Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο http://elawyer.blogspot.com
Η "ποδοσφαιροποίηση" είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στο δημόσιο διάλογο γύρω από τα ερειζόμενα θέματα γενικού ενδιαφέροντος και λίγες είναι συνήθως οι φωνές που υποστηρίζουν τις δικλείδες της ισόρροπης επίλυσης. Οι "διχασμοί" αυτοί είναι βέβαια αγαπημένη ύλη των μέσων ενημέρωσης, τα οποία φροντίζουν όχι απλώς να τους αναδεικνύουν, αλλά συνήθως και να τους συνδαυλίζουν. Τρανταχτό παράδειγμα, το ζήτημα με την απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού για την κατάχωση του βωμού των δώδεκα θεών και του ελέους: υπάρχουν οι κάθετες διχαστικές φωνές (και οι αλλοιώσεις τους μέσα από μέσα ενημέρωσης που παρουσιάζουν την υπόθεση ως "επίθεση" μιας θρησκευτικής ομάδας σε ένα δημόσιο έργο, λες και οι άλλοι πολίτες δεν είναι ευαισθητοποιημένοι για την πολιτισμική κληρονομιά), αλλά υπάρχουν και κριτήρια δίκαιης λύσης, που είναι διαθέσιμα σε οποιονδήποτε επιθυμεί να εμβαθύνει στην ουσία του θέματος, δηλαδή να αναζητήσει ποιες είναι οι μέθοδοι στάθμισης της δικαιοσύνης σε αντίστοιχες υποθέσεις.
Η υπόθεση είναι λίγο - πολύ γνωστή: κατά τις εργασίες του σιδηροδρομικού σταθμού στο τμήμα Μοναστηράκι - Θησείο αποκαλύφθηκαν ορισμένα αρχαιολογικά ευρήματα υψίστης πολιτισμικής σημασίας, ανάμεσα στα οποία και ο βωμός των 12 θεών και του ελέους, ομφαλός της αρχαίας πόλης από την οποία μετρούνταν οι αποστάσεις και η προσφυγή στον οποίο ισοδυναμούσε με την αναγνώριση ασύλου. Η θέση του μνημείου ήταν γνωστή και πριν τις εργασίες που το έφεραν και πάλι στο φως. Το σπουδαιότατο αυτό εύρημα επαναφέρει το γενικότερο αίτημα της ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, αλλά ταυτόχρονα εντοπίζεται στην χωροθέτηση ενός σημαντικότατου συγκοινωνιακού έργου, το οποίο εξυπηρετεί δεκάδες χιλιάδες επιβάτες καθημερινά, εδώ και πάνω από έναν αιώνα, αποτελώντας αναπόσπαστο τμήμα του αστικού ιστού. Οπότε τίθενται ορισμένα διλήμματα που αντιστοιχούν και σε γενικότερα συμφέροντα: αφενός το θέμα της προστασίας της πολιτισμικής κληρονομιάς, αφετέρου η εξυπηρέτηση της ζωής στη σύγχρονη πόλη. Και τα δύο προτάγματα, εκτός από εκφάνσεις του γενικού συμφέροντος, αποτελούν και θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών που ζουν, εργάζονται, μετακινούνται αλλά και απολαμβάνουν την σύγχρονη πόλη.
Η απλοϊκή αντιμετώπιση είναι η ομαδοποίηση και ο μονομερής λόγος που εκδηλώνεται από ορισμένους υποστηρικτές του βωμού έναντι ορισμένων υποστηρικτών του σιδηροδρόμου. Πέρα όμως από τις απόψεις του καθενός, υπάρχουν και οι ειδικοί επιστήμονες, οι οποίοι έχουν τον αποφασιστικό λόγο για την στάθμιση ανάμεσα στα δύο φαινομενικά αντικρουόμενα θεμελιώδη δικαιώματα και έννομα συμφέροντα. Πρέπει να βρεθεί μια λύση που να εξυπηρετεί και τα δύο θεμελιώδη δικαιώματα, χωρίς να καταπνίγει το ένα από τα δύο.
Υπάρχει ένας κανόνας που επιλύει τέτοιου είδου διλήμματα στο περιβαλλοντικό δικαιο: η αρχή της αειφορίας, ή της "βιώσιμης ανάπτυξης" (sustainable development, βλ. εδώ). Η αρχή της αειφορίας κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα ως επιμέρους συνιστώσα του ατομικού δικαιώματος για προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος (άρθρο 24). Σύμφωνα με αυτή την αρχή, θα πρέπει κάθε επέμβαση (ανάπτυξη) στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον να λαμβάνει υπόψη την διατήρηση (αν όχι βελτίωση) της υφιστάμενης κατάστασης αυτού του περιβάλλοντος. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1970, αλλά κυρίως κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, έχει αναπτύξει μια πλούσια νομολογία που εξειδικεύει ακόμη περισσότερο την αρχή της αειφορίας, θέτοντας ως αναπόσπαστη προϋπόθεση για κάθε δημόσιο έργο την εκπόνηση Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που θα πρέπει να υπάρχουν και να ακολουθούνται σε κάθε διοικητική πράξη που μπορεί να έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον, φυσικό ή πολιτισμικό. Η ίδια η έλλειψη της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων συνιστά παραβίαση της αρχής της αειφορίας και καθιστά την εκάστοτε διοικητική πράξη ακυρωτέα δικαστικώς. Έτσι, το δίκαιο δεν θέτει φραγμούς στην ανάπτυξη, αλλά καλεί σε εκπόνηση ενός σχεδιασμού που λαμβάνει υπόψη τόσο τις ανάγκες της ανοικοδόμησης υποδομών, όσο και τις ανάγκες της διατήρησης ενός βιώσιμου περιβάλλοντος, χωρίς να κάνει εκπτώσεις υπέρ τις μιας ή της άλλης.
Πέρα από την αρχή της αειφορίας υπάρχει βέβαια και η γενικότερη αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25) που επιβάλλει την εξέταση κάθε μέτρου που λαμβάνεται εις βάρος ενός δικαιώματος, υπό το φως της καταλληλότητας, της αναγκαιότητας και της stricto sensu αναλογίας (να μην θίγονται περισσότερα απ' όσα εξασφαλίζονται με το μέτρο) και κυρίως να μην εξοβελίζεται ο πυρήνας του δικαιώματος (το "βασικό περιεχόμενο" όπως λέει και ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ). Η προστασία του πολιτισμικού περιβάλλοντος συνυπάρχει με το δικαίωμα για πρόσβαση και απόλαυση των κοινόχρηστων χώρων και πολιτισμικών αγαθών, η διασφάλιση του οποίου δεν καλύπτεται πλήρως από την εφαρμογή της αρχής της αειφορίας, αφού η τελευταία "βλέπει" κυρίως προς το μέλλον και τις μελλοντικές γενιές, ενώ το δικαίωμα πρόσβασης είναι ενεστώς και αναγνωρίζεται για καθέναν, στο βαθμό βέβαια που δεν θίγεται η προστασία.
Στην περίπτωση του βωμού του δωδεκαθέου, το Υπουργείο Πολιτισμού αποφάσισε με διοικητική πράξη την "επανακατάχωση", θεωρώντας αυτήν ως την λύση στο πρόβλημα. Η κατάχωση είναι μια διαδικασία προστατευόμενης ταφής του μνημείου, με τήρηση των τεχνικών προϋποθέσεων που συμβάλλουν στην συντήρησή του μέσα στο έδαφος, σύμφωνα με τις σύγχρονες προδιαγραφές. Αποτελεί μία επιστημονικά υποστηριζόμενη λύση για την προστασία του μνημείου, η οποία μεταθέτει την δυνατότητα ανάδειξής του στο μέλλον, ενώ αποκλείει ταυτόχρονα την δυνατότητα πρόσβασης - έστω και οπτικής- σε αυτο. Η κατάχωση μπορεί λοιπόν να είναι ανεκτή ως ισόρροπη λύση, μόνον εφόσον ενέχει το στοιχείο της προσωρινότητας, αφού σε διαφορετική περίπτωση εξοβελίζει πλήρως το δικαίωμα της πρόσβασης στο πολιτισμικό αγαθό. Μόνο σε περιπτώσεις που η πρόσβαση θα μπορούσε να είναι επιβλαβής για το ίδιο το μνημείο είναι ανεκτό να προκρίνεται μονομερώς η προστασία του, όμως και πάλι η συντήρηση αυτή δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, αλλά θα πρέπει να κατατείνει ευθέως στην απόδοση του αγαθού στην κοινή χρήση, ώστε να αποτελέσει κτήμα της γενικής εμπειρίας.
