Το video που ακολουθεί (BBC) αφορά στην περίπτωση ενός νεαρού Άγγλου ακτιβιστή, ο οποίος, από το αναπηρικό του καροτσάκι και με δυσκολία στην έκφραση δίνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα πολιτικής συμμετοχής και διεκδικητικότητας. Βρέθηκε να δίνει την εν λόγω συνέντευξη, καθώς, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης για το δικαίωμα στην παιδεία, βιντεοσκοπήθηκαν αστυνομικοί να τον βγάζουν βίαια από το αναπηρικό του καροτσάκι, να τον σέρνουν στο δρόμο και να τον μεταφέρουν, ανήμπορο ν' αντιδράσει, μέχρι το απέναντι πεζοδρόμιο. Η άσκηση υπέρμετρης, αδικαιολόγητης βίας εκ μέρους των οργάνων της τάξης είναι δυστυχώς σύνηθες -και μη περιοριζόμενο γεωγραφικά- φαινόμενο και έχει μελετηθεί ως μια από τις εκτροπές του ψυχισμού που εμφανίζονται σε "γόνιμες" συνθήκες -αυτές που σχετίζονται με την άσκηση εξουσίας και που σημειολογικά εκφράζονται με την ικανότητα να φέρει κανείς όπλο και να νομιμοποιείται να στερήσει, έστω και προσωρινά, την ελευθερία κινήσεων συνανθρώπων του, στο όνομα της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Πόσο ασφαλής και συστημικά "εν τάξη" είναι, όμως, μια τέτοια κοινή πρακτική;
Πώς έφτασαν να διαμαρτύρονται ακόμα και οι γιατροί του ΕΣΥ για τα "σπασμένα κεφάλια" που καταφθάνουν μετά τις διαδηλώσεις στα Ελληνικά νοσοκομεία;
Τιμωρούνται οι δράστες τέτοιων εγκλημάτων;
Ποιά είναι η στάση των Ελληνικών Δικαστηρίων που έρχονται αντιμέτωπα με την εκδίκαση τέτοιων κατηγοριών;
Οι απαντήσεις, σε ό,τι αφορά την Ελληνική κοινωνία, είναι απογοητευτικές.
Απαλλακτικά βουλεύματα (τύπου "ζαρντινιέρα"), ελλειπέστατες έρευνες στην προδικασία, δικαστικές αποφάσεις που αθωώνουν πανηγυρικά δράστες αστυνομικούς, άλλες που καταδικάζουν χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο τα θύματα αστυνομικής βίας σε πολύμηνη φυλάκιση για "αντίσταση κατά της Αρχής" μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η δικαστική εξουσία (χωρίς να λείπουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις) δεν αποδίδει Δικαιοσύνη σε τέτοιες περιπτώσεις, οπλίζοντας έτσι εκ νέου τα χέρια και τις προθέσεις των ένστολων δραστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου