Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εκλαμβάνει τη στάση του Ισραήλ εναντίον πολιτών από 50 χώρες, που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, ως σημειολογική επίθεση στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.
Επισημαίνει ότι κατά τη διερεύνηση του περιστατικού θα πρέπει να λάβει χώρα συνεκτίμηση του Δικαίου των ανθρωπιστικών αποστολών, αλλά και η εν προκειμένω αδιαμφισβήτητη παραβίαση της Αρχής της Αναλογικότητας.
Καλεί την Ελληνική κυβέρνηση να ενεργοποιηθεί, μεταξύ άλλων, προς την κατεύθυνση της ΑΜΕΣΗΣ απελευθέρωσης όλων των αιχμαλώτων και της ασφαλούς επιστροφής των Ελληνικών πλοίων.
Επίσης, καλεί την Κυβέρνηση να επιμείνει να επιστρέψουν ΩΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ οι Έλληνες - μέλη της αποστολής -ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΑΠΕΛΑΘΕΝΤΕΣ, αφού η σύλληψή τους έγινε σε Ελληνικό έδαφος (πλοίο με Ελληνική σημαία στα διεθνή ύδατα) και αναγκάστηκαν με βία από τον Ισραηλινό στρατό να εισέλθουν στο έδαφος του Ισραήλ, απ' όπου ύστερα "απελαύνονται".
Οι ακτιβιστές δεν θα πρέπει να έχουν καμιά δυσμενή αντανάκλαση ΄στην κατάστασή τους, που να στηρίζεται σε "παράνομη είσοδο", την οποίαν, άλλωστε, δεν πραγματοποίησαν.
Αναδημοσιεύουμε και την επίσημη θέση της Ισραηλινής Κυβέρνησης για το περιστατικό, όπως προκύπτει από τον ιστοχώρο της Ισραηλινής Πρεσβείας στην ΑΘήνα:
1. A maritime blockade is in effect off the coast of Gaza. Such blockade has been imposed, as Israel is currently in a state of armed conflict with the Hamas regime that controls Gaza, which has repeatedly bombed civilian targets in Israel with weapons that have been smuggled into Gaza via the sea.
2. Maritime blockades are a legitimate and recognized measure under international law that may be implemented as part of an armed conflict at sea.
3. A blockade may be imposed at sea, including in international waters, so long as it does not bar access to the ports and coasts of neutral states.
4. The naval manuals of several western countries, including the US and England recognize the maritime blockade as an effective naval measure and set forth the various criteria that make a blockade valid, including the requirement of give due notice of the existence of the blockade.
5. In this vein, it should be noted that Israel publicized the existence of the blockade and the precise coordinates of such by means of the accepted international professional maritime channels. Israel also provided appropriate notification to the affected governments and to the organizers of the Gaza protest flotilla. Moreover, in real time, the ships participating in the protest flotilla were warned repeatedly that a maritime blockade is in effect.
6. Here, it should be noted that under customary law, knowledge of the blockade may be presumed once a blockade has been declared and appropriate notification has been granted, as above.
7. Under international maritime law, when a maritime blockade is in effect, no boats can enter the blockaded area. That includes both civilian and enemy vessels.
8. A state may take action to enforce a blockade. Any vessel that violates or attempts to violate a maritime blockade may be captured or even attacked under international law. The US Commander's Handbook on the Law of Naval Operations sets forth that a vessel is considered to be in attempt to breach a blockade from the time the vessel leaves its port with the intention of evading the blockade.
9. Here we should note that the protesters indicated their clear intention to violate the blockade by means of written and oral statements. Moreover, the route of these vessels indicated their clear intention to violate the blockade in violation of international law.
10. Given the protesters explicit intention to violate the naval blockade, Israel exercised its right under international law to enforce the blockade. It should be noted that prior to undertaking enforcement measures, explicit warnings were relayed directly to the captains of the vessels, expressing Israel's intent to exercise its right to enforce the blockade.
11. Israel had attempted to take control of the vessels participating in the flotilla by peaceful means and in an orderly fashion in order to enforce the blockade. Given the large number of vessels participating in the flotilla, an operational decision was made to undertake measures to enforce the blockade a certain distance from the area of the blockade.
12. Israeli personnel attempting to enforce the blockade were met with violence by the protesters and acted in self defense to fend off such attacks.
Διαμαρτυρόμαστε τέλος για την έμμεση θεώρηση από το Ισραήλ ως "απειλής", της παρουσίας μελών της κοινωνίας των πολιτών - ανθρωπιστικών αποστολών και για τη χρήση δυσανάλογης με τα πραγματικά περιστατικά βίας, κάτι για το οποίο, άλλωστε, διαμαρτυρήθηκαν δημόσια και πολλές οργανώσεις Ισραηλινών πολιτών.
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
ΘΥΜΑΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Αναδημοσίευση από εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" (30/05/10)
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η οικογένεια Νατζαφί ζει κάνοντας μικρά όνειρα, χωρίς να ποτέ φεύγει από το μυαλό τους η έκρηξη και ο χαμός του μικρότερου αγοριού τους
Tης ΕΛΕΝΑΣ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ
Σε ένα φωτεινό δυάρι στην Ανω Νέα Σμύρνη μένουν σήμερα τρία από τα μέλη της οικογένειας Νατζαφί: ο πατέρας Μουχαμάτ Ιισά, η μητέρα Ζαχρά και η δεκάχρονη κορούλα τους Φρεστέ , το αγγελούδι τους (αυτό σημαίνει στη γλώσσα τους το όνομά της). Το σπίτι τους το έχει παραχωρήσει η Εκκλησία μετά τον άδικο χαμό του 15χρονου γιου τους Χαμιντολάχ από «τυφλή» έκρηξη βόμβας το βράδυ της 28ης Μαρτίου στα Κάτω Πατήσια. Στους τοίχους υπάρχουν κρεμασμένες φωτογραφίες του με την επιγραφή «μάρτυρας». Ο χώρος είναι τόσο φωτεινός που κάποιες φορές αναγκάζονται να κατεβάζουν τα ρολά, διότι η έντονη ηλιοφάνεια ενοχλεί τη μικρή Φρεστέ στα μάτια. Το τρομοκρατικό χτύπημα της κόστισε, εκτός από τον αδελφό της, και το αριστερό της μάτι. Από το δεξί βλέπει θολά. «Πρέπει να κάνει μεταμόσχευση κερατοειδούς» λέει ο πατέρας της με τη βοήθεια του διερμηνέα προέδρου του Συλλόγου Αφγανών στην Ελλάδα κ. Γιονούς Μοχαμεντί .
Το ζεύγος Νατζαφί ήταν ιδιαίτερα φιλόξενο, παρά τα δεινά που έχουν υποστεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Τα μάτια τής μητέρας έκρυβαν θλίψη, αλλά το βλέμμα της είχε μια γλυκιά ηρεμία... Ηταν 9 το πρωί και μας πρόσφερε τσάι. «Είναι η ώρα που το πίνουμε» μας είπε και πήγε με τη Φρεστέ στην κουζίνα για να το ετοιμάσουν. Γύρισε χωρίς αυτή. «Μπροστά της δεν μιλούν για τον Χαμιντολάχ.Η μικρή δεν γνωρίζει ότι σκοτώθηκε ο αδελφός της. Της έχουν πει ότι πήγε να βρει τ΄ άλλα αδέλφια τους στη Νορβηγία.Οταν αναφέρεται στον αδελφό της ρωτά με παράπονο: “Μας άφησε εδώ και έφυγε;”», εξηγεί ο κ. Μοχαμεντί.
Δεν πέρασαν ούτε δύο λεπτά όταν ακούστηκε η φωνή της Φρεστέ. «Μαμάν», φώναξε τη μητέρα της στα φαρσί και εκείνη την έφερε αμέσως κοντά μας. «Η μικρή μεγάλωσε στο Ιράν» σημειώνει ο κ. Μοχαμεντί. Η οικογένεια Νατζαφί είναι πολυμελής. Εκτός από τον Χαμιντολάχ (στα αφγανικά σημαίνει «ευλογημένος από τον Θεό») και τη Φρεστέ, έχουν άλλα έξι παιδιά· τέσσερις κόρες, εκ των οποίων η μία είναι παντρεμένη και ζει στο Αφγανιστάν, οι δύο στο Ιράν και η τέταρτη στην Αυστραλία, και δύο αγόρια που ζουν στη Νορβηγία. Εχουν και εγγόνια, αφού- όπως μας είπαν- οι Αφγανοί παντρεύονται σε μικρή ηλικία.
Οι Ταλιμπάν και η οδύσσεια
Η οικογένεια Νατζαφί είχε μόνο ένα λόγο να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν: τους Ταλιμπάν. Ως το 1995 ζούσαν καλή ζωή. Ο Μουχαμάτ Ιισά ήταν δάσκαλος και διηύθυνε το σχολείο που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Συνέχισε τη δράση του πατέρα του, ο οποίος είχε ιδρύσει το πρώτο επαρχιακό σχολείο στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια ίδρυσε ένα ακόμη για να φοιτούν τα κορίτσια της περιοχής. Προσφάτως έμαθε ότι το σχολείο θηλέων κάηκε από τους Ταλιμπάν. «Στεναχωρήθηκα όταν το έμαθα. Αγαπώ πολύ αυτό το σχολείο. Δυστυχώς, εκατοντάδες σχολεία έχουν καεί στο Αφγανιστάν και άλλα έχουν κλείσει. Οι γονείς φοβούνται πιθανή επίθεση από τους Ταλιμπάν.Το περίεργο είναι ότι η κυβέρνηση μένει αδρανής. Εμαθα ότι αυτές τις ημέρες γίνονται διαδηλώσεις για να ανοίξουν τα σχολεία της περιοχής μου στα οποία φοιτούν περισσότεροι από 2.000 μαθητές».
Η Ζαχρά είχε αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού και μεγάλωνε τα παιδιά τους. «Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν εργάζονται» διευκρινίζει ο κ. Μοχαμεντί.
«Οικονομικό πρόβλημα δεν υπήρχε και δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από τη χώρα μου. Αναγκάστηκα να το κάνω το 1995,πρώτη φορά,όταν οι Ταλιμπάν δολοφόνησαν τον αδελφό μου.Τότε δέχθηκα και εγώ απειλές» λέει ο Μουχαμάτ Ιισά. Το 1995 η οικογένεια έφυγε από το Αφγανιστάν. Η μοναδική που έμεινε πίσω ήταν η μία κόρη τους, η οποία ήταν ήδη παντρεμένη. Πρώτος σταθμός το Πακιστάν, όπου γεννήθηκε ο Χαμιντολάχ. Δεν έμειναν πολύ στη χώρα, καθώς δεν υπήρχαν ευκαιρίες για εργασία. Στη συνέχεια πέρασαν στο Ιράν και στην... παρανομία- κρυμμένοι σε φορτηγό έφθασαν στα σύνορα και από εκεί μπήκαν στο Ιράν περπατώντας. Η ζωή ήταν δύσκολη, αλλά το πάλευαν. Ο Μουχαμάτ Ιισά έγινε μέλος μιας οργάνωσης αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες και εργαζόταν ως αποθηκάριος. Το 2000 γεννήθηκε η μικρή τους κόρη Φρεστέ. Δύο χρόνια μετά ο Μουχαμάτ Ιισά αποφάσισε να επιστρέψει στο Αφγανιστάν. «Οι Ταλιμπάν είχαν “πέσει” και αποφάσισα να επιστρέψω μόνος μου για να δω από κοντά την κατάσταση που επικρατούσε. Εμεινα τέσσερα χρόνια και εργαζόμουν ως διευθυντής στο σχολείο μου. Ωστόσοη εικόνα άλλαξε με τις εκλογές του 2005.Οι Ταλιμπάν με απείλησαν ξανά ότι θα με σκοτώσουν αν δεν έφευγα και έτσι γύρισα στο Ιράν» θυμάται. Και στο Ιράν όμως η κατάσταση δεν ήταν ρόδινη. «Δεν μας έδιναν άδεια παραμονής και ήθελαν να μας απελάσουν από τη χώρα». Η οικογένεια Νατζαφί αποφάσισε το 2009 να περάσει, και πάλι παράνομα, στην Τουρκία. Μπάρκαραν σε καράβι και στις 13 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου έφθασαν στη Μυτιλήνη. Επί 13 ημέρες έμειναν στο κέντρο υποδοχής προσφύγων του νησιού. Προτού φύγουν πήραν ένα σημείωμα από την Αστυνομία που έλεγε ότι μπορούν να παραμείνουν στην Ελλάδα για 30 ημέρες.
Η μοιραία βόλτα
Τελευταίος μέχρι στιγμής σταθμός της περιπλάνησης της οικογένειας είναι η Αθήνα. Στην ελληνική πρωτεύουσα έφθασαν στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου. Νοίκιασαν δωμάτιο σε ένα σπίτι στην πλατεία Αττικής αντί 300 ευρώ τον μήνα. «Είχα φέρει χρήματα μαζί μου. Παράλληλα μας βοηθούσαν και τα μεγαλύτερα παιδιά μου που είχαν στο μεταξύεγκατασταθεί στην Αυστραλία και στη Νορβηγία. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ζητήσω πολιτικό άσυλο, αλλά δεν μου έδωσαν. Η γυναίκα μου ήθελε να φύγουμε για τη Νορβηγία, να ζήσουμε κοντά στους δύο γιους μας,εγώ όμως επέμενα να μείνουμε στην Ελλάδα και να κάνουμε μια νέα αρχή. Ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε» λέει με πίκρα ο Μουχαμάτ Ιισά.
Η Ελλάδα του άρεσε για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα δύο μικρότερα παιδιά τους. Ο Μουχαμάτ Ιισά σχεδόν απολογείται: «Η Ελλάδα είναι μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα και ένιωθα ασφαλής...Ζούσαμε μαζί με πολλούς άλλους συντοπίτες μας. Κάθε βράδυ κάναμε όλοι μαζί, σαν οικογένεια, βόλτα από το σπίτι μας μέχρι τον Αγιο Παντελεήμονα.Απλά,όμορφα...» . Το μοιραίο βράδυ ο πατέρας συνάντησε φίλους του και δεν ακολούθησε τη γυναίκα του και τα παιδιά στην καθιερωμένη βόλτα. «Επιστρέφαμε στο σπίτι μας» λέει η σύζυγός του Ζαχρά «όταν η Φρεστέ είδε μια τσάντα. Την ακούω να φωνάζει τον Χαμιντολάχ. Τους φώναξα:“Μην πλησιάζετε την ξένη τσάντα. Αφήστε τη να φύγουμε. Δεν είναι δική μας”. Πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου άκουσα το μπαμ».
Το πρόσωπό της συννέφιασε. «Δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε ένα δευτερόλεπτο εκείνη τη νύχτα. Είναι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου και με πονάει. Αυτό το παιδί ήταν περισσότερο από τ΄ άλλα αγόρια δεμένο μαζί μου. Ηταν η αδυναμία μου. Κάθε βράδυ αυτόν βλέπω στο ύπνο μου...».
Το «Ευχαριστώ» και το ίδρυμα
Και οι δύο γονείς κάνουν κουράγιο για να γίνει καλά η Φρεστέ. «Το πρώτο που ονειρεύομαι είναι να μπορέσει να δει η κόρη μου» συνεχίζει η Ζαχρά «και το δεύτερο να ξαναδώ κάποια μέρα όλα μου τα παιδιά μαζί,να τα αγκαλιάσω και να παρηγορηθώ. Κατά τ΄ άλλα, θα συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς, έτσι είναι η ζωή...».
Εκτός από την αποκατάσταση της όρασης της δεκάχρονης κόρης του, ο Μουχαμάτ Ιισά θέλει να ιδρύσει ένα ίδρυμα με την επωνυμία του αδικοχαμένου γιου του στο πλαίσιο της λειτουργίας του Συλλόγου Αφγανών στην Ελλάδα και να βοηθήσει παιδιά συμπατριωτών του που έχουν πέσει θύματα βίας. «Νιώθω οργή γι΄ αυτούς που δρουν χωρίς να σκέφτονται τη ζωή αθώων ανθρώπων. Νιώθω οργή γι΄ αυτή την τρομοκρατία που δεν έχει πατρίδα. Είναι παντού ίδια...».
Παρ΄ ότι οι αναμνήσεις του από την Ελλάδα είναι ζοφερές, ο Μουχαμάτ Ιισά δηλώνει ότι εδώ θέλει να ζήσει. Αλλωστε ένα εμπόδιο ξεπεράστηκε, αφού του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο. «Τώρα νιώθω δεμένος με αυτή τη χώρα,διότι εδώ έχασα το παιδί μου.Ευχαριστώ τους Ελληνες που μας βοήθησαν αυτές τις δύσκολες ώρες και ζητώ από το κράτος να μη μας ξεχάσει όταν ο κόσμος θα αρχίσει να ξεχνά...». Ο Μουχαμάτ Ιισά αποκαλύπτει και τα δικά του όνειρα. «Θέλω να γίνει καλά η κόρη μου, να φτιάξω το ίδρυμα που θα έχει το όνομα του νεκρού παιδιού μου καινα βρω μια δουλειά, οποιαδήποτε,ως απασχόληση.Είμαι αποφασισμένος να το παλέψω...».
ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Η οικογένεια Νατζαφί ζει κάνοντας μικρά όνειρα, χωρίς να ποτέ φεύγει από το μυαλό τους η έκρηξη και ο χαμός του μικρότερου αγοριού τους
Tης ΕΛΕΝΑΣ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ
Σε ένα φωτεινό δυάρι στην Ανω Νέα Σμύρνη μένουν σήμερα τρία από τα μέλη της οικογένειας Νατζαφί: ο πατέρας Μουχαμάτ Ιισά, η μητέρα Ζαχρά και η δεκάχρονη κορούλα τους Φρεστέ , το αγγελούδι τους (αυτό σημαίνει στη γλώσσα τους το όνομά της). Το σπίτι τους το έχει παραχωρήσει η Εκκλησία μετά τον άδικο χαμό του 15χρονου γιου τους Χαμιντολάχ από «τυφλή» έκρηξη βόμβας το βράδυ της 28ης Μαρτίου στα Κάτω Πατήσια. Στους τοίχους υπάρχουν κρεμασμένες φωτογραφίες του με την επιγραφή «μάρτυρας». Ο χώρος είναι τόσο φωτεινός που κάποιες φορές αναγκάζονται να κατεβάζουν τα ρολά, διότι η έντονη ηλιοφάνεια ενοχλεί τη μικρή Φρεστέ στα μάτια. Το τρομοκρατικό χτύπημα της κόστισε, εκτός από τον αδελφό της, και το αριστερό της μάτι. Από το δεξί βλέπει θολά. «Πρέπει να κάνει μεταμόσχευση κερατοειδούς» λέει ο πατέρας της με τη βοήθεια του διερμηνέα προέδρου του Συλλόγου Αφγανών στην Ελλάδα κ. Γιονούς Μοχαμεντί .
Το ζεύγος Νατζαφί ήταν ιδιαίτερα φιλόξενο, παρά τα δεινά που έχουν υποστεί τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Τα μάτια τής μητέρας έκρυβαν θλίψη, αλλά το βλέμμα της είχε μια γλυκιά ηρεμία... Ηταν 9 το πρωί και μας πρόσφερε τσάι. «Είναι η ώρα που το πίνουμε» μας είπε και πήγε με τη Φρεστέ στην κουζίνα για να το ετοιμάσουν. Γύρισε χωρίς αυτή. «Μπροστά της δεν μιλούν για τον Χαμιντολάχ.Η μικρή δεν γνωρίζει ότι σκοτώθηκε ο αδελφός της. Της έχουν πει ότι πήγε να βρει τ΄ άλλα αδέλφια τους στη Νορβηγία.Οταν αναφέρεται στον αδελφό της ρωτά με παράπονο: “Μας άφησε εδώ και έφυγε;”», εξηγεί ο κ. Μοχαμεντί.
Δεν πέρασαν ούτε δύο λεπτά όταν ακούστηκε η φωνή της Φρεστέ. «Μαμάν», φώναξε τη μητέρα της στα φαρσί και εκείνη την έφερε αμέσως κοντά μας. «Η μικρή μεγάλωσε στο Ιράν» σημειώνει ο κ. Μοχαμεντί. Η οικογένεια Νατζαφί είναι πολυμελής. Εκτός από τον Χαμιντολάχ (στα αφγανικά σημαίνει «ευλογημένος από τον Θεό») και τη Φρεστέ, έχουν άλλα έξι παιδιά· τέσσερις κόρες, εκ των οποίων η μία είναι παντρεμένη και ζει στο Αφγανιστάν, οι δύο στο Ιράν και η τέταρτη στην Αυστραλία, και δύο αγόρια που ζουν στη Νορβηγία. Εχουν και εγγόνια, αφού- όπως μας είπαν- οι Αφγανοί παντρεύονται σε μικρή ηλικία.
Οι Ταλιμπάν και η οδύσσεια
Η οικογένεια Νατζαφί είχε μόνο ένα λόγο να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν: τους Ταλιμπάν. Ως το 1995 ζούσαν καλή ζωή. Ο Μουχαμάτ Ιισά ήταν δάσκαλος και διηύθυνε το σχολείο που ο ίδιος είχε ιδρύσει. Συνέχισε τη δράση του πατέρα του, ο οποίος είχε ιδρύσει το πρώτο επαρχιακό σχολείο στο Αφγανιστάν. Στη συνέχεια ίδρυσε ένα ακόμη για να φοιτούν τα κορίτσια της περιοχής. Προσφάτως έμαθε ότι το σχολείο θηλέων κάηκε από τους Ταλιμπάν. «Στεναχωρήθηκα όταν το έμαθα. Αγαπώ πολύ αυτό το σχολείο. Δυστυχώς, εκατοντάδες σχολεία έχουν καεί στο Αφγανιστάν και άλλα έχουν κλείσει. Οι γονείς φοβούνται πιθανή επίθεση από τους Ταλιμπάν.Το περίεργο είναι ότι η κυβέρνηση μένει αδρανής. Εμαθα ότι αυτές τις ημέρες γίνονται διαδηλώσεις για να ανοίξουν τα σχολεία της περιοχής μου στα οποία φοιτούν περισσότεροι από 2.000 μαθητές».
Η Ζαχρά είχε αναλάβει τη φροντίδα του σπιτιού και μεγάλωνε τα παιδιά τους. «Οι γυναίκες στο Αφγανιστάν δεν εργάζονται» διευκρινίζει ο κ. Μοχαμεντί.
«Οικονομικό πρόβλημα δεν υπήρχε και δεν ήθελα με τίποτα να φύγω από τη χώρα μου. Αναγκάστηκα να το κάνω το 1995,πρώτη φορά,όταν οι Ταλιμπάν δολοφόνησαν τον αδελφό μου.Τότε δέχθηκα και εγώ απειλές» λέει ο Μουχαμάτ Ιισά. Το 1995 η οικογένεια έφυγε από το Αφγανιστάν. Η μοναδική που έμεινε πίσω ήταν η μία κόρη τους, η οποία ήταν ήδη παντρεμένη. Πρώτος σταθμός το Πακιστάν, όπου γεννήθηκε ο Χαμιντολάχ. Δεν έμειναν πολύ στη χώρα, καθώς δεν υπήρχαν ευκαιρίες για εργασία. Στη συνέχεια πέρασαν στο Ιράν και στην... παρανομία- κρυμμένοι σε φορτηγό έφθασαν στα σύνορα και από εκεί μπήκαν στο Ιράν περπατώντας. Η ζωή ήταν δύσκολη, αλλά το πάλευαν. Ο Μουχαμάτ Ιισά έγινε μέλος μιας οργάνωσης αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες και εργαζόταν ως αποθηκάριος. Το 2000 γεννήθηκε η μικρή τους κόρη Φρεστέ. Δύο χρόνια μετά ο Μουχαμάτ Ιισά αποφάσισε να επιστρέψει στο Αφγανιστάν. «Οι Ταλιμπάν είχαν “πέσει” και αποφάσισα να επιστρέψω μόνος μου για να δω από κοντά την κατάσταση που επικρατούσε. Εμεινα τέσσερα χρόνια και εργαζόμουν ως διευθυντής στο σχολείο μου. Ωστόσοη εικόνα άλλαξε με τις εκλογές του 2005.Οι Ταλιμπάν με απείλησαν ξανά ότι θα με σκοτώσουν αν δεν έφευγα και έτσι γύρισα στο Ιράν» θυμάται. Και στο Ιράν όμως η κατάσταση δεν ήταν ρόδινη. «Δεν μας έδιναν άδεια παραμονής και ήθελαν να μας απελάσουν από τη χώρα». Η οικογένεια Νατζαφί αποφάσισε το 2009 να περάσει, και πάλι παράνομα, στην Τουρκία. Μπάρκαραν σε καράβι και στις 13 Σεπτεμβρίου του ιδίου χρόνου έφθασαν στη Μυτιλήνη. Επί 13 ημέρες έμειναν στο κέντρο υποδοχής προσφύγων του νησιού. Προτού φύγουν πήραν ένα σημείωμα από την Αστυνομία που έλεγε ότι μπορούν να παραμείνουν στην Ελλάδα για 30 ημέρες.
Η μοιραία βόλτα
Τελευταίος μέχρι στιγμής σταθμός της περιπλάνησης της οικογένειας είναι η Αθήνα. Στην ελληνική πρωτεύουσα έφθασαν στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου. Νοίκιασαν δωμάτιο σε ένα σπίτι στην πλατεία Αττικής αντί 300 ευρώ τον μήνα. «Είχα φέρει χρήματα μαζί μου. Παράλληλα μας βοηθούσαν και τα μεγαλύτερα παιδιά μου που είχαν στο μεταξύεγκατασταθεί στην Αυστραλία και στη Νορβηγία. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ζητήσω πολιτικό άσυλο, αλλά δεν μου έδωσαν. Η γυναίκα μου ήθελε να φύγουμε για τη Νορβηγία, να ζήσουμε κοντά στους δύο γιους μας,εγώ όμως επέμενα να μείνουμε στην Ελλάδα και να κάνουμε μια νέα αρχή. Ποιος μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε» λέει με πίκρα ο Μουχαμάτ Ιισά.
Η Ελλάδα του άρεσε για να ζήσουν και να μεγαλώσουν τα δύο μικρότερα παιδιά τους. Ο Μουχαμάτ Ιισά σχεδόν απολογείται: «Η Ελλάδα είναι μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα και ένιωθα ασφαλής...Ζούσαμε μαζί με πολλούς άλλους συντοπίτες μας. Κάθε βράδυ κάναμε όλοι μαζί, σαν οικογένεια, βόλτα από το σπίτι μας μέχρι τον Αγιο Παντελεήμονα.Απλά,όμορφα...» . Το μοιραίο βράδυ ο πατέρας συνάντησε φίλους του και δεν ακολούθησε τη γυναίκα του και τα παιδιά στην καθιερωμένη βόλτα. «Επιστρέφαμε στο σπίτι μας» λέει η σύζυγός του Ζαχρά «όταν η Φρεστέ είδε μια τσάντα. Την ακούω να φωνάζει τον Χαμιντολάχ. Τους φώναξα:“Μην πλησιάζετε την ξένη τσάντα. Αφήστε τη να φύγουμε. Δεν είναι δική μας”. Πριν προλάβω να τελειώσω τη φράση μου άκουσα το μπαμ».
Το πρόσωπό της συννέφιασε. «Δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε ένα δευτερόλεπτο εκείνη τη νύχτα. Είναι συνέχεια μέσα στο μυαλό μου και με πονάει. Αυτό το παιδί ήταν περισσότερο από τ΄ άλλα αγόρια δεμένο μαζί μου. Ηταν η αδυναμία μου. Κάθε βράδυ αυτόν βλέπω στο ύπνο μου...».
Το «Ευχαριστώ» και το ίδρυμα
Και οι δύο γονείς κάνουν κουράγιο για να γίνει καλά η Φρεστέ. «Το πρώτο που ονειρεύομαι είναι να μπορέσει να δει η κόρη μου» συνεχίζει η Ζαχρά «και το δεύτερο να ξαναδώ κάποια μέρα όλα μου τα παιδιά μαζί,να τα αγκαλιάσω και να παρηγορηθώ. Κατά τ΄ άλλα, θα συνεχίσω να ζω. Δυστυχώς, έτσι είναι η ζωή...».
Εκτός από την αποκατάσταση της όρασης της δεκάχρονης κόρης του, ο Μουχαμάτ Ιισά θέλει να ιδρύσει ένα ίδρυμα με την επωνυμία του αδικοχαμένου γιου του στο πλαίσιο της λειτουργίας του Συλλόγου Αφγανών στην Ελλάδα και να βοηθήσει παιδιά συμπατριωτών του που έχουν πέσει θύματα βίας. «Νιώθω οργή γι΄ αυτούς που δρουν χωρίς να σκέφτονται τη ζωή αθώων ανθρώπων. Νιώθω οργή γι΄ αυτή την τρομοκρατία που δεν έχει πατρίδα. Είναι παντού ίδια...».
Παρ΄ ότι οι αναμνήσεις του από την Ελλάδα είναι ζοφερές, ο Μουχαμάτ Ιισά δηλώνει ότι εδώ θέλει να ζήσει. Αλλωστε ένα εμπόδιο ξεπεράστηκε, αφού του χορηγήθηκε πολιτικό άσυλο. «Τώρα νιώθω δεμένος με αυτή τη χώρα,διότι εδώ έχασα το παιδί μου.Ευχαριστώ τους Ελληνες που μας βοήθησαν αυτές τις δύσκολες ώρες και ζητώ από το κράτος να μη μας ξεχάσει όταν ο κόσμος θα αρχίσει να ξεχνά...». Ο Μουχαμάτ Ιισά αποκαλύπτει και τα δικά του όνειρα. «Θέλω να γίνει καλά η κόρη μου, να φτιάξω το ίδρυμα που θα έχει το όνομα του νεκρού παιδιού μου καινα βρω μια δουλειά, οποιαδήποτε,ως απασχόληση.Είμαι αποφασισμένος να το παλέψω...».
Κυριακή 30 Μαΐου 2010
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένας Νόμος...
Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ (ΜΗ) ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 3838/2010
Στην Ελλάδα του 2010 η εφαρμογή του Νόμου τίθεται υπό την αίρεση όχι μόνο της έκδοσης εγκυκλίων, αλλά και της εκπόνησης.. σεμιναρίων!
Φανταστείτε ένα στάδιο χωρητικότητας 300.000 ατόμων, γεμάτο με παιδιά και νέους που γεννήθηκαν ή/και πήγαν σχολείο στην Ελλάδα να πανηγυρίζουν: «Ζήτω ο Νόμος!». Φανταστείτε τους πάλι, δυο μήνες μετά, να φωνάζουν στο κατάμεστο κόσμου στάδιο: «Που ‘ναι ο νόμος… Οέο… Που ‘ναι ο Νόμος;»
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα:
Το στάδιο λέγεται «Αβεβαιότητα». Ίσως, για κάποιους, και «Ομηρία», αφού τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται εν πολλοίς εγκλωβισμένα σε μια κατάσταση που, ενώ διακηρυκτικά είναι υπέρ τους, στην πράξη δημιουργεί αποκλεισμούς, εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες. Είναι, σίγουρα, μια θετική στροφή. Το όχημα, όμως, «δεν έχει πάρει ακόμα μπροστά».
Ερωτήσεις όπως:
«Η άδεια παραμονής μου λήγει τον Nοέμβριο ..και λέω εγώ τώρα.. ,εφόσον κάνω την αίτηση ιθαγένειας θα υπάρχει κάποιο είδος βεβαίωσης ότι δεν θα χρειαστεί να κάνω ανανέωση;»
Και αναφορές όπως:
«Λοιπόν πήγα σήμερα στον δήμο να ρωτήσω και μου είπαν ότι δεν έχουν καμία ενημέρωση για τα δικαιολογητικά και ούτε καν τις αιτήσεις δεν τους έχουν στείλει. Επίσης μου είπε να περάσω σε 2 εβδομάδες (χωρίς να είναι σίγουρη πάλι) και ότι θα κάνουν πρώτα σεμινάρια για μπορέσουν να μας εξυπηρετήσουν...Να δω πότε θα βγάλουμε άκρη..»
Η πιο «ανησυχητική» από πλευράς δικαιωμάτων, όμως, απορία, είναι η παρακάτω:
«Έχω πάει δέκα τάξεις στο Ελληνικό σχολείο. Εδώ κι ένα χρόνο είμαι με τη «βεβαίωση». Θα μπορέσω να καταθέσω για ιθαγένεια;»
Η απάντηση είναι εκ πρώτης όψεως ΟΧΙ, αφού ο Νόμος μιλά για «οριστικό τίτλο διαμονής» (κάτι που αποκλείει τη βεβαίωση κατάθεσης, με πλήρη δικαιολογητικά, για άδεια διαμονής). Θα ‘πρεπε όμως η απάντηση να είναι ΝΑΙ, γιατί, αν η διοίκηση δρούσε νόμιμα, ο ερωτών θα ‘πρεπε να ‘χει στα χέρια του, ήδη εδώ και δέκα μήνες, είτε την οριστική άδεια διαμονής του (οπότε θα κατέθετε ανεμπόδιστα), είτε μιαν αιτιολογημένη απόρριψη της αίτησής του.
Και ανακύπτει το ερώτημα:
Εφόσον η Διοίκηση ΔΕΝ ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της να εκδώσει απάντηση επί της αίτησης για άδεια διαμονής (που υποβάλλεται με πλήρη δικαιολογητικά) εντός 50 ημερών, ΦΤΑΙΕΙ Ο ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ ΔΙΑΜΟΝΗΣ Η ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ; ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ «ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ» ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΛΟΓΩ ΜΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΤΙΤΛΟΥ, ΟΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ; (ν.2690.1999 ή Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας, ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΟΥΝ 50 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ;)
Η απάντηση που δίνουμε ως νομικοί είναι αρνητική. Σε μια τέτοια περίπτωση, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΠΑΡ.4 ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, δηλαδή ο Δήμος θα πρέπει να παραλάβει την αίτηση και να προβεί στην αυτεπάγγελτη αναζήτηση του οριστικου τίτλου διαμονής του αιτούντος.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες από τον ενημερωμένο ιστοχώρο www.diavatirio.net (και όχι από το αρμόδιο υπουργείο, όπως η λογική θα επέτασσε), «το Υπουργείο Εσωτερικών διοργανώνει ημερίδες (σεμινάρια) στους υπαλλήλους των ΟΤΑ για την εφαρμογή του Ν.3838/2010.
Τα σεμινάρια θα γίνουν από 14/5 έως 27/5.
Αμέσως μετά (στις 31/5/2010) θ' αρχίσει να εφαρμόζεται ο Νόμος (να παραλαμβάνουν τις αιτήσεις).»
Η περίοδος αυτή της μη εφαρμογής του Νόμου, περιγράφεται ως «Ευκαιρία για όλους να μαζέψουν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.».
Άλλοι αναφέρουν ότι «άκουσαν στα ξένα ΜΜΕ ότι ο Νόμος θα εφαρμοστεί… από Σεπτέμβρη!»
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αποτελεί δείγμα χαρακτηριστικής προχειρότητας και ανοργανωσιάς, για ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα, στοιχεία ενδεικτικά μιας «ανάλαφρης» δημόσιας διοίκησης που έχει φέρει το σύστημα στα όριά του. Αν θεαθεί ως «ευκαιρία», το περιεχόμενό της θα είναι να παραδειγματιστούν αποτρεπτικά για το μέλλον οι Αρχές.
Υπήρχε χρόνος για να προετοιμαστούν. Θα έπρεπε να έχουν εκδοθεί οι Υπουργικές Αποφάσεις στον –επαρκέστατο- χρόνο ανάμεσα στην ψήφιση του Νόμου 3838/10 και στη δημοσίευσή του στο ΦΕΚ. Θα έπρεπε να ήταν έτοιμες και να «περίμεναν τη δημοσίευση του Νόμου» οι εγκύκλιοι. Δεν λέει πουθενά η έννομη τάξη μας ότι τίθεται η εφαρμογή του Νόμου υπό την αίρεση της όποιας εγκυκλίου, πόσο μάλλον… σεμιναρίων. Ψηφίστηκε ο Νόμος; Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ; Βγήκε η Υπουργική απόφαση; Εφαρμόζεται! Συνεπώς:
Στην περίπτωση που ο Δήμος της περιοχής κατοικίας σας αρνείται να παραλάβει Αίτημά σας που στηρίζεται στο Νόμο 3838/2010, σας συστήνουμε:
Α) Να ζητήσετε να βεβαιωθεί η άρνηση της Υπηρεσίας να παραλάβει το Αίτημά σας μετά των συνημμένων σε αυτή δικαιολογητικών (που θ’ αναφέρονται μέσα στο κείμενο)
Β) Σε περίπτωση άρνησης της Υπηρεσίας να εκδώσει άμεσα βεβαίωση (ιδίως δε αν κοντεύει να λήξει η άδεια παραμονής σας και δεν είστε βέβαιοι για το κατά πόσο θα είστε σε θέση να την ανανεώσετε), ΝΑ ΑΠΟΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΣΑΣ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ, αναφέροντας τη νομική της βάση (σε ποιο άρθρο του Νόμου 3838/10, σε συνδυασμό με την εκδοθείσα Υπουργική Απόφαση, στηρίζεται το δικαίωμά σας), περιγράφοντας τα δικαιολογητικά που επισυνάπτετε, διαμαρτυρόμενοι για την άρνηση της υπηρεσίας του Δήμου να παραλάβει την αίτησή σας ή/και να εκδόσει βεβαίωση περί μη παραλαβής αιτήματος, και επιφυλασσόμενοι κάθε νομίμου δικαιώματός σας.
Παρότι απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία κατά την κατάθεση της αίτησης, τούτο προϋποθέτει σύννομη δράση της διοίκησης όταν βρίσκεστε ενώπιόν της αυτοπροσώπως. Αν η διοίκηση δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, τότε –και προκειμένου να μπορέσετε ν’ αποδείξετε ότι «δεν είστε ελέφαντες», ιδιαίτερα δε όταν «κινδυνεύετε» από την καθυστερηση- μπορείτε να αιτηθείτε εξωδίκως να κληθείτε να καταθέσετε αίτηση με το περιεχόμενο που αναφέρεται στο εξώδικό σας!
Μπορείτε να απευθύνεστε στην Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προκειμένου να βοηθηθείτε στη σύνταξη της εξώδικης δήλωσης- πρόσκλησης-διαμαρτυρίας, στο τηλέφωνο 210-6920141 και προκειμένου να σας δοθεί ραντεβού για δωρεάν ατομική νομική συμβουλευτική, εφόσον παραβιάζονται ατομικά σας δικαιώματα.
Εδώ http://www.ypes.gr/el/MigrationSocialIntegration/diefthinsi_ithageneias/Entypa_aithsewn/ θα βρείτε έντυπα αιτήσεων για :
1. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ανήλικο τέκνο που γεννήθηκε στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς (άρθ.1Α, παρ.1 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας & άρθ.24, παρ.2 του ν.3838/2010)
2. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ανήλικο τέκνο αλλοδαπών που φοίτησε σε Ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα (άρθ.1Α, παρ.2 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας)
3. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ενήλικο αλλοδαπό που είτε γεννήθηκε στην Ελλάδα, είτε έχει φοιτήσει σε Ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα (άρθ.1Α, παρ.6 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας & άρθ.24, παρ.1 του ν.3838/2010)
Δεδομένης της σύγχυσης που δείχνει να επικρατεί όσον αφορά τις νέες ρυθμίσεις για τους ενηλίκους, κρίνουμε σκόπιμο να παράσχουμε τις ακόλουθες συνοπτικές διευκρινίσεις:
ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ
• Όσοι κατά τη δημοσίευση του Νόμου (24-3-2010) ήταν άνω των 18 ετών (ακομα κι αν ήταν 80 ετών) και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν πάει στο Ελληνικό σχολείο (6ετία), εντάσσονται στο καθεστώς του άρθρου 1Α και θα πρέπει να καταβάλουν παράβολο 100 Ευρώ. Η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή της αίτησης (για την ομάδα αυτήν) είναι η 24η Μαρτίου του 2013.
• Όσοι είναι άνω των 18 ετών και δεν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή δεν έχουν συμπληρώσει 6 χρόνια φοίτησης σε Ελληνικό σχολείο, εντάσσονται στο καθεστώς του άρθρου 2 του Ν.3838 και θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να καταθέσουν παράβολο 700 Ευρώ, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αποδείξουν:
Ι) Είτε 5 χρόνια νόμιμης παραμονής (συμπληρωμένα έως την 24η Μαρτίου 2010)
ΙΙ) Είτε, αν δεν έχουν συμπληρώσει 5ετία στις 24 Μαρτίου 2010, θα πρέπει να περιμένουν να συμπληρώσουν 7 έτη νόμιμης παραμονής προτού υποβάλλουν την αίτηση πολιτογράφησης.
Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει Υπουργική Απόφαση και δεν έχουν δοθεί στους Δήμους Αιτήσεις και εγκύκλιοι για τις προϋποθέσεις και τα δικαιολογητικά κτήσης Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφηση για ενήλικες που έχουν συμπληρώσει πενταετή ή επταετή νόμιμη διαμονή.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συγκέντρωση δικαιολογητικών, την εφαρμογή του Ν.3838/2010, αλλά και –ιδίως- για παραβιάσεις σχετικά με την εφαρμογή του, μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο τηλέφωνο 210-6920141 ή να κάνετε χρήση του on line legal aid στον ιστοχώρο μας www.hahur.com.
Παρά τις «δυσχέρειες» που απέκλεισαν μέχρι σήμερα την εφαρμογή του Νόμου 3838/2010, οι οποίες κάθε άλλο παρά μια «ευοίωνη αρχή» συνιστούν για τη νέα κατάσταση, ελπίζουμε ν’ αρθούν σύντομα τα εμπόδια κι ευχόμαστε καλή αρχή, τόσο στους αιτούντες όσο και στους εφαρμοστές του Νόμου. καλούμε σε επαγρύπνηση για την εφαρμογή του, τις ΜΚΟ και συλλογικότητες, αλλά και τα άτομα που εργάσθηκαν για να δουν ένα Νόμο σαν τον 3838 να γεννιέται και ο οποίος –παρά τις υπαναχωρήσεις από τις αρχικές προθέσεις των εισηγητών του- αποτελεί ένα θετικό κείμενο για τα δικαιώματα των «παιδιών 2ης γενιάς».
Θα εξακολουθήσουμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των «παιδιών των μεταναστών» προς την κατεύθυνση της σθεναρής διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, συνεπείς στον αγώνα για την αλλαγή νοοτροπίας που θα πρέπει να συντελεστεί –με τη συμμετοχή όλων μας- στους κόλπους της Ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ (διότι περί αυτής πρόκειται, κι ΟΧΙ περί του μεταναστευτικού ζητήματος) να αντιμετωπίζεται με σεβασμό κι ευαισθησία από τους κοινωνούς και την Πολιτεία, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.
Στην Ελλάδα του 2010 η εφαρμογή του Νόμου τίθεται υπό την αίρεση όχι μόνο της έκδοσης εγκυκλίων, αλλά και της εκπόνησης.. σεμιναρίων!
Φανταστείτε ένα στάδιο χωρητικότητας 300.000 ατόμων, γεμάτο με παιδιά και νέους που γεννήθηκαν ή/και πήγαν σχολείο στην Ελλάδα να πανηγυρίζουν: «Ζήτω ο Νόμος!». Φανταστείτε τους πάλι, δυο μήνες μετά, να φωνάζουν στο κατάμεστο κόσμου στάδιο: «Που ‘ναι ο νόμος… Οέο… Που ‘ναι ο Νόμος;»
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα:
Το στάδιο λέγεται «Αβεβαιότητα». Ίσως, για κάποιους, και «Ομηρία», αφού τα πρόσωπα αυτά βρίσκονται εν πολλοίς εγκλωβισμένα σε μια κατάσταση που, ενώ διακηρυκτικά είναι υπέρ τους, στην πράξη δημιουργεί αποκλεισμούς, εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες. Είναι, σίγουρα, μια θετική στροφή. Το όχημα, όμως, «δεν έχει πάρει ακόμα μπροστά».
Ερωτήσεις όπως:
«Η άδεια παραμονής μου λήγει τον Nοέμβριο ..και λέω εγώ τώρα.. ,εφόσον κάνω την αίτηση ιθαγένειας θα υπάρχει κάποιο είδος βεβαίωσης ότι δεν θα χρειαστεί να κάνω ανανέωση;»
Και αναφορές όπως:
«Λοιπόν πήγα σήμερα στον δήμο να ρωτήσω και μου είπαν ότι δεν έχουν καμία ενημέρωση για τα δικαιολογητικά και ούτε καν τις αιτήσεις δεν τους έχουν στείλει. Επίσης μου είπε να περάσω σε 2 εβδομάδες (χωρίς να είναι σίγουρη πάλι) και ότι θα κάνουν πρώτα σεμινάρια για μπορέσουν να μας εξυπηρετήσουν...Να δω πότε θα βγάλουμε άκρη..»
Η πιο «ανησυχητική» από πλευράς δικαιωμάτων, όμως, απορία, είναι η παρακάτω:
«Έχω πάει δέκα τάξεις στο Ελληνικό σχολείο. Εδώ κι ένα χρόνο είμαι με τη «βεβαίωση». Θα μπορέσω να καταθέσω για ιθαγένεια;»
Η απάντηση είναι εκ πρώτης όψεως ΟΧΙ, αφού ο Νόμος μιλά για «οριστικό τίτλο διαμονής» (κάτι που αποκλείει τη βεβαίωση κατάθεσης, με πλήρη δικαιολογητικά, για άδεια διαμονής). Θα ‘πρεπε όμως η απάντηση να είναι ΝΑΙ, γιατί, αν η διοίκηση δρούσε νόμιμα, ο ερωτών θα ‘πρεπε να ‘χει στα χέρια του, ήδη εδώ και δέκα μήνες, είτε την οριστική άδεια διαμονής του (οπότε θα κατέθετε ανεμπόδιστα), είτε μιαν αιτιολογημένη απόρριψη της αίτησής του.
Και ανακύπτει το ερώτημα:
Εφόσον η Διοίκηση ΔΕΝ ανταποκριθεί στην υποχρέωσή της να εκδώσει απάντηση επί της αίτησης για άδεια διαμονής (που υποβάλλεται με πλήρη δικαιολογητικά) εντός 50 ημερών, ΦΤΑΙΕΙ Ο ΔΙΟΙΚΟΥΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΟ ΤΙΤΛΟ ΔΙΑΜΟΝΗΣ Η ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ; ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ «ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ» ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΛΟΓΩ ΜΗ ΥΠΑΡΞΗΣ ΟΡΙΣΤΙΚΟΥ ΤΙΤΛΟΥ, ΟΤΑΝ Η ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΥΠΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΤΟΥ; (ν.2690.1999 ή Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας, ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΥ ΠΕΡΑΣΟΥΝ 50 ΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΒΟΛΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΩΝ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΟΥ;)
Η απάντηση που δίνουμε ως νομικοί είναι αρνητική. Σε μια τέτοια περίπτωση, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 10 ΠΑΡ.4 ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ, δηλαδή ο Δήμος θα πρέπει να παραλάβει την αίτηση και να προβεί στην αυτεπάγγελτη αναζήτηση του οριστικου τίτλου διαμονής του αιτούντος.
ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ
Σύμφωνα με πληροφορίες από τον ενημερωμένο ιστοχώρο www.diavatirio.net (και όχι από το αρμόδιο υπουργείο, όπως η λογική θα επέτασσε), «το Υπουργείο Εσωτερικών διοργανώνει ημερίδες (σεμινάρια) στους υπαλλήλους των ΟΤΑ για την εφαρμογή του Ν.3838/2010.
Τα σεμινάρια θα γίνουν από 14/5 έως 27/5.
Αμέσως μετά (στις 31/5/2010) θ' αρχίσει να εφαρμόζεται ο Νόμος (να παραλαμβάνουν τις αιτήσεις).»
Η περίοδος αυτή της μη εφαρμογής του Νόμου, περιγράφεται ως «Ευκαιρία για όλους να μαζέψουν τα απαιτούμενα δικαιολογητικά.».
Άλλοι αναφέρουν ότι «άκουσαν στα ξένα ΜΜΕ ότι ο Νόμος θα εφαρμοστεί… από Σεπτέμβρη!»
Η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί αποτελεί δείγμα χαρακτηριστικής προχειρότητας και ανοργανωσιάς, για ένα τόσο σπουδαίο εγχείρημα, στοιχεία ενδεικτικά μιας «ανάλαφρης» δημόσιας διοίκησης που έχει φέρει το σύστημα στα όριά του. Αν θεαθεί ως «ευκαιρία», το περιεχόμενό της θα είναι να παραδειγματιστούν αποτρεπτικά για το μέλλον οι Αρχές.
Υπήρχε χρόνος για να προετοιμαστούν. Θα έπρεπε να έχουν εκδοθεί οι Υπουργικές Αποφάσεις στον –επαρκέστατο- χρόνο ανάμεσα στην ψήφιση του Νόμου 3838/10 και στη δημοσίευσή του στο ΦΕΚ. Θα έπρεπε να ήταν έτοιμες και να «περίμεναν τη δημοσίευση του Νόμου» οι εγκύκλιοι. Δεν λέει πουθενά η έννομη τάξη μας ότι τίθεται η εφαρμογή του Νόμου υπό την αίρεση της όποιας εγκυκλίου, πόσο μάλλον… σεμιναρίων. Ψηφίστηκε ο Νόμος; Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ; Βγήκε η Υπουργική απόφαση; Εφαρμόζεται! Συνεπώς:
Στην περίπτωση που ο Δήμος της περιοχής κατοικίας σας αρνείται να παραλάβει Αίτημά σας που στηρίζεται στο Νόμο 3838/2010, σας συστήνουμε:
Α) Να ζητήσετε να βεβαιωθεί η άρνηση της Υπηρεσίας να παραλάβει το Αίτημά σας μετά των συνημμένων σε αυτή δικαιολογητικών (που θ’ αναφέρονται μέσα στο κείμενο)
Β) Σε περίπτωση άρνησης της Υπηρεσίας να εκδώσει άμεσα βεβαίωση (ιδίως δε αν κοντεύει να λήξει η άδεια παραμονής σας και δεν είστε βέβαιοι για το κατά πόσο θα είστε σε θέση να την ανανεώσετε), ΝΑ ΑΠΟΣΤΕΙΛΕΤΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΣΑΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΣΑΣ ΜΕ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ, αναφέροντας τη νομική της βάση (σε ποιο άρθρο του Νόμου 3838/10, σε συνδυασμό με την εκδοθείσα Υπουργική Απόφαση, στηρίζεται το δικαίωμά σας), περιγράφοντας τα δικαιολογητικά που επισυνάπτετε, διαμαρτυρόμενοι για την άρνηση της υπηρεσίας του Δήμου να παραλάβει την αίτησή σας ή/και να εκδόσει βεβαίωση περί μη παραλαβής αιτήματος, και επιφυλασσόμενοι κάθε νομίμου δικαιώματός σας.
Παρότι απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία κατά την κατάθεση της αίτησης, τούτο προϋποθέτει σύννομη δράση της διοίκησης όταν βρίσκεστε ενώπιόν της αυτοπροσώπως. Αν η διοίκηση δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, τότε –και προκειμένου να μπορέσετε ν’ αποδείξετε ότι «δεν είστε ελέφαντες», ιδιαίτερα δε όταν «κινδυνεύετε» από την καθυστερηση- μπορείτε να αιτηθείτε εξωδίκως να κληθείτε να καταθέσετε αίτηση με το περιεχόμενο που αναφέρεται στο εξώδικό σας!
Μπορείτε να απευθύνεστε στην Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, προκειμένου να βοηθηθείτε στη σύνταξη της εξώδικης δήλωσης- πρόσκλησης-διαμαρτυρίας, στο τηλέφωνο 210-6920141 και προκειμένου να σας δοθεί ραντεβού για δωρεάν ατομική νομική συμβουλευτική, εφόσον παραβιάζονται ατομικά σας δικαιώματα.
Εδώ http://www.ypes.gr/el/MigrationSocialIntegration/diefthinsi_ithageneias/Entypa_aithsewn/ θα βρείτε έντυπα αιτήσεων για :
1. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ανήλικο τέκνο που γεννήθηκε στην Ελλάδα από αλλοδαπούς γονείς (άρθ.1Α, παρ.1 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας & άρθ.24, παρ.2 του ν.3838/2010)
2. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ανήλικο τέκνο αλλοδαπών που φοίτησε σε Ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα (άρθ.1Α, παρ.2 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας)
3. Αίτηση-Δήλωση για απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας από ενήλικο αλλοδαπό που είτε γεννήθηκε στην Ελλάδα, είτε έχει φοιτήσει σε Ελληνικό σχολείο στην Ελλάδα (άρθ.1Α, παρ.6 του ισχύοντος Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας & άρθ.24, παρ.1 του ν.3838/2010)
Δεδομένης της σύγχυσης που δείχνει να επικρατεί όσον αφορά τις νέες ρυθμίσεις για τους ενηλίκους, κρίνουμε σκόπιμο να παράσχουμε τις ακόλουθες συνοπτικές διευκρινίσεις:
ΟΣΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩ ΤΩΝ 18 ΕΤΩΝ
• Όσοι κατά τη δημοσίευση του Νόμου (24-3-2010) ήταν άνω των 18 ετών (ακομα κι αν ήταν 80 ετών) και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή έχουν πάει στο Ελληνικό σχολείο (6ετία), εντάσσονται στο καθεστώς του άρθρου 1Α και θα πρέπει να καταβάλουν παράβολο 100 Ευρώ. Η καταληκτική ημερομηνία για την υποβολή της αίτησης (για την ομάδα αυτήν) είναι η 24η Μαρτίου του 2013.
• Όσοι είναι άνω των 18 ετών και δεν έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή δεν έχουν συμπληρώσει 6 χρόνια φοίτησης σε Ελληνικό σχολείο, εντάσσονται στο καθεστώς του άρθρου 2 του Ν.3838 και θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να καταθέσουν παράβολο 700 Ευρώ, ενώ παράλληλα θα πρέπει να αποδείξουν:
Ι) Είτε 5 χρόνια νόμιμης παραμονής (συμπληρωμένα έως την 24η Μαρτίου 2010)
ΙΙ) Είτε, αν δεν έχουν συμπληρώσει 5ετία στις 24 Μαρτίου 2010, θα πρέπει να περιμένουν να συμπληρώσουν 7 έτη νόμιμης παραμονής προτού υποβάλλουν την αίτηση πολιτογράφησης.
Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει Υπουργική Απόφαση και δεν έχουν δοθεί στους Δήμους Αιτήσεις και εγκύκλιοι για τις προϋποθέσεις και τα δικαιολογητικά κτήσης Ελληνικής Ιθαγένειας με πολιτογράφηση για ενήλικες που έχουν συμπληρώσει πενταετή ή επταετή νόμιμη διαμονή.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη συγκέντρωση δικαιολογητικών, την εφαρμογή του Ν.3838/2010, αλλά και –ιδίως- για παραβιάσεις σχετικά με την εφαρμογή του, μπορείτε να επικοινωνείτε μαζί μας στο τηλέφωνο 210-6920141 ή να κάνετε χρήση του on line legal aid στον ιστοχώρο μας www.hahur.com.
Παρά τις «δυσχέρειες» που απέκλεισαν μέχρι σήμερα την εφαρμογή του Νόμου 3838/2010, οι οποίες κάθε άλλο παρά μια «ευοίωνη αρχή» συνιστούν για τη νέα κατάσταση, ελπίζουμε ν’ αρθούν σύντομα τα εμπόδια κι ευχόμαστε καλή αρχή, τόσο στους αιτούντες όσο και στους εφαρμοστές του Νόμου. καλούμε σε επαγρύπνηση για την εφαρμογή του, τις ΜΚΟ και συλλογικότητες, αλλά και τα άτομα που εργάσθηκαν για να δουν ένα Νόμο σαν τον 3838 να γεννιέται και ο οποίος –παρά τις υπαναχωρήσεις από τις αρχικές προθέσεις των εισηγητών του- αποτελεί ένα θετικό κείμενο για τα δικαιώματα των «παιδιών 2ης γενιάς».
Θα εξακολουθήσουμε να βρισκόμαστε στο πλευρό των «παιδιών των μεταναστών» προς την κατεύθυνση της σθεναρής διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους, συνεπείς στον αγώνα για την αλλαγή νοοτροπίας που θα πρέπει να συντελεστεί –με τη συμμετοχή όλων μας- στους κόλπους της Ελληνικής κοινωνίας, προκειμένου Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ (διότι περί αυτής πρόκειται, κι ΟΧΙ περί του μεταναστευτικού ζητήματος) να αντιμετωπίζεται με σεβασμό κι ευαισθησία από τους κοινωνούς και την Πολιτεία, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη.
Σάββατο 29 Μαΐου 2010
Λογοκρισία στο Ντοκυμαντέρ "Τα παιδία δεν παίζει"
Αναδημοσίευση από "Τα Νέα" της 29ης Μαϊου 2010
Του Δημήτρη Δανίκα
Απίστευτο. Μόλις το άκουσα, παραλίγο να γκρεµιστώ.
Μια φωνή από το τηλέφωνο µού αποκάλυπτε πως µάλλον επί χούντας ζω: Η επιτροπή του υπουργείου Παιδείας έκοψε το ντοκιµαντέρ «Τα παιδία δεν παίζει». Αντί άλλης απαντήσεως, µου ξέφυγε ένα «δεν είναι δυνατόν»!
Ηφωνή από την αρµοδία της εταιρείας που διακινεί αυτό το εξαιρετικό ντοκιµαντέρ. Για το οποίο έγραψα και εξακολουθώ να πιστεύω πως υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή όχι ελληνικές, πρέπει αµέσως το υπουργείο Παιδείας να το αναλάβει υπό την προστασία του και να το κυκλοφορήσει προς προβολή σε όλα τα σχολεία ολόκληρης της επικράτειας. Η απαγορευτική γνωµάτευση από µια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας αρµόδια για την καταλληλότητα ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Δηλαδή αν εισπράξεις το ΟΚ αυτής της επιτροπής - µία από τις χιλιάδες που έχουν φτιάξει οι κυβερνήσεις, συγκεντρώνοντας διά του ελέγχου τροµερές και κρυφές εξουσίες - τότε µε το χαρτί ανά χείρας πηγαίνεις στα σχολεία και µε τη σειρά τους οι καθηγητές προτρέπουν τα παιδιά να δουν αυτές τις ταινίες και τις θεατρικές παραστάσεις. Αστειότητες και υποκρισίες δηλαδή. Διότι τα παιδιά καταβροχθίζουν τόνους από αφασική, πορνογραφική και κακόγουστη ουσία. Ελευθέρως. Από τα κανάλια, το Δίκτυο και παντού. Εποµένως τέτοιες επιτροπές δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα παρά µόνο ίσως κάποιες εκδουλεύσεις και στηρίζουν µικρές εξουσίες που µας κάνουν την ζωή αφόρητη και ενίοτε εφιαλτική.
Μόλις µαθαίνω το περιστατικό, αµέσως επικοινωνώ µε το γραφείο Τύπου της υπουργού και ζητάω αν έχει την καλοσύνη να µε πάρει στο τηλέφωνο. Πράγµατι ύστερα από ένα λεπτό συνοµιλούσα µε την κυρία Αννα Διαµαντοπούλου «Με συγχωρείτε, αλλά µόλις έµαθα πως κάποια από τις επιτροπές σας θεώρησε ακατάλληλη µια από τις καλύτερες µαρτυρίες παιδιών που έχω δει στον ελληνικό κινηµατογράφο». «Κύριε Δανίκα, δεν έχω την παραµικρή ιδέα. Δώστε µου λίγο χρόνο. Μια µέρα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, αυτό το ντοκιµαντέρ είναι η ζωντανή απεικόνιση όλων αυτών που στα λόγια πιστεύει ο Γιώργος και το νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτενέργεια, πρωτοβουλία. Είναι µια αληθινή ιστορία τριών ελληνόπουλων ηλικίας µέχρι δώδεκα χρονών, δύο απ’ αυτά είναι κορτίσια, κι ενός µικρού από την Ουκρανία. Μοναχούλια τους, κόντρα σε µια υποβαθµισµένη γειτονιά της Πάτρας κινούν γη και ουρανό, φτάνουν µέχρι τον δήµαρχο και αναστατώνουν όλη την γραφειοκρατία προκειµένου να αποκτήσουν ένα τετραγωνικό µέτρο αλάνας. Ελεος!».
«Πιστέψτε µε, θα το ψάξω. Αλλά ποια επιτροπή εννοείτε;
Της εκπαιδευτικής τηλεόρασης;».
«Πραγµατικά, δεν ξέρω».
Εκεί τελειώνει η πρώτη επικοινωνία µου µε την υπουργό.
Μισή ώρα µετά επανέρχεται. Και σας βεβαιώ την πίστεψα. Από τον τόνο της φωνής της και από τον µικρό εφιάλτη που ανακάλυψε.
«Συµβαίνει ένας απίστευτος συγκεντρωτισµός. Υπάρχουν επιτροπές που επιλέγουν, εδώ από το κέντρο, τι πρέπει να βλέπουν τα παιδιά, ας πούµε των Γρεβενών. Απίστευτα πράγµατα». «Εντελώς χουντικά…» «Αυτό δεν συµβαίνει σε καµία χώρα της Ευρώπης. Ολα αυτά πρέπει να καταργηθούν το συντοµότερο. Θα βοηθήσει ο Καλλικράτης. Πρέπει να ψηφίσουµε νόµο.
Πάντως, τους είπα να ξανασυνεδριάσουν τη Δευτέρα γι’ αυτό το θέµα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, σας παρακαλώ. Δείτε την ταινία για να αντιληφθείτε το µέγεθος αυτού του µικρού εγκλήµατος. Εκοψαν ακριβώς αυτό που διαρκώς εξαγγέλλει το κόµµα σας».
«Κακό πρότυπο συµπεριφοράς»
Η επιτροπή ανήκει (διαβάζω ολόκληρο τον τίτλο) στον Ενιαίο Διοικητικό Τοµέα Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης Διευθύνσεως Συµβουλευτικού και Επαγγελµατικού Προσανατολισµού και Εκπαιδευτικής Δραστηριότητας». Θεέ µου. Σαν να βλέπω την «Δίκη» του Κάφκα. Από τα πρακτικά λοιπόν. Με τα ονόµατα των «λογοκριτών». Με την υπογραφή της υπευθύνου Ευσταθίας Φουσέκη:
Η κυρία Γκίκα: Η ταινία κουραστική (σχόλιο κριτικής), τα παιδιά βρίζουν (όχι, κάνουν τον σταυρό τους επί 24ώρου βάσεως), το µήνυµα είναι λάθος (το µήνυµα δηλαδή να ζητάς µισό πόντο αλάνας να παίξεις για να απαλλαγείς από την τηλεοπτική αφασία).
Κυρία Σακοπούλου: Κακό πρότυπο συµπεριφοράς για τα παιδιά γιατί τους δείχνει να έχουν δικαιώµατα χωρίς υποχρεώσεις (εννοεί επειδή τα τέσσερα αυτά πλάσµατα ζητούν, διεκδικούν το αυτονόητο. Μάλιστα, µια από τις δύο κοπέλες φωνάζει µέσα στον καηµό της «αρνούµαι να κάψω τον σκληρό µου δίσκο - εννοεί το µυαλό της - βλέποντας διαρκώς Ιnternet).
Κυρία Μαβίλη: Προφανώς οι χορηγοί δεν είδαν την ταινία. Αν την έβλεπαν, δεν θα την επιχορηγούσαν. Είναι σκληρό ριάλιτι επικίνδυνο για τα παιδιά. Εµφανίζει την Ελλάδα σαν τριτοκοσµική χώρα (µπράβο, η κυρία Μαβίλη, πάει ακόµα πιο πέρα.
Να µη βάζουν οι χορηγοί το χέρι στην τσέπη για τέτοιες ταινίες).
«Για µια αλάνα, ρε γαµώτο»
Δύο τα καλύτερα ντοκιµαντέρ των τελευταίων χρόνων: η «Αγονη γραµµή: Πάρβας» του Γεράσιµου Ρήγα και «Τα παιδία δεν παίζει» της Αγγελης Ανδρικοπούλου και του Αργύρη Τσεπελίκα.
Οπου τέσσερα εξαιρετικά πλάσµατα, µέσα σε τριτοκοσµικές γειτονιές της Πάτρας, διεκδικούν µερικά τετραγωνικά µέτρα αλάνας για να παίζουν µπάλα. «Τα τέσσερα µας αρκούν. Για εµάς είναι γηπεδάρα». Ετσι βρίσκουν έναν χώρο και κόντρα σε γονείς, γείτονες και ολόκληρο το γραφειοκρατικό σύστηµα της δηµαρχίας καταφέρνουν ν’ αλλάξουν τον µικρό τους κόσµο. Αυτό και τίποτε άλλο. Εντελώς αυθεντικά. Με δική τους πρωτοβουλία.
Τι να πει κανείς. Το απλό.
Μικρό, απειροελάχιστο δείγµα της ελεύθερης πτώσης αυτής της χώρας. Πριν από τους οικονοµικούς δείκτες.
Πριν από δραχµές και euro. Ολόκληρο το σύστηµα για τα σκουπίδια. Κύριοι επτωχεύσαµε. Ως ιδέες, ως πρόοδος, ως δηµιουργία, ως αλληλεγγύη, ως ανθρωπιά, ως ευαισθησία. Ενθάδε κείται η σαπίλα. Αντε γεια!
Του Δημήτρη Δανίκα
Απίστευτο. Μόλις το άκουσα, παραλίγο να γκρεµιστώ.
Μια φωνή από το τηλέφωνο µού αποκάλυπτε πως µάλλον επί χούντας ζω: Η επιτροπή του υπουργείου Παιδείας έκοψε το ντοκιµαντέρ «Τα παιδία δεν παίζει». Αντί άλλης απαντήσεως, µου ξέφυγε ένα «δεν είναι δυνατόν»!
Ηφωνή από την αρµοδία της εταιρείας που διακινεί αυτό το εξαιρετικό ντοκιµαντέρ. Για το οποίο έγραψα και εξακολουθώ να πιστεύω πως υπό κανονικές συνθήκες, δηλαδή όχι ελληνικές, πρέπει αµέσως το υπουργείο Παιδείας να το αναλάβει υπό την προστασία του και να το κυκλοφορήσει προς προβολή σε όλα τα σχολεία ολόκληρης της επικράτειας. Η απαγορευτική γνωµάτευση από µια επιτροπή του υπουργείου Παιδείας αρµόδια για την καταλληλότητα ταινιών και θεατρικών παραστάσεων. Δηλαδή αν εισπράξεις το ΟΚ αυτής της επιτροπής - µία από τις χιλιάδες που έχουν φτιάξει οι κυβερνήσεις, συγκεντρώνοντας διά του ελέγχου τροµερές και κρυφές εξουσίες - τότε µε το χαρτί ανά χείρας πηγαίνεις στα σχολεία και µε τη σειρά τους οι καθηγητές προτρέπουν τα παιδιά να δουν αυτές τις ταινίες και τις θεατρικές παραστάσεις. Αστειότητες και υποκρισίες δηλαδή. Διότι τα παιδιά καταβροχθίζουν τόνους από αφασική, πορνογραφική και κακόγουστη ουσία. Ελευθέρως. Από τα κανάλια, το Δίκτυο και παντού. Εποµένως τέτοιες επιτροπές δεν εξυπηρετούν απολύτως τίποτα παρά µόνο ίσως κάποιες εκδουλεύσεις και στηρίζουν µικρές εξουσίες που µας κάνουν την ζωή αφόρητη και ενίοτε εφιαλτική.
Μόλις µαθαίνω το περιστατικό, αµέσως επικοινωνώ µε το γραφείο Τύπου της υπουργού και ζητάω αν έχει την καλοσύνη να µε πάρει στο τηλέφωνο. Πράγµατι ύστερα από ένα λεπτό συνοµιλούσα µε την κυρία Αννα Διαµαντοπούλου «Με συγχωρείτε, αλλά µόλις έµαθα πως κάποια από τις επιτροπές σας θεώρησε ακατάλληλη µια από τις καλύτερες µαρτυρίες παιδιών που έχω δει στον ελληνικό κινηµατογράφο». «Κύριε Δανίκα, δεν έχω την παραµικρή ιδέα. Δώστε µου λίγο χρόνο. Μια µέρα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, αυτό το ντοκιµαντέρ είναι η ζωντανή απεικόνιση όλων αυτών που στα λόγια πιστεύει ο Γιώργος και το νέο ΠΑΣΟΚ. Αυτενέργεια, πρωτοβουλία. Είναι µια αληθινή ιστορία τριών ελληνόπουλων ηλικίας µέχρι δώδεκα χρονών, δύο απ’ αυτά είναι κορτίσια, κι ενός µικρού από την Ουκρανία. Μοναχούλια τους, κόντρα σε µια υποβαθµισµένη γειτονιά της Πάτρας κινούν γη και ουρανό, φτάνουν µέχρι τον δήµαρχο και αναστατώνουν όλη την γραφειοκρατία προκειµένου να αποκτήσουν ένα τετραγωνικό µέτρο αλάνας. Ελεος!».
«Πιστέψτε µε, θα το ψάξω. Αλλά ποια επιτροπή εννοείτε;
Της εκπαιδευτικής τηλεόρασης;».
«Πραγµατικά, δεν ξέρω».
Εκεί τελειώνει η πρώτη επικοινωνία µου µε την υπουργό.
Μισή ώρα µετά επανέρχεται. Και σας βεβαιώ την πίστεψα. Από τον τόνο της φωνής της και από τον µικρό εφιάλτη που ανακάλυψε.
«Συµβαίνει ένας απίστευτος συγκεντρωτισµός. Υπάρχουν επιτροπές που επιλέγουν, εδώ από το κέντρο, τι πρέπει να βλέπουν τα παιδιά, ας πούµε των Γρεβενών. Απίστευτα πράγµατα». «Εντελώς χουντικά…» «Αυτό δεν συµβαίνει σε καµία χώρα της Ευρώπης. Ολα αυτά πρέπει να καταργηθούν το συντοµότερο. Θα βοηθήσει ο Καλλικράτης. Πρέπει να ψηφίσουµε νόµο.
Πάντως, τους είπα να ξανασυνεδριάσουν τη Δευτέρα γι’ αυτό το θέµα» «Κυρία Διαµαντοπούλου, σας παρακαλώ. Δείτε την ταινία για να αντιληφθείτε το µέγεθος αυτού του µικρού εγκλήµατος. Εκοψαν ακριβώς αυτό που διαρκώς εξαγγέλλει το κόµµα σας».
«Κακό πρότυπο συµπεριφοράς»
Η επιτροπή ανήκει (διαβάζω ολόκληρο τον τίτλο) στον Ενιαίο Διοικητικό Τοµέα Πρωτοβάθµιας και Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης Διευθύνσεως Συµβουλευτικού και Επαγγελµατικού Προσανατολισµού και Εκπαιδευτικής Δραστηριότητας». Θεέ µου. Σαν να βλέπω την «Δίκη» του Κάφκα. Από τα πρακτικά λοιπόν. Με τα ονόµατα των «λογοκριτών». Με την υπογραφή της υπευθύνου Ευσταθίας Φουσέκη:
Η κυρία Γκίκα: Η ταινία κουραστική (σχόλιο κριτικής), τα παιδιά βρίζουν (όχι, κάνουν τον σταυρό τους επί 24ώρου βάσεως), το µήνυµα είναι λάθος (το µήνυµα δηλαδή να ζητάς µισό πόντο αλάνας να παίξεις για να απαλλαγείς από την τηλεοπτική αφασία).
Κυρία Σακοπούλου: Κακό πρότυπο συµπεριφοράς για τα παιδιά γιατί τους δείχνει να έχουν δικαιώµατα χωρίς υποχρεώσεις (εννοεί επειδή τα τέσσερα αυτά πλάσµατα ζητούν, διεκδικούν το αυτονόητο. Μάλιστα, µια από τις δύο κοπέλες φωνάζει µέσα στον καηµό της «αρνούµαι να κάψω τον σκληρό µου δίσκο - εννοεί το µυαλό της - βλέποντας διαρκώς Ιnternet).
Κυρία Μαβίλη: Προφανώς οι χορηγοί δεν είδαν την ταινία. Αν την έβλεπαν, δεν θα την επιχορηγούσαν. Είναι σκληρό ριάλιτι επικίνδυνο για τα παιδιά. Εµφανίζει την Ελλάδα σαν τριτοκοσµική χώρα (µπράβο, η κυρία Μαβίλη, πάει ακόµα πιο πέρα.
Να µη βάζουν οι χορηγοί το χέρι στην τσέπη για τέτοιες ταινίες).
«Για µια αλάνα, ρε γαµώτο»
Δύο τα καλύτερα ντοκιµαντέρ των τελευταίων χρόνων: η «Αγονη γραµµή: Πάρβας» του Γεράσιµου Ρήγα και «Τα παιδία δεν παίζει» της Αγγελης Ανδρικοπούλου και του Αργύρη Τσεπελίκα.
Οπου τέσσερα εξαιρετικά πλάσµατα, µέσα σε τριτοκοσµικές γειτονιές της Πάτρας, διεκδικούν µερικά τετραγωνικά µέτρα αλάνας για να παίζουν µπάλα. «Τα τέσσερα µας αρκούν. Για εµάς είναι γηπεδάρα». Ετσι βρίσκουν έναν χώρο και κόντρα σε γονείς, γείτονες και ολόκληρο το γραφειοκρατικό σύστηµα της δηµαρχίας καταφέρνουν ν’ αλλάξουν τον µικρό τους κόσµο. Αυτό και τίποτε άλλο. Εντελώς αυθεντικά. Με δική τους πρωτοβουλία.
Τι να πει κανείς. Το απλό.
Μικρό, απειροελάχιστο δείγµα της ελεύθερης πτώσης αυτής της χώρας. Πριν από τους οικονοµικούς δείκτες.
Πριν από δραχµές και euro. Ολόκληρο το σύστηµα για τα σκουπίδια. Κύριοι επτωχεύσαµε. Ως ιδέες, ως πρόοδος, ως δηµιουργία, ως αλληλεγγύη, ως ανθρωπιά, ως ευαισθησία. Ενθάδε κείται η σαπίλα. Αντε γεια!
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΣΠ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΣΤΣΑΣ
Με αφορμή κάποια δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, που ανακάλυψαν με έκπληξη πολίτες τρίτων χωρών να έχουν συγκεντρωθεί στην ευρύτερη περιοχή του λιμανιού της Ηγουμενίτσας και να διαβιούν σε αυτοσχέδιο καταυλισμό υπό άθλιες συνθήκες περιμένοντας ευκαιρία να φύγουν λαθραία στην Ιταλία,
θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε τα εξής:
Πριν από περίπου ένα χρόνο, παρόμοια κατάσταση με αυτή που έχει δημιουργηθεί τώρα στην Ηγουμενίτσα υπήρχε στο λιμάνι της Πάτρας. Και τότε, άνθρωποι από τρίτες χώρες παρέμεναν προσωρινά σε αυτοσχέδιο καταυλισμό με άθλιες συνθήκες υγιεινής, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να φύγουν προς Ιταλία. Τότε, και συγκεκριμένα στις 12/7/2009, η «απάντηση» της Ελληνικής πολιτείας ήταν «επιχείρηση σκούπα» και κατεδάφιση του καταυλισμού.
Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που εκδιώχθηκαν από την Πάτρα είναι αυτοί που τώρα βρίσκονται στην Ηγουμενίτσα, μαζί φυσικά και με άλλους, καινούργιους απελπισμένους. Επίσης είναι προφανές ότι αν εκδιωχθούν και από εκεί, θα προσπαθήσουν να βρουν ένα άλλo σημείο συγκέντρωσης πριν αποπειραθούν να εγκαταλείψουν το Ελληνικό έδαφος για μια άλλη πιο φιλόξενη Ευρωπαϊκή χώρα.
Όσο η Ελλάδα εξακολουθεί να μην τηρεί τις νομικές της υποχρεώσεις (που προβλέπονται από τη διεθνή, ευρωπαϊκή αλλά και ελληνική νομοθεσία), όσο εξακολουθεί να διατηρεί μια διαδικασία ασύλου-ντροπή (με απίστευτες καθυστερήσεις και παρακωλύσεις στην παραλαβή και εξέταση των αιτημάτων, με συνεντεύξεις που διεξάγονται από ανεπαρκείς υπαλλήλους και διερμηνείς, με μηδαμινά ποσοστά αναγνώρισης προσφύγων και κατάργηση του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας), όσο οι παροχές προς τους αιτούντες άσυλο παραμένουν ανύπαρκτες (συμπεριλαμβανομένης και της στέγασης) και όσο η συμπεριφορά των αρχών παραμένει απαράδεκτη (με επιχειρήσεις «σκούπα» εναντίον ακόμη και ανηλίκων ή οικογενειών, με ανοχή συμπεριφορών ρατσιστικής βίας προερχόμενες από Έλληνες πολίτες), οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να στοιβάζονται σε προσωρινούς καταυλισμούς και θα συνεχίσουν να προσπαθούν –χάνοντας συχνά τη ζωής τους- να κρυφτούν σε κάποια νταλίκα και κατόπιν στο πλοίο, που θα τους πάρει μακριά από την αφιλόξενη Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι αν όλοι εμείς θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε όλη αυτή την προαναφερόμενη κατάσταση, που μας προσβάλλει και μας εκθέτει, παριστάνοντας απλά τους έκπληκτους.
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε τα εξής:
Πριν από περίπου ένα χρόνο, παρόμοια κατάσταση με αυτή που έχει δημιουργηθεί τώρα στην Ηγουμενίτσα υπήρχε στο λιμάνι της Πάτρας. Και τότε, άνθρωποι από τρίτες χώρες παρέμεναν προσωρινά σε αυτοσχέδιο καταυλισμό με άθλιες συνθήκες υγιεινής, περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να φύγουν προς Ιταλία. Τότε, και συγκεκριμένα στις 12/7/2009, η «απάντηση» της Ελληνικής πολιτείας ήταν «επιχείρηση σκούπα» και κατεδάφιση του καταυλισμού.
Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι που εκδιώχθηκαν από την Πάτρα είναι αυτοί που τώρα βρίσκονται στην Ηγουμενίτσα, μαζί φυσικά και με άλλους, καινούργιους απελπισμένους. Επίσης είναι προφανές ότι αν εκδιωχθούν και από εκεί, θα προσπαθήσουν να βρουν ένα άλλo σημείο συγκέντρωσης πριν αποπειραθούν να εγκαταλείψουν το Ελληνικό έδαφος για μια άλλη πιο φιλόξενη Ευρωπαϊκή χώρα.
Όσο η Ελλάδα εξακολουθεί να μην τηρεί τις νομικές της υποχρεώσεις (που προβλέπονται από τη διεθνή, ευρωπαϊκή αλλά και ελληνική νομοθεσία), όσο εξακολουθεί να διατηρεί μια διαδικασία ασύλου-ντροπή (με απίστευτες καθυστερήσεις και παρακωλύσεις στην παραλαβή και εξέταση των αιτημάτων, με συνεντεύξεις που διεξάγονται από ανεπαρκείς υπαλλήλους και διερμηνείς, με μηδαμινά ποσοστά αναγνώρισης προσφύγων και κατάργηση του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας), όσο οι παροχές προς τους αιτούντες άσυλο παραμένουν ανύπαρκτες (συμπεριλαμβανομένης και της στέγασης) και όσο η συμπεριφορά των αρχών παραμένει απαράδεκτη (με επιχειρήσεις «σκούπα» εναντίον ακόμη και ανηλίκων ή οικογενειών, με ανοχή συμπεριφορών ρατσιστικής βίας προερχόμενες από Έλληνες πολίτες), οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να στοιβάζονται σε προσωρινούς καταυλισμούς και θα συνεχίσουν να προσπαθούν –χάνοντας συχνά τη ζωής τους- να κρυφτούν σε κάποια νταλίκα και κατόπιν στο πλοίο, που θα τους πάρει μακριά από την αφιλόξενη Ελλάδα.
Το ερώτημα είναι αν όλοι εμείς θα συνεχίσουμε να ανεχόμαστε όλη αυτή την προαναφερόμενη κατάσταση, που μας προσβάλλει και μας εκθέτει, παριστάνοντας απλά τους έκπληκτους.
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
Απαραίτητη προϋπόθεση η Συνταγματικότητα για την εφαρμογή των μέτρων του ΔΝΤ - Το παράδειγμα της Λετονίας
Αναδημοσίευση από www.tvxs.gr
Η ακύρωση του αντιασφαλιστικού νόμου της κυβέρνησης της Λετονίας, ο οποίος ψηφίσθηκε κατ' επιταγήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν από λίγους μήνες, ανοίγει τον δρόμο για δικαστική ανατροπή των αντίστοιχων νομοθετημάτων που προωθούνται εσπευσμένα και στην Ελλάδα.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας κατήργησε τον περασμένο Δεκέμβριο ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις που επέβαλλαν μαζικές περικοπές συντάξεων από 10% έως και 70%, οι οποίες είχαν θεσπιστεί στο όνομα της «σωτηρίας του ασφαλιστικού συστήματος». Η απόφαση αυτή της λετονικής δικαιοσύνης δημιουργεί ευνοϊκές νομικές προϋποθέσεις για ακύρωση του προωθούμενου ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου, κάτι που θα μπορούσε να στηριχτεί με την επίκληση των συνταγματικών αρχών της προστασίας του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, όπως έγινε στην Λετονία.
«Οι διεθνείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι κρατικές Αρχές (υπουργικό συμβούλιο) απέναντι σε διεθνείς δανειστές δεν είναι ικανές από μόνες τους να δικαιολογήσουν οποιονδήποτε περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», αποφάσισαν οι Λετονοί δικαστές, υπογραμμίζοντας ότι «θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών τα οποία στηρίζονται στο Σύνταγμα είναι υποχρεωτικά για τον νομοθέτη, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του κράτους». Το άρθρο 109 του λετονικού Συντάγματος προβλέπει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης λόγω ηλικίας, ατυχήματος, ανεργίας κ.ά.
Οι Λετονοί δικαστές δέχονται ότι το κράτος έχει τη δυνατότητα επιλογών για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος., όμως, τα μέτρα που λαμβάνει πρέπει να είναι επαρκώς τεκμηριωμένα, να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και να μην καταργούν δικαιώματα που είχαν ήδη παραχωρηθεί στους πολίτες.
Αντίστοιχα, το άρθρο 22 παράγραφος 5 και το άρθρο 25 του ελληνικού Συντάγματος επιβάλλουν στο κράτος να μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση ως ο νόμος ορίζει και να εγγυάται την αρχή του κοινωνικού κράτους. Οι όποιοι περιορισμοί πρέπει να προβλέπονται ρητά και να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.
«Το λετονικό δικαστήριο έκρινε αντίθετες με τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας τις δημοσιονομικές συμφωνίες της χώρας με τους διεθνείς δανειστές της (ΔΝΤ και Ε.Ε.). Οι συμφωνίες αυτές, όπως και στη χώρα μας, δεν μπορούν να χρησιμεύουν ως επιχείρημα για περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», σχολίασε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία ο καθηγητής του Εργατικού Δικαίου, Αλ. Μητρόπουλος.
«...Οι κεκτημένες εγγυήσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν εκποιούνται. Η δε τήρησή τους διασφαλίζεται τελικώς από τους δικαστές, η ανεξαρτησία και η συνταγματική νομιμοποίηση των οποίων αποδεσμεύουν τις αποφάσεις τους από τη στάθμιση του πολιτικού κόστους... Ο αποτελεσματικός δικαστικός έλεγχος των εθνικών μέτρων εφαρμογής των προγραμμάτων διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ δεν είναι a priori ασυμβίβαστος με την υλοποίηση εαυτών των προγραμμάτων, όπως συνάγεται από πρόσφατη (Μάρτιος) έκθεση του ΔΝΤ για τη Λετονία. Ο εθνικός δικαστής έχει έναν κρίσιμο ρόλο ως προς την υλοποίηση αυτή, καθώς, τη στιγμή που θέτει όρια στην αποδοχή των υποδείξεων του ΔΝΤ, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στον εξορθολογισμό και στη βελτίωση των σχετικών κρατικών επιλογών» σημειώνει μεταξύ άλλων σε σχόλιό του για την απόφαση των Λετονών δικαστών, στην εφημερίδα Δημοσίου ΔΙκαίου, ο καθηγητής της ΝΟμικής Σχολής Αθηνών, Κ. Γιαννακόπουλος.
ΔΝΤ: Καμία επαναδιαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό
Σήμερα παραδίδεται στον Ανδρέα Λοβέρδο η αναλογιστική μελέτη για το Ασφαλιστικό, βάσει της οποίας ο υπουργός Εργασίας λέει ότι θα προσπαθήσει να πείσει το Δ.Ν.Τ για ηπιότερες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Ωστόσο, εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν επιμένουν ότι έχουν διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για πλήρη εφαρμογή του μνημονίου με την τρόικα και αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «δεν αναμένει ότι θα γίνει πραγματική επαναδιαπραγμάτευση» με την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν) των όρων του Μνημονίου-συμφωνίας που έχει υπογράψει μαζί τους η Ελλάδα για τη δημοσιονομική εξυγίανσή της. Την άποψη αυτή διατύπωσε χθες ο Αμαντέο Αλταφάζ, εκπροσωπος Τύπου του αρμόδιου για τις οικονομικές υποθέσεις επιτρόπου Όλι Ρεν.
Η Ελλάδα είναι πλήρως δεσμευμένη στην εφαρμογή του προγράμματος που έχει συμφωνήσει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δεν επιδιώκει να ξανανοίξει θέματα, περιλαμβανόμενου του θέματος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, δήλωσε χθες εκπρόσωπος του ΔΝΤ. «Οι ελληνικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι παραμένουν σταθερές προσηλωμένες στο πρόγραμμα και δεν έχουν καμία πρόθεση να ανοίξουν εκ νέου ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος», αναφέρει εκπρόσωπος του ΔΝΤ σε email προς το Reuters. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις εκπροσώπου της Κομισιόν, ο οποίος υπογράμμισε ότι το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένο με το μνημόνιο.
Παράλληλα η Κομισιόν δηλώνει κατηγορηματικά ότι το Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας-Ε.Ε. και ΔΝΤ έχει δημοσιευθεί «και δεν περιέχει μυστικές ρήτρες», λόγω των δημοσιευμάτων από γερμανικές εφημερίδες, σύμφωνα με τα οποία αν συνταγματικό δικαστήριο κράτους-μέλους ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφανθεί ότι η συμφωνία είναι αντισυνταγματική, τότε ακυρώνεται ο μηχανισμός βοήθειας.
Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ημερησία, Καθημερινή
Η ακύρωση του αντιασφαλιστικού νόμου της κυβέρνησης της Λετονίας, ο οποίος ψηφίσθηκε κατ' επιταγήν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν από λίγους μήνες, ανοίγει τον δρόμο για δικαστική ανατροπή των αντίστοιχων νομοθετημάτων που προωθούνται εσπευσμένα και στην Ελλάδα.
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Λετονίας κατήργησε τον περασμένο Δεκέμβριο ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις που επέβαλλαν μαζικές περικοπές συντάξεων από 10% έως και 70%, οι οποίες είχαν θεσπιστεί στο όνομα της «σωτηρίας του ασφαλιστικού συστήματος». Η απόφαση αυτή της λετονικής δικαιοσύνης δημιουργεί ευνοϊκές νομικές προϋποθέσεις για ακύρωση του προωθούμενου ασφαλιστικού νόμου Λοβέρδου, κάτι που θα μπορούσε να στηριχτεί με την επίκληση των συνταγματικών αρχών της προστασίας του κοινωνικού κράτους δικαίου και της αναλογικότητας, όπως έγινε στην Λετονία.
«Οι διεθνείς δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι κρατικές Αρχές (υπουργικό συμβούλιο) απέναντι σε διεθνείς δανειστές δεν είναι ικανές από μόνες τους να δικαιολογήσουν οποιονδήποτε περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», αποφάσισαν οι Λετονοί δικαστές, υπογραμμίζοντας ότι «θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών τα οποία στηρίζονται στο Σύνταγμα είναι υποχρεωτικά για τον νομοθέτη, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση του κράτους». Το άρθρο 109 του λετονικού Συντάγματος προβλέπει ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα κοινωνικής ασφάλισης λόγω ηλικίας, ατυχήματος, ανεργίας κ.ά.
Οι Λετονοί δικαστές δέχονται ότι το κράτος έχει τη δυνατότητα επιλογών για τη σωτηρία του ασφαλιστικού συστήματος., όμως, τα μέτρα που λαμβάνει πρέπει να είναι επαρκώς τεκμηριωμένα, να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας και να μην καταργούν δικαιώματα που είχαν ήδη παραχωρηθεί στους πολίτες.
Αντίστοιχα, το άρθρο 22 παράγραφος 5 και το άρθρο 25 του ελληνικού Συντάγματος επιβάλλουν στο κράτος να μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση ως ο νόμος ορίζει και να εγγυάται την αρχή του κοινωνικού κράτους. Οι όποιοι περιορισμοί πρέπει να προβλέπονται ρητά και να μην παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας.
«Το λετονικό δικαστήριο έκρινε αντίθετες με τη δημοκρατική αρχή και την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας τις δημοσιονομικές συμφωνίες της χώρας με τους διεθνείς δανειστές της (ΔΝΤ και Ε.Ε.). Οι συμφωνίες αυτές, όπως και στη χώρα μας, δεν μπορούν να χρησιμεύουν ως επιχείρημα για περιορισμό θεμελιωδών δικαιωμάτων», σχολίασε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία ο καθηγητής του Εργατικού Δικαίου, Αλ. Μητρόπουλος.
«...Οι κεκτημένες εγγυήσεις των θεμελιωδών δικαιωμάτων δεν εκποιούνται. Η δε τήρησή τους διασφαλίζεται τελικώς από τους δικαστές, η ανεξαρτησία και η συνταγματική νομιμοποίηση των οποίων αποδεσμεύουν τις αποφάσεις τους από τη στάθμιση του πολιτικού κόστους... Ο αποτελεσματικός δικαστικός έλεγχος των εθνικών μέτρων εφαρμογής των προγραμμάτων διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ δεν είναι a priori ασυμβίβαστος με την υλοποίηση εαυτών των προγραμμάτων, όπως συνάγεται από πρόσφατη (Μάρτιος) έκθεση του ΔΝΤ για τη Λετονία. Ο εθνικός δικαστής έχει έναν κρίσιμο ρόλο ως προς την υλοποίηση αυτή, καθώς, τη στιγμή που θέτει όρια στην αποδοχή των υποδείξεων του ΔΝΤ, μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στον εξορθολογισμό και στη βελτίωση των σχετικών κρατικών επιλογών» σημειώνει μεταξύ άλλων σε σχόλιό του για την απόφαση των Λετονών δικαστών, στην εφημερίδα Δημοσίου ΔΙκαίου, ο καθηγητής της ΝΟμικής Σχολής Αθηνών, Κ. Γιαννακόπουλος.
ΔΝΤ: Καμία επαναδιαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό
Σήμερα παραδίδεται στον Ανδρέα Λοβέρδο η αναλογιστική μελέτη για το Ασφαλιστικό, βάσει της οποίας ο υπουργός Εργασίας λέει ότι θα προσπαθήσει να πείσει το Δ.Ν.Τ για ηπιότερες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό σύστημα. Ωστόσο, εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Κομισιόν επιμένουν ότι έχουν διαβεβαιώσεις της ελληνικής κυβέρνησης για πλήρη εφαρμογή του μνημονίου με την τρόικα και αποκλείουν κάθε ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «δεν αναμένει ότι θα γίνει πραγματική επαναδιαπραγμάτευση» με την τρόικα (ΔΝΤ, ΕΚΤ, Κομισιόν) των όρων του Μνημονίου-συμφωνίας που έχει υπογράψει μαζί τους η Ελλάδα για τη δημοσιονομική εξυγίανσή της. Την άποψη αυτή διατύπωσε χθες ο Αμαντέο Αλταφάζ, εκπροσωπος Τύπου του αρμόδιου για τις οικονομικές υποθέσεις επιτρόπου Όλι Ρεν.
Η Ελλάδα είναι πλήρως δεσμευμένη στην εφαρμογή του προγράμματος που έχει συμφωνήσει με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και δεν επιδιώκει να ξανανοίξει θέματα, περιλαμβανόμενου του θέματος της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης, δήλωσε χθες εκπρόσωπος του ΔΝΤ. «Οι ελληνικές αρχές επιβεβαίωσαν ότι παραμένουν σταθερές προσηλωμένες στο πρόγραμμα και δεν έχουν καμία πρόθεση να ανοίξουν εκ νέου ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των μεταρρυθμίσεων του συνταξιοδοτικού συστήματος», αναφέρει εκπρόσωπος του ΔΝΤ σε email προς το Reuters. Στο ίδιο μήκος κύματος ήταν και οι δηλώσεις εκπροσώπου της Κομισιόν, ο οποίος υπογράμμισε ότι το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό πρέπει να είναι ευθυγραμμισμένο με το μνημόνιο.
Παράλληλα η Κομισιόν δηλώνει κατηγορηματικά ότι το Μνημόνιο Συνεννόησης μεταξύ Ελλάδας-Ε.Ε. και ΔΝΤ έχει δημοσιευθεί «και δεν περιέχει μυστικές ρήτρες», λόγω των δημοσιευμάτων από γερμανικές εφημερίδες, σύμφωνα με τα οποία αν συνταγματικό δικαστήριο κράτους-μέλους ή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφανθεί ότι η συμφωνία είναι αντισυνταγματική, τότε ακυρώνεται ο μηχανισμός βοήθειας.
Πηγή: Ελευθεροτυπία, Ημερησία, Καθημερινή
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Η Ύπατη Αρμοστεία καλεί τα κράτη να σεβαστούν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους τηρώντας την αρχή της μη επαναπροώθησης στην περίπτωση της Σομαλίας
Στις 11 Μαΐου, η Ύπατη Αρμοστεία εξέδωσε νέες κατευθυντήριες οδηγίες σχετικά με τις ανάγκες προστασίας των Σομαλών αιτούντων άσυλο. Μια μέρα μετά, ενημερώσαμε τους δωρητές μας για την επιδεινούμενη κατάσταση στη Σομαλία.
Σήμερα, καλούμε όλα τα κράτη να τηρήσουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους σχετικά με την αρχή της μη επαναπροώθησης. Οι επιστροφές στην κεντρική και νότια Σομαλία πρέπει να πραγματοποιούνται σε αυστηρά εθελοντική βάση.
Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλη απόκλιση στην πρακτική των κρατών όσον αφορά την αξιολόγηση των αναγκών προστασίας. Τους περασμένους μήνες σημειώθηκαν διάφορα περιστατικά επιστροφών. Από τότε που ανακοινώθηκαν οι κατευθυντήριες οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας, έχουν αναφερθεί επιπλέον απελάσεις τουλάχιστον 100 Σομαλών από τη Σαουδική Αραβία στο Μογκαντίσου, στα μέσα Μαΐου.
Η Ύπατη Αρμοστεία ανησυχεί για την τραγική κατάσταση των Σομαλών ανά τον κόσμο και πιστεύει ότι απαιτείται μια σταθερή διεθνής προσέγγιση προκειμένου να διασφαλιστεί η διεθνής προστασία των Σομαλών προσφύγων. Για μια ακόμα φορά καλούμε τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψη τις νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας.
Σήμερα, καλούμε όλα τα κράτη να τηρήσουν τις διεθνείς υποχρεώσεις τους σχετικά με την αρχή της μη επαναπροώθησης. Οι επιστροφές στην κεντρική και νότια Σομαλία πρέπει να πραγματοποιούνται σε αυστηρά εθελοντική βάση.
Δυστυχώς, υπάρχει μεγάλη απόκλιση στην πρακτική των κρατών όσον αφορά την αξιολόγηση των αναγκών προστασίας. Τους περασμένους μήνες σημειώθηκαν διάφορα περιστατικά επιστροφών. Από τότε που ανακοινώθηκαν οι κατευθυντήριες οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας, έχουν αναφερθεί επιπλέον απελάσεις τουλάχιστον 100 Σομαλών από τη Σαουδική Αραβία στο Μογκαντίσου, στα μέσα Μαΐου.
Η Ύπατη Αρμοστεία ανησυχεί για την τραγική κατάσταση των Σομαλών ανά τον κόσμο και πιστεύει ότι απαιτείται μια σταθερή διεθνής προσέγγιση προκειμένου να διασφαλιστεί η διεθνής προστασία των Σομαλών προσφύγων. Για μια ακόμα φορά καλούμε τις κυβερνήσεις να λάβουν υπόψη τις νέες κατευθυντήριες οδηγίες της Ύπατης Αρμοστείας.
Δεύτερη ευρω-καταδίκη Ελλάδας για άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εξώσεις Ρομά
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
25 Μαΐου 2010
Δεύτερη ευρω-καταδίκη Ελλάδας για άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εξώσεις Ρομά
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καλοδέχεται τη δεύτερη μέσα σε πέντε χρόνια καταδίκη της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων μετά από τη συλλογική προσφυγή Διεθνές Κέντρο για τη Νομική Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Centre for the Legal Protection of Human Rights, INTERIGHTS) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 49/2008) για τις συνεχιζόμενες άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεκάδων χιλιάδων Ρομά και τις εκατοντάδες παράνομες αναγκαστικές εξώσεις. Το ΕΠΣΕ συνεργάστηκε με το INTERIGHTS στην υποβολή της συλλογικής προσφυγής.
Στην απόφαση, η Επιτροπή κατονομάζει ενδεικτικά τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης
• στον καταυλισμό των Σπάτων που φιλοξενεί οικογένειες σε προκατασκευασμένες κατοικίες χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τρεχούμενου νερού και κεντρικής αποχέτευσης, αλλά αντ’ αυτών έχουν γεννήτριες ρεύματος και δεξαμενές νερού•
• στον καταυλισμό του Ασπροπύργου που δεν έχει βασικές παροχές κοινής ωφέλειας και
• στον καταυλισμό της Κομοτηνής (Αλάν Κογιού).
Η Επιτροπή αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων τις αναγκαστικές εξώσεις των Ρομά στην Πάτρα, στο Βοτανικό (Αθήνα) και στα Χανιά.
Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η κυβέρνηση πρέπει να παραδεχθεί πως το Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Δράσης για τη στεγαστική αποκατάσταση των Ρομά απέτυχε, πως τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια δεν βοήθησαν Ρομά να μετεγκατασταθούν από άθλιους καταυλισμούς σε αξιοπρεπείς οικείες, και πως αντίθετα έγιναν εκατοντάδες παράτυπες ή παράνομες αναγκαστικές εξώσεις Ρομά. Οι αρμόδιες δικαστικές και διοικητικές αρχές πρέπει να ερευνήσουν αυτές τις καταγγελίες που προκάλεσαν δύο διεθνείς καταδίκες σε πέντε χρόνια και να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους. Η κυβέρνηση πρέπει στη συνέχεια να αναθέσει σε νέα πρόσωπα την υλοποίηση ενός ολιστικού και αποτελεσματικού προγράμματος ένταξης ώστε να συμμορφωθεί με τη διπλή καταδίκη για την παραβίαση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και να αποφύγει τρίτη καταδίκη σε μερικά χρόνια. Η νέα προσέγγιση προϋποθέτει ότι οι αρχές θα συνεργαστούν απ’ ευθείας με τους Ρομά που ζουν σε εξαθλιωμένους καταυλισμούς και με αυτούς που πραγματικά τους εκπροσωπούν, εγκαταλείποντας τη μέχρι τώρα πρακτική συνεργασίας με αυτό-αναγορευμένους ή/και διορισμένους από την πολιτεία αφομοιωμένους ‘ηγέτες’ Ρομά.»
Ανάλυση της απόφασης
Η απόφαση καταδίκης της Ελλάδας ελήφθη στις 11 Δεκεμβρίου 2009 και δημοσιοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 2010 και αφορούσε τη συλλογική προσφυγή Διεθνές Κέντρο για τη Νομική Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Centre for the Legal Protection of Human Rights, INTERIGHTS) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 49/2008 ). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων (European Committee of Social Rights, ECSR) αποφάσισε ομόφωνα ότι υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 16 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη επειδή οι διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης των οικογενειών Ρομά δεν λαμβάνονται επαρκώς υπ’ όψη, με αποτέλεσμα ένας σημαντικός αριθμός οικογενειών Ρομά να εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες που δεν εξασφαλίζουν τις απαιτούμενες ελάχιστες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης. Επιπλέον, η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 16 του Χάρτη και επειδή οικογένειες Ρομά εξακολουθούν να υφίστανται αναγκαστικές εξώσεις κατά παράβαση του Χάρτη και ότι η προσφυγή σε ένδικα μέσα δεν είναι επαρκώς διαθέσιμη σ’ αυτές.
Στην απόφασή της του 2009, η ECSR υπενθύμισε ότι στη σχετική προηγούμενη απόφασή της της 8ης Δεκεμβρίου 2004 στην προσφυγή Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων Ρομά (European Roma Rights Center) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 15/2003 ), είχε ήδη κρίνει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα παραβίαζε το Άρθρο 16 του Χάρτη επειδή αφ’ ενός υπήρχαν ανεπαρκείς μόνιμες κατοικίες για τους Ρομά και αφ’ ετέρου ανεπαρκής αριθμός προσωρινών κατοικιών ή καταυλισμών και ότι πολλά άτομα Ρομά ζούσαν υπό απαράδεκτες συνθήκες. Παράλληλα, και τότε η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα παραβίαζε το Άρθρο 16 του Χάρτη γιατί, μεταξύ άλλων, οι Ρομά υφίσταντο συχνά αναγκαστικές εξώσεις, κατά παράβαση του Χάρτη. το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι υπήρξε η βασική πηγή πληροφοριών για τις δύο καταγγέλουσες οργανώσεις, την ERRC και το INTERIGHTS, με τις οποίες συνεργάζεται στενά.
Υπενθυμίζοντας την απόφασή της του 2004, η ECSR παρατήρησε ότι η Ελλάδα απέτυχε ως το 2009 να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που της είχε προτείνει στην απόφαση εκείνη, πέντε χρόνια πριν. Η ελληνική κυβέρνηση είχε πληροφορήσει την ECSR για την πρόοδό της στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ρομά. Είχαν εγκριθεί 9.000 στεγαστικά δάνεια και εκταμιευθεί πάνω από 5.000, ενώ είχε κατασκευασθεί μόνιμος καταυλισμός στη Μεσσηνία. Η κυβέρνηση πρόβαλε και την, άσχετη με τη στέγαση των Ρομά αλλά πολύ σημαντική για τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής τους, ίδρυση ιατροκοινωνικών κέντρων, καθώς και τις εξελίξεις στη νομοθεσία κατά των διακρίσεων. Επιπλέον, αναφορικά με το πλήθος αποδείξεων για εξώσεις που υποβλήθηκαν στην ECSR, η κυβέρνηση αμφισβήτησε λεπτομέρειες για μερικές από τις περιστάσεις ορισμένων από αυτές.
Ωστόσο, η ECSR έκρινε ότι υπάρχουν σημαντικά στοιχεία ότι πολλά άτομα Ρομά εξακολουθούν να διαβιούν σε συνθήκες που δεν ικανοποιούν τα ελάχιστα επιτρεπτά στάνταρντς. Στήριξε τα συμπεράσματά της σε υλικό που έλαβε όχι μόνο από το INTERIGHTS αλλά και από άλλες πηγές, όπως η έκθεση του Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η έκθεση για το 2008 της ελληνικής Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρωπου, η ετήσια έκθεση για το 2007 του Συνηγόρου του Πολίτη, η έκθεση της Ανεξάρτητης Εμπειρογνώμονα των Ηνωμένων Εθνών για Μειονοτικά Θέματα προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μετά από επίσκεψή της στην Ελλάδα το 2008 , η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (European Commission against Racism and Intolerance ) καθώς επίσης και η έκθεση της Υπηρεσίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. με τίτλο «Συνθήκες στέγασης των Ρομά και άλλων νομάδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (“Housing conditions of Roma and Travellers in the European Union”) (Οκτώβριος 2009). Η ECSR αναφέρθηκε ειδικότερα, χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα:
• τον καταυλισμό των Σπάτων κοντά στην Αθήνα που φιλοξενεί οικογένειες σε προκατασκευασμένες κατοικίες χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τρεχούμενου νερού και κεντρικής αποχέτευσης, αλλά αντ’ αυτών έχουν γεννήτριες ρεύματος και δεξαμενές νερού•
• τον καταυλισμό του Ασπροπύργου που δεν έχει βασικές παροχές κοινής ωφέλειας και
• τον καταυλισμό της Κομοτηνής (Αλάν Κογιού).
Η ECSR προσέθεσε ότι υπάρχουν βασικές δομικές ελλείψεις και σε πολλούς άλλους καταυλισμούς, όπως προκύπτει από τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη το 2007 όπου τόνισε την ανάγκη να υπάρξει παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και αποχέτευσης σε όλους τους καταυλισμούς.
Επιπροσθέτως, απαντώντας στον ισχυρισμό της ελληνικής κυβέρνησης ότι η νομοθεσία προσφέρει επαρκή προστασία κατά των διακρίσεων, η ECSR παρατήρησε ότι, τόσο γενικότερα όσο και ειδικά στην περίπτωση των Ρομά, η εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης δεν αρκεί από μόνη της ως προστασία κατά των διακρίσεων. Προκειμένου να επιτευχθεί η ίση μεταχείριση πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη και οι διαφορές. Η ECSR μάλιστα έκρινε ότι οι ειδικότερες διαφορές των Ρομά δεν λαμβάνονται επαρκώς υπ’ όψη και, ως εκ τούτου, οι Ρομά υφίστανται διακρίσεις στην απόλαυση του δικαιώματος στέγασης, σύμφωνα με το Άρθρο 16 του Χάρτη.
Η ECSR κατέληξε επίσης στο ότι η κυβέρνηση απέτυχε να παρουσιάσει αποδείξεις ότι ο ελληνικός νόμος περί εξώσεων προβλέπει διαβούλευση με τα άτομα που πρόκειται να υποστούν έξωση, εύλογη ειδοποίηση γι’ αυτήν καθώς επίσης και ύπαρξη εναλλακτικής στέγασης. Η κυβέρνηση επίσης απέτυχε να απαντήσει επαρκώς στους ισχυρισμούς ότι στην πράξη δεν ζητείται η γνώμη των οικογενειών Ρομά πριν τη βίαιη έξωσή τους και δεν πραγματοποιείται καμιά σοβαρή προσπάθεια εύρεσης εναλλακτικής στέγασης. Σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης στα υπάρχοντα ένδικα μέσα κατά των εξώσεων, η ECSR αποφαίνεται πως στην πράξη πολλές οικογένειες Ρομά δεν είναι επαρκώς ενήμερες για το δικαίωμά τους να προσβάλλουν μια ειδοποίηση έξωσης ή δεν ξέρουν πώς να το ασκήσουν, και ειδικότερα δεν ωφελούνται από το δικαίωμά τους σε νομική βοήθεια. Για άλλη μία φορά, η ECSR ανέφερε ότι υπάρχει αρκετό υλικό, τόσο στην προσφυγή όσο και στις προαναφερθείσες τρίτες πηγές, για την απόδειξη του ισχυρισμού ότι σημαντικός αριθμός Ρομά εξακολουθούν να υφίστανται παράνομες αναγκαστικές εξώσεις κατά παράβαση του Χάρτη, δηλαδή χωρίς να υπάρχει προηγούμενη διαβούλευση, εύλογη ειδοποίηση ή πρόβλεψη εναλλακτικής στέγασης σε πολλές από τις περιπτώσεις που εξετάσθηκαν. Όσον αφορά τα παραπάνω, η Επιτροπή αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ειδικότερα στις αναγκαστικές εξώσεις των Ρομά στην Πάτρα, στο Βοτανικό (Αθήνα) και στα Χανιά. Σημείωσε μάλιστα ότι ο Συνήγορος του Πολίτη βρήκε, το 2007, περιπτώσεις αναγκαστικής έξωσης στις οποίες δεν είχε προσφερθεί εναλλακτική στέγαση με τις απαραίτητες υποδομές για αξιοπρεπή διαβίωση και ζήτησε τον τερματισμό αυτής της πρακτικής. Τέλος, η ECSR συμπέρανε ότι τα διαθέσιμα ένδικα μέσα δεν μπορεί να θεωρηθούν επαρκώς προσιτά. Οι ειδικές περιστάσεις των οικογενειών Ρομά που απειλούνται με έξωση απαιτούν ειδική προστασία, συμπεριλαμβανομένης της στοχευμένης παροχής συμβουλών για τη διαθεσιμότητα νομικής βοήθειας και ένδικων μέσων.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
25 Μαΐου 2010
Δεύτερη ευρω-καταδίκη Ελλάδας για άθλιες συνθήκες διαβίωσης και εξώσεις Ρομά
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καλοδέχεται τη δεύτερη μέσα σε πέντε χρόνια καταδίκη της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων μετά από τη συλλογική προσφυγή Διεθνές Κέντρο για τη Νομική Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Centre for the Legal Protection of Human Rights, INTERIGHTS) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 49/2008) για τις συνεχιζόμενες άθλιες συνθήκες διαβίωσης δεκάδων χιλιάδων Ρομά και τις εκατοντάδες παράνομες αναγκαστικές εξώσεις. Το ΕΠΣΕ συνεργάστηκε με το INTERIGHTS στην υποβολή της συλλογικής προσφυγής.
Στην απόφαση, η Επιτροπή κατονομάζει ενδεικτικά τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης
• στον καταυλισμό των Σπάτων που φιλοξενεί οικογένειες σε προκατασκευασμένες κατοικίες χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τρεχούμενου νερού και κεντρικής αποχέτευσης, αλλά αντ’ αυτών έχουν γεννήτριες ρεύματος και δεξαμενές νερού•
• στον καταυλισμό του Ασπροπύργου που δεν έχει βασικές παροχές κοινής ωφέλειας και
• στον καταυλισμό της Κομοτηνής (Αλάν Κογιού).
Η Επιτροπή αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων τις αναγκαστικές εξώσεις των Ρομά στην Πάτρα, στο Βοτανικό (Αθήνα) και στα Χανιά.
Ο Εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η κυβέρνηση πρέπει να παραδεχθεί πως το Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Δράσης για τη στεγαστική αποκατάσταση των Ρομά απέτυχε, πως τα περισσότερα στεγαστικά δάνεια δεν βοήθησαν Ρομά να μετεγκατασταθούν από άθλιους καταυλισμούς σε αξιοπρεπείς οικείες, και πως αντίθετα έγιναν εκατοντάδες παράτυπες ή παράνομες αναγκαστικές εξώσεις Ρομά. Οι αρμόδιες δικαστικές και διοικητικές αρχές πρέπει να ερευνήσουν αυτές τις καταγγελίες που προκάλεσαν δύο διεθνείς καταδίκες σε πέντε χρόνια και να τιμωρήσουν τους υπεύθυνους. Η κυβέρνηση πρέπει στη συνέχεια να αναθέσει σε νέα πρόσωπα την υλοποίηση ενός ολιστικού και αποτελεσματικού προγράμματος ένταξης ώστε να συμμορφωθεί με τη διπλή καταδίκη για την παραβίαση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη και να αποφύγει τρίτη καταδίκη σε μερικά χρόνια. Η νέα προσέγγιση προϋποθέτει ότι οι αρχές θα συνεργαστούν απ’ ευθείας με τους Ρομά που ζουν σε εξαθλιωμένους καταυλισμούς και με αυτούς που πραγματικά τους εκπροσωπούν, εγκαταλείποντας τη μέχρι τώρα πρακτική συνεργασίας με αυτό-αναγορευμένους ή/και διορισμένους από την πολιτεία αφομοιωμένους ‘ηγέτες’ Ρομά.»
Ανάλυση της απόφασης
Η απόφαση καταδίκης της Ελλάδας ελήφθη στις 11 Δεκεμβρίου 2009 και δημοσιοποιήθηκε στις 25 Μαΐου 2010 και αφορούσε τη συλλογική προσφυγή Διεθνές Κέντρο για τη Νομική Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (International Centre for the Legal Protection of Human Rights, INTERIGHTS) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 49/2008 ). Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων (European Committee of Social Rights, ECSR) αποφάσισε ομόφωνα ότι υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 16 του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη επειδή οι διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης των οικογενειών Ρομά δεν λαμβάνονται επαρκώς υπ’ όψη, με αποτέλεσμα ένας σημαντικός αριθμός οικογενειών Ρομά να εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες που δεν εξασφαλίζουν τις απαιτούμενες ελάχιστες συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης. Επιπλέον, η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι υπάρχει παραβίαση του Άρθρου 16 του Χάρτη και επειδή οικογένειες Ρομά εξακολουθούν να υφίστανται αναγκαστικές εξώσεις κατά παράβαση του Χάρτη και ότι η προσφυγή σε ένδικα μέσα δεν είναι επαρκώς διαθέσιμη σ’ αυτές.
Στην απόφασή της του 2009, η ECSR υπενθύμισε ότι στη σχετική προηγούμενη απόφασή της της 8ης Δεκεμβρίου 2004 στην προσφυγή Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων Ρομά (European Roma Rights Center) εναντίον Ελλάδας (προσφυγή με αριθμό 15/2003 ), είχε ήδη κρίνει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα παραβίαζε το Άρθρο 16 του Χάρτη επειδή αφ’ ενός υπήρχαν ανεπαρκείς μόνιμες κατοικίες για τους Ρομά και αφ’ ετέρου ανεπαρκής αριθμός προσωρινών κατοικιών ή καταυλισμών και ότι πολλά άτομα Ρομά ζούσαν υπό απαράδεκτες συνθήκες. Παράλληλα, και τότε η Επιτροπή αποφάνθηκε ότι η κατάσταση στην Ελλάδα παραβίαζε το Άρθρο 16 του Χάρτη γιατί, μεταξύ άλλων, οι Ρομά υφίσταντο συχνά αναγκαστικές εξώσεις, κατά παράβαση του Χάρτη. το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι υπήρξε η βασική πηγή πληροφοριών για τις δύο καταγγέλουσες οργανώσεις, την ERRC και το INTERIGHTS, με τις οποίες συνεργάζεται στενά.
Υπενθυμίζοντας την απόφασή της του 2004, η ECSR παρατήρησε ότι η Ελλάδα απέτυχε ως το 2009 να λάβει τα απαραίτητα μέτρα που της είχε προτείνει στην απόφαση εκείνη, πέντε χρόνια πριν. Η ελληνική κυβέρνηση είχε πληροφορήσει την ECSR για την πρόοδό της στη βελτίωση των συνθηκών ζωής των Ρομά. Είχαν εγκριθεί 9.000 στεγαστικά δάνεια και εκταμιευθεί πάνω από 5.000, ενώ είχε κατασκευασθεί μόνιμος καταυλισμός στη Μεσσηνία. Η κυβέρνηση πρόβαλε και την, άσχετη με τη στέγαση των Ρομά αλλά πολύ σημαντική για τις υπόλοιπες πτυχές της ζωής τους, ίδρυση ιατροκοινωνικών κέντρων, καθώς και τις εξελίξεις στη νομοθεσία κατά των διακρίσεων. Επιπλέον, αναφορικά με το πλήθος αποδείξεων για εξώσεις που υποβλήθηκαν στην ECSR, η κυβέρνηση αμφισβήτησε λεπτομέρειες για μερικές από τις περιστάσεις ορισμένων από αυτές.
Ωστόσο, η ECSR έκρινε ότι υπάρχουν σημαντικά στοιχεία ότι πολλά άτομα Ρομά εξακολουθούν να διαβιούν σε συνθήκες που δεν ικανοποιούν τα ελάχιστα επιτρεπτά στάνταρντς. Στήριξε τα συμπεράσματά της σε υλικό που έλαβε όχι μόνο από το INTERIGHTS αλλά και από άλλες πηγές, όπως η έκθεση του Επιτρόπου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η έκθεση για το 2008 της ελληνικής Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρωπου, η ετήσια έκθεση για το 2007 του Συνηγόρου του Πολίτη, η έκθεση της Ανεξάρτητης Εμπειρογνώμονα των Ηνωμένων Εθνών για Μειονοτικά Θέματα προς τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ μετά από επίσκεψή της στην Ελλάδα το 2008 , η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας (European Commission against Racism and Intolerance ) καθώς επίσης και η έκθεση της Υπηρεσίας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. με τίτλο «Συνθήκες στέγασης των Ρομά και άλλων νομάδων στην Ευρωπαϊκή Ένωση» (“Housing conditions of Roma and Travellers in the European Union”) (Οκτώβριος 2009). Η ECSR αναφέρθηκε ειδικότερα, χρησιμοποιώντας ως παραδείγματα:
• τον καταυλισμό των Σπάτων κοντά στην Αθήνα που φιλοξενεί οικογένειες σε προκατασκευασμένες κατοικίες χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, τρεχούμενου νερού και κεντρικής αποχέτευσης, αλλά αντ’ αυτών έχουν γεννήτριες ρεύματος και δεξαμενές νερού•
• τον καταυλισμό του Ασπροπύργου που δεν έχει βασικές παροχές κοινής ωφέλειας και
• τον καταυλισμό της Κομοτηνής (Αλάν Κογιού).
Η ECSR προσέθεσε ότι υπάρχουν βασικές δομικές ελλείψεις και σε πολλούς άλλους καταυλισμούς, όπως προκύπτει από τις συστάσεις του Συνηγόρου του Πολίτη το 2007 όπου τόνισε την ανάγκη να υπάρξει παροχή νερού, ηλεκτρικού ρεύματος και αποχέτευσης σε όλους τους καταυλισμούς.
Επιπροσθέτως, απαντώντας στον ισχυρισμό της ελληνικής κυβέρνησης ότι η νομοθεσία προσφέρει επαρκή προστασία κατά των διακρίσεων, η ECSR παρατήρησε ότι, τόσο γενικότερα όσο και ειδικά στην περίπτωση των Ρομά, η εξασφάλιση ίσης μεταχείρισης δεν αρκεί από μόνη της ως προστασία κατά των διακρίσεων. Προκειμένου να επιτευχθεί η ίση μεταχείριση πρέπει να ληφθούν υπ’ όψη και οι διαφορές. Η ECSR μάλιστα έκρινε ότι οι ειδικότερες διαφορές των Ρομά δεν λαμβάνονται επαρκώς υπ’ όψη και, ως εκ τούτου, οι Ρομά υφίστανται διακρίσεις στην απόλαυση του δικαιώματος στέγασης, σύμφωνα με το Άρθρο 16 του Χάρτη.
Η ECSR κατέληξε επίσης στο ότι η κυβέρνηση απέτυχε να παρουσιάσει αποδείξεις ότι ο ελληνικός νόμος περί εξώσεων προβλέπει διαβούλευση με τα άτομα που πρόκειται να υποστούν έξωση, εύλογη ειδοποίηση γι’ αυτήν καθώς επίσης και ύπαρξη εναλλακτικής στέγασης. Η κυβέρνηση επίσης απέτυχε να απαντήσει επαρκώς στους ισχυρισμούς ότι στην πράξη δεν ζητείται η γνώμη των οικογενειών Ρομά πριν τη βίαιη έξωσή τους και δεν πραγματοποιείται καμιά σοβαρή προσπάθεια εύρεσης εναλλακτικής στέγασης. Σχετικά με τη δυνατότητα πρόσβασης στα υπάρχοντα ένδικα μέσα κατά των εξώσεων, η ECSR αποφαίνεται πως στην πράξη πολλές οικογένειες Ρομά δεν είναι επαρκώς ενήμερες για το δικαίωμά τους να προσβάλλουν μια ειδοποίηση έξωσης ή δεν ξέρουν πώς να το ασκήσουν, και ειδικότερα δεν ωφελούνται από το δικαίωμά τους σε νομική βοήθεια. Για άλλη μία φορά, η ECSR ανέφερε ότι υπάρχει αρκετό υλικό, τόσο στην προσφυγή όσο και στις προαναφερθείσες τρίτες πηγές, για την απόδειξη του ισχυρισμού ότι σημαντικός αριθμός Ρομά εξακολουθούν να υφίστανται παράνομες αναγκαστικές εξώσεις κατά παράβαση του Χάρτη, δηλαδή χωρίς να υπάρχει προηγούμενη διαβούλευση, εύλογη ειδοποίηση ή πρόβλεψη εναλλακτικής στέγασης σε πολλές από τις περιπτώσεις που εξετάσθηκαν. Όσον αφορά τα παραπάνω, η Επιτροπή αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ειδικότερα στις αναγκαστικές εξώσεις των Ρομά στην Πάτρα, στο Βοτανικό (Αθήνα) και στα Χανιά. Σημείωσε μάλιστα ότι ο Συνήγορος του Πολίτη βρήκε, το 2007, περιπτώσεις αναγκαστικής έξωσης στις οποίες δεν είχε προσφερθεί εναλλακτική στέγαση με τις απαραίτητες υποδομές για αξιοπρεπή διαβίωση και ζήτησε τον τερματισμό αυτής της πρακτικής. Τέλος, η ECSR συμπέρανε ότι τα διαθέσιμα ένδικα μέσα δεν μπορεί να θεωρηθούν επαρκώς προσιτά. Οι ειδικές περιστάσεις των οικογενειών Ρομά που απειλούνται με έξωση απαιτούν ειδική προστασία, συμπεριλαμβανομένης της στοχευμένης παροχής συμβουλών για τη διαθεσιμότητα νομικής βοήθειας και ένδικων μέσων.
Σάββατο 22 Μαΐου 2010
Inhuman Bondage of a Child
From: www.unhcr.org
Inhuman bondage of a child
Publisher: Eleftherotypia
Author: By Katerina Kati
Language: English
Rozita Sarefi has been locked up in Greek prisons for the past 10 months. She has been detained in two correctional facilities and has been "hosted" in many "light and airy" police station holding facilities.
There were times when there was not enough room to even lie down on the floor. As many as 18 people were being held in one six-square-meter basement. She caught scabies and is continuously getting sick. She was taken to hospital twice.
Rozita Sarefi is just three and a half years old. She's an Afghan.
She's a little soul who has been locked up in a sunless cell since last December when she was "arrested" together with her parents who tried to leave the country with forged documents. And their detention continues... because their deportation is not yet possible in the Greece of 2009, which is now caught up in a "grand" pre-election period.
Despite the new legislation that says that "in cases of a suspended sentence of a foreigner under article 99 paragraph 1 and 2 of the Penal Code, his/her detention for the purpose of deportation cannot be extended for a period that exceeds a month".
What's happened?
Last December, the court of Kilkis sentenced the little girl's parents to six months in prison and a fine of 3,000 euros for the possession and use of forged documents. The sentence was suspended indefinitely under articles 99 and 2 of the Penal Code. There was no interpreter or lawyer at the trial and the couple from Afghanistan was in no position to appeal this decision.
At first, they were detained with the baby at a Border Guard Station in Polykastro and then they were taken to the Police Station in Thessaloniki from where they were transferred to the Korydalos prison in Athens. Today, the baby girl and her mother are being held at the women's correctional facility in Thiva.
Last Friday, a court in Thiva heard an objection submitted by Rozita's mother, Zahra, who is appealing for asylum in our country.
The lawyer Elektra Koutra, president of the non-governmental organization Hellenic Action for Human Rights, stressed that deportation may only take place if the asylum application is rejected and if Zahra is issued a passport by the closest consulate of Afghanistan which is located in Belgium. None of the two is certain.
The president of the local Afghan community association "Noor" testified as a witness. He argued that the family will be put in danger if deported because they are members of the Hazara ethnic group and also that the region they are from is under Taliban rule.
He said that Zahra and the girl can be hosted by a family friend who resides legally in the country, while his association will find employment for the family. The NGO "Hellenic Action for Human Rights" stated it can provide legal aid and that it will intervene so the family receives psychological and social support and medical treatment.
The court, in a unanimous decision, rejected the appeal deciding that the deportation to Afghanistan is possible and thus their detention must continue until they are deported.
Ms Koutra expressed "surprise and sadness" at the decision. She announced the case will be taken to the European Court of Human Rights, which has already ruled that the detention of foreigners awaiting deportation at police detention facilities and under inhuman and degrading conditions is a violation of article 3 of the European Convention of Human Rights (case Kaja vs Greece).
"Unfortunately," says the lawyer, "the story of Zahra is just one more example of the inability of the Greek authorities to solve, legally, the problem that arises when deportation is not possible. It's also another example of the violations of the rights of foreigners."
http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/refdaily?pass=463ef21123&date=2009-09-24&cat=Europe
Refugees Daily
Refugees Global Press Review
Compiled by Media Relations and Public Information Service, UNHCR
For UNHCR Internal Distribution
Inhuman bondage of a child
Publisher: Eleftherotypia
Author: By Katerina Kati
Language: English
Rozita Sarefi has been locked up in Greek prisons for the past 10 months. She has been detained in two correctional facilities and has been "hosted" in many "light and airy" police station holding facilities.
There were times when there was not enough room to even lie down on the floor. As many as 18 people were being held in one six-square-meter basement. She caught scabies and is continuously getting sick. She was taken to hospital twice.
Rozita Sarefi is just three and a half years old. She's an Afghan.
She's a little soul who has been locked up in a sunless cell since last December when she was "arrested" together with her parents who tried to leave the country with forged documents. And their detention continues... because their deportation is not yet possible in the Greece of 2009, which is now caught up in a "grand" pre-election period.
Despite the new legislation that says that "in cases of a suspended sentence of a foreigner under article 99 paragraph 1 and 2 of the Penal Code, his/her detention for the purpose of deportation cannot be extended for a period that exceeds a month".
What's happened?
Last December, the court of Kilkis sentenced the little girl's parents to six months in prison and a fine of 3,000 euros for the possession and use of forged documents. The sentence was suspended indefinitely under articles 99 and 2 of the Penal Code. There was no interpreter or lawyer at the trial and the couple from Afghanistan was in no position to appeal this decision.
At first, they were detained with the baby at a Border Guard Station in Polykastro and then they were taken to the Police Station in Thessaloniki from where they were transferred to the Korydalos prison in Athens. Today, the baby girl and her mother are being held at the women's correctional facility in Thiva.
Last Friday, a court in Thiva heard an objection submitted by Rozita's mother, Zahra, who is appealing for asylum in our country.
The lawyer Elektra Koutra, president of the non-governmental organization Hellenic Action for Human Rights, stressed that deportation may only take place if the asylum application is rejected and if Zahra is issued a passport by the closest consulate of Afghanistan which is located in Belgium. None of the two is certain.
The president of the local Afghan community association "Noor" testified as a witness. He argued that the family will be put in danger if deported because they are members of the Hazara ethnic group and also that the region they are from is under Taliban rule.
He said that Zahra and the girl can be hosted by a family friend who resides legally in the country, while his association will find employment for the family. The NGO "Hellenic Action for Human Rights" stated it can provide legal aid and that it will intervene so the family receives psychological and social support and medical treatment.
The court, in a unanimous decision, rejected the appeal deciding that the deportation to Afghanistan is possible and thus their detention must continue until they are deported.
Ms Koutra expressed "surprise and sadness" at the decision. She announced the case will be taken to the European Court of Human Rights, which has already ruled that the detention of foreigners awaiting deportation at police detention facilities and under inhuman and degrading conditions is a violation of article 3 of the European Convention of Human Rights (case Kaja vs Greece).
"Unfortunately," says the lawyer, "the story of Zahra is just one more example of the inability of the Greek authorities to solve, legally, the problem that arises when deportation is not possible. It's also another example of the violations of the rights of foreigners."
http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/refdaily?pass=463ef21123&date=2009-09-24&cat=Europe
Refugees Daily
Refugees Global Press Review
Compiled by Media Relations and Public Information Service, UNHCR
For UNHCR Internal Distribution
Έκθεση της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για συνθήκες κράτησης
Έκθεση για τις συνθήκες κράτησης σε αστυνομικά τμήματα και χώρους κράτησης κοινοποίησε η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Στην έκθεση καταγράφονται οι σημαντικότερες υποθέσεις αστυνομικής βίας και άσχημων συνθηκών κράτησης ημεδαπών και αλλοδαπών, για τις οποίες έχει καταδικασθεί η χώρα την τελευταία 10ετία από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Οι υποθέσεις ξεπερνούν τις δέκα, ενώ άλλες τέσσερεις υποθέσεις πρόκειται να εκδικασθούν στο εγγύς μέλλον για απαράδεκτες συνθήκες κράτησης σε χώρους κράτησης αλλοδαπών. Όπως διαπιστώνεται από την έκθεση (όπου παρατίθενται τα πορίσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων των τελευταίων τριών χρόνων, εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, της οργάνωσης Human Rights Watch και του Συνηγόρου του Πολίτη) ελάχιστα ή κανένα βήμα δεν έχουν γίνει σε μια σειρά θέματα, παρόλο που σημαντικές βελτιώσεις είναι εφικτές με απλά μέτρα. Γι αυτό και η Επιτροπή προχωρά σε συστάσεις για τη βελτίωση των συνθηκών κράτησης σε αστυνομικά τμήματα και άλλους χώρους κράτησης αλλοδαπών και ημεδαπών, αλλά και για την πρόληψη/αντιμετώπιση της αστυνομικής βίας. Καταρχήν σημειώνεται η αδήριτη ανάγκη βελτίωσης των υποδομών στα αστυνομικά κρατητήρια και σε χώρους κράτησης αλλοδαπών, αφού -όπως σημειώνεται- οι συνθήκες κράτησης παραμένουν ζοφερές και ο υπερπληθυσμός παραμένει ο κανόνας, επιδεινώνοντας την ήδη κακή υποδομή και τις συνθήκες υγιεινής. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχουν διαπιστωθεί μικρή ή καθόλου πρόσβαση σε φυσικό φως, ανεπαρκής εξαερισμός, ελλιπής καθαριότητα ειδικά στους χώρους υγιεινής, έλλειψη ειδών υγιεινής, έλλειψη κρεβατιών και κουβερτών, έλλειψη προαύλιου χώρου ή ελλιπής χρήση αυτού. Η χώρα θα πρέπει -σημειώνεται- να λάβει άμεσα μέτρα για το ζήτημα της μακρόχρονης παραμονής κρατουμένων σε αστυνομικά κρατητήρια, συμπεριλαμβανομένων των αλλοδαπών. Οι υπόδικοι κρατούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε κρατητήρια, επειδή δεν υπάρχει διαθεσιμότητα σε σωφρονιστικά καταστήματα. Αντιστοίχως και αλλοδαποί κρατούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, επειδή δεν υπάρχουν ειδικοί χώροι παραμονής. Ειδικά για τους χώρους κράτησης αλλοδαπών -κυρίως σε συνοριακά φυλάκια- σημειώνεται (έκθεση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) ότι βρίσκονται σε κατάσταση που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δεν επιδέχονται βελτίωσης. Η Επιτροπή σημειώνει ότι η αντιμετώπιση του προβλήματος υπερπληθυσμού στις φυλακές δεν πρέπει να περιορίζεται στην κατασκευή νέων φυλακών. Γι αυτό προτείνει συμμόρφωση της χώρας με τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων, υιοθέτηση και εφαρμογή των συστάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Σε ό,τι αφορά ειδικά το ζήτημα των αλλοδαπών, συστήνεται η μείωση του χρόνου κράτησης από 18 μήνες (που ισχύει σήμερα) σε τρεις (που ίσχυε μέχρι το 2009). Επανέρχεται το θέμα της θεσμοθέτησης δίκαιης και ταχείας διαδικασίας ασύλου και της δημιουργίας αυτόνομης Υπηρεσίας Ασύλου με το κατάλληλο -αριθμητικά και ποιοτικά- προσωπικό. Τονίζεται η ανάγκη άμεσης δημιουργίας Κέντρων Πρώτης Υποδοχής (για όσους υπάγονται σε ειδικές κατηγορίες που χρήζουν προστασίας) και Ειδικών Χώρων Παραμονής Αλλοδαπών (για όσους πρόκειται να απελαθούν). Σε ό,τι αφορά το πρόβλημα της αστυνομικής βίας που μένει ατιμώρητη (πιστοποιείται από αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης, που παρατίθενται) συστήνονται τρία μέτρα: Καταρχήν, σωστή εκπαίδευση των οργάνων της τάξης στα ανθρώπινα δικαιώματα και σε ανακριτικές μεθόδους, αφού χωρίς τη γνώση των τελευταίων καταφεύγουν εύκολα σε κακομεταχείριση κρατουμένων. Δεύτερον, πρέπει να υπάρξει από τη φυσική και πολιτική ηγεσία του υπ. Προστασίας του Πολίτη ένα σαφές μήνυμα για μηδενική ανοχή τέτοιων περιστατικών, κάτι που μεταφράζεται σε ενδελεχή διερεύνηση των καταγγελιών και επιβολή κυρώσεων. Τρίτον, υπάρχει ανάγκη επιπρόσθετων αλλαγών στο Πειθαρχικό Δίκαιο Αστυνομικού Προσωπικού προς την κατεύθυνση που έχει επιδείξει ο Συνήγορος του Πολίτη.
© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5jsfOfZDSfhGrj8Mv97zCV3cVxPGw
© 2010 ΑΘΗΝΑΪΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ - ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5jsfOfZDSfhGrj8Mv97zCV3cVxPGw
Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑΣ: ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ TOY "MH"
Της Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα*
Κυριακή μεσημέρι στην πλατεία του Άγιου Παντελεήμονα.
Είχα ακούσει για τη σφράγιση της παιδικής χαράς, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο αποκαρδιωτική θα ήταν η όψη της, σ’ αυτήν τη θλιβερή πρώτη επέτειο: πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από τα ρατσιστικά επεισόδια που την οδήγησαν στο επίσημο δημοτικό «λουκέτο».
Άλλοτε καλωσόριζε τα γέλια και τα παιχνίδια, αλλά με τη μεγάλη εισροή μεταναστών και προσφύγων στη γειτονιά, έγινε σημείο τριβής των γονέων και των «ομάδων κατοίκων» (;) που περιφρουρούν την ελληνικότητα ακόμα και στο παιχνίδι. Σήμερα, έμεινε ελεύθερη μόνο στο βλέμμα τον παιδιών που, σκαρφαλωμένα στα κάγκελα που τη θωρακίζουν, την χαζεύουν απ’ έξω. Ένα «μη» μέσα στο χώρο.
Με τέτοιες εκδηλώσεις μίσους, όμως, και με τέτοιους χειρισμούς των προβλημάτων από την πολιτεία, χάνουν την ευκαιρία και τα ελληνόπουλα να παίξουν στους λιγοστούς ελεύθερους δημόσιους χώρους που απέμειναν στο κέντρο. Εκείνα δεν καταλαβαίνουν τα «παιχνίδια των μεγάλων». Θέλουν απλώς να παίξουν και δεν επιλέγουν παρτενέρ με κριτήριο την ιθαγένεια, αλλά την αμεσότητα, την ευρηματικότητα, τις αθλητικές ικανότητες, την κοινωνικότητα. Δεν καταλαβαίνουν τους «λόγους δημοσίας τάξεως» (μεταμφιεσμένους σε «επιχειρούμενη ανάπλαση») που αποκόπτουν το Χασάν, όπως και τον Γιωργάκη, απ’ την τραμπάλα και τις κούνιες…
Πόσο επικίνδυνη, άραγε, μπορεί να είναι για τον πολίτη η ύπαρξη ενός παιχνιδότοπου σε μια πλατεία και πόσο προσκρούει στη λογική και στην ανθρωπιά μας μια τέτοια σημειολογία;
[Η άλλη όψη…]
Η Χ., είχε μαγαζί ακριβώς μπροστά στην παιδική χαρά. Το μετακίνησε, όμως, στον πλαϊνό δρόμο, για ν’ αποφύγει, όπως λέει, τα επεισόδια μεταναστών με το άγριο ξύλο. Η ίδια «δεν έχει πρόβλημα» με τους μετανάστες. Έμαθε, λέει, να συνυπάρχει μαζί τους. Οι γραμμές του προσώπου της, όμως, σκληραίνουν όταν διηγείται πώς έμεινε το παιδί της εκτός παιδικού σταθμού, επειδή ένα προσφυγόπουλο «του πήρε τη θέση». «Τώρα πρέπει να πληρώνω ιδιωτικό παιδικό σταθμό απ’ το υστέρημά μου, γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες στο δημόσιο, όπου πάνω απ’ τα μισά παιδιά είναι «ξένα». Ποιος θα μιλήσει, επιτέλους, για τα δικαιώματα των Ελλήνων;», ρωτά.
Μερικά μέτρα πιο κάτω, στην οδό Αλκιβιάδου, στον ίσκιο του μεγαλόπρεπου Αγίου της πλατείας, ξεσπούν την οργή τους με «μπλόκα» κι άγριους ξυλοδαρμούς κατά μεταναστών ακροδεξιές ομάδες που αυτοαναγορεύθηκαν σε «σωτήρες των κατοίκων και της Ελληνικότητας», ενώ στα σοβαρότατα εγκλήματα που διαπράττουν δίνουν το συμβολισμό της «σημαίας του έθνους».
Το αστυνομικό τμήμα, στα 50 μέτρα. Κανείς δεν παρεμβαίνει, παρόλο που απειλούνται ακόμα κι ανθρώπινες ζωές. Οι καταγγελίες των μεταναστών και των συλλόγων τους για απόπειρες ανθρωποκτονίας, για βαριές κι επικίνδυνες σωματικές βλάβες, εκβιασμούς, απειλές, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, παράνομη βία, εξυβρίσεις και λοιπά, όλα τελεσθέντα με την επιβαρυντική περίσταση του ρατσιστικού μίσους ως κινήτρου, συνήθως δεν καταγράφονται. Οι καταγγελίες κατά μεταναστών, αντίθετα, εξετάζονται ενδελεχώς.
Παράλληλα, μέσα στη θλιβερή αυτήν οικονομική συγκυρία, ο Έλληνας ξαναγίνεται μετανάστης. Στην κεντρική Ευρώπη, στην Αυστραλία, στην Κίνα, στην Ασία… Άλλωστε ο μετανάστης για μας αυτό σήμαινε: τον εξερχόμενο απ’ τη χώρα, τον ξενιτεμένο μας. Κι η λέξη μετανάστης έφερνε γλύκα και πίκρα μαζί, έφερνε συγκίνηση και «ζουμερές» ιστορίες σχεδόν κάθε οικογένειας. Ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Αντώνης που τράβηξαν για μια καλύτερη ζωή, για να προκόψουν έξω. Αυτοί που οι Αμερικάνοι αποκαλούσαν Greasy Greeks και τους συνέδεαν με τις πρώτες θέσεις στα δελτία εγκληματικότητας. Τον αντίστοιχο σ’ εμάς Ραχματουλάχ, τον σημερινό Μοχάμεντ. Αν το σκεφτείτε, δεν είχαμε λέξη για τον εισερχόμενο, μόνο «τουρίστα» τον λέγαμε και συνειρμικά μεταπηδούσαμε στο εισερχόμενο χρήμα, τις νέες ιδέες, το μοντέρνο τρόπο ζωής…
Γι’ αυτό ίσως επινοήσαμε στον όρο «λαθρομετανάστες».
Για να διαφοροποιήσουμε τους «ξένους» μετανάστες από μας, τους μετανάστες. Γι’ αυτούς που -χωρίς την άδειά μας- τόλμησαν να γλιστρήσουν λάθρα μες στη λέξη που φυλάγαμε στα σεντούκια μας.
Κοιτάζοντας τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα της έρημης παιδικής χαράς, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ:
Αν το τολμήσει κάποιος και τα κρυφοκοιτάξει όλ’ αυτά μέσα από το λουκέτο του παιχνιδιού, τι θ’ ανακαλύψει;
Ποιος είναι ο ξένος, άραγε;
Και πόσο μας προ(σ)καλεί να εντοπίσουμε τον ξένο μέσα μας;
Πόση και τι είδους δύναμη αποκτά ο αποκλεισμένος, μόνο και μόνο από την περιθωριοποίησή του;
Κοίταξα και στο τραπέζι μου. Ο καφές απ΄ την Κολομβία, η χαρτοπετσέτα απ’ την Κίνα, το φλυτζάνι από την Ταϊβάν, η ζάχαρη Eλληνική, το κουταλάκι απ’ τη Βουλγαρία, το κουλουράκι απ’ τα χεράκια της Ιρανής υπεύθυνης του μαγαζιού...
Σ’ έναν κόσμο -μ’ όλες του τις ανισότητες- όπου τα πάντα τείνουν να ενοποιηθούν, όποιος χτίζει τείχη κι επιμένει σ’ αυτά που χωρίζουν τους ανθρώπους δεν μπορεί παρά νομοτελειακά ν’ αστοχεί.
Τότε, μέσα στην Κυριακάτικη ησυχία ένοιωσα την πλατεία, τα παιδιά, τα μάτια των προσφύγων, το Δήμαρχο, το καφενείο, τις κούνιες, τους χρυσαυγίτες, την εκκλησία, το αστυνομικό τμήμα, την Κομισιόν, τον Αλβανό συγγραφέα, τις επιθέσεις, την τραμπάλα, τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, τον παιδικό σταθμό, τη σημειολογία, την οικονομική κρίση, το λουκέτο κι ότι άλλο μ’ είχε απασχολήσει σοβαρά λίγο πριν να με αποκαλεί «μουσαφίρη» και να μου προσφέρει απλόχερα τη δροσερή –όσο και πρόσκαιρη- έντασή του.
ΣΗΜ: Η υπόθεση έφτασε μέχρι την Κομισιόν, με ερώτημα της Μαριλένα Κοππά, που στα τέλη του 2009 σημείωνε πως «Στην Ελλάδα του 2010, η φυλετική καταγωγή, η εθνικότητα, αποτελούν σοβαρή αιτία απαγόρευσης της διασκέδασης της παιδικής ψυχής»
Οι φωτογραφίες είναι της Ιωάννας Κούνδουρου
Κυριακή μεσημέρι στην πλατεία του Άγιου Παντελεήμονα.
Είχα ακούσει για τη σφράγιση της παιδικής χαράς, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο αποκαρδιωτική θα ήταν η όψη της, σ’ αυτήν τη θλιβερή πρώτη επέτειο: πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από τα ρατσιστικά επεισόδια που την οδήγησαν στο επίσημο δημοτικό «λουκέτο».
Άλλοτε καλωσόριζε τα γέλια και τα παιχνίδια, αλλά με τη μεγάλη εισροή μεταναστών και προσφύγων στη γειτονιά, έγινε σημείο τριβής των γονέων και των «ομάδων κατοίκων» (;) που περιφρουρούν την ελληνικότητα ακόμα και στο παιχνίδι. Σήμερα, έμεινε ελεύθερη μόνο στο βλέμμα τον παιδιών που, σκαρφαλωμένα στα κάγκελα που τη θωρακίζουν, την χαζεύουν απ’ έξω. Ένα «μη» μέσα στο χώρο.
Με τέτοιες εκδηλώσεις μίσους, όμως, και με τέτοιους χειρισμούς των προβλημάτων από την πολιτεία, χάνουν την ευκαιρία και τα ελληνόπουλα να παίξουν στους λιγοστούς ελεύθερους δημόσιους χώρους που απέμειναν στο κέντρο. Εκείνα δεν καταλαβαίνουν τα «παιχνίδια των μεγάλων». Θέλουν απλώς να παίξουν και δεν επιλέγουν παρτενέρ με κριτήριο την ιθαγένεια, αλλά την αμεσότητα, την ευρηματικότητα, τις αθλητικές ικανότητες, την κοινωνικότητα. Δεν καταλαβαίνουν τους «λόγους δημοσίας τάξεως» (μεταμφιεσμένους σε «επιχειρούμενη ανάπλαση») που αποκόπτουν το Χασάν, όπως και τον Γιωργάκη, απ’ την τραμπάλα και τις κούνιες…
Πόσο επικίνδυνη, άραγε, μπορεί να είναι για τον πολίτη η ύπαρξη ενός παιχνιδότοπου σε μια πλατεία και πόσο προσκρούει στη λογική και στην ανθρωπιά μας μια τέτοια σημειολογία;
[Η άλλη όψη…]
Η Χ., είχε μαγαζί ακριβώς μπροστά στην παιδική χαρά. Το μετακίνησε, όμως, στον πλαϊνό δρόμο, για ν’ αποφύγει, όπως λέει, τα επεισόδια μεταναστών με το άγριο ξύλο. Η ίδια «δεν έχει πρόβλημα» με τους μετανάστες. Έμαθε, λέει, να συνυπάρχει μαζί τους. Οι γραμμές του προσώπου της, όμως, σκληραίνουν όταν διηγείται πώς έμεινε το παιδί της εκτός παιδικού σταθμού, επειδή ένα προσφυγόπουλο «του πήρε τη θέση». «Τώρα πρέπει να πληρώνω ιδιωτικό παιδικό σταθμό απ’ το υστέρημά μου, γιατί οι θέσεις είναι περιορισμένες στο δημόσιο, όπου πάνω απ’ τα μισά παιδιά είναι «ξένα». Ποιος θα μιλήσει, επιτέλους, για τα δικαιώματα των Ελλήνων;», ρωτά.
Μερικά μέτρα πιο κάτω, στην οδό Αλκιβιάδου, στον ίσκιο του μεγαλόπρεπου Αγίου της πλατείας, ξεσπούν την οργή τους με «μπλόκα» κι άγριους ξυλοδαρμούς κατά μεταναστών ακροδεξιές ομάδες που αυτοαναγορεύθηκαν σε «σωτήρες των κατοίκων και της Ελληνικότητας», ενώ στα σοβαρότατα εγκλήματα που διαπράττουν δίνουν το συμβολισμό της «σημαίας του έθνους».
Το αστυνομικό τμήμα, στα 50 μέτρα. Κανείς δεν παρεμβαίνει, παρόλο που απειλούνται ακόμα κι ανθρώπινες ζωές. Οι καταγγελίες των μεταναστών και των συλλόγων τους για απόπειρες ανθρωποκτονίας, για βαριές κι επικίνδυνες σωματικές βλάβες, εκβιασμούς, απειλές, φθορές ξένης ιδιοκτησίας, παράνομη βία, εξυβρίσεις και λοιπά, όλα τελεσθέντα με την επιβαρυντική περίσταση του ρατσιστικού μίσους ως κινήτρου, συνήθως δεν καταγράφονται. Οι καταγγελίες κατά μεταναστών, αντίθετα, εξετάζονται ενδελεχώς.
Παράλληλα, μέσα στη θλιβερή αυτήν οικονομική συγκυρία, ο Έλληνας ξαναγίνεται μετανάστης. Στην κεντρική Ευρώπη, στην Αυστραλία, στην Κίνα, στην Ασία… Άλλωστε ο μετανάστης για μας αυτό σήμαινε: τον εξερχόμενο απ’ τη χώρα, τον ξενιτεμένο μας. Κι η λέξη μετανάστης έφερνε γλύκα και πίκρα μαζί, έφερνε συγκίνηση και «ζουμερές» ιστορίες σχεδόν κάθε οικογένειας. Ο Κώστας, ο Δημήτρης, ο Αντώνης που τράβηξαν για μια καλύτερη ζωή, για να προκόψουν έξω. Αυτοί που οι Αμερικάνοι αποκαλούσαν Greasy Greeks και τους συνέδεαν με τις πρώτες θέσεις στα δελτία εγκληματικότητας. Τον αντίστοιχο σ’ εμάς Ραχματουλάχ, τον σημερινό Μοχάμεντ. Αν το σκεφτείτε, δεν είχαμε λέξη για τον εισερχόμενο, μόνο «τουρίστα» τον λέγαμε και συνειρμικά μεταπηδούσαμε στο εισερχόμενο χρήμα, τις νέες ιδέες, το μοντέρνο τρόπο ζωής…
Γι’ αυτό ίσως επινοήσαμε στον όρο «λαθρομετανάστες».
Για να διαφοροποιήσουμε τους «ξένους» μετανάστες από μας, τους μετανάστες. Γι’ αυτούς που -χωρίς την άδειά μας- τόλμησαν να γλιστρήσουν λάθρα μες στη λέξη που φυλάγαμε στα σεντούκια μας.
Κοιτάζοντας τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα της έρημης παιδικής χαράς, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ:
Αν το τολμήσει κάποιος και τα κρυφοκοιτάξει όλ’ αυτά μέσα από το λουκέτο του παιχνιδιού, τι θ’ ανακαλύψει;
Ποιος είναι ο ξένος, άραγε;
Και πόσο μας προ(σ)καλεί να εντοπίσουμε τον ξένο μέσα μας;
Πόση και τι είδους δύναμη αποκτά ο αποκλεισμένος, μόνο και μόνο από την περιθωριοποίησή του;
Κοίταξα και στο τραπέζι μου. Ο καφές απ΄ την Κολομβία, η χαρτοπετσέτα απ’ την Κίνα, το φλυτζάνι από την Ταϊβάν, η ζάχαρη Eλληνική, το κουταλάκι απ’ τη Βουλγαρία, το κουλουράκι απ’ τα χεράκια της Ιρανής υπεύθυνης του μαγαζιού...
Σ’ έναν κόσμο -μ’ όλες του τις ανισότητες- όπου τα πάντα τείνουν να ενοποιηθούν, όποιος χτίζει τείχη κι επιμένει σ’ αυτά που χωρίζουν τους ανθρώπους δεν μπορεί παρά νομοτελειακά ν’ αστοχεί.
Τότε, μέσα στην Κυριακάτικη ησυχία ένοιωσα την πλατεία, τα παιδιά, τα μάτια των προσφύγων, το Δήμαρχο, το καφενείο, τις κούνιες, τους χρυσαυγίτες, την εκκλησία, το αστυνομικό τμήμα, την Κομισιόν, τον Αλβανό συγγραφέα, τις επιθέσεις, την τραμπάλα, τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, τον παιδικό σταθμό, τη σημειολογία, την οικονομική κρίση, το λουκέτο κι ότι άλλο μ’ είχε απασχολήσει σοβαρά λίγο πριν να με αποκαλεί «μουσαφίρη» και να μου προσφέρει απλόχερα τη δροσερή –όσο και πρόσκαιρη- έντασή του.
ΣΗΜ: Η υπόθεση έφτασε μέχρι την Κομισιόν, με ερώτημα της Μαριλένα Κοππά, που στα τέλη του 2009 σημείωνε πως «Στην Ελλάδα του 2010, η φυλετική καταγωγή, η εθνικότητα, αποτελούν σοβαρή αιτία απαγόρευσης της διασκέδασης της παιδικής ψυχής»
Οι φωτογραφίες είναι της Ιωάννας Κούνδουρου
Σάββατο 15 Μαΐου 2010
ΕΡΑΨΑΝ ΜΕ ΒΕΛΟΝΑ ΚΑΙ ΚΛΩΣΤΗ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ, ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΤΟΥΣ
Της Ηλέκτρας - Λήδας Κούτρα*
Άνθρωποι από το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, βρίσκονται στη φυλακή γιατί τους συνέλαβε «χωρίς χαρτια» η αστυνομία προτού προλάβουν να ζητήσουν Άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
ΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ: «ΑΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΣΥΛΟ ΠΡΙΝ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΑΡΑΓΕ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ;;;»
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ».
Μόλις έληξε η απεργία πείνας των υπό αναγνώριση προσφύγων στο Κέντρο Κράτησης Σάμου (για χρόνια προβλήματα, όπως η μη αναγνώριση με δήλωση της εθνικότητας και της ηλικίας τους, η έλλειψη ενημέρωσης και αποτελεσματικής άσκησης των δικαιωμάτων τους, η έλλειψη διερμηνείας, οι παράνομες επαναπροωθήσεις κ.ά.), άρχισε μια συγκλονιστική –σημειολογικά, τουλάχιστον- διαμαρτυρία/απεργία πείνας αιτούντων άσυλο, «φιλοξενούμενων» (όπως επίσημα βαπτίζεται η φυλάκισή τους) στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού.
Ενώ δεν έχουν τελέσει καμιά παράνομη πράξη (σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης - Ν.Δ. 3989/59- η παράτυπη είσοδος στη χώρα δεν είναι παράνομη πράξη, αν το πρόσωπο που τη διαπράττει είναι –ή επικαλείται ότι είναι- πρόσφυγας), οι διαμαρτυρόμενοι φυλακίστηκαν -ως είθισται, άλλωστε- μαζί με τους παραβάτες του ποινικού δικαίου.
Αυτό συμβαίνει κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, της σχετικής κοινοτικής Οδηγίας, αλλά και της στοιχειώδους λογικής που, «μιλώντας» το Νόμο, υπαγορεύει ότι «κανείς δεν μπορεί να φυλακιστεί για μόνο το λόγο ότι έχει ζητήσει άσυλο»!
Οι κρατούμενοι αναζητητές διεθνούς προστασίας αποφάσισαν να πάρουν βελόνα και κλωστή και να ράψουν τα στόματά τους, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να τους απαντήσει κάποιος ποιο είναι το έγκλημα που διέπραξαν για ν’ αξίζουν τέτοια μεταχείριση, γιατί κρατούνται ή, έστω, «πώς πάει» το αίτημα ασύλου τους -το οποίο, σημειωτέον, πρέπει να εξετάζεται κατά προτεραιότητα όταν ο αιτών είναι κρατούμενος. Αν, όμως, ο αιτών δεν έχει διαπράξει κάποια παράνομη πράξη, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΚΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ( δηλαδή της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ, ΣΤΟ 99,96% ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ) ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΑΣΥΛΟΥ ΤΟΥ.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν νόμιμα να απελαθούν. Συχνά δεν έχουν καν διαβατήρια, οι πρεσβείες τους (όπως στην περίπτωση του Αφγανιστάν –η κοντινότερη και απρόθυμη να παράσχει στοιχεία βρίσκεται στο Βέλγιο) συνήθως δεν συνεργάζονται. Άλλωστε, όσο εκκρεμεί το αίτημα ασύλου, απαγορεύεται ρητά η απέλαση. Το Υπ.Πρ.Πολ. που «τους έχει στα χέρια του» αρμοδίως, γνωρίζει ότι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, αλλά εφαρμόζει το π.δ. που εν προκειμένω παραβιάζει τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας –αυτής που υποτίθεται ότι ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη…
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η δυνατότητα πρόσβασης ΜΚΟ στους χώρους κράτησης ή «υποδοχής», όπου στοιβάζονται οι αιτούντες άσυλο. Θα έπρεπε επίσης να είναι αυτονόητη η πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, η δυνατότητα να υποβάλει ο ενδιαφερόμενος το αίτημά του προτού (και όχι αφότου) συλληφθεί, η εναρμόνιση των εθνικών «πρακτικών» απέλασης με τις διαδικασίες που προβλέπει το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, η δίκαια εξέταση του αιτήματος ασύλου, η δυνατότητα ατομικής αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης, η δυνατότητα δικαστικής αμφισβήτησης της νομιμότητας της κράτησης προς απέλαση, η πρόσβαση σε μετάφραση και νομική βοήθεια, η παροχή συνθηκών υποδοχής και όχι εξευτελισμού, στέρησης της ελευθερίας και εγκλεισμού σε φυλακές των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων που με χίλιους κινδύνους ζωής κατορθώνουν να φθάσουν στην ‘ασφαλή και πολιτισμένη’ Ευρώπη.
Είναι αναγκαίο να αρθεί η κράτηση κάθε αιτούντος άσυλο (μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα) που κρατείται μόνο και μόνο «επειδή ζήτησε άσυλο ενώ βρισκόταν σε κράτηση». Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει το αρμόδιο Υπουργείο, έως ότου ανταποκριθεί πλήρως στην υποχρέωσή του για παροχή αποδεδειγμένα απρόσκοπτης πρόσβασης στην υποβολή από τον ενδιαφερόμενο -και παραλαβή από τις Αρχές- του αιτήματος ασύλου. Διότι, αν οι Ελληνικές Αρχές δεν αρνούνταν ούτε υπέρμετρα περιόριζαν την δυνατότητα υποβολής του αιτήματος ασύλου, να είστε βέβαιοι ότι τα πρόσωπα που έραψαν τα στόματά τους δεν θα περίμεναν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή. Θα είχαν ζητήσει άσυλο και θα επωφελούνταν, όπως νόμος ορίζει, από δωρεάν τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία.
Ας μην παραμείνουν λοιπόν ραμμένα, όπως τα στόματα των διαμαρτυρόμενων, τα μάτια και τα αυτιά της επίσημης Ελληνικής πολιτείας…
*Δικηγόρος Αθηνών και πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" - Πλειάδες
Άνθρωποι από το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, βρίσκονται στη φυλακή γιατί τους συνέλαβε «χωρίς χαρτια» η αστυνομία προτού προλάβουν να ζητήσουν Άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
ΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ: «ΑΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΣΥΛΟ ΠΡΙΝ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΑΡΑΓΕ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ;;;»
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ».
Μόλις έληξε η απεργία πείνας των υπό αναγνώριση προσφύγων στο Κέντρο Κράτησης Σάμου (για χρόνια προβλήματα, όπως η μη αναγνώριση με δήλωση της εθνικότητας και της ηλικίας τους, η έλλειψη ενημέρωσης και αποτελεσματικής άσκησης των δικαιωμάτων τους, η έλλειψη διερμηνείας, οι παράνομες επαναπροωθήσεις κ.ά.), άρχισε μια συγκλονιστική –σημειολογικά, τουλάχιστον- διαμαρτυρία/απεργία πείνας αιτούντων άσυλο, «φιλοξενούμενων» (όπως επίσημα βαπτίζεται η φυλάκισή τους) στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού.
Ενώ δεν έχουν τελέσει καμιά παράνομη πράξη (σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης - Ν.Δ. 3989/59- η παράτυπη είσοδος στη χώρα δεν είναι παράνομη πράξη, αν το πρόσωπο που τη διαπράττει είναι –ή επικαλείται ότι είναι- πρόσφυγας), οι διαμαρτυρόμενοι φυλακίστηκαν -ως είθισται, άλλωστε- μαζί με τους παραβάτες του ποινικού δικαίου.
Αυτό συμβαίνει κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, της σχετικής κοινοτικής Οδηγίας, αλλά και της στοιχειώδους λογικής που, «μιλώντας» το Νόμο, υπαγορεύει ότι «κανείς δεν μπορεί να φυλακιστεί για μόνο το λόγο ότι έχει ζητήσει άσυλο»!
Οι κρατούμενοι αναζητητές διεθνούς προστασίας αποφάσισαν να πάρουν βελόνα και κλωστή και να ράψουν τα στόματά τους, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να τους απαντήσει κάποιος ποιο είναι το έγκλημα που διέπραξαν για ν’ αξίζουν τέτοια μεταχείριση, γιατί κρατούνται ή, έστω, «πώς πάει» το αίτημα ασύλου τους -το οποίο, σημειωτέον, πρέπει να εξετάζεται κατά προτεραιότητα όταν ο αιτών είναι κρατούμενος. Αν, όμως, ο αιτών δεν έχει διαπράξει κάποια παράνομη πράξη, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΚΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ( δηλαδή της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ, ΣΤΟ 99,96% ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ) ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΑΣΥΛΟΥ ΤΟΥ.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν νόμιμα να απελαθούν. Συχνά δεν έχουν καν διαβατήρια, οι πρεσβείες τους (όπως στην περίπτωση του Αφγανιστάν –η κοντινότερη και απρόθυμη να παράσχει στοιχεία βρίσκεται στο Βέλγιο) συνήθως δεν συνεργάζονται. Άλλωστε, όσο εκκρεμεί το αίτημα ασύλου, απαγορεύεται ρητά η απέλαση. Το Υπ.Πρ.Πολ. που «τους έχει στα χέρια του» αρμοδίως, γνωρίζει ότι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, αλλά εφαρμόζει το π.δ. που εν προκειμένω παραβιάζει τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας –αυτής που υποτίθεται ότι ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη…
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η δυνατότητα πρόσβασης ΜΚΟ στους χώρους κράτησης ή «υποδοχής», όπου στοιβάζονται οι αιτούντες άσυλο. Θα έπρεπε επίσης να είναι αυτονόητη η πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, η δυνατότητα να υποβάλει ο ενδιαφερόμενος το αίτημά του προτού (και όχι αφότου) συλληφθεί, η εναρμόνιση των εθνικών «πρακτικών» απέλασης με τις διαδικασίες που προβλέπει το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, η δίκαια εξέταση του αιτήματος ασύλου, η δυνατότητα ατομικής αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης, η δυνατότητα δικαστικής αμφισβήτησης της νομιμότητας της κράτησης προς απέλαση, η πρόσβαση σε μετάφραση και νομική βοήθεια, η παροχή συνθηκών υποδοχής και όχι εξευτελισμού, στέρησης της ελευθερίας και εγκλεισμού σε φυλακές των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων που με χίλιους κινδύνους ζωής κατορθώνουν να φθάσουν στην ‘ασφαλή και πολιτισμένη’ Ευρώπη.
Είναι αναγκαίο να αρθεί η κράτηση κάθε αιτούντος άσυλο (μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα) που κρατείται μόνο και μόνο «επειδή ζήτησε άσυλο ενώ βρισκόταν σε κράτηση». Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει το αρμόδιο Υπουργείο, έως ότου ανταποκριθεί πλήρως στην υποχρέωσή του για παροχή αποδεδειγμένα απρόσκοπτης πρόσβασης στην υποβολή από τον ενδιαφερόμενο -και παραλαβή από τις Αρχές- του αιτήματος ασύλου. Διότι, αν οι Ελληνικές Αρχές δεν αρνούνταν ούτε υπέρμετρα περιόριζαν την δυνατότητα υποβολής του αιτήματος ασύλου, να είστε βέβαιοι ότι τα πρόσωπα που έραψαν τα στόματά τους δεν θα περίμεναν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή. Θα είχαν ζητήσει άσυλο και θα επωφελούνταν, όπως νόμος ορίζει, από δωρεάν τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία.
Ας μην παραμείνουν λοιπόν ραμμένα, όπως τα στόματα των διαμαρτυρόμενων, τα μάτια και τα αυτιά της επίσημης Ελληνικής πολιτείας…
*Δικηγόρος Αθηνών και πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" - Πλειάδες
RACIAL TENSIONS MOUNT IN GREECE
Greek economic crisis accelerates clashes between immigrants and locals.
By Iason Athanasiadis — Special to GlobalPost
Published: May 15, 2010
ATHENS, Greece — When he was still a Taliban fighter, Zaher Muhamad never thought he would end up in Greece.
But as the might of the United States Army made itself felt in the post-Sept. 11 invasion of Afghanistan, Muhamad was forced to lay down his arms and flee, first to the Pakistani city of Peshawar, then onto Greece via Iran and Turkey. Today, he heads an Afghan immigrant association and lives in St Panteleimon, a gritty Athenian neighborhood balancing awkwardly along the racial fault line dividing the Greek capital.
It is not a good time to be in Greece. The country is in the middle of a crisis, with official unemployment skyrocketing to over 12 percent in general and 25 percent among young people. Now that construction and industrial jobs are drying up, immigrants are less welcome than ever.
Muhamad is just one in the tapestry of immigrants crowding into St Panteleimon from Asia, Africa and eastern Europe. Tensions skyrocketed in recent years as immigrants began outnumbering Greeks and members of the Greek far-right moved there to fight “de-Hellenisation.” They rented or bought apartments overlooking the square, stretched Greek flags taut across their balcony railings, and began almost daily patrols harassing immigrants.
Although many left, others like Muhamad refuse to be intimidated.
“Why should I be guilty of being in the West when it was the West through NATO that invaded my country?” Muhamad asked, as he sat with a group of friends in the Thousand and One Nights cafe, around a table strewn with cigarette packs and beer bottles.
Immigrants form an estimated 10 percent of Greece’s population of 11 million according to the United Nations. The trickle became a flood after Greece joined the Schengen zone in 1997, meaning once a person enters Greece he can travel to other Schengen countries without passing through immigration controls. As other EU members with long Mediterranean coastlines, such as Spain and Italy, tightened their border patrols, immigrants desperate to access Europe’s employment opportunities landed in Greece.
Periodic legalization drives and political inaction have exacerbated the racial divide and turned locals against the foreign presence. A chauvinist party called LAOS steadily gained in popularity. In the 2009 elections, it won 15 seats in parliament and became the third most-popular party in Greece’s second largest city, Thessaloniki.
Its success reflects changing popular attitudes toward immigrants.
Greek economic crisis accelerates clashes between immigrants and locals.
"It's not possible for us to welcome people who enter our home through the window," wrote one anonymous reader of Ta Nea newspaper in an online comment responding to an article about the lives immigrants lead. He went on to criticize the governing party, PASOK, for leniency toward immigrants.
“In the past two years the harassment and intimidation have got worse and worse,” Muhamad said. “The right wing parties’ foot-soldiers often attack us, more as a vote-getting mechanism and to convince the electorate that they’re doing the job the police are not up to doing than because of anything else.”
On May 4, knife-yielding vigilantes assaulted two Afghan laborers waiting to be picked up for a day’s work. A week before that, they had attacked the cafe where Muhamad spends his time.
“There’s a heavy police presence but they do nothing when the fascists attack immigrants,” said Elektra Kouta, a human rights lawyer.
Just opposite the cafe, the domes of an enormous concrete Greek Orthodox church soar over the neighborhood square. Adjoining it is a padlocked playground. Half-empty cafeterias cluster around the open area, affording patrons a front-row seat to the frequent race-related attacks that occur. Asian and Middle Eastern children play in front of the church, shouting to each other in Greek.
“It was the playground that started it all,” said Stamatis Petropoulos, a 47-year-old taxi driver. “The Greeks felt that the immigrants’ children were stopping their children from entering the playground, or maybe they didn’t want their kids to mix with the foreigners’ kids.”
One local who works at a neighborhood flower shop claimed that she had been turned back after she tried to register her child at a nearby school. “I don’t have anything against immigrants but I was offended that even the kindergartens here give priority to their children.”
“The situation is miserable because thousands of people are trapped here,” said Gregory Valianatos, a human rights activist who lives in the neighborhood. “The politicians who have trapped them here are to blame for the pissing in the street, the thousands of people trapped in cement apartment blocks and low-paying labor, not the immigrants themselves.”
Last June, St Panteleimon’s trash-strewn streets claimed another questionable first, when Muslim immigrants belonging to criminal mafias clashed. About 150 men struggled with each other in a street-brawl, just one of several to have occurred in Athens as public order crumbles.
“Things are falling apart every day that passes,” said Myrto, a local business owner who refused to give her last name. “We watch and wait.”
(http://www.globalpost.com/dispatch/europe/100514/greece-immigration-economy-panteleimon)
By Iason Athanasiadis — Special to GlobalPost
Published: May 15, 2010
ATHENS, Greece — When he was still a Taliban fighter, Zaher Muhamad never thought he would end up in Greece.
But as the might of the United States Army made itself felt in the post-Sept. 11 invasion of Afghanistan, Muhamad was forced to lay down his arms and flee, first to the Pakistani city of Peshawar, then onto Greece via Iran and Turkey. Today, he heads an Afghan immigrant association and lives in St Panteleimon, a gritty Athenian neighborhood balancing awkwardly along the racial fault line dividing the Greek capital.
It is not a good time to be in Greece. The country is in the middle of a crisis, with official unemployment skyrocketing to over 12 percent in general and 25 percent among young people. Now that construction and industrial jobs are drying up, immigrants are less welcome than ever.
Muhamad is just one in the tapestry of immigrants crowding into St Panteleimon from Asia, Africa and eastern Europe. Tensions skyrocketed in recent years as immigrants began outnumbering Greeks and members of the Greek far-right moved there to fight “de-Hellenisation.” They rented or bought apartments overlooking the square, stretched Greek flags taut across their balcony railings, and began almost daily patrols harassing immigrants.
Although many left, others like Muhamad refuse to be intimidated.
“Why should I be guilty of being in the West when it was the West through NATO that invaded my country?” Muhamad asked, as he sat with a group of friends in the Thousand and One Nights cafe, around a table strewn with cigarette packs and beer bottles.
Immigrants form an estimated 10 percent of Greece’s population of 11 million according to the United Nations. The trickle became a flood after Greece joined the Schengen zone in 1997, meaning once a person enters Greece he can travel to other Schengen countries without passing through immigration controls. As other EU members with long Mediterranean coastlines, such as Spain and Italy, tightened their border patrols, immigrants desperate to access Europe’s employment opportunities landed in Greece.
Periodic legalization drives and political inaction have exacerbated the racial divide and turned locals against the foreign presence. A chauvinist party called LAOS steadily gained in popularity. In the 2009 elections, it won 15 seats in parliament and became the third most-popular party in Greece’s second largest city, Thessaloniki.
Its success reflects changing popular attitudes toward immigrants.
Greek economic crisis accelerates clashes between immigrants and locals.
"It's not possible for us to welcome people who enter our home through the window," wrote one anonymous reader of Ta Nea newspaper in an online comment responding to an article about the lives immigrants lead. He went on to criticize the governing party, PASOK, for leniency toward immigrants.
“In the past two years the harassment and intimidation have got worse and worse,” Muhamad said. “The right wing parties’ foot-soldiers often attack us, more as a vote-getting mechanism and to convince the electorate that they’re doing the job the police are not up to doing than because of anything else.”
On May 4, knife-yielding vigilantes assaulted two Afghan laborers waiting to be picked up for a day’s work. A week before that, they had attacked the cafe where Muhamad spends his time.
“There’s a heavy police presence but they do nothing when the fascists attack immigrants,” said Elektra Kouta, a human rights lawyer.
Just opposite the cafe, the domes of an enormous concrete Greek Orthodox church soar over the neighborhood square. Adjoining it is a padlocked playground. Half-empty cafeterias cluster around the open area, affording patrons a front-row seat to the frequent race-related attacks that occur. Asian and Middle Eastern children play in front of the church, shouting to each other in Greek.
“It was the playground that started it all,” said Stamatis Petropoulos, a 47-year-old taxi driver. “The Greeks felt that the immigrants’ children were stopping their children from entering the playground, or maybe they didn’t want their kids to mix with the foreigners’ kids.”
One local who works at a neighborhood flower shop claimed that she had been turned back after she tried to register her child at a nearby school. “I don’t have anything against immigrants but I was offended that even the kindergartens here give priority to their children.”
“The situation is miserable because thousands of people are trapped here,” said Gregory Valianatos, a human rights activist who lives in the neighborhood. “The politicians who have trapped them here are to blame for the pissing in the street, the thousands of people trapped in cement apartment blocks and low-paying labor, not the immigrants themselves.”
Last June, St Panteleimon’s trash-strewn streets claimed another questionable first, when Muslim immigrants belonging to criminal mafias clashed. About 150 men struggled with each other in a street-brawl, just one of several to have occurred in Athens as public order crumbles.
“Things are falling apart every day that passes,” said Myrto, a local business owner who refused to give her last name. “We watch and wait.”
(http://www.globalpost.com/dispatch/europe/100514/greece-immigration-economy-panteleimon)
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
ΜΕ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΑΠΑΝΤΑΤΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η οποία ΔΕΝ χρηματοδοτείται μέχρι σήμερα από κανένα νομικό ή φυσικό πρόσωπο, έχει σχεδιάσει και υποβάλει προς αξιολόηση προγράμματα νομικής, ιατρικής και εκπαιδευτικής αρωγής στις ομάδες προσφύγων – αιτούντων άσυλο, αιτούμενη υποστήριξη από το ΕΤΠ (Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων) προκειμένου να καταφέρει να τα υλοποιήσει.
Τα χρήματα για τα «Επείγοντα Μέτρα» του ΕΤΠ, όπως δημόσια δηλώθηκε και ουδέποτε διαψεύστηκε, ΔΕΝ δόθηκαν (επιστράφηκαν στην Ε.Ε.), παρότι οι δράσεις προκηρύχθηκαν και οι αιτούντες, μεταξύ των οποίων και εμείς, κλήθηκαν να εργασθούν σκληρά για να καταθέσουν τις προτάσεις τους.
Δεδομένης της σπουδαιότητας των δράσεων αυτών και προς αποφυγή πληθώρας ανθρωπιστικών τραγωδιών που εκτυλίσσονται καθημερινά στις ομάδες προσφύγων – αιτούντων άσυλο, αναμένουμε την επιτάχυνση των διαδικασιών αξιολόγησης από το αρμόδιο Υπουργείο και την αξιοποίηση των κονδυλίων της Ε.Ε. με τον βέλτιστο τρόπο.
Ακολουθούν η Απάντηση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε δήλωση εκπροσώπου Ν.Δ για θέματα υγείας Μάριου Σαλμά και η ερώτηση του κ. Σαλμά:
Με αφορμή δήλωση του υπεύθυνου του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάριου Σαλμά για την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων, το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Ως υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, μιλά.
Ως πρώην Υφυπουργός Υγείας της κυβέρνησης Καραμανλή «ξεχνά».
Ο κ. Σαλμάς αναβαπτιζόμενος στην «κομματική κολυμπήθρα», θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το μερίδιο ευθύνης για την κατάντια που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφτασε τη χώρα, δεν ξεπλένεται τόσο εύκολα.
Αντί για απάντηση επαναδιατυπώνουμε τα ερωτήματα που τέθηκαν από την Υφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Φώφη Γεννηματά στις 30 Μαρτίου 2010, όταν και πάλι ο κ. Σαλμάς εξαπέλυσε τις ίδιες ακριβώς ανυπόστατες κατηγορίες.
Ελπίζουμε η επανάληψη αυτή να του φρεσκάρει τη μνήμη και να απαντήσει.
Η δήλωση της κας Γεννηματά είχε ως εξής:
«Το κόμμα της ΝΔ είναι υπεύθυνο για την κατάρρευση του συστήματος ασύλου στη χώρα μας. Οι ρυθμίσεις του πδ 81/2009 ανάγκασαν ακόμα και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες να αποχωρήσει από τις διαδικασίες καταγγέλλοντας τες.
Η διαδικασία χορήγησης ασύλου αλλάζει με γνώμονα τους κοινοτικούς και διεθνείς κανόνες.
Είναι οξύμωρο να κατηγορεί για απώλεια κονδυλίων αυτός που σχεδίασε ένα ανεπαρκές και ανεφάρμοστο πρόγραμμα «επειγόντων μέτρων». Μπορεί να μας απαντήσει ο κ.Σαλμάς σχετικά με το ετήσιο πρόγραμμα του 2009 που ο ίδιος υπέβαλε;
• Γιατί η περίοδος του σχεδίου αφορά το διάστημα από 15 Οκτωβρίου μέχρι 15 Απριλίου όταν είναι γνωστό ότι αυτό το διάστημα η ροή των αιτούντων άσυλο είναι μειωμένη;
• Γιατί δεν είχε εξασφαλίσει τις σχετικές πιστώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό;
• Ποια η σκοπιμότητα της «επιδότησης» ξενοδοχείου στη Φθιώτιδα με 800.000 ευρώ για έξι μήνες;
• Γιατί οι ιατρικές εξετάσεις για 1.000 άτομα (ακτινογραφία, mantoux) κοστολογήθηκαν 1.2 εκ ευρώ όταν το κόστος για τις ίδιες εξετάσεις στα νοσοκομεία του ΕΣΥ ανέρχεται σε 10 ευρώ κατ άτομο;»
Είναι σαφές, επομένως ότι, το πρόγραμμα που σχεδίασε ο κ. Σαλμάς - για το οποίο δεν εξασφάλισε τους πόρους- κατέστη εξ αρχής ανεφάρμοστο.
Εκτός και αν κάποιοι ενδιαφέρονταν μόνο να προχωρήσουν τα δυο τελευταία ζητήματα που έθεσε η Υφυπουργός.
Η πολιτική για τη φιλοξενία των προσφύγων δεν μπορεί να εξαντλείται σε «επιδοτήσεις» ξενοδόχων.”
H “ΕΡΏΤΗΣΗ» του κ. Σαλμά είχε ως εξής:
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΟΜΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ. κ. Μ. ΣΑΛΜΑ.
Ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, κ. Μάριος Σαλμάς, με αφορμή την απώλεια κοινοτικών πόρων, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Στη δυσκολότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία για την χώρα, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, παρά τις προ μηνών επισημάνσεις μας, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να χαθούν οριστικά και αμετάκλητα 6 εκατ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, για επείγουσες δράσεις στέγασης, σίτισης, νομικής συνδρομής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και διερμηνείας για τους πρόσφυγες στην χώρα μας.
Αυτό προκύπτει από την απάντηση της Υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε σχετική ερώτηση που καταθέσαμε στη Βουλή.
Η προθεσμία υλοποίησης των δράσεων ύψους 6 εκατ. ευρώ, που είχαν εξασφαλιστεί από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ήταν η 15η Απριλίου 2010.
Η κα Υφυπουργός ομολογεί, στην απάντησή της, ότι δεν μπόρεσε να εγγράψει έγκαιρα τις πιστώσεις στο 2009, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η υλοποίηση των σχετικών δράσεων εντός διαστήματος 6 μηνών.
Υπενθυμίζουμε στην ηγεσία του Υπουργείου ότι και τα Επείγοντα Μέτρα του 2008 καθυστέρησαν, αλλά τα υλοποιήσαμε εντός του 2009, ενώ ένα υπόλοιπο ποσό ύψους 300.000 ευρώ, εξασφαλίστηκε να δοθεί στα Επείγοντα Μέτρα του 2009.
Επίσης, εγκαταλείφθηκαν πλήρως τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, νομικής συνδρομής και διερμηνείας στα σημεία εισόδου των μεταναστών (Σάμος, Λέσβος, Λέρος, Θράκη), που χρηματοδοτήθηκαν από τα προηγούμενα Επείγοντα Μέτρα και τώρα, δυστυχώς, θα πρέπει να τα χρηματοδοτήσουν από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Προστίθεται, ακόμη, ότι δεν έχει ολοκληρωθεί, μέχρι σήμερα, η αξιολόγηση των αιτήσεων για τη συμπληρωματική προκήρυξη του Ετήσιου Προγράμματος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων 2008. Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων έληξε στις 31.07.2010, γεγονός που σημαίνει απώλεια 1 εκατ. ευρώ επιπλέον.
Σημειώνεται, ακόμη, ότι η κα Υφυπουργός απέφυγε να απαντήσει για τα πρόσωπα που ορίστηκαν ως αξιολογητές των προτάσεων του Ετήσιου Προγράμματος Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων του 2009. Και αυτό είναι, τουλάχιστον, περίεργο».
Τα χρήματα για τα «Επείγοντα Μέτρα» του ΕΤΠ, όπως δημόσια δηλώθηκε και ουδέποτε διαψεύστηκε, ΔΕΝ δόθηκαν (επιστράφηκαν στην Ε.Ε.), παρότι οι δράσεις προκηρύχθηκαν και οι αιτούντες, μεταξύ των οποίων και εμείς, κλήθηκαν να εργασθούν σκληρά για να καταθέσουν τις προτάσεις τους.
Δεδομένης της σπουδαιότητας των δράσεων αυτών και προς αποφυγή πληθώρας ανθρωπιστικών τραγωδιών που εκτυλίσσονται καθημερινά στις ομάδες προσφύγων – αιτούντων άσυλο, αναμένουμε την επιτάχυνση των διαδικασιών αξιολόγησης από το αρμόδιο Υπουργείο και την αξιοποίηση των κονδυλίων της Ε.Ε. με τον βέλτιστο τρόπο.
Ακολουθούν η Απάντηση του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε δήλωση εκπροσώπου Ν.Δ για θέματα υγείας Μάριου Σαλμά και η ερώτηση του κ. Σαλμά:
Με αφορμή δήλωση του υπεύθυνου του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας κ. Μάριου Σαλμά για την πορεία υλοποίησης των προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων, το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
Ως υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, μιλά.
Ως πρώην Υφυπουργός Υγείας της κυβέρνησης Καραμανλή «ξεχνά».
Ο κ. Σαλμάς αναβαπτιζόμενος στην «κομματική κολυμπήθρα», θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το μερίδιο ευθύνης για την κατάντια που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έφτασε τη χώρα, δεν ξεπλένεται τόσο εύκολα.
Αντί για απάντηση επαναδιατυπώνουμε τα ερωτήματα που τέθηκαν από την Υφυπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Φώφη Γεννηματά στις 30 Μαρτίου 2010, όταν και πάλι ο κ. Σαλμάς εξαπέλυσε τις ίδιες ακριβώς ανυπόστατες κατηγορίες.
Ελπίζουμε η επανάληψη αυτή να του φρεσκάρει τη μνήμη και να απαντήσει.
Η δήλωση της κας Γεννηματά είχε ως εξής:
«Το κόμμα της ΝΔ είναι υπεύθυνο για την κατάρρευση του συστήματος ασύλου στη χώρα μας. Οι ρυθμίσεις του πδ 81/2009 ανάγκασαν ακόμα και την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες να αποχωρήσει από τις διαδικασίες καταγγέλλοντας τες.
Η διαδικασία χορήγησης ασύλου αλλάζει με γνώμονα τους κοινοτικούς και διεθνείς κανόνες.
Είναι οξύμωρο να κατηγορεί για απώλεια κονδυλίων αυτός που σχεδίασε ένα ανεπαρκές και ανεφάρμοστο πρόγραμμα «επειγόντων μέτρων». Μπορεί να μας απαντήσει ο κ.Σαλμάς σχετικά με το ετήσιο πρόγραμμα του 2009 που ο ίδιος υπέβαλε;
• Γιατί η περίοδος του σχεδίου αφορά το διάστημα από 15 Οκτωβρίου μέχρι 15 Απριλίου όταν είναι γνωστό ότι αυτό το διάστημα η ροή των αιτούντων άσυλο είναι μειωμένη;
• Γιατί δεν είχε εξασφαλίσει τις σχετικές πιστώσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό;
• Ποια η σκοπιμότητα της «επιδότησης» ξενοδοχείου στη Φθιώτιδα με 800.000 ευρώ για έξι μήνες;
• Γιατί οι ιατρικές εξετάσεις για 1.000 άτομα (ακτινογραφία, mantoux) κοστολογήθηκαν 1.2 εκ ευρώ όταν το κόστος για τις ίδιες εξετάσεις στα νοσοκομεία του ΕΣΥ ανέρχεται σε 10 ευρώ κατ άτομο;»
Είναι σαφές, επομένως ότι, το πρόγραμμα που σχεδίασε ο κ. Σαλμάς - για το οποίο δεν εξασφάλισε τους πόρους- κατέστη εξ αρχής ανεφάρμοστο.
Εκτός και αν κάποιοι ενδιαφέρονταν μόνο να προχωρήσουν τα δυο τελευταία ζητήματα που έθεσε η Υφυπουργός.
Η πολιτική για τη φιλοξενία των προσφύγων δεν μπορεί να εξαντλείται σε «επιδοτήσεις» ξενοδόχων.”
H “ΕΡΏΤΗΣΗ» του κ. Σαλμά είχε ως εξής:
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΤΟΜΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ Ν.Δ. κ. Μ. ΣΑΛΜΑ.
Ο υπεύθυνος του Τομέα Πολιτικής Ευθύνης Υγείας της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, κ. Μάριος Σαλμάς, με αφορμή την απώλεια κοινοτικών πόρων, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Στη δυσκολότερη οικονομική και κοινωνική συγκυρία για την χώρα, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, παρά τις προ μηνών επισημάνσεις μας, έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να χαθούν οριστικά και αμετάκλητα 6 εκατ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων, για επείγουσες δράσεις στέγασης, σίτισης, νομικής συνδρομής, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και διερμηνείας για τους πρόσφυγες στην χώρα μας.
Αυτό προκύπτει από την απάντηση της Υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε σχετική ερώτηση που καταθέσαμε στη Βουλή.
Η προθεσμία υλοποίησης των δράσεων ύψους 6 εκατ. ευρώ, που είχαν εξασφαλιστεί από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ήταν η 15η Απριλίου 2010.
Η κα Υφυπουργός ομολογεί, στην απάντησή της, ότι δεν μπόρεσε να εγγράψει έγκαιρα τις πιστώσεις στο 2009, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η υλοποίηση των σχετικών δράσεων εντός διαστήματος 6 μηνών.
Υπενθυμίζουμε στην ηγεσία του Υπουργείου ότι και τα Επείγοντα Μέτρα του 2008 καθυστέρησαν, αλλά τα υλοποιήσαμε εντός του 2009, ενώ ένα υπόλοιπο ποσό ύψους 300.000 ευρώ, εξασφαλίστηκε να δοθεί στα Επείγοντα Μέτρα του 2009.
Επίσης, εγκαταλείφθηκαν πλήρως τα προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, νομικής συνδρομής και διερμηνείας στα σημεία εισόδου των μεταναστών (Σάμος, Λέσβος, Λέρος, Θράκη), που χρηματοδοτήθηκαν από τα προηγούμενα Επείγοντα Μέτρα και τώρα, δυστυχώς, θα πρέπει να τα χρηματοδοτήσουν από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Προστίθεται, ακόμη, ότι δεν έχει ολοκληρωθεί, μέχρι σήμερα, η αξιολόγηση των αιτήσεων για τη συμπληρωματική προκήρυξη του Ετήσιου Προγράμματος του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων 2008. Η προθεσμία για την υποβολή προτάσεων έληξε στις 31.07.2010, γεγονός που σημαίνει απώλεια 1 εκατ. ευρώ επιπλέον.
Σημειώνεται, ακόμη, ότι η κα Υφυπουργός απέφυγε να απαντήσει για τα πρόσωπα που ορίστηκαν ως αξιολογητές των προτάσεων του Ετήσιου Προγράμματος Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων του 2009. Και αυτό είναι, τουλάχιστον, περίεργο».
ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ Ι.ΜΕ.ΠΟ. ΛΟΓΩ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΟΥΣ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΥΠ.ΕΣ.
Κατάργηση Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής
Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (ΙΜΕΠΟ) είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, εποπτευόμενο από τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Συστάθηκε το έτος 2002 και είχε ως αποστολή τη διεξαγωγή ερευνών και την εκπόνηση μελετών που υποστηρίζουν τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της μεταναστευτικής πολιτικής της Χώρας. Στο πλαίσιο αυτό του δόθηκε επίσης η αρμοδιότητα εκπροσώπησης των μεταναστευτικών οργανώσεων της Χώρας, καθώς και η δυνατότητα να συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα, να οργανώνει επιστημονικές εκδηλώσεις και να αναπτύσσει δράσεις επικοινωνιακής πολιτικής για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών σε θέματα μετανάστευσης. Για την υλοποίηση της αποστολής του αυτής το ΙΜΕΠΟ ελάμβανε μέχρι σήμερα ιδιαίτερα υψηλή τακτική επιχορήγηση που αντιστοιχεί σε ορισμένο ποσοστό επί των συνολικών εσόδων από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες στη Χώρα μας προκειμένου να ζητήσουν την έκδοση άδειας παραμονής. Μόνο για τα έτη 2008 και 2009 το ΙΜΕΠΟ επιχορηγήθηκε με 1,6 εκ. και 2,435 εκ. ευρώ αντίστοιχα, ενώ οι καταθέσεις του φορέα σε τραπεζικούς λογαριασμούς (προερχόμενες από τα αδιάθετα υπόλοιπα τακτικών και εκτάκτων επιχορηγήσεων του παρελθόντος) ανέρχονταν στις 31.12.2007 στο ποσό των 5,677 εκ. ευρώ.
Ωστόσο, η εξαιρετικά γενναιόδωρη αυτή προικοδότηση του ΙΜΕΠΟ αποδείχθηκε παραδόξως ανεπαρκής για την κάλυψη των δαπανών του καθώς τα δύο αυτά τελευταία έτη τα έξοδά του ανήλθαν σε 3,574 και 2,958 εκ ευρώ αντίστοιχα καθιστώντας τους ισολογισμούς αυτούς σοβαρά ελλειμματικούς, οι δε προαναφερθείσες καταθέσεις του μειώθηκαν στο ποσό των 4,099 εκ,. ευρώ. Σημειώνεται δε ότι οι δαπάνες για τη μισθοδοσία του -διοικητικού ως επί το πλείστον- προσωπικού (17 εργαζόμενοι) που απασχολεί ανέρχεται στις 600.000 ετησίως. Το υπόλοιπο των σχετικών ποσών φαίνεται να έχει αναλωθεί κυρίως για την κάλυψη υψηλότατου κόστους διεθνών συναντήσεων, τη διενέργεια πλειάδας εξαιρετικά δαπανηρών ταξιδίων μελών του ΔΣ και κυρίως του Προέδρου στην αλλοδαπή για τη συμμετοχή σε ανάλογες διοργανώσεις, την αμοιβή ειδικών συμβούλων και εμπειρογνωμόνων μετά από απευθείας ανάθεση παροχής υπηρεσιών καθώς και την ανάθεση εκπόνησης μελετών ή ερευνών σε εγχώριους ακαδημαϊκούς φορείς. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι βασική αποστολή του ΙΜΕΠΟ ήταν ακριβώς η σύνταξη των μελετών και ερευνών αυτών με αξιοποίηση του προσωπικού του, κάτι το οποίο, όμως, δεν συνέβη παρά σε ελάχιστο βαθμό. Οι υπέρογκες αυτές δαπάνες εδραίωσαν στους κύκλους των ενασχολουμένων με τα ζητήματα μετανάστευσης τη δυσάρεστη φήμη του ΙΜΕΠΟ ως ενός θεσμού υπερπολυτελούς λειτουργίας. Τη φήμη αυτή δυστυχώς φαίνεται να επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το ΙΜΕΠΟ εξακολουθεί να στεγάζεται σε υψηλότατου μισθώματος ακίνητο της πεζοδρομημένης οδού Χάρητος στην περιοχή Κολωνακίου, διαθέτει δε για τις μετακινήσεις του Προέδρου και των μελών του ΔΣ δύο πολυτελή οχήματα 2.000 κ.ε.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι η μέχρι σήμερα λειτουργία του ΙΜΕΠΟ δεν εναρμονίζεται με τη δημόσια αποστολή που του έχει ανατεθεί ούτε με την απαίτηση δημοσιονομικής περίσκεψης που οφείλει να εμπνέει κάθε δημόσιο φορέα. Υπό τις δραματικές δε δημοσιονομικές περιστάσεις στις οποίες τελεί σήμερα η χώρα η εξακολούθηση της λειτουργίας του σε βάρος του προϋπολογισμού του ΥπΕσΑΗΔ είναι απλώς αδιανόητη. Άλλωστε, στη μεγάλη πλειοψηφία των λοιπών κρατών μελών ΕΕ, η αποστολή που έχει ανατεθεί στο ΙΜΕΠΟ επιτελείται από ακαδημαϊκούς-πανεπιστημιακούς φορείς ή από τις κρατικές υπηρεσίες.
Εν όψει όλων αυτών ο Υπουργός Εσωτερικών εισηγήθηκε στην αρμόδια Κυβερνητική Επιτροπή την κατάργηση του ΙΜΕΠΟ σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του υπό σύνταξη σχεδίου νόμου για την κατάργηση φορέων του δημοσίου. Οι αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του ΙΜΕΠΟ μεταβιβάζονται στις υφιστάμενες υπηρεσίες του Υπουργείου.
Κατάργηση Ινστιτούτου Μεταναστευτικής Πολιτικής
Το Ινστιτούτο Μεταναστευτικής Πολιτικής (ΙΜΕΠΟ) είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, εποπτευόμενο από τον Υπουργό Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Συστάθηκε το έτος 2002 και είχε ως αποστολή τη διεξαγωγή ερευνών και την εκπόνηση μελετών που υποστηρίζουν τον σχεδιασμό και την εφαρμογή της μεταναστευτικής πολιτικής της Χώρας. Στο πλαίσιο αυτό του δόθηκε επίσης η αρμοδιότητα εκπροσώπησης των μεταναστευτικών οργανώσεων της Χώρας, καθώς και η δυνατότητα να συμμετέχει σε ερευνητικά προγράμματα, να οργανώνει επιστημονικές εκδηλώσεις και να αναπτύσσει δράσεις επικοινωνιακής πολιτικής για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών σε θέματα μετανάστευσης. Για την υλοποίηση της αποστολής του αυτής το ΙΜΕΠΟ ελάμβανε μέχρι σήμερα ιδιαίτερα υψηλή τακτική επιχορήγηση που αντιστοιχεί σε ορισμένο ποσοστό επί των συνολικών εσόδων από τα παράβολα που καταβάλλουν οι μετανάστες στη Χώρα μας προκειμένου να ζητήσουν την έκδοση άδειας παραμονής. Μόνο για τα έτη 2008 και 2009 το ΙΜΕΠΟ επιχορηγήθηκε με 1,6 εκ. και 2,435 εκ. ευρώ αντίστοιχα, ενώ οι καταθέσεις του φορέα σε τραπεζικούς λογαριασμούς (προερχόμενες από τα αδιάθετα υπόλοιπα τακτικών και εκτάκτων επιχορηγήσεων του παρελθόντος) ανέρχονταν στις 31.12.2007 στο ποσό των 5,677 εκ. ευρώ.
Ωστόσο, η εξαιρετικά γενναιόδωρη αυτή προικοδότηση του ΙΜΕΠΟ αποδείχθηκε παραδόξως ανεπαρκής για την κάλυψη των δαπανών του καθώς τα δύο αυτά τελευταία έτη τα έξοδά του ανήλθαν σε 3,574 και 2,958 εκ ευρώ αντίστοιχα καθιστώντας τους ισολογισμούς αυτούς σοβαρά ελλειμματικούς, οι δε προαναφερθείσες καταθέσεις του μειώθηκαν στο ποσό των 4,099 εκ,. ευρώ. Σημειώνεται δε ότι οι δαπάνες για τη μισθοδοσία του -διοικητικού ως επί το πλείστον- προσωπικού (17 εργαζόμενοι) που απασχολεί ανέρχεται στις 600.000 ετησίως. Το υπόλοιπο των σχετικών ποσών φαίνεται να έχει αναλωθεί κυρίως για την κάλυψη υψηλότατου κόστους διεθνών συναντήσεων, τη διενέργεια πλειάδας εξαιρετικά δαπανηρών ταξιδίων μελών του ΔΣ και κυρίως του Προέδρου στην αλλοδαπή για τη συμμετοχή σε ανάλογες διοργανώσεις, την αμοιβή ειδικών συμβούλων και εμπειρογνωμόνων μετά από απευθείας ανάθεση παροχής υπηρεσιών καθώς και την ανάθεση εκπόνησης μελετών ή ερευνών σε εγχώριους ακαδημαϊκούς φορείς. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι βασική αποστολή του ΙΜΕΠΟ ήταν ακριβώς η σύνταξη των μελετών και ερευνών αυτών με αξιοποίηση του προσωπικού του, κάτι το οποίο, όμως, δεν συνέβη παρά σε ελάχιστο βαθμό. Οι υπέρογκες αυτές δαπάνες εδραίωσαν στους κύκλους των ενασχολουμένων με τα ζητήματα μετανάστευσης τη δυσάρεστη φήμη του ΙΜΕΠΟ ως ενός θεσμού υπερπολυτελούς λειτουργίας. Τη φήμη αυτή δυστυχώς φαίνεται να επιβεβαιώνει το γεγονός ότι το ΙΜΕΠΟ εξακολουθεί να στεγάζεται σε υψηλότατου μισθώματος ακίνητο της πεζοδρομημένης οδού Χάρητος στην περιοχή Κολωνακίου, διαθέτει δε για τις μετακινήσεις του Προέδρου και των μελών του ΔΣ δύο πολυτελή οχήματα 2.000 κ.ε.
Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι η μέχρι σήμερα λειτουργία του ΙΜΕΠΟ δεν εναρμονίζεται με τη δημόσια αποστολή που του έχει ανατεθεί ούτε με την απαίτηση δημοσιονομικής περίσκεψης που οφείλει να εμπνέει κάθε δημόσιο φορέα. Υπό τις δραματικές δε δημοσιονομικές περιστάσεις στις οποίες τελεί σήμερα η χώρα η εξακολούθηση της λειτουργίας του σε βάρος του προϋπολογισμού του ΥπΕσΑΗΔ είναι απλώς αδιανόητη. Άλλωστε, στη μεγάλη πλειοψηφία των λοιπών κρατών μελών ΕΕ, η αποστολή που έχει ανατεθεί στο ΙΜΕΠΟ επιτελείται από ακαδημαϊκούς-πανεπιστημιακούς φορείς ή από τις κρατικές υπηρεσίες.
Εν όψει όλων αυτών ο Υπουργός Εσωτερικών εισηγήθηκε στην αρμόδια Κυβερνητική Επιτροπή την κατάργηση του ΙΜΕΠΟ σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του υπό σύνταξη σχεδίου νόμου για την κατάργηση φορέων του δημοσίου. Οι αρμοδιότητες και υποχρεώσεις του ΙΜΕΠΟ μεταβιβάζονται στις υφιστάμενες υπηρεσίες του Υπουργείου.
Η Ύπατη Αρμοστεία προειδοποιεί για την επιδείνωση της κατάστασης στη Σομαλία
ΓΕΝΕΥΗ - Εν όψει της ταχύτατα επιδεινούμενης κατάστασης και του αυξανόμενου εκτοπισμού στη Σομαλία, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες αναζητάει επιπλέον χρηματοδότηση για να βελτιώσει την κατάσταση των Σομαλών προσφύγων στη γειτονική Κένυα, Υεμένη, Αιθιοπία και Τζιμπουτί, αλλά και όσων έχουν βιαίως εκτοπιστεί στο εσωτερικό της χώρας.
Οι δυο συμπληρωματικές εκκλήσεις που ανακοινώθηκαν χθες στη Γενεύη αφορούν τις αυξανόμενες ανάγκες στη Σομαλία και σε τέσσερις γειτονικές χώρες, καθώς επίσης και την επέκταση του προσφυγικού καταυλισμού Ifo στο Νταντάαμπ της Κένυας. Μαζί με τα επιπλέον 60 εκατομμυρία δολάρια για τα οποία γίνεται σήμερα έκκληση, ο συνολικός προϋπολογισμός της Ύπατης Αρμοστείας για τη Σομαλία και τις τέσσερις γειτονικές της χώρες το 2010 ανέρχεται σήμερα στα 424,7 εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι σήμερα, η Ύπατη Αρμοστεία έχει λάβει το 36 τοις εκατό του παγκόσμιου προϋπολογισμού της βάσει των συνολικών αναγκών της.
Η κλιμακούμενη βία στη νότια και κεντρική Σομαλία έχει εξαναγκάσει περί τους 200.000 Σομαλούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μόνο φέτος. Οι περισσότεροι παραμένουν εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας, καθώς το πέρασμα των συνόρων γίνεται ολοένα πιο επικίνδυνο και δύσκολο.
«Η κρίση εκτοπισμού οξύνεται με την επιδείνωση της κατάστασης στο εσωτερικό της Σομαλίας και χρειάζεται να ετοιμαστούμε άμεσα για νέο και ενδεχομένως μεγαλύτερης κλίμακας εκτοπισμό» δήλωσε ο Αναπληρωτής Ύπατος Αρμοστής Αλεξάντερ Αλεινικοφ, ο οποίος έχει επισκεφτεί τη Σομαλία, την Αιθιοπία, το Τζιμπουτί και την Κένυα τις τελευταίες δυο εβδομάδες.
«Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Έχουμε χρέος να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για παροχή προστασίας και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του προσφυγικού πληθυσμού που τράπηκε σε φυγή λόγω βίας, γενικευμένων συγκρούσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειάζεται επίσης να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο να συνεχίσει να υπάρχει έλλειψη σταθερότητας στη Σομαλία, καθώς και για τους εκτοπισμένους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο», τόνισε ο Αλεινικοφ.
Στη Σομαλία και τις τέσσερις γειτονικές χώρες, η Ύπατη Αρμοστεία και οι εταίροι της αγωνίζονται να ανταποκριθούν πλήρως και αποτελεσματικά στις ανάγκες για προστασία και βοήθεια 550.000 Σομαλών προσφύγων και 1,4 εκατομμυρίου εσωτερικά εκτοπισμένων.
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στο Νταντάαμπ της Κένυας, έναν από τους πιο παλιούς, μεγάλους και πολυπληθείς προσφυγικούς καταυλισμούς, όπου υπάρχει φόβος ότι σύντομα θα καταφθάσουν επιπλέον άτομα.
Η έκτακτη βοήθεια σε Σομαλούς πρόσφυγες στο Ifo, έναν από τους τρεις προσφυγικούς καταυλισμούς του Νταντάαμπ, έχει στόχο να αντιμετωπίσει τον υπερβολικό συνωστισμό. Οι τρεις παρακείμενοι καταυλισμοί έχουν ήδη ξεπεράσει τρεις φορές την αρχική τους χωρητικότητα, ενώ χιλιάδες είναι οι νέες αφίξεις κάθε μήνα. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων μηνών του 2010, η Κένυα δέχτηκε περισσότερα από 21.000 άτομα.
Το 2009 περισσότεροι από 120.000 Σομαλοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες λόγω της βίας και των συγκρούσεων στην πατρίδα τους. Η Κένυα δέχθηκε το μεγαλύτερο βάρος των εκτοπισμένων. Μόνο φέτος, περισσότεροι από 37.000 Σομαλοί αναζήτησαν άσυλο στην περιοχή και σε πιο μακρινές χώρες. Οι περισσότεροι Σομαλοί πρόσφυγες προέρχονται από το Μογκαντίσου και τη νότια Σομαλία. Η συνεχιζόμενη αυτή κρίση επιβαρύνεται από την παρατεταμένη ξηρασία, τη φτώχεια, την ανεπάρκεια τροφίμων και τις περιοδικές έντονες πλημμύρες στο Κέρας της Αφρικής.
Η νέα χρηματοδότηση χρειάζεται κυρίως για τη βελτίωση των υπηρεσιών στους υπάρχοντες καταυλισμούς, και συγκεκριμένα για την ύδρευση, τη στέγη και τις υγειονομικές εγκαταστάσεις. Η Ύπατη Αρμοστεία θα χρησιμοποιήσει επίσης τα χρήματα αυτά για να στήσει δύο νέους καταυλισμούς για Σομαλούς πρόσφυγες – έναν στην Υεμένη και έναν ακόμα στο Τζιμπουτί. Επιπλέον χρηματοδότηση χρειάζεται για καταγραφή και νομική υποστήριξη, επιπλέον τρόφιμα και παροχή ειδών πρώτης ανάγκης – ιδίως για τους εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους στο εσωτερικό της Σομαλίας.
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας ή επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά) - www.unhcr.org (Αγγλικά)
Οι δυο συμπληρωματικές εκκλήσεις που ανακοινώθηκαν χθες στη Γενεύη αφορούν τις αυξανόμενες ανάγκες στη Σομαλία και σε τέσσερις γειτονικές χώρες, καθώς επίσης και την επέκταση του προσφυγικού καταυλισμού Ifo στο Νταντάαμπ της Κένυας. Μαζί με τα επιπλέον 60 εκατομμυρία δολάρια για τα οποία γίνεται σήμερα έκκληση, ο συνολικός προϋπολογισμός της Ύπατης Αρμοστείας για τη Σομαλία και τις τέσσερις γειτονικές της χώρες το 2010 ανέρχεται σήμερα στα 424,7 εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι σήμερα, η Ύπατη Αρμοστεία έχει λάβει το 36 τοις εκατό του παγκόσμιου προϋπολογισμού της βάσει των συνολικών αναγκών της.
Η κλιμακούμενη βία στη νότια και κεντρική Σομαλία έχει εξαναγκάσει περί τους 200.000 Σομαλούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους μόνο φέτος. Οι περισσότεροι παραμένουν εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας, καθώς το πέρασμα των συνόρων γίνεται ολοένα πιο επικίνδυνο και δύσκολο.
«Η κρίση εκτοπισμού οξύνεται με την επιδείνωση της κατάστασης στο εσωτερικό της Σομαλίας και χρειάζεται να ετοιμαστούμε άμεσα για νέο και ενδεχομένως μεγαλύτερης κλίμακας εκτοπισμό» δήλωσε ο Αναπληρωτής Ύπατος Αρμοστής Αλεξάντερ Αλεινικοφ, ο οποίος έχει επισκεφτεί τη Σομαλία, την Αιθιοπία, το Τζιμπουτί και την Κένυα τις τελευταίες δυο εβδομάδες.
«Πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Έχουμε χρέος να ενισχύσουμε τις προσπάθειες για παροχή προστασίας και βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του προσφυγικού πληθυσμού που τράπηκε σε φυγή λόγω βίας, γενικευμένων συγκρούσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Χρειάζεται επίσης να προετοιμαστούμε για το ενδεχόμενο να συνεχίσει να υπάρχει έλλειψη σταθερότητας στη Σομαλία, καθώς και για τους εκτοπισμένους που συνεπάγεται κάτι τέτοιο», τόνισε ο Αλεινικοφ.
Στη Σομαλία και τις τέσσερις γειτονικές χώρες, η Ύπατη Αρμοστεία και οι εταίροι της αγωνίζονται να ανταποκριθούν πλήρως και αποτελεσματικά στις ανάγκες για προστασία και βοήθεια 550.000 Σομαλών προσφύγων και 1,4 εκατομμυρίου εσωτερικά εκτοπισμένων.
Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα ανησυχητική στο Νταντάαμπ της Κένυας, έναν από τους πιο παλιούς, μεγάλους και πολυπληθείς προσφυγικούς καταυλισμούς, όπου υπάρχει φόβος ότι σύντομα θα καταφθάσουν επιπλέον άτομα.
Η έκτακτη βοήθεια σε Σομαλούς πρόσφυγες στο Ifo, έναν από τους τρεις προσφυγικούς καταυλισμούς του Νταντάαμπ, έχει στόχο να αντιμετωπίσει τον υπερβολικό συνωστισμό. Οι τρεις παρακείμενοι καταυλισμοί έχουν ήδη ξεπεράσει τρεις φορές την αρχική τους χωρητικότητα, ενώ χιλιάδες είναι οι νέες αφίξεις κάθε μήνα. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων μηνών του 2010, η Κένυα δέχτηκε περισσότερα από 21.000 άτομα.
Το 2009 περισσότεροι από 120.000 Σομαλοί αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε γειτονικές χώρες λόγω της βίας και των συγκρούσεων στην πατρίδα τους. Η Κένυα δέχθηκε το μεγαλύτερο βάρος των εκτοπισμένων. Μόνο φέτος, περισσότεροι από 37.000 Σομαλοί αναζήτησαν άσυλο στην περιοχή και σε πιο μακρινές χώρες. Οι περισσότεροι Σομαλοί πρόσφυγες προέρχονται από το Μογκαντίσου και τη νότια Σομαλία. Η συνεχιζόμενη αυτή κρίση επιβαρύνεται από την παρατεταμένη ξηρασία, τη φτώχεια, την ανεπάρκεια τροφίμων και τις περιοδικές έντονες πλημμύρες στο Κέρας της Αφρικής.
Η νέα χρηματοδότηση χρειάζεται κυρίως για τη βελτίωση των υπηρεσιών στους υπάρχοντες καταυλισμούς, και συγκεκριμένα για την ύδρευση, τη στέγη και τις υγειονομικές εγκαταστάσεις. Η Ύπατη Αρμοστεία θα χρησιμοποιήσει επίσης τα χρήματα αυτά για να στήσει δύο νέους καταυλισμούς για Σομαλούς πρόσφυγες – έναν στην Υεμένη και έναν ακόμα στο Τζιμπουτί. Επιπλέον χρηματοδότηση χρειάζεται για καταγραφή και νομική υποστήριξη, επιπλέον τρόφιμα και παροχή ειδών πρώτης ανάγκης – ιδίως για τους εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους στο εσωτερικό της Σομαλίας.
ΤΕΛΟΣ
Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας ή επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά) - www.unhcr.org (Αγγλικά)
Ομιλία του Daniel Cohn - Bendit στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα
Daniel Cohn-Bendit (ελληνικοί υπότιτλοι) sur l'aide financière à la Grèce
Κυριακή 9 Μαΐου 2010
Σάββατο 8 Μαΐου 2010
Προσωρινά κρατούμενος κρίθηκε αστυνομικός του ΑΤ Ακροπόλεως, κατηγορούμενος για βασανιστήρια και κατάχρηση εξουσίας
Στον ανακριτή οδηγήθηκαν εκ νέου, οι 3 εκ των 5 αστυνομικών του Α.Τ. Ακροπόλεως, οι οποίοι κατηγορούνται για βασανιστήρια και κατάχρηση εξουσίας, με αφορμή κακοποίηση Χιλιανού κρατούμενου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ο ένας εξ αυτών -ειδικός φρουρός- προφυλακίστηκε, ενώ οι άλλοι δύο αφέθησαν ελεύθεροι με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και της εμφάνισης μία φορά το μήνα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής τους.
Ο 28χρονος ειδικός φρουρός στην απολογία του φέρεται να αναφέρθηκε σε ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά του θύματος. Κατά την κρίση όμως ανακριτή και αρμόδιου εισαγγελέα που συμφώνησαν στην προσωρινή του κράτηση ο κατηγορούμενος που αρνήθηκε ότι υπέβαλλε τον κρατούμενο σε βασανιστήρια δεν έδωσε πειστικές εξηγήσεις για το πώς προκλήθηκαν τα πολλαπλά τραύματα που φέρει ο 30χρονος Χιλιανός.
Συγκεκριμένα, ότι ο δεύτερος αστυνομικός που αντιμετωπίζει επίσης την κατηγορία των βασανιστηρίων, υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν είχε καμία συμμετοχή αλλά η μοναδική του εμπλοκή είναι ότι φόρεσε τις χειροπέδες στον κρατούμενο και αφέθηκε ελεύθερος. Ο τρίτος αστυνομικός που αφέθηκε επίσης ελεύθερος είναι σύμφωνα με τη δικογραφία ο αξιωματικός υπηρεσίας ο οποίος συνέταξε δικογραφία για τον κρατούμενο στην οποία έκανε αναφορά για δήθεν απόπειρα απόδρασης του.
Οι δύο άλλοι αστυνομικοί που κατηγορούνται για άμεση συνέργια σε κακοποίηση έχουν απολογηθεί και έχουν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Στην απολογία τους υποστήριξαν ότι είδαν τους συναδέλφους τους να χτυπούν τον αλλοδαπό, αλλά ότι δεν συμμετείχαν στην κακοποίηση του Χιλιανού μετανάστη.
Οι κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί για την υπόθεση, αφορούν τα αδικήματα του βασανισμού και της κατάχρησης εξουσίας που βαρύνουν τους δύο αστυνομικούς οι οποίοι φέρονται να ξυλοκόπησαν άγρια τον κρατούμενο και για απλή συνέργεια στις πράξεις αυτές που στρέφονται εναντίον των υπολοίπων τριών αστυνομικών.
Υπενθυμίζεται ότι, το πρωί της Πρωτοχρονιάς από το αστυνομικό τμήμα της Ακρόπολης μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο ο 30χρονος Χιλιανός κρατούμενος, Πέδρο Ναβάρο. Έφερε πολλαπλά χτυπήματα στο σώμα και στα χέρια. Όπως προέκυψε από την προανάκριση, ο αλλοδαπός κρατούμενος, το μεσημέρι της Πέμπτης διαμαρτυρήθηκε επανειλημμένα στη γλώσσα του και με χειρονομίες στον σκοπό κρατητηρίου να τον διευκολύνει να τηλεφωνήσει καθόσον το καρτοτηλέφωνο, που βρίσκονταν εκεί, δεν λειτουργούσε.
Ο σκοπός τον εξύβρισε, εισήλθε στο κρατητήριο, τον κτύπησε με το χέρι του στο πρόσωπο δύο φορές και τον οδήγησε σε χώρο εξωτερικά του κρατητηρίου. Εκεί άρχισε να τον κτυπά σε διάφορα σημεία του σώματός του και τότε αυτός τον απώθησε σπρώχνοντας τον στον τοίχο και τον ακινητοποίησε ρωτώντας τον παράλληλα για ποιόν λόγο τον κτυπά. Βλέποντας αυτό, άλλος ειδικός φρουρός έσπευσε σε βοήθεια του συναδέλφου του και από κοινού άσκησαν σωματική βία στον αλλοδαπό με επανειλημμένα κτυπήματα εναντίον του, με χέρια, πόδια και ελαστική αστυνομική ράβδο προκαλώντας του σωματικές βλάβες. Παρόντες ήταν ακόμη, ένας ειδικός φρουρός, και ένας αστυφύλακας που επίσης συνελήφθησαν, οι οποίοι δεν άσκησαν σωματική βία στον αλλοδαπό, αλλά δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια για την αποτροπή, ούτε ανέφεραν σχετικά στους προϊσταμένους τους.
Ο 30χρονος είχε συλληφθεί την 23/12/2009 για παράβαση του νόμου περί όπλων, καθώς φέρεται να επιτέθηκε σε πολίτη χρησιμοποιώντας σιδερένια λάμα. Στις 24/12/2009 είχε οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο οποίος του όρισε ρητή δικάσιμο για τις 08-01-2010. Στη συνέχεια κρατείτο προκειμένου να εφαρμοστεί σε βάρος του το μέτρο της διοικητικής απέλασης, καθώς δεν διαθέτει άδεια παραμονή στη χώρα. Ο 30χρονος Χιλιανός υπήκοος, εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.
Στο μεταξύ, 11 περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, οι οποίες έχουν συντελεστεί το τελευταίο 3μηνο εξετάζει το υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Στην πλειοψηφία τους, αφορούν σε περιστατικά κακοποίησης κρατουμένων μεταναστών σε ολόκληρη την επικράτεια, αλλά και καταγγελίες πολιτών για κατάχρηση εξουσίας από πλευράς αστυνομικών. Σήμερα μάλιστα, ήρθε στο φως ένα ακόμη περιστατικό αστυνομικής αυθερεσίας, κατά το οποίο αστυνομικοί του Α.Τ. Πάτμου κακοποίησαν 17χρονους μαθητές και τους ανάγκασαν να ξεγυμνωθούν
Αναδημοσίευση από www.tvxs.gr
Ο 28χρονος ειδικός φρουρός στην απολογία του φέρεται να αναφέρθηκε σε ιδιαίτερα επιθετική συμπεριφορά του θύματος. Κατά την κρίση όμως ανακριτή και αρμόδιου εισαγγελέα που συμφώνησαν στην προσωρινή του κράτηση ο κατηγορούμενος που αρνήθηκε ότι υπέβαλλε τον κρατούμενο σε βασανιστήρια δεν έδωσε πειστικές εξηγήσεις για το πώς προκλήθηκαν τα πολλαπλά τραύματα που φέρει ο 30χρονος Χιλιανός.
Συγκεκριμένα, ότι ο δεύτερος αστυνομικός που αντιμετωπίζει επίσης την κατηγορία των βασανιστηρίων, υποστήριξε ότι ο ίδιος δεν είχε καμία συμμετοχή αλλά η μοναδική του εμπλοκή είναι ότι φόρεσε τις χειροπέδες στον κρατούμενο και αφέθηκε ελεύθερος. Ο τρίτος αστυνομικός που αφέθηκε επίσης ελεύθερος είναι σύμφωνα με τη δικογραφία ο αξιωματικός υπηρεσίας ο οποίος συνέταξε δικογραφία για τον κρατούμενο στην οποία έκανε αναφορά για δήθεν απόπειρα απόδρασης του.
Οι δύο άλλοι αστυνομικοί που κατηγορούνται για άμεση συνέργια σε κακοποίηση έχουν απολογηθεί και έχουν αφεθεί ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους. Στην απολογία τους υποστήριξαν ότι είδαν τους συναδέλφους τους να χτυπούν τον αλλοδαπό, αλλά ότι δεν συμμετείχαν στην κακοποίηση του Χιλιανού μετανάστη.
Οι κατηγορίες που έχουν απαγγελθεί για την υπόθεση, αφορούν τα αδικήματα του βασανισμού και της κατάχρησης εξουσίας που βαρύνουν τους δύο αστυνομικούς οι οποίοι φέρονται να ξυλοκόπησαν άγρια τον κρατούμενο και για απλή συνέργεια στις πράξεις αυτές που στρέφονται εναντίον των υπολοίπων τριών αστυνομικών.
Υπενθυμίζεται ότι, το πρωί της Πρωτοχρονιάς από το αστυνομικό τμήμα της Ακρόπολης μεταφέρθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε νοσοκομείο ο 30χρονος Χιλιανός κρατούμενος, Πέδρο Ναβάρο. Έφερε πολλαπλά χτυπήματα στο σώμα και στα χέρια. Όπως προέκυψε από την προανάκριση, ο αλλοδαπός κρατούμενος, το μεσημέρι της Πέμπτης διαμαρτυρήθηκε επανειλημμένα στη γλώσσα του και με χειρονομίες στον σκοπό κρατητηρίου να τον διευκολύνει να τηλεφωνήσει καθόσον το καρτοτηλέφωνο, που βρίσκονταν εκεί, δεν λειτουργούσε.
Ο σκοπός τον εξύβρισε, εισήλθε στο κρατητήριο, τον κτύπησε με το χέρι του στο πρόσωπο δύο φορές και τον οδήγησε σε χώρο εξωτερικά του κρατητηρίου. Εκεί άρχισε να τον κτυπά σε διάφορα σημεία του σώματός του και τότε αυτός τον απώθησε σπρώχνοντας τον στον τοίχο και τον ακινητοποίησε ρωτώντας τον παράλληλα για ποιόν λόγο τον κτυπά. Βλέποντας αυτό, άλλος ειδικός φρουρός έσπευσε σε βοήθεια του συναδέλφου του και από κοινού άσκησαν σωματική βία στον αλλοδαπό με επανειλημμένα κτυπήματα εναντίον του, με χέρια, πόδια και ελαστική αστυνομική ράβδο προκαλώντας του σωματικές βλάβες. Παρόντες ήταν ακόμη, ένας ειδικός φρουρός, και ένας αστυφύλακας που επίσης συνελήφθησαν, οι οποίοι δεν άσκησαν σωματική βία στον αλλοδαπό, αλλά δεν προέβησαν σε καμία ενέργεια για την αποτροπή, ούτε ανέφεραν σχετικά στους προϊσταμένους τους.
Ο 30χρονος είχε συλληφθεί την 23/12/2009 για παράβαση του νόμου περί όπλων, καθώς φέρεται να επιτέθηκε σε πολίτη χρησιμοποιώντας σιδερένια λάμα. Στις 24/12/2009 είχε οδηγηθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών, ο οποίος του όρισε ρητή δικάσιμο για τις 08-01-2010. Στη συνέχεια κρατείτο προκειμένου να εφαρμοστεί σε βάρος του το μέτρο της διοικητικής απέλασης, καθώς δεν διαθέτει άδεια παραμονή στη χώρα. Ο 30χρονος Χιλιανός υπήκοος, εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο νοσοκομείο.
Στο μεταξύ, 11 περιπτώσεις αστυνομικής αυθαιρεσίας, οι οποίες έχουν συντελεστεί το τελευταίο 3μηνο εξετάζει το υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Στην πλειοψηφία τους, αφορούν σε περιστατικά κακοποίησης κρατουμένων μεταναστών σε ολόκληρη την επικράτεια, αλλά και καταγγελίες πολιτών για κατάχρηση εξουσίας από πλευράς αστυνομικών. Σήμερα μάλιστα, ήρθε στο φως ένα ακόμη περιστατικό αστυνομικής αυθερεσίας, κατά το οποίο αστυνομικοί του Α.Τ. Πάτμου κακοποίησαν 17χρονους μαθητές και τους ανάγκασαν να ξεγυμνωθούν
Αναδημοσίευση από www.tvxs.gr
Προσκρούει στο άρθρο 5Α του Συντάγματος η απαγόρευση χρήσης Η/Υ στους κρατούμενους
Το δρόμο για τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από κρατουμένους για εκπαιδευτικούς λόγους ανοίγει η απόφαση του Συνήγορου του Πολίτη, αναγνωρίζοντας το δίκαιο του αιτήματος του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου, για χρήση Η/Υ.
Υπενθυμίζεται ότι ο Αλ. Γιωτόπουλος έχει ζητήσει δύο φορές να του δοθεί η δυνατότητα χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή, ωστόσο το αίτημα του απορρίφθηκε και τις δύο φορές από το αρμόδιο συμβούλιο φυλακών Κορυδαλλού, με την αιτιολογία ότι υπάρχει ρητή απαγόρευση στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας Καταστημάτων Κράτησης.
Στη συνέχεια ο Αλ. Γιωτόπουλος απευθύνθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, αλλά και στο Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο Φυλακών (ΚΕΣΦ), όπου αναμένεται η σχετική απόφαση.
Στην απόφαση του Συνήγορου του Πολίτη επισημαίνεται ότι υπάρχει έλλειψη νόμιμης αιτιολογίας των απορριπτικών αποφάσεων, δεδομένου ότι το Σύνταγμα (άρθρο 5Α για την κοινωνία της πληροφορίας) όπως και ο Σωφρονιστικός Κώδικας, προς τον σκοπό της επανένταξης αλλά και της μείωσης των δυσμενών συνεπειών της ποινής, επιτρέπουν τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από κρατουμένους για εκπαιδευτικούς λόγους.
Αναδημοσίευση από tvxs.gr
http://tvxs.gr/news/ελλάδα/ανοίγει-ο-δρόμος-μέσω-γιωτόπουλου-για-χρήση-ηυ-από-κρατούμενους
Υπενθυμίζεται ότι ο Αλ. Γιωτόπουλος έχει ζητήσει δύο φορές να του δοθεί η δυνατότητα χρήσης ηλεκτρονικού υπολογιστή, ωστόσο το αίτημα του απορρίφθηκε και τις δύο φορές από το αρμόδιο συμβούλιο φυλακών Κορυδαλλού, με την αιτιολογία ότι υπάρχει ρητή απαγόρευση στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας Καταστημάτων Κράτησης.
Στη συνέχεια ο Αλ. Γιωτόπουλος απευθύνθηκε στον Συνήγορο του Πολίτη, αλλά και στο Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο Φυλακών (ΚΕΣΦ), όπου αναμένεται η σχετική απόφαση.
Στην απόφαση του Συνήγορου του Πολίτη επισημαίνεται ότι υπάρχει έλλειψη νόμιμης αιτιολογίας των απορριπτικών αποφάσεων, δεδομένου ότι το Σύνταγμα (άρθρο 5Α για την κοινωνία της πληροφορίας) όπως και ο Σωφρονιστικός Κώδικας, προς τον σκοπό της επανένταξης αλλά και της μείωσης των δυσμενών συνεπειών της ποινής, επιτρέπουν τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών από κρατουμένους για εκπαιδευτικούς λόγους.
Αναδημοσίευση από tvxs.gr
http://tvxs.gr/news/ελλάδα/ανοίγει-ο-δρόμος-μέσω-γιωτόπουλου-για-χρήση-ηυ-από-κρατούμενους
Δουβλίνο ΙΙ: στο τραπέζι για αναθεώρηση με πρόταση της Κομισιόν
Τις σοβαρές δυσλειτουργίες και τα ανθρώπινα δράματα που γεννά ο Κανονισμός του Δουβλίνου, ο οποίος καθορίζει ποιά χώρα της ΕΕ είναι αρμόδια να εξετάζει τα αιτήματα ασύλου, έφεραν στην επιφάνεια οι προσωπικές εμπειρίες 75 ανθρώπων που αφηγήθηκαν τα δεινά τους, στο πλαίσιο του προγράμματος «Δουβλινέζοι» (Dubliners) που εκπόνησε το Ιταλικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες σε συνεργασία με τις αντίστοιχες αρχές άλλων πέντε χωρών (Σουηδία, Ουγγαρία, Γερμανία, Ελλάδα και Ισπανία). Με αφορμή τις συνεχιζόμενες αναφορές από ΜΚΟ και οργανώσεις προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πανευρωπαϊκά, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαπραγματεύονται, κατόπιν πρότασης της Κομισιόν, την αναθεώρηση του Κανονισμού του Δουβλίνου, ο οποίος κρίνεται όχι απλά δυσλειτουργικός αλλά καθιστά αδύνατη την αποτελεσματική προστασία όσων χρήζουν διεθνούς προστασίας.
(Πηγή: ecre.org), (Αναδημοσίευση από www.diavatirio.net)
(Πηγή: ecre.org), (Αναδημοσίευση από www.diavatirio.net)
Τρίτη 4 Μαΐου 2010
Αναβολή μετά από 15 συνεδριάσεις του ΜΟΔ στη Δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ θέτει σοβαρά ζητήματα απόνομής Δικαιοσύνης
Η "χαλαρότητα" των Ελληνικών Δικαστηρίων ως προς την αποδοχή επανειλημμένων αιτημάτων αναβολής στην ίδια υπόθεση αποτελεί "τριτοκοσμικό" φαινόμενο που παρελκύει τις δίκες, δυσχεραίνει από πολλές πλευρές το έργο της απονομής Δικαιοσύνης, παραβιάζει θεμελιώδη δικαιώματα και οδηγεί τη χώρα μας σε συχνές καταδίκες από το ΕΔΔΑ.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που συναντήσαμε, όπου οι παρατεταμένες αναβολές οδήγησαν ουσιαστικά σε αρνησιδικία.
Δεδομένης της συστημικής και σημειολογικής σημασίας της για τα Ελληνικά πράγματα, ελπίζουμε να μη γίνει έτσι και με την παρακάτω υπόθεση:
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
http://cm.greekhelsinki.gr/
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
3 Μαΐου 2010
Απαράδεκτη αναβολή δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ μετά 15 συνεδριάσεις! Θύματα προσφεύγουν σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καταγγέλλει τη θλιβερή για την ελληνική δικαιοσύνη εξέλιξη στη δίκη του αστυνομικού Χρήστου Ευθυμίου που κατηγορείται για κακουργηματικά βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ δύο νέων, του Ιωάννη Παπακώστα και του Γεώργιου Σιδηρόπουλου, τον Αύγουστο 2002, στον Ασπρόπυργο. Σήμερα, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών (ΜΟΔ) συνεδρίασε προχώρησε κατά πλειοψηφία στην αναβολή της δίκης, μετά από 15 συνεδριάσεις, για τις 2 Φεβρουαρίου 2011, οκτώμισι χρόνια μετά το γεγονός!
Ουσιαστικά μέχρι και σήμερα το ΜΟΔ έκανε μόνο τρεις πλήρεις συνεδριάσεις και τρεις σύντομες συνεδριάσεις. Τις υπόλοιπες εννέα συνεδριάσεις το ΜΟΔ Αθηνών αδυνατούσε να συνεδριάσει κυρίως γιατί και οι δυο δικηγόροι του κατηγορούμενου, Αλέξης Κούγιας και Βασιλική Πανταζή, είναι ταυτόχρονα δικηγόροι του Επαμεινώνδα Κορκονέα που δικάζεται για το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλο στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας. Παρά το ότι το ΜΟΔ Άμφισσας γνώριζε τις δικάσιμες του ΜΟΔ Αθηνών όριζε συστηματικά δικάσιμες την ίδια ημέρα και επί πλέον με ψευδείς βεβαιώσεις ενημέρωνε το ΜΟΔ Αθηνών πως επρόκειτο να δικάζει κάθε εργάσιμη ημέρα με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να δικάσει τη δική του υπόθεση. Απλή ανάγνωση του δικαστικού ρεπορτάζ αποδεικνύει για παράδειγμα πως ούτε στις 21 Απριλίου 2010 ούτε στις 30 Απριλίου 2010 το ΜΟΔ Άμφισσας συνεδρίασε, αντίθετα με την ψευδή βεβαίωση που εξέδωσε. Παράλληλα η δεύτερη βεβαίωση του ΜΟΔ Άμφισσας δεν αναφέρει πως συνεδρίασε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 όπως είχε προαναγγείλει η πρώτη βεβαίωση! Δυστυχώς, δύο δικαστίνες και δύο ένορκοι του ΜΟΔ Αθηνών αποφάσισαν σήμερα να σταματήσουν τη δίκη αναβάλλοντάς τη για τις 2 Φεβρουαρίου 2011, κατά παράβαση του Άρθρου 349 ΚΠΔ που απαγορεύει τρίτη αναβολή σε μια δίκη: η δίκη για τα βασανιστήρια είχε ήδη αναβληθεί στις 7 Ιανουαρίου 2008 και στις 17 Δεκεμβρίου 2008, και τις δύο φορές λόγω κωλύματος του δικηγόρου Αλέξη Κούγια. Αντίθετα, η Πρόεδρος του δικαστηρίου και άλλοι δύο ένορκοι μειοψήφησαν αφού ήθελαν να διακοπεί η δίκη σε νέα ημερομηνία ώστε να ολοκληρωθεί.
Το ΕΠΣΕ έχει εντολή από τα θύματα που ήταν και πολιτικώς ενάγοντες να προσφύγει άμεσα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση των Άρθρων 6.1 (δίκαιη δίκη μέσα σε εύλογο χρόνο) και 3 (απαγόρευση των βασανιστηρίων) της ΕΣΔΑ, αφού είναι προφανές πως δεν μπορεί να γίνει σοβαρή δίκη μετά από οκτώμισι χρόνια (Αύγουστος 2002 – Φεβρουάριος 2011). Άλλωστε σήμερα οι πολιτικώς ενάγοντες μέσω του ΕΠΣΕ κατέθεσαν στο δικαστήριο την επισυναπτόμενη πεντασέλιδη δήλωση διεκτραγωδώντας την περιπέτεια της δίκης και ζητώντας να μη γίνει δεκτό αίτημα αναβολής. Παρ’ όλο ότι η Εισαγγελέας πρότεινε επίσης διακοπή, τελικά η δίκη αναβλήθηκε. Το ΕΠΣΕ κατόπιν αυτού θα κάνει αναφορά στον Άρειο Πάγο για τον πειθαρχικό έλεγχο όλων των εμπλεκόμενων δικαστών στις παράνομες δεύτερη και τρίτη αναβολές καθώς και στην επανειλημμένη ψευδή πληροφόρηση του ΜΟΔ Άμφισσας στο ΜΟΔ Αθηνών για τις ημερομηνίας συνεδρίασης του πρώτου. Επισυνάπτεται επίσης και τρίτη ψευδής βεβαίωση του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε σήμερα καθώς και αναφορά στις 19 Απριλίου 2010 των τακτικών δικαστών και της εισαγγελέα του ΜΟΔ Αθήνας προς την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών με αίτημα να υπάρξει συνεννόηση για να μπορέσει να δικάσει το ΜΟΔ Αθηνών. Εξ αντικειμένου, προκύπτει πως η ηγεσία της δικαιοσύνης αδιαφόρησε για τη δίκη στο ΜΟΔ Αθηνών.
Παλαιότερα δελτία τύπου του ΕΠΣΕ για την υπόθεση
Αύριο σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ. Τον είχε απαλλάξει η αστυνομική ΕΔΕ! (16 Δεκεμβρίου 2008)
http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3382
Απαράδεκτη νέα αναβολή δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ μετά από αίτημα του Αλέξη Κούγια! Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση. (17 Δεκεμβρίου 2008) http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3383
Ερώτηση Ψαριανού για καθυστέρηση εκδίκασης υπόθεσης βασανισμού με ηλεκτροσόκ (22 Δεκεμβρίου 2008)
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2008_files/ghm1095_erotisi_psarianou_ypothesi_electroschock_greek.doc
Αύριο σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002. Να τιμωρήσει τους υπεύθυνους της απαλλακτικής ΕΔΕ ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Όχι σε τρίτη αναβολή της δίκης. (15 Νοεμβρίου 2009)
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1221_diki_mod_electroshock_greek.doc
Οριστικά αύριο η δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002 (10 Δεκεμβρίου 2009) http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1228_diki_mod_electroshock_greek.doc
Πρώτη ημέρα δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002 (12 Δεκεμβρίου 2009) http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1229_diki_mod_electroshock_greek.doc
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ (ΕΤΕΠΕ)/
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
e-mail: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/
Ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών
ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
(ΑΡΘΡΟ 141 ΠΑΡΑ. 2 ΚΠΔ) ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ
ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
3 Μαΐου 2010
1. Στις 7 Ιανουαρίου 2008 προσδιορίστηκε για πρώτη φορά ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών η δίκη του Χρήστου Ευθυμίου με την κατηγορία «βασανιστήρια κρατουμένου κατά συρροή» στην οποία είμαστε πολιτικώς ενάγοντες. Δεδομένου ότι τα καταγγελλόμενα συνέβησαν στις 14 Αυγούστου 2002, υπήρχε ήδη παραβίαση του Άρθρου 6.1 της ΕΣΔΑ για την εκδίκαση κάθε υπόθεσης σε «εύλογο χρόνο», αφού η πρώτη δικάσιμη απείχε πέντε χρόνια και πέντε μήνες από το γεγονός. Ενδεικτικά αναφέρεται πως, στις 22 Απριλίου 2010, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των Άρθρων 3 και 6.1 της ΕΣΔΑ στην υπόθεση Στεφάνου κατά Ελλάδας που αφορούσε κακοποίηση 16χρονου Ρομ από αστυνομικό τον Αύγουστο 2001. Η καταδίκη για υπερβολική καθυστέρηση έγινε γιατί η ποινική διαδικασία ενώπιον δύο βαθμών δικαιοσύνης κράτησε έξι χρόνια και έξι μήνες. Επίσης, στις 14 Ιανουαρίου 2010, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των Άρθρων 3 και 6.1 της ΕΣΔΑ στην υπόθεση Γκαλότσκιν κατά Ελλάδας που αφορούσε κακοποίηση 25χρονου παλιννοστούντα από αστυνομικό το Δεκέμβριο 2001. Η καταδίκη για υπερβολική καθυστέρηση έγινε γιατί η ποινική διαδικασία ενώπιον ενός βαθμού δικαιοσύνης κράτησε τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες. Τις δύο αυτές προσφυγές στο ΕΔΔΑ έκανε το ΕΠΣΕ το οποίο εξουσιοδοτήσαμε ήδη από τότε να προσφύγει στο ΕΔΔΑ για υπερβολική καθυστέρηση της παρούσας ποινικής διαδικασίας ανεξάρτητα από την έκβασή της. Υπενθυμίζεται πως ήδη πλησιάζει η συμπλήρωση οκταετίας από το γεγονός. Επισυνάπτονται δύο δελτία τύπου του ΕΠΣΕ για τις δύο πρόσφατες καταδίκες (και πολλές παλαιότερες).
2. Παρά την καθυστέρηση αυτή και τις επιπτώσεις από την παραβίαση του Άρθρου 6.1 της ΕΣΔΑ, με την απόφαση 11/2008, το ΜΟΔ Αθηνών δέχθηκε αίτημα αναβολής κατ’ άρθρο 349 ΚΠΔ λόγω αδυναμίας του συνηγόρου του κατηγορουμένου Αλέξιου Κόυγια να παραστεί επειδή παρίστατο σε άλλο Μικτό Ορκωτό. Το ΜΟΔ Αθηνών επέλεξε να μη διακόψει για άλλη δικάσιμη που θα διευκόλυνε το δικηγόρο του κατηγορουμένου αλλά ανέβαλε για τις 17 Δεκεμβρίου 2008, προσθέτοντας με την απόφαση αυτή ένδεκα μήνες στην καθυστέρηση εκδίκασης.
3. Στις 17 Δεκεμβρίου 2008, με την απόφαση 553/2008, το ΜΟΔ Αθηνών δέχθηκε ξανά αίτημα αναβολής κατ’ άρθρο 349 ΚΠΔ λόγω αδυναμίας του συνηγόρου του κατηγορουμένου Αλέξιου Κόυγια να παραστεί επειδή παρίστατο σε Τριμελές Εφετείο. Το ΜΟΔ Αθηνών αποφάσισε να απορρίψει αίτημα της πολιτικής αγωγής να διακόψει για άλλη δικάσιμη που θα διευκόλυνε το δικηγόρο του κατηγορουμένου και ανέβαλε για τις 16 Νοεμβρίου 2009, προσθέτοντας με την απόφαση αυτή άλλους ένδεκα μήνες στην καθυστέρηση εκδίκασης. Το ΜΟΔ αγνόησε το Άρθρο 349.1 ΚΠΔ πως «δεύτερη αναβολή μπορεί να διαταχθεί μόνον εφόσον βεβαιώνεται αιτιολογημένα στην απόφαση ότι δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί το σημαντικό αίτιο με τη διακοπή»: παρόμοια αιτιολόγηση δεν υπήρχε στην απόφαση.
4. Στις 16 Νοεμβρίου 2009, και πάλι ο δικηγόρος του κατηγορουμένου απουσίαζε σε άλλο δικαστήριο. Το δικαστήριο προχώρησε σε μια πρώτη διακοπή της διαδικασίας για τις 27 Νοεμβρίου 2009, οπότε και συγκροτήθηκε με την κλήρωση των ενόρκων, και μετά σε μια δεύτερη διακοπή για τις 11 Δεκεμβρίου 2009. Σημειώνουμε πως στη χορήγηση των διακοπών το δικαστήριο, λόγω άλλων υποχρεώσεων εισαγγελέα ή/και συνέδρων, υποχρεώθηκε να παρακάμψει τον περιορισμό της περιόδου διακοπής σε τρεις ημέρες που προβλέπεται από το Άρθρο 402 ΚΠΔ.
5. Στις 11 Δεκεμβρίου 2009, άρχισε η ουσιαστική εκδίκαση της υπόθεσης. Ο συνήγορος του κατηγορουμένου ζήτησε να κλητευθεί η ιατροδικαστής Σουλτάνα Μαριανού που είχε εξετάσει τους πολιτικώς ενάγοντες. Η εισαγγελέας ζήτησε να κλητευθούν επίσης ο/η γιατρός του Τζανείου Νοσοκομείου που εξέτασε τον πρώτο πολιτικώς ενάγοντα και ο αστυνομικός του εγκληματολογικού της ΕΛ.ΑΣ. Μιχαήλ Λάγιος, έκθεση του οποίου περιλαμβάνεται στη δικογραφία. Το δικαστήριο, με την απόφαση 700/11-12-2009 διέταξε την κλήτευση των τριών μαρτύρων. Στη συνέχεια εξετάσθηκε ο πρώτος πολιτικώς ενάγων και το δικαστήριο αποφάσισε τρίτη διακοπή για τις 22 Δεκεμβρίου 2009.
6. Στις 22 Δεκεμβρίου 2009, εξετάσθηκε ο δεύτερος πολιτικώς ενάγων και η γιατρός του Τζανείου Νοσοκομείου (τον Αύγουστο 2002) Στάμω Θεοτοκάτου και το δικαστήριο αποφάσισε τέταρτη διακοπή για τις 15 Ιανουαρίου 2010.
7. Στις 15 Ιανουαρίου 2010 το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για πέμπτη φορά για τις 28 Ιανουαρίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για έκτη φορά για τις 16 Φεβρουαρίου 2010.
8. Στις 16 Φεβρουαρίου 2010, εξετάσθηκε ο μάρτυρας Σπυρίδων Δάμος και ξεκίνησε η εξέταση της ιατροδικαστή Σουλτάνας Μαριανού. Το δικαστήριο απέρριψε αίτημα του συνηγόρου του κατηγορουμένου να παραπεμφθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ο μάρτυρας Σπυρίδων Δάμος για τυχόν άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του για ψευδορκία. Παράλληλα, υποβλήθηκε αίτημα του συνηγόρου του κατηγορουμένου να απαγορευθούν κάποιες ερωτήσεις στην ιατροδικαστή Σουλτάνα Μαριανού. Μετά την απόρριψή του, ο συνήγορος προσέφυγε στο δικαστήριο. Η Εισαγγελέας επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί για το αίτημα και το δικαστήριο διέκοψε για έβδομη φορά για τις 23 Φεβρουαρίου 2010. Αυτή ήταν η τελευταία μέχρι σήμερα πλήρης συνεδρίαση του δικαστηρίου.
9. Στις 23 Φεβρουαρίου 2010, το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για όγδοη φορά για τις 5 Μαρτίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για ένατη φορά για τις 15 Μαρτίου 2010.
10. Στις 15 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο συνεδρίασε μετά τις 12 το μεσημέρι. Η προσφυγή του συνηγόρου του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, που είχε υποβληθεί πριν ένα μήνα, αποσύρθηκε και συνεχίστηκε η εξέταση της ιατροδικαστή Σουλτάνας Μαριανού. Κατά τις 12:45, ο συνήγορος του κατηγορουμένου υπέβαλε αίτημα εξαίρεσης της Προέδρου του δικαστηρίου. Όταν επανήλθε με άλλο πρόεδρο το δικαστήριο, στις 14:20, ο συνήγορος του κατηγορουμένου απουσίαζε και η συνεδρίαση διακόπηκε για δέκατη φορά για τις 16 Μαρτίου 2010.
11. Στις 16 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο συνεδρίασε και η αίτηση εξαίρεσης της Προέδρου αποσύρθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου. Λόγω αδυναμίας του δικαστηρίου με την κανονική σύνθεση να συνεδριάσει, η συνεδρίαση διακόπηκε για ενδέκατη φορά για τις 29 Μαρτίου 2010.
12. Στις 29 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για δωδέκατη φορά για τις 14 Απριλίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για δέκατη τρίτη φορά για τις 19 Απριλίου 2010, οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για δέκατη τέταρτη φορά για σήμερα 3 Μαΐου 2010. Γνωρίζουμε δε πως και σήμερα το δικαστήριο μάλλον δεν θα μπορέσει να συνεδριάσει και θα διακόψει για δέκατη πέμπτη φορά.
13. Συνολικά, από τις μέχρι και σήμερα δεκαπέντε συνεδριάσεις, μόνο τρεις ήταν πλήρεις (δηλαδή ξεκίνησαν το πρωί και διακόπηκαν το μεσημέρι), με την τελευταία από αυτές να έγινε πριν δυόμισι μήνες, στις 16 Φεβρουαρίου 2010, όταν ξεκίνησε την κατάθεσή της η ιατροδικαστής Σουλτάνα Μαριανού. Επί πλέον, έγιναν και άλλες τρεις σύντομες συνεδριάσεις, ενώ σε εννέα συνεδριάσεις απλώς αποφασίστηκε διακοπή για επόμενη συνεδρίαση.
14. Καμιά από τις διακοπές δεν προκλήθηκε λόγω αιτήματος της πολιτικής αγωγής αφού οι δύο συνήγοροί της Θεόδωρος Σχινάς και Αθανάσιος Τάρτης κατ’ επανάληψη δήλωσαν πως αν υπήρχε ανάγκη θα κάλυπτε ο ένας τυχόν απουσία του άλλου. Αντίθετα, οι περισσότερες διακοπές προκλήθηκαν από αιτήματα των συνηγόρων του κατηγορούμένου Αλέξιου Κούγια και Βασιλικής Πανταζή κυρίως γιατί και οι δύο παρίστανται ταυτόχρονα ως συνήγοροι υπεράσπισης ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας του Ειδικού Φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα ο οποίος δικάζεται για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με ενδεχόμενο δόλο του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου. Κάθε φορά δε που συμπίπτουν οι δικάσιμες των δύο δικών επιλέγουν και οι δύο να παρίστανται στο ΜΟΔ Άμφισσας, κάτι που κάνει αδύνατη τη συνεδρίαση του ΜΟΔ Αθηνών.
15. Οι πολιτικώς ενάγοντες έχουν εκτιμήσει την προσπάθεια του ΜΟΔ Αθηνών να προσαρμοστεί στις διάφορες δικάσιμες άλλων δικαστηρίων όπου παρίστανται οι συνήγοροι του κατηγορούμένου. Παράλληλα συμμερίζονται πλήρως την απορία της Προέδρου του ΜΟΔ Αθηνών στη συνεδρίαση της 29 Μαρτίου 2010 γιατί η Πρόεδρος του ΜΟΔ Άμφισσας όρισε δικάσιμη για τις 29 Μαρτίου 2010 ενώ είχε προηγηθεί επικοινωνία μεταξύ τους και το ΜΟΔ Άμφισσας γνώριζε τη δικάσιμη του ΜΟΔ Αθηνών. Παρόμοια απορία είχε εκφράσει η Πρόεδρος του ΜΟΔ Αθηνών και στις 23 Φεβρουάριου 2010.
16. Οι πολιτικώς ενάγοντες εκφράζουν τη σοβαρή απορία τους γιατί το έγγραφο του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε στις 29 Μαρτίου 2010 και ενσωματώνεται στην παρούσα δήλωση ανέφερε πως το ΜΟΔ Άμφισσας θα συνεδρίαζε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 (με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να συνεδριάσει κατά τις ίδιες ημέρες), ενώ το έγγραφο του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε στις 19 Απριλίου 2010 και επίσης ενσωματώνεται στην παρούσα δήλωση ανέφερε πως το ΜΟΔ Άμφισσας δεν συνεδρίασε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 ούτε οποιαδήποτε άλλη ημέρα μέχρι τις 14 Απριλίου 2010 (κατά σύμπτωση ημέρα συνεδρίασης του ΜΟΔ Αθηνών καθορισμένη από τις 29 Μαρτίου 2010). Το έγγραφο αυτό αναφέρει επίσης πως το ΜΟΔ Άμφισσας θα συνεδρίαζε στις 19, 20, 21, 22 και 23 Απριλίου 2010 (με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να συνεδριάσει κατά τις ίδιες ημέρες), αλλά από τις εφημερίδες οι πολιτικώς ενάγοντες πληροφορήθηκαν ότι μια από τις ημέρες αυτές, στις 21 Απριλίου 2010, το ΜΟΔ Άμφισσας δεν συνεδρίασε. Όπως δεν συνεδρίασε και στις 30 Απριλίου 2010, καθώς διέκοψε στις 29 Απριλίου 2010 για σήμερα 3 Μαΐου 2010.
17. Το ΜΟΔ Άμφισσας δηλαδή δεν συνεδρίαζε ημέρες που οι συνήγοροι υπεράσπισης είχαν υποχρέωση παράστασης σε άλλες δίκες για γεγονότα πρόσφατα, ενώ συνεδρίαζε πάντα τις ημέρες συνεδρίασης του ΜΟΔ Αθηνών για γεγονότα του 2002. Οι πολιτικώς ενάγοντες γνωρίζουν ότι για τις άλλες δίκες υπάρχει το πρόβλημα της προσωρινής κράτησης κατηγορουμένων. Παρατηρούν επίσης πως ο κατηγορούμενος αστυνομικός στην παρούσα δίκη, που είναι η πρώτη στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης για κακουργηματικά βασανιστήρια, δεν κρατήθηκε προσωρινά σε αντίθεση με τους κατηγορούμενους αστυνομικούς της δίκης του ΜΟΔ Άμφισσας για κακουργηματική ανθρωποκτονία. Η διακριτική αυτή μεταχείριση σε βάρος των πολιτικώς εναγόντων οδήγησε στην καθυστέρηση εκδίκασης της υπόθεσης. Οι πολιτικώς ενάγοντες δεν μπορούν όμως να καταλάβουν γιατί η δικαιοσύνη τους καθιστά για δεύτερη φορά θύματα διακριτικής μεταχείρισης, όταν μάλιστα η δίκη στο ΜΟΔ Αθηνών ξεκίνησε τρεις μήνες πριν από τη δίκη στο ΜΟΔ Άμφισσας και κανονικά θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πριν αρχίσει η δίκη στο ΜΟΔ Άμφισσας. Οι πολιτικώς ενάγοντες γνωρίζουν πως το ΕΔΔΑ, όταν εξετάζει τις συνθήκες δίκαιης δίκης, μετρά το χρόνο ολοκλήρωσης ανεξάρτητα από την ύπαρξη προσωρινής κράτησης και απαιτεί από την Ελλάδα να οργανώνει το δικαστικό της σύστημα έτσι ώστε να υπάρχει δίκαιη δίκη για όλους, ανεξάρτητα από επί μέρους προβλήματα, και απαιτεί να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση όλων. Επίσης, στη συγκεκριμένη υπόθεση για την αξιολόγηση της δίκαιης δίκης το ΕΔΔΑ, στην προσφυγή που θα υποβληθεί, θα συνεκτιμήσει το γεγονός της ουσιαστικής διακοπής της δίκης και μάλιστα ειδικότερα της εξέτασης της κρισιμότερης μάρτυρα, της ιατροδικαστή, επί δυόμισι μήνες, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο το δικαστήριο να αξιολογήσει συνολικά την κατάθεσή της.
18. Για όλους αυτούς τους λόγους οι πολιτικώς ενάγοντες, ευχαριστώντας για άλλη μια φορά την εισαγγελέα και τους συνέδρους για την υπομονετική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, παρακαλεί το δικαστήριο –σε συνεργασία με την ηγεσία της δικαιοσύνης- να κάνει όλα εκείνα που είναι αναγκαία για να ξαναρχίσει η ουσιαστική εκδίκαση της υπόθεσης σε μελλοντική ημερομηνία με ταυτόχρονη διασφάλιση πως θα συνεχιστεί με διακοπές όχι πέρα του τριημέρου, όπως άλλωστε προβλέπεται από το Άρθρο 402 ΚΠΔ. Παράλληλα, οι πολιτικώς ενάγοντες παρακαλούν το δικαστήριο να απορρίψει κάθε αίτημα αναβολής των συνηγόρων υπεράσπισης, την οποία άλλωστε αποκλείει το Άρθρο 349 ΚΠΔ: «Κάθε άλλη αναβολή απαγορεύεται. Επιτρέπεται σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις, μόνον αν το δικαστήριο κρίνει με ειδική αιτιολογία ότι είναι αδύνατη η διεξαγωγή της δίκης. Οι λόγοι αυτοί πρέπει να εκτίθενται αναλυτικά και αιτιολογημένα στην απόφαση της αναβολής.»
Οι πολιτικώς ενάγοντες
Ιωάννης Παπακώστας Γεώργιος Σιδηρόπουλος
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που συναντήσαμε, όπου οι παρατεταμένες αναβολές οδήγησαν ουσιαστικά σε αρνησιδικία.
Δεδομένης της συστημικής και σημειολογικής σημασίας της για τα Ελληνικά πράγματα, ελπίζουμε να μη γίνει έτσι και με την παρακάτω υπόθεση:
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
http://cm.greekhelsinki.gr/
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
3 Μαΐου 2010
Απαράδεκτη αναβολή δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ μετά 15 συνεδριάσεις! Θύματα προσφεύγουν σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καταγγέλλει τη θλιβερή για την ελληνική δικαιοσύνη εξέλιξη στη δίκη του αστυνομικού Χρήστου Ευθυμίου που κατηγορείται για κακουργηματικά βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ δύο νέων, του Ιωάννη Παπακώστα και του Γεώργιου Σιδηρόπουλου, τον Αύγουστο 2002, στον Ασπρόπυργο. Σήμερα, το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών (ΜΟΔ) συνεδρίασε προχώρησε κατά πλειοψηφία στην αναβολή της δίκης, μετά από 15 συνεδριάσεις, για τις 2 Φεβρουαρίου 2011, οκτώμισι χρόνια μετά το γεγονός!
Ουσιαστικά μέχρι και σήμερα το ΜΟΔ έκανε μόνο τρεις πλήρεις συνεδριάσεις και τρεις σύντομες συνεδριάσεις. Τις υπόλοιπες εννέα συνεδριάσεις το ΜΟΔ Αθηνών αδυνατούσε να συνεδριάσει κυρίως γιατί και οι δυο δικηγόροι του κατηγορούμενου, Αλέξης Κούγιας και Βασιλική Πανταζή, είναι ταυτόχρονα δικηγόροι του Επαμεινώνδα Κορκονέα που δικάζεται για το φόνο του Αλέξη Γρηγορόπουλο στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Άμφισσας. Παρά το ότι το ΜΟΔ Άμφισσας γνώριζε τις δικάσιμες του ΜΟΔ Αθηνών όριζε συστηματικά δικάσιμες την ίδια ημέρα και επί πλέον με ψευδείς βεβαιώσεις ενημέρωνε το ΜΟΔ Αθηνών πως επρόκειτο να δικάζει κάθε εργάσιμη ημέρα με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να δικάσει τη δική του υπόθεση. Απλή ανάγνωση του δικαστικού ρεπορτάζ αποδεικνύει για παράδειγμα πως ούτε στις 21 Απριλίου 2010 ούτε στις 30 Απριλίου 2010 το ΜΟΔ Άμφισσας συνεδρίασε, αντίθετα με την ψευδή βεβαίωση που εξέδωσε. Παράλληλα η δεύτερη βεβαίωση του ΜΟΔ Άμφισσας δεν αναφέρει πως συνεδρίασε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 όπως είχε προαναγγείλει η πρώτη βεβαίωση! Δυστυχώς, δύο δικαστίνες και δύο ένορκοι του ΜΟΔ Αθηνών αποφάσισαν σήμερα να σταματήσουν τη δίκη αναβάλλοντάς τη για τις 2 Φεβρουαρίου 2011, κατά παράβαση του Άρθρου 349 ΚΠΔ που απαγορεύει τρίτη αναβολή σε μια δίκη: η δίκη για τα βασανιστήρια είχε ήδη αναβληθεί στις 7 Ιανουαρίου 2008 και στις 17 Δεκεμβρίου 2008, και τις δύο φορές λόγω κωλύματος του δικηγόρου Αλέξη Κούγια. Αντίθετα, η Πρόεδρος του δικαστηρίου και άλλοι δύο ένορκοι μειοψήφησαν αφού ήθελαν να διακοπεί η δίκη σε νέα ημερομηνία ώστε να ολοκληρωθεί.
Το ΕΠΣΕ έχει εντολή από τα θύματα που ήταν και πολιτικώς ενάγοντες να προσφύγει άμεσα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβίαση των Άρθρων 6.1 (δίκαιη δίκη μέσα σε εύλογο χρόνο) και 3 (απαγόρευση των βασανιστηρίων) της ΕΣΔΑ, αφού είναι προφανές πως δεν μπορεί να γίνει σοβαρή δίκη μετά από οκτώμισι χρόνια (Αύγουστος 2002 – Φεβρουάριος 2011). Άλλωστε σήμερα οι πολιτικώς ενάγοντες μέσω του ΕΠΣΕ κατέθεσαν στο δικαστήριο την επισυναπτόμενη πεντασέλιδη δήλωση διεκτραγωδώντας την περιπέτεια της δίκης και ζητώντας να μη γίνει δεκτό αίτημα αναβολής. Παρ’ όλο ότι η Εισαγγελέας πρότεινε επίσης διακοπή, τελικά η δίκη αναβλήθηκε. Το ΕΠΣΕ κατόπιν αυτού θα κάνει αναφορά στον Άρειο Πάγο για τον πειθαρχικό έλεγχο όλων των εμπλεκόμενων δικαστών στις παράνομες δεύτερη και τρίτη αναβολές καθώς και στην επανειλημμένη ψευδή πληροφόρηση του ΜΟΔ Άμφισσας στο ΜΟΔ Αθηνών για τις ημερομηνίας συνεδρίασης του πρώτου. Επισυνάπτεται επίσης και τρίτη ψευδής βεβαίωση του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε σήμερα καθώς και αναφορά στις 19 Απριλίου 2010 των τακτικών δικαστών και της εισαγγελέα του ΜΟΔ Αθήνας προς την Εισαγγελία Εφετών Αθηνών με αίτημα να υπάρξει συνεννόηση για να μπορέσει να δικάσει το ΜΟΔ Αθηνών. Εξ αντικειμένου, προκύπτει πως η ηγεσία της δικαιοσύνης αδιαφόρησε για τη δίκη στο ΜΟΔ Αθηνών.
Παλαιότερα δελτία τύπου του ΕΠΣΕ για την υπόθεση
Αύριο σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ. Τον είχε απαλλάξει η αστυνομική ΕΔΕ! (16 Δεκεμβρίου 2008)
http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3382
Απαράδεκτη νέα αναβολή δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ μετά από αίτημα του Αλέξη Κούγια! Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για την υπόθεση. (17 Δεκεμβρίου 2008) http://cm.greekhelsinki.gr/index.php?sec=194&cid=3383
Ερώτηση Ψαριανού για καθυστέρηση εκδίκασης υπόθεσης βασανισμού με ηλεκτροσόκ (22 Δεκεμβρίου 2008)
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2008_files/ghm1095_erotisi_psarianou_ypothesi_electroschock_greek.doc
Αύριο σε Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002. Να τιμωρήσει τους υπεύθυνους της απαλλακτικής ΕΔΕ ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Όχι σε τρίτη αναβολή της δίκης. (15 Νοεμβρίου 2009)
http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1221_diki_mod_electroshock_greek.doc
Οριστικά αύριο η δίκη αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002 (10 Δεκεμβρίου 2009) http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1228_diki_mod_electroshock_greek.doc
Πρώτη ημέρα δίκης αστυνομικού για βασανιστήρια με ηλεκτροσόκ το 2002 (12 Δεκεμβρίου 2009) http://cm.greekhelsinki.gr/uploads/2009_files/ghm1229_diki_mod_electroshock_greek.doc
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ (ΕΤΕΠΕ)/
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΣΙΝΚΙ (ΕΠΣΕ)
Τ.Θ. 60820, 15304 Γλυκά Νερά, Tηλ. 2103472259 Fax: 2106018760
e-mail: office@greekhelsinki.gr ιστοσελίδα: http://cm.greekhelsinki.gr/
Ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών
ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ
(ΑΡΘΡΟ 141 ΠΑΡΑ. 2 ΚΠΔ) ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ ΕΝΑΓΟΝΤΩΝ
ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
3 Μαΐου 2010
1. Στις 7 Ιανουαρίου 2008 προσδιορίστηκε για πρώτη φορά ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αθηνών η δίκη του Χρήστου Ευθυμίου με την κατηγορία «βασανιστήρια κρατουμένου κατά συρροή» στην οποία είμαστε πολιτικώς ενάγοντες. Δεδομένου ότι τα καταγγελλόμενα συνέβησαν στις 14 Αυγούστου 2002, υπήρχε ήδη παραβίαση του Άρθρου 6.1 της ΕΣΔΑ για την εκδίκαση κάθε υπόθεσης σε «εύλογο χρόνο», αφού η πρώτη δικάσιμη απείχε πέντε χρόνια και πέντε μήνες από το γεγονός. Ενδεικτικά αναφέρεται πως, στις 22 Απριλίου 2010, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των Άρθρων 3 και 6.1 της ΕΣΔΑ στην υπόθεση Στεφάνου κατά Ελλάδας που αφορούσε κακοποίηση 16χρονου Ρομ από αστυνομικό τον Αύγουστο 2001. Η καταδίκη για υπερβολική καθυστέρηση έγινε γιατί η ποινική διαδικασία ενώπιον δύο βαθμών δικαιοσύνης κράτησε έξι χρόνια και έξι μήνες. Επίσης, στις 14 Ιανουαρίου 2010, το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των Άρθρων 3 και 6.1 της ΕΣΔΑ στην υπόθεση Γκαλότσκιν κατά Ελλάδας που αφορούσε κακοποίηση 25χρονου παλιννοστούντα από αστυνομικό το Δεκέμβριο 2001. Η καταδίκη για υπερβολική καθυστέρηση έγινε γιατί η ποινική διαδικασία ενώπιον ενός βαθμού δικαιοσύνης κράτησε τέσσερα χρόνια και τέσσερις μήνες. Τις δύο αυτές προσφυγές στο ΕΔΔΑ έκανε το ΕΠΣΕ το οποίο εξουσιοδοτήσαμε ήδη από τότε να προσφύγει στο ΕΔΔΑ για υπερβολική καθυστέρηση της παρούσας ποινικής διαδικασίας ανεξάρτητα από την έκβασή της. Υπενθυμίζεται πως ήδη πλησιάζει η συμπλήρωση οκταετίας από το γεγονός. Επισυνάπτονται δύο δελτία τύπου του ΕΠΣΕ για τις δύο πρόσφατες καταδίκες (και πολλές παλαιότερες).
2. Παρά την καθυστέρηση αυτή και τις επιπτώσεις από την παραβίαση του Άρθρου 6.1 της ΕΣΔΑ, με την απόφαση 11/2008, το ΜΟΔ Αθηνών δέχθηκε αίτημα αναβολής κατ’ άρθρο 349 ΚΠΔ λόγω αδυναμίας του συνηγόρου του κατηγορουμένου Αλέξιου Κόυγια να παραστεί επειδή παρίστατο σε άλλο Μικτό Ορκωτό. Το ΜΟΔ Αθηνών επέλεξε να μη διακόψει για άλλη δικάσιμη που θα διευκόλυνε το δικηγόρο του κατηγορουμένου αλλά ανέβαλε για τις 17 Δεκεμβρίου 2008, προσθέτοντας με την απόφαση αυτή ένδεκα μήνες στην καθυστέρηση εκδίκασης.
3. Στις 17 Δεκεμβρίου 2008, με την απόφαση 553/2008, το ΜΟΔ Αθηνών δέχθηκε ξανά αίτημα αναβολής κατ’ άρθρο 349 ΚΠΔ λόγω αδυναμίας του συνηγόρου του κατηγορουμένου Αλέξιου Κόυγια να παραστεί επειδή παρίστατο σε Τριμελές Εφετείο. Το ΜΟΔ Αθηνών αποφάσισε να απορρίψει αίτημα της πολιτικής αγωγής να διακόψει για άλλη δικάσιμη που θα διευκόλυνε το δικηγόρο του κατηγορουμένου και ανέβαλε για τις 16 Νοεμβρίου 2009, προσθέτοντας με την απόφαση αυτή άλλους ένδεκα μήνες στην καθυστέρηση εκδίκασης. Το ΜΟΔ αγνόησε το Άρθρο 349.1 ΚΠΔ πως «δεύτερη αναβολή μπορεί να διαταχθεί μόνον εφόσον βεβαιώνεται αιτιολογημένα στην απόφαση ότι δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί το σημαντικό αίτιο με τη διακοπή»: παρόμοια αιτιολόγηση δεν υπήρχε στην απόφαση.
4. Στις 16 Νοεμβρίου 2009, και πάλι ο δικηγόρος του κατηγορουμένου απουσίαζε σε άλλο δικαστήριο. Το δικαστήριο προχώρησε σε μια πρώτη διακοπή της διαδικασίας για τις 27 Νοεμβρίου 2009, οπότε και συγκροτήθηκε με την κλήρωση των ενόρκων, και μετά σε μια δεύτερη διακοπή για τις 11 Δεκεμβρίου 2009. Σημειώνουμε πως στη χορήγηση των διακοπών το δικαστήριο, λόγω άλλων υποχρεώσεων εισαγγελέα ή/και συνέδρων, υποχρεώθηκε να παρακάμψει τον περιορισμό της περιόδου διακοπής σε τρεις ημέρες που προβλέπεται από το Άρθρο 402 ΚΠΔ.
5. Στις 11 Δεκεμβρίου 2009, άρχισε η ουσιαστική εκδίκαση της υπόθεσης. Ο συνήγορος του κατηγορουμένου ζήτησε να κλητευθεί η ιατροδικαστής Σουλτάνα Μαριανού που είχε εξετάσει τους πολιτικώς ενάγοντες. Η εισαγγελέας ζήτησε να κλητευθούν επίσης ο/η γιατρός του Τζανείου Νοσοκομείου που εξέτασε τον πρώτο πολιτικώς ενάγοντα και ο αστυνομικός του εγκληματολογικού της ΕΛ.ΑΣ. Μιχαήλ Λάγιος, έκθεση του οποίου περιλαμβάνεται στη δικογραφία. Το δικαστήριο, με την απόφαση 700/11-12-2009 διέταξε την κλήτευση των τριών μαρτύρων. Στη συνέχεια εξετάσθηκε ο πρώτος πολιτικώς ενάγων και το δικαστήριο αποφάσισε τρίτη διακοπή για τις 22 Δεκεμβρίου 2009.
6. Στις 22 Δεκεμβρίου 2009, εξετάσθηκε ο δεύτερος πολιτικώς ενάγων και η γιατρός του Τζανείου Νοσοκομείου (τον Αύγουστο 2002) Στάμω Θεοτοκάτου και το δικαστήριο αποφάσισε τέταρτη διακοπή για τις 15 Ιανουαρίου 2010.
7. Στις 15 Ιανουαρίου 2010 το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για πέμπτη φορά για τις 28 Ιανουαρίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για έκτη φορά για τις 16 Φεβρουαρίου 2010.
8. Στις 16 Φεβρουαρίου 2010, εξετάσθηκε ο μάρτυρας Σπυρίδων Δάμος και ξεκίνησε η εξέταση της ιατροδικαστή Σουλτάνας Μαριανού. Το δικαστήριο απέρριψε αίτημα του συνηγόρου του κατηγορουμένου να παραπεμφθεί στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών ο μάρτυρας Σπυρίδων Δάμος για τυχόν άσκηση ποινικής δίωξης εναντίον του για ψευδορκία. Παράλληλα, υποβλήθηκε αίτημα του συνηγόρου του κατηγορουμένου να απαγορευθούν κάποιες ερωτήσεις στην ιατροδικαστή Σουλτάνα Μαριανού. Μετά την απόρριψή του, ο συνήγορος προσέφυγε στο δικαστήριο. Η Εισαγγελέας επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί για το αίτημα και το δικαστήριο διέκοψε για έβδομη φορά για τις 23 Φεβρουαρίου 2010. Αυτή ήταν η τελευταία μέχρι σήμερα πλήρης συνεδρίαση του δικαστηρίου.
9. Στις 23 Φεβρουαρίου 2010, το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για όγδοη φορά για τις 5 Μαρτίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για ένατη φορά για τις 15 Μαρτίου 2010.
10. Στις 15 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο συνεδρίασε μετά τις 12 το μεσημέρι. Η προσφυγή του συνηγόρου του κατηγορουμένου στο δικαστήριο, που είχε υποβληθεί πριν ένα μήνα, αποσύρθηκε και συνεχίστηκε η εξέταση της ιατροδικαστή Σουλτάνας Μαριανού. Κατά τις 12:45, ο συνήγορος του κατηγορουμένου υπέβαλε αίτημα εξαίρεσης της Προέδρου του δικαστηρίου. Όταν επανήλθε με άλλο πρόεδρο το δικαστήριο, στις 14:20, ο συνήγορος του κατηγορουμένου απουσίαζε και η συνεδρίαση διακόπηκε για δέκατη φορά για τις 16 Μαρτίου 2010.
11. Στις 16 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο συνεδρίασε και η αίτηση εξαίρεσης της Προέδρου αποσύρθηκε από το συνήγορο του κατηγορουμένου. Λόγω αδυναμίας του δικαστηρίου με την κανονική σύνθεση να συνεδριάσει, η συνεδρίαση διακόπηκε για ενδέκατη φορά για τις 29 Μαρτίου 2010.
12. Στις 29 Μαρτίου 2010, το δικαστήριο δεν μπόρεσε να συνεδριάσει και διέκοψε για δωδέκατη φορά για τις 14 Απριλίου 2010 οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για δέκατη τρίτη φορά για τις 19 Απριλίου 2010, οπότε και πάλι λόγω αδυναμίας να συνεδριάσει διέκοψε για δέκατη τέταρτη φορά για σήμερα 3 Μαΐου 2010. Γνωρίζουμε δε πως και σήμερα το δικαστήριο μάλλον δεν θα μπορέσει να συνεδριάσει και θα διακόψει για δέκατη πέμπτη φορά.
13. Συνολικά, από τις μέχρι και σήμερα δεκαπέντε συνεδριάσεις, μόνο τρεις ήταν πλήρεις (δηλαδή ξεκίνησαν το πρωί και διακόπηκαν το μεσημέρι), με την τελευταία από αυτές να έγινε πριν δυόμισι μήνες, στις 16 Φεβρουαρίου 2010, όταν ξεκίνησε την κατάθεσή της η ιατροδικαστής Σουλτάνα Μαριανού. Επί πλέον, έγιναν και άλλες τρεις σύντομες συνεδριάσεις, ενώ σε εννέα συνεδριάσεις απλώς αποφασίστηκε διακοπή για επόμενη συνεδρίαση.
14. Καμιά από τις διακοπές δεν προκλήθηκε λόγω αιτήματος της πολιτικής αγωγής αφού οι δύο συνήγοροί της Θεόδωρος Σχινάς και Αθανάσιος Τάρτης κατ’ επανάληψη δήλωσαν πως αν υπήρχε ανάγκη θα κάλυπτε ο ένας τυχόν απουσία του άλλου. Αντίθετα, οι περισσότερες διακοπές προκλήθηκαν από αιτήματα των συνηγόρων του κατηγορούμένου Αλέξιου Κούγια και Βασιλικής Πανταζή κυρίως γιατί και οι δύο παρίστανται ταυτόχρονα ως συνήγοροι υπεράσπισης ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Άμφισσας του Ειδικού Φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα ο οποίος δικάζεται για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με ενδεχόμενο δόλο του Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου. Κάθε φορά δε που συμπίπτουν οι δικάσιμες των δύο δικών επιλέγουν και οι δύο να παρίστανται στο ΜΟΔ Άμφισσας, κάτι που κάνει αδύνατη τη συνεδρίαση του ΜΟΔ Αθηνών.
15. Οι πολιτικώς ενάγοντες έχουν εκτιμήσει την προσπάθεια του ΜΟΔ Αθηνών να προσαρμοστεί στις διάφορες δικάσιμες άλλων δικαστηρίων όπου παρίστανται οι συνήγοροι του κατηγορούμένου. Παράλληλα συμμερίζονται πλήρως την απορία της Προέδρου του ΜΟΔ Αθηνών στη συνεδρίαση της 29 Μαρτίου 2010 γιατί η Πρόεδρος του ΜΟΔ Άμφισσας όρισε δικάσιμη για τις 29 Μαρτίου 2010 ενώ είχε προηγηθεί επικοινωνία μεταξύ τους και το ΜΟΔ Άμφισσας γνώριζε τη δικάσιμη του ΜΟΔ Αθηνών. Παρόμοια απορία είχε εκφράσει η Πρόεδρος του ΜΟΔ Αθηνών και στις 23 Φεβρουάριου 2010.
16. Οι πολιτικώς ενάγοντες εκφράζουν τη σοβαρή απορία τους γιατί το έγγραφο του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε στις 29 Μαρτίου 2010 και ενσωματώνεται στην παρούσα δήλωση ανέφερε πως το ΜΟΔ Άμφισσας θα συνεδρίαζε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 (με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να συνεδριάσει κατά τις ίδιες ημέρες), ενώ το έγγραφο του ΜΟΔ Άμφισσας που αναγνώσθηκε στις 19 Απριλίου 2010 και επίσης ενσωματώνεται στην παρούσα δήλωση ανέφερε πως το ΜΟΔ Άμφισσας δεν συνεδρίασε στις 29, 30 και 31 Μαρτίου 2010 ούτε οποιαδήποτε άλλη ημέρα μέχρι τις 14 Απριλίου 2010 (κατά σύμπτωση ημέρα συνεδρίασης του ΜΟΔ Αθηνών καθορισμένη από τις 29 Μαρτίου 2010). Το έγγραφο αυτό αναφέρει επίσης πως το ΜΟΔ Άμφισσας θα συνεδρίαζε στις 19, 20, 21, 22 και 23 Απριλίου 2010 (με αποτέλεσμα το ΜΟΔ Αθηνών να μην μπορεί να συνεδριάσει κατά τις ίδιες ημέρες), αλλά από τις εφημερίδες οι πολιτικώς ενάγοντες πληροφορήθηκαν ότι μια από τις ημέρες αυτές, στις 21 Απριλίου 2010, το ΜΟΔ Άμφισσας δεν συνεδρίασε. Όπως δεν συνεδρίασε και στις 30 Απριλίου 2010, καθώς διέκοψε στις 29 Απριλίου 2010 για σήμερα 3 Μαΐου 2010.
17. Το ΜΟΔ Άμφισσας δηλαδή δεν συνεδρίαζε ημέρες που οι συνήγοροι υπεράσπισης είχαν υποχρέωση παράστασης σε άλλες δίκες για γεγονότα πρόσφατα, ενώ συνεδρίαζε πάντα τις ημέρες συνεδρίασης του ΜΟΔ Αθηνών για γεγονότα του 2002. Οι πολιτικώς ενάγοντες γνωρίζουν ότι για τις άλλες δίκες υπάρχει το πρόβλημα της προσωρινής κράτησης κατηγορουμένων. Παρατηρούν επίσης πως ο κατηγορούμενος αστυνομικός στην παρούσα δίκη, που είναι η πρώτη στην ιστορία της ελληνικής δικαιοσύνης για κακουργηματικά βασανιστήρια, δεν κρατήθηκε προσωρινά σε αντίθεση με τους κατηγορούμενους αστυνομικούς της δίκης του ΜΟΔ Άμφισσας για κακουργηματική ανθρωποκτονία. Η διακριτική αυτή μεταχείριση σε βάρος των πολιτικώς εναγόντων οδήγησε στην καθυστέρηση εκδίκασης της υπόθεσης. Οι πολιτικώς ενάγοντες δεν μπορούν όμως να καταλάβουν γιατί η δικαιοσύνη τους καθιστά για δεύτερη φορά θύματα διακριτικής μεταχείρισης, όταν μάλιστα η δίκη στο ΜΟΔ Αθηνών ξεκίνησε τρεις μήνες πριν από τη δίκη στο ΜΟΔ Άμφισσας και κανονικά θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί πριν αρχίσει η δίκη στο ΜΟΔ Άμφισσας. Οι πολιτικώς ενάγοντες γνωρίζουν πως το ΕΔΔΑ, όταν εξετάζει τις συνθήκες δίκαιης δίκης, μετρά το χρόνο ολοκλήρωσης ανεξάρτητα από την ύπαρξη προσωρινής κράτησης και απαιτεί από την Ελλάδα να οργανώνει το δικαστικό της σύστημα έτσι ώστε να υπάρχει δίκαιη δίκη για όλους, ανεξάρτητα από επί μέρους προβλήματα, και απαιτεί να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση όλων. Επίσης, στη συγκεκριμένη υπόθεση για την αξιολόγηση της δίκαιης δίκης το ΕΔΔΑ, στην προσφυγή που θα υποβληθεί, θα συνεκτιμήσει το γεγονός της ουσιαστικής διακοπής της δίκης και μάλιστα ειδικότερα της εξέτασης της κρισιμότερης μάρτυρα, της ιατροδικαστή, επί δυόμισι μήνες, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολο το δικαστήριο να αξιολογήσει συνολικά την κατάθεσή της.
18. Για όλους αυτούς τους λόγους οι πολιτικώς ενάγοντες, ευχαριστώντας για άλλη μια φορά την εισαγγελέα και τους συνέδρους για την υπομονετική αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, παρακαλεί το δικαστήριο –σε συνεργασία με την ηγεσία της δικαιοσύνης- να κάνει όλα εκείνα που είναι αναγκαία για να ξαναρχίσει η ουσιαστική εκδίκαση της υπόθεσης σε μελλοντική ημερομηνία με ταυτόχρονη διασφάλιση πως θα συνεχιστεί με διακοπές όχι πέρα του τριημέρου, όπως άλλωστε προβλέπεται από το Άρθρο 402 ΚΠΔ. Παράλληλα, οι πολιτικώς ενάγοντες παρακαλούν το δικαστήριο να απορρίψει κάθε αίτημα αναβολής των συνηγόρων υπεράσπισης, την οποία άλλωστε αποκλείει το Άρθρο 349 ΚΠΔ: «Κάθε άλλη αναβολή απαγορεύεται. Επιτρέπεται σε εντελώς εξαιρετικές περιπτώσεις, μόνον αν το δικαστήριο κρίνει με ειδική αιτιολογία ότι είναι αδύνατη η διεξαγωγή της δίκης. Οι λόγοι αυτοί πρέπει να εκτίθενται αναλυτικά και αιτιολογημένα στην απόφαση της αναβολής.»
Οι πολιτικώς ενάγοντες
Ιωάννης Παπακώστας Γεώργιος Σιδηρόπουλος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)