημα τη "νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/μεταναστριών και τα ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους Έλληνες εργαζόμενους/εργαζόμενες". Ακόμη 50 άτομα θα κάνουν απεργία πείνας στη Θεσσαλονίκη.
Οι φοιτητικές παρατάξεις της ΠΑΣΠ και της ΔΑΠ με ανακοινώσεις τους εκφραζουν τη διαφωνία τους με την κατάληψη του κτιρίου και κατηγορούν μέλη της φοιτητικής παράταξης ΑΡ.ΕΝ., που πρόσκειται στο Συνασπισμό, ότι οργάνωσε την εγκατάσταση των προσφύγων στη Νομική.
Στην ανακοίνωσή της η ΠΑΣΠ κατηγορεί τη νεολαία του Συνασπισμού για εκμετάλλευση της αλληλεγγύης με όρους μικροκομματικής σκοπιμότητας και την καταγγέλει ότι αδιαφόρησε προκλητικά "για την απόφαση της Κοσμητείας της Νομικής, που απέρριψε το εν λόγω αίτημα από την περασμένη εβδομάδα". Αν και εκφράζει την αλληλεγγύη της, αναφέρει τέλος ότι οι 250 μετανάστες ζητούν νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις.
Η ΔΑΠ καταγγέλει στην ανακοίνωσή της "μέλη της ΑΡ.ΕΝ. και εξωπανεπιστημιακές ομάδες υποστηριζόμενες από τον Συνασπισμό" ότι "εισέβαλαν στο νέο κτίριο, έσπασαν τις ενδιάμεσες πόρτες και κατέλαβαν το κτίριο της Σόλωνος εγκαθιστώντας στρώματα και λοιπά είδη".
Οι διοργανωτές της κινητοποίησης υποστηρίζουν ότι δεν τίθεται ζήτημα παρακώλυσης των φοιτητών στην παρακολούθηση των μαθημάτων τους, αναφέροντας το παλιό κτήριο της Νομικής δεν χρησιμοποιείται πλέον για τις ανάγκες της Σχολής.
Αναδημοσίευση από: www.enet.gr
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Υποβάθμιση του δικαιώματος στο περιβάλλον
Εκτός σχεδίου παραλογισμός!
Αναδημοσίευση από www.wwf.gr (18/1/2011)
Η ενδεχόμενη απόρριψη της διάταξης για την εκτός σχεδίου δόμηση εντός προστατευόμενων περιοχών, που περιλαμβάνεται στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, θα αποτελέσει ιστορική ντροπή για την κοινοβουλευτική ζωή της χώρας. Αυτό υποστηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, MOm, Καλλιστώ και Δίκτυο Μεσόγειος SOS.
Όπως σταθερά υποστηρίζουν οι οργανώσεις, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φορέων του περιβαλλοντικού και τεχνικού κόσμου, το δικαίωμα για δόμηση εκτός σχεδίου αποτελεί ένα αναχρονιστικό ελληνικό εφεύρημα που εξ' ορισμού καταργεί οποιονδήποτε χωροταξικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό.
Το δικαίωμα για διάσπαρτη δόμηση με μόνο κριτήριο την ιδιοκτησία τεσσάρων στρεμμάτων γης, που με τις ισχύουσες παρεκκλίσεις μπορούν να μειωθούν σε 750 τ.μ., έχει υποβαθμίσει το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, κατακερματίσει σημαντικά οικοσυστήματα και δώσει κίνητρο για καταπατήσεις και δασικούς εμπρησμούς. Ακυρώνει επίσης οποιαδήποτε προσπάθεια για σωστό σχεδιασμό που τώρα πλέον καθίσταται επιτακτικός, για την ολοκληρωμένη προστασία της βιοποικιλότητας και την καλύτερη αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Και δημιουργεί την αίσθηση ότι «όπου γης, οικόπεδο!»
Η επίμαχη διάταξη που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αποτελεί μια αυτονόητη και ελάχιστη ρύθμιση για τις περιοχές Natura 2000 που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως προστατευόμενες, με βάση το κοινοτικό δίκαιο (οδηγίες 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ).
Σύμφωνα με τις 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις, το γεγονός ότι η Ελλάδα του 2011 ακόμα λειτουργεί με τον παραλογισμό της εκτός σχεδίου δόμησης είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Μόνη λύση είναι η ολοκληρωτική κατάργηση της νομοθεσίας που επιτρέπει την εκτός σχεδίου δόμηση και τις παρεκκλίσεις, με παράλληλη μέριμνα για τις οποιεσδήποτε αδικίες και έγκριση του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού (ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ) που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον Πρωθυπουργό να λάβει σαφή θέση για το θέμα και να κάνει πράξη τη χθεσινή δήλωσή του ότι «η Ελλάδα αλλάζει». Η συνέχιση της χαοτικής κατάστασης που προκαλεί για τον φυσικό χώρο η εκτός σχεδίου δόμηση θα αποτελέσει απόδειξη ότι η Ελλάδα δεν θα αλλάξει, χωρίς στιβαρή πολιτική βούληση.
Επικοινωνία:
Θεοδότα Νάντσου, WWF Ελλάς, τηλ. 6982471722
Γιώργος Πολίτης, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τηλ. 6977607571
Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τηλ. 6946249450
Νίκος Χαραλαμπίδης, Greenpeace, τηλ. 210 3840774
Δάφνη Μαυρογιώργου, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τηλ. 6977205351
Άννυ Μητροπούλου, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, τηλ. 210 8228795
Θεόδωρος Μπένος Πάλμερ, Αρχέλων, τηλ. 210 5231342
Βαγγέλης Παράβας, MOm, τηλ. 210 5222888
Λάζαρος Γεωργιάδης, Αρκτούρος, 6972640062
Σπύρος Ψαρούδας, Καλλιστώ, 6999915200
Αναδημοσίευση από www.wwf.gr (18/1/2011)
Η ενδεχόμενη απόρριψη της διάταξης για την εκτός σχεδίου δόμηση εντός προστατευόμενων περιοχών, που περιλαμβάνεται στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο για τη βιοποικιλότητα, θα αποτελέσει ιστορική ντροπή για την κοινοβουλευτική ζωή της χώρας. Αυτό υποστηρίζουν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις WWF Ελλάς, Greenpeace, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, MOm, Καλλιστώ και Δίκτυο Μεσόγειος SOS.
Όπως σταθερά υποστηρίζουν οι οργανώσεις, αλλά και σχεδόν το σύνολο των φορέων του περιβαλλοντικού και τεχνικού κόσμου, το δικαίωμα για δόμηση εκτός σχεδίου αποτελεί ένα αναχρονιστικό ελληνικό εφεύρημα που εξ' ορισμού καταργεί οποιονδήποτε χωροταξικό και περιβαλλοντικό σχεδιασμό.
Το δικαίωμα για διάσπαρτη δόμηση με μόνο κριτήριο την ιδιοκτησία τεσσάρων στρεμμάτων γης, που με τις ισχύουσες παρεκκλίσεις μπορούν να μειωθούν σε 750 τ.μ., έχει υποβαθμίσει το σύνολο της ελληνικής υπαίθρου, κατακερματίσει σημαντικά οικοσυστήματα και δώσει κίνητρο για καταπατήσεις και δασικούς εμπρησμούς. Ακυρώνει επίσης οποιαδήποτε προσπάθεια για σωστό σχεδιασμό που τώρα πλέον καθίσταται επιτακτικός, για την ολοκληρωμένη προστασία της βιοποικιλότητας και την καλύτερη αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής. Και δημιουργεί την αίσθηση ότι «όπου γης, οικόπεδο!»
Η επίμαχη διάταξη που περιλαμβάνεται στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αποτελεί μια αυτονόητη και ελάχιστη ρύθμιση για τις περιοχές Natura 2000 που έχουν ήδη χαρακτηριστεί ως προστατευόμενες, με βάση το κοινοτικό δίκαιο (οδηγίες 92/43/ΕΟΚ και 2009/147/ΕΚ).
Σύμφωνα με τις 10 περιβαλλοντικές οργανώσεις, το γεγονός ότι η Ελλάδα του 2011 ακόμα λειτουργεί με τον παραλογισμό της εκτός σχεδίου δόμησης είναι μια θλιβερή πραγματικότητα που πρέπει επιτέλους να αλλάξει. Μόνη λύση είναι η ολοκληρωτική κατάργηση της νομοθεσίας που επιτρέπει την εκτός σχεδίου δόμηση και τις παρεκκλίσεις, με παράλληλη μέριμνα για τις οποιεσδήποτε αδικίες και έγκριση του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού (ΓΠΣ και ΣΧΟΟΑΠ) που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον Πρωθυπουργό να λάβει σαφή θέση για το θέμα και να κάνει πράξη τη χθεσινή δήλωσή του ότι «η Ελλάδα αλλάζει». Η συνέχιση της χαοτικής κατάστασης που προκαλεί για τον φυσικό χώρο η εκτός σχεδίου δόμηση θα αποτελέσει απόδειξη ότι η Ελλάδα δεν θα αλλάξει, χωρίς στιβαρή πολιτική βούληση.
Επικοινωνία:
Θεοδότα Νάντσου, WWF Ελλάς, τηλ. 6982471722
Γιώργος Πολίτης, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, τηλ. 6977607571
Μαλαμώ Κορμπέτη, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τηλ. 6946249450
Νίκος Χαραλαμπίδης, Greenpeace, τηλ. 210 3840774
Δάφνη Μαυρογιώργου, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, τηλ. 6977205351
Άννυ Μητροπούλου, Δίκτυο Μεσόγειος SOS, τηλ. 210 8228795
Θεόδωρος Μπένος Πάλμερ, Αρχέλων, τηλ. 210 5231342
Βαγγέλης Παράβας, MOm, τηλ. 210 5222888
Λάζαρος Γεωργιάδης, Αρκτούρος, 6972640062
Σπύρος Ψαρούδας, Καλλιστώ, 6999915200
ECRE - press release on M.S.S. vs Belgium and Greece ECtCR's judgement
The European Court of Human Rights condemns Belgium and Greece
A major blow to the Dublin System: Returning asylum seekers
to Greece violates the European Convention on Human Rights
Brussels, 21 January 2011.
Today the Grand Chamber of the European Court of Human
Rights (ECtHR) ruled that returning asylum seekers to Greece violates the European
Convention on Human Rights (ECHR).
The case of M.S.S. v Belgium & Greece concerned an Afghan asylum seeker who fled Kabul
in 2008, entered the European Union through Greece and travelled on to Belgium where he
applied for asylum. According to the Dublin Regulation, the first Member State that an asylum
seeker enters should be the one to examine the asylum application. Therefore, Belgium
returned M.S.S to Greece in June 2009, where he was detained in degrading and
overcrowded conditions before living on the streets without any material support. The Court
has confirmed that MSS was exposed to inhuman and degrading treatment (in violation of
Article 3 of the ECHR), and that his right to an effective remedy (Article 13 of the ECHR) was
violated.
Bjarte Vandvik, ECRE Secretary General, stated: ““This judgment is a major blow to the
Dublin system. The assumption that all EU Member States respect fundamental rights
and that it is therefore safe to automatically transfer asylum seekers between EU
countries no longer stands. Europe must seriously rethink the Dublin system and
replace it with a regime that ensures the rights of asylum seekers are respected”.
This judgment will affect many asylum seekers in Europe. In 2010 alone, EU countries
requested Greece to examine the applications of almost 7,000 asylum seekers who had
entered the EU through Greece. Their situation will now need to be re-examined in light of
this ruling.
Bjarte Vandvik stated: “European countries must comply with the Court's ruling, stop
sending asylum seekers back to Greece, and examine asylum applications themselves
until a fair asylum system is in place in Greece”.
Pending this judgment and other court challenges, several European countries including the
UK, Sweden, Belgium, Iceland, Norway and the Netherlands had suspended transfers of
asylum seekers to Greece. Germany took a similar step this week.
The Dublin system fails refugees and Member States and needs to be changed
This ruling reflects the serious shortcomings in the asylum procedure in Greece and in
Belgium and it also highlights the flaws in the Dublin system itself. ECRE has long stressed
that Dublin shifts responsibility for asylum seekers to states at Europe's frontiers. Also, it
allows refugees to be sent back to European countries where their fundamental rights are not
respected.
As a first step in the right direction, ECRE supports the Commission proposal to review the
Dublin Regulation, as it introduces significant humanitarian reforms and important procedural
safeguards. For example, the proposal makes it easier for asylum seekers to join family
members living in Europe, protects the rights of children who have arrived alone and ensures
the continuity of care for vulnerable persons.
However, these are only temporary measures that do not solve the sometimes devastating
impact of the Dublin system on asylum seeker’s human rights. Ultimately the Dublin
Regulation should be abolished and replaced by a more humane and equitable system that
considers the connections between individual asylum seekers and particular Member States.
Being an asylum seeker in Greece
Greece is undertaking important efforts to reform its asylum system. Legislation has recently
been adopted to establish new procedures to deal with new asylum applications and the
backlog of 54,000 asylum claims pending examination. However, the country has not had a
functioning asylum system for several years. Time, resources and EU solidarity will be
needed to support these efforts of reform. Currently, most people in need of protection do not
even have the opportunity to have their asylum claims heard and those few who manage to
apply for asylum in Greece have practically no chances of being recognised as a refugee.
Further information
– The European Court of Human Rights judgment is available on the ECHR website
– ECRE, Sharing Responsibility for Refugee Protection in Europe: Dublin
Reconsidered, available at http://www.ecre.org/resources/policy_papers/1058
– ECRE, Comments on the European Commission Proposal to recast the Dublin
Regulation, available at: http://www.ecre.org/resources/policy_papers/1342
– ECRE, Asylum lottery in four maps:
http://www.ecre.org/resources/ECRE_actions/1681
A person's chances of being granted asylum still vary hugely according to the country where
the asylum seeker has his or her asylum claim processed. For example, in 2009 around 80%
of Iraqis who fled their home country and applied for asylum in Germany and Austria were
recognised to be in need of international protection. However, only 21% of those who applied
for asylum in the UK were granted international protection.
– ECRE supports Greece’s recent efforts to reform their asylum system. For further
information on the Greek Action Plan on Asylum and Migration Management, see:
http://www.ydt.gr/index.php?
option=ozo_content&lang=EN&perform=view&id=3246&Itemid=443
– All EU Member States, Norway, Switzerland and Iceland apply the Dublin system.
Contact
Ana Fontal
Senior Press and Public Information Officer
Tel: +32 2 212 08 12
Mobile: + 32 (0) 486 531 676
www.ecre.org
The European Council on Refugees and Exiles (ECRE) is a network of 67 refugee-assisting
organisations in 30 European countries, working together to protect and respect refugees
A major blow to the Dublin System: Returning asylum seekers
to Greece violates the European Convention on Human Rights
Brussels, 21 January 2011.
Today the Grand Chamber of the European Court of Human
Rights (ECtHR) ruled that returning asylum seekers to Greece violates the European
Convention on Human Rights (ECHR).
The case of M.S.S. v Belgium & Greece concerned an Afghan asylum seeker who fled Kabul
in 2008, entered the European Union through Greece and travelled on to Belgium where he
applied for asylum. According to the Dublin Regulation, the first Member State that an asylum
seeker enters should be the one to examine the asylum application. Therefore, Belgium
returned M.S.S to Greece in June 2009, where he was detained in degrading and
overcrowded conditions before living on the streets without any material support. The Court
has confirmed that MSS was exposed to inhuman and degrading treatment (in violation of
Article 3 of the ECHR), and that his right to an effective remedy (Article 13 of the ECHR) was
violated.
Bjarte Vandvik, ECRE Secretary General, stated: ““This judgment is a major blow to the
Dublin system. The assumption that all EU Member States respect fundamental rights
and that it is therefore safe to automatically transfer asylum seekers between EU
countries no longer stands. Europe must seriously rethink the Dublin system and
replace it with a regime that ensures the rights of asylum seekers are respected”.
This judgment will affect many asylum seekers in Europe. In 2010 alone, EU countries
requested Greece to examine the applications of almost 7,000 asylum seekers who had
entered the EU through Greece. Their situation will now need to be re-examined in light of
this ruling.
Bjarte Vandvik stated: “European countries must comply with the Court's ruling, stop
sending asylum seekers back to Greece, and examine asylum applications themselves
until a fair asylum system is in place in Greece”.
Pending this judgment and other court challenges, several European countries including the
UK, Sweden, Belgium, Iceland, Norway and the Netherlands had suspended transfers of
asylum seekers to Greece. Germany took a similar step this week.
The Dublin system fails refugees and Member States and needs to be changed
This ruling reflects the serious shortcomings in the asylum procedure in Greece and in
Belgium and it also highlights the flaws in the Dublin system itself. ECRE has long stressed
that Dublin shifts responsibility for asylum seekers to states at Europe's frontiers. Also, it
allows refugees to be sent back to European countries where their fundamental rights are not
respected.
As a first step in the right direction, ECRE supports the Commission proposal to review the
Dublin Regulation, as it introduces significant humanitarian reforms and important procedural
safeguards. For example, the proposal makes it easier for asylum seekers to join family
members living in Europe, protects the rights of children who have arrived alone and ensures
the continuity of care for vulnerable persons.
However, these are only temporary measures that do not solve the sometimes devastating
impact of the Dublin system on asylum seeker’s human rights. Ultimately the Dublin
Regulation should be abolished and replaced by a more humane and equitable system that
considers the connections between individual asylum seekers and particular Member States.
Being an asylum seeker in Greece
Greece is undertaking important efforts to reform its asylum system. Legislation has recently
been adopted to establish new procedures to deal with new asylum applications and the
backlog of 54,000 asylum claims pending examination. However, the country has not had a
functioning asylum system for several years. Time, resources and EU solidarity will be
needed to support these efforts of reform. Currently, most people in need of protection do not
even have the opportunity to have their asylum claims heard and those few who manage to
apply for asylum in Greece have practically no chances of being recognised as a refugee.
Further information
– The European Court of Human Rights judgment is available on the ECHR website
– ECRE, Sharing Responsibility for Refugee Protection in Europe: Dublin
Reconsidered, available at http://www.ecre.org/resources/policy_papers/1058
– ECRE, Comments on the European Commission Proposal to recast the Dublin
Regulation, available at: http://www.ecre.org/resources/policy_papers/1342
– ECRE, Asylum lottery in four maps:
http://www.ecre.org/resources/ECRE_actions/1681
A person's chances of being granted asylum still vary hugely according to the country where
the asylum seeker has his or her asylum claim processed. For example, in 2009 around 80%
of Iraqis who fled their home country and applied for asylum in Germany and Austria were
recognised to be in need of international protection. However, only 21% of those who applied
for asylum in the UK were granted international protection.
– ECRE supports Greece’s recent efforts to reform their asylum system. For further
information on the Greek Action Plan on Asylum and Migration Management, see:
http://www.ydt.gr/index.php?
option=ozo_content&lang=EN&perform=view&id=3246&Itemid=443
– All EU Member States, Norway, Switzerland and Iceland apply the Dublin system.
Contact
Ana Fontal
Senior Press and Public Information Officer
Tel: +32 2 212 08 12
Mobile: + 32 (0) 486 531 676
www.ecre.org
The European Council on Refugees and Exiles (ECRE) is a network of 67 refugee-assisting
organisations in 30 European countries, working together to protect and respect refugees
ECtHR judgement increases the pressure for EASO's work in Greece
Source: http://easomonitor.blogspot.com
Sunday, January 23, 2011
The recent European Court of Human Rights Grand Chamber judgement (M.S.S. v. Belgium and Greece) is being hailed as more than a mere condemnation of Belgian and Greek policies and practices.
“The myth that European Union member states are safe places to return asylum seekers has been exploded by the European Court of Human Rights”, is how Mevlüt Çavusoglu, President of the Council of Europe’s Parliamentary Assembly (PACE) described the judgement (full statement available here). In its Weekly Bulletin of 21st January, ECRE Secretary General commented that “(t)he assumption that all EU Member States respect fundamental rights and that it is therefore safe to automatically transfer asylum-seekers between EU countries no longer stands.”
The European Commission’s reaction, whilst not as dramatic, also clearly indicated the view that the judgement was yet another urgent alarm for the EU and MS to pay much more attention to the state of CEAS. Commissioner Malmström’s statement on Friday focused on need finalise the System, with a view to providing the support needed by a number of MS to meet their international protection obligations. Greece was obviously at the centre of the Commissioner’s statement, with a reiteration of the current support measures provided by the EU to the Greek authorities.
Amongst these measures intended to assist Greece, Malmström referred to the EASO since:
•one of the aim’s of its establishment and therefore one of its main activities is the provision of assistance to MS faced with particularly difficult situations as, for example, “significant inflows of asylum seekers”; and
•EASO will be in a position to further support the Greek authorities in their implementation of the Action Plan for the improvement of their national asylum system.
Malmström further confirmed the prioritisation of the situation in Greece made during the first meeting of EASO’s Management Board, by reiterating that this will be further discussed in the Board’s second meeting in Malta on 3-4 February.
Sunday, January 23, 2011
The recent European Court of Human Rights Grand Chamber judgement (M.S.S. v. Belgium and Greece) is being hailed as more than a mere condemnation of Belgian and Greek policies and practices.
“The myth that European Union member states are safe places to return asylum seekers has been exploded by the European Court of Human Rights”, is how Mevlüt Çavusoglu, President of the Council of Europe’s Parliamentary Assembly (PACE) described the judgement (full statement available here). In its Weekly Bulletin of 21st January, ECRE Secretary General commented that “(t)he assumption that all EU Member States respect fundamental rights and that it is therefore safe to automatically transfer asylum-seekers between EU countries no longer stands.”
The European Commission’s reaction, whilst not as dramatic, also clearly indicated the view that the judgement was yet another urgent alarm for the EU and MS to pay much more attention to the state of CEAS. Commissioner Malmström’s statement on Friday focused on need finalise the System, with a view to providing the support needed by a number of MS to meet their international protection obligations. Greece was obviously at the centre of the Commissioner’s statement, with a reiteration of the current support measures provided by the EU to the Greek authorities.
Amongst these measures intended to assist Greece, Malmström referred to the EASO since:
•one of the aim’s of its establishment and therefore one of its main activities is the provision of assistance to MS faced with particularly difficult situations as, for example, “significant inflows of asylum seekers”; and
•EASO will be in a position to further support the Greek authorities in their implementation of the Action Plan for the improvement of their national asylum system.
Malmström further confirmed the prioritisation of the situation in Greece made during the first meeting of EASO’s Management Board, by reiterating that this will be further discussed in the Board’s second meeting in Malta on 3-4 February.
ΣΤΑΜΑΤΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ "ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ" ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία της 24/1/2011
Μπλοκάρουν την επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα
Την εξέταση των αιτημάτων ασύλου περίπου 340 προσφύγων, που αναμένεται να επαναπροωθηθούν προς την Ελλάδα -πρώτη χώρα υποδοχής τους- αποφάσισε χθες το βράδυ η κυβέρνηση της Δανίας, ενώ η Φινλανδία αποφάσισε τη μη επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα.
Κεντρικό ρόλο στη λήψη της απόφασης της κυβέρνησης της Δανίας έπαιξε η καταδίκη του Βελγίου και της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την απέλαση ενός αιτούντος ασύλου Αφγανού πρόσφυγα, ο οποίος έφτασε στο Βέλγιο από την Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2009 και απελάθηκε τον Ιούνιο βάσει του κανονισμού “Δουβλίνο ΙΙ” της Ε.Ε. σύμφωνα με τον οποίο αρμόδια για τα αιτήματα χορήγησης ασύλου είναι η πρώτη χώρα υποδοχής.
Η υπουργός Προσφύγων, Μεταναστών και Ενσωμάτωσης της Δανίας Μπίρτε Ρεν Χόρνμπεχ, δήλωσε ότι ζήτησε από την Υπηρεσία Μετανάστευσης να εξετάσει τα αιτήματα για άσυλο των από την Ελλάδα προερχόμενων προσφύγων, οι οποίοι βρίσκονται “εν αναμονή της επαναπροώθησής τους” προς αυτήν.
Η ίδια διευκρίνισε ότι η εξέταση του αιτήματος δεν αποτελεί εγγύηση για χορήγηση ασύλου και ταυτόχρονα κάλεσε την Ελλάδα να εντείνει τις προσπάθειές της ώστε “να είναι σε θέση, το συντομότερο, να χειριστεί τις υποθέσεις των προσφύγων στο έδαφός της”. Πρόσθεσε, τέλος, ότι θα ζητήσει να συζητηθεί το θέμα στο προσεχές συμβούλιο των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν επαναπροωθεί και η Φινλανδία
Η καταδικαστική για την Ελλάδα συγκεκριμένη απόφαση του ΕΔΑΔ είναι επίσης ο λόγος που επικαλείται η Φινλανδία για την απόφασή της να μην προχωρήσει στην επαναπροώθηση προσφύγων για τους οποίους η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα υποδοχής στην Ε.Ε. Οι φινλανδικές υπηρεσίες Μετανάστευσης δεν διευκρίνισαν πόσα άτομα αφορά η απόφαση. Το 2009 σχεδόν 6.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Φινλανδία και 1.373 πήραν άδεια παραμονής.
Χθες Κυριακή μία σειρά από χώρες ανακοίνωσαν ότι σταματούν την επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Σουηδία, η Νορβηγία και η Γερμανία ζητώντας από την Αθήνα να βελτιώσει τις συνθήκες υποδοχής αυτών.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΑΔ, στην Ελλάδα οι αιτούντες ασύλου τίθενται συστηματικά υπό κράτηση και κακοποιούνται από την αστυνομία.
Το 2009 η Αθήνα δέχθηκε 16.000 πρώτες αιτήσεις ασύλου και χορήγησε το καθεστώς του πρόσφυγα μόλις στο 0,3% αυτών που το ζητούσαν, έναντι 31% στην Ευρώπη, ενώ εδώ και χρόνια εκκρεμούν 46.000 αιτήσεις
Μπλοκάρουν την επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα
Την εξέταση των αιτημάτων ασύλου περίπου 340 προσφύγων, που αναμένεται να επαναπροωθηθούν προς την Ελλάδα -πρώτη χώρα υποδοχής τους- αποφάσισε χθες το βράδυ η κυβέρνηση της Δανίας, ενώ η Φινλανδία αποφάσισε τη μη επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα.
Κεντρικό ρόλο στη λήψη της απόφασης της κυβέρνησης της Δανίας έπαιξε η καταδίκη του Βελγίου και της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) για την απέλαση ενός αιτούντος ασύλου Αφγανού πρόσφυγα, ο οποίος έφτασε στο Βέλγιο από την Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2009 και απελάθηκε τον Ιούνιο βάσει του κανονισμού “Δουβλίνο ΙΙ” της Ε.Ε. σύμφωνα με τον οποίο αρμόδια για τα αιτήματα χορήγησης ασύλου είναι η πρώτη χώρα υποδοχής.
Η υπουργός Προσφύγων, Μεταναστών και Ενσωμάτωσης της Δανίας Μπίρτε Ρεν Χόρνμπεχ, δήλωσε ότι ζήτησε από την Υπηρεσία Μετανάστευσης να εξετάσει τα αιτήματα για άσυλο των από την Ελλάδα προερχόμενων προσφύγων, οι οποίοι βρίσκονται “εν αναμονή της επαναπροώθησής τους” προς αυτήν.
Η ίδια διευκρίνισε ότι η εξέταση του αιτήματος δεν αποτελεί εγγύηση για χορήγηση ασύλου και ταυτόχρονα κάλεσε την Ελλάδα να εντείνει τις προσπάθειές της ώστε “να είναι σε θέση, το συντομότερο, να χειριστεί τις υποθέσεις των προσφύγων στο έδαφός της”. Πρόσθεσε, τέλος, ότι θα ζητήσει να συζητηθεί το θέμα στο προσεχές συμβούλιο των υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δεν επαναπροωθεί και η Φινλανδία
Η καταδικαστική για την Ελλάδα συγκεκριμένη απόφαση του ΕΔΑΔ είναι επίσης ο λόγος που επικαλείται η Φινλανδία για την απόφασή της να μην προχωρήσει στην επαναπροώθηση προσφύγων για τους οποίους η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα υποδοχής στην Ε.Ε. Οι φινλανδικές υπηρεσίες Μετανάστευσης δεν διευκρίνισαν πόσα άτομα αφορά η απόφαση. Το 2009 σχεδόν 6.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Φινλανδία και 1.373 πήραν άδεια παραμονής.
Χθες Κυριακή μία σειρά από χώρες ανακοίνωσαν ότι σταματούν την επαναπροώθηση προσφύγων στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων η Βρετανία, η Σουηδία, η Νορβηγία και η Γερμανία ζητώντας από την Αθήνα να βελτιώσει τις συνθήκες υποδοχής αυτών.
Όπως αναφέρεται στην απόφαση του ΕΔΑΔ, στην Ελλάδα οι αιτούντες ασύλου τίθενται συστηματικά υπό κράτηση και κακοποιούνται από την αστυνομία.
Το 2009 η Αθήνα δέχθηκε 16.000 πρώτες αιτήσεις ασύλου και χορήγησε το καθεστώς του πρόσφυγα μόλις στο 0,3% αυτών που το ζητούσαν, έναντι 31% στην Ευρώπη, ενώ εδώ και χρόνια εκκρεμούν 46.000 αιτήσεις
Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011
GRAND CHAMBER JUDGMENT M.S.S V BELGIUM AND GREECE
Belgian authorities should not have expelled asylum seeker to Greece
In today's Grand Chamber judgment in the case M.S.S. v. Belgium and Greece
(application no. 30696/09), which is final(1), the European Court of Human Rights held, by a majority, that there had been:
A violation of Article 3 (prohibition of inhuman or degrading treatment or punishment) of the European Convention on Human Rights by Greece both because of the applicant's detention conditions and because of his living conditions in Greece;
A violation of Article 13 (right to an effective remedy) taken together with Article 3 by Greece because of the deficiencies in the asylum procedure followed in the applicant's case;
A violation of Article 3 by Belgium both because of having exposed the applicant to risks linked to the deficiencies in the asylum procedure in Greece and because of having exposed him to detention and living conditions in Greece that were in breach of Article 3;
A violation of Article 13 taken together with Article 3 by Belgium because of the lack of an effective remedy against the applicant's expulsion order.
The case concerned the expulsion of an asylum seeker to Greece by the Belgian authorities in application of the EU Dublin II Regulation.
Principal facts
The applicant, M.S.S., an Afghan national, left Kabul early in 2008 and, travelling via Iran and Turkey, entered the European Union (EU) through Greece.
On 10 February 2009, he arrived in Belgium, where he applied for asylum. By virtue of the "Dublin II" Regulation(2), the Belgian Aliens Office submitted a request for the Greek authorities to take charge of the asylum application. While the case was pending, the UNHCR sent a letter to the Belgian Minister for Migration and Asylum Policy criticising the deficiencies in the asylum procedure and the conditions of reception of asylum seekers in Greece and recommending the suspension of transfers to Greece. In late May 2009, the Aliens Office nevertheless ordered the applicant to leave the country for Greece, where he would be able to submit an application for asylum. The Aliens Office received no answer from the Greek authorities within the two-month period provided for by the Regulation, which it treated as a tacit acceptance of its request. It argued that Belgium was not the country responsible for examining the asylum application under the Dublin II Regulation and that there was no reason to suspect that the Greek authorities would fail to honour their obligations in asylum matters.
The applicant lodged an appeal with the Aliens Appeals Board, arguing that he ran the risk of detention in Greece in appalling conditions, that there were deficiencies in the asylum system in Greece and that he feared ultimately being sent back to Afghanistan without any examination of the reasons why he had fled that country, where he claimed he had escaped a murder attempt by the Taliban in reprisal for his having worked as an interpreter for the air force troops stationed in Kabul.
His application for a stay of execution having been rejected, the applicant was transferred to Greece on 15 June 2009. On arriving at Athens airport, he was immediately placed in detention in an adjacent building, where, according to his reports, he was locked up in a small space with 20 other detainees, access to the toilets was restricted, detainees were not allowed out into the open air, were given very little to eat and had to sleep on dirty mattresses or on the bare floor. Following his release and issuance of an asylum seeker's card on 18 June 2009, he lived in the street, with no means of subsistence.
Having subsequently attempted to leave Greece with a false identity card, the applicant was arrested and again placed in the detention facility next to the airport for one week, where he alleges he was beaten by the police. After his release, he continued to live in the street, occasionally receiving aid from local residents and the church. On renewal of his asylum seeker's card in December 2009, steps were taken to find him accommodation, but according to his submissions no housing was ever offered to him.
Complaints, procedure and composition of the Court
The applicant alleged that the conditions of his detention and his living conditions in Greece amounted to inhuman and degrading treatment in violation of Article 3, and that he had no effective remedy in Greek law in respect of his complaints under Articles 2 (right to life) and 3, in violation of Article 13. He further complained that Belgium had exposed him to the risks arising from the deficiencies in the asylum procedure in Greece, in violation of Articles 2 and 3, and to the poor detention and living conditions to which asylum seekers were subjected there, in violation of Article 3. He further maintained that there was no effective remedy under Belgian law in respect of those complaints, in violation of Article 13.
The application was lodged with the European Court of Human Rights on 11 June 2009. On 12 June 2009, the applicant's request for an interim measure under Rule 39 of the Rules of Court to have his transfer to Greece suspended was rejected. On 2 July 2009 it was decided to apply Rule 39 against Greece, to the effect that he would not be deported to Afghanistan pending the outcome of the proceedings before the Court.
On 16 March 2010 the Chamber to which the case had been allocated relinquished jurisdiction in favour of the Grand Chamber and on 1 September 2010 a public hearing was held. The Governments of the Netherlands and the United Kingdom, the Council of Europe Commissioner for Human Rights and the UNHCR were given leave to intervene in the oral proceedings as third parties. Written observations were also received from those parties and from the Centre for Advice on Individual Rights in Europe ("the Aire Centre"), Amnesty International and the Greek Helsinki Monitor.
Judgment was given by the Grand Chamber of 17, composed as follows:
Jean-Paul Costa (France), President,
Christos Rozakis (Greece), Nicolas
Bratza (the United Kingdom),
Peer Lorenzen (Denmark),
Frangoise Tulkens (Belgium),
Josep Casadevall (Andorra),
Ireneu Cabral Barreto (Portugal),
Elisabet Fura (Sweden),
Khanlar Hajiyev (Azerbaijan),
Danute Jociene (Lithuania),
Dragoljub Popovic (Serbia),
Mark Villiger (Liechtenstein),
Andras Sajo (Hungary),
Ledi Bianku (Albania),
Ann Power (Ireland),
Isil Karakas (Turkey),
Nebojsa Vucinic (Montenegro), Judges,
and also Michael O'Boyle, Deputy Registrar.
Decision of the Court
Article 3: detention conditions in Greece
While the Court did not underestimate the burden currently placed on the States forming the external borders of the EU by the increasing influx of migrants and asylum seekers and the difficulties involved in receiving them at major international airports, that situation could not absolve Greece of its obligations under Article 3, given the absolute character of that provision.
When the applicant arrived in Athens from Belgium, the Greek authorities had been aware of his identity and of the fact that he was a potential asylum seeker. In spite of that, he was immediately placed in detention, without any explanation being given. The Court noted that various reports by international bodies and non-governmental organisations of recent years confirmed that the systematic placement of asylum seekers in detention without informing them of the reasons was a widespread practice of the Greek authorities. The applicant's allegations that he was subjected to brutality by the police during his second period of detention were equally consistent with numerous accounts collected from witnesses by international organisations, in particular the European Committee for the Prevention of Torture (CPT). Findings by the CPT and the UNHCR also confirmed the applicant's allegations about the unsanitary conditions and the overcrowding in the detention centre next to Athens international airport.
Despite the fact that he was kept in detention for a relatively short period of time, the Court considered that the conditions of detention experienced by the applicant in the holding centre had been unacceptable. It found that, taken together, the feeling of arbitrariness, inferiority and anxiety he must have experienced, as well as the profound effect such detention conditions indubitably had on a person's dignity, constituted degrading treatment. In addition, as an asylum seeker he was particularly vulnerable, because of his migration and the traumatic experiences he was likely to have endured. The Court concluded that there had been a violation of Article 3.
Article 3: living conditions in Greece
Article 3 did not generally oblige Member States to give refugees financial assistance to secure for them a certain standard of living. However, the Court considered that the situation in which the applicant had found himself was particularly serious. In spite of the obligations incumbent on the Greek authorities under their own legislation and the EU Reception Directive, he spent months living in extreme poverty, unable to cater for his most basic needs - food, hygiene and a place to live - while in fear of being attacked and robbed. The applicant's account was supported by the reports of a number of international bodies and organisations, in particular the Council of Europe Commissioner for Human Rights and the UNHCR.
The authorities had not duly informed the applicant of any accommodation possibilities. A document notifying him of the obligation to go to the police headquarters to register his address could not reasonably be understood as an instruction to let the authorities know that he had nowhere to stay. In any event, the Court did not see how the authorities could have failed to assume that the applicant was homeless. The Government themselves acknowledged that there were fewer than 1,000 places in reception centres to accommodate tens of thousands of asylum seekers. That data considerably reduced the weight of the Greek Government's argument that the applicant's situation was a consequence of his inaction.
The situation of which the applicant complained had lasted since his transfer to Greece in June 2009 and was linked to his status as an asylum seeker. Had the authorities examined his asylum request promptly, they could have substantially alleviated his suffering. It followed that through their fault he had found himself in a situation incompatible with Article 3. There had accordingly been a violation of that provision.
Article 13 taken together with Article 2 and 3 (Greece)
It was undisputed between the parties that the situation in Afghanistan had posed and continued to pose a widespread problem of insecurity. As regards the risks to which the applicant would be exposed in that country, it was in the first place for the Greek authorities to examine his request. The Court's primary concern was whether effective guarantees existed to protect him against arbitrary removal.
While Greek legislation contained a number of such guarantees, for a few years the UNHCR, the European Commissioner for Human Rights and other organisations had repeatedly and consistently revealed that the relevant legislation was not being applied in practice and that the asylum procedure was marked by major structural deficiencies. They included: insufficient information about the procedures to be followed, the lack of a reliable system of communication between authorities and asylum seekers, the lack of training of the staff responsible for conducting interviews with them, a shortage of interpreters and a lack of legal aid effectively depriving asylum seekers of legal counsel. As a result, asylum seekers had very little chance of having their applications seriously examined. Indeed, a 2008 UNHCR report showed a success rate at first instance of less than 0.1%, compared to the average success rate of 36.2% in five of the six EU countries which, along with Greece, received the largest number of applications. The organisations intervening as third parties had regularly denounced forced returns of asylum seekers by Greece to high-risk countries.
The Court was not convinced by the Greek Government's argument that the applicant was responsible for the inaction of the authorities because he had not reported to the police headquarters within a three-day time-limit as prescribed in a document he had received. Like many other asylum-seekers, as revealed by the reports, he had misinterpreted that convocation to the effect that its only purpose was to declare an address, which he did not have. To date, the authorities had not offered the applicant a real and adequate opportunity to defend his application for asylum.
As regards the applicant's opportunity of applying to the Greek Supreme Administrative Court for judicial review of a potential rejection of his asylum request, the Court considered that the authorities' failure to ensure communication with him and the difficulty in contacting a person without a known address made it very uncertain whether he would learn the outcome of his asylum application in time to react within the prescribed time-limit. In addition, although the applicant clearly could not pay for a lawyer, he had received no information concerning access to organisations offering legal advice. Added to that was the shortage of lawyers in the list drawn up for the legal aid system which rendered the system ineffective in practice. Moreover, according to information supplied by the Commissioner for Human Rights, uncontested by the Greek Government, the average duration of appeals to the Supreme Administrative Court was more than five years, which was additional evidence that such an appeal was not accessible enough and did not remedy the lack of guarantees in the asylum procedure.
In view of those deficiencies, the Court concluded that there had been a violation of Article 13 taken in conjunction with Article 3. In view of that finding it further considered that there was no need for it to examine the complaints lodged under Article 13 taken in conjunction with Article 2.
Article 2 and 3: The Belgian authorities' decision to expose the applicant to the asylum procedure in Greece
The Court considered that the deficiencies of the asylum procedure in Greece must have been known to the Belgian authorities when they issued the expulsion order against the applicant and he should therefore not have been expected to bear the entire burden of proof as regards the risks he faced by being exposed to that procedure. The UNHCR had alerted the Belgian Government to that situation while the applicant's case was pending. While the Court in 2008 had found in another case that removing an asylum seeker to Greece under the Dublin II Regulation did not violate the Convention(3), numerous reports and materials had been compiled by international bodies and organisations since then which agreed as to the practical difficulties involved in the application of the Dublin system in Greece. Belgium had initially issued the expulsion order solely on the basis of a tacit agreement by the Greek authorities and had proceeded to execute that order without any individual guarantee given by those authorities at a later stage, although under the Regulation Belgium could have made an exception and refused the applicant's transfer.
Against that background, it had been up to the Belgian authorities not merely to assume that the applicant would be treated in conformity with the Convention standards but to verify how the Greek authorities applied their legislation on asylum in practice, which they had failed to do. The applicant's transfer by Belgium to Greece had thus given rise to a violation of Article 3. Having regard to that conclusion the Court found that there was no need to examine the complaints under Article 2.
Article 3: The Belgian authorities' decision to expose the applicant to the detention and living conditions in Greece
The Court had already found the applicant's conditions of detention and living conditions in Greece to be degrading. These facts had been well known and freely ascertainable from a wide number of sources before the transfer of the applicant. In that view, the Court considered that by transferring the applicant to Greece, the Belgian authorities knowingly exposed him to detention and living conditions that amounted to degrading treatment, in violation of Article 3.
Article 13 taken together with Article 2 and 3 (Belgium)
As regards the complaint that there was no effective remedy under Belgian law by which the applicant could have complained against the expulsion order, the Belgian Government had argued that a request for a stay of execution could be lodged before the Aliens Appeals Board "under the extremely urgent procedure". That procedure suspended the execution of an expulsion measure for a maximum of 72 hours until the Board had reached a decision.
However, the Court found that the procedure did not meet the requirements of the Court's case-law that any complaint that expulsion to another country would expose an individual to treatment prohibited by Article 3 be closely and rigorously scrutinised, and that the competent body had to be able to examine the substance of the complaint and afford proper redress. Having regard to the Aliens Appeals Board's examination of cases, which was mostly limited to verifying whether those concerned had produced concrete proof of the damage that might result from the alleged potential violation of Article 3, the applicant would have had no chance of success. There had accordingly been a violation of Article 13 taken in conjunction with Article 3. The Court further considered that there was no need to examine the complaints under Article 13 taken in conjunction with Article 2.
Article 46 (Binding force and execution of judgments)
The Court considered it necessary to indicate some individual measures required for the execution of the judgment in respect of the applicant, without prejudice to the general measures required to prevent other similar violations in the future. It was incumbent on Greece, without delay, to proceed with an examination of the merits of the applicant's asylum request that met the requirements of the Convention and, pending the outcome of that examination, to refrain from deporting the applicant.
Article 41
Under Article 41 (just satisfaction) of the Convention, the Court held that Greece was to pay the applicant 1,000 euros (EUR) in respect of non-pecuniary damage and EUR 4,725 in respect of costs and expenses. It further held that Belgium was to pay the applicant EUR 24,900 in respect of non-pecuniary damage and EUR 7,350 in respect of costs and expenses.
Separate opinions
Judges Rozakis and Villiger each expressed a concurring opinion. Judge Sajo expressed a partly concurring and partly dissenting opinion. Judge Bratza expressed a partly dissenting opinion. These opinions are annexed to the judgment.
The judgment is available in English and French.
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
This press release is a document produced by the Registry. It does not bind the Court. Decisions, judgments and further information about the Court can be found on its Internet site. To receive the Court's press releases, please subscribe to the Court's RSS feeds.
Press contacts
echrpress@echr.coe.int | tel: +33 3 90 21 42 08
Nina Salomon (tel: + 33 3 90 21 49 79)
Emma Hellyer (tel: + 33 3 90 21 42 15) Tracey Turner-Tretz (tel: + 33 3 88 41 35 30) Kristina Pencheva-Malinowski (tel: + 33 3 88 41 35 70) Celine Menu-Lange (tel: + 33 3 90 21 58 77) Frederic Dolt (tel: + 33 3 90 21 53 39)
The European Court of Human Rights was set up in Strasbourg by the Council of Europe Member States in 1959 to deal with alleged violations of the 1950 European Convention on Human Rights.
1.Grand Chamber judgments are final (Article 44 of the Convention). All final judgments are transmitted to the Committee of Ministers of the Council of Europe for supervision of their execution. Further information about the execution process can be found here: www.coe.int/t/dghl/monitoring/execution
2.An EC regulation under which EU Member States are required to determine, based on a hierarchy of criteria, which Member State is responsible for examining an asylum application lodged on their territory.
3.K.R.S. v. the United Kingdom (decision) (32733/08) of 2 December 2008
In today's Grand Chamber judgment in the case M.S.S. v. Belgium and Greece
(application no. 30696/09), which is final(1), the European Court of Human Rights held, by a majority, that there had been:
A violation of Article 3 (prohibition of inhuman or degrading treatment or punishment) of the European Convention on Human Rights by Greece both because of the applicant's detention conditions and because of his living conditions in Greece;
A violation of Article 13 (right to an effective remedy) taken together with Article 3 by Greece because of the deficiencies in the asylum procedure followed in the applicant's case;
A violation of Article 3 by Belgium both because of having exposed the applicant to risks linked to the deficiencies in the asylum procedure in Greece and because of having exposed him to detention and living conditions in Greece that were in breach of Article 3;
A violation of Article 13 taken together with Article 3 by Belgium because of the lack of an effective remedy against the applicant's expulsion order.
The case concerned the expulsion of an asylum seeker to Greece by the Belgian authorities in application of the EU Dublin II Regulation.
Principal facts
The applicant, M.S.S., an Afghan national, left Kabul early in 2008 and, travelling via Iran and Turkey, entered the European Union (EU) through Greece.
On 10 February 2009, he arrived in Belgium, where he applied for asylum. By virtue of the "Dublin II" Regulation(2), the Belgian Aliens Office submitted a request for the Greek authorities to take charge of the asylum application. While the case was pending, the UNHCR sent a letter to the Belgian Minister for Migration and Asylum Policy criticising the deficiencies in the asylum procedure and the conditions of reception of asylum seekers in Greece and recommending the suspension of transfers to Greece. In late May 2009, the Aliens Office nevertheless ordered the applicant to leave the country for Greece, where he would be able to submit an application for asylum. The Aliens Office received no answer from the Greek authorities within the two-month period provided for by the Regulation, which it treated as a tacit acceptance of its request. It argued that Belgium was not the country responsible for examining the asylum application under the Dublin II Regulation and that there was no reason to suspect that the Greek authorities would fail to honour their obligations in asylum matters.
The applicant lodged an appeal with the Aliens Appeals Board, arguing that he ran the risk of detention in Greece in appalling conditions, that there were deficiencies in the asylum system in Greece and that he feared ultimately being sent back to Afghanistan without any examination of the reasons why he had fled that country, where he claimed he had escaped a murder attempt by the Taliban in reprisal for his having worked as an interpreter for the air force troops stationed in Kabul.
His application for a stay of execution having been rejected, the applicant was transferred to Greece on 15 June 2009. On arriving at Athens airport, he was immediately placed in detention in an adjacent building, where, according to his reports, he was locked up in a small space with 20 other detainees, access to the toilets was restricted, detainees were not allowed out into the open air, were given very little to eat and had to sleep on dirty mattresses or on the bare floor. Following his release and issuance of an asylum seeker's card on 18 June 2009, he lived in the street, with no means of subsistence.
Having subsequently attempted to leave Greece with a false identity card, the applicant was arrested and again placed in the detention facility next to the airport for one week, where he alleges he was beaten by the police. After his release, he continued to live in the street, occasionally receiving aid from local residents and the church. On renewal of his asylum seeker's card in December 2009, steps were taken to find him accommodation, but according to his submissions no housing was ever offered to him.
Complaints, procedure and composition of the Court
The applicant alleged that the conditions of his detention and his living conditions in Greece amounted to inhuman and degrading treatment in violation of Article 3, and that he had no effective remedy in Greek law in respect of his complaints under Articles 2 (right to life) and 3, in violation of Article 13. He further complained that Belgium had exposed him to the risks arising from the deficiencies in the asylum procedure in Greece, in violation of Articles 2 and 3, and to the poor detention and living conditions to which asylum seekers were subjected there, in violation of Article 3. He further maintained that there was no effective remedy under Belgian law in respect of those complaints, in violation of Article 13.
The application was lodged with the European Court of Human Rights on 11 June 2009. On 12 June 2009, the applicant's request for an interim measure under Rule 39 of the Rules of Court to have his transfer to Greece suspended was rejected. On 2 July 2009 it was decided to apply Rule 39 against Greece, to the effect that he would not be deported to Afghanistan pending the outcome of the proceedings before the Court.
On 16 March 2010 the Chamber to which the case had been allocated relinquished jurisdiction in favour of the Grand Chamber and on 1 September 2010 a public hearing was held. The Governments of the Netherlands and the United Kingdom, the Council of Europe Commissioner for Human Rights and the UNHCR were given leave to intervene in the oral proceedings as third parties. Written observations were also received from those parties and from the Centre for Advice on Individual Rights in Europe ("the Aire Centre"), Amnesty International and the Greek Helsinki Monitor.
Judgment was given by the Grand Chamber of 17, composed as follows:
Jean-Paul Costa (France), President,
Christos Rozakis (Greece), Nicolas
Bratza (the United Kingdom),
Peer Lorenzen (Denmark),
Frangoise Tulkens (Belgium),
Josep Casadevall (Andorra),
Ireneu Cabral Barreto (Portugal),
Elisabet Fura (Sweden),
Khanlar Hajiyev (Azerbaijan),
Danute Jociene (Lithuania),
Dragoljub Popovic (Serbia),
Mark Villiger (Liechtenstein),
Andras Sajo (Hungary),
Ledi Bianku (Albania),
Ann Power (Ireland),
Isil Karakas (Turkey),
Nebojsa Vucinic (Montenegro), Judges,
and also Michael O'Boyle, Deputy Registrar.
Decision of the Court
Article 3: detention conditions in Greece
While the Court did not underestimate the burden currently placed on the States forming the external borders of the EU by the increasing influx of migrants and asylum seekers and the difficulties involved in receiving them at major international airports, that situation could not absolve Greece of its obligations under Article 3, given the absolute character of that provision.
When the applicant arrived in Athens from Belgium, the Greek authorities had been aware of his identity and of the fact that he was a potential asylum seeker. In spite of that, he was immediately placed in detention, without any explanation being given. The Court noted that various reports by international bodies and non-governmental organisations of recent years confirmed that the systematic placement of asylum seekers in detention without informing them of the reasons was a widespread practice of the Greek authorities. The applicant's allegations that he was subjected to brutality by the police during his second period of detention were equally consistent with numerous accounts collected from witnesses by international organisations, in particular the European Committee for the Prevention of Torture (CPT). Findings by the CPT and the UNHCR also confirmed the applicant's allegations about the unsanitary conditions and the overcrowding in the detention centre next to Athens international airport.
Despite the fact that he was kept in detention for a relatively short period of time, the Court considered that the conditions of detention experienced by the applicant in the holding centre had been unacceptable. It found that, taken together, the feeling of arbitrariness, inferiority and anxiety he must have experienced, as well as the profound effect such detention conditions indubitably had on a person's dignity, constituted degrading treatment. In addition, as an asylum seeker he was particularly vulnerable, because of his migration and the traumatic experiences he was likely to have endured. The Court concluded that there had been a violation of Article 3.
Article 3: living conditions in Greece
Article 3 did not generally oblige Member States to give refugees financial assistance to secure for them a certain standard of living. However, the Court considered that the situation in which the applicant had found himself was particularly serious. In spite of the obligations incumbent on the Greek authorities under their own legislation and the EU Reception Directive, he spent months living in extreme poverty, unable to cater for his most basic needs - food, hygiene and a place to live - while in fear of being attacked and robbed. The applicant's account was supported by the reports of a number of international bodies and organisations, in particular the Council of Europe Commissioner for Human Rights and the UNHCR.
The authorities had not duly informed the applicant of any accommodation possibilities. A document notifying him of the obligation to go to the police headquarters to register his address could not reasonably be understood as an instruction to let the authorities know that he had nowhere to stay. In any event, the Court did not see how the authorities could have failed to assume that the applicant was homeless. The Government themselves acknowledged that there were fewer than 1,000 places in reception centres to accommodate tens of thousands of asylum seekers. That data considerably reduced the weight of the Greek Government's argument that the applicant's situation was a consequence of his inaction.
The situation of which the applicant complained had lasted since his transfer to Greece in June 2009 and was linked to his status as an asylum seeker. Had the authorities examined his asylum request promptly, they could have substantially alleviated his suffering. It followed that through their fault he had found himself in a situation incompatible with Article 3. There had accordingly been a violation of that provision.
Article 13 taken together with Article 2 and 3 (Greece)
It was undisputed between the parties that the situation in Afghanistan had posed and continued to pose a widespread problem of insecurity. As regards the risks to which the applicant would be exposed in that country, it was in the first place for the Greek authorities to examine his request. The Court's primary concern was whether effective guarantees existed to protect him against arbitrary removal.
While Greek legislation contained a number of such guarantees, for a few years the UNHCR, the European Commissioner for Human Rights and other organisations had repeatedly and consistently revealed that the relevant legislation was not being applied in practice and that the asylum procedure was marked by major structural deficiencies. They included: insufficient information about the procedures to be followed, the lack of a reliable system of communication between authorities and asylum seekers, the lack of training of the staff responsible for conducting interviews with them, a shortage of interpreters and a lack of legal aid effectively depriving asylum seekers of legal counsel. As a result, asylum seekers had very little chance of having their applications seriously examined. Indeed, a 2008 UNHCR report showed a success rate at first instance of less than 0.1%, compared to the average success rate of 36.2% in five of the six EU countries which, along with Greece, received the largest number of applications. The organisations intervening as third parties had regularly denounced forced returns of asylum seekers by Greece to high-risk countries.
The Court was not convinced by the Greek Government's argument that the applicant was responsible for the inaction of the authorities because he had not reported to the police headquarters within a three-day time-limit as prescribed in a document he had received. Like many other asylum-seekers, as revealed by the reports, he had misinterpreted that convocation to the effect that its only purpose was to declare an address, which he did not have. To date, the authorities had not offered the applicant a real and adequate opportunity to defend his application for asylum.
As regards the applicant's opportunity of applying to the Greek Supreme Administrative Court for judicial review of a potential rejection of his asylum request, the Court considered that the authorities' failure to ensure communication with him and the difficulty in contacting a person without a known address made it very uncertain whether he would learn the outcome of his asylum application in time to react within the prescribed time-limit. In addition, although the applicant clearly could not pay for a lawyer, he had received no information concerning access to organisations offering legal advice. Added to that was the shortage of lawyers in the list drawn up for the legal aid system which rendered the system ineffective in practice. Moreover, according to information supplied by the Commissioner for Human Rights, uncontested by the Greek Government, the average duration of appeals to the Supreme Administrative Court was more than five years, which was additional evidence that such an appeal was not accessible enough and did not remedy the lack of guarantees in the asylum procedure.
In view of those deficiencies, the Court concluded that there had been a violation of Article 13 taken in conjunction with Article 3. In view of that finding it further considered that there was no need for it to examine the complaints lodged under Article 13 taken in conjunction with Article 2.
Article 2 and 3: The Belgian authorities' decision to expose the applicant to the asylum procedure in Greece
The Court considered that the deficiencies of the asylum procedure in Greece must have been known to the Belgian authorities when they issued the expulsion order against the applicant and he should therefore not have been expected to bear the entire burden of proof as regards the risks he faced by being exposed to that procedure. The UNHCR had alerted the Belgian Government to that situation while the applicant's case was pending. While the Court in 2008 had found in another case that removing an asylum seeker to Greece under the Dublin II Regulation did not violate the Convention(3), numerous reports and materials had been compiled by international bodies and organisations since then which agreed as to the practical difficulties involved in the application of the Dublin system in Greece. Belgium had initially issued the expulsion order solely on the basis of a tacit agreement by the Greek authorities and had proceeded to execute that order without any individual guarantee given by those authorities at a later stage, although under the Regulation Belgium could have made an exception and refused the applicant's transfer.
Against that background, it had been up to the Belgian authorities not merely to assume that the applicant would be treated in conformity with the Convention standards but to verify how the Greek authorities applied their legislation on asylum in practice, which they had failed to do. The applicant's transfer by Belgium to Greece had thus given rise to a violation of Article 3. Having regard to that conclusion the Court found that there was no need to examine the complaints under Article 2.
Article 3: The Belgian authorities' decision to expose the applicant to the detention and living conditions in Greece
The Court had already found the applicant's conditions of detention and living conditions in Greece to be degrading. These facts had been well known and freely ascertainable from a wide number of sources before the transfer of the applicant. In that view, the Court considered that by transferring the applicant to Greece, the Belgian authorities knowingly exposed him to detention and living conditions that amounted to degrading treatment, in violation of Article 3.
Article 13 taken together with Article 2 and 3 (Belgium)
As regards the complaint that there was no effective remedy under Belgian law by which the applicant could have complained against the expulsion order, the Belgian Government had argued that a request for a stay of execution could be lodged before the Aliens Appeals Board "under the extremely urgent procedure". That procedure suspended the execution of an expulsion measure for a maximum of 72 hours until the Board had reached a decision.
However, the Court found that the procedure did not meet the requirements of the Court's case-law that any complaint that expulsion to another country would expose an individual to treatment prohibited by Article 3 be closely and rigorously scrutinised, and that the competent body had to be able to examine the substance of the complaint and afford proper redress. Having regard to the Aliens Appeals Board's examination of cases, which was mostly limited to verifying whether those concerned had produced concrete proof of the damage that might result from the alleged potential violation of Article 3, the applicant would have had no chance of success. There had accordingly been a violation of Article 13 taken in conjunction with Article 3. The Court further considered that there was no need to examine the complaints under Article 13 taken in conjunction with Article 2.
Article 46 (Binding force and execution of judgments)
The Court considered it necessary to indicate some individual measures required for the execution of the judgment in respect of the applicant, without prejudice to the general measures required to prevent other similar violations in the future. It was incumbent on Greece, without delay, to proceed with an examination of the merits of the applicant's asylum request that met the requirements of the Convention and, pending the outcome of that examination, to refrain from deporting the applicant.
Article 41
Under Article 41 (just satisfaction) of the Convention, the Court held that Greece was to pay the applicant 1,000 euros (EUR) in respect of non-pecuniary damage and EUR 4,725 in respect of costs and expenses. It further held that Belgium was to pay the applicant EUR 24,900 in respect of non-pecuniary damage and EUR 7,350 in respect of costs and expenses.
Separate opinions
Judges Rozakis and Villiger each expressed a concurring opinion. Judge Sajo expressed a partly concurring and partly dissenting opinion. Judge Bratza expressed a partly dissenting opinion. These opinions are annexed to the judgment.
The judgment is available in English and French.
¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬¬
This press release is a document produced by the Registry. It does not bind the Court. Decisions, judgments and further information about the Court can be found on its Internet site. To receive the Court's press releases, please subscribe to the Court's RSS feeds.
Press contacts
echrpress@echr.coe.int | tel: +33 3 90 21 42 08
Nina Salomon (tel: + 33 3 90 21 49 79)
Emma Hellyer (tel: + 33 3 90 21 42 15) Tracey Turner-Tretz (tel: + 33 3 88 41 35 30) Kristina Pencheva-Malinowski (tel: + 33 3 88 41 35 70) Celine Menu-Lange (tel: + 33 3 90 21 58 77) Frederic Dolt (tel: + 33 3 90 21 53 39)
The European Court of Human Rights was set up in Strasbourg by the Council of Europe Member States in 1959 to deal with alleged violations of the 1950 European Convention on Human Rights.
1.Grand Chamber judgments are final (Article 44 of the Convention). All final judgments are transmitted to the Committee of Ministers of the Council of Europe for supervision of their execution. Further information about the execution process can be found here: www.coe.int/t/dghl/monitoring/execution
2.An EC regulation under which EU Member States are required to determine, based on a hierarchy of criteria, which Member State is responsible for examining an asylum application lodged on their territory.
3.K.R.S. v. the United Kingdom (decision) (32733/08) of 2 December 2008
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΔΔΑ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΒΕΛΓΙΟΥ ΒΑΛΛΕΙ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ «ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ»
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – «Πλειάδες» χαιρετίζει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση MSS κατά Βελγίου και Ελλάδας, στην οποία έγινε δεκτή ως παρεμβαίνουσα και η Ελληνική ΜΚΟ Ε.Π.Σ.Ε., θεωρώντας την ορόσημο για το προσφυγικό ζήτημα στην Ευρώπη.
Με την πιλοτική αυτή υπόθεση, καταδικάστηκαν τόσο η Ελλάδα όσο και το Βέλγιο για παραβίαση των άρθρων 3 (απαγόρευση εξευτελιστικής και απάνθρωπης μεταχείρισης) και 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Συγκεκριμένα, η Ελλάδα καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 3 λόγω των συνθηκών διαβίωσης του αιτούντος (Αφγανού) στην Ελλάδα αλλά και για δεύτερη παραβίαση του άρθρου 3, σε συνδυασμό με το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ, λόγω των ελλείψεων στη διαδικασία ασύλου, του κινδύνου της απέλασής του προσφεύγοντος στο Αφγανιστάν χωρίς σοβαρή και ουσιαστική εξέταση της αίτησης ασύλου του και χωρίς ο ίδιος να έχει πρόσβαση σε μιαν αποτελεσματική προσφυγή.
Παράλληλα, το Βέλγιο επίσης καταδικάστηκε για παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ «επειδή, στέλνοντάς τον πίσω στην Ελλάδα, οι Βελγικές Αρχές εξέθεσαν τον αιτούντα σε κινδύνους που συνδέονταν με τις αδυναμίες των διαδικασιών ασύλου στο κράτος αυτό» (σ.σ. την Ελλάδα), αλλά και για δεύτερη παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ «επειδή, στέλνοντάς τον πίσω στην Ελλάδα, οι Βελγικές Αρχές εξέθεσαν τον αιτούντα σε κράτηση και συνθήκες διαβίωσης στο Κράτος αυτό (σ.σ. την Ελλάδα) που παραβιάζουν το άρθρο αυτό». Παράλληλα, καταδικάστηκε και το Βέλγιο για παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ σε συνδυασμό με τις διαγνωσθείσες παραβιάσεις του άρθρου 3.
Δεδομένης της εξέλιξης αυτής, μέσα στις επόμενες μέρες θα δούμε την αναστολή των επιστροφών αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα από όλα τα υπόλοιπα κράτη που συνυπογράφουν τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ, που ευθύνεται για τον εγκλωβισμό στην Ελλάδα του 90% της προσφυγιάς της Ευρώπης.
Το σκεπτικό της απόφασης των 117 σελίδων (διαθέσιμη εδώ: http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=880339&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649) ισχυροποιεί από πλευράς νομικής βάσης τον ακτιβισμό του νομικού τμήματος της οργάνωσής μας, η οποία, ΙΣΧΥΡΙΖΟΜΕΝΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΣΑ ΔΙΕΓΝΩΣΕ ΤΟ ΕΔΔΑ, ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε., τους τελευταίους δυο μήνες επισκέπτεται με οικογένειες αιτούντων άσυλο (που διαβιούν σε συνθήκες που καταδικάστηκαν με την προμνησθείσα απόφαση του ΕΔΔΑ) Ευρωπαϊκές πρεσβείες και ζητά τη μεταφορά των ευάλωτων προσώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας στα κράτη των πρεσβειών.
Υπενθυμίζουμε ότι το πρόβλημα δεν λύνεται με την αναστολή της επιστροφής μερικών (έστω χιλιάδων) ανθρώπων στην Ελλάδα, αλλά με την διοχέτευση κάθε νέου αιτούντος άσυλο σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έως ότου αναμορφωθεί η διαδικασία ασύλου στην Ελλάδα και δημιουργηθούν επαρκείς δομές υποδοχής.
Η παραδοχή - σταθμός του ΕΔΔΑ (καταδικάζει για πρώτη φορά την Ελλάδα για τις συνθήκες υποδοχής / διαβίωσης των αιτούντων άσυλο, ενώ έχει καταδικάσει στο παρελθόν για τις συνθήκες κράτησης) οδηγεί ευθέως στην παραδοχή ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αιτούντων άσυλο (που έχουν καταφέρει να ζητήσουν άσυλο, αλλά και όσοι δεν τα κατάφεραν ακόμα ν’ αποκτήσουν πρόσβαση στη διαδικασία) διαβιώνουν σε συνθήκες που απαγορεύονται από το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ. Αυτό θα έπρεπε να σημαίνει ότι, εφόσον αυτή η (μαζική) παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμβαίνει σε Ευρωπαϊκό έδαφος, οι άνθρωποι αυτοί, όντας ήδη σε Ευρωπαϊκό έδαφος, δικαιούνται να αναζητήσουν καταφύγιο σε κάποιαν άλλη Ευρωπαϊκή χώρα, όπου δεν κινδυνεύουν. Σε μιαν ειλικρινή προσέγγιση του προβλήματος, που έχει λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης, εκ μέρους των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε., τα τελευταία θα όφειλαν να κινήσουν κατ’ ευθείαν διαδικασίες ανατροπής του καθορισμού αρμοδιότητας που προβλέπει ο Κανονισμός Δουβλίνο ΙΙ, τουλάχιστον έως ότου αποδεδειγμένα διασφαλιστεί η μη παραβίαση των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει συντάξει πρόταση για την ενεργοποίηση της λεγόμενης «νομοθετικής πρωτοβουλίας των πολιτών» σε επίπεδο Ε.Ε., που προβλέπει μεν η Συνθήκη της Λισαβόνας, αλλά δεν έχει ενεργοποιηθεί ακόμα στην πράξη. Η σχετική πρόταση, που προτείνει αλλαγή στον καθορισμό της αρμοδιότητας κράτους/μέλους για την εξέταση των αιτημάτων ασύλου, θα αναρτηθεί στο διαδίκτυο προς συλλογή υπογραφών στις 28/1/2011.
Περισσότερα για την κατάσταση των προσφύγων, τον ακτιβισμό στις πρεσβείες της ΕΕ και το γενικό περιεχόμενο της πρότασης για νομοθετική πρωτοβουλία των ίδιων των πολιτών, θα βρείτε στην ομιλία της προέδρου της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικηγόρου Αθηνών κ. Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα, στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://www.youtube.com/watch?v=lfsKfK4jHEs (υποτιτλισμένη και στα αγγλικά)
Η ομιλία αυτή αποτελεί μιαν ανοιχτή πρόσκληση προς τους πολίτες να ενεργοποιηθούν και να γίνουν μέρος της –προταθείσας από τους ίδιους!- λύσης, συνδιαμορφώνοντας τον κόσμο που ζουν και επιχειρώντας, σε περίπτωση αδράνειας των κυβερνήσεων, να αλλάξουν οι ίδιοι τα συστημικά κακώς κείμενα.
Human rights court issues damning verdict on EU's 'Dublin II' regulation on asylum seekers
PRESS RELEASE BY: The Greens/EFA in the European Parliament
Brussels 21.01.2011
EU asylum rules: Human rights court issues damning verdict on EU's 'Dublin II' regulation on asylum seekers
The European Court of Human Rights today delivered its long-awaited judgment in the case of an Afghan national who was expelled to Greece (from Belgium) under the 'Dublin II' regulation. Sitting as a 'Grand Chamber', the court found that the expulsion in this case was a manifest breach of the European Convention on Human Rights. The Greens welcomed the ruling and called for the urgent reform of the current system.
Green civil liberties spokesperson Judith Sargentini (Netherlands), who visited the detention facilities in Greece last year, said:
"The court's judgment is crystal clear: sending asylum seekers back to Greece under the current circumstances constitutes a violation of the European Convention on Human Rights (ECHR). The clear inference is that the 'Dublin II' system is dysfunctional and needs to be changed.
"EU member states cannot remain blind to this ruling. They should now invoke the so-called 'sovereignty clause' and take immediate steps to replace 'Dublin II' with a functioning allocation system and stop blocking change. The EU must also move to create a common European asylum system which is fair, humane and just to asylum seekers and in which there is solidarity between member states."
Commenting on the ruling, UK Green MEP and EP shadow draftsperson (rapporteur) on the Dublin II regulation Jean Lambert added:
"This ruling confirms that the current EU rules on asylum seekers are untenable. We have been calling for some time for the EU to reform the Dublin II regulation to ensure that EU member states cannot simply ride roughshod over the rights of asylum seekers. EU member states cannot dodge the bullet anymore; the Commission must now move swiftly to ensure EU member states put protection at the heart of their asylum system."
--------------------------------------------------------------------------------
Further information:
Richard More O'Ferrall
Press Officer
The Greens/EFA in the European Parliament
Tel: Brussels +32 2 2841669 / Strasbourg +33 3 88174042
Mobile: +32-477-443842
richard.moreoferrall@europarl.europa.eu
Brussels 21.01.2011
EU asylum rules: Human rights court issues damning verdict on EU's 'Dublin II' regulation on asylum seekers
The European Court of Human Rights today delivered its long-awaited judgment in the case of an Afghan national who was expelled to Greece (from Belgium) under the 'Dublin II' regulation. Sitting as a 'Grand Chamber', the court found that the expulsion in this case was a manifest breach of the European Convention on Human Rights. The Greens welcomed the ruling and called for the urgent reform of the current system.
Green civil liberties spokesperson Judith Sargentini (Netherlands), who visited the detention facilities in Greece last year, said:
"The court's judgment is crystal clear: sending asylum seekers back to Greece under the current circumstances constitutes a violation of the European Convention on Human Rights (ECHR). The clear inference is that the 'Dublin II' system is dysfunctional and needs to be changed.
"EU member states cannot remain blind to this ruling. They should now invoke the so-called 'sovereignty clause' and take immediate steps to replace 'Dublin II' with a functioning allocation system and stop blocking change. The EU must also move to create a common European asylum system which is fair, humane and just to asylum seekers and in which there is solidarity between member states."
Commenting on the ruling, UK Green MEP and EP shadow draftsperson (rapporteur) on the Dublin II regulation Jean Lambert added:
"This ruling confirms that the current EU rules on asylum seekers are untenable. We have been calling for some time for the EU to reform the Dublin II regulation to ensure that EU member states cannot simply ride roughshod over the rights of asylum seekers. EU member states cannot dodge the bullet anymore; the Commission must now move swiftly to ensure EU member states put protection at the heart of their asylum system."
--------------------------------------------------------------------------------
Further information:
Richard More O'Ferrall
Press Officer
The Greens/EFA in the European Parliament
Tel: Brussels +32 2 2841669 / Strasbourg +33 3 88174042
Mobile: +32-477-443842
richard.moreoferrall@europarl.europa.eu
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Ή Ύ.Α. του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες χαιρετίζει την απόφαση της Γερμανίας να αναστείλει επιστροφές αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
No. 01/11
Βερολίνο, Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
H Ύπατη Αρμοστεία χαιρετίζει την απόφαση της Γερμανίας να αναστείλει την επιστροφή αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
ΒΕΡΟΛΙΝΟ - Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) χαιρετίζει τη σημερινή απόφαση της Γερμανικής κυβέρνησης να αναστείλει για ένα χρόνο την επιστροφή αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Κανονισμού του Δουβλίνου. Οι Γερμανικές αρχές θα αναλάβουν για το διάστημα αυτό την εξέταση των αιτημάτων ασύλου.
«Η κίνηση αυτή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης επιβεβαιώνει και ενδυναμώνει τις θέσεις μας», δήλωσε σήμερα ο Αντιπρόσωπος της Υ.Α. στη Γερμανία και την Αυστρία, Μίχαελ Λίντενμπαουερ. Σύσταση της Υ.Α. εδώ και καιρό είναι μην επιστρέφονται αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.
