Της Ηλέκτρας - Λήδας Κούτρα*
Άνθρωποι από το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Ιράκ, βρίσκονται στη φυλακή γιατί τους συνέλαβε «χωρίς χαρτια» η αστυνομία προτού προλάβουν να ζητήσουν Άσυλο στην Ευρωπαϊκή Ελλάδα.
ΑΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΑΡΜΟΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ: «ΑΝ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΑΣΥΛΟ ΠΡΙΝ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΑΡΑΓΕ ΑΝΕΜΠΟΔΙΣΤΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ;;;»
Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΡΗΤΟΡΙΚΗ. Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ».
Μόλις έληξε η απεργία πείνας των υπό αναγνώριση προσφύγων στο Κέντρο Κράτησης Σάμου (για χρόνια προβλήματα, όπως η μη αναγνώριση με δήλωση της εθνικότητας και της ηλικίας τους, η έλλειψη ενημέρωσης και αποτελεσματικής άσκησης των δικαιωμάτων τους, η έλλειψη διερμηνείας, οι παράνομες επαναπροωθήσεις κ.ά.), άρχισε μια συγκλονιστική –σημειολογικά, τουλάχιστον- διαμαρτυρία/απεργία πείνας αιτούντων άσυλο, «φιλοξενούμενων» (όπως επίσημα βαπτίζεται η φυλάκισή τους) στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού.
Ενώ δεν έχουν τελέσει καμιά παράνομη πράξη (σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης - Ν.Δ. 3989/59- η παράτυπη είσοδος στη χώρα δεν είναι παράνομη πράξη, αν το πρόσωπο που τη διαπράττει είναι –ή επικαλείται ότι είναι- πρόσφυγας), οι διαμαρτυρόμενοι φυλακίστηκαν -ως είθισται, άλλωστε- μαζί με τους παραβάτες του ποινικού δικαίου.
Αυτό συμβαίνει κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου, της σχετικής κοινοτικής Οδηγίας, αλλά και της στοιχειώδους λογικής που, «μιλώντας» το Νόμο, υπαγορεύει ότι «κανείς δεν μπορεί να φυλακιστεί για μόνο το λόγο ότι έχει ζητήσει άσυλο»!
Οι κρατούμενοι αναζητητές διεθνούς προστασίας αποφάσισαν να πάρουν βελόνα και κλωστή και να ράψουν τα στόματά τους, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια να τους απαντήσει κάποιος ποιο είναι το έγκλημα που διέπραξαν για ν’ αξίζουν τέτοια μεταχείριση, γιατί κρατούνται ή, έστω, «πώς πάει» το αίτημα ασύλου τους -το οποίο, σημειωτέον, πρέπει να εξετάζεται κατά προτεραιότητα όταν ο αιτών είναι κρατούμενος. Αν, όμως, ο αιτών δεν έχει διαπράξει κάποια παράνομη πράξη, ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΚΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ( δηλαδή της ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ, ΣΤΟ 99,96% ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ) ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΑΣΥΛΟΥ ΤΟΥ.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν νόμιμα να απελαθούν. Συχνά δεν έχουν καν διαβατήρια, οι πρεσβείες τους (όπως στην περίπτωση του Αφγανιστάν –η κοντινότερη και απρόθυμη να παράσχει στοιχεία βρίσκεται στο Βέλγιο) συνήθως δεν συνεργάζονται. Άλλωστε, όσο εκκρεμεί το αίτημα ασύλου, απαγορεύεται ρητά η απέλαση. Το Υπ.Πρ.Πολ. που «τους έχει στα χέρια του» αρμοδίως, γνωρίζει ότι στην πλειοψηφία τους δεν έχουν πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, αλλά εφαρμόζει το π.δ. που εν προκειμένω παραβιάζει τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας –αυτής που υποτίθεται ότι ενσωματώνει στην ελληνική έννομη τάξη…
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η δυνατότητα πρόσβασης ΜΚΟ στους χώρους κράτησης ή «υποδοχής», όπου στοιβάζονται οι αιτούντες άσυλο. Θα έπρεπε επίσης να είναι αυτονόητη η πρόσβαση στις διαδικασίες ασύλου, η δυνατότητα να υποβάλει ο ενδιαφερόμενος το αίτημά του προτού (και όχι αφότου) συλληφθεί, η εναρμόνιση των εθνικών «πρακτικών» απέλασης με τις διαδικασίες που προβλέπει το διεθνές και το κοινοτικό δίκαιο, η δίκαια εξέταση του αιτήματος ασύλου, η δυνατότητα ατομικής αποτελεσματικής προσφυγής κατά της απόφασης απέλασης, η δυνατότητα δικαστικής αμφισβήτησης της νομιμότητας της κράτησης προς απέλαση, η πρόσβαση σε μετάφραση και νομική βοήθεια, η παροχή συνθηκών υποδοχής και όχι εξευτελισμού, στέρησης της ελευθερίας και εγκλεισμού σε φυλακές των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων που με χίλιους κινδύνους ζωής κατορθώνουν να φθάσουν στην ‘ασφαλή και πολιτισμένη’ Ευρώπη.
Είναι αναγκαίο να αρθεί η κράτηση κάθε αιτούντος άσυλο (μεταξύ των οποίων και γυναικόπαιδα) που κρατείται μόνο και μόνο «επειδή ζήτησε άσυλο ενώ βρισκόταν σε κράτηση». Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει το αρμόδιο Υπουργείο, έως ότου ανταποκριθεί πλήρως στην υποχρέωσή του για παροχή αποδεδειγμένα απρόσκοπτης πρόσβασης στην υποβολή από τον ενδιαφερόμενο -και παραλαβή από τις Αρχές- του αιτήματος ασύλου. Διότι, αν οι Ελληνικές Αρχές δεν αρνούνταν ούτε υπέρμετρα περιόριζαν την δυνατότητα υποβολής του αιτήματος ασύλου, να είστε βέβαιοι ότι τα πρόσωπα που έραψαν τα στόματά τους δεν θα περίμεναν να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη φυλακή. Θα είχαν ζητήσει άσυλο και θα επωφελούνταν, όπως νόμος ορίζει, από δωρεάν τροφή, στέγη, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, παιδεία.
Ας μην παραμείνουν λοιπόν ραμμένα, όπως τα στόματα των διαμαρτυρόμενων, τα μάτια και τα αυτιά της επίσημης Ελληνικής πολιτείας…
*Δικηγόρος Αθηνών και πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" - Πλειάδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου