Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Σάββατο 27 Μαρτίου 2010
PLEASE, LET ME GO BACK TO KURDISTAN
Αναδημοσίευση από εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" (27/03/10)
«Ηταν ένα παιδί 17 χρόνων από το Αφγανιστάν. Επασχε από σοβαρό πρόβλημα υγείας που απειλούσε τη ζωή του.Το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει στην πατρίδα του, για να βρίσκεται κοντά στη μητέρα του.Δεν είχε χρήματα...Πέθανε μόνο του στην Ελλάδα...».
Η ιστορία που περιγράφει ο επικεφαλής του ελληνικού τμήματος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) κ. Δανιήλ Εσδράς αναφέρεται σε έναν από τους εκατοντάδες μετανάστες κάθε ηλικίας που βρέθηκαν στην Ελλάδα και επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους, αλλά δεν έχουν ούτε χρήματα ούτε τα απαιτούμενα νόμιμα χαρτιά.
Ετσι, μένουν εδώ εγκλωβισμένοι, περιμένοντας το πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού.
«Είναι ένα πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και σε όλη την Ευρώπη εφαρμόζεται ήδη από το 2007.Μέσω αυτού του προγράμματος- το οποίο καλύπτει τα έξοδα μετακίνησηςμε ειδικές πτήσεις- έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους χιλιάδες άνθρωποι.Στην Ελλάδατο πρόγραμμα άρχισε να συζητείται από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ακόμη παραμένει ανενεργό» αναφέρει ο κ. Εσδράς και προσθέτει: «Αν υπάρξει και άλλη καθυστέρηση,κινδυνεύουν να χαθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια».
Σε πολλές εκατοντάδες υπολογίζονται οι μετανάστες που έφτασαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην Ελλάδα και πλέον επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Οπως εξηγεί ο κ. Εσδράς, «πρόκειται για ανθρώπους που είτε δεν κατάφεραν να προωθηθούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, είτε η κατάσταση στην πατρίδα τους βελτιώθηκε και δεν έχουν πια λόγο να περιπλανώνται. Για παράδειγμα, είναι πλέον αρκετοί αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν στο αυτόνομο Κουρδιστάν» εξηγεί ο επικεφαλής του ΔΟΜ. Ανάμεσα στους ανθρώπους αυτούς είναι και αρκετοί που έχουν να δουν τις οικογένειές τους περισσότερο από δέκα χρόνια...
πηγή: www.diavatirio.net
«Ηταν ένα παιδί 17 χρόνων από το Αφγανιστάν. Επασχε από σοβαρό πρόβλημα υγείας που απειλούσε τη ζωή του.Το μόνο που ήθελε ήταν να γυρίσει στην πατρίδα του, για να βρίσκεται κοντά στη μητέρα του.Δεν είχε χρήματα...Πέθανε μόνο του στην Ελλάδα...».
Η ιστορία που περιγράφει ο επικεφαλής του ελληνικού τμήματος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) κ. Δανιήλ Εσδράς αναφέρεται σε έναν από τους εκατοντάδες μετανάστες κάθε ηλικίας που βρέθηκαν στην Ελλάδα και επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους, αλλά δεν έχουν ούτε χρήματα ούτε τα απαιτούμενα νόμιμα χαρτιά.
Ετσι, μένουν εδώ εγκλωβισμένοι, περιμένοντας το πρόγραμμα εθελοντικού επαναπατρισμού.
«Είναι ένα πρόγραμμα χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και σε όλη την Ευρώπη εφαρμόζεται ήδη από το 2007.Μέσω αυτού του προγράμματος- το οποίο καλύπτει τα έξοδα μετακίνησηςμε ειδικές πτήσεις- έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους χιλιάδες άνθρωποι.Στην Ελλάδατο πρόγραμμα άρχισε να συζητείται από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά ακόμη παραμένει ανενεργό» αναφέρει ο κ. Εσδράς και προσθέτει: «Αν υπάρξει και άλλη καθυστέρηση,κινδυνεύουν να χαθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια».
Σε πολλές εκατοντάδες υπολογίζονται οι μετανάστες που έφτασαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στην Ελλάδα και πλέον επιθυμούν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Οπως εξηγεί ο κ. Εσδράς, «πρόκειται για ανθρώπους που είτε δεν κατάφεραν να προωθηθούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, είτε η κατάσταση στην πατρίδα τους βελτιώθηκε και δεν έχουν πια λόγο να περιπλανώνται. Για παράδειγμα, είναι πλέον αρκετοί αυτοί που θέλουν να επιστρέψουν στο αυτόνομο Κουρδιστάν» εξηγεί ο επικεφαλής του ΔΟΜ. Ανάμεσα στους ανθρώπους αυτούς είναι και αρκετοί που έχουν να δουν τις οικογένειές τους περισσότερο από δέκα χρόνια...
πηγή: www.diavatirio.net
ΝΕΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟΣ
Με αφορμή την απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, να λάβει πειθαρχικά μέτρα κατά ομάδας ανδρών των ειδικών δυνάμεων του Λιμενικού Σώματος, απ’ το Γραφείο Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ εξεδόθη η ακόλουθη ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ, η ΈΚΔΟΣΗ ΤΗΣ οποίας -ea ipsa- ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ:
«Αυτοί οι οποίοι διακινδυνεύουν καθημερινά την σωματική τους ακεραιότητα για την τιμή της Πατρίδας, διώκονται γιατί χρησιμοποίησαν συνθήματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τη σημαία του Έθνους.
Αντιθέτως, εκείνοι που παρήλασαν με συνθήματα ξένα προς την ημέρα, είναι οι τιμητές.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης έχει χάσει το μέτρο.
Τον καλούμε, για όσο διάστημα παραμένει στο Υπουργείο, να επιδείξει την δέουσα αυτοσυγκράτηση.»
Θυμίζουμε την -με σκληρή γλώσσα- έκθεση της ECRI (European Commission against Racism and Intolerance) για τις φυλετικές διακρίσεις στην Ελλάδα. Διαβάστε την έκθεση στο σύνολό της εδώ:
http://www.coe.int/t/dghl/monitoring/ecri/Country-by-country/Greece/GRC-CbC-IV-2009-031-GRC.pdf
Επειδή η έκθεση είναι ογκώδης, επισημαίνουμε τα ακόλουθα σημεία (πορίσματα - συστάσεις προς την Ελληνική Πολιτεία):
"Είναι ανάγκη οι ελληνικές αρχές να επιβάλλουν κυρώσεις για την υποκίνηση φυλετικού μίσους από δημόσια και πολιτικά πρόσωπα και να καταπολεμήσουν σθεναρά εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα"
"η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να δράσουν σθεναρά ώστε να διασφαλίσουν την τιμωρία όσων παραβαίνουν το Νόμο 927/1979 για να καταπολεμήσουν κατάλληλα αυτό το φαινόμενο."
"14.Στην τρίτη της έκθεση, η ECRI συνέστησε στις ελληνικές αρχές να εξετάσουν
λεπτομερώς την εφαρμογή των διατάξεων ποινικού δικαίου κατά του ρατσισμού,
ώστε να καθορίσουν τους λόγους για τους οποίους εφαρμόζονται σπάνια. Η
ECRI συνέστησε επίσης να ληφθούν κατάλληλα μέτρα για να διασφαλιστεί η
πλήρης εφαρμογή τους.
15. Η ECRI σημειώνει με ικανοποίηση ότι σύμφωνα με το Άρθρο 23 του Νόμου
3719/2008, που τροποποίησε το Άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα, η διάπραξη
ενός αδικήματος στη βάση, μεταξύ άλλων, εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού
μίσους θεωρείται επιβαρυντικό στοιχείο, όπως προτείνεται στην υπ’ αριθμό 7
σύσταση γενικής πολιτικής της εθνικής νομοθεσίας για την καταπολέμηση του
ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων.5"
"η ECRI εκφράζει τη λύπη της, καθώς οι αρχές ομολογούν ότι ο Νόμος 927/19798 εξακολουθεί να εφαρμόζεται σπάνια παρόλο που πληροφορίες υποδεικνύουν περιπτώσεις υποκίνησης φυλετικού μίσους στην Ελλάδα. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν ενημερώσει επιπλέον την ECRI ότι οι παραπάνω περιπτώσεις τέθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου με δική τους πρωτοβουλία. Επομένως, είναι ακόμη απαραίτητες περισσότερες ενέργειες από την πλευρά του Εισαγγελέα για το σκοπό αυτό, καθώς φαίνεται ότι σπάνια υποβάλλει αυτεπαγγέλτως υποθέσεις ενώπιον του δικαστηρίου. Οι ελληνικές αρχές έχουν ενημερώσει την ECRI ότι, για το σκοπό αυτό, ορίστηκε πρόσφατα ειδικός Εισαγγελέας ως άτομο επικοινωνίας αναφορικά με τέτοιου είδους εγκλήματα και με εγκύκλιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όλες οι διώξεις βάσει του Νόμου 927/1979 παρακολουθούνται και σχετικά στατιστικά στοιχεία αποστέλλονται στο Εθνικό Εστιακό Κέντρο για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία."
"84. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να καταπολεμήσουν τα ρατσιστικά
εγκλήματα πιο ενεργά και να εμπνευστούν από τις διατάξεις της υπ’ αριθμό 11
Σύστασης Γενικής Πολιτικής για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των
φυλετικών διακρίσεων στην αστυνόμευση για το σκοπό αυτό, περιλαμβανομένων
και εκείνων που αναφέρονται στο θέμα των συλλήψεων και των διώξεων.
85. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να πραγματοποιήσουν μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία κατά των ρατσιστικών εγκλημάτων με στόχο το κοινό γενικά και ιδιαίτερα τις μειονότητες, για να ενθαρρύνουν τις τελευταίες ώστε να αναφέρουν τα εγκλήματα."
"91. Ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος, που έλαβε περίπου 3% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2007, κάνει συχνά δημόσια αντισημιτικές και ρατσιστικές δηλώσεις, κατηγορώντας ακόμη τους μετανάστες για αύξηση των εγκλημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά και της βίας. Έως τώρα, δεν έχει διωχθεί για καμία από αυτές τις δηλώσεις σύμφωνα με το Νόμο 927/1979."
93. Όσον αφορά τα πολιτικά πρόσωπα ιδιαίτερα, η ECRI επιθυμεί να τονίσει τις
αρχές που αναφέρονται στη Χάρτα των Ευρωπαϊκών Πολιτικών Κομμάτων για
μια Μη Ρατσιστική Κοινωνία και στη διακήρυξη για τη χρήση ρατσιστικών,
αντισημιτικών και ξενοφοβικών στοιχείων στον πολιτικό λόγο. Στη διακήρυξη
αυτή, η ECRI αποδοκιμάζει το γεγονός ότι ως αποτέλεσμα της χρήσης
ρατσιστικού, αντισημιτικού και ξενοφοβικού πολιτικού λόγου: 1) υιοθετούνται
άσχημα μέτρα που επιδρούν δυσανάλογα σε συγκεκριμένες ομάδες ή
επηρεάζουν την αποτελεσματική άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, 2)
η μακροπρόθεσμη συνοχή της κοινωνίας καταστρέφεται, και 4) ενθαρρύνεται η
ρατσιστική βία. Τα σημεία αυτά καθώς και όλες οι άλλες αρχές που
παρουσιάζονται στη Χάρτα και στη διακήρυξη μπορούν να χρησιμεύσουν σαν
αναφορές για μια υπεύθυνη συμπεριφορά στον πολιτικό λόγο εκ μέρους των
πολιτικών κομμάτων και των αρχών.
94. Η ECRI παροτρύνει τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι ο Νόμος 927/1979
εφαρμόζεται όσον αφορά όλα τα δημόσια πρόσωπα που χρησιμοποιούν
ρατσιστικό λόγο.
95. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να λάβουν υπόψη την παραπάνω
διακήρυξή της για τη χρήση ρατσιστικών, αντισημιτικών και ξενοφοβιών
στοιχείων στον πολιτικό λόγο.
96. Η ECRI συνιστά και πάλι στις ελληνικές αρχές να λάβουν μέτρα ανάπτυξης της
ενημέρωσης κατά του ρατσισμού, όπως εθνικές εκστρατείες ενημέρωσης. Η
ECRI συνιστά επίσης να παρασχεθεί εκπαίδευση για το ρατσισμό και τις
φυλετικές διακρίσεις σε δημοσίους υπαλλήλους, αιρετούς αντιπροσώπους και
πολιτικούς"
Φαίνεται πως ο κ. Καρατζαφέρης δεν πτοήθηκε από τη με δυσμενή σχόλια συμπερίληψή του ιδίου και του κόμματός του στην 4η ευρωπαϊκή έκθεση [(ECRI) παρ.91] και δεν διστάζει να συμβάλει εκ νέου στη δυσφήμιση της χώρας, δημόσια μετονομάζοντας -αν είναι ποτέ δυνατό- εγκληματικές ενέργειες σε "σημαίες του Έθνους".
Τα πολιτικά κόμματα, οι αρχηγοί και οι εκπρόσωποί τους οφείλουν να επιδεικνύουν μιαν υπεύθυνη συμπεριφορά στον εκ μέρους τους πολιτικό λόγο.
Μέχρι σήμερα ο Εισαγγελέας δείχνει να παραλείπει να θυμηθεί ότι η χώρα οφείλει ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ να εφαρμόζει το Νόμο που συγκαταλέγει πράξεις όπως την παραπάνω ανακοίνωση στα ποινικά αδικήματα, ενώ τα Ελληνικά Δικαστήρια κατά κανόνα απαλλάσσουν τους δράστες ρατσιστικών εγκλημάτων!
«Αυτοί οι οποίοι διακινδυνεύουν καθημερινά την σωματική τους ακεραιότητα για την τιμή της Πατρίδας, διώκονται γιατί χρησιμοποίησαν συνθήματα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν τη σημαία του Έθνους.
Αντιθέτως, εκείνοι που παρήλασαν με συνθήματα ξένα προς την ημέρα, είναι οι τιμητές.
Ο κ. Χρυσοχοΐδης έχει χάσει το μέτρο.
Τον καλούμε, για όσο διάστημα παραμένει στο Υπουργείο, να επιδείξει την δέουσα αυτοσυγκράτηση.»
Θυμίζουμε την -με σκληρή γλώσσα- έκθεση της ECRI (European Commission against Racism and Intolerance) για τις φυλετικές διακρίσεις στην Ελλάδα. Διαβάστε την έκθεση στο σύνολό της εδώ:
http://www.coe.int/t/dghl/monitoring/ecri/Country-by-country/Greece/GRC-CbC-IV-2009-031-GRC.pdf
Επειδή η έκθεση είναι ογκώδης, επισημαίνουμε τα ακόλουθα σημεία (πορίσματα - συστάσεις προς την Ελληνική Πολιτεία):
"Είναι ανάγκη οι ελληνικές αρχές να επιβάλλουν κυρώσεις για την υποκίνηση φυλετικού μίσους από δημόσια και πολιτικά πρόσωπα και να καταπολεμήσουν σθεναρά εγκλήματα με ρατσιστικά κίνητρα"
"η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να δράσουν σθεναρά ώστε να διασφαλίσουν την τιμωρία όσων παραβαίνουν το Νόμο 927/1979 για να καταπολεμήσουν κατάλληλα αυτό το φαινόμενο."
"14.Στην τρίτη της έκθεση, η ECRI συνέστησε στις ελληνικές αρχές να εξετάσουν
λεπτομερώς την εφαρμογή των διατάξεων ποινικού δικαίου κατά του ρατσισμού,
ώστε να καθορίσουν τους λόγους για τους οποίους εφαρμόζονται σπάνια. Η
ECRI συνέστησε επίσης να ληφθούν κατάλληλα μέτρα για να διασφαλιστεί η
πλήρης εφαρμογή τους.
15. Η ECRI σημειώνει με ικανοποίηση ότι σύμφωνα με το Άρθρο 23 του Νόμου
3719/2008, που τροποποίησε το Άρθρο 79 του Ποινικού Κώδικα, η διάπραξη
ενός αδικήματος στη βάση, μεταξύ άλλων, εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού
μίσους θεωρείται επιβαρυντικό στοιχείο, όπως προτείνεται στην υπ’ αριθμό 7
σύσταση γενικής πολιτικής της εθνικής νομοθεσίας για την καταπολέμηση του
ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων.5"
"η ECRI εκφράζει τη λύπη της, καθώς οι αρχές ομολογούν ότι ο Νόμος 927/19798 εξακολουθεί να εφαρμόζεται σπάνια παρόλο που πληροφορίες υποδεικνύουν περιπτώσεις υποκίνησης φυλετικού μίσους στην Ελλάδα. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν ενημερώσει επιπλέον την ECRI ότι οι παραπάνω περιπτώσεις τέθηκαν ενώπιον του δικαστηρίου με δική τους πρωτοβουλία. Επομένως, είναι ακόμη απαραίτητες περισσότερες ενέργειες από την πλευρά του Εισαγγελέα για το σκοπό αυτό, καθώς φαίνεται ότι σπάνια υποβάλλει αυτεπαγγέλτως υποθέσεις ενώπιον του δικαστηρίου. Οι ελληνικές αρχές έχουν ενημερώσει την ECRI ότι, για το σκοπό αυτό, ορίστηκε πρόσφατα ειδικός Εισαγγελέας ως άτομο επικοινωνίας αναφορικά με τέτοιου είδους εγκλήματα και με εγκύκλιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όλες οι διώξεις βάσει του Νόμου 927/1979 παρακολουθούνται και σχετικά στατιστικά στοιχεία αποστέλλονται στο Εθνικό Εστιακό Κέντρο για το Ρατσισμό και την Ξενοφοβία."
"84. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να καταπολεμήσουν τα ρατσιστικά
εγκλήματα πιο ενεργά και να εμπνευστούν από τις διατάξεις της υπ’ αριθμό 11
Σύστασης Γενικής Πολιτικής για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των
φυλετικών διακρίσεων στην αστυνόμευση για το σκοπό αυτό, περιλαμβανομένων
και εκείνων που αναφέρονται στο θέμα των συλλήψεων και των διώξεων.
85. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να πραγματοποιήσουν μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία κατά των ρατσιστικών εγκλημάτων με στόχο το κοινό γενικά και ιδιαίτερα τις μειονότητες, για να ενθαρρύνουν τις τελευταίες ώστε να αναφέρουν τα εγκλήματα."
"91. Ο επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος, που έλαβε περίπου 3% των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2007, κάνει συχνά δημόσια αντισημιτικές και ρατσιστικές δηλώσεις, κατηγορώντας ακόμη τους μετανάστες για αύξηση των εγκλημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά και της βίας. Έως τώρα, δεν έχει διωχθεί για καμία από αυτές τις δηλώσεις σύμφωνα με το Νόμο 927/1979."
93. Όσον αφορά τα πολιτικά πρόσωπα ιδιαίτερα, η ECRI επιθυμεί να τονίσει τις
αρχές που αναφέρονται στη Χάρτα των Ευρωπαϊκών Πολιτικών Κομμάτων για
μια Μη Ρατσιστική Κοινωνία και στη διακήρυξη για τη χρήση ρατσιστικών,
αντισημιτικών και ξενοφοβικών στοιχείων στον πολιτικό λόγο. Στη διακήρυξη
αυτή, η ECRI αποδοκιμάζει το γεγονός ότι ως αποτέλεσμα της χρήσης
ρατσιστικού, αντισημιτικού και ξενοφοβικού πολιτικού λόγου: 1) υιοθετούνται
άσχημα μέτρα που επιδρούν δυσανάλογα σε συγκεκριμένες ομάδες ή
επηρεάζουν την αποτελεσματική άσκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, 2)
η μακροπρόθεσμη συνοχή της κοινωνίας καταστρέφεται, και 4) ενθαρρύνεται η
ρατσιστική βία. Τα σημεία αυτά καθώς και όλες οι άλλες αρχές που
παρουσιάζονται στη Χάρτα και στη διακήρυξη μπορούν να χρησιμεύσουν σαν
αναφορές για μια υπεύθυνη συμπεριφορά στον πολιτικό λόγο εκ μέρους των
πολιτικών κομμάτων και των αρχών.
94. Η ECRI παροτρύνει τις ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ότι ο Νόμος 927/1979
εφαρμόζεται όσον αφορά όλα τα δημόσια πρόσωπα που χρησιμοποιούν
ρατσιστικό λόγο.
95. Η ECRI συνιστά στις ελληνικές αρχές να λάβουν υπόψη την παραπάνω
διακήρυξή της για τη χρήση ρατσιστικών, αντισημιτικών και ξενοφοβιών
στοιχείων στον πολιτικό λόγο.
96. Η ECRI συνιστά και πάλι στις ελληνικές αρχές να λάβουν μέτρα ανάπτυξης της
ενημέρωσης κατά του ρατσισμού, όπως εθνικές εκστρατείες ενημέρωσης. Η
ECRI συνιστά επίσης να παρασχεθεί εκπαίδευση για το ρατσισμό και τις
φυλετικές διακρίσεις σε δημοσίους υπαλλήλους, αιρετούς αντιπροσώπους και
πολιτικούς"
Φαίνεται πως ο κ. Καρατζαφέρης δεν πτοήθηκε από τη με δυσμενή σχόλια συμπερίληψή του ιδίου και του κόμματός του στην 4η ευρωπαϊκή έκθεση [(ECRI) παρ.91] και δεν διστάζει να συμβάλει εκ νέου στη δυσφήμιση της χώρας, δημόσια μετονομάζοντας -αν είναι ποτέ δυνατό- εγκληματικές ενέργειες σε "σημαίες του Έθνους".
Τα πολιτικά κόμματα, οι αρχηγοί και οι εκπρόσωποί τους οφείλουν να επιδεικνύουν μιαν υπεύθυνη συμπεριφορά στον εκ μέρους τους πολιτικό λόγο.
Μέχρι σήμερα ο Εισαγγελέας δείχνει να παραλείπει να θυμηθεί ότι η χώρα οφείλει ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ να εφαρμόζει το Νόμο που συγκαταλέγει πράξεις όπως την παραπάνω ανακοίνωση στα ποινικά αδικήματα, ενώ τα Ελληνικά Δικαστήρια κατά κανόνα απαλλάσσουν τους δράστες ρατσιστικών εγκλημάτων!
Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010
De facto ανενεργός ο αντιρατσιστικός Νόμος στην Ελλάδα
DE FACTO ΑΝΕΝΕΡΓΟΣ Ο ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Πώς να καταλάβει ο Έλληνας ότι ο ρατσισμός είναι έγκλημα κι όχι "άποψη κάποιου", όταν κανένας παραβάτης δεν οδηγείται σε καταδίκη ή, έστω, σε ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει την εγκληματική αδιαφορία της Εισαγγελικής Αρχής, η οποία είναι επιφορτισμένη με το έργο της αυτεπάγγελτης κίνησης ποινικής δίωξης σε περιπτώσεις που σημειώνονται περιστατικά "ρητορικού μίσους", βασισμένου στην εθνική προέλευση του θύματος.
Η εκ μέρους των Ελληνικών διωκτικών Αρχών παράλειψη ενεργοποίησης του αντιρατσιστικού Νόμου σε περιπτώσεις παραβιάσεων είναι κάτι που συμπεριλήφθηκε, άλλωστε, στην πρόσφατη έκθεση της CERD, η οποία, ως όργανο της Ε.Ε., μας είχε θέσει "υπό επιτήρηση". Είχε επισημάνει γραπτώς το φθινόπωρο τη μη παραπομπή αρχηγού κόμματος (ποιού άραγε;) στη δικαιοσύνη, κατόπιν εκφοράς ρατσιστικών δηλώσεων, κάτι που σημαίνει -έκριναν οι εμπειρογνώμονες- ότι η Ελληνική Πολιτεία επιδεικνύει ανοχή σε απροκάλυπτα περιστατικά παραβίασης της Σύμβασης κατά των Διακρίσεων.
Τα παραπάνω συνηγορούν στην εικόνα μας ως μιας χώρας "χωρίς παιδεία στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", όπως επεσήμαναν επίσημα Ευρωπαϊκά χείλη.
Δεν είναι δυνατό σε μια χώρα που θέλει να αυτοαποκαλείται δημοκρατική, να περνούν ποινικώς απαρατήρητα τα κακουργήματα που διαπράττονται δημόσια από εκπροσώπους του στρατού κατά τη διάρκεια εθνικής εορτής και απαθανατίζονται από κάμερες.
Εκτός αν κανείς Εισαγγελέας της χώρας δεν έτυχε ν' αντιληφθεί τ' ακόλουθα:
Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία" της 26ης Μαρτίου 2010
(http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=145379 )
Του Δημήτρη Αγγελίδη
«Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Αυτό και άλλα παρόμοια ανατριχιαστικά ακούστηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, όχι από μέλη της Χρυσής Αυγής που διαδήλωναν, αλλά από βατραχανθρώπους των Ειδικών Δυνάμεων που παρήλαυναν στην Πανεπιστημίου και στην Αγίου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο της επίσημης στρατιωτικής παρέλασης της 25ης Μαρτίου
Αμέσως μόλις άφησαν τις εξέδρες των επισήμων στο Σύνταγμα κι έστριψαν στην Πανεπιστημίου, τα παλικάρια της ΟΥΚ μετέτρεψαν την παρέλαση σε εκδήλωση που θύμιζε πορεία μίσους ακροδεξιών, με συνθήματα που υπόσχονταν την αιματηρή σφαγή κάθε γειτονικού μας λαού κι αποφάσιζαν ποιος δικαιούται να λέγεται Έλληνας και ποιος όχι.
Οι συνήθεις ύποπτοι «Σκοπιανοί», Αλβανοί και Τούρκοι είχαν την τιμητική τους, σε συνθήματα όπως το ακόλουθο: «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό».
Ή αυτό το ανατριχιαστικό: «Τους λένε "Σκοπιανούς", τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ' απ' αυτούς».
Γραμμή στα συνθήματα έδιναν μάλιστα άντρες με πολιτικά, οι οποίοι ακολουθούσαν την παρέλαση από την πλευρά των θεατών. Ενας από αυτούς πηγαινοερχόταν με άνεση μεταξύ των θεατών και αυτών που παρήλαυναν, φωνάζοντας πρώτος τα συνθήματα που επαναλάμβαναν οι καταδρομείς.
Κι αυτά ενώ την παρέλαση παρακολουθούσαν δεκάδες οικογένειες μεταναστών, που θα κληθούν στη συνέχεια να απαντήσουν στην εύλογη απορία των παιδιών τους «Γιατί τόσο μίσος;». Λες και δεν ψήφισε πρόσφατα η Βουλή τον νόμο για την απόδοση της ιθαγένειας στους μετανάστες. Λες και δεν έχουμε αποφασίσει από καιρό σ' αυτή τη χώρα ότι μετανάστες μπορούν να συμμετέχουν στις αντίστοιχες μαθητικές παρελάσεις, και μάλιστα ως σημαιοφόροι.
Αναρωτιέται κανείς: Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός, παρελαύνοντας επισήμως και συντεταγμένα στο κέντρο της πόλης, να προσβάλλει την ανθρωπιά μας, να εκθέτει τη χώρα μας και να παραβιάζει κατάφωρα τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος διώκει αυτεπάγγελτα τη ρητορική μίσους; Ζούμε στο 2010, και μάλιστα με κυβέρνηση σοσιαλιστών, ή σε αλήστου μνήμης εποχές, όπου ο στρατός διεκδικούσε και είχε άλλο ρόλο στα πράγματα της χώρας;
Πώς να καταλάβει ο Έλληνας ότι ο ρατσισμός είναι έγκλημα κι όχι "άποψη κάποιου", όταν κανένας παραβάτης δεν οδηγείται σε καταδίκη ή, έστω, σε ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ;
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει την εγκληματική αδιαφορία της Εισαγγελικής Αρχής, η οποία είναι επιφορτισμένη με το έργο της αυτεπάγγελτης κίνησης ποινικής δίωξης σε περιπτώσεις που σημειώνονται περιστατικά "ρητορικού μίσους", βασισμένου στην εθνική προέλευση του θύματος.
Η εκ μέρους των Ελληνικών διωκτικών Αρχών παράλειψη ενεργοποίησης του αντιρατσιστικού Νόμου σε περιπτώσεις παραβιάσεων είναι κάτι που συμπεριλήφθηκε, άλλωστε, στην πρόσφατη έκθεση της CERD, η οποία, ως όργανο της Ε.Ε., μας είχε θέσει "υπό επιτήρηση". Είχε επισημάνει γραπτώς το φθινόπωρο τη μη παραπομπή αρχηγού κόμματος (ποιού άραγε;) στη δικαιοσύνη, κατόπιν εκφοράς ρατσιστικών δηλώσεων, κάτι που σημαίνει -έκριναν οι εμπειρογνώμονες- ότι η Ελληνική Πολιτεία επιδεικνύει ανοχή σε απροκάλυπτα περιστατικά παραβίασης της Σύμβασης κατά των Διακρίσεων.
Τα παραπάνω συνηγορούν στην εικόνα μας ως μιας χώρας "χωρίς παιδεία στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", όπως επεσήμαναν επίσημα Ευρωπαϊκά χείλη.
Δεν είναι δυνατό σε μια χώρα που θέλει να αυτοαποκαλείται δημοκρατική, να περνούν ποινικώς απαρατήρητα τα κακουργήματα που διαπράττονται δημόσια από εκπροσώπους του στρατού κατά τη διάρκεια εθνικής εορτής και απαθανατίζονται από κάμερες.
