Ξεκινά αύριο, 3 Αυγούστου, στη Γενεύη η 75η συνεδρίαση της Επιτροπής για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (Commitee on the Elimination of Racial Discrimination), η οποία θα ελέγξει φέτος τις «επιδόσεις» 11 επιτηρούμενων χωρών, από τις 173 που έχουν υπογράψει και κυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για την Εξάλειψη κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων (International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination).
Το όνομα της Ελλάδας βρίσκεται, δυστυχώς, ανάμεσα στις χώρες αυτές, μαζί με τις Περού, Αζερμπαϊτζάν, Κολομβία, Χιλή, Τσαντ, Φιλιππίνες, Αιθιοπία, Πολωνία, Κίνα και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι προσπάθειες (η μη) που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις των παραπάνω κρατών για την εξάλειψη των διακρίσεων, θα κριθούν από την Επιτροπή, προκειμένου να διερευνηθεί η συμμόρφωσή τους ή μη με τις διατάξεις της Σύμβασης. Οι εκπρόσωποι κάθε κυβέρνησης θα πρέπει να παρουσιάσουν Έκθεση (Report) για την κατάσταση στη χώρα τους, να συζητήσουν το περιεχόμενό της και ν’ απαντήσουν σε ερωτήσεις.
Στην περίπτωσή μας, όταν στο παρελθόν η Επιτροπή ζήτησε να καταβάλει η Ελλάδα αποζημίωση για βασανισμό, απαντήσαμε ότι ο παραπονούμενος, προκειμένου να τη λάβει, θα έπρεπε πρώτα να εξαντλήσει τα υφιστάμενα εγχώρια ένδικα μέσα, υποβάλλοντας παράλληλα και μήνυση. Η Επιτροπή έπρεπε ν’ αποφασίσει το κατά πόσο μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής μια τέτοια υπόδειξη, η οποία αγνοούσε παντελώς το αίτημα της Επιτροπής για καταβολή της αποζημίωσης.
Με τη Σύμβαση αυτή, τα κράτη – μέλη δεσμεύονται, μεταξύ άλλων, να μην εμπλακούν σε οποιανδήποτε ενέργεια ή πρακτική φυλετικών διακρίσεων εναντίον προσώπων, ομάδων ή θεσμών, να διασφαλίζουν ότι όλες οι δημόσιες αρχές και οι θεσμοί τους, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, δρουν σε συμμόρφωση με την υποχρέωση αυτήν και να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν οποιουσδήποτε νόμους ή κανονιστικές ρυθμίσεις έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την εξακολούθηση των φυλετικών διακρίσεων.
Στην Ελλάδα, η Σύμβαση αυτή κυρώθηκε με Νόμο κι έχει, δυνάμει του άρθρου 28 του Συντάγματός μας, υπερνομοθετική ισχύ, υπερισχύει, δηλαδή, κάθε άλλης διάταξης νόμου ή κανονιστικής πράξης της διοίκησης, αν (και στο μέρος που) περιέχουν ρύθμιση που αντιστρατεύεται ή περιορίζει τα περιεχόμενα σε αυτήν.
Ιδίως μετά τις τελευταίες διαμαρτυρίες, μεταξύ πολλών άλλων, του Human Rights Watch και της Ευρωπαϊκής Πανεπιστημιακής Κοινότητας, οι οποίες έλαβαν τη διάσταση διεθνών ειδήσεων (New York Times κλπ.), την αποχώρηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες εξέτασης αιτημάτων Ασύλου, με την παράλληλη δημόσια δήλωση ότι το νέο κανονιστικό πλαίσιο (Π.Δ. 81/2009) δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει στους πρόσφυγες μια δίκαιη κρίση του αιτήματός τους, μετά τις –προσβάλλουσες το νομικό πολιτισμό μας- ‘θερινές’ νομοθεσίες για μετανάστες και πρόσφυγες και τις επιχειρήσεις «εκκαθάρισης» του τόπου από τα -εξ’ ορισμού «κακοποιά» και «άρρωστα»- αλλοδαπά στοιχεία, είναι βέβαιο ότι η χώρα μας θα ‘χει πολλά ερωτήματα ν’ απαντήσει.
Η Ελληνική κοινωνία ανησυχεί για όσα συμβαίνουν. Μια χώρα κι ένας πολιτισμός δομικά ανοιχτός στη φιλοξενία κατηγορείται για παραμέληση και παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατατρεγμένων ανθρώπων, που ο πόλεμος, η βία, η ανέχεια, αλλά και η δόλια διακίνηση και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου έφεραν στους δικούς της κόλπους, στην Ελληνική επικράτεια. Αυτό πλήττει την ανθρωπιά μας και πλήττει την ίδια την ταυτότητα και το ήθος μας.
Ποιες ολιγωρίες χρόνων, ποια παρατεταμένη απάθεια, ποια απουσία εγρήγορσης απέναντι στις παράπλευρες παραμέτρους του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος, ποια εγκληματική απουσία στρατηγικού σχεδιασμού αφήνουν τώρα τη χώρα μας ακάλυπτη σε νομότυπες καταγγελίες για σοβαρότατα εγκλήματα; Και πώς θ’ αντιδράσουμε σαν ενεργοί πολίτες, απέναντι στην αμαύρωση της ίδιας μας της ταυτότητας; Πώς θα μεταδώσουμε σ’ όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους την πληροφορία ότι και εμείς είμαστε ένας λαός με περιορισμένες δυνατότητες, που και ο ίδιος ακολούθησε αντίστοιχους απελπισμένους δρόμους διαφυγής μόλις μερικές δεκαετίες πριν από εκείνους τώρα και γνωρίζει τι σημαίνει ξενιτεμός και περιθωριοποίηση πάνω στο ίδιο του το δέρμα;
Η «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» / «Hellenic Action for Human Rights» δηλώνει ανοιχτά την αντίθεσή της με τα τελευταία νομοθετικά γεγονότα και ξεκινά με τη δικαστική προσβολή του Π.Δ. 81/2009, το οποίο οδήγησε και στην αποχώρηση της Υπ. Αρμ. ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες Ασύλου. Θεωρούμε ότι ο νομικός ακτιβισμός είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην προληπτική του μορφή, προτού αποκτήσει μεγάλο κύκλο θιγόμενων προσώπων μια παράνομη πράξη της Διοίκησης.
Προσκαλούμε ανοιχτά οργανώσεις και συλλογικότητες με συναφείς με εμάς σκοπούς σε ανάληψη σειράς ανάλογων δράσεων και στο σχηματισμό τακτικής συνόδου, προκειμένου να διατυπώσουμε προτάσεις προς την επίσημη ελληνική πολιτεία και να προβούμε από κοινού σε νομικό ακτιβισμό.
Με τη δράση μας και με την απόφασή μας να παραμείνουμε ενεργοί και εναργείς, σύμφωνοι με το Δίκαιο και την Ανθρωπιά και ταυτόχρονα μαχητικοί, δηλώνουμε έμπρακτα την εναντίωσή μας στην αδιαφορία και στις πρόχειρες, σπασμωδικές και ανακόλουθες «λύσεις» όσων μας κυβερνούν και στέκονται μικρότεροι από τις προσδοκίες αλλά και τις ζωτικές μας ανάγκες.
Το όνομα της Ελλάδας βρίσκεται, δυστυχώς, ανάμεσα στις χώρες αυτές, μαζί με τις Περού, Αζερμπαϊτζάν, Κολομβία, Χιλή, Τσαντ, Φιλιππίνες, Αιθιοπία, Πολωνία, Κίνα και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι προσπάθειες (η μη) που κατέβαλαν οι κυβερνήσεις των παραπάνω κρατών για την εξάλειψη των διακρίσεων, θα κριθούν από την Επιτροπή, προκειμένου να διερευνηθεί η συμμόρφωσή τους ή μη με τις διατάξεις της Σύμβασης. Οι εκπρόσωποι κάθε κυβέρνησης θα πρέπει να παρουσιάσουν Έκθεση (Report) για την κατάσταση στη χώρα τους, να συζητήσουν το περιεχόμενό της και ν’ απαντήσουν σε ερωτήσεις.
Στην περίπτωσή μας, όταν στο παρελθόν η Επιτροπή ζήτησε να καταβάλει η Ελλάδα αποζημίωση για βασανισμό, απαντήσαμε ότι ο παραπονούμενος, προκειμένου να τη λάβει, θα έπρεπε πρώτα να εξαντλήσει τα υφιστάμενα εγχώρια ένδικα μέσα, υποβάλλοντας παράλληλα και μήνυση. Η Επιτροπή έπρεπε ν’ αποφασίσει το κατά πόσο μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής μια τέτοια υπόδειξη, η οποία αγνοούσε παντελώς το αίτημα της Επιτροπής για καταβολή της αποζημίωσης.
Με τη Σύμβαση αυτή, τα κράτη – μέλη δεσμεύονται, μεταξύ άλλων, να μην εμπλακούν σε οποιανδήποτε ενέργεια ή πρακτική φυλετικών διακρίσεων εναντίον προσώπων, ομάδων ή θεσμών, να διασφαλίζουν ότι όλες οι δημόσιες αρχές και οι θεσμοί τους, σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, δρουν σε συμμόρφωση με την υποχρέωση αυτήν και να τροποποιήσουν ή να καταργήσουν οποιουσδήποτε νόμους ή κανονιστικές ρυθμίσεις έχουν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την εξακολούθηση των φυλετικών διακρίσεων.
Στην Ελλάδα, η Σύμβαση αυτή κυρώθηκε με Νόμο κι έχει, δυνάμει του άρθρου 28 του Συντάγματός μας, υπερνομοθετική ισχύ, υπερισχύει, δηλαδή, κάθε άλλης διάταξης νόμου ή κανονιστικής πράξης της διοίκησης, αν (και στο μέρος που) περιέχουν ρύθμιση που αντιστρατεύεται ή περιορίζει τα περιεχόμενα σε αυτήν.
Ιδίως μετά τις τελευταίες διαμαρτυρίες, μεταξύ πολλών άλλων, του Human Rights Watch και της Ευρωπαϊκής Πανεπιστημιακής Κοινότητας, οι οποίες έλαβαν τη διάσταση διεθνών ειδήσεων (New York Times κλπ.), την αποχώρηση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες εξέτασης αιτημάτων Ασύλου, με την παράλληλη δημόσια δήλωση ότι το νέο κανονιστικό πλαίσιο (Π.Δ. 81/2009) δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσει στους πρόσφυγες μια δίκαιη κρίση του αιτήματός τους, μετά τις –προσβάλλουσες το νομικό πολιτισμό μας- ‘θερινές’ νομοθεσίες για μετανάστες και πρόσφυγες και τις επιχειρήσεις «εκκαθάρισης» του τόπου από τα -εξ’ ορισμού «κακοποιά» και «άρρωστα»- αλλοδαπά στοιχεία, είναι βέβαιο ότι η χώρα μας θα ‘χει πολλά ερωτήματα ν’ απαντήσει.
Η Ελληνική κοινωνία ανησυχεί για όσα συμβαίνουν. Μια χώρα κι ένας πολιτισμός δομικά ανοιχτός στη φιλοξενία κατηγορείται για παραμέληση και παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων κατατρεγμένων ανθρώπων, που ο πόλεμος, η βία, η ανέχεια, αλλά και η δόλια διακίνηση και εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου έφεραν στους δικούς της κόλπους, στην Ελληνική επικράτεια. Αυτό πλήττει την ανθρωπιά μας και πλήττει την ίδια την ταυτότητα και το ήθος μας.
Ποιες ολιγωρίες χρόνων, ποια παρατεταμένη απάθεια, ποια απουσία εγρήγορσης απέναντι στις παράπλευρες παραμέτρους του μεταναστευτικού και προσφυγικού ζητήματος, ποια εγκληματική απουσία στρατηγικού σχεδιασμού αφήνουν τώρα τη χώρα μας ακάλυπτη σε νομότυπες καταγγελίες για σοβαρότατα εγκλήματα; Και πώς θ’ αντιδράσουμε σαν ενεργοί πολίτες, απέναντι στην αμαύρωση της ίδιας μας της ταυτότητας; Πώς θα μεταδώσουμε σ’ όλους αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους την πληροφορία ότι και εμείς είμαστε ένας λαός με περιορισμένες δυνατότητες, που και ο ίδιος ακολούθησε αντίστοιχους απελπισμένους δρόμους διαφυγής μόλις μερικές δεκαετίες πριν από εκείνους τώρα και γνωρίζει τι σημαίνει ξενιτεμός και περιθωριοποίηση πάνω στο ίδιο του το δέρμα;
Η «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» / «Hellenic Action for Human Rights» δηλώνει ανοιχτά την αντίθεσή της με τα τελευταία νομοθετικά γεγονότα και ξεκινά με τη δικαστική προσβολή του Π.Δ. 81/2009, το οποίο οδήγησε και στην αποχώρηση της Υπ. Αρμ. ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες από τις διαδικασίες Ασύλου. Θεωρούμε ότι ο νομικός ακτιβισμός είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός στην προληπτική του μορφή, προτού αποκτήσει μεγάλο κύκλο θιγόμενων προσώπων μια παράνομη πράξη της Διοίκησης.
Προσκαλούμε ανοιχτά οργανώσεις και συλλογικότητες με συναφείς με εμάς σκοπούς σε ανάληψη σειράς ανάλογων δράσεων και στο σχηματισμό τακτικής συνόδου, προκειμένου να διατυπώσουμε προτάσεις προς την επίσημη ελληνική πολιτεία και να προβούμε από κοινού σε νομικό ακτιβισμό.
Με τη δράση μας και με την απόφασή μας να παραμείνουμε ενεργοί και εναργείς, σύμφωνοι με το Δίκαιο και την Ανθρωπιά και ταυτόχρονα μαχητικοί, δηλώνουμε έμπρακτα την εναντίωσή μας στην αδιαφορία και στις πρόχειρες, σπασμωδικές και ανακόλουθες «λύσεις» όσων μας κυβερνούν και στέκονται μικρότεροι από τις προσδοκίες αλλά και τις ζωτικές μας ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου