Παρατηρήσεις επί του Report της Ελλάδας στο CERD

The challenge of illegal migration

• Greek authorities recognize that the conditions of reception or detention of those foreign nationals who enter irregularly our country should fully respect human rights and human dignity.

(Ας ελπίσουμε να μεταλαμπαδευτεί αυτή η "αναγνώριση" στη συνείδηση φορέων και προσώπων που συναλάσσονται με τις ευάλωτες αυτές ομάδες, ότι, δηλαδή, παρόλο που έχουμε ιδιαίτερα αυξημένη ροή άτυπων μεταναστών και προσφύγων, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υποχρεούμαστε να σεβαστούμε τα δικαιώματά τους και την αξιοπρέπειά τους ως ανθρώπων)

• The new hosting centers for irregular migrants, which are currently planned, will comply with modern human rights standards.

(εννοούν τα εγκαταλειμμένα στρατόπεδα, στα οποία φιλόξενοι αστυνομικοί θα υποδέχονται και θα φροντίζουν τους πρόσφυγες)

• The rights of asylum-seekers will continue (ΩΧ!) to be safeguarded, as well as the observance of the principle of non-refoulement.

(στο σημείο αυτό η "ειλικρίνεια" του ελληνικού ρεπόρτ εκπλήσσει, αφού η διαφύλαξη των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλο, αλλά και η επιφυλακή των ελληνικών αρχών για την τήρηση της αρχής της μη - επαναπροώθησης, είναι δεδομένα στην ελληνική πραγματικότητα... Άραγε εδώ η ελληνική αντιπροσωπεία δεσμεύεται ότι η χώρα μας θα εξακολουθήσει να "σέβεται" (αναγκαστικές εξώσεις, πτήσεις τσάρτερ που επαναπροωθούν πρόσφυγες στις χώρες καταγωγής, μακρόχρονη κράτηση μέχρι την απέλαση, δίκες χωρίς μεταφραστή, αστυνομική βία, καταστρατήγηση σχεδόν κάθε δικαιώματος των "υποψηφίων" προσφύγων, 0,4% ποσοστά αποδοχής αιτημάτων ασύλου κλπ κλπ κλπ) με τον ίδιο τρόπο τα δικαιώματά τους;

• The goal of the new asylum procedure established through the 2009 legislation is to decentralize the system in order to make it more efficient and fair, with full judicial protection. Moreover, the new system is expected to clear the present backlog created by the big number of pending asylum cases and to accelerate the procedure for the consideration of asylum requests. We are aware of the concerns expressed in this respect and we continue to count on constructive cooperation and engagement.

Εδώ εννοεί το -προσβλητικό για το νομικό μας πολιτισμό- π.δ.81/09, το οποίο η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα έχει καυτηριάσει. Ξέρετε, αυτό που ανάγκασε την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ να αποχωρήσει από τις διαδικασίες εξέτασης ασύλου στην Ελλάδα, αυτό που επιδιώκει, κατά τα λεγόμενα της ελληνικής αντιπροσωπείας, να "κάνει το σύστημα πιο αποτελεσματικό και δίκαιο, με πλήρη δικαστική προστασία", στερώντας στους πρόσφυγες το δεύτερο βαθμό κρίσης και αναθέτοντας την εξέταση των αιτημάτων ασύλου τους αποκλειστικά στην αμερόληπτη και με εγγυήσεις προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας αστυνομική αρχή... Αυτό! Αναρωτιόμαστε αν αντιλήφθηκε η επιτροπή τη διεθνή κατακραυγή που προκάλεσε το συγκεκριμένο νομοθέτημα -όνειδος για τη νομική πραγματικότητα της χώρας μας, αλλά και τις βαρύτατες συνέπειες που αναμένεται να έχει για τους -ήδη πανταχόθεν βεβαρημένους- πρόσφυγες.

The Hellenic Action for Human Rights

Αντιπαραβολή της ιστορίας δυο τριάχρονων κοριτσιών από το Αφγανιστάν, όταν οι γονείς τους αποφάσισαν να φύγουν από την Ελλάδα με πλαστά έγγραφα.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=5230847

Το παραπάνω άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο ΕΘΝΟΣ της 10ης Αυγούστου, μιλά για τη μικρή Αφγανή, την τρίχρονη Ζόχρα που βρήκε θαλπωρή στην αγκαλιά των λιμενικών της Πάτρας, όταν καταλήφθηκε επ' αυτοφώρω με την οικογένειά της να επιχειρούν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα με πλαστά έγγραφα. Ευτυχώς, στην περίπτωση αυτήν έτυχε ν' ασχοληθούν συλλογικότητες, όπως "το χαμόγελο του παιδιού", κι έτυχαν οι άνθρωποι μιας ανθρώπινης αντιμετώπισης... Δηλαδή, "έφαγαν" μόνο 30 μέρες φυλακής στο Δικαστήριο που ακολούθησε, η ποινή τους ανεστάλη και ΔΕΝ διατάχθηκε, απ' ότι φαίνεται, απέλασή τους, οπότε αφέθηκαν ελεύθεροι. Αυτό όμως αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα....

Θέλω κι εγώ να πω μιαν ιστορία...

Μακάρι να 'ταν η εξαίρεση, είναι όμως, δυστυχώς, συνηθισμένη...

Η "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" παρέχει, δια της γράφουσας, τις μέρες αυτές, νομική βοήθεια (με υποβολή "αντιρρήσεων" κατ' άρθ. 565 Κ.Π.Δ. ενώπιον των Τριμελών Πλημμελειοδικείων Θηβών και Πειραιά) σε μιαν άλλην οικογένεια Αφγανών, επίσης μ' ένα κοριτσάκι τρεισήμισυ ετών, τη Ροζίτα, οι οποίοι επίσης προσπάθησαν να εξέλθουν των συνόρων της χώρας με τον ίδιον ακριβώς τρόπο, δηλαδή αγοράζοντας με τις τελευταίες οικονομίες τους "έγγραφα" πλαστά, για να περάσουν βαθύτερα στην Ευρώπη, όπου έχουν ορμηνευτεί πως θα 'χουν μια καλύτερη τύχη. Μόνο που η μοίρα δεν τους επιφύλαξε την ίδια αντιμετώπιση...

Οδηγήθηκαν στο αυτόφωρο, "έφαγαν" 6 μήνες φυλάκιση, η ποινή τους ανεστάλη και διατάχθηκε η απέλασή τους. Όλοι τους, επί 9 και πλέον μήνες τώρα, βρίσκονται στη φυλακή, επειδή δεν έχει καταστεί ακόμα εφικτή (κι ούτε διαφαίνεται στον ορίζοντα) η απέλασή τους!
Αμέσως μετά τη δίκη, οδηγήθηκαν στο ΤΣΦ (Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης) Παλαιοκάστρου, όπου και κρατήθηκαν, μαζί με την -τριάχρονη, τότε- κόρη τους Rozita, έως τις 27 Μαρτίου 2009, οπόταν έλαβε χώρα μεταγωγή τους προς το Τμήμα Μεταγωγών Θες/νίκης, κι αμέσως μετά, στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού. Εκεί, η οικογένειά τους, η οποία βρισκόταν σε κράτηση ήδη τέσσερις, σχεδόν, μήνες τότε, χωρίστηκε. Στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού παρέμεινε ο πατέρας του παιδιού, μαζί με τον αδελφό της γυναίκας του, ενώ μάνα και κόρη, βρισκόμενες σε ισχυρό σοκ, μετά από πρόσκαιρο αναγκαστικό αποχωρισμό του μωρού από τη μητέρα του (!!!) και καθώς κανείς δεν τους είχε ενημερώσει ούτε γιατί μετακινούνται, ούτε που πηγαίνουν, ούτε γιατί τις χωρίζουν, ούτε για το τι θα τους συμβεί, μετήχθησαν, για 3η φορά μέσα σε 24 ώρες, αυτήν τη φορά προς το Κατάστημα Κράτησης Ελαιώνα Θηβών, όπου έκτοτε κρατούνται.
Ας σημειωθεί, εδώ, ότι από πολύ νωρίς όλοι τους προσπάθησαν να υποβάλουν αίτημα χορήγησης, σ’ αυτούς, πολιτικού Ασύλου, τούτο όμως στάθηκε αδύνατο, καθώς δεν ήταν σε θέση, λόγω άγνοιας της γλώσσας, να υποβάλλουν ορθά το εν λόγω Αίτημα, ούτε και βοηθήθηκαν ανάλογα, όπως υπήρχε υποχρέωση και από την Ελληνική νομοθεσία, από Οδηγίες της Ε.Ε. και από Διεθνείς συμβάσεις, τις οποίες έχει κυρώσει η Ελλάδα, καθιστώντας τις Δίκαιο του Κράτους και μάλιστα υπερνομοθετικής ισχύος. Έτσι, δεν προκύπτει από πουθενά ότι έχουν υποβάλλει το σχετικό Αίτημα και συνεχίζεται η διαδικασία για την απέλασή τους, η οποία διατάχθηκε δικαστικά. Τούτο, δε, παρά την έγγραφη, προ καιρού, σχετική με την περίπτωσή τους ενημέρωση-αναφορά, από την «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», τόσο της απρόσωπης και ενιαίας Εισαγγελικής Αρχής, όσο και της Διεύθυνσης του Καταστήματος Κράτησης Ελαιώνος Θηβών.

• Λίγα "νομικά" λόγια για την απαράδεκτη αυτήν κατάσταση, της μακρόχρονης κράτησης του αλλοδαπού έως ότου καταστεί "δυνατή" η (δικαστικώς διαταχθείσα) απέλασή του:

Το ΕΔΔΑ, με την απόφασή του της 27/7/2006 (υπόθεση Kaja κατά Ελλάδος), για ακόμα μια φορά, διέγνωσε σε βάρος της Ελλάδας παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ, με αφορμή τις συνθήκες κράτησης προς απέλαση αλλοδαπού σε αστυνομικά κρατητήρια. Ο προσφεύγων, αν και είχε απολυθεί υπό όρο, εξακολουθούσε να κρατείται, επί 8 μήνες, γιατί η άμεση απέλασή του ήταν αδύνατη. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η κράτηση του αλλοδαπού σε αστυνομικό κρατητήριο και σε συνθήκες απάνθρωπες και εξευτελιστικές συνιστά παραβίαση του ά. 3 της ΕΣΔΑ. Ο ΣτΠ είχε επισημάνει επ’ αυτής της υπόθεσης ότι η κράτηση χωρούσε κατά παράβαση ποινικών διατάξεων, όπως αυτή του ά. 326 Π.Κ. περί κατακράτησης παρά το Σύνταγμα.

Η καταδικαστική αυτή απόφαση της Ελλάδας καταδεικνύει, μεταξύ άλλων, την αδυναμία της Διοίκησης να επιλύσει σε πλαίσια νομιμότητας το ζήτημα της ανέφικτης άμεσης απέλασης, αλλά και την παραβίαση των δικαιωμάτων των αλλοδαπών που υφίστανται την αμφιβόλου νομιμότητας κράτηση, σε συνθήκες συχνά απάνθρωπες και εξευτελιστικές.

Ο βραχύχρονος χαρακτήρας της κράτησης προς απέλαση είναι επιβεβλημένος ενόψει και της συνταγματικής κατοχύρωσης της προσωπικής ελευθερίας (: άρθρο 5 παρ.3 του Συντάγματος) και των θεσμικών της εγγυήσεων (: άρθρα 6 και 7 του Συντάγματος).

Ο Συνήγορος του Πολίτη, με το υπ’ αριθμ. 13821 πόρισμά του, έκρινε ότι η απέλαση πρέπει να εκτελείται άμεσα, ενώ η κράτηση για υλοποίηση αυτής πρέπει να είναι βραχεία. Σημειωτέον, δε, ότι η ως άνω ανεξάρτητη Αρχή επισημαίνει την αντισυνταγματικότητα της διάταξης του άρθρου 74 παρ.4 του Π.Κ. Συγκεκριμένα, η εν λόγω διάταξη προσκρούει στην αρχή της αναγκαίας αναλογίας μεταξύ στέρησης της ελευθερίας και απέλασης και προτείνεται, μεταξύ άλλων, η θέσπιση ανώτατου ορίου κράτησης των υπό δικαστική απέλαση κρατουμένων.
Η αδυναμία απέλασής τους πιστοποιείται, πεντακάθαρα, κι από το γεγονός ότι ΕΠΙ 9 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΜΗΝΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ Η ΑΠΕΛΑΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, εκείνοι όμως εξακολουθούν να ζούνε μέσα στη φυλακή και είναι άγνωστο το πότε (και το αν) θα καταστεί κάποτε αυτή ευχερής, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συμβιβάζεται με το Δίκαιο και την Ανθρωπιά και δεν μπορεί σ’ ένα σύγχρονο Κράτος Δικαίου να έχει οποιανδήποτε νομική και ηθική βάση.
ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ και ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΗ η επ’ αόριστο κράτηση των υπό απέλαση (διοικητική ή δικαστική) αλλοδαπών, υπάρχει, δε, δεσμευτική για τη χώρα μας απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), σύμφωνα με την οποίαν η κράτηση αυτού του είδους δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις επτά ημέρες (υπόθεση Σάαντι κατά Μ. Βρετανίας)!
Σε περίπτωση, δε, που κρατείται ανήλικος (πόσω μάλλον ΜΩΡΟ), θα έπρεπε να ακολουθηθεί εντελώς ιδιαίτερη διαδικασία, η οποία να ανταποκρίνεται στις διεθνείς (και υπερνομοθετικού κύρους, μέσω του άρθρου 28 του Ελληνικού Συντάγματος) δεσμεύσεις της χώρας μας.
Οι Ελληνικές Αρχές δεσμεύονται να ενημερώνουν τους πιθανούς πρόσφυγες (όπως κατ’ εξοχήν οι προερχόμενοι από το Αφγανιστάν, σύμφωνα με τις δημοσιευμένες εκτιμήσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, της Διεθνούς Αμνηστίας και τα στατιστικά στοιχεία ποσοστών αποδοχής αιτημάτων ασύλου των Ευρωπαϊκών Χωρών) και να παράσχει στους αιτούντες πολιτικό Άσυλο την υπηρεσία τουλάχιστον του μεταφραστή, προκειμένου να μπορέσουν πράγματι να ασκήσουν τα δικαιώματά τους, πράγμα που δεν συνέβη στην συγκεκριμένη περίπτωση, όλους αυτούς τους μήνες της κράτησής τους.
Η «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα», εκτός από την παροχή στην οικογένεια αυτή νομικής υποστήριξης, θα μεσολαβήσει ώστε να λάβουν δωρεάν υποστηρικτικές ιατρικές και ψυχοκοινωνικές υπηρεσίες, προκειμένου να συνέλθουν από την περιπέτειά τους αυτήν και τις «πλούσιες» συνέπειες της πολύμηνης κράτησης ολόκληρης της οικογένειάς τους.
Σε αδιαμφισβήτητη γνώση της Ελληνικής Διοίκησης είναι, άλλωστε, εδώ και μήνες, η επιθυμία τους (αλλά και ανάγκη τους) να ζητήσουν πολιτικό Άσυλο και να αναγνωριστούν ως Πρόσφυγες σε ασφαλή και ευνομούμενη χώρα (κάτι το οποίο, δυνητικά, είναι για τους ανθρώπους αυτούς η Ελλάδα).
Η δρομολογημένη απέλασή τους σημαίνει, με μαθηματική ακρίβεια, ότι θα κινδυνεύσει άμεσα η ίδια η ζωή τους, στην καλύτερη δε των περιπτώσεων, όλοι τους θα συλληφθούν και ξανά θα φυλακιστούν, η δε Ελλάδα καθίσταται υπεύθυνη, από το Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, για την πορεία που έχει δρομολογήσει, υιοθετώντας πρακτικές, οι οποίες παραβιάζουν κατάφωρα σημαντικότατες κανονιστικές ρυθμίσεις, όπως το δικαίωμα στο Πολιτικό Άσυλο (ά.14 Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), τη Διεθνή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού, το Ελληνικό Σύνταγμα και το Νόμο, πόσο μάλλον όταν αυτά αφορούν και στα θεμελιώδη δικαιώματα μωρών παιδιών.
Ήδη, αυτού του είδους η «στάση» της Ελληνικής Διοίκησης έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα και ΕΚΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΘΝΙΚΑ, ΚΟΙΝΟΤΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΩΣ, παρουσιάζοντας ένα πρόσωπο ανθρωπιστικά ανάλγητο, δημοκρατικά υποβαθμισμένο και σε κάθε περίπτωση αναντίστοιχο με την ιστορία μας, την ευαισθησία μας και την ποιότητά μας, ως λαού!

Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ

Διαβάστε στο www.diamet.gr της 6ης Αυγούστου 2009 το πολύ διεισδυτικό και "to the point" άρθρο του Γιάννη Τσιμπουκίδη, Δίκηγόρου Αθηνών, ειδικευμένου σε ζητήματα αλλοδαπών, για τις παράπλευρες διαστάσεις της μετανάστευσης στη χώρα μας.

http://www.diamet.gr/el/readText.asp?textID=7387

Το νέο φαινόμενο "Please, get me back to Afghanistan!"

Η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει τις αναγκαστικές εξώσεις, υλοποιώντας κυβερνητική γραμμή που προφανώς επιτάσσει "να μη μείνει κανένας αλλοδαπός εδώ, με κάθε κόστος". Η διεθνής κατακραυγή των πρακτικών αυτών, οι οποίες κατάφωρα παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητα, αφήνουν αδιάφορη την κυβέρνηση; Ή το όλο "παιχνίδι" εξαντλείται στο να γυρίσουν πίσω οι ψήφοι που μετακινήθηκαν στο ΛΑΟΣ;

Μετά τον καταυλισμό στην Πάτρα, το Εφετείο, τις δυο πολυκατοικίες στο κέντρο, εκκενώνει εγκαταλειμένο ξενοδοχείο στην οδό Δεληγιώργη, το οποίο χρησιμοποιούνταν ως κατάλυμα προσφύγων και, ίσως, ναρκομανών. Παράλληλα, σε κάθε μια από αυτές τις απαράδεκτες, νομικά και ηθικά, εξώσεις, βρίσκεται ΕΝΑΣ με απαγορευμένη ουσία στην κατοχή του.

Αντί η κυβέρνηση ν' ασχολείται, όπως υποχρεούται, με την πάταξη της πραγματικής εγκληματικότητας και την υλοποίηση αξιοπρεπών χώρων στέγασης και παροχής των αναγκαίων για τις "λαθραίες ψυχές" που ο πόλεμος, η άκρα ανέχεια και η βία 'φύσηξε' προς βορράν, ασχολείται με την άτυπη ανακύρηξη του κέντρου της Αθήνας σε "υγειονομική ζώνη", κάτι που, ίσως, θεωρεί ότι δικαιολογεί τις πραγματοποιηθείσες αναγκαστικές εξώσεις, με τρόπο που παραβιάζει βάναυσα τις διεθνείς μας υποχρεώσεις από κυρωθείσες Συμβάσεις και το minimum ανθρωπιάς, ενώ παράλληλα προσβάλλει το νομικό μας πολιτισμό και πληγώνει τη διεθνή μας εικόνα, με άγνωστες προς το παρόν, πλην επικίνδυνες για τη χώρα μας συνέπειες.

Ένα από τα εντυπωσιακότερα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής, είναι ότι ακόμα και αιτούντες άσυλο προερχόμενοι από χώρες ύψιστου κινδύνου, όπως το Αφγανιστάν, ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΑΥΤΟ-ΑΠΕΛΑΘΟΥΝ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ!

Η "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα" καταγγέλλει το νεοεκδηλωθέν αξιοσημείωτο φαινόμενο "please, get me back to Afghanistan!" και προσκαλεί κράτος και σκεπτόμενους πολίτες ν' αναρωτηθούν το "γιατί".

Ομαδικά πυρά εναντίον της μεταναστευτικής μας πολιτικής

αναδημοσίευση από την Εφημερίδα "Ελευθεροτυπία" της 3ης Αυγούστου 2009, το άρθρο της Ιωάννας Σωτήρχου με τίτλο:

"Γερμανικά, βρετανικά και αμερικανικά πυρά για τη μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα"

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΣΩΤΗΡΧΟΥ

Ομαδικά πυρά δέχεται πλέον η χώρα μας για τη μεταναστευτική της πολιτική από το εξωτερικό.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση με νέο σχέδιο νόμου επιχειρεί για δεύτερη φορά μέσα στο καλοκαίρι να ρυθμίσει επί τω χείρω τα σχετικά θέματα, κατά παράβαση του Συντάγματος, όπως υποστηρίζει η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αφού «το θερινό τμήμα της Βουλής και όχι η Ολομέλεια, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα της Ελλάδος, καλείται, κατά παράβαση του άρθρου 72 παρ.1 του Συντάγματος και του ίδιου της του Κανονισμού, να ψηφίσει νόμο που ρυθμίζει ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων». Συγκεκριμένα, σε άσχετο νομοσχέδιο προβλέπονται διατάξεις για την πρόσβαση των κατόχων αδειών διαμονής στην απασχόληση, στις οποίες προτείνεται η απαγόρευση άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής δραστηριότητας από μετανάστες, θίγονται ζητήματα αδειών διαμονής, συμπληρώνονται οι κυρώσεις παραβατών των υποχρεώσεων που θέτει ο Ν.3386/2005 και τίθενται οι κανόνες για την ίδρυση Κέντρων «Υποδοχής και Φιλοξενίας» Μεταναστών, όπως αποκαλούνται εύσχημα αυτά που διάφορες οργανώσεις καταγγέλλουν ως στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών.
Σημαντικές είναι και οι αντιδράσεις που συνεχίζουν να δέχονται οι κυβερνητικές επιδόσεις στον αγριανθρωπισμό, χάρη στις οποίες φιλοτεχνείται το πορτραίτο μιας χώρας που δεν σέβεται τα στοιχειώδη δικαιώματα των αλλοδαπών που βρίσκονται σε αυτή:
**«Δεν είναι πια μέλος της Ε.Ε. η Ελλάδα;», διερωτάται η γερμανική εφημερίδα Φρανκφούρτε Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ σε πρόσφατο άρθρο της σχετικό με την παραμονή των αιτούντων άσυλο στη χώρα όπου έχει ζητηθεί, όπως επιτάσσει η συμφωνία "Δουβλίνο ΙΙ". Αφορμή για το δημοσίευμα ήταν η δικαίωση Ιρανού από τη γερμανική Δικαιοσύνη: ο πρόσφυγας που έφτασε στη Γερμανία παράνομα μέσω Ελλάδας προσέφυγε κατά της απόφασης επαναπροώθησής του στη χώρα μας, όπως ορίζει η προαναφερθείσα συμφωνία, και δικαιώθηκε από τη γερμανική Δικαιοσύνη, η οποία αξίωσε την αναγνώρισή του ως πρόσφυγα από τις γερμανικές Αρχές. Ιδιαίτερα δηκτικό για τη χώρα μας ήταν το σκεπτικό της απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου της Φρανκφούρτης, σύμφωνα με το οποίο «δεν ισχύουν πλέον τα ευρωπαϊκά στάνταρ σε αυτή τη χώρα-μέλος της Ε.Ε.», καθώς «δεν εξετάζονται οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, η ιατρική περίθαλψη δεν είναι επαρκής και δεν ικανοποιούνται ούτε καν οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες».
** «Απάνθρωπη και αποκρουστική» χαρακτηρίζουν την αστυνομική επίθεση στον καταυλισμό της Πάτρας εννέα Βρετανοί ακαδημαϊκοί σε μια αιχμηρή επιστολή διαμαρτυρίας, που απευθύνουν προς την ελληνική κυβέρνηση, με την οποία ζητούν όχι μόνο εξηγήσεις, αλλά και να λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι. «Η εν λόγω επιχείρηση στερούνταν νομικής και ηθικής βάσης. Ποιος την αποφάσισε;», είναι ένα από τα επτά ερωτήματα που θέτουν απαιτώντας απάντηση. Μεταξύ άλλων αναφέρουν: «Ως ακαδημαϊκοί, στον τομέα της έρευνας σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κοινωνικής ανισότητας, καταδικάζουμε απερίφραστα την πρόσφατη χρήση βίας κατά των μεταναστών στην Πάτρα. Η Ελλάδα έχει καταγγελθεί επανειλημμένως από διεθνείς οργανισμούς για την κακομεταχείριση των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. Τις τελευταίες εβδομάδες, γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα πιο έντονης δαιμονοποίησης και στοχοποίησης των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. "Τιμωρητικού" χαρακτήρα επιθέσεις της Αστυνομίας παρουσιάζονται σαν η λύση στο πρόβλημα και οι Αρχές διοχετεύουν στα ΜΜΕ ένα ξενοφοβικό παραλήρημα και αντίστοιχες εικόνες. Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια δραματική αύξηση των περιστατικών βίας απέναντι στους μετανάστες. Οι αρμόδιες Αρχές φαίνεται ότι όχι μόνο ανέχονται τις επιθέσεις των φασιστικών ομάδων σε άτομα και οικογένειες, αλλά επιπλέον οργάνωσαν μια βίαιη και παράνομη επιχείρηση ενάντια στον καταυλισμό προσφύγων της Πάτρας (...)». Επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες και τις οικογένειές τους;
** Η μηδενική προστασία στους πρόσφυγες, οι παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών και προσφύγων στην Τουρκία, τα πρόσφατα νομοθετικά μέτρα απογύμνωσης της διαδικασίας ασύλου από τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και εγκληματοποίησης των αλλοδαπών, καθώς και το πρόσφατο αστυνομικό πογκρόμ κατά των μεταναστών με αναγκαστικές εξώσεις -επιχειρήσεις σκούπα- απελάσεις εξπρές, που συνθέτουν την εικόνα μιας χώρας που δεν τηρεί τις εγγυήσεις που υπάρχουν για τα ανθρώπινα δικαίωματα, αποτέλεσαν το περιεχόμενο σχετικού άρθρου στους Τάιμς της Ν.Υ. στην εκπνοή του περασμένου μήνα.

2η γενιά μεταναστών

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100062_02/08/2009_324405

κάποτε στην Αμερική ο Χασάν λεγόταν Γιάννης - 3λεπτο βίντεο στο youtube για το ρατσισμό εναντίον Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική

http://www.youtube.com/watch?v=fVF6_tYdEiw

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜΚΟ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ

Ξεκινά αύριο, 3 Αυγούστου, στη Γενεύη η 75η συνεδρίαση της Επιτροπής για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (Commitee on the Elimination of Racial Discrimination), η οποία θα ελέγξει φέτος τις «επιδόσεις» 11 επιτηρούμενων χωρών, από τις 173 που έχουν υπογράψει και κυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων (International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination).
Το όνομα της Ελλάδας βρίσκεται, δυστυχώς, ανάμεσα στις χώρες αυτές, μαζί με τις Περού, Αζερμπαϊτζάν, Κολομβία, Χιλή, Τσαντ, Φιλιππίνες, Αιθιοπία, Πολωνία, Κίνα και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι προσπάθειες (η μη) που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις των παραπάνω κρατών για την εξάλειψη των διακρίσεων, θα κριθούν από την Επιτροπή, προκειμένου να διερευνηθεί η συμμόρφωσή τους ή μη με τις διατάξεις της Σύμβασης. Οι εκπρόσωποι κάθε κυβέρνησης θα πρέπει να παρουσιάσουν Έκθεση (Report) για την κατάσταση στη χώρα τους, να συζητήσουν το περιεχόμενό της και ν’ απαντήσουν σε ερωτήσεις.
Στην περίπτωσή μας, όταν στο παρελθόν η Επιτροπή ζήτησε να καταβάλει η Ελλάδα αποζημίωση για βασανισμό, απαντήσαμε ότι ο παραπονούμενος, προκειμένου να τη λάβει, θα έπρεπε πρώτα να εξαντλήσει τα υφιστάμενα εγχώρια ένδικα μέσα, υποβάλλοντας παράλληλα και μήνυση. Η Επιτροπή έπρεπε ν’ αποφασίσει το κατά πόσο μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής μια τέτοια υπόδειξη, η οποία αγνοούσε παντελώς το αίτημα της Επιτροπής για καταβολή της αποζημίωσης.
Με τη Σύμβαση αυτή, τα κράτη – μέλη δεσμεύονται, μεταξύ άλλων, να μην εμπλακούν σε οποιανδήποτε ενέργεια ή πρακτική φυλετικών διακρίσεων εναντίον προσώπων, ομάδων ή θεσμών, να διασφαλίζουν ότι όλες οι δημόσιες αρχές και οι θεσμοί τους, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, δρουν σε συμμόρφωση με την υποχρέωση αυτήν και να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν οποιουσδήποτε νόμους ή κανονιστικές ρυθμίσεις έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την εξακολούθηση των φυλετικών διακρίσεων.
Στην Ελλάδα, η Σύμβαση αυτή κυρώθηκε με Νόμο κι έχει, δυνάμει του άρθρου 28 του Συντάγματός μας, υπερνομοθετική ισχύ, υπερισχύει, δηλαδή, κάθε άλλης διάταξης νόμου ή κανονιστικής πράξης της διοίκησης, αν (και στο μέρος που) περιέχουν ρύθμιση που αντιστρατεύεται ή περιορίζει τα περιεχόμενα σε αυτήν.
Ιδίως μετά τις τελευταίες διαμαρτυρίες, μεταξύ πολλών άλλων, του Human Rights Watch και της Ευρωπαϊκής Πανεπιστημιακής Κοινότητας, οι οποίες έλαβαν τη διάσταση διεθνών ειδήσεων (New York Times κλπ.), την αποχώρηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες εξέτασης αιτημάτων Ασύλου, με την παράλληλη δημόσια δήλωση ότι το νέο κανονιστικό πλαίσιο (Π.Δ. 81/2009) δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει στους πρόσφυγες μια δίκαιη κρίση του αιτήματός τους, μετά τις –προσβάλλουσες το νομικό πολιτισμό μας- ‘θερινές’ νομοθεσίες για μετανάστες και πρόσφυγες και τις επιχειρήσεις «εκκαθάρισης» του τόπου από τα -εξ’ ορισμού «κακοποιά» και «άρρωστα»- αλλοδαπά στοιχεία, είναι βέβαιο ότι η χώρα μας θα ‘χει πολλά ερωτήματα ν’ απαντήσει.
Η Ελληνική κοινωνία ανησυχεί για όσα συμβαίνουν. Μια χώρα κι ένας πολιτισμός δομικά ανοιχτός στη φιλοξενία κατηγορείται για παραμέληση και παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατατρεγμένων ανθρώπων, που ο πόλεμος, η βία, η ανέχεια, αλλά και η δόλια διακίνηση και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου έφεραν στους δικούς της κόλπους, στην Ελληνική επικράτεια. Αυτό πλήττει την ανθρωπιά μας και πλήττει την ίδια την ταυτότητα και το ήθος μας.
Ποιες ολιγωρίες χρόνων, ποια παρατεταμένη απάθεια, ποια απουσία εγρήγορσης απέναντι στις παράπλευρες παραμέτρους του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος, ποια εγκληματική απουσία στρατηγικού σχεδιασμού αφήνουν τώρα τη χώρα μας ακάλυπτη σε νομότυπες καταγγελίες για σοβαρότατα εγκλήματα; Και πώς θ’ αντιδράσουμε σαν ενεργοί πολίτες, απέναντι στην αμαύρωση της ίδιας μας της ταυτότητας; Πώς θα μεταδώσουμε σ’ όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους την πληροφορία ότι και εμείς είμαστε ένας λαός με περιορισμένες δυνατότητες, που και ο ίδιος ακολούθησε αντίστοιχους απελπισμένους δρόμους διαφυγής μόλις μερικές δεκαετίες πριν από εκείνους τώρα και γνωρίζει τι σημαίνει ξενιτεμός και περιθωριοποίηση πάνω στο ίδιο του το δέρμα;
Η «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» / «Hellenic Action for Human Rights» δηλώνει ανοιχτά την αντίθεσή της με τα τελευταία νομοθετικά γεγονότα και ξεκινά με τη δικαστική προσβολή του Π.Δ. 81/2009, το οποίο οδήγησε και στην αποχώρηση της Υπ. Αρμ. ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες Ασύλου. Θεωρούμε ότι ο νομικός ακτιβισμός είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην προληπτική του μορφή, προτού αποκτήσει μεγάλο κύκλο θιγόμενων προσώπων μια παράνομη πράξη της Διοίκησης.
Προσκαλούμε ανοιχτά οργανώσεις και συλλογικότητες με συναφείς με εμάς σκοπούς σε ανάληψη σειράς ανάλογων δράσεων και στο σχηματισμό τακτικής συνόδου, προκειμένου να διατυπώσουμε προτάσεις προς την επίσημη ελληνική πολιτεία και να προβούμε από κοινού σε νομικό ακτιβισμό.
Με τη δράση μας και με την απόφασή μας να παραμείνουμε ενεργοί και εναργείς, σύμφωνοι με το Δίκαιο και την Ανθρωπιά και ταυτόχρονα μαχητικοί, δηλώνουμε έμπρακτα την εναντίωσή μας στην αδιαφορία και στις πρόχειρες, σπασμωδικές και ανακόλουθες «λύσεις» όσων μας κυβερνούν και στέκονται μικρότεροι από τις προσδοκίες αλλά και τις ζωτικές μας ανάγκες.

Βαθαίνουν οι ρωγμές του Δουβλίνο ΙΙ. Πηγή: New York Times, 30/07/2009

http://www.nytimes.com/2009/07/29/opinion/29iht-edfrelick.html?_r=2

Η διεθνής κοινότητα καταδικάζει την -εξόφθαλμη, πια- έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα, την οποίαν επιδεικνύουν οι Ελληνικές Αρχές απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες. Ζητήματα κραυγαλέων παραβιάσεων, όπως οι πρόσφατες "θερινές" νομοθετικές προσπάθειες, "επιχειρήσεις - σκούπα" και αναγκαστικές εξώσεις προσφύγων και μεταναστών, έρχονται να προστεθούν σ' ένα σύστημα που έχει ήδη αποτύχει να ανταποκριθεί στην αποστολή του.

Μοναδική θετική διάσταση στο όλο φαινόμενο αποτελεί το ότι διαφαίνεται, πλέον, στον ορίζοντα η κατάργηση, στην πράξη, του πολυσυζητημένου "Δουβλίνο ΙΙ", που είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για την εξώθηση του προσφυγικού ζητήματος "στα άκρα".

Ήδη γίνεται έκκληση να ανασταλούν οι επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Ελλάδα, καθώς η τελευταία δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί τα στοιχειώδη δικαιώματά τους. Παράλληλα, όμως, θεριεύει η απορία: Δεν θα έπρεπε, σε μιαν ευνομούμενη και δημοκρατική χώρα - μέλος της Ε.Ε., να είναι αδιαπραγμάτευτο ένα μίνιμουμ σεβασμού;

Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα λάβει σοβαρά υπόψη της, αν μη τι άλλο, τους κλυδωνισμούς στη διεθνή εικόνα της Ελλάδας και θα αντιμετωπίσει, επιτέλους, το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα με τη δέουσα προσοχή.