Εκτός αν κανείς Εισαγγελέας της χώρας δεν έτυχε ν' αντιληφθεί τ' ακόλουθα:
Αναδημοσίευση από την "Ελευθεροτυπία" της 26ης Μαρτίου 2010
(http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=145379 )
Του Δημήτρη Αγγελίδη
«Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Αυτό και άλλα παρόμοια ανατριχιαστικά ακούστηκαν χθες στο κέντρο της Αθήνας, όχι από μέλη της Χρυσής Αυγής που διαδήλωναν, αλλά από βατραχανθρώπους των Ειδικών Δυνάμεων που παρήλαυναν στην Πανεπιστημίου και στην Αγίου Κωνσταντίνου στο πλαίσιο της επίσημης στρατιωτικής παρέλασης της 25ης Μαρτίου
Αμέσως μόλις άφησαν τις εξέδρες των επισήμων στο Σύνταγμα κι έστριψαν στην Πανεπιστημίου, τα παλικάρια της ΟΥΚ μετέτρεψαν την παρέλαση σε εκδήλωση που θύμιζε πορεία μίσους ακροδεξιών, με συνθήματα που υπόσχονταν την αιματηρή σφαγή κάθε γειτονικού μας λαού κι αποφάσιζαν ποιος δικαιούται να λέγεται Έλληνας και ποιος όχι.
Οι συνήθεις ύποπτοι «Σκοπιανοί», Αλβανοί και Τούρκοι είχαν την τιμητική τους, σε συνθήματα όπως το ακόλουθο: «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό».
Ή αυτό το ανατριχιαστικό: «Τους λένε "Σκοπιανούς", τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ' απ' αυτούς».
Γραμμή στα συνθήματα έδιναν μάλιστα άντρες με πολιτικά, οι οποίοι ακολουθούσαν την παρέλαση από την πλευρά των θεατών. Ενας από αυτούς πηγαινοερχόταν με άνεση μεταξύ των θεατών και αυτών που παρήλαυναν, φωνάζοντας πρώτος τα συνθήματα που επαναλάμβαναν οι καταδρομείς.
Κι αυτά ενώ την παρέλαση παρακολουθούσαν δεκάδες οικογένειες μεταναστών, που θα κληθούν στη συνέχεια να απαντήσουν στην εύλογη απορία των παιδιών τους «Γιατί τόσο μίσος;». Λες και δεν ψήφισε πρόσφατα η Βουλή τον νόμο για την απόδοση της ιθαγένειας στους μετανάστες. Λες και δεν έχουμε αποφασίσει από καιρό σ' αυτή τη χώρα ότι μετανάστες μπορούν να συμμετέχουν στις αντίστοιχες μαθητικές παρελάσεις, και μάλιστα ως σημαιοφόροι.
Αναρωτιέται κανείς: Πώς είναι δυνατόν ο ελληνικός στρατός, παρελαύνοντας επισήμως και συντεταγμένα στο κέντρο της πόλης, να προσβάλλει την ανθρωπιά μας, να εκθέτει τη χώρα μας και να παραβιάζει κατάφωρα τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος διώκει αυτεπάγγελτα τη ρητορική μίσους; Ζούμε στο 2010, και μάλιστα με κυβέρνηση σοσιαλιστών, ή σε αλήστου μνήμης εποχές, όπου ο στρατός διεκδικούσε και είχε άλλο ρόλο στα πράγματα της χώρας;
Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010
ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΤΟ 2009
Παρά τις "φήμες" για μεγάλη αύξηση των προσφυγικών ροών προς το "δυτικό" κόσμο, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟ 2009!
Διαβάστε την αναλυτική ενημερωτική έκθεση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο παρακάτω link:
http://www.unhcr.org/4ba89d726.html
THE UNITED NATIONS REFUGEE AGENCY
Διαβάστε την αναλυτική ενημερωτική έκθεση της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο παρακάτω link:
http://www.unhcr.org/4ba89d726.html
THE UNITED NATIONS REFUGEE AGENCY
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ - ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΡΟΜΑ
Πρόκειται για απόφαση - σταθμό!
Θερμά συγχαρητήρια από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα μέλη του ΕΠΣΕ που συνέβαλαν στη δημιουργία μιας τόσο σημαντικής απόφασης.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου του ΕΠΣΕ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΠΣΕ
16 Μαρτίου 2010
Απόφαση-σταθμός Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για εκπαίδευση παιδιών Ρομά
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καλοδέχεται τη σημερινή απόφαση του Τμήματος Ευρείας Σύνθεσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Oršuš και Λοιποί εναντίον Κροατίας (προσφυγή αρ. 15766/03), την οποία είχαν καταθέσει 15 μαθητές Ρομά τους οποίους εκπροσώπησαν ενώπιον του ΕΔΔΑ η Κροάτισσα δικηγόρος Lovorka Kušan, το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά (ERRC), η Κροατική Επιτροπή Ελσίνκι (CHC) και η Πρωτοβουλία για Δικαιοσύνη του Ιδρύματος Ανοιχτή Κοινωνία (OSI/JI). Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ομόφωνα ότι υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 6 της Σύμβασης λόγω της καθυστέρησης στην εκδίκαση των ενδίκων βοηθημάτων των προσφευγόντων, ενώ με οριακή διαφορά μιας ψήφου (9-8) διαπίστωσε και παραβίαση του Άρθρου 14 της Σύμβασης (προστασία από διακρίσεις) σε συνδυασμό με το Άρθρο 2, Πρωτόκολλο 1 στην Σύμβαση (δικαίωμα στην εκπαίδευση). Στην υπόθεση είχαν παρέμβει ως τρίτοι το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), η Σλοβακία και η ΜΚΟ Interights. Η απόφαση έχει μεγάλη σημασία και για την Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η σημερινή απόφαση, όπως και οι προηγούμενες Σαμπάνης και Λοιποί και D.H. and Others, στις όποιες έρχεται να προστεθεί, φωτογραφίζουν και την κατάσταση των Ρομά στην Ελλάδα όπου μόνο το 1/3 των παιδιών Ρομά γράφονται στο σχολείο και μόνο το 1/4 από αυτά (δηλαδή το 9% του συνόλου των παιδιών Ρομά) τελειώνουν την τάξη. Η σημερινή απόφαση, όπως και οι άλλες δυο, θα αποτελέσουν άξονα διεκδίκησης των δικαιωμάτων των Ρομά στην εκπαίδευση από το ΕΠΣΕ στο άμεσο μέλλον.»
Ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τα Δικαιώματα των Ρομά Rob Kushen δήλωσε ότι «Η σημερινή απόφαση ολοκληρώνει την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως προς τη πιο διαδεδομένη αιτία φυλετικού διαχωρισμού παιδιών Ρομά στην εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις πρέπει τώρα να αναλάβουν αποφασιστική δράση προκειμένου να δώσουν τέλος σε φαινόμενα φυλετικά διαχωρισμένης εκπαίδευσης οιασδήποτε μορφής και να τα εντάξουν πραγματικά στα εκπαιδευτικά τους συστήματα.»
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Πρωτοβουλίας για Δικαιοσύνη του Ιδρύματος Ανοιχτή Κοινωνία, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τα Δικαιώματα των Ρομά, και βασικός δικηγόρος στην υπόθεση, Jim Goldston, δήλωσε: «Η απόφαση καθιστά ξεκάθαρο ότι η επίκληση ανεπαρκούς γνώσης της επίσημης γλώσσας δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πρόσχημα για φυλετικό διαχωρισμό, ο οποίος δυστυχώς είναι διαδεδομένος στην Ευρώπη και είναι επιτέλους καιρός να μπει ένα τέλος σε αυτή την εξευτελιστική πρακτική.»
Το δελτίο τύπου και η απόφαση του ΕΔΔΑ είναι διαθέσιμα στις ιστοσελίδες
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864630&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
και http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864619&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
Η υπόθεση αφορούσε ένταξη των παιδιών Ρομά σε χωριστές τάξεις στο σχολείο όπου φοιτούσαν και μαθητές Κροατικής εθνικής καταγωγής. Tο πρόσχημα ήταν ότι δεν κατείχαν επαρκώς την Κροατική γλώσσα και πως μόνο η ένταξή τους σε ειδικές τάξεις όπου θα τους παρείχετο εξειδικευμένη διδασκαλία θα τους επέτρεπε να βελτιώσουν τη γνώση τους της Κροατικής. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι η δημιουργία τμημάτων μόνο για Ρομά στα σχολεία παραβιάζει το δικαίωμα τους στην εκπαίδευση μέσα σε ένα πολυ-πολιτισμικό περιβάλλον και τους προκαλεί σοβαρή ψυχολογική, συναισθηματική και εκπαιδευτική βλάβη και ιδίως συναισθήματα έλλειψης αυτοσεβασμού και γκετοποίησης. Τόνισαν δε ότι οι ρατσιστικές αντιδράσεις των μη-Ρομά γονέων βάρυναν στην απόφαση των αρχών να τους τοποθετήσουν σε χωριστά τμήματα. Αναγνώρισαν ότι, στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος για μαθητές με ειδικές ανάγκες ή γνωσιακές δυσκολίες, η δημιουργία και λειτουργία χωριστών ειδικών τάξεων δεν συνιστά αυτόματα διακριτική μεταχείριση. Επεσήμαναν όμως ότι στην περίπτωσή τους είχαν τοποθετηθεί σε τέτοιες τάξεις χωρίς να έχει προηγηθεί αξιολόγηση της γνώσης τους της Κροατικής γλώσσας. Ακόμη χειρότερα δε, κατά την φοίτησή τους στις τάξεις αυτές δεν έτυχαν καμίας εξειδικευμένης διδακτικής υποστήριξης ενώ κάποιοι από τους προσφεύγοντες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν σε κανονικές τάξεις, ακόμη και όταν απόκτησαν ικανοποιητική γνώση της Κροατικής. Σύμφωνα πάντα με τους προσφεύγοντες, όλα τα παραπάνω στοιχεία εύλογα τους δημιούργησαν την εντύπωση ότι είχαν πέσει θύματα διακριτικής μεταχείρισης λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής.
Με μια εξαιρετικά εναργή και εμπεριστατωμένη απόφαση, με πολλαπλές αναφορές σε σχετικά κείμενα του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ο.Η.Ε. το ΕΔΔΑ οριακά αποδέχθηκε τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων και έκρινε πως είχαν υποστεί διάκριση λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής.
Το ελληνικό ενδιαφέρον εστιάζεται πρώτο στις επιδοκιμαστικές αναφορές του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Σαμπάνης και Λοιποί κατά Ελλάδας μετά από προσφυγή του ΕΠΣΕ. Αφορούσε ρατσιστικό αποκλεισμό παιδιών Ρομά από το δημοτικό σχολείο στο οποίο άνηκαν στον Ασπρόπυργο Αττικής και τοποθέτησή τους σε παράρτημα του δημοτικού σχολείου σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το σχολείο (απόφαση διαθέσιμη σε επίσημη μετάφραση στην ιστοσελίδα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους http://www.nsk.gr/edad/ee494.pdf). Ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από την πρώτη απόφαση του ΕΔΔΑ (και μάλιστα και πάλι από το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης) σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών Ρομά (απόφαση D.H. and Others v. the Czech Republic – διαθέσιμη στα αγγλικά στην ιστοσελίδα του ΕΔΔΑ
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?item=1&portal=hbkm&action=prof&highlight=Ostrava&sessionid=48946037&skin=hudoc-en), το ΕΔΔΑ στη Σαμπάνης υπεισήλθε στον σκληρό πυρήνα της προβληματικής τέτοιων υποθέσεων που δεν περιορίζεται στην λανθασμένη ή μη εφαρμογή του εκάστοτε εκπαιδευτικού πλαισίου ή στην παιδαγωγική του επάρκεια αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό πλέγμα (όπως π.χ. σχέσεις τοπικών κοινωνιών με κοινότητες Ρομά και κρατικές αρχές) το οποίο σε πολλές περιπτώσεις έχει καθοριστική επίδραση στο επίπεδο παρεχόμενης ή μη εκπαίδευσης σε παιδιά Ρομά.
Κατά δεύτερο λόγο, στην υπόθεση παρενέβη ως τρίτος το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) το οποίο ανέπτυξε εκτενή επιχειρηματολογία σχετικά με την υποχρέωση βάσει του διεθνούς δικαίου που έχουν τα κράτη να παράσχουν επαρκή και αποτελεσματική εκπαίδευση στα παιδιά Ρομά, χωρίς διακρίσεις. Η σχετική περίληψη των επιχειρημάτων του ΕΔΔΑ παρατίθεται στο τέλος του δελτίου.
Στην παρέμβασή του το ΕΠΣΕ αναφέρθηκε εκτενώς στην εγκύκλιο του Υπ.Εθ.Π.Θ. (Αρ. Πρ. Φ.1.Τ.Υ/1254/126877/Γ1 με ημερομηνία 3 Οκτωβρίου 2008 με θέμα «Προγράμματα για την ενεργό ένταξη Παλιννοστούντων, Αλλοδαπών και Ρομά μαθητών στο Εκπαιδευτικό μας σύστημα.» Το ΕΠΣΕ θεωρεί ότι η εγκύκλιος αυτή ενσωματώνει όλες σχεδόν τις παρατηρήσεις του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Σαμπάνης ενώ βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με αυτές του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Oršuš. Απομένει λοιπόν μόνο η εφαρμογή της, κάτι που σύμφωνα με τα ευρήματα από σχετικές έρευνες του ΕΠΣΕ δεν έχει ακόμη επιτευχθεί.
GRAND CHAMBER
CASE OF ORŠUŠ AND OTHERS v. CROATIA
(Application no. 15766/03)
JUDGMENT
STRASBOURG
16 March 2010
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864619&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
[...]
(c) Greek Helsinki Monitor
141. Referring to the Court's case-law concerning the right to education and in particular to the judgments in the cases of D.H. and Others v. the Czech Republic ([GC], no. 57325/00, ECHR 2007-... ) and Sampanis and Others v. Greece (no. 32526/05, 5 June 2008), the Greek Helsinki Monitor stressed the following principles. The importance of tests aimed at assessing the educational level of children upon their enrolment in schools was paramount, as well as the need to ultimately assign all Roma children to ordinary, mainstream classes. The principle of integrated education could be diverged from only in certain exceptional circumstances. Only the integrative educational policy was compatible with the role of the member States' educational systems.
142. The interveners further relied on the Action Plan on Improving the Situation of Roma and Sinti within the OSCE area, which urged the member States to “develop and implement comprehensive school desegregation programmes aimed at: (1) discontinuing the practice of systemically routing Roma children to special schools or classes; and (2) transferring Roma children from special schools to mainstream schools”. The interveners also relied on the relevant Council of Europe Sources, cited above
Αναδημοσίευση από e-lawyer
Θερμά συγχαρητήρια από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα μέλη του ΕΠΣΕ που συνέβαλαν στη δημιουργία μιας τόσο σημαντικής απόφασης.
Ακολουθεί το δελτίο τύπου του ΕΠΣΕ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΠΣΕ
16 Μαρτίου 2010
Απόφαση-σταθμός Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για εκπαίδευση παιδιών Ρομά
Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) καλοδέχεται τη σημερινή απόφαση του Τμήματος Ευρείας Σύνθεσης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην υπόθεση Oršuš και Λοιποί εναντίον Κροατίας (προσφυγή αρ. 15766/03), την οποία είχαν καταθέσει 15 μαθητές Ρομά τους οποίους εκπροσώπησαν ενώπιον του ΕΔΔΑ η Κροάτισσα δικηγόρος Lovorka Kušan, το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά (ERRC), η Κροατική Επιτροπή Ελσίνκι (CHC) και η Πρωτοβουλία για Δικαιοσύνη του Ιδρύματος Ανοιχτή Κοινωνία (OSI/JI). Το ΕΔΔΑ αποφάνθηκε ομόφωνα ότι υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 6 της Σύμβασης λόγω της καθυστέρησης στην εκδίκαση των ενδίκων βοηθημάτων των προσφευγόντων, ενώ με οριακή διαφορά μιας ψήφου (9-8) διαπίστωσε και παραβίαση του Άρθρου 14 της Σύμβασης (προστασία από διακρίσεις) σε συνδυασμό με το Άρθρο 2, Πρωτόκολλο 1 στην Σύμβαση (δικαίωμα στην εκπαίδευση). Στην υπόθεση είχαν παρέμβει ως τρίτοι το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), η Σλοβακία και η ΜΚΟ Interights. Η απόφαση έχει μεγάλη σημασία και για την Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς δήλωσε: «Η σημερινή απόφαση, όπως και οι προηγούμενες Σαμπάνης και Λοιποί και D.H. and Others, στις όποιες έρχεται να προστεθεί, φωτογραφίζουν και την κατάσταση των Ρομά στην Ελλάδα όπου μόνο το 1/3 των παιδιών Ρομά γράφονται στο σχολείο και μόνο το 1/4 από αυτά (δηλαδή το 9% του συνόλου των παιδιών Ρομά) τελειώνουν την τάξη. Η σημερινή απόφαση, όπως και οι άλλες δυο, θα αποτελέσουν άξονα διεκδίκησης των δικαιωμάτων των Ρομά στην εκπαίδευση από το ΕΠΣΕ στο άμεσο μέλλον.»
Ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τα Δικαιώματα των Ρομά Rob Kushen δήλωσε ότι «Η σημερινή απόφαση ολοκληρώνει την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ως προς τη πιο διαδεδομένη αιτία φυλετικού διαχωρισμού παιδιών Ρομά στην εκπαίδευση σε όλη την Ευρώπη. Οι κυβερνήσεις πρέπει τώρα να αναλάβουν αποφασιστική δράση προκειμένου να δώσουν τέλος σε φαινόμενα φυλετικά διαχωρισμένης εκπαίδευσης οιασδήποτε μορφής και να τα εντάξουν πραγματικά στα εκπαιδευτικά τους συστήματα.»
Ο εκτελεστικός διευθυντής της Πρωτοβουλίας για Δικαιοσύνη του Ιδρύματος Ανοιχτή Κοινωνία, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου για τα Δικαιώματα των Ρομά, και βασικός δικηγόρος στην υπόθεση, Jim Goldston, δήλωσε: «Η απόφαση καθιστά ξεκάθαρο ότι η επίκληση ανεπαρκούς γνώσης της επίσημης γλώσσας δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πρόσχημα για φυλετικό διαχωρισμό, ο οποίος δυστυχώς είναι διαδεδομένος στην Ευρώπη και είναι επιτέλους καιρός να μπει ένα τέλος σε αυτή την εξευτελιστική πρακτική.»
Το δελτίο τύπου και η απόφαση του ΕΔΔΑ είναι διαθέσιμα στις ιστοσελίδες
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864630&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
και http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864619&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
Η υπόθεση αφορούσε ένταξη των παιδιών Ρομά σε χωριστές τάξεις στο σχολείο όπου φοιτούσαν και μαθητές Κροατικής εθνικής καταγωγής. Tο πρόσχημα ήταν ότι δεν κατείχαν επαρκώς την Κροατική γλώσσα και πως μόνο η ένταξή τους σε ειδικές τάξεις όπου θα τους παρείχετο εξειδικευμένη διδασκαλία θα τους επέτρεπε να βελτιώσουν τη γνώση τους της Κροατικής. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι η δημιουργία τμημάτων μόνο για Ρομά στα σχολεία παραβιάζει το δικαίωμα τους στην εκπαίδευση μέσα σε ένα πολυ-πολιτισμικό περιβάλλον και τους προκαλεί σοβαρή ψυχολογική, συναισθηματική και εκπαιδευτική βλάβη και ιδίως συναισθήματα έλλειψης αυτοσεβασμού και γκετοποίησης. Τόνισαν δε ότι οι ρατσιστικές αντιδράσεις των μη-Ρομά γονέων βάρυναν στην απόφαση των αρχών να τους τοποθετήσουν σε χωριστά τμήματα. Αναγνώρισαν ότι, στα πλαίσια ενός εκπαιδευτικού προγράμματος για μαθητές με ειδικές ανάγκες ή γνωσιακές δυσκολίες, η δημιουργία και λειτουργία χωριστών ειδικών τάξεων δεν συνιστά αυτόματα διακριτική μεταχείριση. Επεσήμαναν όμως ότι στην περίπτωσή τους είχαν τοποθετηθεί σε τέτοιες τάξεις χωρίς να έχει προηγηθεί αξιολόγηση της γνώσης τους της Κροατικής γλώσσας. Ακόμη χειρότερα δε, κατά την φοίτησή τους στις τάξεις αυτές δεν έτυχαν καμίας εξειδικευμένης διδακτικής υποστήριξης ενώ κάποιοι από τους προσφεύγοντες ποτέ δεν ενσωματώθηκαν σε κανονικές τάξεις, ακόμη και όταν απόκτησαν ικανοποιητική γνώση της Κροατικής. Σύμφωνα πάντα με τους προσφεύγοντες, όλα τα παραπάνω στοιχεία εύλογα τους δημιούργησαν την εντύπωση ότι είχαν πέσει θύματα διακριτικής μεταχείρισης λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής.
Με μια εξαιρετικά εναργή και εμπεριστατωμένη απόφαση, με πολλαπλές αναφορές σε σχετικά κείμενα του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ο.Η.Ε. το ΕΔΔΑ οριακά αποδέχθηκε τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων και έκρινε πως είχαν υποστεί διάκριση λόγω της εθνοτικής τους καταγωγής.
Το ελληνικό ενδιαφέρον εστιάζεται πρώτο στις επιδοκιμαστικές αναφορές του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Σαμπάνης και Λοιποί κατά Ελλάδας μετά από προσφυγή του ΕΠΣΕ. Αφορούσε ρατσιστικό αποκλεισμό παιδιών Ρομά από το δημοτικό σχολείο στο οποίο άνηκαν στον Ασπρόπυργο Αττικής και τοποθέτησή τους σε παράρτημα του δημοτικού σχολείου σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το σχολείο (απόφαση διαθέσιμη σε επίσημη μετάφραση στην ιστοσελίδα του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους http://www.nsk.gr/edad/ee494.pdf). Ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από την πρώτη απόφαση του ΕΔΔΑ (και μάλιστα και πάλι από το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης) σχετικά με την εκπαίδευση των παιδιών Ρομά (απόφαση D.H. and Others v. the Czech Republic – διαθέσιμη στα αγγλικά στην ιστοσελίδα του ΕΔΔΑ
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?item=1&portal=hbkm&action=prof&highlight=Ostrava&sessionid=48946037&skin=hudoc-en), το ΕΔΔΑ στη Σαμπάνης υπεισήλθε στον σκληρό πυρήνα της προβληματικής τέτοιων υποθέσεων που δεν περιορίζεται στην λανθασμένη ή μη εφαρμογή του εκάστοτε εκπαιδευτικού πλαισίου ή στην παιδαγωγική του επάρκεια αλλά στο ευρύτερο κοινωνικό πλέγμα (όπως π.χ. σχέσεις τοπικών κοινωνιών με κοινότητες Ρομά και κρατικές αρχές) το οποίο σε πολλές περιπτώσεις έχει καθοριστική επίδραση στο επίπεδο παρεχόμενης ή μη εκπαίδευσης σε παιδιά Ρομά.
Κατά δεύτερο λόγο, στην υπόθεση παρενέβη ως τρίτος το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) το οποίο ανέπτυξε εκτενή επιχειρηματολογία σχετικά με την υποχρέωση βάσει του διεθνούς δικαίου που έχουν τα κράτη να παράσχουν επαρκή και αποτελεσματική εκπαίδευση στα παιδιά Ρομά, χωρίς διακρίσεις. Η σχετική περίληψη των επιχειρημάτων του ΕΔΔΑ παρατίθεται στο τέλος του δελτίου.
Στην παρέμβασή του το ΕΠΣΕ αναφέρθηκε εκτενώς στην εγκύκλιο του Υπ.Εθ.Π.Θ. (Αρ. Πρ. Φ.1.Τ.Υ/1254/126877/Γ1 με ημερομηνία 3 Οκτωβρίου 2008 με θέμα «Προγράμματα για την ενεργό ένταξη Παλιννοστούντων, Αλλοδαπών και Ρομά μαθητών στο Εκπαιδευτικό μας σύστημα.» Το ΕΠΣΕ θεωρεί ότι η εγκύκλιος αυτή ενσωματώνει όλες σχεδόν τις παρατηρήσεις του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Σαμπάνης ενώ βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με αυτές του ΕΔΔΑ στην υπόθεση Oršuš. Απομένει λοιπόν μόνο η εφαρμογή της, κάτι που σύμφωνα με τα ευρήματα από σχετικές έρευνες του ΕΠΣΕ δεν έχει ακόμη επιτευχθεί.
GRAND CHAMBER
CASE OF ORŠUŠ AND OTHERS v. CROATIA
(Application no. 15766/03)
JUDGMENT
STRASBOURG
16 March 2010
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=864619&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
[...]
(c) Greek Helsinki Monitor
141. Referring to the Court's case-law concerning the right to education and in particular to the judgments in the cases of D.H. and Others v. the Czech Republic ([GC], no. 57325/00, ECHR 2007-... ) and Sampanis and Others v. Greece (no. 32526/05, 5 June 2008), the Greek Helsinki Monitor stressed the following principles. The importance of tests aimed at assessing the educational level of children upon their enrolment in schools was paramount, as well as the need to ultimately assign all Roma children to ordinary, mainstream classes. The principle of integrated education could be diverged from only in certain exceptional circumstances. Only the integrative educational policy was compatible with the role of the member States' educational systems.
142. The interveners further relied on the Action Plan on Improving the Situation of Roma and Sinti within the OSCE area, which urged the member States to “develop and implement comprehensive school desegregation programmes aimed at: (1) discontinuing the practice of systemically routing Roma children to special schools or classes; and (2) transferring Roma children from special schools to mainstream schools”. The interveners also relied on the relevant Council of Europe Sources, cited above
Αναδημοσίευση από e-lawyer
Δευτέρα 22 Μαρτίου 2010
ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ "ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ" - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ
Ελαττώματα στην πολιτική της ΕΕ για το άσυλο αφήνουν πρόσφυγες παγιδευμένους στην Ελλάδα χωρίς προστασία
(Βρυξέλλες, 22 Μαρτίου) Η επιστροφή αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα από κράτη μέλη του Κανονισμού του Δουβλίνου[i] της ΕΕ πρέπει να σταματήσει αμέσως. Στην έκθεσή της, με τίτλο «Η παγίδα Δουβλίνο ΙΙ - Επιστροφές αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα», η Διεθνής Αμνηστία καταδεικνύει ότι τα άτομα που επιστρέφονται σύμφωνα με τον Κανονισμό του Δουβλίνου αντιμετωπίζουν πολλαπλές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων τον κίνδυνο να επιστραφούν αναγκαστικά σε έναν τόπο όπου κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις.
Η έκθεση αναδεικνύει την παράλειψη των ελληνικών αρχών να προσφέρουν μια δίκαιη διαδικασία ασύλου. Στα συστημικά ελαττώματα περιλαμβάνονται η έλλειψη πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου, σε μια δίκαιη ακρόαση του αιτήματος για άσυλο, καθώς και σε αποτελεσματική προσφυγή. Στους αιτούντες άσυλο δεν διατίθεται επαρκής πρόσβαση σε νομικό παραστάτη, σε υπηρεσίες διερμηνείας και στην απαραίτητη πληροφόρηση, ενώ οι συνθήκες κράτησης μπορεί να είναι κάκιστες. Υπάρχουν επίσης στοιχεία για αναγκαστικές απελάσεις προς την Τουρκία. Επιπλέον, η ανεπαρκής παροχή στέγης και η ανεπαρκής πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πλήττουν τα στοιχειώδη οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των αιτούντων άσυλο.
«Αυτή η έκθεση δείχνει ότι το σύστημα «Δουβλίνο ΙΙ» βασίζεται στην προβληματική πεποίθηση ότι όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ προσφέρουν ισοδύναμα πρότυπα προστασίας των προσφύγων. Αντιθέτως, οι αιτούντες άσυλο που φτάνουν πρώτα στην Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν δυνάμει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και απειλές για την ασφάλειά τους. Μόνο μια συντονισμένη προσπάθεια των κρατών-μελών να επιτύχουν καλύτερα και ισοδύναμα πρότυπα προστασίας σε ολόκληρη την ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, και η ΕΕ χρειάζεται να επιδοθεί αμέσως σε μια σοβαρή διαδικασία προς αυτόν τον στόχο», δηλώνει ο Νίκολας Μπέγκερ, ο διευθυντής του γραφείου Ευρωπαϊκής Ένωσης της Διεθνούς Αμνηστίας.
Από τον Απρίλιο του 2008, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) συμβουλεύει τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ να σταματήσουν τις επιστροφές αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα, με βάση τα σοβαρότατα ελλείμματα στην ελληνική διαδικασία ασύλου, καθώς και τις συνθήκες υποδοχής, που υπολείπονται των σχετικών προτύπων. Σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, που πραγματοποιήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2008 έως τον Φεβρουάριο του 2010, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, ιδίως με την αφαίρεση του δικαιώματος σε αποτελεσματική προσφυγή, μετά την κατάργηση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής με νομοθεσία, που τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο του 2009. Παρά τα στοιχεία για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατά το πρώτο δεκάμηνο του 2009, επιστράφηκαν στην Ελλάδα 995 αιτούντες άσυλο από κράτη-μέλη του Κανονισμού του Δουβλίνου όπως είναι η Αυστρία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ελβετία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Αν και η Διεθνής Αμνηστία καλωσορίζει τις πρόσφατες κυβερνητικές δηλώσεις και εξελίξεις, που δείχνουν την επιθυμία να μεταρρυθμιστεί θετικά το σύστημα ασύλου και μετανάστευσης, εντούτοις, χωρίς πραγματικές και αποτελεσματικές αλλαγές στον νόμο και την πράξη, η Ελλάδα θα συνεχίσει να αθετεί τις υποχρεώσεις της προς τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες, και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν παραβιάζουν τις δικές τους υποχρεώσεις με το να επιστρέφουν αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.
«Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν καλύπτει τις θεμελιώδεις ανάγκες προστασίας και άλλα στοιχειώδη δικαιώματα των αιτούντων άσυλο. Κι όμως, τα κράτη που μετέχουν στον Κανονισμό του Δουβλίνου συνεχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια, στέλνοντας εκεί μερικούς από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους. Είναι καιρός να αναγνωριστεί η πραγματικότητα που υφίσταται στην Ελλάδα, να τηρηθούν τα διεθνή πρότυπα και να σταματήσουν όλες οι επιστροφές προς τη χώρα αυτή», κατέληξε ο Νίκολας Μπέγκερ.
Για να δείτε την έκθεση: http://www.amnesty.org.gr/library/reports/index.htm
(Βρυξέλλες, 22 Μαρτίου) Η επιστροφή αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα από κράτη μέλη του Κανονισμού του Δουβλίνου[i] της ΕΕ πρέπει να σταματήσει αμέσως. Στην έκθεσή της, με τίτλο «Η παγίδα Δουβλίνο ΙΙ - Επιστροφές αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα», η Διεθνής Αμνηστία καταδεικνύει ότι τα άτομα που επιστρέφονται σύμφωνα με τον Κανονισμό του Δουβλίνου αντιμετωπίζουν πολλαπλές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων τον κίνδυνο να επιστραφούν αναγκαστικά σε έναν τόπο όπου κινδυνεύουν να υποστούν διώξεις.
Η έκθεση αναδεικνύει την παράλειψη των ελληνικών αρχών να προσφέρουν μια δίκαιη διαδικασία ασύλου. Στα συστημικά ελαττώματα περιλαμβάνονται η έλλειψη πρόσβασης στη διαδικασία ασύλου, σε μια δίκαιη ακρόαση του αιτήματος για άσυλο, καθώς και σε αποτελεσματική προσφυγή. Στους αιτούντες άσυλο δεν διατίθεται επαρκής πρόσβαση σε νομικό παραστάτη, σε υπηρεσίες διερμηνείας και στην απαραίτητη πληροφόρηση, ενώ οι συνθήκες κράτησης μπορεί να είναι κάκιστες. Υπάρχουν επίσης στοιχεία για αναγκαστικές απελάσεις προς την Τουρκία. Επιπλέον, η ανεπαρκής παροχή στέγης και η ανεπαρκής πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πλήττουν τα στοιχειώδη οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των αιτούντων άσυλο.
«Αυτή η έκθεση δείχνει ότι το σύστημα «Δουβλίνο ΙΙ» βασίζεται στην προβληματική πεποίθηση ότι όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ προσφέρουν ισοδύναμα πρότυπα προστασίας των προσφύγων. Αντιθέτως, οι αιτούντες άσυλο που φτάνουν πρώτα στην Ελλάδα θα αντιμετωπίσουν δυνάμει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους και απειλές για την ασφάλειά τους. Μόνο μια συντονισμένη προσπάθεια των κρατών-μελών να επιτύχουν καλύτερα και ισοδύναμα πρότυπα προστασίας σε ολόκληρη την ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα, και η ΕΕ χρειάζεται να επιδοθεί αμέσως σε μια σοβαρή διαδικασία προς αυτόν τον στόχο», δηλώνει ο Νίκολας Μπέγκερ, ο διευθυντής του γραφείου Ευρωπαϊκής Ένωσης της Διεθνούς Αμνηστίας.
Από τον Απρίλιο του 2008, η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR) συμβουλεύει τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ να σταματήσουν τις επιστροφές αιτούντων άσυλο προς την Ελλάδα, με βάση τα σοβαρότατα ελλείμματα στην ελληνική διαδικασία ασύλου, καθώς και τις συνθήκες υποδοχής, που υπολείπονται των σχετικών προτύπων. Σύμφωνα με την έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας, που πραγματοποιήθηκε από τον Σεπτέμβριο του 2008 έως τον Φεβρουάριο του 2010, η κατάσταση έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, ιδίως με την αφαίρεση του δικαιώματος σε αποτελεσματική προσφυγή, μετά την κατάργηση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής με νομοθεσία, που τέθηκε σε ισχύ τον Ιούλιο του 2009. Παρά τα στοιχεία για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατά το πρώτο δεκάμηνο του 2009, επιστράφηκαν στην Ελλάδα 995 αιτούντες άσυλο από κράτη-μέλη του Κανονισμού του Δουβλίνου όπως είναι η Αυστρία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ελβετία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Φινλανδία.
Αν και η Διεθνής Αμνηστία καλωσορίζει τις πρόσφατες κυβερνητικές δηλώσεις και εξελίξεις, που δείχνουν την επιθυμία να μεταρρυθμιστεί θετικά το σύστημα ασύλου και μετανάστευσης, εντούτοις, χωρίς πραγματικές και αποτελεσματικές αλλαγές στον νόμο και την πράξη, η Ελλάδα θα συνεχίσει να αθετεί τις υποχρεώσεις της προς τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο και τους μετανάστες, και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ΕΕ πρέπει να διασφαλίσουν ότι δεν παραβιάζουν τις δικές τους υποχρεώσεις με το να επιστρέφουν αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα.
«Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν καλύπτει τις θεμελιώδεις ανάγκες προστασίας και άλλα στοιχειώδη δικαιώματα των αιτούντων άσυλο. Κι όμως, τα κράτη που μετέχουν στον Κανονισμό του Δουβλίνου συνεχίζουν να κάνουν τα στραβά μάτια, στέλνοντας εκεί μερικούς από τους πιο ευάλωτους ανθρώπους. Είναι καιρός να αναγνωριστεί η πραγματικότητα που υφίσταται στην Ελλάδα, να τηρηθούν τα διεθνή πρότυπα και να σταματήσουν όλες οι επιστροφές προς τη χώρα αυτή», κατέληξε ο Νίκολας Μπέγκερ.
Για να δείτε την έκθεση: http://www.amnesty.org.gr/library/reports/index.htm
ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΑΛΛΟΓΕΝΩΝ
Το νέο Νόμο για την ιθαγένεια, που ρυθμίζει και θέματα παιδιών μεταναστών, πολιτικά δικαιώματα αλλογενών κλπ. (επίσημο απόσπασμα από τα πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής)θα βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση:
http://www.parliament.gr/ergasies/nomosxedia/ValidNomosxedio/1389/s-metagen-pap.pdf
Το περιεχόμενό του θα ισχύσει μόλις δημοσιευθεί στο ΦΕΚ.
http://www.parliament.gr/ergasies/nomosxedia/ValidNomosxedio/1389/s-metagen-pap.pdf
Το περιεχόμενό του θα ισχύσει μόλις δημοσιευθεί στο ΦΕΚ.
Κυριακή 21 Μαρτίου 2010
Σάββατο 20 Μαρτίου 2010
Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010
ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ ΟΙ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ FRONTEX ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Αναδημοσίευση από εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" (18/03/10)και www.diavatirio.net
ΜΑΛΤΕΖΟΙ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΜΕ ΚΛΟΜΠ ΚΑΙ ΣΠΡΕΪ ΚΑΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΙΩΝ
Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Αγριο ξύλο χθες τα χαράματα σε κέντρο διασκέδασης, στην προκυμαία της Μυτιλήνης, ανάμεσα σε ντόπιους θαμώνες του μαγαζιού και μέλη της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων, γνωστής ως Frontex.
Σαν δύναμη ...κατοχής συμπεριφέρονται οι Μαλτέζοι της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων Σαν δύναμη ...κατοχής συμπεριφέρονται οι Μαλτέζοι της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων Οι Μαλτέζοι ακτοφύλακες λειτουργώντας κυριολεκτικά ως δύναμη κατοχής επιτέθηκαν με κλομπ και σπρέι πιπεριού σε προσωπικό και θαμώνες του κλαμπ, επειδή «τόλμησαν» λίγη ώρα μετά να βγάλουν έξω δύο «δικούς τους» γιατί μεθυσμένοι δημιουργούσαν επεισόδια. Την ίδια ώρα, 10 χιλιόμετρα νοτιότερα, στην παραλία της Χαραμίδας αποβιβάζονταν ανενόχλητοι 15 παράνομοι μετανάστες.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, δύο Μαλτέζοι ακτοφύλακες διασκέδαζαν σε κλαμπ της προκυμαίας της Μυτιλήνης στις 4 τα ξημερώματα. Οπως έγινε γνωστό, ήταν μεθυσμένοι, ενοχλούσαν και κάποια στιγμή οδηγήθηκαν έξω από το μαγαζί. Λίγη ώρα αργότερα επέστρεψαν με «ενισχύσεις». Συναδέλφους τους που έφεραν αφού τους ξύπνησαν από το ξενοδοχείο όπου κοιμούνταν!
Οι «μαλτέζικες δυνάμεις» έφτασαν, σύμφωνα με πληροφορίες, με ένα άσπρο βαν που έχουν νοικιάσει για τις μετακινήσεις τους στο νησί ως δύναμη της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων. Μαζί τους είχαν αυτή τη φορά κλομπ και ένα σπρέι πιπεριού. Επιτέθηκαν σε πορτιέρηδες και προσωπικό του μαγαζιού καθώς και σε θαμώνες.
Οι αστυνομικοί συνέλαβαν πέντε άτομα από την «παρέα» των Μαλτέζων που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ήταν πρωταγωνιστές των επεισοδίων. Μικροζημιές στη συνέχεια προκάλεσαν οι υπόλοιποι Μαλτέζοι και στο ξενοδοχείο όπου διαμένουν όταν επέστρεψαν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλούν ζημιές στο ξενοδοχείο και έχουν γίνει η αιτία ν' αναστατώνουν τα βράδια τους ενοίκους όταν μεθυσμένοι δημιουργούν φασαρία. Πάντως ξενοδοχεία, βόλτες με ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, διασκέδαση στα κλαμπ εντάσσονται στην... καθημερινότητα των στελεχών της Frontex, οι οποίοι, υποτίθεται, ενισχύουν τις δυνάμεις του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος στη φύλαξη των συνόρων. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι την ώρα που εκείνοι διασκέδαζαν και στη συνέχεια ασχολήθηκαν με το να... εκδικηθούν τους πορτιέρηδες που τους έδιωξαν από το μαγαζί, στην παραλία της Χαραμίδας αποβιβάζονταν 15 αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες. *
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ΕΛ.ΑΣ.:
"Σήμερα 17-3-2010, ημέρα Τετάρτη και ώρα 04.00, στη Μυτιλήνη, εντός κέντρου διασκέδασης, έλαβε χώρα επεισόδιο μεταξύ τριών ημεδαπών και δύο αλλοδαπών υπηκόων Μάλτας, μελών κλιμακίου FRONTEX , που εδρεύει στη Μυτιλήνη.
Το συμβάν συνεχίστηκε και εξωτερικά του καταστήματος, με την εμπλοκή άλλων τριών υπηκόων Μάλτας, μελών του ιδίου κλιμακίου, οι οποίοι προσέτρεξαν προκειμένου να συνδράμουν τους ομοεθνείς συναδέλφους τους.
Αποτέλεσμα της συμπλοκής ήταν να προκληθούν μικροτραυματισμοί, ενώ στη συνέχεια οι πέντε αλλοδαποί μετέβησαν σε ξενοδοχείο, στο οποίο διέμεναν προσωρινά, όπου τρεις εξ’ αυτών προκάλεσαν υλικές ζημιές, ενώ εξύβρισαν τον ιδιοκτήτη.
Οι πέντε αλλοδαποί συνελήφθησαν και σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο αυτοκίνητό τους, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν, τρεις (3) πτυσσόμενοι μεταλλικοί ράβδοι και ένα απωθητικό σπρέι πιπεριού.
Υποβληθείσες από παθόντες μηνύσεις σε βάρος των αλλοδαπών δραστών στη συνέχεια ανακλήθηκαν, πλην αυτής του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου.
Οι συλληφθέντες με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πλημ/κών Μυτιλήνης."
ΜΑΛΤΕΖΟΙ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΜΕ ΚΛΟΜΠ ΚΑΙ ΣΠΡΕΪ ΚΑΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΙΩΝ
Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Αγριο ξύλο χθες τα χαράματα σε κέντρο διασκέδασης, στην προκυμαία της Μυτιλήνης, ανάμεσα σε ντόπιους θαμώνες του μαγαζιού και μέλη της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων, γνωστής ως Frontex.
Σαν δύναμη ...κατοχής συμπεριφέρονται οι Μαλτέζοι της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων Σαν δύναμη ...κατοχής συμπεριφέρονται οι Μαλτέζοι της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων Οι Μαλτέζοι ακτοφύλακες λειτουργώντας κυριολεκτικά ως δύναμη κατοχής επιτέθηκαν με κλομπ και σπρέι πιπεριού σε προσωπικό και θαμώνες του κλαμπ, επειδή «τόλμησαν» λίγη ώρα μετά να βγάλουν έξω δύο «δικούς τους» γιατί μεθυσμένοι δημιουργούσαν επεισόδια. Την ίδια ώρα, 10 χιλιόμετρα νοτιότερα, στην παραλία της Χαραμίδας αποβιβάζονταν ανενόχλητοι 15 παράνομοι μετανάστες.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, δύο Μαλτέζοι ακτοφύλακες διασκέδαζαν σε κλαμπ της προκυμαίας της Μυτιλήνης στις 4 τα ξημερώματα. Οπως έγινε γνωστό, ήταν μεθυσμένοι, ενοχλούσαν και κάποια στιγμή οδηγήθηκαν έξω από το μαγαζί. Λίγη ώρα αργότερα επέστρεψαν με «ενισχύσεις». Συναδέλφους τους που έφεραν αφού τους ξύπνησαν από το ξενοδοχείο όπου κοιμούνταν!
Οι «μαλτέζικες δυνάμεις» έφτασαν, σύμφωνα με πληροφορίες, με ένα άσπρο βαν που έχουν νοικιάσει για τις μετακινήσεις τους στο νησί ως δύναμη της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας Συνόρων. Μαζί τους είχαν αυτή τη φορά κλομπ και ένα σπρέι πιπεριού. Επιτέθηκαν σε πορτιέρηδες και προσωπικό του μαγαζιού καθώς και σε θαμώνες.
Οι αστυνομικοί συνέλαβαν πέντε άτομα από την «παρέα» των Μαλτέζων που, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ήταν πρωταγωνιστές των επεισοδίων. Μικροζημιές στη συνέχεια προκάλεσαν οι υπόλοιποι Μαλτέζοι και στο ξενοδοχείο όπου διαμένουν όταν επέστρεψαν.
Σύμφωνα με πληροφορίες, δεν είναι η πρώτη φορά που προκαλούν ζημιές στο ξενοδοχείο και έχουν γίνει η αιτία ν' αναστατώνουν τα βράδια τους ενοίκους όταν μεθυσμένοι δημιουργούν φασαρία. Πάντως ξενοδοχεία, βόλτες με ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, διασκέδαση στα κλαμπ εντάσσονται στην... καθημερινότητα των στελεχών της Frontex, οι οποίοι, υποτίθεται, ενισχύουν τις δυνάμεις του Ελληνικού Λιμενικού Σώματος στη φύλαξη των συνόρων. Αυτό εξάλλου επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι την ώρα που εκείνοι διασκέδαζαν και στη συνέχεια ασχολήθηκαν με το να... εκδικηθούν τους πορτιέρηδες που τους έδιωξαν από το μαγαζί, στην παραλία της Χαραμίδας αποβιβάζονταν 15 αλλοδαποί παράνομοι μετανάστες. *
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου της ΕΛ.ΑΣ.:
"Σήμερα 17-3-2010, ημέρα Τετάρτη και ώρα 04.00, στη Μυτιλήνη, εντός κέντρου διασκέδασης, έλαβε χώρα επεισόδιο μεταξύ τριών ημεδαπών και δύο αλλοδαπών υπηκόων Μάλτας, μελών κλιμακίου FRONTEX , που εδρεύει στη Μυτιλήνη.
Το συμβάν συνεχίστηκε και εξωτερικά του καταστήματος, με την εμπλοκή άλλων τριών υπηκόων Μάλτας, μελών του ιδίου κλιμακίου, οι οποίοι προσέτρεξαν προκειμένου να συνδράμουν τους ομοεθνείς συναδέλφους τους.
Αποτέλεσμα της συμπλοκής ήταν να προκληθούν μικροτραυματισμοί, ενώ στη συνέχεια οι πέντε αλλοδαποί μετέβησαν σε ξενοδοχείο, στο οποίο διέμεναν προσωρινά, όπου τρεις εξ’ αυτών προκάλεσαν υλικές ζημιές, ενώ εξύβρισαν τον ιδιοκτήτη.
Οι πέντε αλλοδαποί συνελήφθησαν και σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο αυτοκίνητό τους, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν, τρεις (3) πτυσσόμενοι μεταλλικοί ράβδοι και ένα απωθητικό σπρέι πιπεριού.
Υποβληθείσες από παθόντες μηνύσεις σε βάρος των αλλοδαπών δραστών στη συνέχεια ανακλήθηκαν, πλην αυτής του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου.
Οι συλληφθέντες με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους θα οδηγηθούν στον Εισαγγελέα Πλημ/κών Μυτιλήνης."
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟΝ ΥΠ.ΠΡ.ΠΟΛ. ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΑΣΥΛΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ερώτηση προς τον κ. Υπουργό Προστασίας του Πολίτη
Θέμα: Έκθεση του Επιτρόπου για Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη μεταχείριση προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
Στις αλλεπάλληλες καταγγελίες, το τελευταίο διάστημα, διεθνών οργανισμών και ανθρωπιστικών οργανώσεων περί σοβαρών και συνεχών παραβιάσεων από τις αρμόδιες αρχές της χώρας μας στον τομέα της μεταχείρισης των προσφύγων και αιτούντων άσυλο, έρχεται να προστεθεί η γραπτή παρέμβαση – έκθεση του Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης προς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (έγγραφο CommDH 2010/9 από 10-3-2010 «Third party intervention by the Council of Europe Commissioner for Human Rights, under Article 36, paragraph 2, of the European Convention on Human Rights»).
Στην έκθεση, η οποία βασίζεται στην καταγραφή των απάνθρωπων συνθηκών που βιώνουν οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα, μέσα από επισκέψεις του Επιτρόπου κ. Χάμαρμπεργκ στη χώρα μας στο διάστημα από τον Δεκέμβριο του 2008 έως το Φεβρουάριο του 2010, διαπιστώνεται σωρεία παραβιάσεων, δυσλειτουργιών και ελλιπούς εφαρμογής συνθηκών και συμβάσεων που η χώρα μας έχει κυρώσει.
Επιγραμματικά, ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης εστιάζει την κριτική του στα εξής:
Η Ελλάδα δεν έχει προσχωρήσει ακόμη στο πρωτόκολλο 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1963, που μεταξύ άλλων, απαγορεύει τις συλλογικές απελάσεις αλλοδαπών, τακτική που η χώρα μας ακολουθεί.
Η Ελλάδα χορηγεί άσυλο με το σταγονόμετρο. Από τις 15.928 αιτήσεις ασύλου που υποβλήθηκαν στην Ελλάδα το 2009, μόνο το 0,04 έγινε αποδεκτό ενώ η ιδιότητα του πρόσφυγα αναγνωρίσθηκε μόνο στο 0,06 των περιπτώσεων.
Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις αστυνομικών επιφορτισμένων με το έργο της υποδοχής αιτούντων άσυλο, που είτε δεν παρέλαβαν, είτε παρέλαβαν και δεν καταχώρισαν αιτήσεις ενδιαφερομένων.
Οι ζωές των αιτούντων άσυλο και των παιδιών τους τίθενται σε κίνδυνο εξαιτίας ποικίλων δυσλειτουργιών, αντίθετων προς τις συμβάσεις προστασίας δικαιωμάτων τους.
Τα κρούσματα βίαιης επαναπροώθησης συνεχίζονται αδιάλειπτα.
Πρόσφυγες καταδικάζονται σε απέλαση χωρίς να τους παρασχεθεί η δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή να τους μεταφραστεί το κατηγορητήριο.
Δεδομένου ότι οι συνεχείς αιτιάσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων και διεθνών οργανισμών για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου δεν περιποιούν τιμή για τη χώρα μας και λαμβανομένου υπόψη ότι ο κ. Υπουργός δεσμεύτηκε απέναντι στον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά την επίσκεψη του τελευταίου στη χώρα μας τον περασμένο μήνα ότι «τον ερχόμενο Απρίλιο θα κατατεθεί το νέο νομοσχέδιο για το άσυλο»
ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Ποια η θέση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη ως άνω αναφερόμενη γραπτή παρέμβαση – έκθεση του Επίτροπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης;
2. Πότε θα αναλάβετε νομοθετική πρωτοβουλία για νέες διαδικασίες στο σύστημα ασύλου και την προσαρμογή του προς τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο;
17.3.10
Ο ερωτών βουλευτής
Φώτης Κουβέλης
Πηγή: www.diavatirio.net
Θέμα: Έκθεση του Επιτρόπου για Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη μεταχείριση προσφύγων και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα
Στις αλλεπάλληλες καταγγελίες, το τελευταίο διάστημα, διεθνών οργανισμών και ανθρωπιστικών οργανώσεων περί σοβαρών και συνεχών παραβιάσεων από τις αρμόδιες αρχές της χώρας μας στον τομέα της μεταχείρισης των προσφύγων και αιτούντων άσυλο, έρχεται να προστεθεί η γραπτή παρέμβαση – έκθεση του Επιτρόπου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης προς το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (έγγραφο CommDH 2010/9 από 10-3-2010 «Third party intervention by the Council of Europe Commissioner for Human Rights, under Article 36, paragraph 2, of the European Convention on Human Rights»).
Στην έκθεση, η οποία βασίζεται στην καταγραφή των απάνθρωπων συνθηκών που βιώνουν οι πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα, μέσα από επισκέψεις του Επιτρόπου κ. Χάμαρμπεργκ στη χώρα μας στο διάστημα από τον Δεκέμβριο του 2008 έως το Φεβρουάριο του 2010, διαπιστώνεται σωρεία παραβιάσεων, δυσλειτουργιών και ελλιπούς εφαρμογής συνθηκών και συμβάσεων που η χώρα μας έχει κυρώσει.
Επιγραμματικά, ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης εστιάζει την κριτική του στα εξής:
Η Ελλάδα δεν έχει προσχωρήσει ακόμη στο πρωτόκολλο 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του 1963, που μεταξύ άλλων, απαγορεύει τις συλλογικές απελάσεις αλλοδαπών, τακτική που η χώρα μας ακολουθεί.
Η Ελλάδα χορηγεί άσυλο με το σταγονόμετρο. Από τις 15.928 αιτήσεις ασύλου που υποβλήθηκαν στην Ελλάδα το 2009, μόνο το 0,04 έγινε αποδεκτό ενώ η ιδιότητα του πρόσφυγα αναγνωρίσθηκε μόνο στο 0,06 των περιπτώσεων.
Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις αστυνομικών επιφορτισμένων με το έργο της υποδοχής αιτούντων άσυλο, που είτε δεν παρέλαβαν, είτε παρέλαβαν και δεν καταχώρισαν αιτήσεις ενδιαφερομένων.
Οι ζωές των αιτούντων άσυλο και των παιδιών τους τίθενται σε κίνδυνο εξαιτίας ποικίλων δυσλειτουργιών, αντίθετων προς τις συμβάσεις προστασίας δικαιωμάτων τους.
Τα κρούσματα βίαιης επαναπροώθησης συνεχίζονται αδιάλειπτα.
Πρόσφυγες καταδικάζονται σε απέλαση χωρίς να τους παρασχεθεί η δυνατότητα επικοινωνίας με δικηγόρο ή να τους μεταφραστεί το κατηγορητήριο.
Δεδομένου ότι οι συνεχείς αιτιάσεις των ανθρωπιστικών οργανώσεων και διεθνών οργανισμών για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου δεν περιποιούν τιμή για τη χώρα μας και λαμβανομένου υπόψη ότι ο κ. Υπουργός δεσμεύτηκε απέναντι στον Επίτροπο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά την επίσκεψη του τελευταίου στη χώρα μας τον περασμένο μήνα ότι «τον ερχόμενο Απρίλιο θα κατατεθεί το νέο νομοσχέδιο για το άσυλο»
ερωτάται ο κ. Υπουργός:
1. Ποια η θέση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη ως άνω αναφερόμενη γραπτή παρέμβαση – έκθεση του Επίτροπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης;
2. Πότε θα αναλάβετε νομοθετική πρωτοβουλία για νέες διαδικασίες στο σύστημα ασύλου και την προσαρμογή του προς τα διεθνή και ευρωπαϊκά πρότυπα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο;
17.3.10
Ο ερωτών βουλευτής
Φώτης Κουβέλης
Πηγή: www.diavatirio.net
Η δημοσιοποίηση της επιστημονικής εκτίμησης σεισμολόγου υπονομεύει τη δημόσια τάξη?
Αναδημοσίευση από το E-lawyer της ανάρτησης με τίτλο: "Διαφωνίες σεισμολόγων: ελευθερία της έρευνας και διασπορά ψευδών ειδήσεων".
Όπως έγινε γνωστό, η δήλωση ενός σεισμολόγου περί επικείμενου σεισμού οδήγησε έναν συνάδελφό του να ζητήσει την επέμβαση του εισαγγελέα, προφανώς για το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων που μπορούν να προκαλέσουν πανικό. Το θέμα αυτό προκάλεσε ζωηρό διάλογο ανάμεσα στους σεισμολόγους που θεωρούν ότι η εισαγγελική επέμβαση θα εμπόδιζε την ελευθερία της έρευνας και όσους θεωρούν ότι οι δηλώσεις αυτές δεν πρέπει να γίνονται ενώπιον της κοινής γνώμης, αλλά να περιορίζονται στην επιστημονική κοινότητα. Σήμερα ο σεισμολόγος αρνήθηκε ότι δήλωσε πως θα γίνει σεισμός, αλλά είπε ότι πρέπει να "έχουμε το νου μας" τις επόμενες 10-15 μερες.
Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά την ελευθερία της έρευνας. Αφορά όμως έναν περιορισμό της ελευθερίας του δημόσιου επιστημονικού λόγου. Aς δούμε το ποινικό αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων.
Άρθρο 191
1. Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται τουλάχιστον σε φυλάκιση έξι μηνών και σε χρηματική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων ενενήντα (590) ΕΥΡΩ.
2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.
Ας δούμε τώρα και κατά πόσον συνιστά έναν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης που επιτρέπεται βάσει της ΕΣΔΑ. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 10 περιλαμβάνονται οι θεμιτοί περιορισμοί της ελευθερίας της έκφρασης:
"2. Η άσκησις τωv ελευθεριώv τoύτωv, συvεπαγoµέvωv καθήκovτα και ευθύvας δύvαται vα υπαχθή εις ωρισµέvας διατυπώσεις, όρoυς, περιoρισµoύς ή κυρώσεις, πρoβλεπoµέvoυς υπό τoυ vόµoυ και απoτελoύvτας αvαγκαία µέτρα εv δηµoκρατική κoιvωvία δια τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv εδαφικήv ακεραιότηταv ή δηµoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της τάξεως και πρόληψιv τoυ εγκλήµατoς, τηv πρoστασίαv της υπoλήψεως ή τωv δικαιωµάτωv τωv τρίτωv, τηv παρεµπόδισιv της κoιvoλoγήσεως εµπιστευτικώv πληρoφoριώv ή τηv διασφάλσισιv τoυ κύρoυς και αµερoληψίας της δικαστικής εξoυσίας."
Η πρώτη προϋπόθεση είναι να έχουμε πρόβλεψη του περιορισμού από το νόμο. Εδώ έχουμε το παραπάνω άρθρο του ποινικού κώδικα.
Η δεύτερη προϋπόθεση ορίζει όμως ότι ο νόμος αυτός πρέπει να αποτελεί αναγκαίο μέτρο σε μια δημοκρατική κοινωνία, για το σκοπό της προστασίας ορισμένων έννομων αγαθών. Εάν θεωρήσουμε ότι αυτά τα έννομα αγαθά απαριθμούνται περιοριστικά στην ΕΣΔΑ, δυσκολεύομαι να βρω σε ποιο από αυτά εντάσσεται η προστασία του κοινού από τον πιθανό πανικό λόγω της δήλωσης περί σεισμού. Δεν είναι θέμα εθνικής ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας, δεν είναι θέμα προστασίας της τάξης και αντεγκληματικής πολιτική, ούτε θέμα υπόληψης ή δικαιωμάτων τρίτων.
Επομένως, ένας τέτοιος περιορισμός μου φαίνεται μάλλον αντίθετος στην ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτή κατοχυρώνεται από την ΕΣΔΑ.
Στο αντίστοιχο άρθρο 19 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, οι περιορισμοί χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
3. Η άσκηση των δικαιωμάτων, που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί, επομένως, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι όμως πρέπει να προβλέπονται με σαφήνεια από το νόμο και να είναι απαραίτητοι:
α. Για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της υπόληψης των άλλων.
β. Για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών.
Στο (α) προβλέπονται ατομικά έννομα αγαθά και στο (β) προβλέπονται συλλογικά έννομα αγαθά. Εδώ προστίθεται και η κατηγορία "δημόσια υγεία" (όπως και τα ... "χρηστά ήθη"!) αλλά και πάλι δεν θεωρώ ότι η δήλωση ενός σεισμολόγου ότι πρέπει να έχουμε το νόυ μας μπορεί να επηρεάσει κάποιο από αυτά τα συλλογικά έννομα αγαθά. Οπότε η τυχόν εφαρμογή του ποινικού κώδικα θα ήταν αντίθετη και στο Διεθνές Σύμφωνο.
Όπως έγινε γνωστό, η δήλωση ενός σεισμολόγου περί επικείμενου σεισμού οδήγησε έναν συνάδελφό του να ζητήσει την επέμβαση του εισαγγελέα, προφανώς για το αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων που μπορούν να προκαλέσουν πανικό. Το θέμα αυτό προκάλεσε ζωηρό διάλογο ανάμεσα στους σεισμολόγους που θεωρούν ότι η εισαγγελική επέμβαση θα εμπόδιζε την ελευθερία της έρευνας και όσους θεωρούν ότι οι δηλώσεις αυτές δεν πρέπει να γίνονται ενώπιον της κοινής γνώμης, αλλά να περιορίζονται στην επιστημονική κοινότητα. Σήμερα ο σεισμολόγος αρνήθηκε ότι δήλωσε πως θα γίνει σεισμός, αλλά είπε ότι πρέπει να "έχουμε το νου μας" τις επόμενες 10-15 μερες.
Κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά την ελευθερία της έρευνας. Αφορά όμως έναν περιορισμό της ελευθερίας του δημόσιου επιστημονικού λόγου. Aς δούμε το ποινικό αδίκημα της διασποράς ψευδών ειδήσεων.
Άρθρο 191
1. Σε φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και σε χρηματική ποινή καταδικάζεται όποιος διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις ή φήμες ικανές να επιφέρουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να ταράξουν τη δημόσια πίστη ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στο εθνικό νόμισμα ή στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας ή να επιφέρουν διαταραχή στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Αν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του τύπου, ο υπαίτιος καταδικάζεται τουλάχιστον σε φυλάκιση έξι μηνών και σε χρηματική ποινή τουλάχιστον πεντακοσίων ενενήντα (590) ΕΥΡΩ.
2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος κάποιας από τις πράξεις της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους ή με χρηματική ποινή.
Ας δούμε τώρα και κατά πόσον συνιστά έναν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης που επιτρέπεται βάσει της ΕΣΔΑ. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 10 περιλαμβάνονται οι θεμιτοί περιορισμοί της ελευθερίας της έκφρασης:
"2. Η άσκησις τωv ελευθεριώv τoύτωv, συvεπαγoµέvωv καθήκovτα και ευθύvας δύvαται vα υπαχθή εις ωρισµέvας διατυπώσεις, όρoυς, περιoρισµoύς ή κυρώσεις, πρoβλεπoµέvoυς υπό τoυ vόµoυ και απoτελoύvτας αvαγκαία µέτρα εv δηµoκρατική κoιvωvία δια τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv εδαφικήv ακεραιότηταv ή δηµoσίαv ασφάλειαv, τηv πρoάσπισιv της τάξεως και πρόληψιv τoυ εγκλήµατoς, τηv πρoστασίαv της υπoλήψεως ή τωv δικαιωµάτωv τωv τρίτωv, τηv παρεµπόδισιv της κoιvoλoγήσεως εµπιστευτικώv πληρoφoριώv ή τηv διασφάλσισιv τoυ κύρoυς και αµερoληψίας της δικαστικής εξoυσίας."
Η πρώτη προϋπόθεση είναι να έχουμε πρόβλεψη του περιορισμού από το νόμο. Εδώ έχουμε το παραπάνω άρθρο του ποινικού κώδικα.
Η δεύτερη προϋπόθεση ορίζει όμως ότι ο νόμος αυτός πρέπει να αποτελεί αναγκαίο μέτρο σε μια δημοκρατική κοινωνία, για το σκοπό της προστασίας ορισμένων έννομων αγαθών. Εάν θεωρήσουμε ότι αυτά τα έννομα αγαθά απαριθμούνται περιοριστικά στην ΕΣΔΑ, δυσκολεύομαι να βρω σε ποιο από αυτά εντάσσεται η προστασία του κοινού από τον πιθανό πανικό λόγω της δήλωσης περί σεισμού. Δεν είναι θέμα εθνικής ασφάλειας και εδαφικής ακεραιότητας, δεν είναι θέμα προστασίας της τάξης και αντεγκληματικής πολιτική, ούτε θέμα υπόληψης ή δικαιωμάτων τρίτων.
Επομένως, ένας τέτοιος περιορισμός μου φαίνεται μάλλον αντίθετος στην ελευθερία της έκφρασης, όπως αυτή κατοχυρώνεται από την ΕΣΔΑ.
Στο αντίστοιχο άρθρο 19 παρ. 2 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, οι περιορισμοί χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
3. Η άσκηση των δικαιωμάτων, που προβλέπονται στην παράγραφο 2 του άρθρου αυτού, συνεπάγεται ειδικά καθήκοντα και ευθύνες. Μπορεί, επομένως, να υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι όμως πρέπει να προβλέπονται με σαφήνεια από το νόμο και να είναι απαραίτητοι:
α. Για το σεβασμό των δικαιωμάτων ή της υπόληψης των άλλων.
β. Για την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας ή των χρηστών ηθών.
Στο (α) προβλέπονται ατομικά έννομα αγαθά και στο (β) προβλέπονται συλλογικά έννομα αγαθά. Εδώ προστίθεται και η κατηγορία "δημόσια υγεία" (όπως και τα ... "χρηστά ήθη"!) αλλά και πάλι δεν θεωρώ ότι η δήλωση ενός σεισμολόγου ότι πρέπει να έχουμε το νόυ μας μπορεί να επηρεάσει κάποιο από αυτά τα συλλογικά έννομα αγαθά. Οπότε η τυχόν εφαρμογή του ποινικού κώδικα θα ήταν αντίθετη και στο Διεθνές Σύμφωνο.
Κυριακή 14 Μαρτίου 2010
NO MORE LIES AGAINST PALESTINIANS
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΨΕΜΑΤΑ, ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει την εγκληματική αναλήθεια των δημοσιευμάτων στις Εφημερίδες (όπως Βήμα και Αδέσμευτος) και σε ιστοσελίδες (ακόμα και «εκκλησιαστικές») περί δήθεν «έξης» του Παλαιστινιακού λαού να «ευλογεί» γάμους κοριτσιών κάτω των 10 ετών. Αν μη τι άλλο, οι δημοσιογράφοι όφειλαν να διασταυρώσουν τις πηγές τους πριν προβούν σε δημοσιεύσεις και πνευματικοί ηγέτες της Εκκλησίας μας (βλέπε Καλαβρύτων και Αιγιαλείας) να μην διεγείρουν ρατσιστικά συναισθήματα στο ποίμνιό τους, ισχυριζόμενοι ότι –άκουσον άκουσον- «οι μετανάστες εισάγουν στον τόπο μας συνήθειες όπως η παιδοφιλία».
Οι σχέσεις μας με τον ταλαιπωρημένο και ειρηνικό Παλαιστινιακό λαό ήταν πάντα φιλικές.
«Εδώ και αρκετές εβδομάδες διακινείται μέσω email ένα ηλεκτρονικό μήνυμα το οποίο υποτίθεται πως παρουσιάζει το δράμα των μικρών κοριτσιών στην Γάζα. Όχι, το περιεχόμενο του δεν αναφέρεται στις απάνθρωπες συνθήκες ζωής, που έχει επιβάλλει σε παιδιά και ενήλικες η συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή. Οι δημιουργοί αναφέρονται σ' ένα υποτιθέμενο έθιμο σύμφωνα με το οποίο νέοι άνδρες εκεί ως καλοί μουσουλμάνοι παντρεύονται με τις ευλογίες και την χρηματοδότηση της Χαμάς μικρά κοριτσάκια!
Αρκετοί ήταν εκείνοι που αναδημοσίευσαν, αβασάνιστα, στον ηλεκτρονικό και τον έντυπο τύπο το περιεχόμενο του email θεωρώντας ότι πρόκειται για ντοκουμέντο - αφού σε αυτό γίνεται ακόμη και αναφορά σε ονόματα ειδικών επιστημόνων (!) που αποκάλυψαν το αίσχος. Τα γεγονότα παρουσιάζονται πειστικά (ποιος, που, πότε, γιατί) και με τις πλέον γλαφυρές περιγραφές περί σοδομισμού και πρωκτικού σεξ! Το μήνυμα ξεκινά ως εξής «στις 29 Αυγούστου 2009 ένα γκαλά έγινε στη Γάζα. Ο Ιμάμης ευλόγησε το γάμο 450 ζευγαριών. Η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΟ 12 ΕΤΩΝ. Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας».
Η zougla.gr απευθύνθηκε στον σύμβουλο Τύπου της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μούσταφα Αζούζ ζητώντας διευκρινίσεις για το αν το περιεχόμενο της αληθοφανούς καταγγελίας είναι πραγματικό ή όχι. Έκπληκτος ο κ. Αζούζ και βλέποντας ότι κάτι τόσο ψευδές έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις μας απάντησε – διαψεύδοντας κατηγορηματικά το περιεχόμενο της υποτιθέμενης καταγγελίας – με γραπτή δήλωση του τα εξής:
«Σχετικά με τα δημοσιεύματα Ελληνικών εφημερίδων για το email που διακινείται στο διαδίκτυο και αφορά τον ομαδικό γάμο στη Γάζα με δήθεν ανήλικα κοριτσάκια, σας δηλώνουμε ότι πρόκειται για μια νοσηρή απόπειρα αμαύρωσης της εικόνας του Παλαιστινιακού λαού, των εθίμων και των παραδόσεων του, με προφανείς στόχους από τους εμπνευστές της, και εκφράζουμε τη λύπη μας για την αβασάνιστη διακίνηση του σχετικού email χωρίς διερεύνηση της αλήθειας.
Διαψεύδουμε κατηγορηματικά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου email και τις παραπλανητικές φωτογραφίες που το συνοδεύουν, και διευκρινίζουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα κοριτσάκια που εμφανίζονται στις φωτογραφίες δεν είναι οι νύφες στον ομαδικό γάμο, αλλά τα παρανυφάκια. Τα ντυμένα παρανυφάκια είναι μια συνηθισμένη τοπική παράδοση σε πολλούς Ισλαμικούς γάμους, και συνήθως είναι οι μικρές αδελφές ή οι μικρές ανιψιές του γαμπρού ή της νύφης. Οι νύφες παραμένουν σε ξεχωριστό χώρο κατά τη διάρκεια της ομαδικής τελετής, και για το λόγο αυτό δεν εμφανίζονται στις συγκεκριμένες φωτογραφίες.
Διευκρινίζουμε επίσης ότι οι ομαδικοί γάμοι δεν συνηθίζονται καθόλου στην Παλαιστίνη, και ο συγκεκριμένος ομαδικός γάμος διοργανώθηκε για να διευκολυνθούν οι νέοι και νέες της Γάζας από το οικονομικό βάρος του ξεχωριστού ατομικού γάμου, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που υποφέρει ο Παλαιστινιακός λαός στη Λωρίδα της Γάζας και που οφείλεται στον συνεχιζόμενο παράνομο κι απάνθρωπο Ισραηλινό αποκλεισμό.
Τονίζουμε επίσης ότι η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία του παιδιού και της γυναίκας, με πιο πρόσφατη τη συνθήκη CEDAW που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς τον Μάρτιο του 2009.
Ο Παλαιστινιακός λαός είναι φορέας πολιτισμού χιλιάδων χρόνων και η Παλαιστίνη είναι η γενέτειρα των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Οι Παλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την ελευθερία της πατρίδας τους από την Ισραηλινή κατοχή και για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου δημοκρατικού κράτους, ώστε να επικρατήσει η ειρήνη την περιοχή.»
Δείτε εδώ το περιεχόμενο του email που παρουσιάζει τους Παλαιστίνιους ως παιδόφιλους και βιαστές μικρών κοριτσιών:
«29 Αυγούστου 2009
Ένα γκαλά έγινε στη Γάζα. Ο Ιμάμης ευλόγησε το γάμο 450 ζευγαριών. Η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΌ 12 ΕΤΩΝ. Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας.
Οι γάμοι των παιδόφιλων της Χαμάς γίνονται με παιδιά μόλις 4 ετών, κι αυτό με την άδεια του ισλαμικού νόμου. Αυτή η πληροφορία αποκαλύφτηκε από τον Δρ Paul L. Williams, και εκδόθηκε και μεταφράστηκε στη Βραζιλία.
Μεγάλοι μουσουλμάνοι αξιωματούχοι, όπως ο Mahmud Zahar, ένας ηγέτης της Χαμάς συγχάρηκαν προσωπικά τα ζευγάρια κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής που ήταν πολύ προσεκτικά οργανωμένη.
"Είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε στην Αμερική ότι δε μπορεί να σας στερήσει αυτή τη χαρά" είπε ο Zahar στους γαμπρούς, που ήταν όλοι ντυμένοι με σκουρόχρωμα κοστούμια. Κάθε γαμπρός πήρε από τη Χαμάς ως δώρο το ποσό των 500 δολαρίων.
Τα κοριτσάκια, σε προεφηβική ηλικία, όλα ντυμένα στα λευκά και υπερβολικά μακιγιαρισμένα έλαβαν ένα γαμήλιο μπουκέτο. "Προσφέρουμε αυτό το γάμο σα δώρο στο λαό μας που αντιμετωπίζει την πολιορκία και τον πόλεμο" σχολίασε ο ισχυρός άντρας της Χαμάς, Ibrahim Salaf. Οι φωτογραφίες αυτής της γαμήλιας τελετής εξιστορούν αυτήν την ειδεχθή "ιστορία".
Το Διεθνές Κέντρο Ερευνών για τις Γυναίκες εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 51 εκατομμύρια "αρραβωνιασμένα κοριτσάκια" στον κόσμο, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων είναι σε μουσουλμανικές χώρες. Το 30% αυτών των μικρών αρραβωνιαστικών δέχονται βία από το σύζυγό τους.
Κάθε 3 χρόνια, 3 εκατομμύρια αυτών των μικρών μουσουλμάνων υπόκεινται σε ακρωτηριασμούς. Η άσκηση αυτής της παιδοφιλίας γίνεται με την υποστήριξη του ακραίου Ισλαμισμού.
Επιπλέον, ο πιο γνωστός μουσουλμάνος, ο Ayatolah Khomeini υποστήριξε με εξοργιστικούς λόγους την άσκηση της παιδοφιλίας: Ένας άντρας μπορεί να αντλήσει σεξουαλική ικανοποίηση από ένα παιδί, ακόμη και από ένα μωρό. Ωστόσο, δε μπορεί να διεισδύσει κολπικά, αλλά... πρωκτικά: ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Αυτό δυστυχώς δεν αναφέρεται συχνά, και ο ΚΟΣΜΟΣ σωπαίνει ή δε θέλει να το κοιτάει. Ακόμη χειρότερα, δε θέλει να το ΞΕΡΕΙ.
Τώρα ξέρετε! Θα σιωπήσετε? Θα σιωπήσετε? Κανείς δε θα μπορέσει να σώσει αυτά τα μικρά θύματα της Χαμάς και άλλων περιοχών...»
Αναδημοσίευση από Πηγή: zougla.gr
Ελένη Ηλιοπούλου
Σχετικά:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=112840&cid=4
http://indy.gr/newswire/gia-toys-gamoys-anilikon-sti-gaza
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=9258
http://www.inews.gr/89/ola-tou-gamou-anilika.htm
http://taxalia.blogspot.com/2010/03/blog-post_8049.html
http://www.sportgate.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=45593&Itemid=1
http://www.youtube.com/watch?v=Sz4eSAwfx10&feature=player_embedded
diavatirio.net/diavat/print.php?news.6876
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει την εγκληματική αναλήθεια των δημοσιευμάτων στις Εφημερίδες (όπως Βήμα και Αδέσμευτος) και σε ιστοσελίδες (ακόμα και «εκκλησιαστικές») περί δήθεν «έξης» του Παλαιστινιακού λαού να «ευλογεί» γάμους κοριτσιών κάτω των 10 ετών. Αν μη τι άλλο, οι δημοσιογράφοι όφειλαν να διασταυρώσουν τις πηγές τους πριν προβούν σε δημοσιεύσεις και πνευματικοί ηγέτες της Εκκλησίας μας (βλέπε Καλαβρύτων και Αιγιαλείας) να μην διεγείρουν ρατσιστικά συναισθήματα στο ποίμνιό τους, ισχυριζόμενοι ότι –άκουσον άκουσον- «οι μετανάστες εισάγουν στον τόπο μας συνήθειες όπως η παιδοφιλία».
Οι σχέσεις μας με τον ταλαιπωρημένο και ειρηνικό Παλαιστινιακό λαό ήταν πάντα φιλικές.
«Εδώ και αρκετές εβδομάδες διακινείται μέσω email ένα ηλεκτρονικό μήνυμα το οποίο υποτίθεται πως παρουσιάζει το δράμα των μικρών κοριτσιών στην Γάζα. Όχι, το περιεχόμενο του δεν αναφέρεται στις απάνθρωπες συνθήκες ζωής, που έχει επιβάλλει σε παιδιά και ενήλικες η συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή. Οι δημιουργοί αναφέρονται σ' ένα υποτιθέμενο έθιμο σύμφωνα με το οποίο νέοι άνδρες εκεί ως καλοί μουσουλμάνοι παντρεύονται με τις ευλογίες και την χρηματοδότηση της Χαμάς μικρά κοριτσάκια!
Αρκετοί ήταν εκείνοι που αναδημοσίευσαν, αβασάνιστα, στον ηλεκτρονικό και τον έντυπο τύπο το περιεχόμενο του email θεωρώντας ότι πρόκειται για ντοκουμέντο - αφού σε αυτό γίνεται ακόμη και αναφορά σε ονόματα ειδικών επιστημόνων (!) που αποκάλυψαν το αίσχος. Τα γεγονότα παρουσιάζονται πειστικά (ποιος, που, πότε, γιατί) και με τις πλέον γλαφυρές περιγραφές περί σοδομισμού και πρωκτικού σεξ! Το μήνυμα ξεκινά ως εξής «στις 29 Αυγούστου 2009 ένα γκαλά έγινε στη Γάζα. Ο Ιμάμης ευλόγησε το γάμο 450 ζευγαριών. Η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΟ 12 ΕΤΩΝ. Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας».
Η zougla.gr απευθύνθηκε στον σύμβουλο Τύπου της Διπλωματικής Αντιπροσωπείας της Παλαιστίνης στην Ελλάδα, Μούσταφα Αζούζ ζητώντας διευκρινίσεις για το αν το περιεχόμενο της αληθοφανούς καταγγελίας είναι πραγματικό ή όχι. Έκπληκτος ο κ. Αζούζ και βλέποντας ότι κάτι τόσο ψευδές έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις μας απάντησε – διαψεύδοντας κατηγορηματικά το περιεχόμενο της υποτιθέμενης καταγγελίας – με γραπτή δήλωση του τα εξής:
«Σχετικά με τα δημοσιεύματα Ελληνικών εφημερίδων για το email που διακινείται στο διαδίκτυο και αφορά τον ομαδικό γάμο στη Γάζα με δήθεν ανήλικα κοριτσάκια, σας δηλώνουμε ότι πρόκειται για μια νοσηρή απόπειρα αμαύρωσης της εικόνας του Παλαιστινιακού λαού, των εθίμων και των παραδόσεων του, με προφανείς στόχους από τους εμπνευστές της, και εκφράζουμε τη λύπη μας για την αβασάνιστη διακίνηση του σχετικού email χωρίς διερεύνηση της αλήθειας.
Διαψεύδουμε κατηγορηματικά το περιεχόμενο του συγκεκριμένου email και τις παραπλανητικές φωτογραφίες που το συνοδεύουν, και διευκρινίζουμε ότι όλα ανεξαιρέτως τα κοριτσάκια που εμφανίζονται στις φωτογραφίες δεν είναι οι νύφες στον ομαδικό γάμο, αλλά τα παρανυφάκια. Τα ντυμένα παρανυφάκια είναι μια συνηθισμένη τοπική παράδοση σε πολλούς Ισλαμικούς γάμους, και συνήθως είναι οι μικρές αδελφές ή οι μικρές ανιψιές του γαμπρού ή της νύφης. Οι νύφες παραμένουν σε ξεχωριστό χώρο κατά τη διάρκεια της ομαδικής τελετής, και για το λόγο αυτό δεν εμφανίζονται στις συγκεκριμένες φωτογραφίες.
Διευκρινίζουμε επίσης ότι οι ομαδικοί γάμοι δεν συνηθίζονται καθόλου στην Παλαιστίνη, και ο συγκεκριμένος ομαδικός γάμος διοργανώθηκε για να διευκολυνθούν οι νέοι και νέες της Γάζας από το οικονομικό βάρος του ξεχωριστού ατομικού γάμου, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που υποφέρει ο Παλαιστινιακός λαός στη Λωρίδα της Γάζας και που οφείλεται στον συνεχιζόμενο παράνομο κι απάνθρωπο Ισραηλινό αποκλεισμό.
Τονίζουμε επίσης ότι η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή έχει υπογράψει όλες τις διεθνείς συνθήκες για την προστασία του παιδιού και της γυναίκας, με πιο πρόσφατη τη συνθήκη CEDAW που υπέγραψε ο Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς τον Μάρτιο του 2009.
Ο Παλαιστινιακός λαός είναι φορέας πολιτισμού χιλιάδων χρόνων και η Παλαιστίνη είναι η γενέτειρα των τριών μονοθεϊστικών θρησκειών. Οι Παλαιστίνιοι, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, αγωνίζονται εδώ και δεκαετίες για την ελευθερία της πατρίδας τους από την Ισραηλινή κατοχή και για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου δημοκρατικού κράτους, ώστε να επικρατήσει η ειρήνη την περιοχή.»
Δείτε εδώ το περιεχόμενο του email που παρουσιάζει τους Παλαιστίνιους ως παιδόφιλους και βιαστές μικρών κοριτσιών:
«29 Αυγούστου 2009
Ένα γκαλά έγινε στη Γάζα. Ο Ιμάμης ευλόγησε το γάμο 450 ζευγαριών. Η πλειοψηφία των γαμπρών ήταν από 25 μέχρι 30 ετών και η πλειοψηφία των νυφών ήταν ΚΑΤΩ ΑΠΌ 12 ΕΤΩΝ. Ο κόσμος αγνοεί ότι οι πιο αποτρόπαιες υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης σε παιδιά, βασανιστηρίων και σοδομισμού λαμβάνουν χώρα στην καρδιά της Γάζας.
Οι γάμοι των παιδόφιλων της Χαμάς γίνονται με παιδιά μόλις 4 ετών, κι αυτό με την άδεια του ισλαμικού νόμου. Αυτή η πληροφορία αποκαλύφτηκε από τον Δρ Paul L. Williams, και εκδόθηκε και μεταφράστηκε στη Βραζιλία.
Μεγάλοι μουσουλμάνοι αξιωματούχοι, όπως ο Mahmud Zahar, ένας ηγέτης της Χαμάς συγχάρηκαν προσωπικά τα ζευγάρια κατά τη διάρκεια αυτής της τελετής που ήταν πολύ προσεκτικά οργανωμένη.
"Είμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε στην Αμερική ότι δε μπορεί να σας στερήσει αυτή τη χαρά" είπε ο Zahar στους γαμπρούς, που ήταν όλοι ντυμένοι με σκουρόχρωμα κοστούμια. Κάθε γαμπρός πήρε από τη Χαμάς ως δώρο το ποσό των 500 δολαρίων.
Τα κοριτσάκια, σε προεφηβική ηλικία, όλα ντυμένα στα λευκά και υπερβολικά μακιγιαρισμένα έλαβαν ένα γαμήλιο μπουκέτο. "Προσφέρουμε αυτό το γάμο σα δώρο στο λαό μας που αντιμετωπίζει την πολιορκία και τον πόλεμο" σχολίασε ο ισχυρός άντρας της Χαμάς, Ibrahim Salaf. Οι φωτογραφίες αυτής της γαμήλιας τελετής εξιστορούν αυτήν την ειδεχθή "ιστορία".
Το Διεθνές Κέντρο Ερευνών για τις Γυναίκες εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 51 εκατομμύρια "αρραβωνιασμένα κοριτσάκια" στον κόσμο, το μεγαλύτερο ποσοστό των οποίων είναι σε μουσουλμανικές χώρες. Το 30% αυτών των μικρών αρραβωνιαστικών δέχονται βία από το σύζυγό τους.
Κάθε 3 χρόνια, 3 εκατομμύρια αυτών των μικρών μουσουλμάνων υπόκεινται σε ακρωτηριασμούς. Η άσκηση αυτής της παιδοφιλίας γίνεται με την υποστήριξη του ακραίου Ισλαμισμού.
Επιπλέον, ο πιο γνωστός μουσουλμάνος, ο Ayatolah Khomeini υποστήριξε με εξοργιστικούς λόγους την άσκηση της παιδοφιλίας: Ένας άντρας μπορεί να αντλήσει σεξουαλική ικανοποίηση από ένα παιδί, ακόμη και από ένα μωρό. Ωστόσο, δε μπορεί να διεισδύσει κολπικά, αλλά... πρωκτικά: ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Αυτό δυστυχώς δεν αναφέρεται συχνά, και ο ΚΟΣΜΟΣ σωπαίνει ή δε θέλει να το κοιτάει. Ακόμη χειρότερα, δε θέλει να το ΞΕΡΕΙ.
Τώρα ξέρετε! Θα σιωπήσετε? Θα σιωπήσετε? Κανείς δε θα μπορέσει να σώσει αυτά τα μικρά θύματα της Χαμάς και άλλων περιοχών...»
Αναδημοσίευση από Πηγή: zougla.gr
Ελένη Ηλιοπούλου
Σχετικά:
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=112840&cid=4
http://indy.gr/newswire/gia-toys-gamoys-anilikon-sti-gaza
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=9258
http://www.inews.gr/89/ola-tou-gamou-anilika.htm
http://taxalia.blogspot.com/2010/03/blog-post_8049.html
http://www.sportgate.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=45593&Itemid=1
http://www.youtube.com/watch?v=Sz4eSAwfx10&feature=player_embedded
diavatirio.net/diavat/print.php?news.6876
Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΚΡΟΑΣΗ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΚΡΟΑΣΗ
(20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010)
ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ «ΟΥΤΟΠΙΑ»
(ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ)
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Δημιουργούμε μια χορωδία υψηλών προδιαγραφών, με μέλη παιδιά ηλικίας 6-15 ετών, διαφόρων εθνικοτήτων, περιθωριοποιημένα, ανήκοντα σε ιδιαίτερα ευάλωτες κοινωνικές ομάδες -στην ουσία παιδιά «χωρίς πατρίδα» (εξ ου και «Χορωδία της Ουτοπίας»).
Πρόκειται για μια πρωτοποριακή προσπάθεια στη χώρα μας που αναμένεται πολύ σύντομα να έχει αποτελέσματα τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια και ευθύνη του εγχειρήματος αναλαμβάνουν ικανοί επαγγελματίες - πρόσωπα με ιδιαίτερο κύρος, εθνικές και διεθνείς διακρίσεις στο χώρο της μουσικής:
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γιώργος Πέτρου - Διευθυντής ορχήστρας διεθνούς ακτινοβολίας, νέος μαέστρος Ορχήστρας της Καμεράτα - Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Νίκος Αθηναίος - Διευθυντής ορχήστρας -Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Θανάσης Αποστολόπουλος - Σολίστ πιάνου-Μουσικός σύμβουλος Φεστιβάλ Αθηνών
Μαίρη Έλεν Νέζη - Λυρική Τραγουδίστρια
Πάρης Μέξης - Σκηνογράφος-Σκηνοθέτης
Ηλίας Σακαλάκ - Συγγραφέας - Βιολοντσελίστας - μέλος της Καμεράτα Ορχήστρας Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ
Νίκος Λαλιώτης, σολίστ πιάνου με εμπειρία στη διδασκαλία, σημαντική παρουσία και συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Ορχήστρα της ΕΡΤ και το συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΧΟΡΩΔΙΑΣ
Δρ. Ματίνα Βενετιάδου, Μουσική Ακαδημία της Σόφιας, διδάκτωρ Διεύθυνσης Χορωδίας και Μουσικολογίας. Έχει διευθύνει την ορχήστρα και τις χορωδίες της Κρατικής Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας, την χορωδία «GachingerKantorei» - Stuttgart, τη «FestivalChorus & orchestra» - Oregon, U.S.A. κ.ά.
Δεδομένου του εντυπωσιακού αντίκτυπου ανάλογων προσπαθειών στο εξωτερικό, της δυνατότητας εκτεταμένης δημοσιότητας της μουσικής προσπάθειας, της κεντρικής θέσης των συντελεστών της στα μουσικά δημόσια πράγματα, αλλά και της μεταμόρφωσης που η προσπάθειά μας θα σηματοδοτήσει στη ζωή των «παιδιών του κόσμου», εκτιμούμε πως αξίζει της προσοχής και υποστήριξής σας.
Η 1η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 20 Μαρτίου 2010 και ώρα 10 π.μ έως και τις 3μ.μ στον Πολιτιστικό Χώρο «ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ» Αγησιλάου 77Α, Κεραμικός, στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Ιεράς Οδού.
Παρακαλούμε θερμά να διαδώσετε / αναμεταδώσετε την παραπάνω πληροφορία έτσι ώστε όσο το δυνατόν περισσότερα «παιδιά του Κόσμου» να έχουν την ευκαιρία της συμμετοχής στην ακρόαση. Επισημαίνουμε ότι τα παιδιά που θα επιλεγούν ως μέλη της χορωδίας «ΟΥΤΟΠΙΑ» θα υποστηριχθούν πολύπλευρα (τα ίδια και η οικογένεια τους) από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καθώς και ότι υπάρχει η προοπτική άμεσης αναγνωρισιμότητας της ομάδας και συμμετοχής της σε σύντομο χρονικό διάστημα σε σημαντικές μουσικές παραστάσεις.
Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί μας στα τηλέφωνα 210 6920141 - 6978758919 - 6934147741 - 6973373937.
"Για τα παιδιά του μουσικού αυτό εγχειρήματος, η ευκαιρία αυτή είναι από μόνη της ένα θαύμα. Πολύ ταλαιπωρημένα παιδιά, προσφυγόπουλα, παιδιά "των φαναριών", νέοι άνθρωποι που έχουν σχεδόν παραιτηθεί από την ελπίδα, συχνά προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ή περιοχές με καθημερινές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έρχονται σ' επαφή με τις λεπτές δονήσεις της μουσικής και το σεβασμό της ανθρώπινης αξίας τους. Αποκτούν όραμα. Ενθαρρύνονται να εκφράσουν και να ανταλλάξουν, μέσα στη μουσική κοινωνία της χορωδίας, τον πολιτισμικό πλούτο των χωρών καταγωγής τους. Παράλληλα, τα ίδια και οι οικογένειές τους υποστηρίζονται από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κοινωνικά, νομικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά, ψυχολογικά.
Έχω την αίσθηση ότι μόνον όσοι έχουν βιώσει το θαύμα στην προσωπική τους ζωή μπορούν να μεταδώσουν κάτι τόσο σπουδαίο στους άλλους. Είναι το ίδιο το θαύμα που απευθύνεται στους ακροατές και ανοίγει συχνά χώρο στην ψυχή τους για τη μεταμόρφωση, που κυοφορεί σιωπηλά κάθε άνθρωπος. "
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα
Πρόεδρος της ΜΚΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
Τηλ: 210-6920141,
Φαξ: 210-6920146, 210-6427654
Κιν: 6973-373937, 6934147741
E-mail: hellenicaction@gmail.com
(20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2010)
ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ «ΟΥΤΟΠΙΑ»
(ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ)
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Δημιουργούμε μια χορωδία υψηλών προδιαγραφών, με μέλη παιδιά ηλικίας 6-15 ετών, διαφόρων εθνικοτήτων, περιθωριοποιημένα, ανήκοντα σε ιδιαίτερα ευάλωτες κοινωνικές ομάδες -στην ουσία παιδιά «χωρίς πατρίδα» (εξ ου και «Χορωδία της Ουτοπίας»).
Πρόκειται για μια πρωτοποριακή προσπάθεια στη χώρα μας που αναμένεται πολύ σύντομα να έχει αποτελέσματα τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Την καλλιτεχνική επιμέλεια και ευθύνη του εγχειρήματος αναλαμβάνουν ικανοί επαγγελματίες - πρόσωπα με ιδιαίτερο κύρος, εθνικές και διεθνείς διακρίσεις στο χώρο της μουσικής:
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γιώργος Πέτρου - Διευθυντής ορχήστρας διεθνούς ακτινοβολίας, νέος μαέστρος Ορχήστρας της Καμεράτα - Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Νίκος Αθηναίος - Διευθυντής ορχήστρας -Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Θανάσης Αποστολόπουλος - Σολίστ πιάνου-Μουσικός σύμβουλος Φεστιβάλ Αθηνών
Μαίρη Έλεν Νέζη - Λυρική Τραγουδίστρια
Πάρης Μέξης - Σκηνογράφος-Σκηνοθέτης
Ηλίας Σακαλάκ - Συγγραφέας - Βιολοντσελίστας - μέλος της Καμεράτα Ορχήστρας Φίλων της Μουσικής του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ
Νίκος Λαλιώτης, σολίστ πιάνου με εμπειρία στη διδασκαλία, σημαντική παρουσία και συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Ορχήστρα της ΕΡΤ και το συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΧΟΡΩΔΙΑΣ
Δρ. Ματίνα Βενετιάδου, Μουσική Ακαδημία της Σόφιας, διδάκτωρ Διεύθυνσης Χορωδίας και Μουσικολογίας. Έχει διευθύνει την ορχήστρα και τις χορωδίες της Κρατικής Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας, την χορωδία «GachingerKantorei» - Stuttgart, τη «FestivalChorus & orchestra» - Oregon, U.S.A. κ.ά.
Δεδομένου του εντυπωσιακού αντίκτυπου ανάλογων προσπαθειών στο εξωτερικό, της δυνατότητας εκτεταμένης δημοσιότητας της μουσικής προσπάθειας, της κεντρικής θέσης των συντελεστών της στα μουσικά δημόσια πράγματα, αλλά και της μεταμόρφωσης που η προσπάθειά μας θα σηματοδοτήσει στη ζωή των «παιδιών του κόσμου», εκτιμούμε πως αξίζει της προσοχής και υποστήριξής σας.
Η 1η ακρόαση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 20 Μαρτίου 2010 και ώρα 10 π.μ έως και τις 3μ.μ στον Πολιτιστικό Χώρο «ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ» Αγησιλάου 77Α, Κεραμικός, στη συμβολή των οδών Πειραιώς και Ιεράς Οδού.
Παρακαλούμε θερμά να διαδώσετε / αναμεταδώσετε την παραπάνω πληροφορία έτσι ώστε όσο το δυνατόν περισσότερα «παιδιά του Κόσμου» να έχουν την ευκαιρία της συμμετοχής στην ακρόαση. Επισημαίνουμε ότι τα παιδιά που θα επιλεγούν ως μέλη της χορωδίας «ΟΥΤΟΠΙΑ» θα υποστηριχθούν πολύπλευρα (τα ίδια και η οικογένεια τους) από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα καθώς και ότι υπάρχει η προοπτική άμεσης αναγνωρισιμότητας της ομάδας και συμμετοχής της σε σύντομο χρονικό διάστημα σε σημαντικές μουσικές παραστάσεις.
Για οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να επικοινωνήστε μαζί μας στα τηλέφωνα 210 6920141 - 6978758919 - 6934147741 - 6973373937.
"Για τα παιδιά του μουσικού αυτό εγχειρήματος, η ευκαιρία αυτή είναι από μόνη της ένα θαύμα. Πολύ ταλαιπωρημένα παιδιά, προσφυγόπουλα, παιδιά "των φαναριών", νέοι άνθρωποι που έχουν σχεδόν παραιτηθεί από την ελπίδα, συχνά προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ή περιοχές με καθημερινές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έρχονται σ' επαφή με τις λεπτές δονήσεις της μουσικής και το σεβασμό της ανθρώπινης αξίας τους. Αποκτούν όραμα. Ενθαρρύνονται να εκφράσουν και να ανταλλάξουν, μέσα στη μουσική κοινωνία της χορωδίας, τον πολιτισμικό πλούτο των χωρών καταγωγής τους. Παράλληλα, τα ίδια και οι οικογένειές τους υποστηρίζονται από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κοινωνικά, νομικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά, ψυχολογικά.
Έχω την αίσθηση ότι μόνον όσοι έχουν βιώσει το θαύμα στην προσωπική τους ζωή μπορούν να μεταδώσουν κάτι τόσο σπουδαίο στους άλλους. Είναι το ίδιο το θαύμα που απευθύνεται στους ακροατές και ανοίγει συχνά χώρο στην ψυχή τους για τη μεταμόρφωση, που κυοφορεί σιωπηλά κάθε άνθρωπος. "
Με ιδιαίτερη εκτίμηση
Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα
Πρόεδρος της ΜΚΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:
Τηλ: 210-6920141,
Φαξ: 210-6920146, 210-6427654
Κιν: 6973-373937, 6934147741
E-mail: hellenicaction@gmail.com
Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010
ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ SHOOT/GET TREASURE/REPEAT ΤΟΥ MARK RAVENHILL, Η ΟΠΟΙΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ. ΣΚΗΝΟΘΕΤΟΥΝ: ΓΙΟΛΑΝΤΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΛΙΛΥ ΜΕΛΕΜΕ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΗ*
Το παρόν σημείωμα δεν αποτελεί κριτική θεάτρου.
΄Αλλωστε ο γράφων δεν είναι θεατρικός κριτικός. Ωστόσο επειδή θεωρώ ότι η δουλειά που γίνεται στο θέατρο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ (και είναι παραγωγή της POLYPLANIΤY PRODUTIONS), είναι αξιοσημείωτη αλλά και επίκαιρη, έκρινα σκόπιμο να συντάξω το παρόν.
Η 11/9/2001 εγγράφεται σαν ένα γεγονός-ορόσημο όχι μόνο στην ιστορία των ΗΠΑ αλλά συνολικά στην παγκόσμια ιστορία. Είναι η ημέρα κατά την οποία όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά συνολικά η ανθρωπότητα δέχτηκαν επίθεση στην καρδιά του νεωτερικού κόσμου, την Ν. Υόρκη. Ως τότε οι τρομοκρατικές επιθέσεις που γίνονταν από την ισλαμοαραβική πλευρά είχαν μεν θεαματικό χαρακτήρα, αλλά συνήθως (όχι πάντα) δεν ήταν τόσο πολύνεκρες (νεκρούς είχαμε αρκετές φορές, όχι όμως χιλιάδες όπως την 11/9/2001), ούτε είχαν γίνει ποτέ σε μία πόλη, όπως η Ν. Υόρκη, η οποία συμβολίζει κάποια πράγματα. Θυμίζω πρόχειρα κάποιες εκδηλώσεις τρομοκρατικής συμπεριφοράς: Την σφαγή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, τις ανθρωποβόμβες, τις επιθέσεις αυτοκτονίας με καλωδιωμένους ανθρώπους σε πολυσύχναστα σημεία πόλεων στο Ισραήλ, τα οποία συνοδεύονταν από πολλούς τραυματίες και νεκρούς, ποτέ όμως από χιλιάδες. Σχεδόν πάντα, στόχος αυτών των επιθέσεων ήταν το Ισραήλ ή ισραηλινοί στόχοι σε άλλες χώρες. Σπανιότερα, στόχοι αυτού του είδους των επιθέσεων αποτελούσαν κι άλλες δυτικές χώρες. Στις ΗΠΑ, μέχρι την 11/9/2001, τέτοιας έντασης τρομοκρατικό χτύπημα δεν είχε ποτέ σημειωθεί.
Στο έργο SHOOT/GET TREASURE/REPEAT, ο Βρετανός συγγραφέας πραγματεύεται τις φοβικές επιπτώσεις που είχε η 11/9/2001 στον δυτικό κόσμο. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα υπαρξιακό όσο και κρίσιμο ζήτημα που αφορά όχι μόνο την Δύση, αλλά κυρίως αυτό που ονομάζεται νεωτερικότητα, νεωτερική κοινωνία.
Η Δύση, αισθάνθηκε δικαιολογημένα μετά την 11/9/2001, ότι απειλείται η ύπαρξή της. Πράγματι το χτύπημα στο κέντρο της Ν.Υόρκης αλλά και της Ουάσινγκτον ήταν τρομακτικό. Στον αντίποδα είχαμε από την μεριά της Δύσης, την σκλήρυνση σε υπέρτατο βαθμό της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ασύλου: Αντιμεταναστευτικοί νόμοι, τα ατομικά δικαιώματα να περιστέλλονται, τα προσωπικά δεδομένα να μπαίνουν στο στόχαστρο, η ποιοτική και ποσοτική αύξηση της καταστολής της μεταναστευτικής ροής, (η οποία πολλές φορές φτάνει σε δολοφονίες μεταναστών στις συνοριακές ζώνες), είναι η εικόνα που δίνει η Δύση μετά την 11/9/2001. Όλα αυτά στο όνομα της ασφάλειας. Το βασικότερο: Πόλεμος στο Αφγανιστάν (2001) με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, πτώση του καθεστώτος Ταλιμπάν και παράλληλη έκρηξη εμφύλιας διαμάχης στη χώρα αυτή. Ενώ το καθεστώς Ταλιμπάν έπεσε, ο κίνδυνος των Ταλιμπάν δεν έχει ακόμα εκλείψει. Ενδεχομένως έχουν καταστεί πιο επικίνδυνοι. Αυτή η κατάσταση στο Αφγανιστάν που συνεχίζεται μέχρι σήμερα έχει στείλει εκατομμύρια Αφγανούς στη Δύση. Το πρόβλημα επιτάθηκε περαιτέρω με τον πόλεμο στο Ιράκ (2003). Νέα προσφυγικά – μεταναστευτικά κύματα ξέσπασαν, ακόμα πιο ισχυρά συγκριτικά με αυτά του 2001.
Υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό, για τις δυτικές κοινωνίες μετά την 11/9/2001: Αμφισβητήθηκε από την αραβοισλαμική τρομοκρατία, η ίδια η ύπαρξή τους και κατά βάση το ιδεολογικό τους βάθρο, αυτό που τις κάνει να υπάρχουν, η νεωτερικότητα. ΄Αρα, αυτό που έπρεπε (και πρέπει) να προστατευτεί είναι η ασφάλεια της νεωτερικής κοινωνίας. Αν καταρρεύσει η νεωτερική κοινωνία, τότε η ανθρωπότητα θα επιστρέψει στον σκοταδισμό, την θεοκρατία, ενδεχομένως και στο χάος, όπου κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν θα υπάρχει, το δίκαιο του ισχυρότερου θα κυριαρχεί.
Προσπαθώντας να αναλύσουμε το ζεύγος «τρομοκρατία – ασφάλεια» και πως αυτό αλληλοδιαπλέκεται με την έννοια «δικαιώματα» πρέπει να έχουμε σταθερά υπόψη και το εξής: Οι λαοί της Μέσης Ανατολής, του αραβικού κόσμου, στην συντριπτική τους πλειοψηφία κυβερνώνται από αυταρχικά (καμιά φορά και από απολυταρχικά) καθεστώτα. Όπως είναι φυσικό οι έννοιες «ατομικά δικαιώματα», «πολιτικά δικαιώματα», «κράτος δικαίου», «ελευθεροτυπία» κ.λπ. είναι από σχετικές έως άγνωστες στον αραβικό κόσμο. Οι επεμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών στο Αφγανιστάν το 2001 και των Αγγλοαμερικανών στο Ιράκ το 2003 επέφεραν ανάμεσα στ’ άλλα – πολύ σοβαρές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα των χωρών αυτών: Μπορεί κάποιος ν’ ασκήσει κριτική στην στρατιωτική επέμβαση στις δύο αυτές χώρες. Μάλιστα η κριτική που ασκείται για την στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ, σε αρκετά σημεία έχει βάση. Δεν είναι τυχαία η παγκόσμια κινητοποίηση που έλαβε χώρα την 15/2/2003 κατά της επέμβασης στο Ιράκ. Παρόλα αυτά, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του Ιράκ αλλά και του Αφγανιστάν, παρατηρούνται φαινόμενα ή ψήγματα – αν θέλετε – αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κοντά σ’ αυτά θα πρέπει βέβαια να συνυπολογίσουμε την τεράστια διαφθορά που παρατηρείται στην κρατική μηχανή των δύο αυτών χωρών καθώς και τις εκατόμβες νεκρών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που λαμβάνουν χώρα ακόμα και σήμερα.
Η μάχη λοιπόν κατά της τρομοκρατίας δεν έχει τελειώσει. Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση του Αφγανιστάν, ο αγώνας συνεχίζεται.
Ο μέσος Αφγανός πολίτης μέχρι το 2001 και ο Ιρακινός πολίτης μέχρι το 2003 δεν είχαν καν δικαίωμα στην ασφάλεια (για τα δικαιώματα ούτε λόγος). Η ύπαρξη του κάθε πολίτη ήταν στο έλεος της κρατικής βίας. Μία άλλη κατάσταση προέκυψε μετά το 2001 στο Αφγανιστάν και το 2003 στο Ιράκ: Κάποια στοιχειώδη δικαιώματα αποκαταστάθηκαν, έστω και μερικώς. Το πρόβλημα όμως της ασφάλειας παρέμεινε σ’ αυτές τις κοινωνίες: Η ανεξέλεγκτη κρατική βία έχει υποχωρήσει όμως η τρομοκρατική βία δεν έχει εκλείψει. Αν αυτό συνδυαστεί με την κρατική διαφθορά δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα που κάνει εντελώς αβέβαιη την έκβαση του αντιτρομοκρατικού αγώνα. Πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται η Δύση 9 χρόνια μετά την 11/9/2001; Πού πέτυχε και που απέτυχε η αντιτρομοκρατική πολιτική των κυβερνήσεων Μπους; Ποιο είναι το διακύβευμα της νεωτερικότητας σήμερα;
Ο αμερικανικός λαός στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές ανέθετε πάντα την διακυβέρνηση της χώρας σε Προέδρους οι οποίοι αίροντο στο ύψος των περιστάσεων, καθιστάμενοι προσωπικότητες με παγκόσμιο κύρος. Και στους δύο παγκόσμιους πολέμους οι αμερικανικές κυβερνήσεις όχι μόνο καθόρισαν την τύχη των πολέμων, αλλά έδειξαν στον κόσμο ότι οι ηγεσίες τους, ήταν πράγματι άξιες να υπερασπίζονται την νεωτερικότητα. Ο Γ. Ουίλσον (Πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την χρονική περίοδο 1913-1921, όσο και ο Φ.Ν. Ρούζβελτ (Πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την περίοδο 1933-1945), ήταν ίσως οι σημαντικότεροι Πρόεδροι των ΗΠΑ κατά τον 20ο αιώνα, όχι μόνο διότι ηγήθηκαν ενός έθνους που νίκησε και στους 2 πολέμους. Αλλά κυρίως διότι ηγήθηκαν ενός έθνους που έστειλε τα στρατευμένα του παιδιά στην μακρινή Ευρώπη για να δώσουν την μάχη της δημοκρατίας κατά του ολοκληρωτισμού, για να υπερασπιστούν την νεωτερικότητα, όντες απόστολοι του αμερικανικού διεθνισμού. Σίγουρα θα ήταν διαφορετική η έκβαση της ιστορίας και μάλλον σε βάρος της νεωτερικότητας, αν ηγούνταν του αμερικανικού έθνους Ρεπουμπλικάνοι (και όχι οι Δημοκρατικοί Πρόεδροι που προαναφέραμε) κατά την διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, αποτελεί πραγματική ιστορική ατυχία τόσο για τον λαό των ΗΠΑ, όσο και για την ανθρωπότητα το γεγονός ότι κατά τα έτη που εκδηλώθηκε η αραβοισλαμική τρομοκρατία (για την ακρίβεια έλαβε νέα, ποιοτικότερα χαρακτηριστικά), οι ΗΠΑ κυβερνώντο από τον Τ. Μπους τον νεώτερο: Η (αποτυχημένη τελικά) πολιτική Μπους έναντι της τρομοκρατίας, προσέλαβε τη μορφή σταυροφορίας της «Πολιτισμένης Δύσης» απέναντι στους «απολίτιστους ανατολίτες». Κάθε ΄Αραβας ή οπαδός του Ισλάμ έγινε ύποπτος για τέλεση τρομοκρατικών πράξεων. Το Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκρέϊμπ είναι τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι τα κύματα εκατομμυρίων προσφύγων που κατακλύζουν την Δύση, όπως προαναφέραμε. Η απάντηση της Δύσης απέναντι στην τρομοκρατία, ήταν η σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής. Προτάχθηκε η ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων, τα οποία περιεστάλησαν σε αρκετά σημαντικό βαθμό, ιδιαίτερα όταν οι κυβερνήσεις των προηγμένων δυτικών χωρών είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πρόσφυγες και μετανάστες από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Οι συντηρητικές κυβερνήσεις των μεγάλων δυτικών χωρών που βρίσκονται στην εξουσία μετά το 2001 θέτουν την πολιτική ατζέντα με επιτακτικό τρόπο, παίρνοντας αφορμή από το υπαρκτό πρόβλημα της ασφάλειας, κατά διλημματικό τρόπο: Ασφάλεια ή δικαιώματα; Η απάντηση που δίνεται μέχρι στιγμής τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από τις προηγμένες δυτικές κοινωνίες είναι: «Ασφάλεια». Γι’ αυτό ακριβώς και τα δυτικά κράτη οργανώνουν κι εκσυγχρονίζουν την κατασταλτική τους πολιτική αναλόγως.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλλία. Ο νυν Πρόεδρος Ν. Σαρκοζί εξέφρασε με τον πιο εύγλωττο τρόπο την (υπαρκτή) ανάγκη του μέσου Γάλλου για ασφάλεια, στρεφόμενος με ιδιαίτερη σφοδρότητα κατά των δικαιωμάτων: ΄Ηδη η εξέγερση των προαστίων τον Νοέμβριο 2005 έβαλε τον Ν. Σαρκοζί στο επίκεντρο, καθώς ο τελευταίος εξήλθε νικητής στην αναμέτρηση με τους εξεγερμένους νέους, τα «καθάρματα» όπως τα ονόμαζε. Το βασικό όμως ήταν ότι η γαλλική κοινωνία βίωσε την ανάγκη να είναι ασφαλής. Αυτό το εγγυήθηκε επιτυχώς ο Ν.Σαρκοζί, του οποίου το άστρο ως Υπουργού Εσωτερικών και κατόπιν ηγέτη της Κεντροδεξιάς αναδύθηκε τότε: Λίγο καιρό μετά, ο Ν. Σαρκοζί πέτυχε να θέσει στην προεκλογική ατζέντα το ζήτημα της ασφάλειας ως το κεντρικό ζήτημα των προεδρικών εκλογών του 2007: Η επιτυχία ήταν τεράστια, διότι όχι μόνο κατάφερε ν’ ανατρέψει τα αρχικά εις βάρος του προγνωστικά, αλλά κυρίως διότι εμπέδωσε – οικοδόμησε την ιδεολογική ηγεμονία της γαλλικής συντηρητικής παράταξης μέσω του ζητήματος της ασφάλειας. Δεν είναι τυχαία η ίδρυση Υπουργείου από την γαλλική κυβέρνηση, υπό τον εμφανώς ρατσιστικό τίτλο: «Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Εθνικής Ταυτότητας».
΄Ετσι λοιπόν φτάνουμε στο κεντρικό ζήτημα γύρω από το οποίο διεξάγεται η παγκόσμια συζήτηση σχετικά με το δίπτυχο: «ασφάλεια - δικαιώματα», το ζήτημα της Ταυτότητας. Η παγκόσμια ιδεολογικοπολιτική σύγκρουση μέχρι το 1989 καθοριζόταν από την σύγκρουση των δύο στρατοπέδων ΕΣΣΔ – ΗΠΑ, Ανατολής – Δύσης, ΝΑΤΟ και Συμφώνου της Βαρσοβίας. Με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η παγκόσμια σύγκρουση προσέλαβε άλλες διαστάσεις. Πλέον είναι τα ζητήματα ταυτότητας (μαζί με την τρομοκρατία) που καθορίζουν τα στρατόπεδα: Η (απειλούμενη) Δύση, έχει την άποψη ότι το Ισλάμ έχει βαλθεί να την καταστρέψει, να την εξαφανίσει, ενώ πολλές από τις Ισλαμικές χώρες (στις οποίες ο αντιαμερικανισμός και γενικότερα ο αντιδυτικισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία), αποδίδουν στην Δύση τις ευθύνες για τα δεινά τους. Αυτή λοιπόν είναι η σύγκρουση της σύγχρονης εποχής, στη βάση της οποίας βρίσκεται ο ρατσισμός. Γι’ αυτό ακριβώς μιλήσαμε παραπάνω για την σύγκρουση για ζητήματα ταυτότητας που καθορίζει τον σύγχρονο κόσμο.
Το μέσο άμυνας των συντηρητικών κυβερνήσεων της Δύσης είναι η ενίσχυση της καταστολής έναντι της Ανατολής. Γι’ αυτό ακριβώς η Δύση προτάσσει την ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων. Καταρχάς, θα πρέπει να υπενθυμίσω αυτό που προανέφερα ότι δηλ. το δίπτυχο «ασφάλεια – δικαιώματα» είναι η ατζέντα που επέβαλλαν οι συντηρητικές κυβερνήσεις μετά την 11/9/2001, ξεκινώντας από το υπαρκτό πρόβλημα του τρομοκρατικού χτυπήματος στην Ν.Υόρκη και την Ουάσιγκτων. Με πρόσχημα ένα υπαρκτό πρόβλημα, φόβισαν τις κοινωνίες τους, δημιουργώντας μία άνευ προηγουμένου τρομοϋστερία, η οποία σαν τελικό συμπέρασμα είχε: «Για να ενισχύσουμε την δυνατότητα του να είμαστε ασφαλείς πρέπει να θωρακίσουμε με κάθε τρόπο τις κοινωνίες μας. Τα πολλά δικαιώματα αφήνουν ελεύθερο χώρο δράσης στους τρομοκράτες, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για να μας εξαφανίσουν. ΄Αρα για να διατηρήσουμε τις κοινωνίες μας, πρέπει να περιορίσουμε τα δικαιώματα».
Ασφάλεια λοιπόν εναντίον δικαιωμάτων. Το δικαίωμα στην ασφάλεια υπεράνω όλων, στηρίζονται οι συντηρητικοί. Πράγματι, χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να ζήσει κανένας άνθρωπος, δεν μπορεί να συγκροτηθεί καμία κοινωνία. (Είναι μάλιστα λάθος να υποκύπτουμε στην επιχειρηματολογία κάποιων υπεραριστερών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το δίλημμα «ασφάλεια ή δικαιώματα» είναι μία απάτη. Στην πραγματικότητα αυτός που αποδέχεται την υπεραριστερή επιχειρηματολογία, ουσιαστικά δίνει όπλα στους συντηρητικούς. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει ασφάλεια χωρίς δικαιώματα, αλλά και δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιώματα χωρίς ασφάλεια).
Για να είναι ασφαλής μία κοινωνία δεν χρειάζεται να ενεργοποιεί μόνο τις δυνάμεις καταστολής. Διότι όταν η ασφάλεια στηρίζεται μόνο στην καταστολή (αναμφισβήτητα όμως η ασφάλεια χρειάζεται και καταστολή), τότε χάνει το νόημά της. Ασφαλής κοινωνία, εκτός από καταστολή σημαίνει και σεβασμός των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία, ηλικία, πολιτική ή ιδεολογική πεποίθηση και αντιρατσιστική διαπαιδαγώγηση και εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας (πράγμα που έχει ιδιαίτερη αξία στις περιπτώσεις των αλλοδαπών όπου η μαύρη εργασία είναι σχεδόν κανόνας) και υγειονομική περίθαλψη και δικαιώματα στην μόρφωση και βέβαια πολυπολιτισμικότητα.
Αντίστοιχα για να είναι μια κοινωνία δίκαιη δεν αρκεί μόνο η χορήγηση δικαιωμάτων ή παροχών σε όσους ζουν στην επικράτειά της. Γιατί για να υπάρχει δίκαιη κοινωνία, προϋπόθεση είναι η ασφάλειά της κι αυτός που καταχράται τα δικαιώματα με σκοπό να δημιουργήσει ανασφάλεια στην κοινωνία πρέπει να διώκεται πάντα με βάση τους κανόνες ενός κράτους δικαίου ακριβώς για να διασφαλίζονται όχι μόνο η ασφάλεια αλλά και τα δικαιώματα μιας κοινωνίας.
Επίσης, αυτός που προτάσσει την ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων, ουσιαστικά προτείνει ένα μοντέλο αυταρχικής (ενδεχομένως και ολοκληρωτικής) οργάνωσης της κοινωνίας, ενώ αυτός που προτάσσει τα δικαιώματα έναντι της ασφάλειας, κλείνει τα μάτια απέναντι σ’ ένα υπαρκτό πρόβλημα, εξοπλίζοντας άθελά του τις συντηρητικές δυνάμεις.
Ο πραγματικά προοδευτικός πολίτης γνωρίζει πώς να ισορροπεί ανάμεσα στις έννοιες «ασφάλεια – δικαιώματα» ενώ επίσης δεν φέρνει σε αντίθεση τις δύο έννοιες, αφού υπάρχει διαλεκτική σχέση μεταξύ αυτών. Όπως προανέφερα, η ασφαλής κοινωνία, είναι μία κοινωνία όπου τα δικαιώματα κατοχυρώνονται πραγματικά κι αντίστοιχα η δίκαιη κοινωνία είναι μία κοινωνία, όπου η ασφάλεια των πολιτών αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο. Η δίκαιη κοινωνία θεμελιώνεται πάνω στην ασφάλεια, όπως και η ασφάλεια των μελών μιας κοινωνίας θεμελιώνεται πάνω στα δικαιώματα αυτών.
Παρακολουθώντας την θεατρική παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT, έκανα αυτές τις σκέψεις. Χωρίς αμφιβολία είναι μία παράσταση πολιτικού θεάτρου. Το πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα άνθισε κυρίως στην διάρκεια της Δικτατορίας (1967-1974) και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. (Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι και πριν την Δικτατορία, υπήρχαν αξιόλογες προσπάθειες παραστάσεων πολιτικού θεάτρου). Μπορεί να πει κανείς ότι αν και το πολιτικό θέατρο από την μια πλευρά λειτούργησε ως αγωγός πολιτικοποίησης μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, από την άλλη όμως πλευρά, ο λαϊκισμός που αναπτύχθηκε νόθευσε αυτή την πολιτικοποίηση, με αποτέλεσμα την αποπολιτικοποίηση και την ανάπτυξη συντηρητικών ιδεών στην κοινωνία. Επιφανειακά δηλ. είχαμε (ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης), μία έντονη ριζοσπαστικοποίηση (στην οποία σημαντικό ρόλο έπαιξε το πολιτικό θέατρο), η οποία όμως πολύ εύκολα γλίστρησε στον συντηρητισμό. Από το συλλογικό δηλ. στο προσωπικό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η στροφή στο προσωπικό είναι συντηρητική, ή ότι η συλλογικότητα είχε μόνο προοδευτική βάση. ΄Αλλωστε, η συλλογικότητα των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης δεν είχε όπως αποδείχθηκε στέρεες βάσεις, ενδεχομένως ήταν και νόθα.
Έχω την άποψη ότι μία παράσταση πολιτικού θεάτρου, με μία εντελώς σύγχρονη έννοια είναι η παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT. Η παράσταση σκηνοθετείται από δύο νεαρές σκηνοθέτιδες. Την Λίλλυ Μελεμέ και την Γιολάντα Μαρκοπούλου, τα ονόματα των οποίων έχουν συνδεθεί με αρκετές ποιοτικές παραστάσεις των τελευταίων ετών. Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι και οι δύο θήτευσαν δίπλα στον Στ. Λιβαθηνό, το πέρασμα του οποίου από το Εθνικό Θέατρο ήταν καθοριστικής σημασίας, αφού πολλές από τις παραστάσεις που ανέβηκαν κατά την διάρκεια της θητείας του, ήταν εξαιρετικά σημαντικές, ενδεχομένως και ιστορικές.
΄Οσον αφορά την Λίλλυ Μελεμέ, θα σταθούμε σε μία παράστασή της (χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε μία σειρά άλλες παραστάσεις στις οποίες εργάστηκε ως σκηνοθέτιδα ή ως βοηθός σκηνοθέτη) την οποία δυστυχώς δεν καταφέραμε να την παρακολουθήσουμε, διότι δεν ανέβηκε ποτέ. Η παράσταση ονομαζόταν «Το Κίτρινο Σκυλί», βασισμένη στον ομώνυμο μονόλογο του Μισέλ Φάις. Ο μονόλογος αυτός αναφερόταν στην τραγική ιστορία της Βουλγάρας εργάτριας καθαρισμού και συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, η οποία δέχτηκε επίθεση τον Δεκέμβριο του 2008, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρότατες και εξαιρετικά επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Κάποιοι δήθεν «αντιεξουσιαστές», «υπεραριστεροί» κ.λπ., επειδή δεν θεώρησαν ως αρκούντως επαναστατικά, τα όσα διαπραγματευόταν ο Μισέλ Φαις στον μονόλογό του, μπήκαν στο «Από Μηχανής Θέατρο», (όπου θα φιλοξενούνταν η παράσταση) και προκάλεσαν καταστροφές με αποτέλεσμα την ματαίωση της παράστασης. Δυστυχώς όλα όσα ανέφερα παραπάνω περί ασφάλειας των δικαιωμάτων επιβεβαιώθηκαν κατά έναν πολύ παραστατικό τρόπο, στην περίπτωση της παράστασης «Το Κίτρινο Σκυλί». Τελικά, η βία και η καταστολή δεν είναι μόνο κρατική αλλά και ιδιωτική. Το δικαίωμα του οποιουδήποτε να σκηνοθετήσει μία θεατρική παράσταση, δηλ. να εκφραστεί ελεύθερα, καταπατάται βάναυσα. Αλλά και το δικαίωμα στην ασφάλεια επίσης καταπατάται.
Αλήθεια τι έχει να ζηλέψει ο τραμπουκισμός των αντιεξουσιαστών - δήθεν προοδευτικών – απ’ τον τραμπουκισμό των ακροδεξιών;
Η Γιολάντα Μαρκοπούλου έχει κι αυτή με τη σειρά της, παρά το νεαρό της ηλικίας της, την δική της συνδρομή στο πολιτικό θέατρο. Πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στο έργο του Fermin Cabal «Tejas verdes».Το έργο αυτό που ανέβηκε τον χειμώνα του 2007-08 αναφέρεται στις ιστορίες γυναικών πολιτικών κρατουμένων στην Χιλή κατά την διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Α. Πινοσέτ (1973-1990). Το πείραμα Αλλιέντε, ο θάνατός του, το πραξικόπημα της 11/9/1973 και ό,τι επακολούθησε άσκησαν τεράστια επιρροή στο ελληνικό κίνημα νεολαίας κατά την Μεταπολίτευση. Τα γεγονότα αυτά (μαζί με άλλα βέβαια) συνέβαλαν αποφασιστικά στην πολιτικοποίηση ενός τμήματος του ελληνικού λαού (ιδιαίτερα των νέων). Η Γιολάντα Μαρκοπούλου βρίσκοντας το χαμένο νήμα εκείνης της πολιτικοποιημένης εποχής, επανέφερε το ξεχασμένο θέμα της Χιλής στην θεατρική θεματική. Η πολιτική προβληματική στο θέατρο, το πολιτικό θέατρο εν τέλει, φαίνεται να την απασχολούν αρκετά, καθώς και η παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT μπορεί να ενταχθεί σ’ αυτό το είδος θεάτρου. Το σημαντικότερο είναι ότι σ’ αυτήν την παράσταση δεν έχουμε σκηνοθετικές ή ιδεολογικές ευκολίες, συνθηματολογίες (συνήθως αντιαμερικανικές), κάτι που θα ήταν εύκολο, αφού η θεματολογία του έργου του M. Ravenhill προσφέρεται για κάτι τέτοιο (επέμβαση των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στο Ιράκ το 2003). Αλλά τόσο το ίδιο το έργο όσο και η σκηνοθετική ματιά πάνω σ’ αυτό, αποφεύγουν αυτές τις κακοτοπιές. Οι σπουδές της Γιολάντας Μαρκοπούλου στις ΗΠΑ, θα πρέπει να προσθέσουμε, ότι συνέπεσαν με το τρομοκρατικό χτύπημα σε Ν. Υόρκη και Ουάσιγκτων την επέμβαση στο Αφγανιστάν (2001) και το Ιράκ (2003). Βίωσε επίσης όλο εκείνο το κλίμα που επικράτησε στις ΗΠΑ αμέσως μετά την 11/9/2001. Τα πολιτικά ερεθίσματα δηλ. που είχε ήταν πολύ έντονα κι ενδεχομένως αποτυπώνονται και στην σκηνοθεσία.
Είναι πάντως ξεκάθαρο ότι η ημερομηνία της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελεί για την ίδια αντικείμενο βαθέος πολιτικού και καλλιτεχνικού προβληματισμού και έμπνευσης είτε στην εκδοχή του πραξικοπήματος (11/9/73) στην Χιλή, είτε στην εκδοχή του τρομοκρατικού χτυπήματος (11/9/2001) στις ΗΠΑ.
Κάπως έτσι έχουμε την αίσθηση ότι αναπτύσσεται το σύγχρονο πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα, πέρα από κούφιες συνθηματολογίες και εύκολες προσεγγίσεις.
Οι ηθοποιοί που ερμήνευσαν τα 4 μονόπρακτα του Μ. Ravenhill, έχω την αίσθηση ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό (Μαρία Αιγινήτου, μόνιμη συνεργάτιδα της Γιολάντας Μαρκοπούλου, Στέλιος Ανδρονίκου, ΄Αννα Κουτσαφτίκη, Γιώργος Στάμος, Χάρης Χαραλάμπους). Χρωστάμε, νομίζω, πολλά στην σκηνοθετική δύναμη της Γιολάντας Μαρκοπούλου και της Λίλλυς Μελεμέ. Είναι γεγονός μεγάλης καλλιτεχνικής σημασίας, το ανέβασμα αυτού του έργου στην Ελλάδα, μία χώρα όπου ο αντιαμερικανισμός και ο αντιδυτικισμός γενικότερα, ανθούν. Χωρίς υπερβολή, πρέπει να πούμε ότι τέτοιου είδους έργα, σπάνια ανεβαίνουν στην ελληνική θεατρική σκηνή.
Γιατί οι Γιολάντα Μαρκοπούλου και η Λίλλυ Μελεμέ αυτό προσπαθούν να κάνουν: Πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα με σύγχρονους όρους. Γιατί τελικά, το ανέβασμα της θεατρικής παράστασης SHOOT/GET TREASURE/REPEAT είναι μια πράξη βαθιά πολιτική.
* Ο Γιάννης Τσιμπουκίδης είναι Δικηγόρος.
Αναδημοσίευση από το www.typos.metarithmisi.gr, 23-02-2010
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΙΜΠΟΥΚΙΔΗ*
Το παρόν σημείωμα δεν αποτελεί κριτική θεάτρου.
΄Αλλωστε ο γράφων δεν είναι θεατρικός κριτικός. Ωστόσο επειδή θεωρώ ότι η δουλειά που γίνεται στο θέατρο ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ (και είναι παραγωγή της POLYPLANIΤY PRODUTIONS), είναι αξιοσημείωτη αλλά και επίκαιρη, έκρινα σκόπιμο να συντάξω το παρόν.
Η 11/9/2001 εγγράφεται σαν ένα γεγονός-ορόσημο όχι μόνο στην ιστορία των ΗΠΑ αλλά συνολικά στην παγκόσμια ιστορία. Είναι η ημέρα κατά την οποία όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά συνολικά η ανθρωπότητα δέχτηκαν επίθεση στην καρδιά του νεωτερικού κόσμου, την Ν. Υόρκη. Ως τότε οι τρομοκρατικές επιθέσεις που γίνονταν από την ισλαμοαραβική πλευρά είχαν μεν θεαματικό χαρακτήρα, αλλά συνήθως (όχι πάντα) δεν ήταν τόσο πολύνεκρες (νεκρούς είχαμε αρκετές φορές, όχι όμως χιλιάδες όπως την 11/9/2001), ούτε είχαν γίνει ποτέ σε μία πόλη, όπως η Ν. Υόρκη, η οποία συμβολίζει κάποια πράγματα. Θυμίζω πρόχειρα κάποιες εκδηλώσεις τρομοκρατικής συμπεριφοράς: Την σφαγή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972, τις ανθρωποβόμβες, τις επιθέσεις αυτοκτονίας με καλωδιωμένους ανθρώπους σε πολυσύχναστα σημεία πόλεων στο Ισραήλ, τα οποία συνοδεύονταν από πολλούς τραυματίες και νεκρούς, ποτέ όμως από χιλιάδες. Σχεδόν πάντα, στόχος αυτών των επιθέσεων ήταν το Ισραήλ ή ισραηλινοί στόχοι σε άλλες χώρες. Σπανιότερα, στόχοι αυτού του είδους των επιθέσεων αποτελούσαν κι άλλες δυτικές χώρες. Στις ΗΠΑ, μέχρι την 11/9/2001, τέτοιας έντασης τρομοκρατικό χτύπημα δεν είχε ποτέ σημειωθεί.
Στο έργο SHOOT/GET TREASURE/REPEAT, ο Βρετανός συγγραφέας πραγματεύεται τις φοβικές επιπτώσεις που είχε η 11/9/2001 στον δυτικό κόσμο. Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα υπαρξιακό όσο και κρίσιμο ζήτημα που αφορά όχι μόνο την Δύση, αλλά κυρίως αυτό που ονομάζεται νεωτερικότητα, νεωτερική κοινωνία.
Η Δύση, αισθάνθηκε δικαιολογημένα μετά την 11/9/2001, ότι απειλείται η ύπαρξή της. Πράγματι το χτύπημα στο κέντρο της Ν.Υόρκης αλλά και της Ουάσινγκτον ήταν τρομακτικό. Στον αντίποδα είχαμε από την μεριά της Δύσης, την σκλήρυνση σε υπέρτατο βαθμό της μεταναστευτικής πολιτικής και της πολιτικής ασύλου: Αντιμεταναστευτικοί νόμοι, τα ατομικά δικαιώματα να περιστέλλονται, τα προσωπικά δεδομένα να μπαίνουν στο στόχαστρο, η ποιοτική και ποσοτική αύξηση της καταστολής της μεταναστευτικής ροής, (η οποία πολλές φορές φτάνει σε δολοφονίες μεταναστών στις συνοριακές ζώνες), είναι η εικόνα που δίνει η Δύση μετά την 11/9/2001. Όλα αυτά στο όνομα της ασφάλειας. Το βασικότερο: Πόλεμος στο Αφγανιστάν (2001) με απόφαση των Ηνωμένων Εθνών, πτώση του καθεστώτος Ταλιμπάν και παράλληλη έκρηξη εμφύλιας διαμάχης στη χώρα αυτή. Ενώ το καθεστώς Ταλιμπάν έπεσε, ο κίνδυνος των Ταλιμπάν δεν έχει ακόμα εκλείψει. Ενδεχομένως έχουν καταστεί πιο επικίνδυνοι. Αυτή η κατάσταση στο Αφγανιστάν που συνεχίζεται μέχρι σήμερα έχει στείλει εκατομμύρια Αφγανούς στη Δύση. Το πρόβλημα επιτάθηκε περαιτέρω με τον πόλεμο στο Ιράκ (2003). Νέα προσφυγικά – μεταναστευτικά κύματα ξέσπασαν, ακόμα πιο ισχυρά συγκριτικά με αυτά του 2001.
Υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα σοβαρό, για τις δυτικές κοινωνίες μετά την 11/9/2001: Αμφισβητήθηκε από την αραβοισλαμική τρομοκρατία, η ίδια η ύπαρξή τους και κατά βάση το ιδεολογικό τους βάθρο, αυτό που τις κάνει να υπάρχουν, η νεωτερικότητα. ΄Αρα, αυτό που έπρεπε (και πρέπει) να προστατευτεί είναι η ασφάλεια της νεωτερικής κοινωνίας. Αν καταρρεύσει η νεωτερική κοινωνία, τότε η ανθρωπότητα θα επιστρέψει στον σκοταδισμό, την θεοκρατία, ενδεχομένως και στο χάος, όπου κανένα ανθρώπινο δικαίωμα δεν θα υπάρχει, το δίκαιο του ισχυρότερου θα κυριαρχεί.
Προσπαθώντας να αναλύσουμε το ζεύγος «τρομοκρατία – ασφάλεια» και πως αυτό αλληλοδιαπλέκεται με την έννοια «δικαιώματα» πρέπει να έχουμε σταθερά υπόψη και το εξής: Οι λαοί της Μέσης Ανατολής, του αραβικού κόσμου, στην συντριπτική τους πλειοψηφία κυβερνώνται από αυταρχικά (καμιά φορά και από απολυταρχικά) καθεστώτα. Όπως είναι φυσικό οι έννοιες «ατομικά δικαιώματα», «πολιτικά δικαιώματα», «κράτος δικαίου», «ελευθεροτυπία» κ.λπ. είναι από σχετικές έως άγνωστες στον αραβικό κόσμο. Οι επεμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών στο Αφγανιστάν το 2001 και των Αγγλοαμερικανών στο Ιράκ το 2003 επέφεραν ανάμεσα στ’ άλλα – πολύ σοβαρές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα των χωρών αυτών: Μπορεί κάποιος ν’ ασκήσει κριτική στην στρατιωτική επέμβαση στις δύο αυτές χώρες. Μάλιστα η κριτική που ασκείται για την στρατιωτική επέμβαση στο Ιράκ, σε αρκετά σημεία έχει βάση. Δεν είναι τυχαία η παγκόσμια κινητοποίηση που έλαβε χώρα την 15/2/2003 κατά της επέμβασης στο Ιράκ. Παρόλα αυτά, ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία του Ιράκ αλλά και του Αφγανιστάν, παρατηρούνται φαινόμενα ή ψήγματα – αν θέλετε – αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Κοντά σ’ αυτά θα πρέπει βέβαια να συνυπολογίσουμε την τεράστια διαφθορά που παρατηρείται στην κρατική μηχανή των δύο αυτών χωρών καθώς και τις εκατόμβες νεκρών από τις τρομοκρατικές επιθέσεις που λαμβάνουν χώρα ακόμα και σήμερα.
Η μάχη λοιπόν κατά της τρομοκρατίας δεν έχει τελειώσει. Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση του Αφγανιστάν, ο αγώνας συνεχίζεται.
Ο μέσος Αφγανός πολίτης μέχρι το 2001 και ο Ιρακινός πολίτης μέχρι το 2003 δεν είχαν καν δικαίωμα στην ασφάλεια (για τα δικαιώματα ούτε λόγος). Η ύπαρξη του κάθε πολίτη ήταν στο έλεος της κρατικής βίας. Μία άλλη κατάσταση προέκυψε μετά το 2001 στο Αφγανιστάν και το 2003 στο Ιράκ: Κάποια στοιχειώδη δικαιώματα αποκαταστάθηκαν, έστω και μερικώς. Το πρόβλημα όμως της ασφάλειας παρέμεινε σ’ αυτές τις κοινωνίες: Η ανεξέλεγκτη κρατική βία έχει υποχωρήσει όμως η τρομοκρατική βία δεν έχει εκλείψει. Αν αυτό συνδυαστεί με την κρατική διαφθορά δημιουργείται ένα εκρηκτικό μείγμα που κάνει εντελώς αβέβαιη την έκβαση του αντιτρομοκρατικού αγώνα. Πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται η Δύση 9 χρόνια μετά την 11/9/2001; Πού πέτυχε και που απέτυχε η αντιτρομοκρατική πολιτική των κυβερνήσεων Μπους; Ποιο είναι το διακύβευμα της νεωτερικότητας σήμερα;
Ο αμερικανικός λαός στις κρίσιμες ιστορικές στιγμές ανέθετε πάντα την διακυβέρνηση της χώρας σε Προέδρους οι οποίοι αίροντο στο ύψος των περιστάσεων, καθιστάμενοι προσωπικότητες με παγκόσμιο κύρος. Και στους δύο παγκόσμιους πολέμους οι αμερικανικές κυβερνήσεις όχι μόνο καθόρισαν την τύχη των πολέμων, αλλά έδειξαν στον κόσμο ότι οι ηγεσίες τους, ήταν πράγματι άξιες να υπερασπίζονται την νεωτερικότητα. Ο Γ. Ουίλσον (Πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την χρονική περίοδο 1913-1921, όσο και ο Φ.Ν. Ρούζβελτ (Πρόεδρος των ΗΠΑ κατά την περίοδο 1933-1945), ήταν ίσως οι σημαντικότεροι Πρόεδροι των ΗΠΑ κατά τον 20ο αιώνα, όχι μόνο διότι ηγήθηκαν ενός έθνους που νίκησε και στους 2 πολέμους. Αλλά κυρίως διότι ηγήθηκαν ενός έθνους που έστειλε τα στρατευμένα του παιδιά στην μακρινή Ευρώπη για να δώσουν την μάχη της δημοκρατίας κατά του ολοκληρωτισμού, για να υπερασπιστούν την νεωτερικότητα, όντες απόστολοι του αμερικανικού διεθνισμού. Σίγουρα θα ήταν διαφορετική η έκβαση της ιστορίας και μάλλον σε βάρος της νεωτερικότητας, αν ηγούνταν του αμερικανικού έθνους Ρεπουμπλικάνοι (και όχι οι Δημοκρατικοί Πρόεδροι που προαναφέραμε) κατά την διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Κάτω απ’ αυτό το πρίσμα, αποτελεί πραγματική ιστορική ατυχία τόσο για τον λαό των ΗΠΑ, όσο και για την ανθρωπότητα το γεγονός ότι κατά τα έτη που εκδηλώθηκε η αραβοισλαμική τρομοκρατία (για την ακρίβεια έλαβε νέα, ποιοτικότερα χαρακτηριστικά), οι ΗΠΑ κυβερνώντο από τον Τ. Μπους τον νεώτερο: Η (αποτυχημένη τελικά) πολιτική Μπους έναντι της τρομοκρατίας, προσέλαβε τη μορφή σταυροφορίας της «Πολιτισμένης Δύσης» απέναντι στους «απολίτιστους ανατολίτες». Κάθε ΄Αραβας ή οπαδός του Ισλάμ έγινε ύποπτος για τέλεση τρομοκρατικών πράξεων. Το Γκουαντάναμο και το Αμπού Γκρέϊμπ είναι τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Αλλά το σημαντικότερο όλων είναι τα κύματα εκατομμυρίων προσφύγων που κατακλύζουν την Δύση, όπως προαναφέραμε. Η απάντηση της Δύσης απέναντι στην τρομοκρατία, ήταν η σκλήρυνση της μεταναστευτικής πολιτικής. Προτάχθηκε η ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων, τα οποία περιεστάλησαν σε αρκετά σημαντικό βαθμό, ιδιαίτερα όταν οι κυβερνήσεις των προηγμένων δυτικών χωρών είχαν ν’ αντιμετωπίσουν πρόσφυγες και μετανάστες από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας.
Οι συντηρητικές κυβερνήσεις των μεγάλων δυτικών χωρών που βρίσκονται στην εξουσία μετά το 2001 θέτουν την πολιτική ατζέντα με επιτακτικό τρόπο, παίρνοντας αφορμή από το υπαρκτό πρόβλημα της ασφάλειας, κατά διλημματικό τρόπο: Ασφάλεια ή δικαιώματα; Η απάντηση που δίνεται μέχρι στιγμής τόσο από τις κυβερνήσεις όσο και από τις προηγμένες δυτικές κοινωνίες είναι: «Ασφάλεια». Γι’ αυτό ακριβώς και τα δυτικά κράτη οργανώνουν κι εκσυγχρονίζουν την κατασταλτική τους πολιτική αναλόγως.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Γαλλία. Ο νυν Πρόεδρος Ν. Σαρκοζί εξέφρασε με τον πιο εύγλωττο τρόπο την (υπαρκτή) ανάγκη του μέσου Γάλλου για ασφάλεια, στρεφόμενος με ιδιαίτερη σφοδρότητα κατά των δικαιωμάτων: ΄Ηδη η εξέγερση των προαστίων τον Νοέμβριο 2005 έβαλε τον Ν. Σαρκοζί στο επίκεντρο, καθώς ο τελευταίος εξήλθε νικητής στην αναμέτρηση με τους εξεγερμένους νέους, τα «καθάρματα» όπως τα ονόμαζε. Το βασικό όμως ήταν ότι η γαλλική κοινωνία βίωσε την ανάγκη να είναι ασφαλής. Αυτό το εγγυήθηκε επιτυχώς ο Ν.Σαρκοζί, του οποίου το άστρο ως Υπουργού Εσωτερικών και κατόπιν ηγέτη της Κεντροδεξιάς αναδύθηκε τότε: Λίγο καιρό μετά, ο Ν. Σαρκοζί πέτυχε να θέσει στην προεκλογική ατζέντα το ζήτημα της ασφάλειας ως το κεντρικό ζήτημα των προεδρικών εκλογών του 2007: Η επιτυχία ήταν τεράστια, διότι όχι μόνο κατάφερε ν’ ανατρέψει τα αρχικά εις βάρος του προγνωστικά, αλλά κυρίως διότι εμπέδωσε – οικοδόμησε την ιδεολογική ηγεμονία της γαλλικής συντηρητικής παράταξης μέσω του ζητήματος της ασφάλειας. Δεν είναι τυχαία η ίδρυση Υπουργείου από την γαλλική κυβέρνηση, υπό τον εμφανώς ρατσιστικό τίτλο: «Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και Εθνικής Ταυτότητας».
΄Ετσι λοιπόν φτάνουμε στο κεντρικό ζήτημα γύρω από το οποίο διεξάγεται η παγκόσμια συζήτηση σχετικά με το δίπτυχο: «ασφάλεια - δικαιώματα», το ζήτημα της Ταυτότητας. Η παγκόσμια ιδεολογικοπολιτική σύγκρουση μέχρι το 1989 καθοριζόταν από την σύγκρουση των δύο στρατοπέδων ΕΣΣΔ – ΗΠΑ, Ανατολής – Δύσης, ΝΑΤΟ και Συμφώνου της Βαρσοβίας. Με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η παγκόσμια σύγκρουση προσέλαβε άλλες διαστάσεις. Πλέον είναι τα ζητήματα ταυτότητας (μαζί με την τρομοκρατία) που καθορίζουν τα στρατόπεδα: Η (απειλούμενη) Δύση, έχει την άποψη ότι το Ισλάμ έχει βαλθεί να την καταστρέψει, να την εξαφανίσει, ενώ πολλές από τις Ισλαμικές χώρες (στις οποίες ο αντιαμερικανισμός και γενικότερα ο αντιδυτικισμός είναι η κυρίαρχη ιδεολογία), αποδίδουν στην Δύση τις ευθύνες για τα δεινά τους. Αυτή λοιπόν είναι η σύγκρουση της σύγχρονης εποχής, στη βάση της οποίας βρίσκεται ο ρατσισμός. Γι’ αυτό ακριβώς μιλήσαμε παραπάνω για την σύγκρουση για ζητήματα ταυτότητας που καθορίζει τον σύγχρονο κόσμο.
Το μέσο άμυνας των συντηρητικών κυβερνήσεων της Δύσης είναι η ενίσχυση της καταστολής έναντι της Ανατολής. Γι’ αυτό ακριβώς η Δύση προτάσσει την ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων. Καταρχάς, θα πρέπει να υπενθυμίσω αυτό που προανέφερα ότι δηλ. το δίπτυχο «ασφάλεια – δικαιώματα» είναι η ατζέντα που επέβαλλαν οι συντηρητικές κυβερνήσεις μετά την 11/9/2001, ξεκινώντας από το υπαρκτό πρόβλημα του τρομοκρατικού χτυπήματος στην Ν.Υόρκη και την Ουάσιγκτων. Με πρόσχημα ένα υπαρκτό πρόβλημα, φόβισαν τις κοινωνίες τους, δημιουργώντας μία άνευ προηγουμένου τρομοϋστερία, η οποία σαν τελικό συμπέρασμα είχε: «Για να ενισχύσουμε την δυνατότητα του να είμαστε ασφαλείς πρέπει να θωρακίσουμε με κάθε τρόπο τις κοινωνίες μας. Τα πολλά δικαιώματα αφήνουν ελεύθερο χώρο δράσης στους τρομοκράτες, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για να μας εξαφανίσουν. ΄Αρα για να διατηρήσουμε τις κοινωνίες μας, πρέπει να περιορίσουμε τα δικαιώματα».
Ασφάλεια λοιπόν εναντίον δικαιωμάτων. Το δικαίωμα στην ασφάλεια υπεράνω όλων, στηρίζονται οι συντηρητικοί. Πράγματι, χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να ζήσει κανένας άνθρωπος, δεν μπορεί να συγκροτηθεί καμία κοινωνία. (Είναι μάλιστα λάθος να υποκύπτουμε στην επιχειρηματολογία κάποιων υπεραριστερών, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το δίλημμα «ασφάλεια ή δικαιώματα» είναι μία απάτη. Στην πραγματικότητα αυτός που αποδέχεται την υπεραριστερή επιχειρηματολογία, ουσιαστικά δίνει όπλα στους συντηρητικούς. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει ασφάλεια χωρίς δικαιώματα, αλλά και δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιώματα χωρίς ασφάλεια).
Για να είναι ασφαλής μία κοινωνία δεν χρειάζεται να ενεργοποιεί μόνο τις δυνάμεις καταστολής. Διότι όταν η ασφάλεια στηρίζεται μόνο στην καταστολή (αναμφισβήτητα όμως η ασφάλεια χρειάζεται και καταστολή), τότε χάνει το νόημά της. Ασφαλής κοινωνία, εκτός από καταστολή σημαίνει και σεβασμός των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα από φύλο, φυλή, θρησκεία, ηλικία, πολιτική ή ιδεολογική πεποίθηση και αντιρατσιστική διαπαιδαγώγηση και εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας (πράγμα που έχει ιδιαίτερη αξία στις περιπτώσεις των αλλοδαπών όπου η μαύρη εργασία είναι σχεδόν κανόνας) και υγειονομική περίθαλψη και δικαιώματα στην μόρφωση και βέβαια πολυπολιτισμικότητα.
Αντίστοιχα για να είναι μια κοινωνία δίκαιη δεν αρκεί μόνο η χορήγηση δικαιωμάτων ή παροχών σε όσους ζουν στην επικράτειά της. Γιατί για να υπάρχει δίκαιη κοινωνία, προϋπόθεση είναι η ασφάλειά της κι αυτός που καταχράται τα δικαιώματα με σκοπό να δημιουργήσει ανασφάλεια στην κοινωνία πρέπει να διώκεται πάντα με βάση τους κανόνες ενός κράτους δικαίου ακριβώς για να διασφαλίζονται όχι μόνο η ασφάλεια αλλά και τα δικαιώματα μιας κοινωνίας.
Επίσης, αυτός που προτάσσει την ασφάλεια έναντι των δικαιωμάτων, ουσιαστικά προτείνει ένα μοντέλο αυταρχικής (ενδεχομένως και ολοκληρωτικής) οργάνωσης της κοινωνίας, ενώ αυτός που προτάσσει τα δικαιώματα έναντι της ασφάλειας, κλείνει τα μάτια απέναντι σ’ ένα υπαρκτό πρόβλημα, εξοπλίζοντας άθελά του τις συντηρητικές δυνάμεις.
Ο πραγματικά προοδευτικός πολίτης γνωρίζει πώς να ισορροπεί ανάμεσα στις έννοιες «ασφάλεια – δικαιώματα» ενώ επίσης δεν φέρνει σε αντίθεση τις δύο έννοιες, αφού υπάρχει διαλεκτική σχέση μεταξύ αυτών. Όπως προανέφερα, η ασφαλής κοινωνία, είναι μία κοινωνία όπου τα δικαιώματα κατοχυρώνονται πραγματικά κι αντίστοιχα η δίκαιη κοινωνία είναι μία κοινωνία, όπου η ασφάλεια των πολιτών αποκτά ουσιαστικό περιεχόμενο. Η δίκαιη κοινωνία θεμελιώνεται πάνω στην ασφάλεια, όπως και η ασφάλεια των μελών μιας κοινωνίας θεμελιώνεται πάνω στα δικαιώματα αυτών.
Παρακολουθώντας την θεατρική παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT, έκανα αυτές τις σκέψεις. Χωρίς αμφιβολία είναι μία παράσταση πολιτικού θεάτρου. Το πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα άνθισε κυρίως στην διάρκεια της Δικτατορίας (1967-1974) και τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια. (Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι και πριν την Δικτατορία, υπήρχαν αξιόλογες προσπάθειες παραστάσεων πολιτικού θεάτρου). Μπορεί να πει κανείς ότι αν και το πολιτικό θέατρο από την μια πλευρά λειτούργησε ως αγωγός πολιτικοποίησης μεγάλων τμημάτων του ελληνικού λαού, από την άλλη όμως πλευρά, ο λαϊκισμός που αναπτύχθηκε νόθευσε αυτή την πολιτικοποίηση, με αποτέλεσμα την αποπολιτικοποίηση και την ανάπτυξη συντηρητικών ιδεών στην κοινωνία. Επιφανειακά δηλ. είχαμε (ιδιαίτερα κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης), μία έντονη ριζοσπαστικοποίηση (στην οποία σημαντικό ρόλο έπαιξε το πολιτικό θέατρο), η οποία όμως πολύ εύκολα γλίστρησε στον συντηρητισμό. Από το συλλογικό δηλ. στο προσωπικό, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η στροφή στο προσωπικό είναι συντηρητική, ή ότι η συλλογικότητα είχε μόνο προοδευτική βάση. ΄Αλλωστε, η συλλογικότητα των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης δεν είχε όπως αποδείχθηκε στέρεες βάσεις, ενδεχομένως ήταν και νόθα.
Έχω την άποψη ότι μία παράσταση πολιτικού θεάτρου, με μία εντελώς σύγχρονη έννοια είναι η παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT. Η παράσταση σκηνοθετείται από δύο νεαρές σκηνοθέτιδες. Την Λίλλυ Μελεμέ και την Γιολάντα Μαρκοπούλου, τα ονόματα των οποίων έχουν συνδεθεί με αρκετές ποιοτικές παραστάσεις των τελευταίων ετών. Δεν είναι επίσης τυχαίο, ότι και οι δύο θήτευσαν δίπλα στον Στ. Λιβαθηνό, το πέρασμα του οποίου από το Εθνικό Θέατρο ήταν καθοριστικής σημασίας, αφού πολλές από τις παραστάσεις που ανέβηκαν κατά την διάρκεια της θητείας του, ήταν εξαιρετικά σημαντικές, ενδεχομένως και ιστορικές.
΄Οσον αφορά την Λίλλυ Μελεμέ, θα σταθούμε σε μία παράστασή της (χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε μία σειρά άλλες παραστάσεις στις οποίες εργάστηκε ως σκηνοθέτιδα ή ως βοηθός σκηνοθέτη) την οποία δυστυχώς δεν καταφέραμε να την παρακολουθήσουμε, διότι δεν ανέβηκε ποτέ. Η παράσταση ονομαζόταν «Το Κίτρινο Σκυλί», βασισμένη στον ομώνυμο μονόλογο του Μισέλ Φάις. Ο μονόλογος αυτός αναφερόταν στην τραγική ιστορία της Βουλγάρας εργάτριας καθαρισμού και συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα, η οποία δέχτηκε επίθεση τον Δεκέμβριο του 2008, με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρότατες και εξαιρετικά επικίνδυνες σωματικές βλάβες. Κάποιοι δήθεν «αντιεξουσιαστές», «υπεραριστεροί» κ.λπ., επειδή δεν θεώρησαν ως αρκούντως επαναστατικά, τα όσα διαπραγματευόταν ο Μισέλ Φαις στον μονόλογό του, μπήκαν στο «Από Μηχανής Θέατρο», (όπου θα φιλοξενούνταν η παράσταση) και προκάλεσαν καταστροφές με αποτέλεσμα την ματαίωση της παράστασης. Δυστυχώς όλα όσα ανέφερα παραπάνω περί ασφάλειας των δικαιωμάτων επιβεβαιώθηκαν κατά έναν πολύ παραστατικό τρόπο, στην περίπτωση της παράστασης «Το Κίτρινο Σκυλί». Τελικά, η βία και η καταστολή δεν είναι μόνο κρατική αλλά και ιδιωτική. Το δικαίωμα του οποιουδήποτε να σκηνοθετήσει μία θεατρική παράσταση, δηλ. να εκφραστεί ελεύθερα, καταπατάται βάναυσα. Αλλά και το δικαίωμα στην ασφάλεια επίσης καταπατάται.
Αλήθεια τι έχει να ζηλέψει ο τραμπουκισμός των αντιεξουσιαστών - δήθεν προοδευτικών – απ’ τον τραμπουκισμό των ακροδεξιών;
Η Γιολάντα Μαρκοπούλου έχει κι αυτή με τη σειρά της, παρά το νεαρό της ηλικίας της, την δική της συνδρομή στο πολιτικό θέατρο. Πρέπει να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στο έργο του Fermin Cabal «Tejas verdes».Το έργο αυτό που ανέβηκε τον χειμώνα του 2007-08 αναφέρεται στις ιστορίες γυναικών πολιτικών κρατουμένων στην Χιλή κατά την διάρκεια της δικτατορίας του στρατηγού Α. Πινοσέτ (1973-1990). Το πείραμα Αλλιέντε, ο θάνατός του, το πραξικόπημα της 11/9/1973 και ό,τι επακολούθησε άσκησαν τεράστια επιρροή στο ελληνικό κίνημα νεολαίας κατά την Μεταπολίτευση. Τα γεγονότα αυτά (μαζί με άλλα βέβαια) συνέβαλαν αποφασιστικά στην πολιτικοποίηση ενός τμήματος του ελληνικού λαού (ιδιαίτερα των νέων). Η Γιολάντα Μαρκοπούλου βρίσκοντας το χαμένο νήμα εκείνης της πολιτικοποιημένης εποχής, επανέφερε το ξεχασμένο θέμα της Χιλής στην θεατρική θεματική. Η πολιτική προβληματική στο θέατρο, το πολιτικό θέατρο εν τέλει, φαίνεται να την απασχολούν αρκετά, καθώς και η παράσταση SHOOT/GET TREASURE/REPEAT μπορεί να ενταχθεί σ’ αυτό το είδος θεάτρου. Το σημαντικότερο είναι ότι σ’ αυτήν την παράσταση δεν έχουμε σκηνοθετικές ή ιδεολογικές ευκολίες, συνθηματολογίες (συνήθως αντιαμερικανικές), κάτι που θα ήταν εύκολο, αφού η θεματολογία του έργου του M. Ravenhill προσφέρεται για κάτι τέτοιο (επέμβαση των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας στο Ιράκ το 2003). Αλλά τόσο το ίδιο το έργο όσο και η σκηνοθετική ματιά πάνω σ’ αυτό, αποφεύγουν αυτές τις κακοτοπιές. Οι σπουδές της Γιολάντας Μαρκοπούλου στις ΗΠΑ, θα πρέπει να προσθέσουμε, ότι συνέπεσαν με το τρομοκρατικό χτύπημα σε Ν. Υόρκη και Ουάσιγκτων την επέμβαση στο Αφγανιστάν (2001) και το Ιράκ (2003). Βίωσε επίσης όλο εκείνο το κλίμα που επικράτησε στις ΗΠΑ αμέσως μετά την 11/9/2001. Τα πολιτικά ερεθίσματα δηλ. που είχε ήταν πολύ έντονα κι ενδεχομένως αποτυπώνονται και στην σκηνοθεσία.
Είναι πάντως ξεκάθαρο ότι η ημερομηνία της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελεί για την ίδια αντικείμενο βαθέος πολιτικού και καλλιτεχνικού προβληματισμού και έμπνευσης είτε στην εκδοχή του πραξικοπήματος (11/9/73) στην Χιλή, είτε στην εκδοχή του τρομοκρατικού χτυπήματος (11/9/2001) στις ΗΠΑ.
Κάπως έτσι έχουμε την αίσθηση ότι αναπτύσσεται το σύγχρονο πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα, πέρα από κούφιες συνθηματολογίες και εύκολες προσεγγίσεις.
Οι ηθοποιοί που ερμήνευσαν τα 4 μονόπρακτα του Μ. Ravenhill, έχω την αίσθηση ότι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό (Μαρία Αιγινήτου, μόνιμη συνεργάτιδα της Γιολάντας Μαρκοπούλου, Στέλιος Ανδρονίκου, ΄Αννα Κουτσαφτίκη, Γιώργος Στάμος, Χάρης Χαραλάμπους). Χρωστάμε, νομίζω, πολλά στην σκηνοθετική δύναμη της Γιολάντας Μαρκοπούλου και της Λίλλυς Μελεμέ. Είναι γεγονός μεγάλης καλλιτεχνικής σημασίας, το ανέβασμα αυτού του έργου στην Ελλάδα, μία χώρα όπου ο αντιαμερικανισμός και ο αντιδυτικισμός γενικότερα, ανθούν. Χωρίς υπερβολή, πρέπει να πούμε ότι τέτοιου είδους έργα, σπάνια ανεβαίνουν στην ελληνική θεατρική σκηνή.
Γιατί οι Γιολάντα Μαρκοπούλου και η Λίλλυ Μελεμέ αυτό προσπαθούν να κάνουν: Πολιτικό θέατρο στην Ελλάδα με σύγχρονους όρους. Γιατί τελικά, το ανέβασμα της θεατρικής παράστασης SHOOT/GET TREASURE/REPEAT είναι μια πράξη βαθιά πολιτική.
* Ο Γιάννης Τσιμπουκίδης είναι Δικηγόρος.
Αναδημοσίευση από το www.typos.metarithmisi.gr, 23-02-2010
Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010
2Η ΓΕΝΙΑ: ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ H.A.HU.R. ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ "ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΜΟΓΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΩΣ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ & ΑΛΛΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ" ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ, μεταξύ άλλων:
• Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ιθαγένειας (που εκκρεμεί από το 1997, οπόταν υπογράφτηκε από την Ελλάδα) παράλληλα με την ψήφιση του ν/σ
• Η πρόβλεψη για προστασία των αιτούντων και των μελών της οικογένειάς τους από την απέλαση -χρήσιμη θα ήταν η αυτούσια μεταφορά της προστασίας από την απέλαση που προβλέπει η Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004) για τους επί μακρόν διαμένοντες και η υιοθέτηση των εκεί κριτηρίων.
• Η «αδιάλειπτη πενταετής νόμιμη διαμονή» των 2 γονέων να αντικατασταθεί με την «πενταετή νόμιμη διαμονή του ενός γονέα», αρκούντως ότι το κάθε «διάλειμμα» έκπτωσης από τη νομιμότητα της παραμονής δεν υπερβαίνει το έτος. Να αναγνωριστεί δημόσια (και να διασκεδαστεί η σχετική "παρανόηση") το ότι η χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών δεν αποτελεί επιβράβευση της νομιμότητας της διαμονής των γονέων τους, αλλά θεσμική αναγνώριση της βαθιάς ενσωμάτωσής τους στην Ελληνική κοινωνία.
Να υπάρξει πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που ο γονέας εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία χωρίς να προχωρήσει σε διαζύγιο
• Υιοθέτηση της πρότασης της ΕΕΔΑ για νέο ΚΕΙ στο σύνολό της (πλην της αναφερόμενης και εκεί παραμέτρου «5ετία γονέα»).
• Σε ότι αφορά αιτούντες Άσυλο και Πρόσφυγες, να ληφθούν υπόψη του νομοθέτη οι δημοσιευμένες θέσεις – παρατηρήσεις του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες
• Να κυμανθεί το παράβολο (αν δεν απαλειφθεί εντελώς) στα επίπεδα των (έως) 300 Ευρώ, όπως είχε προτείνει η ΕΕΔΑ. Πρόβλεψη ευεργετήματος και οριοθέτηση των προϋποθέσεων χορήγησής του
• Μείωση του χρόνου απάντησης της Διοίκησης στο ένα (1) έτος
• Εξορθολογισμό και περιορισμό του καταλόγου αδικημάτων που αποκλείουν την πρόσβαση στην ιθαγένεια (να αφορούν μόνο σε αδικήματα με έντονη ηθικοκοινωνική απαξία)
• Επίσπευση των διαδικασιών χορήγησης της Ελληνικής Ιθαγένειας στους ομογενείς από την Αλβανία, που μπήκαν σε διαδικασία κτήσης της από τα τέλη του 2006.
• Τον προσδιορισμό του περιεχομένου της νέας δυνατότητας (διευκρίνιση του αν πρόκειται περί δικαιώματος κτήσης ιθαγένειας ή μη).
• Τη μη διάκριση ομογενών και αλλογενών στο κείμενο του Νόμου
• Καθορισμό αρμοδιότητας (ΣτΕ ή Διοικητικό Πρωτοδικείο) σε περίπτωση προσφυγής του αιτούντος σε ακυρωτικό δικαστήριο κατόπιν απόρριψης του αιτήματός του.
• ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ, δηλαδή ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 92 ΠΑΡ.2 ΤΟΥ Ν.3386/05, ΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004)
• Κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ιθαγένειας (που εκκρεμεί από το 1997, οπόταν υπογράφτηκε από την Ελλάδα) παράλληλα με την ψήφιση του ν/σ
• Η πρόβλεψη για προστασία των αιτούντων και των μελών της οικογένειάς τους από την απέλαση -χρήσιμη θα ήταν η αυτούσια μεταφορά της προστασίας από την απέλαση που προβλέπει η Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004) για τους επί μακρόν διαμένοντες και η υιοθέτηση των εκεί κριτηρίων.
• Η «αδιάλειπτη πενταετής νόμιμη διαμονή» των 2 γονέων να αντικατασταθεί με την «πενταετή νόμιμη διαμονή του ενός γονέα», αρκούντως ότι το κάθε «διάλειμμα» έκπτωσης από τη νομιμότητα της παραμονής δεν υπερβαίνει το έτος. Να αναγνωριστεί δημόσια (και να διασκεδαστεί η σχετική "παρανόηση") το ότι η χορήγηση ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών δεν αποτελεί επιβράβευση της νομιμότητας της διαμονής των γονέων τους, αλλά θεσμική αναγνώριση της βαθιάς ενσωμάτωσής τους στην Ελληνική κοινωνία.
Να υπάρξει πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που ο γονέας εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία χωρίς να προχωρήσει σε διαζύγιο
• Υιοθέτηση της πρότασης της ΕΕΔΑ για νέο ΚΕΙ στο σύνολό της (πλην της αναφερόμενης και εκεί παραμέτρου «5ετία γονέα»).
• Σε ότι αφορά αιτούντες Άσυλο και Πρόσφυγες, να ληφθούν υπόψη του νομοθέτη οι δημοσιευμένες θέσεις – παρατηρήσεις του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες
• Να κυμανθεί το παράβολο (αν δεν απαλειφθεί εντελώς) στα επίπεδα των (έως) 300 Ευρώ, όπως είχε προτείνει η ΕΕΔΑ. Πρόβλεψη ευεργετήματος και οριοθέτηση των προϋποθέσεων χορήγησής του
• Μείωση του χρόνου απάντησης της Διοίκησης στο ένα (1) έτος
• Εξορθολογισμό και περιορισμό του καταλόγου αδικημάτων που αποκλείουν την πρόσβαση στην ιθαγένεια (να αφορούν μόνο σε αδικήματα με έντονη ηθικοκοινωνική απαξία)
• Επίσπευση των διαδικασιών χορήγησης της Ελληνικής Ιθαγένειας στους ομογενείς από την Αλβανία, που μπήκαν σε διαδικασία κτήσης της από τα τέλη του 2006.
• Τον προσδιορισμό του περιεχομένου της νέας δυνατότητας (διευκρίνιση του αν πρόκειται περί δικαιώματος κτήσης ιθαγένειας ή μη).
• Τη μη διάκριση ομογενών και αλλογενών στο κείμενο του Νόμου
• Καθορισμό αρμοδιότητας (ΣτΕ ή Διοικητικό Πρωτοδικείο) σε περίπτωση προσφυγής του αιτούντος σε ακυρωτικό δικαστήριο κατόπιν απόρριψης του αιτήματός του.
• ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ, δηλαδή ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 92 ΠΑΡ.2 ΤΟΥ Ν.3386/05, ΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004)
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ H.A.HU.R. ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΠΑΡ.2 ΤΟΥ Ν/Σ “ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ .......”
Το προτεινόμενο ν/σ τροποποιεί, στο άρθρο 30 παρ.2, το Ν.3386/2005, ορίζοντας τη μείωση του παραβόλου για τους αιτούντες την άδεια διαμονής του επί μακρόν διαμένοντος, από τα 900 στα 600 Ευρώ.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τίθεται υπέρ της τροποποίησης του άρθ.92 παρ.2 του Ν.3386/05. Επισημαίνει, όμως, ότι, εφόσον μάλιστα ανοίγει εν προκειμένω «κεφάλαιο» τροποποίησης του μεταναστευτικού Νόμου (Ν.3386/05), ορθό θα ήταν ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΘΕΙ Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ (παράβολο στην αίτηση του επί μακρόν διαμένοντος) ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ, η οποία σέβεται την Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004), η οποία κατόπιν έλαβε τη μορφή Προεδρικού Διατάγματος (το π.δ. 150/2006) που ενσωμάτωσε (εκπρόθεσμα) την Οδηγία για τους επί μακρόν διαμένοντες και ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 92 ΠΑΡ.2 ΤΟΥ Ν.3386/05, ΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004), ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΗΘΕΝ ΘΕΣΠΙΣΤΗΚΕ. Εφιστούμε δε την προσοχή και στο π.δ. 150/2006, το οποίο πουθενά δεν αναφέρει την καταβολή παραβόλου μεταξύ των δικαιολογητικών (εξαντλητικού καταλόγου, έως και αριθμού φωτογραφιών που θα πρέπει να προσκομίζονται) κατάθεσης αίτησης, ενώ (στο Άρθρο 1) διευκρινίζει ότι αποκλειστικός σκοπός του νομοθετήματος (Π.Δ. 150/2006) είναι «η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004),
Σύμφωνα με το με αριθ.173/2006 Πρακτικό Συνεδριάσεως και Γνωμοδότησης - Επεξεργασίας του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, με εισηγητή τον Πάρεδρο Χ.Λιάγκουρα, σελ.3, παρατήρηση 12, προβλέπεται ότι: «Στο εδάφιο η΄ της παρ.1 του άρθ.1 του Σχεδίου (σ.σ. του π.δ.) μεταξύ των δικαιολογητικών που αναφέρονται στην παρατήρηση με αριθ.10, καθορίζεται και παράβολο με τη μορφή αποδεικτικού διπλοτύπου τύπου Β΄ από την αρμόδια για την παραλαβή της αίτησης υπηρεσία, το ύψος του οποίου καθορίζεται στην παρ.2 του άρθ.92 του Ν.3386/05 και ανέρχεται σε 900 Ευρώ. Η διάταξη αυτή πρέπει να διαγραφεί ως μη νόμιμη δεδομένου ότι η Οδηγία δεν προβλέπει την καταβολή παραβόλου, η δε επιβολή της υποχρέωσης καταβολής παραβόλου, μεγάλου μάλιστα ύψοιυς, όπως το προβλεπόμενο στην παραπάνω διάταξη, προκειμένου να ασκηθεί το δικαίωμα που κατοχυρώνεται με την Οδηγία, έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό της. Περαιτέρω, μετά την παρέλευση της προθεσμίας που τάχθηκε με την Οδηγία για την ενσωμάτωσή της στο εθνικό Δίκαιο (23-1-2006), η διάταξη της παρ.2 του άρθ.92 του Ν.3386/05, με την οποία προβλέπεται καταβολή παραβόλου 900 Ευρώ κατά την υποβολή της αίτησης για την υπαγωγή στο καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, δεν μπορεί να εφαρμοστεί διότι έρχεται σε αντίθεση με την Οδηγία.»
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τονίζει ότι είναι υπέρ του συνόλου του ν/σ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ και διατυπώνει επιφύλαξη κατ’ άρθρο, επισημαίνει, όμως, ως αρνητικές τις αλλεπάλληλες υπαναχωρήσεις της Κυβέρνησης από τα αρχικώς σκοπούμενα και ανακοινωθέντα.
Τέλος, θυμίζουμε ότι ο Ν.3386/05 είναι γεμάτος αντισυνταγματικές διατάξεις, ενώ, στο σύνολό του, ψηφίσθηκε κατά παράβαση του άρθ.72 του Συντάγματος, εν τω μέσω θέρους. Η πληγή που αποτελεί για την Ελληνική κοινωνία είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται ν’ απασχολήσει σοβαρά την παρούσα κυβέρνηση. Το να επιχειρείται η αποσπασματική τροποποίησή του, με τρόπο που –παρά τη «θετική» του πρόθεση- εξακολουθεί να παραγνωρίζει και παραβιάζει την ευρωπαϊκή – κοινοτική νομιμότητα, δεν δείχνει να αποτελεί ευοίωνο ξεκίνημα.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τίθεται υπέρ της τροποποίησης του άρθ.92 παρ.2 του Ν.3386/05. Επισημαίνει, όμως, ότι, εφόσον μάλιστα ανοίγει εν προκειμένω «κεφάλαιο» τροποποίησης του μεταναστευτικού Νόμου (Ν.3386/05), ορθό θα ήταν ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΘΕΙ Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ (παράβολο στην αίτηση του επί μακρόν διαμένοντος) ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣτΕ, η οποία σέβεται την Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004), η οποία κατόπιν έλαβε τη μορφή Προεδρικού Διατάγματος (το π.δ. 150/2006) που ενσωμάτωσε (εκπρόθεσμα) την Οδηγία για τους επί μακρόν διαμένοντες και ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΠΑΡΑΒΟΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΜΑΚΡΟΝ ΔΙΑΜΕΝΟΝΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 92 ΠΑΡ.2 ΤΟΥ Ν.3386/05, ΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004), ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΔΗΘΕΝ ΘΕΣΠΙΣΤΗΚΕ. Εφιστούμε δε την προσοχή και στο π.δ. 150/2006, το οποίο πουθενά δεν αναφέρει την καταβολή παραβόλου μεταξύ των δικαιολογητικών (εξαντλητικού καταλόγου, έως και αριθμού φωτογραφιών που θα πρέπει να προσκομίζονται) κατάθεσης αίτησης, ενώ (στο Άρθρο 1) διευκρινίζει ότι αποκλειστικός σκοπός του νομοθετήματος (Π.Δ. 150/2006) είναι «η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας προς την Οδηγία 2003/109/ΕΚ του Συμβουλίου της 25ης Νοεμβρίου 2003 «σχετικά με το καθεστώς υπηκόων τρίτων χωρών οι οποίοι είναι επί μακρόν διαμένοντες» (ΕΕ L 16/44/23.1.2004),
Σύμφωνα με το με αριθ.173/2006 Πρακτικό Συνεδριάσεως και Γνωμοδότησης - Επεξεργασίας του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ, με εισηγητή τον Πάρεδρο Χ.Λιάγκουρα, σελ.3, παρατήρηση 12, προβλέπεται ότι: «Στο εδάφιο η΄ της παρ.1 του άρθ.1 του Σχεδίου (σ.σ. του π.δ.) μεταξύ των δικαιολογητικών που αναφέρονται στην παρατήρηση με αριθ.10, καθορίζεται και παράβολο με τη μορφή αποδεικτικού διπλοτύπου τύπου Β΄ από την αρμόδια για την παραλαβή της αίτησης υπηρεσία, το ύψος του οποίου καθορίζεται στην παρ.2 του άρθ.92 του Ν.3386/05 και ανέρχεται σε 900 Ευρώ. Η διάταξη αυτή πρέπει να διαγραφεί ως μη νόμιμη δεδομένου ότι η Οδηγία δεν προβλέπει την καταβολή παραβόλου, η δε επιβολή της υποχρέωσης καταβολής παραβόλου, μεγάλου μάλιστα ύψοιυς, όπως το προβλεπόμενο στην παραπάνω διάταξη, προκειμένου να ασκηθεί το δικαίωμα που κατοχυρώνεται με την Οδηγία, έρχεται σε αντίθεση με το σκοπό της. Περαιτέρω, μετά την παρέλευση της προθεσμίας που τάχθηκε με την Οδηγία για την ενσωμάτωσή της στο εθνικό Δίκαιο (23-1-2006), η διάταξη της παρ.2 του άρθ.92 του Ν.3386/05, με την οποία προβλέπεται καταβολή παραβόλου 900 Ευρώ κατά την υποβολή της αίτησης για την υπαγωγή στο καθεστώς του επί μακρόν διαμένοντος, δεν μπορεί να εφαρμοστεί διότι έρχεται σε αντίθεση με την Οδηγία.»
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τονίζει ότι είναι υπέρ του συνόλου του ν/σ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ και διατυπώνει επιφύλαξη κατ’ άρθρο, επισημαίνει, όμως, ως αρνητικές τις αλλεπάλληλες υπαναχωρήσεις της Κυβέρνησης από τα αρχικώς σκοπούμενα και ανακοινωθέντα.
Τέλος, θυμίζουμε ότι ο Ν.3386/05 είναι γεμάτος αντισυνταγματικές διατάξεις, ενώ, στο σύνολό του, ψηφίσθηκε κατά παράβαση του άρθ.72 του Συντάγματος, εν τω μέσω θέρους. Η πληγή που αποτελεί για την Ελληνική κοινωνία είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται ν’ απασχολήσει σοβαρά την παρούσα κυβέρνηση. Το να επιχειρείται η αποσπασματική τροποποίησή του, με τρόπο που –παρά τη «θετική» του πρόθεση- εξακολουθεί να παραγνωρίζει και παραβιάζει την ευρωπαϊκή – κοινοτική νομιμότητα, δεν δείχνει να αποτελεί ευοίωνο ξεκίνημα.
Τρίτη 2 Μαρτίου 2010
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Στη Γερμανία, μια οικογένεια ΧΡΟΝΙΩΝ ανέργων με τρία παιδιά παίρνει κοινωνικό βοήθημα-επίδομα 1.579 Ευρώ το μήνα, χαρακτηρίζοντάς το "επίδομα πείνας, το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες των φτωχών πολιτών, ιδίως των μικρών παιδιών " (παρόμοια το χαρακτηρίζουν και οι υπεύθυνοι κοινωνικής πρόνοιας). Ενώ για τον Έλληνα χρόνια άνεργο οικογενειάρχη ένα τέτοιο ποσό είναι "όνειρο θερινής νυκτός" και παρόλο που το κόστος διαβίωσης είναι υψηλότερο στην ελληνική πρωτεύουσα απ' ότι στη γερμανική, πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Γερμανίας χαρακτηρίζει "ανεπαρκή και αντισυνταγματικά τα επιδόματα που λαμβάνουν οι φτωχοί". Τρεις οικογένειες προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο και τελικά δικαιώθηκαν.
"Και ενώ στην Ελλάδα...διστάζουμε να θεωρήσουμε τα κοινωνικά δικαιώματα ως ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ και απαράβατα ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και να μιλήσουμε για συνταγματικά προστατευόμενο "κοινωνικό κεκτημένο", το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο (ακόμη και μεσούσης της κρίσης) δεν διστάζει να θεωρήσει ως αντισυνταγματικά τα ισχύοντα κοινωνικά επιδόματα που δίνει η εκτελεστική εξουσία, ζητώντας να υλοποιηθεί πλήρως η συνταγματική αρχή του κοινωνικού κράτους.
Φαντάζεται κανείς κάτι τέτοιο στην Ελλάδα ?
Θα μιλούσαν όλοι για (δήθεν) επέμβαση της δικαστικής εξουσίας στα χωράφια της εκτελεστικής." (Νάσος Θεοδωρίδης, Διευθυντής και Νομικός Σύμβουλος της ΜΚΟ "Αντιγόνη")
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/02/2010&id=136390
"Και ενώ στην Ελλάδα...διστάζουμε να θεωρήσουμε τα κοινωνικά δικαιώματα ως ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ και απαράβατα ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ και να μιλήσουμε για συνταγματικά προστατευόμενο "κοινωνικό κεκτημένο", το Ανώτατο Γερμανικό Δικαστήριο (ακόμη και μεσούσης της κρίσης) δεν διστάζει να θεωρήσει ως αντισυνταγματικά τα ισχύοντα κοινωνικά επιδόματα που δίνει η εκτελεστική εξουσία, ζητώντας να υλοποιηθεί πλήρως η συνταγματική αρχή του κοινωνικού κράτους.
Φαντάζεται κανείς κάτι τέτοιο στην Ελλάδα ?
Θα μιλούσαν όλοι για (δήθεν) επέμβαση της δικαστικής εξουσίας στα χωράφια της εκτελεστικής." (Νάσος Θεοδωρίδης, Διευθυντής και Νομικός Σύμβουλος της ΜΚΟ "Αντιγόνη")
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=28/02/2010&id=136390
Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010
2η γενιά μεταναστών - Δελτίο Τύπου H.A.HU.R.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα χαιρετίζει τη διάθεση της κυβέρνησης να εκσυγχρονίσει τον ΚΕΙ, όπως αυτή (η διάθεση) εκφράστηκε, κατ’ αρχήν, στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, αλλά και με την πρόταση νομοθετικής πρωτοβουλίας με τίτλο "Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην Ελλάδα».
Το σ/ν δείχνει να έχει, εν συνόλω, δημοκρατικό χαρακτήρα, παρά τη διαπιστούμενη «συρρίκνωση» (σε σχέση με τις προγραμματικές δηλώσεις του κόμματος, που έλαβαν την εμπιστοσύνη της Βουλής) του περιεχομένου των νεοαποδιδόμενων δικαιωμάτων. Επισημαίνουμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφισαν από κοινού το 2004, τον ισχύοντα Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (Ν.3284/04, στο εξής ΚΕΙ), τον οποίον τώρα επιδιώκει να αναθεωρήσει/εκσυγχρονίσει η κυβέρνηση.
Κρίνουμε, όμως, αναγκαίο να επισημάνουμε την προσοχή σε μερικά από τα τρωτά σημεία της προταθείσας ρύθμισης:
• Η έλλειψη πρόβλεψης για προστασία των αιτούντων και των μελών της οικογένειάς τους από την απέλαση
• Η «χαμένη ευκαιρία» να εκλείψει η διάκριση ομογενών και αλλογενών και να αναμορφωθεί ο ΚΕΙ εν συνόλω, όπως είχε πρόσφατα προτείνει η ΕΕΔΑ, με ολοκληρωμένο σχέδιο νέου ΚΕΙ.
• Ενώ πρέπει να επαινεθεί (αλλά και να εξασφαλισθεί στο τελικό κείμενο της νέας ρύθμισης) η προτεινόμενη αναστροφή της πρακτικής του «αναιτιολόγητου και απρόθεσμου» της Διοίκησης, που ισχύει έως σήμερα σε θέματα απόδοσης ιθαγένειας/πολιτογράφησης, ο χρόνος απάντησης παραμένει ακόμα ιδιαίτερα μακρύς, ενώ η έλλειψη δομημένων και περιοριστικά αναφερόμενων προϋποθέσεων, η συνδρομή των οποίων θα θεμελιώνει δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, αφορώντα ακόμα και στην ίδια την αιτιολόγηση των πράξεων, αλλά και στην ασφάλεια Δικαίου.
• Επισημαίνουμε ότι το προτεινόμενο παράβολο για την εξέταση του αιτήματος είναι αδικαιολόγητα υψηλό, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό και με το ότι το ποσό αυτό δεν επιστρέφεται σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης, λειτουργεί αποτρεπτικά (και, σε κάποιες περιπτώσεις, απαγορευτικά) στην κατάθεση της αίτησης, ενώ, επίσης, δε ρυθμίζεται κάτι ανάλογο του «ευεργετήματος πενίας» για όσους αποδεδειγμένα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο υψηλό αυτό κόστος εξέτασης αιτήσεως, πλην όμως έχουν τις «προδιαγραφές» να ενταχθούν στη ρύθμιση, οπότε η ρύθμιση δείχνει να αφορά μόνο τους ευπορότερους εκπροσώπους των εν λόγω ομάδων. Παράλληλα, με το δυσβάσταχτο αυτό ποσό ΔΕΝ επιβαρύνονται κοινοτικοί υπήκοοι και ομογενείς, χωρίς να επιχειρείται κάποια αιτιολόγηση, από την πλευρά των συντακτών του σ/ν, της δυσμενούς αυτής διάκρισης σε βάρος αλλογενών που δεν εντάσσονται στις κατηγορίες «κοινοτικός» και «ομογενής». Η αναγνώριση δυνατότητας κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας συναρτάται, πασιφανώς, με τη βαθιά ενσωμάτωση των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, σε βαθμό που τα ίδια να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως Έλληνες, χωρίς όμως την αντίστοιχη νομική αναγνώριση. Συνεπώς, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η παραπάνω διακριτική μεταχείριση, αφού είναι αδύνατο να τεκμηριωθεί το γιατί ένα παιδί μετανάστη τρίτης χώρας– νυν κοινοτικού υπηκόου, π.χ. Ρουμανίας- υπερτερεί σε βαθμό κοινωνικής ενσωμάτωσης ενός παιδιού μετανάστη τρίτης χώρας, που δεν έχει ενταχθεί στην Ε.Ε. –π.χ. Μολδαβίας.
Θα πρέπει είτε να απαλειφθεί εντελώς το παράβολο, είτε να κυμανθεί στα επίπεδα των 300 Ευρώ, όπως είχε προτείνει η ΕΕΔΑ. Ευεργέτημα πενίας θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί και να οριοθετηθούν οι προϋποθέσεις χορήγησής του.
• Σημαντικότερη είναι η δυσμενής διάκριση σε βάρος των παιδιών «δεύτερης γενιάς μεταναστών» που δεν έχουν την «τύχη» να διαθέτουν συνεπείς ή διαρκώς απασχολούμενους γονείς (ή που δεν έχουν την ατυχία να έχουν χάσει τους γονείς τους) –ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΛΕΙΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ. Δεδομένης της ευκολίας με την οποίαν εκπίπτει ο μετανάστης από την αδιάλειπτη νομιμότητα της παραμονής του, απόρροια της μέχρι σήμερα έλλειψης ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας, είναι ελάχιστα τα παιδιά αυτά, τα οποία θα κατορθώσουν, στην πράξη, να αποκτήσουν από τη γέννηση την Ελληνική ιθαγένεια (αλλά ακόμα και την ιδιότητα του ‘επί μακρόν διαμένοντος’ ή τον οποιονδήποτε τίτλο διαμονής!). Το παραπάνω έλλειμμα αναγνωρίζει το ΠΑΣΟΚ και προγραμματικά, αναφέροντας ότι στις άμεσες προτεραιότητές του θα είναι η «Υιοθέτηση πάγιων διαδικασιών επαναφοράς στη νομιμότητα των μεταναστών που εκπίπτουν από το καθεστώς νομιμότητας για τυπικούς λόγους. Υιοθέτηση ενός πλαισίου που θα διευκολύνει τη διατήρηση του καθεστώτος νόμιμης παραμονής». Ο νομοθέτης, όμως, με την προτεινόμενη ρύθμιση, θέλει να άρει μια κοινωνική αδικία με το να αναγνωρίσει ότι τα παιδιά αυτά ΕΙΝΑΙ εν τοις πράγμασι Έλληνες (de facto), λόγω της πλήρους ενσωμάτωσής στους στην κοινωνία μας. Να μεταφέρει, δηλαδή, και να ρυθμίσει κανονιστικά στο Δίκαιο της χώρας μας -το οποίο είναι και οφείλει να είναι ζων οργανισμός, ο οποίος εκσυγχρονίζεται και διαπλάθεται ανάλογα με τις κοινωνικές εξελίξεις- μια συνθήκη η οποία δεν υπήρχε προηγουμένως (ήμασταν χώρα «εξαγωγής» κι όχι «εισαγωγής» μεταναστών, πόσω μάλλον παιδιών που γεννώνται από μετανάστες γονείς –«τεχνικά», δεν θα έπρεπε καν να αποκαλούνται τα ίδια «μετανάστες», αφού δεν αποφάσισαν ούτε μετακινήθηκαν τα ίδια από έναν τόπο σε άλλον). Με την προϋπόθεση της 5ετούς προηγούμενης αδιάλειπτης νόμιμης διαμονής του γονέα, αλλά και την παράλληλη «διευκρίνιση», στα πλαίσια της διαβούλευσης, ότι: «8. Παιδιά β’ γενιάς που αποκτούν ελληνική ιθαγένεια: Τα παιδιά εκείνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από γονείς ένας εκ των οποίων βρίσκεται εδώ νόμιμα ήδη για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άλλος γονέας μπορεί να είναι και παράνομος, γιατί την ιθαγένεια την αποκτά το παιδί άμεσα από τη γέννηση μεν αλλά μόνον εφόσον προηγηθεί κοινή δήλωση των δύο γονέων στον δήμο μόνιμης κατοικίας τους, πράγμα που προϋποθέτει να είναι και οι δύο νόμιμοι». Πέραν του αδόκιμου της έκφρασης «παράνομος γονέας» και της προστασίας που απολαμβάνει η οικογένεια από το Σύνταγμά μας (δε την προστατεύει με προϋπόθεση, ούτε διακρίνει νόμιμους και παράνομους), δεν διευκρινίζεται το τι συμβαίνει όταν ο ένας γονέας έχει εγκαταλείψει τη συζυγική στέγη ή έχει αποβιώσει. Είναι εξίσου άτυχές το να εξαρτά ο νομοθέτης την σημαντικότερη, θα έλεγε κανείς, έκφανση αναγνώρισης στοιχείου της ταυτότητας κάποιου προσώπου, την ίδια την θεσμική αποτύπωση της αίσθησης του ανήκειν, όπως εκφράζεται αυτή η αναγνώριση με την απόδοση από τη γέννηση ιθαγένειας σε πρόσωπα που βλέπουν το πρώτο φως της ζωής στην Ελληνική επικράτεια, εξακολουθούν να ζουν και ν’ αναθρέφονται σε αυτήν και μετέρχονται της Ελληνικής παιδείας, από ιδιότητες που υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν) σε τρίτα πρόσωπα (γονείς) και που συχνά δεν εξαρτώνται καν από την ευχέρεια των τελευταίων. Αν, δηλαδή, οι μετανάστες γονείς κάποιου δεν κατόρθωσαν να έχουν 200 ένσημα το χρόνο (άραγε είναι πολλοί, πλέον, οι Έλληνες που το καταφέρνουν;), αδιαλείπτως για 5 έτη, ή αν τη στιγμή της «δήλωσης στο δήμο» ένας από τους δυο έχει εκπέσει από τη νομιμότητα παραμονής, τούτο καθιστά το τέκνο τους λιγότερο ενσωματωμένο στην Ελληνική κοινωνία; Λιγότερο άξιο να του αναγνωριστεί θεσμικά ο αδιαμφισβήτητα στενός (και συχνά αδιάλειπτος από την ώρα της γέννησής του) σύνδεσμος με την Ελλάδα; Δεδομένου ότι και η ήδη υφιστάμενη ρύθμιση για τα παιδιά 2ης γενιάς (με το Ν.3731/2008) αξιώνει νομιμότητα διαμονής και των δυο γονέων, προκειμένου ο νέος να μπορέσει ν’ αποκτήσει το καθεστώς διαμονής του επί μακρόν διαμένοντα (και γι’ αυτόν τον λόγο ελάχιστα από αυτά τα παιδιά κατόρθωσαν να τακτοποιήσουν το θέμα της διαμονής τους), μεγάλη μερίδα των νέων αυτών είναι αναγκασμένη να παραμείνει στη «σκιά» (και όχι στον «ίσκιο») της χώρας που θεωρεί ως «πατρίδα» της. Πολλοί από τους εκπροσώπους της κοινωνικής αυτής ομάδας (ίσως και μέσα από τη δύναμη που έχει το χιούμορ να εκτονώνει την απογοήτευση και την υπαρξιακή ένταση) αστειεύτηκαν στις αρχές του 2009 ότι: «Ωραία, τώρα για να φτιάξουμε τα χαρτιά μας το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σκοτώσουμε τους γονείς μας…» Είναι σαφές και εύλογο το αίτημά τους να τους αναγνωριστεί θεσμικά η από τη γέννησή τους στενότατη σχέση τους με την Ελλάδα, ανεξαρτήτως συντρεχουσών ή μη ιδιοτήτων, που δεν αφορούν άμεσα στο πρόσωπό τους. Άλλωστε, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της σημερινής Κυβέρνησης για “Εξορθολογισμό της διαδικασίας χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τις αρχές του κράτους δικαίου.», διακηρυσσόταν η «Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας για όλα τα παιδιά μεταναστών, οι οποίοι διαβιούν έναν ελάχιστο αριθμό ετών στη χώρα μας, και τα οποία γεννιούνται στην Ελλάδα. Καθώς, και, μετά τη συμπλήρωση τριετίας στην ελληνική εκπαίδευση, για όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μαθητές στη χώρα μας.». Δεν διαβάσαμε πουθενά να εξαιρούνται τα παιδιά των προσώπων που δεν κατόρθωσαν να ανανεώσουν αδιαλείπτως τις άδειες διαμονής τους. Ούτε διαβάσαμε περί 6ετούς φοίτησης. Συνεπώς, με το παρόν σχέδιο νόμου το ΠΑΣΟΚ υπαναχωρεί εν μέρει από τις προγραμματικές του δηλώσεις, εφόσον περιορίζει σθεναρά το πεδίο των δυνητικών «δικαιούχων».
• Η έλλειψη προσδιορισμού του περιεχομένου της νέας δυνατότητας (συγκεκριμενοποίηση νομικής έννοιας, όπως και του αν πρόκειται περί δικαιώματος κτήσης ιθαγένειας ή μη).
• Η έλλειψη καθορισμού αρμοδιότητας (ΣτΕ ή Διοικητικό Πρωτοδικείο) σε περίπτωση προσφυγής του αιτούντος σε ακυρωτικό δικαστήριο κατόπιν απόρριψης του αιτήματός του.
ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ιθαγένειας του Συμβουλίου της Ευρώπης παραμένει ζητούμενο ήδη από το 1997, οπόταν η Ελλάδα υπέγραψε –πλην όμως δεν έχει ακόμα κυρώσει- την εν λόγω Σύμβαση, κάτι που δε χρειάζεται διαβούλευση, δεν έχει το πολιτικό κόστος της εξ αρχής νομοθέτησης και θα συνέβαλε αποφασιστικά στην επίλυση αρκετών ζητημάτων που αφορούν το Δίκαιο Ιθαγένειας στην Ελλάδα (αλλά και των προβλημάτων αποκλεισμού μεγάλης μερίδας των παιδιών «2ης γενιάς» μεταναστών από την ιθαγένεια).
Ο Ν.3284/04 (ΚΕΙ) έδινε ιθαγένεια στους ανιθαγενείς, ενώ οι οι ομογενείς από Αλβανία (όχι από ΠΣΕ) μπήκαν σε διαδικασία απόκτησης της Ελληνικής Ιθαγένειας από τα τέλη του 2006 (με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, όμως, πρέπει να επισημάνουμε και να επιμείνουμε για την επίσπευση).
Η πρόταση της ΕΕΔΑ για νέο ΚΕΙ δεν μας βγάζει από το Δίκαιο του Αίματος, ωστόσο ανοίγει μια σοβαρή συζήτηση με προσανατολισμό προς το Δίκαιο του Εδάφους, και θα ήταν σκόπιμο να υιοθετηθεί στο σύνολό της (πλην της αναφερόμενης και εκεί παραμέτρου «5ετία γονέα»).
Σε ότι αφορά αιτούντες Άσυλο και Πρόσφυγες, θεωρούμε πολύ σημαντικό να ληφθούν υπόψη του νομοθέτη οι δημοσιευμένες θέσεις – παρατηρήσεις του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες.
Τέλος, ελπίζουμε έστω αυτοί οι λίγοι, που θα πάρουν τελικά την Ελληνική υπηκοότητα, να αντιμετωπιστούν και στην πράξη ως Έλληνες, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα όπως η Γαλλική «εξέγερση των προαστίων» και ό,τι μια τέτοια εξέλιξη εκφράζει και συνεπάγεται, ώστε να έχουμε (και όχι μόνο να θέλουμε) ένα κράτος το οποίο θέτει την ανεμπόδιστη άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων και σεξουαλικού προσανατολισμού, ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής του.
Το σ/ν δείχνει να έχει, εν συνόλω, δημοκρατικό χαρακτήρα, παρά τη διαπιστούμενη «συρρίκνωση» (σε σχέση με τις προγραμματικές δηλώσεις του κόμματος, που έλαβαν την εμπιστοσύνη της Βουλής) του περιεχομένου των νεοαποδιδόμενων δικαιωμάτων. Επισημαίνουμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ψήφισαν από κοινού το 2004, τον ισχύοντα Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας (Ν.3284/04, στο εξής ΚΕΙ), τον οποίον τώρα επιδιώκει να αναθεωρήσει/εκσυγχρονίσει η κυβέρνηση.
Κρίνουμε, όμως, αναγκαίο να επισημάνουμε την προσοχή σε μερικά από τα τρωτά σημεία της προταθείσας ρύθμισης:
• Η έλλειψη πρόβλεψης για προστασία των αιτούντων και των μελών της οικογένειάς τους από την απέλαση
• Η «χαμένη ευκαιρία» να εκλείψει η διάκριση ομογενών και αλλογενών και να αναμορφωθεί ο ΚΕΙ εν συνόλω, όπως είχε πρόσφατα προτείνει η ΕΕΔΑ, με ολοκληρωμένο σχέδιο νέου ΚΕΙ.
• Ενώ πρέπει να επαινεθεί (αλλά και να εξασφαλισθεί στο τελικό κείμενο της νέας ρύθμισης) η προτεινόμενη αναστροφή της πρακτικής του «αναιτιολόγητου και απρόθεσμου» της Διοίκησης, που ισχύει έως σήμερα σε θέματα απόδοσης ιθαγένειας/πολιτογράφησης, ο χρόνος απάντησης παραμένει ακόμα ιδιαίτερα μακρύς, ενώ η έλλειψη δομημένων και περιοριστικά αναφερόμενων προϋποθέσεων, η συνδρομή των οποίων θα θεμελιώνει δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια, μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά προβλήματα, αφορώντα ακόμα και στην ίδια την αιτιολόγηση των πράξεων, αλλά και στην ασφάλεια Δικαίου.
• Επισημαίνουμε ότι το προτεινόμενο παράβολο για την εξέταση του αιτήματος είναι αδικαιολόγητα υψηλό, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό και με το ότι το ποσό αυτό δεν επιστρέφεται σε περίπτωση απόρριψης της αίτησης, λειτουργεί αποτρεπτικά (και, σε κάποιες περιπτώσεις, απαγορευτικά) στην κατάθεση της αίτησης, ενώ, επίσης, δε ρυθμίζεται κάτι ανάλογο του «ευεργετήματος πενίας» για όσους αποδεδειγμένα δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στο υψηλό αυτό κόστος εξέτασης αιτήσεως, πλην όμως έχουν τις «προδιαγραφές» να ενταχθούν στη ρύθμιση, οπότε η ρύθμιση δείχνει να αφορά μόνο τους ευπορότερους εκπροσώπους των εν λόγω ομάδων. Παράλληλα, με το δυσβάσταχτο αυτό ποσό ΔΕΝ επιβαρύνονται κοινοτικοί υπήκοοι και ομογενείς, χωρίς να επιχειρείται κάποια αιτιολόγηση, από την πλευρά των συντακτών του σ/ν, της δυσμενούς αυτής διάκρισης σε βάρος αλλογενών που δεν εντάσσονται στις κατηγορίες «κοινοτικός» και «ομογενής». Η αναγνώριση δυνατότητας κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας συναρτάται, πασιφανώς, με τη βαθιά ενσωμάτωση των παιδιών των μεταναστών στην ελληνική κοινωνία, σε βαθμό που τα ίδια να αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους ως Έλληνες, χωρίς όμως την αντίστοιχη νομική αναγνώριση. Συνεπώς, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η παραπάνω διακριτική μεταχείριση, αφού είναι αδύνατο να τεκμηριωθεί το γιατί ένα παιδί μετανάστη τρίτης χώρας– νυν κοινοτικού υπηκόου, π.χ. Ρουμανίας- υπερτερεί σε βαθμό κοινωνικής ενσωμάτωσης ενός παιδιού μετανάστη τρίτης χώρας, που δεν έχει ενταχθεί στην Ε.Ε. –π.χ. Μολδαβίας.
Θα πρέπει είτε να απαλειφθεί εντελώς το παράβολο, είτε να κυμανθεί στα επίπεδα των 300 Ευρώ, όπως είχε προτείνει η ΕΕΔΑ. Ευεργέτημα πενίας θα πρέπει επίσης να προβλεφθεί και να οριοθετηθούν οι προϋποθέσεις χορήγησής του.
• Σημαντικότερη είναι η δυσμενής διάκριση σε βάρος των παιδιών «δεύτερης γενιάς μεταναστών» που δεν έχουν την «τύχη» να διαθέτουν συνεπείς ή διαρκώς απασχολούμενους γονείς (ή που δεν έχουν την ατυχία να έχουν χάσει τους γονείς τους) –ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΟΛΕΙΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΒΑΘΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ. Δεδομένης της ευκολίας με την οποίαν εκπίπτει ο μετανάστης από την αδιάλειπτη νομιμότητα της παραμονής του, απόρροια της μέχρι σήμερα έλλειψης ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας, είναι ελάχιστα τα παιδιά αυτά, τα οποία θα κατορθώσουν, στην πράξη, να αποκτήσουν από τη γέννηση την Ελληνική ιθαγένεια (αλλά ακόμα και την ιδιότητα του ‘επί μακρόν διαμένοντος’ ή τον οποιονδήποτε τίτλο διαμονής!). Το παραπάνω έλλειμμα αναγνωρίζει το ΠΑΣΟΚ και προγραμματικά, αναφέροντας ότι στις άμεσες προτεραιότητές του θα είναι η «Υιοθέτηση πάγιων διαδικασιών επαναφοράς στη νομιμότητα των μεταναστών που εκπίπτουν από το καθεστώς νομιμότητας για τυπικούς λόγους. Υιοθέτηση ενός πλαισίου που θα διευκολύνει τη διατήρηση του καθεστώτος νόμιμης παραμονής». Ο νομοθέτης, όμως, με την προτεινόμενη ρύθμιση, θέλει να άρει μια κοινωνική αδικία με το να αναγνωρίσει ότι τα παιδιά αυτά ΕΙΝΑΙ εν τοις πράγμασι Έλληνες (de facto), λόγω της πλήρους ενσωμάτωσής στους στην κοινωνία μας. Να μεταφέρει, δηλαδή, και να ρυθμίσει κανονιστικά στο Δίκαιο της χώρας μας -το οποίο είναι και οφείλει να είναι ζων οργανισμός, ο οποίος εκσυγχρονίζεται και διαπλάθεται ανάλογα με τις κοινωνικές εξελίξεις- μια συνθήκη η οποία δεν υπήρχε προηγουμένως (ήμασταν χώρα «εξαγωγής» κι όχι «εισαγωγής» μεταναστών, πόσω μάλλον παιδιών που γεννώνται από μετανάστες γονείς –«τεχνικά», δεν θα έπρεπε καν να αποκαλούνται τα ίδια «μετανάστες», αφού δεν αποφάσισαν ούτε μετακινήθηκαν τα ίδια από έναν τόπο σε άλλον). Με την προϋπόθεση της 5ετούς προηγούμενης αδιάλειπτης νόμιμης διαμονής του γονέα, αλλά και την παράλληλη «διευκρίνιση», στα πλαίσια της διαβούλευσης, ότι: «8. Παιδιά β’ γενιάς που αποκτούν ελληνική ιθαγένεια: Τα παιδιά εκείνα που γεννήθηκαν στην Ελλάδα από γονείς ένας εκ των οποίων βρίσκεται εδώ νόμιμα ήδη για πέντε τουλάχιστον χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άλλος γονέας μπορεί να είναι και παράνομος, γιατί την ιθαγένεια την αποκτά το παιδί άμεσα από τη γέννηση μεν αλλά μόνον εφόσον προηγηθεί κοινή δήλωση των δύο γονέων στον δήμο μόνιμης κατοικίας τους, πράγμα που προϋποθέτει να είναι και οι δύο νόμιμοι». Πέραν του αδόκιμου της έκφρασης «παράνομος γονέας» και της προστασίας που απολαμβάνει η οικογένεια από το Σύνταγμά μας (δε την προστατεύει με προϋπόθεση, ούτε διακρίνει νόμιμους και παράνομους), δεν διευκρινίζεται το τι συμβαίνει όταν ο ένας γονέας έχει εγκαταλείψει τη συζυγική στέγη ή έχει αποβιώσει. Είναι εξίσου άτυχές το να εξαρτά ο νομοθέτης την σημαντικότερη, θα έλεγε κανείς, έκφανση αναγνώρισης στοιχείου της ταυτότητας κάποιου προσώπου, την ίδια την θεσμική αποτύπωση της αίσθησης του ανήκειν, όπως εκφράζεται αυτή η αναγνώριση με την απόδοση από τη γέννηση ιθαγένειας σε πρόσωπα που βλέπουν το πρώτο φως της ζωής στην Ελληνική επικράτεια, εξακολουθούν να ζουν και ν’ αναθρέφονται σε αυτήν και μετέρχονται της Ελληνικής παιδείας, από ιδιότητες που υπάρχουν (ή δεν υπάρχουν) σε τρίτα πρόσωπα (γονείς) και που συχνά δεν εξαρτώνται καν από την ευχέρεια των τελευταίων. Αν, δηλαδή, οι μετανάστες γονείς κάποιου δεν κατόρθωσαν να έχουν 200 ένσημα το χρόνο (άραγε είναι πολλοί, πλέον, οι Έλληνες που το καταφέρνουν;), αδιαλείπτως για 5 έτη, ή αν τη στιγμή της «δήλωσης στο δήμο» ένας από τους δυο έχει εκπέσει από τη νομιμότητα παραμονής, τούτο καθιστά το τέκνο τους λιγότερο ενσωματωμένο στην Ελληνική κοινωνία; Λιγότερο άξιο να του αναγνωριστεί θεσμικά ο αδιαμφισβήτητα στενός (και συχνά αδιάλειπτος από την ώρα της γέννησής του) σύνδεσμος με την Ελλάδα; Δεδομένου ότι και η ήδη υφιστάμενη ρύθμιση για τα παιδιά 2ης γενιάς (με το Ν.3731/2008) αξιώνει νομιμότητα διαμονής και των δυο γονέων, προκειμένου ο νέος να μπορέσει ν’ αποκτήσει το καθεστώς διαμονής του επί μακρόν διαμένοντα (και γι’ αυτόν τον λόγο ελάχιστα από αυτά τα παιδιά κατόρθωσαν να τακτοποιήσουν το θέμα της διαμονής τους), μεγάλη μερίδα των νέων αυτών είναι αναγκασμένη να παραμείνει στη «σκιά» (και όχι στον «ίσκιο») της χώρας που θεωρεί ως «πατρίδα» της. Πολλοί από τους εκπροσώπους της κοινωνικής αυτής ομάδας (ίσως και μέσα από τη δύναμη που έχει το χιούμορ να εκτονώνει την απογοήτευση και την υπαρξιακή ένταση) αστειεύτηκαν στις αρχές του 2009 ότι: «Ωραία, τώρα για να φτιάξουμε τα χαρτιά μας το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να σκοτώσουμε τους γονείς μας…» Είναι σαφές και εύλογο το αίτημά τους να τους αναγνωριστεί θεσμικά η από τη γέννησή τους στενότατη σχέση τους με την Ελλάδα, ανεξαρτήτως συντρεχουσών ή μη ιδιοτήτων, που δεν αφορούν άμεσα στο πρόσωπό τους. Άλλωστε, σύμφωνα με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της σημερινής Κυβέρνησης για “Εξορθολογισμό της διαδικασίας χορήγησης της ελληνικής ιθαγένειας σύμφωνα με τις αρχές του κράτους δικαίου.», διακηρυσσόταν η «Κτήση της ελληνικής ιθαγένειας για όλα τα παιδιά μεταναστών, οι οποίοι διαβιούν έναν ελάχιστο αριθμό ετών στη χώρα μας, και τα οποία γεννιούνται στην Ελλάδα. Καθώς, και, μετά τη συμπλήρωση τριετίας στην ελληνική εκπαίδευση, για όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μαθητές στη χώρα μας.». Δεν διαβάσαμε πουθενά να εξαιρούνται τα παιδιά των προσώπων που δεν κατόρθωσαν να ανανεώσουν αδιαλείπτως τις άδειες διαμονής τους. Ούτε διαβάσαμε περί 6ετούς φοίτησης. Συνεπώς, με το παρόν σχέδιο νόμου το ΠΑΣΟΚ υπαναχωρεί εν μέρει από τις προγραμματικές του δηλώσεις, εφόσον περιορίζει σθεναρά το πεδίο των δυνητικών «δικαιούχων».
• Η έλλειψη προσδιορισμού του περιεχομένου της νέας δυνατότητας (συγκεκριμενοποίηση νομικής έννοιας, όπως και του αν πρόκειται περί δικαιώματος κτήσης ιθαγένειας ή μη).
• Η έλλειψη καθορισμού αρμοδιότητας (ΣτΕ ή Διοικητικό Πρωτοδικείο) σε περίπτωση προσφυγής του αιτούντος σε ακυρωτικό δικαστήριο κατόπιν απόρριψης του αιτήματός του.
ΑΛΛΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι η κύρωση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ιθαγένειας του Συμβουλίου της Ευρώπης παραμένει ζητούμενο ήδη από το 1997, οπόταν η Ελλάδα υπέγραψε –πλην όμως δεν έχει ακόμα κυρώσει- την εν λόγω Σύμβαση, κάτι που δε χρειάζεται διαβούλευση, δεν έχει το πολιτικό κόστος της εξ αρχής νομοθέτησης και θα συνέβαλε αποφασιστικά στην επίλυση αρκετών ζητημάτων που αφορούν το Δίκαιο Ιθαγένειας στην Ελλάδα (αλλά και των προβλημάτων αποκλεισμού μεγάλης μερίδας των παιδιών «2ης γενιάς» μεταναστών από την ιθαγένεια).
Ο Ν.3284/04 (ΚΕΙ) έδινε ιθαγένεια στους ανιθαγενείς, ενώ οι οι ομογενείς από Αλβανία (όχι από ΠΣΕ) μπήκαν σε διαδικασία απόκτησης της Ελληνικής Ιθαγένειας από τα τέλη του 2006 (με ιδιαίτερα αργούς ρυθμούς, όμως, πρέπει να επισημάνουμε και να επιμείνουμε για την επίσπευση).
Η πρόταση της ΕΕΔΑ για νέο ΚΕΙ δεν μας βγάζει από το Δίκαιο του Αίματος, ωστόσο ανοίγει μια σοβαρή συζήτηση με προσανατολισμό προς το Δίκαιο του Εδάφους, και θα ήταν σκόπιμο να υιοθετηθεί στο σύνολό της (πλην της αναφερόμενης και εκεί παραμέτρου «5ετία γονέα»).
Σε ότι αφορά αιτούντες Άσυλο και Πρόσφυγες, θεωρούμε πολύ σημαντικό να ληφθούν υπόψη του νομοθέτη οι δημοσιευμένες θέσεις – παρατηρήσεις του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες.
Τέλος, ελπίζουμε έστω αυτοί οι λίγοι, που θα πάρουν τελικά την Ελληνική υπηκοότητα, να αντιμετωπιστούν και στην πράξη ως Έλληνες, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα όπως η Γαλλική «εξέγερση των προαστίων» και ό,τι μια τέτοια εξέλιξη εκφράζει και συνεπάγεται, ώστε να έχουμε (και όχι μόνο να θέλουμε) ένα κράτος το οποίο θέτει την ανεμπόδιστη άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως εθνικής προέλευσης, θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων και σεξουαλικού προσανατολισμού, ως θεμέλιο λίθο της πολιτικής του.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)