"Το σύστημα παροχής ασύλου στην Ελλάδα έχει στην ουσία καταρρεύσει. Χωρίς υπερβολή, μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση", ανέφερε ο Λίντενμπαουερ. Η Ελλάδα χρειάζεται αυτή τη στιγμή σημαντική στήριξη για τη δημιουργία ενός συστήματος ασύλου που να πληροί τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα διεθνή πρότυπα. Σύμφωνα με τον Λίντενμπαουερ, είναι μια μεγάλη πρόκληση για τη χώρα αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
Η Υ.Α. θα στηρίξει αυτή τη διαδικασία με όλες της τις δυνάμεις. Ο Λίντενμπαουερ ανέφερε επίσης ότι υπάρχουν προσδοκίες να επιτευχθούν οι στόχοι σε σύντομο χρονικό διάστημα.
"Όλες οι πλευρές έχουν ένα δύσκολο έργο", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Υ.Α. Θα ήταν λανθασμένο αλλά και αντίθετο με τις αρχές μας το βάρος να δίνεται αποκλειστικά και μόνο σε αποτρεπτικά μέτρα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όσοι αναζητούν προστασία. «Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα αλλά και συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα υψηλού επιπέδου σύστημα προστασίας των προσφύγων».
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά)
www.unhcr.org (Αγγλικά)
Βερολίνο, Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
H Ύπατη Αρμοστεία χαιρετίζει την απόφαση της Γερμανίας να αναστείλει την επιστροφή αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
ΒΕΡΟΛΙΝΟ - Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) χαιρετίζει τη σημερινή απόφαση της Γερμανικής κυβέρνησης να αναστείλει για ένα χρόνο την επιστροφή αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα στο πλαίσιο του Κανονισμού του Δουβλίνου. Οι Γερμανικές αρχές θα αναλάβουν για το διάστημα αυτό την εξέταση των αιτημάτων ασύλου.
«Η κίνηση αυτή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης επιβεβαιώνει και ενδυναμώνει τις θέσεις μας», δήλωσε σήμερα ο Αντιπρόσωπος της Υ.Α. στη Γερμανία και την Αυστρία, Μίχαελ Λίντενμπαουερ. Σύσταση της Υ.Α. εδώ και καιρό είναι μην επιστρέφονται αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.
"Το σύστημα παροχής ασύλου στην Ελλάδα έχει στην ουσία καταρρεύσει. Χωρίς υπερβολή, μιλάμε για ανθρωπιστική κρίση", ανέφερε ο Λίντενμπαουερ. Η Ελλάδα χρειάζεται αυτή τη στιγμή σημαντική στήριξη για τη δημιουργία ενός συστήματος ασύλου που να πληροί τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα διεθνή πρότυπα. Σύμφωνα με τον Λίντενμπαουερ, είναι μια μεγάλη πρόκληση για τη χώρα αλλά και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο σύνολό της.
Η Υ.Α. θα στηρίξει αυτή τη διαδικασία με όλες της τις δυνάμεις. Ο Λίντενμπαουερ ανέφερε επίσης ότι υπάρχουν προσδοκίες να επιτευχθούν οι στόχοι σε σύντομο χρονικό διάστημα.
"Όλες οι πλευρές έχουν ένα δύσκολο έργο", δήλωσε ο εκπρόσωπος της Υ.Α. Θα ήταν λανθασμένο αλλά και αντίθετο με τις αρχές μας το βάρος να δίνεται αποκλειστικά και μόνο σε αποτρεπτικά μέτρα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη όσοι αναζητούν προστασία. «Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα αλλά και συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα υψηλού επιπέδου σύστημα προστασίας των προσφύγων».
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά)
www.unhcr.org (Αγγλικά)
Athens far-right city councillor gives Nazi salute at municipal meeting
Greek Helsinki Monitor note
In a previous city council meeting for the attribution of committee positions, Nikolaos Michaloliakos had received 22 votes, while he is the only Chrysi Avgi councillor. It has been widely reported that the remaining votes came from the councillors elected with the New Democracy-backed previous mayor Nikitas Kaklamanis (he has 11 councillors) and the PASOK - Democratic Left and Greens-backed current mayor George Kaminis. In the same meeting, Mayor George Kaminis greeted with a smile Nikolaos Michaloliakos - see picture at: http://www.facebook.com/photo.php?pid=6040940&l=6689d0e2b5&id=772172967
All that encouraged the Chrysi Avgi leader to give the Nazi salute several times on Monday - see video and read AP article below:
http://www.youtube.com/watch?v=LGjo2PPm6z8&feature=player_embedded
It is recalled that the UN CERD had asked Greece to ban this neo-Nazi organization:
28 August 2009____________________
Concluding observations of the Committee on
the
Elimination of Racial Discrimination
GREECE
http://www2.ohchr.org/english/bodies/cerd/cerds75.htm
(...)
11. The Committee is concerned about reports on the propagation by
certain organizations and media outlets of racist stereotypes and hate comments
against persons belonging to different ethnic and racial groups.
The
Committee recommends that the State party take effective measures to penalize
organizations and media outlets that are guilty of such acts. It further
recommends that the State party concretely ban Neo-Nazi groups from its
territory and take more effective measures to promote tolerance towards persons
of different ethnic origins.
(...)
Athens far-right city councillor gives Nazi salute at municipal meeting
http://www.google.com/hostednews/canadianpress/article/ALeqM5hgDbCLX1CM3c-MRHjatACQE8FNQA?docId=5688111
By: The Associated Press
18/01/2011
ATHENS, Greece - Athens' new Socialist mayor is criticizing a far-right city councillor for giving a Nazi salute during a council meeting.
Mayor Giorgos Kaminis on Tuesday condemned the gesture, which was made at a meeting at Athens City Hall and shown on Greek television and posted on the Internet.
Nikolaos Michaloliakos, leader of the far-right group Chrysi Avgi, which has been linked to violent attacks against immigrants in Athens, was seen giving the salute Monday during a heated exchange with a left-wing city councillor.
The group staged a violent anti-immigrant demonstration over the weekend.
Kaminis and the new city council were voted in on November 7-14 local elections and sworn in on Dec. 29.
----------------------------------------------
Kathimerini
Wednesday January 19, 2011
Mayor condemns ‘fascist bullying’
http://www.ekathimerini.com/4dcgi/_w_articles_politics_100016_19/01/2011_122407
Athens Mayor Giorgos Kaminis yesterday condemned the second show of force in as many days against officials on his new municipal council by members of the extreme-right organization Chrysi Avgi, which has had a representative on the committee since last October.
“All those who believe that they can impose their outdated views and practices upon Athens will draw only our condemnation,” Kaminis said in a written statement following reports that a left-wing municipal councilor had been verbally attacked and harassed by a member of Chrysi Avgi in the run-down neighborhood of Aghios Panteleimonas, near central Athens. The attack on Maria Kanellopoulou – a resident of Aghios Panteleimonas, which has a large migrant population – came just a day after Nikos Michaloliakos, another municipal councilor and the leader of Chrysi Avgi, provoked outrage by making the Nazi salute during a council meeting. Kaminis said that such actions were “unacceptable” but would not be given undue attention. “Athens has chosen the field in which solutions to its major problems will be sought: that of democracy. We will not be swayed by those who attempt to impose herd behavior,” the mayor’s statement added.
Michaloliakos’s behavior during Monday’s council meeting – he made the Nazi salute twice following a tense exchange with another leftist councilor – also drew the criticism of the president of the municipal council, Panagiotis Beis, and Kaminis’s conservative predecessor, Nikitas Kaklamanis. “No one is allowed to come here with guns in their pockets, calling themselves bodyguards,” Beis said, referring to the eight heavy-set men who accompanied Michaloliakos to the council meeting on Monday.
The strongest words came from Petros Constantinou, the left-wing councilor with whom Michaloliakos clashed at the municipal council meeting. “The Nazi salute given by the fuhrer of Chrysi Avgi during a municipal council meeting... and the presence there of armed heavies has made it clear that this so-called political organization is nothing more than a neo-Nazi faction,” Constantinou said
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Είκοσι χρόνια και ένας φονικός φράχτης
Source: www.tanea.gr (18/1/2011)
Του Γκαζµέντ Καπλάνι
Στις 15 Ιανουαρίου συµπληρώθηκαν ακριβώς είκοσι χρόνια από την ηµέρα που πέρασα τα σύνορα και ήρθα στην Ελλάδα. Μαζί µε ένα καραβάνι ανθρώπων, όπως περιγράφω τη σκηνή στο βιβλίο µου «Μικρόηµερολόγιο συνόρων». Περνούσαµε έναν φονικό φράχτη που µας είχε χωρίσει βίαια για πέντε δεκαετίες από τον κόσµο, που µετέτρεψε την Αλβανία σε φυλακή και µας είχε πετάξει έξω από τον χρόνο.
Οι αλβανοί φύλακες µε τα Καλάσνικοφ ήταν ακόµα εκεί.
Το καθεστώς κατέρρεε, επικρατούσε χάος, δεν ήξεραν αν έπρεπε να µας πυροβολήσουν – όπως είχαν κάνει σε χιλιάδες περιπτώσεις µέχρι τότε – ή να µας αφήσουν να περάσουµε. Τελικά, έκαναν στην άκρη και µας άφησαν. Θυµάµαι τα φονικά τους βλέµµατα ενώ µας έβλεπαν να τρέχουµε σαν λυσσασµένοι για να περάσουµε στην άλλη πλευρά των συνόρων, στην άλλη πλευρά του κόσµου.
Θυµάµαι τα δικά µας λυσσασµένα βλέµµατα ενώ σκίσαµε τα καταραµένα συρµατοπλέγµατα: ποιος ξέρει πόσοι και πόσοι, πριν από µας, είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή εκεί. Και µετά η κραυγή: «Περάσαµε τα σύνορα!». Απίστευτο και τόσο µεθυστικό!
Προχθές σκεφτόµουν ξανά αυτές τις στιγµές.
Σκεφτόµουν προπαντός ότι είµαι πολύ τυχερός: είδα το ολοκληρωτικό καθεστώς να καταρρέει και δεν έζησα φυλακισµένος στην ίδια µου τη χώρα σαν τους γονείς µου. Σκεφτόµουν πώς πέρασαν τα είκοσι χρόνια. Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια, ειδικά όταν είσαι µετανάστης και πρέπει να αρχίσεις τη ζωή σου από το µηδέν. Γιατί αυτό σηµαίνει να είσαι µετανάστης: να ξαναρχίσεις τη ζωή σου από το µηδέν.
Σκεφτόµουν τις ερωτήσεις που µουκάνουν κάθε τόσο φίλοι και αναγνώστες. Εάν έχω µετανιώσει ποτέ που έφυγα και εάν σκέφτοµαι καµιά φορά την επιστροφή. ∆εν µετάνιωσα ποτέ και οι επιστροφές δενµ’ αρέσουν. Σε τελευταία ανάλυση, ήθελαπάντα να ζήσω αλλού.
Και αυτά τα είκοσι χρόνια ήταν τα πιο δηµιουργικά της ζωής µου.
Σκεφτόµουν τους ανθρώπους που µου έδωσαν το χέρι όταν µε περικύκλωνε το σκοτάδι και η αβάσταχτη άγνοια που κουβαλούσα µαζί µου, σε µια ξένη χώρα όπου δεν ήξερα κανέναν άνθρωπο και καµία λέξη. ∆εν θα αναφέρω εδώ τα ονόµατά τους. ∆εν θα το ήθελαν ούτε οι ίδιοι.
Σκεφτόµουν και άλλα. Οπως, λόγου χάριν, ότι εάν είσαι µετανάστης, όταν έρχεσαι από το πουθενά, δεν σου συγχωρούν ούτε την αποτυχία ούτε την επιτυχία. Εάν αποτύχεις, θα σου πουν «καλά να πάθεις!». Εάν πετύχεις αρκετοί είναι αυτοί, φτωχοδιάβολοι ή «δυνατοί», που θα πουν: «Κοίτα, ο κωλοξένος έχει και το θράσος να πετύχει!». Κάποιοι από αυτούς, που διαθέτουν και εξουσία, παίρνουν και όρκο να σε τσακίσουν.
Εάν το καλοσκεφτείς, πρέπει ναείµαι ευγνώµων και σε αυτούς. Φαίνεται παράξενο αλλά µου έδωσαν περισσότερα κίνητρα για να αντέξω. Μου άνοιξαν πιο πολύ την όρεξη να πετύχω. ∆εν ξέρω ποια είναι η φόρµουλα της επιτυχίας στη µετανάστευση. Νοµίζω ότι είναι η ίδια όπως και στη ζωή: κράτα το καλό που σου δίνεται, γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια το κακό που θα συναντήσεις και τράβα µπροστά. Και µην ξεχάσεις ποτέ ότι σε αυτόν τον κόσµο είµαστε όλοι µετανάστες. Με µια προσωρινή άδεια παραµονής πάνω σε αυτήν τη γη, αθεράπευτα περαστικοί...
LINK: http://gazikapllani.blogspot.com
Του Γκαζµέντ Καπλάνι
Στις 15 Ιανουαρίου συµπληρώθηκαν ακριβώς είκοσι χρόνια από την ηµέρα που πέρασα τα σύνορα και ήρθα στην Ελλάδα. Μαζί µε ένα καραβάνι ανθρώπων, όπως περιγράφω τη σκηνή στο βιβλίο µου «Μικρόηµερολόγιο συνόρων». Περνούσαµε έναν φονικό φράχτη που µας είχε χωρίσει βίαια για πέντε δεκαετίες από τον κόσµο, που µετέτρεψε την Αλβανία σε φυλακή και µας είχε πετάξει έξω από τον χρόνο.
Οι αλβανοί φύλακες µε τα Καλάσνικοφ ήταν ακόµα εκεί.
Το καθεστώς κατέρρεε, επικρατούσε χάος, δεν ήξεραν αν έπρεπε να µας πυροβολήσουν – όπως είχαν κάνει σε χιλιάδες περιπτώσεις µέχρι τότε – ή να µας αφήσουν να περάσουµε. Τελικά, έκαναν στην άκρη και µας άφησαν. Θυµάµαι τα φονικά τους βλέµµατα ενώ µας έβλεπαν να τρέχουµε σαν λυσσασµένοι για να περάσουµε στην άλλη πλευρά των συνόρων, στην άλλη πλευρά του κόσµου.
Θυµάµαι τα δικά µας λυσσασµένα βλέµµατα ενώ σκίσαµε τα καταραµένα συρµατοπλέγµατα: ποιος ξέρει πόσοι και πόσοι, πριν από µας, είχαν αφήσει την τελευταία τους πνοή εκεί. Και µετά η κραυγή: «Περάσαµε τα σύνορα!». Απίστευτο και τόσο µεθυστικό!
Προχθές σκεφτόµουν ξανά αυτές τις στιγµές.
Σκεφτόµουν προπαντός ότι είµαι πολύ τυχερός: είδα το ολοκληρωτικό καθεστώς να καταρρέει και δεν έζησα φυλακισµένος στην ίδια µου τη χώρα σαν τους γονείς µου. Σκεφτόµουν πώς πέρασαν τα είκοσι χρόνια. Πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια, ειδικά όταν είσαι µετανάστης και πρέπει να αρχίσεις τη ζωή σου από το µηδέν. Γιατί αυτό σηµαίνει να είσαι µετανάστης: να ξαναρχίσεις τη ζωή σου από το µηδέν.
Σκεφτόµουν τις ερωτήσεις που µουκάνουν κάθε τόσο φίλοι και αναγνώστες. Εάν έχω µετανιώσει ποτέ που έφυγα και εάν σκέφτοµαι καµιά φορά την επιστροφή. ∆εν µετάνιωσα ποτέ και οι επιστροφές δενµ’ αρέσουν. Σε τελευταία ανάλυση, ήθελαπάντα να ζήσω αλλού.
Και αυτά τα είκοσι χρόνια ήταν τα πιο δηµιουργικά της ζωής µου.
Σκεφτόµουν τους ανθρώπους που µου έδωσαν το χέρι όταν µε περικύκλωνε το σκοτάδι και η αβάσταχτη άγνοια που κουβαλούσα µαζί µου, σε µια ξένη χώρα όπου δεν ήξερα κανέναν άνθρωπο και καµία λέξη. ∆εν θα αναφέρω εδώ τα ονόµατά τους. ∆εν θα το ήθελαν ούτε οι ίδιοι.
Σκεφτόµουν και άλλα. Οπως, λόγου χάριν, ότι εάν είσαι µετανάστης, όταν έρχεσαι από το πουθενά, δεν σου συγχωρούν ούτε την αποτυχία ούτε την επιτυχία. Εάν αποτύχεις, θα σου πουν «καλά να πάθεις!». Εάν πετύχεις αρκετοί είναι αυτοί, φτωχοδιάβολοι ή «δυνατοί», που θα πουν: «Κοίτα, ο κωλοξένος έχει και το θράσος να πετύχει!». Κάποιοι από αυτούς, που διαθέτουν και εξουσία, παίρνουν και όρκο να σε τσακίσουν.
Εάν το καλοσκεφτείς, πρέπει ναείµαι ευγνώµων και σε αυτούς. Φαίνεται παράξενο αλλά µου έδωσαν περισσότερα κίνητρα για να αντέξω. Μου άνοιξαν πιο πολύ την όρεξη να πετύχω. ∆εν ξέρω ποια είναι η φόρµουλα της επιτυχίας στη µετανάστευση. Νοµίζω ότι είναι η ίδια όπως και στη ζωή: κράτα το καλό που σου δίνεται, γράψε στα παλιά σου τα παπούτσια το κακό που θα συναντήσεις και τράβα µπροστά. Και µην ξεχάσεις ποτέ ότι σε αυτόν τον κόσµο είµαστε όλοι µετανάστες. Με µια προσωρινή άδεια παραµονής πάνω σε αυτήν τη γη, αθεράπευτα περαστικοί...
LINK: http://gazikapllani.blogspot.com
Απαλείφονται / απενεργοποιούνται 8 καταχρηστικοί όροι τραπεζών
Την κατάργηση 8 καταχρηστικών όρων που επιβάλλονται από τράπεζες αποφάσισε το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης. Πρόκειται για τους παρακάτω όρους:
* Καταβολή προμήθειας ή λειτουργικών εξόδων από τον καταναλωτή στο πιστωτικό ίδρυμα, σε περίπτωση ανάληψης μετρητών από κατάστημα ή ΑΤΜ του ίδιου πιστωτικού ιδρύματος.
* Ο όρος που προβλέπει ότι στην περίπτωση στεγαστικού δανείου που χρησιμοποιείται για κατασκευή ή ανέγερση κατοικίας, το δάνειο κατατίθεται σε δεσμευμένο λογαριασμό του οφειλέτη και ενώ η αποδέσμευση γίνεται σταδιακά, ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, ο δανειολήπτης επιβαρύνεται με τους τόκους του δανείου, από την ημέρα που κατατίθεται το ποσόν στον δεσμευμένο λογαριασμό. Ο όρος αυτός απαγορεύεται, ανεξάρτητα αν το ποσόν που κατατίθεται στον λογαριασμό του δανειολήπτη εκτοκίζεται με τόκο κατάθεσης.
* Η επιβολή προμήθειας ή εξόδων για την κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου, που είναι πελάτης του πιστωτικού ιδρύματος.
* Η επιβολή προμήθειας ή εξόδων σε κάθε κίνηση λογαριασμού ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου αναφορικά με την ανάληψη ή κατάθεση μετρητών ή επιταγής στα ταμεία των τραπεζών, όταν οι κινήσεις υπερβαίνουν το καθορισμένο από την τράπεζα όριο.
* Η επιβολή εξόδων αδράνειας σε καταθετικούς λογαριασμούς, που παραμένουν ακίνητοι για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από αυτό που καθορίζει η τράπεζα.
* Ο όρος που προβλέπει ότι οι λογαριασμοί με μέσο μηνιαίο υπόλοιπο μικρότερο από εκείνο που ορίζει η τράπεζα βαρύνονται με έξοδα τήρησης και παρακολούθησης των κινήσεων.
* Ο όρος που υποχρεώνει τον καταθέτη να ειδοποιήσει αμέσως την τράπεζα, σε περίπτωση απώλειας του βιβλιαρίου καταθέσεων, και ορίζει ότι η τράπεζα δεν ευθύνεται σε περίπτωση που πραγματοποιήσει πληρωμή σε άλλο πρόσωπο, πριν λάβει την προαναφερόμενη ειδοποίηση.
* Ο όρος που περιορίζει την ευθύνη των τραπεζών μόνο για δόλο ή για βαριά αμέλεια υπαλλήλου της, σε περίπτωση μη γνήσιας υπογραφής σε δελτία ή εντολές πληρωμής, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ευθύνη της για ελαφρά αμέλεια. Έχει εφαρμογή και παράγει αποτελέσματα και έναντι των τραπεζών που δεν ήταν διάδικοι και φυσικά αφορά όλους τους καταναλωτές, οι οποίοι επωφελούνται από τις διατάξεις της χωρίς να χρειαστεί να υποβληθούν σε καμία διαδικασία ή κόστος.
Με την έκδοσή της απόφασης όλα τα πιστωτικά ιδρύματα ή εταιρείες παροχής πιστώσεων οφείλουν άμεσα να απαλείψουν αυτούς τους καταχρηστικούς όρους και να πάψουν να κάνουν χρήση αυτών.
Όπως τονίζει το υπουργείο, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προβλέπεται η επιβολή αυστηρών προστίμων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3587/2007.
Source: http://www.tvxs.gr
* Καταβολή προμήθειας ή λειτουργικών εξόδων από τον καταναλωτή στο πιστωτικό ίδρυμα, σε περίπτωση ανάληψης μετρητών από κατάστημα ή ΑΤΜ του ίδιου πιστωτικού ιδρύματος.
* Ο όρος που προβλέπει ότι στην περίπτωση στεγαστικού δανείου που χρησιμοποιείται για κατασκευή ή ανέγερση κατοικίας, το δάνειο κατατίθεται σε δεσμευμένο λογαριασμό του οφειλέτη και ενώ η αποδέσμευση γίνεται σταδιακά, ανάλογα με την πρόοδο των εργασιών, ο δανειολήπτης επιβαρύνεται με τους τόκους του δανείου, από την ημέρα που κατατίθεται το ποσόν στον δεσμευμένο λογαριασμό. Ο όρος αυτός απαγορεύεται, ανεξάρτητα αν το ποσόν που κατατίθεται στον λογαριασμό του δανειολήπτη εκτοκίζεται με τόκο κατάθεσης.
* Η επιβολή προμήθειας ή εξόδων για την κατάθεση σε λογαριασμό τρίτου, που είναι πελάτης του πιστωτικού ιδρύματος.
* Η επιβολή προμήθειας ή εξόδων σε κάθε κίνηση λογαριασμού ταμιευτηρίου ή τρεχούμενου αναφορικά με την ανάληψη ή κατάθεση μετρητών ή επιταγής στα ταμεία των τραπεζών, όταν οι κινήσεις υπερβαίνουν το καθορισμένο από την τράπεζα όριο.
* Η επιβολή εξόδων αδράνειας σε καταθετικούς λογαριασμούς, που παραμένουν ακίνητοι για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από αυτό που καθορίζει η τράπεζα.
* Ο όρος που προβλέπει ότι οι λογαριασμοί με μέσο μηνιαίο υπόλοιπο μικρότερο από εκείνο που ορίζει η τράπεζα βαρύνονται με έξοδα τήρησης και παρακολούθησης των κινήσεων.
* Ο όρος που υποχρεώνει τον καταθέτη να ειδοποιήσει αμέσως την τράπεζα, σε περίπτωση απώλειας του βιβλιαρίου καταθέσεων, και ορίζει ότι η τράπεζα δεν ευθύνεται σε περίπτωση που πραγματοποιήσει πληρωμή σε άλλο πρόσωπο, πριν λάβει την προαναφερόμενη ειδοποίηση.
* Ο όρος που περιορίζει την ευθύνη των τραπεζών μόνο για δόλο ή για βαριά αμέλεια υπαλλήλου της, σε περίπτωση μη γνήσιας υπογραφής σε δελτία ή εντολές πληρωμής, αποκλείοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ευθύνη της για ελαφρά αμέλεια. Έχει εφαρμογή και παράγει αποτελέσματα και έναντι των τραπεζών που δεν ήταν διάδικοι και φυσικά αφορά όλους τους καταναλωτές, οι οποίοι επωφελούνται από τις διατάξεις της χωρίς να χρειαστεί να υποβληθούν σε καμία διαδικασία ή κόστος.
Με την έκδοσή της απόφασης όλα τα πιστωτικά ιδρύματα ή εταιρείες παροχής πιστώσεων οφείλουν άμεσα να απαλείψουν αυτούς τους καταχρηστικούς όρους και να πάψουν να κάνουν χρήση αυτών.
Όπως τονίζει το υπουργείο, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης προβλέπεται η επιβολή αυστηρών προστίμων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3587/2007.
Source: http://www.tvxs.gr
Ο «Ε-lawyer», υποψήφιος για τον «Συμπαραστάτη του Δημότη»
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή" της 18ης/1/2010 της συνέντευξης του Βασίλη Σωτηρόπουλου (E-lawyer) στον Χρήστο Σύλλα
syllas@kathimerini.gr
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2010 ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, δικηγόρος και διαχειριστής του γνωστού νομικού ιστολογίου «E-lawyer» , αποφάσισε να υποβάλλει πρόταση-υποψηφιότητα για την οργάνωση και λειτουργία ενός νέου θεσμού που προβλέπεται από τον «Καλλικράτη», τον «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης», στον Δήμο Αθηναίων.
Πρόκειται για μια συλλογική πρόταση (ομάδα εργασίας: Χρήστος Γραμματίδης, Έρα Αρχοντάκη, Μαρίνα Γαλανού, Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα) την οποία μπορεί κανείς να εξετάσει, να σχολιάσει αλλά και να συνδιαμορφώσει στο http://symparastatis.wordpress.com. Ο B. Σωτηρόπουλος μίλησε στο kathimerini.gr για την προοπτική του θεσμού και γιατί η επιτυχία του κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τα social media.
Τι σε οδήγησε στη διαμόρφωση πρότασης για τον Συμπαραστάτη του Δημότη;
Κυρίως δύο πράγματα: Καταρχήν, σε επαγγελματικό επίπεδο, ο Συμπαραστάτης του Δημότη βρίσκεται πολύ κοντά στις ανεξάρτητες αρχές και ειδικά στον Συνήγορο του Πολίτη, ένα θεσμό που τον παρακολουθώ ως νομικός από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του. Την ίδια στιγμή, έχω παρακολουθήσει και έχω εργαστεί από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων.
Από την άλλη, ως Αθηναίος γέννημα-θρέμμα, θεωρώ ότι η ακτιβιστική δράση που έχω επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια, υπερασπιζόμενος τους δημότες και όλους όσους αντιμετώπισαν προβλήματα με την εξουσία βρίσκει ανταπόκριση σ' αυτόν το νέο θεσμό που εισάγεται με τον «Καλλικράτη». Πάντα, βέβαια, διατηρώντας την ιδιότητα μου ως δικηγόρος.
Πρέπει, βέβαια, να πω ότι η πρόσκληση του κ. Καμίνη στους ενεργούς πολίτες για συμμετοχή και διαχείριση των κοινών της πόλης ήταν ένα γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα.
Ποιος είναι (ή θα είναι) ο ρόλος των social media στον θεσμό;
Αποδείχτηκε στις τελευταίες εκλογές, ειδικά για το δήμο της Αθήνας ότι τα social media διαδραμάτισαν ένα καθοριστικό ρόλο στο πώς αντιλαμβανόμαστε τις δράσεις που γίνονται και τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν. Γράφτηκε από αρκετούς ότι η επιτυχία του νέου δημάρχου βασίζεται εν πολλοίς στην υποστήριξη από τον κόσμο που χρησιμοποιεί τα social media.
Γνώμη μου είναι πως έχουν ένα καθοριστικό ρόλο στο πώς καλούμε την εξουσία να λογοδοτήσει˙ όταν ένα αίτημα γιγαντώνεται στο facebook, το twitter ή τα blogs ο πολιτικός δεν μπορεί πλέον να το παρακάμψει. Υπό αυτήν την έννοια, τα social media θα είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία του θεσμού. Πρώτον, στο κομμάτι που αφορά την ενημέρωση και δεύτερον, στη συλλογή πληροφοριών για περιπτώσεις κακοδιαχείρισης.
Μπορείς να μας δώσεις ένα σχετικό πρακτικό παράδειγμα;
Bεβαίως. Εμείς λέμε ότι η δυνατότητα του πολίτη να κάνει καταγγελία στον «Συμπαραστάτη» πρέπει να είναι όσο το δυνατόν διευρυμένη: χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο, το φαξ και το e-mail. Σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε μια διαδικτυακή πύλη όπου ο χρήστης μέσα από μενού θα μπορεί απλά και ουσιαστικά να κάνει την καταγγελία (δηλαδή ποια υπηρεσία θέλω να καταγγείλω, ποια η φύση της διαφωνίας μου κτλ). Παράλληλα, επειδή θέλουμε οι ηλικιωμένοι αλλά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες να μπορούν να υποβάλλουν αναφορές μέσω του site, γι' αυτό σκεφτόμαστε να ενσωματώσουμε κάποια στιγμή ηχητικά μηνύματα. Βέβαια, δεν ξεπερνάμε το γεγονός ότι υπάρχει ψηφιακό χάσμα και γι' αυτό ακριβώς θα συνεχίζουμε να χρησιμοποιήσουμε την τηλεφωνική γραμμή του Δημότη, μια υφιστάμενη υπηρεσία από το 2003. Για να καταλάβετε τον όγκο αναφορών που υπάρχει, αναφέρω ενδεικτικά ότι το 2010 υπήρξαν πάνω από 100.000 παράπονα.
Αν υπάρχουν συλλογικά αιτήματα, τι γίνεται;
Εδώ υπάρχει ένα «πρόβλημα» με το νόμο. Σύμφωνα μ' αυτόν, δικαίωμα να υποβάλλουν καταγγελία έχουν μόνο οι δημότες και οι επιχειρήσεις. «Κατά γράμμα» αυτό σημαίνει ότι αν έρθει ένα σωματείο και υποβάλλει καταγγελία, αυτή δε γίνεται δεκτή. Ωστόσο, εμείς προτείνουμε εάν ένα αίτημα είναι συλλογικό και έχουμε έναν ικανό αριθμό υπογραφών (20 τον αριθμό), θα αναδεικνύουμε και θα μεριμνούμε να επιλυθεί το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο.
Σημειώνω πάντως ότι ο «Συμπαραστάτης» έχει το δικαίωμα να λειτουργεί αυτεπαγγέλτως όταν εντοπίζει περιπτώσεις κακοδιαχείρισης. Και εδώ είναι που ο πολίτης -με τη δράση του- μπορεί να προκαλέσει την αυτεπάγγελτη δράση του Συμπαραστάτη.
Αν εντοπίζεις ότι ένα βάσιμο ζήτημα αναδεικνύεται στα social media, θα αναλαμβάνεις πρωτοβουλία;
Θεωρώ ότι από την πλευρά του «Συμπαραστάτη» και της ομάδας του πρέπει να υπάρχει μια ενεργητική αναζήτηση της πληροφορίας στα social media αλλά και τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν είναι να περιμένεις πότε θα σου έρθει η καταγγελία «στο πιάτο», τότε τα αποτελέσματα δεν πρόκειται να είναι σημαντικά. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνουμε σαν την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η οποία -αν και γνωρίζω τα προβλήματα υποστελέχωσής της- δεν είχε ούτε μια αυτεπάγγελτη απόφαση εντός του 2010, επειδή «αλίευσε» κάτι από τη δημοσιότητα. Με λίγα λόγια, είναι σαν να χάνεις τη «μισή» σου αρμοδιότητα.
Υπάρχουν παράπονα για την ελλιπή online παρουσία των υπηρεσιών του Δήμου. Τι προτίθεσαι να κάνεις;
Υπάρχει νομοθεσία που υποχρεώνει τους πάντες στο δημόσιο τομέα να αναρτούν τις αποφάσεις και τα στοιχεία τους στο Διαδίκτυο. Εάν μου δοθεί η δυνατότητα να βοηθήσω από την πόλη από τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη, θα θέσω το συγκεκριμένο ζήτημα σε υψηλή προτεραιότητα. Οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων είναι πάρα πολλές˙ οι διευθύνσεις μόνο ανέρχονται στις 50. Πέρα από την ύπαρξη του site «cityofathens.gr», νομίζω ότι χρειάζεται πολλή δουλειά στις επιμέρους διευθύνσεις και τη διαφάνεια τους απέναντι στον πολίτη.
Έχεις γράψει ότι ο θεσμός αυτός έχει δεχτεί πολλή κριτική, με την έννοια ότι «κουκούλωνε» πολλές υποθέσεις. Πως αντιλαμβάνεσαι τη δράση του ΣτΔ στο πλαίσιο της νέας δημοτικής αρχής;
Κοίτα, δεν προέρχομαι από κάποιο πολιτικό γραφείο, δεν είμαι κοντά σε κανένα κόμμα και σε καμιά από τις παρατάξεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Διατηρώ την ανεξαρτησία μου ως δικηγόρος με μια δημόσια παρουσία εδώ και κάποια χρόνια. Περιμένω συγκρούσεις, είναι η αλήθεια, αλλά είμαι έτοιμος όποτε χρειαστεί. Όπως και να' χει όμως, η απάντηση μου θα είναι πάντα η δημοσιότητα, με την έννοια ότι οι πολίτες θα μπορούν να σχηματίζουν άποψη για το τι και πως το κάνουμε. Η ατζέντα για το ποιους συναντάμε, τι λέμε και τι πράττουμε πρέπει να είναι διαφανής. Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να κατηγορηθούμε από καμιά πλευρά για «κουκούλωμα».
Σ' αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω ότι από παλιά υποστήριζα πως ο Συνήγορος του Πολίτη έχει κάνει πολύ μικρή χρήση στο δικαίωμά του να παραπέμπει δημόσιους υπαλλήλους στο δικαστήριο. Τονίζω ακόμη μια φορά ότι θα πρέπει δυστυχώς, όποιος παρανομεί, να παίρνει το δρόμο της Δικαιοσύνης
Από τι θα εξαρτηθεί εντέλει η επιτυχία του θεσμού;
Νομίζω ότι δεν αρκούν μόνο οι ρήξεις και οι συγκρούσεις στο δημοτικό συμβούλιο, χρειάζεται να πείσεις κιόλας, με την βαρύτητα των νομικών επιχειρημάτων που διαθέτεις. Είμαστε ευτυχείς που έχουμε τον κ. Καμίνη δήμαρχο διότι έχει περάσει από τον Συνήγορο του Πολίτη, γνωρίζει πως λειτουργεί ένας τέτοιος θεσμός και αισιοδοξούμε ότι θα υιοθετήσει την ανεξάρτητη εισήγηση του «ΣτΔ».
Εκεί θα εκθέτουμε τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει και ενδεχομένως, αν κρίνει το δημοτικό συμβούλιο, να υπάρξουν και σχετικές αποφάσεις. Για να είμαστε ρεαλιστές, βέβαια, οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι ο «ΣτΔ» δεν εκπροσωπεί τους ίδιους ή τις επιχειρήσεις˙ συμπαρίσταται σ' αυτούς. Είναι ανεξάρτητος και από τον πολίτη αλλά και από τις υπηρεσίες του δήμου - διαμεσολαβεί όταν υπάρχει πρόβλημα. Τέλος, να υπενθυμίσω ότι όταν βγει η σχετική προκήρυξη (μέχρι τέλη Μαρτίου) και πληρώ τα κριτήρια, τότε θα βάλω υποψηφιότητα.
syllas@kathimerini.gr
Στα τέλη Νοεμβρίου του 2010 ο Βασίλης Σωτηρόπουλος, δικηγόρος και διαχειριστής του γνωστού νομικού ιστολογίου «E-lawyer» , αποφάσισε να υποβάλλει πρόταση-υποψηφιότητα για την οργάνωση και λειτουργία ενός νέου θεσμού που προβλέπεται από τον «Καλλικράτη», τον «Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης», στον Δήμο Αθηναίων.
Πρόκειται για μια συλλογική πρόταση (ομάδα εργασίας: Χρήστος Γραμματίδης, Έρα Αρχοντάκη, Μαρίνα Γαλανού, Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα) την οποία μπορεί κανείς να εξετάσει, να σχολιάσει αλλά και να συνδιαμορφώσει στο http://symparastatis.wordpress.com. Ο B. Σωτηρόπουλος μίλησε στο kathimerini.gr για την προοπτική του θεσμού και γιατί η επιτυχία του κρίνεται σε μεγάλο βαθμό από τα social media.
Τι σε οδήγησε στη διαμόρφωση πρότασης για τον Συμπαραστάτη του Δημότη;
Κυρίως δύο πράγματα: Καταρχήν, σε επαγγελματικό επίπεδο, ο Συμπαραστάτης του Δημότη βρίσκεται πολύ κοντά στις ανεξάρτητες αρχές και ειδικά στον Συνήγορο του Πολίτη, ένα θεσμό που τον παρακολουθώ ως νομικός από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του. Την ίδια στιγμή, έχω παρακολουθήσει και έχω εργαστεί από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Ευρωπαίου Επόπτη Προστασίας Δεδομένων.
Από την άλλη, ως Αθηναίος γέννημα-θρέμμα, θεωρώ ότι η ακτιβιστική δράση που έχω επιδείξει όλα αυτά τα χρόνια, υπερασπιζόμενος τους δημότες και όλους όσους αντιμετώπισαν προβλήματα με την εξουσία βρίσκει ανταπόκριση σ' αυτόν το νέο θεσμό που εισάγεται με τον «Καλλικράτη». Πάντα, βέβαια, διατηρώντας την ιδιότητα μου ως δικηγόρος.
Πρέπει, βέβαια, να πω ότι η πρόσκληση του κ. Καμίνη στους ενεργούς πολίτες για συμμετοχή και διαχείριση των κοινών της πόλης ήταν ένα γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα.
Ποιος είναι (ή θα είναι) ο ρόλος των social media στον θεσμό;
Αποδείχτηκε στις τελευταίες εκλογές, ειδικά για το δήμο της Αθήνας ότι τα social media διαδραμάτισαν ένα καθοριστικό ρόλο στο πώς αντιλαμβανόμαστε τις δράσεις που γίνονται και τις πολιτικές που πρέπει να ακολουθηθούν. Γράφτηκε από αρκετούς ότι η επιτυχία του νέου δημάρχου βασίζεται εν πολλοίς στην υποστήριξη από τον κόσμο που χρησιμοποιεί τα social media.
Γνώμη μου είναι πως έχουν ένα καθοριστικό ρόλο στο πώς καλούμε την εξουσία να λογοδοτήσει˙ όταν ένα αίτημα γιγαντώνεται στο facebook, το twitter ή τα blogs ο πολιτικός δεν μπορεί πλέον να το παρακάμψει. Υπό αυτήν την έννοια, τα social media θα είναι καθοριστικός παράγοντας για την επιτυχία του θεσμού. Πρώτον, στο κομμάτι που αφορά την ενημέρωση και δεύτερον, στη συλλογή πληροφοριών για περιπτώσεις κακοδιαχείρισης.
Μπορείς να μας δώσεις ένα σχετικό πρακτικό παράδειγμα;
Bεβαίως. Εμείς λέμε ότι η δυνατότητα του πολίτη να κάνει καταγγελία στον «Συμπαραστάτη» πρέπει να είναι όσο το δυνατόν διευρυμένη: χρησιμοποιώντας το τηλέφωνο, το φαξ και το e-mail. Σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε μια διαδικτυακή πύλη όπου ο χρήστης μέσα από μενού θα μπορεί απλά και ουσιαστικά να κάνει την καταγγελία (δηλαδή ποια υπηρεσία θέλω να καταγγείλω, ποια η φύση της διαφωνίας μου κτλ). Παράλληλα, επειδή θέλουμε οι ηλικιωμένοι αλλά και τα άτομα με ειδικές ανάγκες να μπορούν να υποβάλλουν αναφορές μέσω του site, γι' αυτό σκεφτόμαστε να ενσωματώσουμε κάποια στιγμή ηχητικά μηνύματα. Βέβαια, δεν ξεπερνάμε το γεγονός ότι υπάρχει ψηφιακό χάσμα και γι' αυτό ακριβώς θα συνεχίζουμε να χρησιμοποιήσουμε την τηλεφωνική γραμμή του Δημότη, μια υφιστάμενη υπηρεσία από το 2003. Για να καταλάβετε τον όγκο αναφορών που υπάρχει, αναφέρω ενδεικτικά ότι το 2010 υπήρξαν πάνω από 100.000 παράπονα.
Αν υπάρχουν συλλογικά αιτήματα, τι γίνεται;
Εδώ υπάρχει ένα «πρόβλημα» με το νόμο. Σύμφωνα μ' αυτόν, δικαίωμα να υποβάλλουν καταγγελία έχουν μόνο οι δημότες και οι επιχειρήσεις. «Κατά γράμμα» αυτό σημαίνει ότι αν έρθει ένα σωματείο και υποβάλλει καταγγελία, αυτή δε γίνεται δεκτή. Ωστόσο, εμείς προτείνουμε εάν ένα αίτημα είναι συλλογικό και έχουμε έναν ικανό αριθμό υπογραφών (20 τον αριθμό), θα αναδεικνύουμε και θα μεριμνούμε να επιλυθεί το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο.
Σημειώνω πάντως ότι ο «Συμπαραστάτης» έχει το δικαίωμα να λειτουργεί αυτεπαγγέλτως όταν εντοπίζει περιπτώσεις κακοδιαχείρισης. Και εδώ είναι που ο πολίτης -με τη δράση του- μπορεί να προκαλέσει την αυτεπάγγελτη δράση του Συμπαραστάτη.
Αν εντοπίζεις ότι ένα βάσιμο ζήτημα αναδεικνύεται στα social media, θα αναλαμβάνεις πρωτοβουλία;
Θεωρώ ότι από την πλευρά του «Συμπαραστάτη» και της ομάδας του πρέπει να υπάρχει μια ενεργητική αναζήτηση της πληροφορίας στα social media αλλά και τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αν είναι να περιμένεις πότε θα σου έρθει η καταγγελία «στο πιάτο», τότε τα αποτελέσματα δεν πρόκειται να είναι σημαντικά. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνουμε σαν την Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα η οποία -αν και γνωρίζω τα προβλήματα υποστελέχωσής της- δεν είχε ούτε μια αυτεπάγγελτη απόφαση εντός του 2010, επειδή «αλίευσε» κάτι από τη δημοσιότητα. Με λίγα λόγια, είναι σαν να χάνεις τη «μισή» σου αρμοδιότητα.
Υπάρχουν παράπονα για την ελλιπή online παρουσία των υπηρεσιών του Δήμου. Τι προτίθεσαι να κάνεις;
Υπάρχει νομοθεσία που υποχρεώνει τους πάντες στο δημόσιο τομέα να αναρτούν τις αποφάσεις και τα στοιχεία τους στο Διαδίκτυο. Εάν μου δοθεί η δυνατότητα να βοηθήσω από την πόλη από τη θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη, θα θέσω το συγκεκριμένο ζήτημα σε υψηλή προτεραιότητα. Οι υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων είναι πάρα πολλές˙ οι διευθύνσεις μόνο ανέρχονται στις 50. Πέρα από την ύπαρξη του site «cityofathens.gr», νομίζω ότι χρειάζεται πολλή δουλειά στις επιμέρους διευθύνσεις και τη διαφάνεια τους απέναντι στον πολίτη.
Έχεις γράψει ότι ο θεσμός αυτός έχει δεχτεί πολλή κριτική, με την έννοια ότι «κουκούλωνε» πολλές υποθέσεις. Πως αντιλαμβάνεσαι τη δράση του ΣτΔ στο πλαίσιο της νέας δημοτικής αρχής;
Κοίτα, δεν προέρχομαι από κάποιο πολιτικό γραφείο, δεν είμαι κοντά σε κανένα κόμμα και σε καμιά από τις παρατάξεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Διατηρώ την ανεξαρτησία μου ως δικηγόρος με μια δημόσια παρουσία εδώ και κάποια χρόνια. Περιμένω συγκρούσεις, είναι η αλήθεια, αλλά είμαι έτοιμος όποτε χρειαστεί. Όπως και να' χει όμως, η απάντηση μου θα είναι πάντα η δημοσιότητα, με την έννοια ότι οι πολίτες θα μπορούν να σχηματίζουν άποψη για το τι και πως το κάνουμε. Η ατζέντα για το ποιους συναντάμε, τι λέμε και τι πράττουμε πρέπει να είναι διαφανής. Δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να κατηγορηθούμε από καμιά πλευρά για «κουκούλωμα».
Σ' αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω ότι από παλιά υποστήριζα πως ο Συνήγορος του Πολίτη έχει κάνει πολύ μικρή χρήση στο δικαίωμά του να παραπέμπει δημόσιους υπαλλήλους στο δικαστήριο. Τονίζω ακόμη μια φορά ότι θα πρέπει δυστυχώς, όποιος παρανομεί, να παίρνει το δρόμο της Δικαιοσύνης
Από τι θα εξαρτηθεί εντέλει η επιτυχία του θεσμού;
Νομίζω ότι δεν αρκούν μόνο οι ρήξεις και οι συγκρούσεις στο δημοτικό συμβούλιο, χρειάζεται να πείσεις κιόλας, με την βαρύτητα των νομικών επιχειρημάτων που διαθέτεις. Είμαστε ευτυχείς που έχουμε τον κ. Καμίνη δήμαρχο διότι έχει περάσει από τον Συνήγορο του Πολίτη, γνωρίζει πως λειτουργεί ένας τέτοιος θεσμός και αισιοδοξούμε ότι θα υιοθετήσει την ανεξάρτητη εισήγηση του «ΣτΔ».
Εκεί θα εκθέτουμε τα προβλήματα που έχουμε αντιμετωπίσει και ενδεχομένως, αν κρίνει το δημοτικό συμβούλιο, να υπάρξουν και σχετικές αποφάσεις. Για να είμαστε ρεαλιστές, βέβαια, οι πολίτες πρέπει να ξέρουν ότι ο «ΣτΔ» δεν εκπροσωπεί τους ίδιους ή τις επιχειρήσεις˙ συμπαρίσταται σ' αυτούς. Είναι ανεξάρτητος και από τον πολίτη αλλά και από τις υπηρεσίες του δήμου - διαμεσολαβεί όταν υπάρχει πρόβλημα. Τέλος, να υπενθυμίσω ότι όταν βγει η σχετική προκήρυξη (μέχρι τέλη Μαρτίου) και πληρώ τα κριτήρια, τότε θα βάλω υποψηφιότητα.
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
International Federation for Human Right's latest (links)
- International Federation for Human Rights, Recrudescence des actes d'intimidation et des arrestations des avocats engagés contre la répression du mouvement de protestation sociale, 13 January 2011. Online. UNHCR Refworld, available at: http://www.unhcr.org/refworld/docid/4d3014622.html
- International Federation for Human Rights, Instrumentalisation de la Justice en Tunisie - Ingérence, Violations, Impunité, 12 January 2011. Online. UNHCR Refworld, available at: http://www.unhcr.org/refworld/docid/4d2ea3232.html
- International Federation for Human Rights, Tunisie : Pour une commission d'enquête internationale, 12 January 2011. Online. UNHCR Refworld, available at: http://www.unhcr.org/refworld/docid/4d2ea2912.html
- International Federation for Human Rights, Confirmation in appeal of sentencing to prison of Ms. Shiva Nazarahari, 11 January 2011. Online. UNHCR Refworld, available at: http://www.unhcr.org/refworld/docid/4d2c3aba2.html
- International Federation for Human Rights, Harcèlement judiciaire à l'encontre de deux journalistes, 10 January 2011. Online. UNHCR Refworld, available at: http://www.unhcr.org/refworld/docid/4d2c3ce62.html
Police Violence against Roma: To Investigate or Not to Investigate, That Was Not a Question
Source: www.strasbourgobservers.com (17/1/2011)
by Lourdes Peroni
When is the duty to investigate possible racist motives triggered in cases of ill-treatment and death in police custody? In one of the latest 2010 judgments (Mižigárová v. Slovakia) dealing with police brutality against a member of an ethnic minority, the Court did not consider that “the authorities had before them information that was sufficient to bring into play their obligation to investigate possible racist motives on the part of the officers” (para. 123).
The victim, a young man of Roma origin apprehended on suspicion of bicycle theft, ended up dead four days after he was shot in the abdomen during police interrogation. The police officer was off-duty and had had previous encounters with the victim. Numerous international organizations’ reports – referred to in the judgment – show that police violence against Roma in Slovakia was systemic at the relevant time. Could independent evidence of a systemic problem be deemed sufficient to alert authorities to the possible existence of racist motives in the absence of any other evidence?
In Mižigárová, the Court says it would not exclude such possibility in a particular case, in respect of persons of Roma origin. In the instant case, however, it is not persuaded that “the objective evidence is sufficiently strong in itself to suggest the existence of a racist motive” (para. 122). As a result, the Court does not find a procedural violation of Article 14 in conjunction with Article 2. For the applicant, the fact that her husband was of Roma origin, coupled with the legacy of widespread and systematic abuse of Roma in police custody, was enough to create an obligation to investigate possible racist motives behind his death. In my opinion, she’s got a point.
Judge David Thór Björgvinsson disagrees. In his partly dissenting opinion, he notes that, although concerned about numerous reports clearly showing that “police brutality in respect of persons of Roma origin was, at the relevant time, systemic, widespread and a serious problem in Slovakia,” the majority is still not persuaded that the objective evidence is sufficiently strong in itself to suggest the existence of a racist motive. The majority’s conclusion is indeed puzzling. As the dissent further notes, the “persistent criticism from international bodies manifested in these reports should have alerted the authorities to the possible existence of such a motive.”
The recent judgment makes me think of an earlier 2010 case - also dealing with police brutality against a man of Roma origin - which I happened to be reading at the time Mižigárová v. Slovakia came out. I am now referring to Carabulea v. Romania where the majority’s decision not to even examine the applicant’s racial discrimination complaints separately is even more puzzling! What I find particularly interesting about Carabulea is Judges Gyulumyan and Power’s great partly joint dissenting opinion pointing to the “abundant evidence of an internationally recognized problem of discrimination against Roma within Romania,” which, in their view, taken alone “should have triggered an obligation on the part of the authorities to open an investigation in respect of the police officers responsible for the death of this young Roma” (para. 3). After regarding to international reports, the awareness of the problem at the domestic level, and the Court’s previous findings in its case law, they conclude that “the authorities had a duty to investigate whether discrimination based on Roma ethnicity played any role in the events leading to the applicant’s brother death” (para. 8). The dissenters contend there is little doubt “that the respondent state is aware of repeated international expressions of concern about discrimination of Roma in Romania” (para. 4).
This line of reasoning makes particular sense in numerous cases of ill-treatment and death during police interrogations in which evidence of racist language is highly unlikely, not to say impossible. As a matter of fact, this was the case of Mižigárová. Like in many others, the victim was alone and there was therefore no witness to report any verbal racist abuse.
Thus, when confronted with the question of whether there has been a state failure to investigate possible racist motives in circumstances like those of Carabulea and Mižigárová, the answer should be to investigate. And, since I have praised several dissenting opinions throughout this post, nothing better than to finish it with a quote from what is arguably one of the most famous dissenting opinions in cases of racially motivated violence. “Misfortunes punctually visit disadvantaged minority groups, but only as the result of well-disposed coincidence” (partly dissenting opinion of Judge Bonello in Anguelova v. Bulgaria, para. 3).
by Lourdes Peroni
When is the duty to investigate possible racist motives triggered in cases of ill-treatment and death in police custody? In one of the latest 2010 judgments (Mižigárová v. Slovakia) dealing with police brutality against a member of an ethnic minority, the Court did not consider that “the authorities had before them information that was sufficient to bring into play their obligation to investigate possible racist motives on the part of the officers” (para. 123).
The victim, a young man of Roma origin apprehended on suspicion of bicycle theft, ended up dead four days after he was shot in the abdomen during police interrogation. The police officer was off-duty and had had previous encounters with the victim. Numerous international organizations’ reports – referred to in the judgment – show that police violence against Roma in Slovakia was systemic at the relevant time. Could independent evidence of a systemic problem be deemed sufficient to alert authorities to the possible existence of racist motives in the absence of any other evidence?
In Mižigárová, the Court says it would not exclude such possibility in a particular case, in respect of persons of Roma origin. In the instant case, however, it is not persuaded that “the objective evidence is sufficiently strong in itself to suggest the existence of a racist motive” (para. 122). As a result, the Court does not find a procedural violation of Article 14 in conjunction with Article 2. For the applicant, the fact that her husband was of Roma origin, coupled with the legacy of widespread and systematic abuse of Roma in police custody, was enough to create an obligation to investigate possible racist motives behind his death. In my opinion, she’s got a point.
Judge David Thór Björgvinsson disagrees. In his partly dissenting opinion, he notes that, although concerned about numerous reports clearly showing that “police brutality in respect of persons of Roma origin was, at the relevant time, systemic, widespread and a serious problem in Slovakia,” the majority is still not persuaded that the objective evidence is sufficiently strong in itself to suggest the existence of a racist motive. The majority’s conclusion is indeed puzzling. As the dissent further notes, the “persistent criticism from international bodies manifested in these reports should have alerted the authorities to the possible existence of such a motive.”
The recent judgment makes me think of an earlier 2010 case - also dealing with police brutality against a man of Roma origin - which I happened to be reading at the time Mižigárová v. Slovakia came out. I am now referring to Carabulea v. Romania where the majority’s decision not to even examine the applicant’s racial discrimination complaints separately is even more puzzling! What I find particularly interesting about Carabulea is Judges Gyulumyan and Power’s great partly joint dissenting opinion pointing to the “abundant evidence of an internationally recognized problem of discrimination against Roma within Romania,” which, in their view, taken alone “should have triggered an obligation on the part of the authorities to open an investigation in respect of the police officers responsible for the death of this young Roma” (para. 3). After regarding to international reports, the awareness of the problem at the domestic level, and the Court’s previous findings in its case law, they conclude that “the authorities had a duty to investigate whether discrimination based on Roma ethnicity played any role in the events leading to the applicant’s brother death” (para. 8). The dissenters contend there is little doubt “that the respondent state is aware of repeated international expressions of concern about discrimination of Roma in Romania” (para. 4).
This line of reasoning makes particular sense in numerous cases of ill-treatment and death during police interrogations in which evidence of racist language is highly unlikely, not to say impossible. As a matter of fact, this was the case of Mižigárová. Like in many others, the victim was alone and there was therefore no witness to report any verbal racist abuse.
Thus, when confronted with the question of whether there has been a state failure to investigate possible racist motives in circumstances like those of Carabulea and Mižigárová, the answer should be to investigate. And, since I have praised several dissenting opinions throughout this post, nothing better than to finish it with a quote from what is arguably one of the most famous dissenting opinions in cases of racially motivated violence. “Misfortunes punctually visit disadvantaged minority groups, but only as the result of well-disposed coincidence” (partly dissenting opinion of Judge Bonello in Anguelova v. Bulgaria, para. 3).
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Evros wall: "Think again!" says EU for the Greek plans
Plans for Greece to boost security against illegal immigrants by building a fence along its border with Turkey have been dismissed by the EU.
Greece is reportedly the only country in the EU where illegal immigration went up last year. One minister is quoted as saying they are at their wits end with the problem The EU says a fence would be a temporary measure.
Greece is reportedly the only country in the EU where illegal immigration went up last year. One minister is quoted as saying they are at their wits end with the problem The EU says a fence would be a temporary measure.
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΛΑΟΣ
ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ: « ΙΔΡΥΣΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΠΡΩΤΗΣ ΥΠΟΔΟΧΗΣ»
Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης στην ομιλία του κατά τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου «Ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής», τόνισε τα εξής:
«Η αβρότητα του κ. υπουργού οφείλεται ίσως στο ότι κάναμε μαζί ιππασία στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ”!
Αυτό που συζητείται σήμερα, βεβαίως, είναι εθνικό κεφάλαιο -γιατί τώρα ξυπνήσατε εσείς- και εθνικό πρόβλημα -γιατί δε σταματάει. Το ΚΚΕ μπορεί να διαμαρτύρεται, διότι αγάπησε ξαφνικά πολύ όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ας πάρει λοιπόν 500 από αυτούς -πλούσιο κόμμα είναι- να τους ταΐζει, αφού τόσο τους αγάπησε, και να μην κόβει μισθούς και απολύει εργαζόμενους!
Ακούω μέσα στην Αίθουσα τη λέξη “μετανάστες”. Όχι, είναι λαθρομετανάστες! Ο μετανάστης κάνει αίτημα στη χώρα, το εξετάζουν και έρχεται με τα χαρτιά του νόμιμα από το αεροδρόμιο ή το λιμάνι. Όποιος όμως μπαίνει παράνομα στη χώρα είναι λαθρομετανάστης.
Κυβερνήσεις με φοβικά σύνδρομα τους εντάσσουν εύκολα και όπως η ΝΔ φοβάται να πει ότι είναι δεξιά, με τον ίδιο τρόπο κορυφαίος υπουργός της είχε πει “Ευχαριστούμε πολύ που διαλέξατε τη χώρα μας για να έρθετε”!
Έχουμε το 20% του πληθυσμού μας λαθρομετανάστες. Υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη με τέτοιο ποσοστό λαθρομεταναστών; Δείτε τις χώρες που νομοθέτησαν και έχουν το 3% ή το 2,5% του πληθυσμού τους, όπως η Ιταλία ή η Ολλανδία, τι κατά κεφαλήν εισόδημα έχουν; Εμείς έχουμε τους περισσότερους λαθρομετανάστες και το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα!
Εάν η Ελλάδα οδηγήθηκε κοντά στην πτώχευση, μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι λαθρομετανάστες. Αυτή η ανοχή των 20 ετών γέμισε όλες τις μεγάλες πόλεις. Έχετε -όπως παραδέχτηκε υπουργός σας- 4 δις διαρροή ΦΠΑ από την “κουρελού” του παραεμπορίου. Φέρνετε νόμο να κλείσετε φυλακή τον περιπτερά που χρωστάει και την ίδια ώρα η “κουρελού” δεν ελέγχεται..
Ευτυχώς που βλέπω ότι ο νέος δήμαρχος Πειραιά φαίνεται να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Το ίδιο και ο κ. Καμίνης που, μετά την εκλογή του, έχει αλλάξει πρόσωπο και υιοθετεί την προεκλογική ατζέντα του Άδ. Γεωργιάδη ότι δεν πρέπει να γίνει το τζαμί στο Βοτανικό. Απλά εμείς είχαμε το θάρρος να θίξουμε αυτά τα ζητήματα πριν πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Βλέπω το σημερινό νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ψηφίζει και η ΝΔ -έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα από τα δύο μεγάλα κόμματα κάποια πράγματα να συμψηφίζονται και να συν-ψηφίζονται!
Ωραία! 12 μήνες παραμονής στα κέντρα υποδοχής. Και μετά τι γίνεται; Δε μας το λέτε..
Είστε όμηροι της Ευρώπης! Η Ευρώπη ξέρει ότι είμαστε ο προθάλαμος εισόδου λαθρομεταναστών και νομοθετεί το Δουβλίνο II. Όμως, εσείς γιατί δεν ξεκινάτε αύριο το πρωί να σφραγίζετε ταξιδιωτικά έγγραφα, να βγούνε οι πρώτοι 50.000 στην Ανκόνα να δούμε πώς θα τρέχουν τότε το Στρασβούργο και οι Βρυξέλλες!
Θεσπίζετε επιτροπές και βγάζετε τους αστυνομικούς από τη διαδικασία χορήγησης πολιτικού ασύλου. Άκουσον-άκουσον, εμπλέκετε και ΜΚΟ στη διαδικασία. Αντικατάσταση δηλαδή της Πολιτείας με όποιον έχει κάνει μία ΜΚΟ και έχει τις διασυνδέσεις στο ΥΠΕΞ, ώστε να αναλαμβάνει τέτοιες περιπτώσεις.
Φράχτης στον Έβρο: Εγκαλείστε γιατί δεν τον κάνατε 20 χρόνια τώρα και μπήκαν 1,5 εκατ. λαθρομετανάστες. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Αυτός που φεύγει από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν λέει: “Από πού θα πάω; Από εκεί που είναι πιο εύκολα, θα με περιποιηθούν, θα με ταΐσουν κτλ..”. Εδώ φεύγουν από το Μαρόκο και αντί να μπουν από την Ισπανία που είναι 1 βήμα, κάνουν το γύρο για να μπουν από την Ελλάδα! Κι αυτό γιατί η Ισπανία έχει σφραγίσει τα σύνορά της! Εμείς είμαστε ξέφραγο αμπέλι! Να γίνουμε πιο δύσκολοι και πιο αυστηροί! Να μη μας προτιμούν, να μην είμαστε πάντα η πρώτη τους προτίμηση!
Και σας διαβεβαιώνω, ότι δίπλα στους ανήμπορους, εισέρχονται στη χώρα και κάποιοι άλλοι για να παρακολουθήσουν τις υποθέσεις μας.
Ξέρει η Ελλάδα, ως κυρίαρχη χώρα, πόσους λαθρομετανάστες έχει; Μπαίνουν, λέει, 140.000 το χρόνο.. Σε 10 χρόνια, δηλαδή, θα έχουμε άλλο 1,5 εκατομμύριο!
Μιλάτε για “φουκαράδες”.. Τους φουκαράδες τους Έλληνες τους σκέφτεστε;
Πείτε στον ΟΗΕ: Σου παραχωρώ το τάδε νησί να τους μαζέψουμε όλους εκεί. Όμως, αυτό θα γίνει με δικά σας έξοδα, όχι με δικά μας! Θα ελέγχουμε και το επίπεδο διαβίωσής τους, ως κυρίαρχη χώρα, αλλά θα μείνουν εκεί, δε θα πάνε αλλού.
Είμαστε φιλόξενοι, αλλά να κινδυνεύουμε με πτώχευση, να πανηγυρίζουμε που δανειστήκαμε με 5% σήμερα και την ίδια ώρα να καλύπτουμε και τις ανάγκες όλων αυτών των ανθρώπων που κοστίζουν ακριβά;
Ρωτήστε τον κ. Λοβέρδο πόσο κοστίζει η περίθαλψη όλων αυτών και πόσες ασθένειες που είχαμε εξαλείψει έχουν επανεμφανιστεί. Η φυματίωση έχει επανεμφανιστεί στη χώρα μας, ενώ την είχαμε νικήσει.
Και δεν φτάνει που έρχονται χωρίς να τους καλέσουμε, έρχονται και θέλουν να αλλάξουν και την κουλτούρα της χώρας μας. Γιατί είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να τους φτιάξουμε τζαμί; Έχουν τους οίκους αυτούς να προσεύχονται. Αυτοί γιατί έρχονται σε μία χώρα που ξέρουν ότι δεν έχει τζαμί και δεν πάνε σε μια άλλη χώρα που έχει;
Ο καθένας για να δημιουργεί εντυπώσεις και πελατειακές σχέσεις, λέει το δικό του. Το χέρι στην τσέπη δεν το βάζει, για να βοηθήσει αυτούς τους οποίους υπερασπίζεται, όμως! Και μάθετε ότι τα “70 σπίτια” είναι 15 και σε δύο από αυτά μένουν μετανάστες. Εσείς όμως ως ΚΚΕ, ως κόμμα του λαού, δεν είδα να βάλετε το χέρι στην τσέπη ούτε τα Χριστούγεννα για τους φτωχούς, ούτε για κάποιο μετανάστη!»
Ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γ. Καρατζαφέρης στην ομιλία του κατά τη σημερινή συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου «Ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής», τόνισε τα εξής:
«Η αβρότητα του κ. υπουργού οφείλεται ίσως στο ότι κάναμε μαζί ιππασία στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας “ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ”!
Αυτό που συζητείται σήμερα, βεβαίως, είναι εθνικό κεφάλαιο -γιατί τώρα ξυπνήσατε εσείς- και εθνικό πρόβλημα -γιατί δε σταματάει. Το ΚΚΕ μπορεί να διαμαρτύρεται, διότι αγάπησε ξαφνικά πολύ όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ας πάρει λοιπόν 500 από αυτούς -πλούσιο κόμμα είναι- να τους ταΐζει, αφού τόσο τους αγάπησε, και να μην κόβει μισθούς και απολύει εργαζόμενους!
Ακούω μέσα στην Αίθουσα τη λέξη “μετανάστες”. Όχι, είναι λαθρομετανάστες! Ο μετανάστης κάνει αίτημα στη χώρα, το εξετάζουν και έρχεται με τα χαρτιά του νόμιμα από το αεροδρόμιο ή το λιμάνι. Όποιος όμως μπαίνει παράνομα στη χώρα είναι λαθρομετανάστης.
Κυβερνήσεις με φοβικά σύνδρομα τους εντάσσουν εύκολα και όπως η ΝΔ φοβάται να πει ότι είναι δεξιά, με τον ίδιο τρόπο κορυφαίος υπουργός της είχε πει “Ευχαριστούμε πολύ που διαλέξατε τη χώρα μας για να έρθετε”!
Έχουμε το 20% του πληθυσμού μας λαθρομετανάστες. Υπάρχει άλλη χώρα στην Ευρώπη με τέτοιο ποσοστό λαθρομεταναστών; Δείτε τις χώρες που νομοθέτησαν και έχουν το 3% ή το 2,5% του πληθυσμού τους, όπως η Ιταλία ή η Ολλανδία, τι κατά κεφαλήν εισόδημα έχουν; Εμείς έχουμε τους περισσότερους λαθρομετανάστες και το μικρότερο κατά κεφαλήν εισόδημα!
Εάν η Ελλάδα οδηγήθηκε κοντά στην πτώχευση, μεγάλο ρόλο έπαιξαν και οι λαθρομετανάστες. Αυτή η ανοχή των 20 ετών γέμισε όλες τις μεγάλες πόλεις. Έχετε -όπως παραδέχτηκε υπουργός σας- 4 δις διαρροή ΦΠΑ από την “κουρελού” του παραεμπορίου. Φέρνετε νόμο να κλείσετε φυλακή τον περιπτερά που χρωστάει και την ίδια ώρα η “κουρελού” δεν ελέγχεται..
Ευτυχώς που βλέπω ότι ο νέος δήμαρχος Πειραιά φαίνεται να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Το ίδιο και ο κ. Καμίνης που, μετά την εκλογή του, έχει αλλάξει πρόσωπο και υιοθετεί την προεκλογική ατζέντα του Άδ. Γεωργιάδη ότι δεν πρέπει να γίνει το τζαμί στο Βοτανικό. Απλά εμείς είχαμε το θάρρος να θίξουμε αυτά τα ζητήματα πριν πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Βλέπω το σημερινό νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ψηφίζει και η ΝΔ -έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα από τα δύο μεγάλα κόμματα κάποια πράγματα να συμψηφίζονται και να συν-ψηφίζονται!
Ωραία! 12 μήνες παραμονής στα κέντρα υποδοχής. Και μετά τι γίνεται; Δε μας το λέτε..
Είστε όμηροι της Ευρώπης! Η Ευρώπη ξέρει ότι είμαστε ο προθάλαμος εισόδου λαθρομεταναστών και νομοθετεί το Δουβλίνο II. Όμως, εσείς γιατί δεν ξεκινάτε αύριο το πρωί να σφραγίζετε ταξιδιωτικά έγγραφα, να βγούνε οι πρώτοι 50.000 στην Ανκόνα να δούμε πώς θα τρέχουν τότε το Στρασβούργο και οι Βρυξέλλες!
Θεσπίζετε επιτροπές και βγάζετε τους αστυνομικούς από τη διαδικασία χορήγησης πολιτικού ασύλου. Άκουσον-άκουσον, εμπλέκετε και ΜΚΟ στη διαδικασία. Αντικατάσταση δηλαδή της Πολιτείας με όποιον έχει κάνει μία ΜΚΟ και έχει τις διασυνδέσεις στο ΥΠΕΞ, ώστε να αναλαμβάνει τέτοιες περιπτώσεις.
Φράχτης στον Έβρο: Εγκαλείστε γιατί δεν τον κάνατε 20 χρόνια τώρα και μπήκαν 1,5 εκατ. λαθρομετανάστες. Όμως, κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Αυτός που φεύγει από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν λέει: “Από πού θα πάω; Από εκεί που είναι πιο εύκολα, θα με περιποιηθούν, θα με ταΐσουν κτλ..”. Εδώ φεύγουν από το Μαρόκο και αντί να μπουν από την Ισπανία που είναι 1 βήμα, κάνουν το γύρο για να μπουν από την Ελλάδα! Κι αυτό γιατί η Ισπανία έχει σφραγίσει τα σύνορά της! Εμείς είμαστε ξέφραγο αμπέλι! Να γίνουμε πιο δύσκολοι και πιο αυστηροί! Να μη μας προτιμούν, να μην είμαστε πάντα η πρώτη τους προτίμηση!
Και σας διαβεβαιώνω, ότι δίπλα στους ανήμπορους, εισέρχονται στη χώρα και κάποιοι άλλοι για να παρακολουθήσουν τις υποθέσεις μας.
Ξέρει η Ελλάδα, ως κυρίαρχη χώρα, πόσους λαθρομετανάστες έχει; Μπαίνουν, λέει, 140.000 το χρόνο.. Σε 10 χρόνια, δηλαδή, θα έχουμε άλλο 1,5 εκατομμύριο!
Μιλάτε για “φουκαράδες”.. Τους φουκαράδες τους Έλληνες τους σκέφτεστε;
Πείτε στον ΟΗΕ: Σου παραχωρώ το τάδε νησί να τους μαζέψουμε όλους εκεί. Όμως, αυτό θα γίνει με δικά σας έξοδα, όχι με δικά μας! Θα ελέγχουμε και το επίπεδο διαβίωσής τους, ως κυρίαρχη χώρα, αλλά θα μείνουν εκεί, δε θα πάνε αλλού.
Είμαστε φιλόξενοι, αλλά να κινδυνεύουμε με πτώχευση, να πανηγυρίζουμε που δανειστήκαμε με 5% σήμερα και την ίδια ώρα να καλύπτουμε και τις ανάγκες όλων αυτών των ανθρώπων που κοστίζουν ακριβά;
Ρωτήστε τον κ. Λοβέρδο πόσο κοστίζει η περίθαλψη όλων αυτών και πόσες ασθένειες που είχαμε εξαλείψει έχουν επανεμφανιστεί. Η φυματίωση έχει επανεμφανιστεί στη χώρα μας, ενώ την είχαμε νικήσει.
Και δεν φτάνει που έρχονται χωρίς να τους καλέσουμε, έρχονται και θέλουν να αλλάξουν και την κουλτούρα της χώρας μας. Γιατί είμαστε εμείς υποχρεωμένοι να τους φτιάξουμε τζαμί; Έχουν τους οίκους αυτούς να προσεύχονται. Αυτοί γιατί έρχονται σε μία χώρα που ξέρουν ότι δεν έχει τζαμί και δεν πάνε σε μια άλλη χώρα που έχει;
Ο καθένας για να δημιουργεί εντυπώσεις και πελατειακές σχέσεις, λέει το δικό του. Το χέρι στην τσέπη δεν το βάζει, για να βοηθήσει αυτούς τους οποίους υπερασπίζεται, όμως! Και μάθετε ότι τα “70 σπίτια” είναι 15 και σε δύο από αυτά μένουν μετανάστες. Εσείς όμως ως ΚΚΕ, ως κόμμα του λαού, δεν είδα να βάλετε το χέρι στην τσέπη ούτε τα Χριστούγεννα για τους φτωχούς, ούτε για κάποιο μετανάστη!»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)