Υπό αυτό το πλαίσιο, η υπουργική απόφαση για την κατάχωση, αφού δεν συνοδεύεται και από την σχετική μελέτη για την ανάδειξη του μνημείου στο μέλλον, με σαφές χρονοδιάγραμμα, δεν ικανοποιεί ούτε την αρχή της αειφορίας, αλλά ούτε και την αρχή της αναλογικότητας. Το ευχολόγιο ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα προχωρήσει η ανάδειξη δεν αποτελεί ρητή και υπεύθυνη πολιτειακή δέσμευση, αλλά αόριστη πολιτική δήλωση για επικοινωνιακή χρήση. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν, η συγκεκριμένη μόνιμη κατάχωση δεν συνιστά μια ισόρροπη λύση, αφού θυσιάζεται πλήρως το ένα αγαθό (πρόσβαση στο πολιτισμικό περιβάλλον) έναντι του άλλου αγαθού (δημόσιο συγκοινωνιακό έργο), με έναν τρόπο άνισο και τελικά άδικο στην ουσία του. Το γεγονός ότι υπέρ της κατάχωσης γνωμοδότησε το αρμόδιο επιστημονικό όργανο της Πολιτείας, δηλαδή το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο πιστοποιεί μόνον την καταλληλότητα της συγκεκριμένης λύσης σύμφωνα με τις επιστημονικές τεκμηριώσεις του συγκεκριμένου γνωστικού κλάδου. Αυτό όμως δεν υποκαθιστά την υποχρέωση του αποφασιστικού οργάνου (Υπουργός) να λάβει υπόψη του και όλες τις υπόλοιπες σταθμίσεις που έπρεπε να υποστηρίζονται από την αντίστοιχη μελέτη επιπτώσεων, η οποία είναι αντικείμενο και άλλων γνωστικών αντικειμένων: το ΚΑΣ γνωμοδότησε για το τεχνικό θέμα της κατάχωσης, χωρίς να έχει αποφασιστική αρμοδιότητα. Ο Υπουργός όμως, ως αποφασίζον πολιτειακό όργανο, όφειλε με την διοικητική πράξη που εξέδωσε να λαμβάνει υπόψη όλες τις παραμέτρους που πρέπει να τηρούνται προκειμένου να ακολουθηθεί η αρχή της αειφορίας και η αρχή της αναλογικότητας και κυρίως έπρεπε να είχε ζητήσει τις κατάλληλες οικονομοτεχνικές μελέτες για τις επιπτώσεις από την πιθανή ανάδειξη του μνημείου, την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων, την κοστολόγηση αυτών, το χρονοδιάγραμμα μέσα στο οποίο θα μπορούσαν να υλοποιηθούν έργα όπως η υπογειοποίηση του σιδηροδρόμου. Έπρεπε λοιπόν, ακόμη κι αν πρόκρινε την κατάχωση ως τη μόνη πρακτικά εφαρμόσιμη λύση, να την εντάξει σε δεσμευτικά πλαίσια προσωρινότητας, κάτι το οποίο δεν διασφαλίζεται από τις ανακοινώσεις αρχαιολόγων του ΚΑΣ για μελλοντική ανάδειξη του μνημείου κάποια στιγμή και για ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. Η υπουργική απόφαση της κατάχωσης, μη προβλέποντας χρονικό ορίζοντα, προβλέπει μια μόνιμη κατάσταση για το μνημείο: την ταφή του προς όφελος του σιδηροδρομικού έργου, θυσιάζοντας έτσι το δικαίωμα του κοινού για σημερινή αλλά και μελλοντική πρόσβαση στο μνημείο. Δεν είναι μια δίκαιη απόφαση, επειδή δεν εξασφαλίζει την πρακτική εναρμόνιση των αντικρουόμενων δικαιωμάτων, αλλά αντίθετα προκρίνει ένα από τα δύο δικαιώματα, καταργώντας το άλλο.
Με αυτό το περιεχόμενο, η υπουργική απόφαση θίγει το δικαίωμα καθενός για πρόσβαση στα κοινόχρηστα πολιτισμικά αγαθά, ένα δικαίωμα που διασφαλίζεται από τα πολιτικά δικαστήρια. Ενώ το Συμβούλιο της Επικρατείας είναι αρμόδιο για την ακύρωση της υπουργικής απόφασης, τα αστικά δικαστήρια είναι αρμόδια για την προσβολή προσωπικότητας που υφίσταται κάθε πολίτης που εμποδιζεται από την υλοποίηση της υπουργικής απόφασης σε πρόσβαση στο κοινόχρηστο πολιτισμικό αγαθό, για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του με επίσκεψη και θέαση του μνημείου. Ο αντίλογος που αναπτύσσεται, ότι δηλαδή και η προσωρινή διαταγή για την αναστολή των εργασιών της κατάχωσης είναι κι αυτή μια μονομερής λύση που απέχει από την πρακτική εναρμόνιση των δικαιωμάτων εις βάρος της συνέχισης του σιδηροδρομικού έργου, δεν λαμβάνει υπόψη μια θεμελιώδη διαφορά ανάμεσα στις δύο πολιτειακές πράξεις: η υπουργική απόφαση περί κατάχωσης είναι μόνιμη, ενώ η προσωρινή διαταγή αναστολής της κατάχωσης έχει διάρκεια μέχρι την συζήτηση της αίτησης ασφαλιστικών. Επίσης, δεν λαμβάνει υπόψη ότι, αφού πιθανολογείται η παραβίαση της αρχής της αειφορίας από την συγκεκριμένη απόφαση της κατάχωσης, τότε ευλόγως πάμε στην επόμενη (προσωρινή) λύση που δεν μπορεί να είναι άλλη από την διασφάλιση του κοινού για ελεύθερη -οπτική έστω- πρόσβαση στο πολιτισμικό αγαθό. H συνέχιση των έργων στο σιδηρόδρομο δεν μπορεί να βασίζεται σε μια διοικητική πράξη που φαίνεται ότι παραβιάζει τον συνταγματικό κανόνα της στάθμισης, δηλαδή την αρχή της αειφορίας και την αρχή της αναλογικότητας. Τουλάχιστον όχι μέχρι να αποφασίσει οριστικά η Δικαιοσύνη, ή να επέμβει η Διοίκηση διορθώνοντας την υπουργική απόφαση και προβλέποντας ρητώς την προσωρινότητα της κατάχωσης.
Έτσι λοιπόν οι "υπέρ του σιδηροδρόμου" και οι "υπέρ του βωμού", όταν δεν λαμβάνουν υπόψη τις επιμέρους σταθμίσεις και τα θεσμικά κριτήρια που εφαρμόζονται για την πρακτική εναρμόνιση των δικαιωμάων, είναι απλώς μονοδιάστατοι υποστηρικτές του εκάστοτε άκρου και όχι του αντίστοιχου δικαιώματος, αφού η ίδια η έννομη τάξη δεν ανέχεται την μονομερή κατίσχυση του ενός δικαιώματος εις βάρος του άλλου, αλλά, με εξισορροπητικούς κανόνες όπως η αρχή της αειφορίας και η αρχή της αναλογικότητας, επιβάλλει την σύνθεση και την συνισχύ όλων των συμφερόντων συνταγματικής περιωπής που συναποτελούν το δημόσιο συμφέρον.
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Rahimi v. Greece and the proceduralization of children’s rights
Source: www.strasbourgobservers.com
April 15, 2011
By Laurens Lavrysen*
In the recent case of Rahimi v. Greece, the European Court of Human Rights had to rule over the detention and the lack of care of a 15 year old Afghan unaccompanied minor. At arrival in Greece, he was placed in detention for two days, after which he was abandoned to live on the streets.
Despite the short duration of the detention, the Court found a violation of Art. 3 ECHR because of the dreadful detention circumstances and because of the applicant’s extremely vulnerable situation. In line with the recent Grand Chamber judgment of M.S.S. v. Belgium and Greece, the Court also concluded that the negligence of the Greek authorities to take adequate care of the applicant – the Court particularly emphasized the lack of action to provide him with a guardian – also amounted to a violation of Art. 3 ECHR.
Of particular importance is the applicant’s complaint about the legality of his detention. According to the Court, the length of the applicant’s detention could not be principally considered to be unreasonable to the aim of ensuring his expulsion. It however appeared that the legislation in question was applied automatically, without an examination of the specific situation of an unaccompanied minor. The Court attached decisive importance to the fact that the Greek authorities had not examined whether the detention was in the applicant’s best interest (Art. 3 UN Convention on the Rights of the Child) and whether the detention was used as a measure of last resort (Art. 37, b) UN Convention on the Rights of the Child). Therefore the Court doubted that authorities had acted in good faith and concluded that the detention had been in violation of Art. 5, § 1 ECHR.
The Court has thus clearly applied a procedural approach with regard to the provisions of the UN Convention on the Rights of the Child. This approach is not without a precedent: in the case of Anayo v. Germany (ECHR, 21 December 2010) the Court also attached decisive importance to the consideration of the child’s best interests. Because the German courts failed to consider whether denying the biological father access rights to his twin daughters was in their best interests, the Court concluded that there had been a violation of Art. 8 ECHR.
The clear advantage of such an approach is that it encourages domestic authorities to actively consider whether they act in compliance with the international obligations toward minors. The lack of such a consideration would lead to the finding of a violation in Strasbourg – insofar a link to a Convention right could be established. Such a “proceduralization” could therefore act as an important factor in preventing substantive violations of children’s rights. It lays the primary responsibility to protect children’s rights on the domestic authorities, thereby confirming the subsidiary nature of the Convention system.
A disadvantage of such an approach is that it does not give substantive guidance to domestic authorities on how to apply the rights of the child. A concept as the “best interests of the child” is very vague and the fact that authorities actively engage in a “best interests” consideration, does not exclude that the outcome of such an analysis might be quite child unfriendly. For the dangers of abuse of the concept of the “best interests of the child”, see my previous post.
In this regard, it is a pity that the Court did not refer to General Comment No. 6 of the Committee on the Right of the Child on the treatment of unaccompanied and separated children outside their country of origin, in which the Committee did give substantive guidance. “In application of Article 37 of the Convention and the principle of the best interests of the child, unaccompanied or separated children should not, as a general rule, be detained. Detention cannot be justified solely on the basis of the child being unaccompanied or separated, or on their migratory or residence status, or lack thereof.”
*Laurens Lavrysen works as a teaching assistant / Ph.D researcher at the Human Rights Centre of Ghent University. His research interest lies in the theory of positive obligations under the European Convention on Human Rights.
April 15, 2011
By Laurens Lavrysen*
In the recent case of Rahimi v. Greece, the European Court of Human Rights had to rule over the detention and the lack of care of a 15 year old Afghan unaccompanied minor. At arrival in Greece, he was placed in detention for two days, after which he was abandoned to live on the streets.
Despite the short duration of the detention, the Court found a violation of Art. 3 ECHR because of the dreadful detention circumstances and because of the applicant’s extremely vulnerable situation. In line with the recent Grand Chamber judgment of M.S.S. v. Belgium and Greece, the Court also concluded that the negligence of the Greek authorities to take adequate care of the applicant – the Court particularly emphasized the lack of action to provide him with a guardian – also amounted to a violation of Art. 3 ECHR.
Of particular importance is the applicant’s complaint about the legality of his detention. According to the Court, the length of the applicant’s detention could not be principally considered to be unreasonable to the aim of ensuring his expulsion. It however appeared that the legislation in question was applied automatically, without an examination of the specific situation of an unaccompanied minor. The Court attached decisive importance to the fact that the Greek authorities had not examined whether the detention was in the applicant’s best interest (Art. 3 UN Convention on the Rights of the Child) and whether the detention was used as a measure of last resort (Art. 37, b) UN Convention on the Rights of the Child). Therefore the Court doubted that authorities had acted in good faith and concluded that the detention had been in violation of Art. 5, § 1 ECHR.
The Court has thus clearly applied a procedural approach with regard to the provisions of the UN Convention on the Rights of the Child. This approach is not without a precedent: in the case of Anayo v. Germany (ECHR, 21 December 2010) the Court also attached decisive importance to the consideration of the child’s best interests. Because the German courts failed to consider whether denying the biological father access rights to his twin daughters was in their best interests, the Court concluded that there had been a violation of Art. 8 ECHR.
The clear advantage of such an approach is that it encourages domestic authorities to actively consider whether they act in compliance with the international obligations toward minors. The lack of such a consideration would lead to the finding of a violation in Strasbourg – insofar a link to a Convention right could be established. Such a “proceduralization” could therefore act as an important factor in preventing substantive violations of children’s rights. It lays the primary responsibility to protect children’s rights on the domestic authorities, thereby confirming the subsidiary nature of the Convention system.
A disadvantage of such an approach is that it does not give substantive guidance to domestic authorities on how to apply the rights of the child. A concept as the “best interests of the child” is very vague and the fact that authorities actively engage in a “best interests” consideration, does not exclude that the outcome of such an analysis might be quite child unfriendly. For the dangers of abuse of the concept of the “best interests of the child”, see my previous post.
In this regard, it is a pity that the Court did not refer to General Comment No. 6 of the Committee on the Right of the Child on the treatment of unaccompanied and separated children outside their country of origin, in which the Committee did give substantive guidance. “In application of Article 37 of the Convention and the principle of the best interests of the child, unaccompanied or separated children should not, as a general rule, be detained. Detention cannot be justified solely on the basis of the child being unaccompanied or separated, or on their migratory or residence status, or lack thereof.”
*Laurens Lavrysen works as a teaching assistant / Ph.D researcher at the Human Rights Centre of Ghent University. His research interest lies in the theory of positive obligations under the European Convention on Human Rights.
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΥ ΜΙΛΛΕΡ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΤΟΥ ΒΩΜΟΥ ΤΩΝ 12 ΘΕΩΝ
Συγκλονιστική επιστολή απέστειλε τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 2011 ο διάσημος παγκοσμίως αρχαιολόγος και γνωστός φιλέλληνας κ. Στέφαν Μίλλερ στον κ. Χάχαλη, σχετικά με την υπόθεση του Βωμού των 12 Θεών, προκειμένου να κατατεθεί από τις "Πλειάδες" στη σημερινή συζήτηση ενώπιον του Πρωτοδικείου Αθηνών, κατά την οποία ζητήθηκε από τους αιτούντες (Υπ. Οικονομικών, Υπ. Πολιτισμού, ΗΣΑΠ, Κοινοπραξία εταιριών "ΑΚΤΩΡ" και "Μοχλός", με προσθέτως παρεμβαίνοντες τους εμπορικούς συλλόγους Αθηνών και Πειραιώς και 4 σωματεία καταστηματαρχών / παλαιοπωλών της περιοχής) η αναστολή της προσωρινής διαταγής που δόθηκε την Παρασκευή 15/4 από το ίδιο Δικαστήριο, με την οποία διατασσόταν ως προσωρινό μέτρο να μην πραγματοποιηθεί η κατάχωση του Βωμού των 12 Θεών, έως ότου συζητηθεί η αίτηση δικαστικής προστασίας των πολιτών που προσδιορίστηκε για τις 2 Αυγούστου 2011.
Την επιστολή καταθέσαμε μετ' επικλήσεως στην πρόεδρο του Δικαστηρίου και έχει ως εξής:
"Η αίτησή σας για την γνώμη μου όσον αφορά τον Βωμό των 12 Θεών και τις υπόλοιπες αρχαιότητες της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών με φέρνει 40 χρόνια πίσω.
Το 1971 ήμουν μέλος της ομάδας εκσκαφών της Αγοράς, που ηργάζετο στην βορείως του Ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Το προηγούμενο έτος ανακαλύψαμε την Βασιλική Στοά και έμπροσθεν αυτής την « Λίθον», πάνω στην οποία, όπως μας λέγει ο Αριστοτέλης, (Αθηναίων Πολιτεία 55.5), έστεκαν οι Άρχοντες των Αθηνών να δώσουν τον όρκο της αρμοδιότητάς τους, και οι διάδικοι έστεκαν να ορκιστούν για της κατάθεσής τους το αληθές.
Εφ’όσον γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης πήγε στην Βασιλική Στοά για την προκαταρκτική κατάθεση της δίκης του (Πλάτων, Ευθύφρων 2α και Θεαίτητος 210δ), η φθορά στην επιφάνεια της πέτρας που είχαμε ανακαλύψει είχε προκληθεί εν μέρει, από την πόδια του πιο διασήμου των Αθηναίων.
Τί συγκίνηση! Τι ενθουσιασμός! Είχα συμβάλει μεγίστη εισφορά στην αρχαία τοπογραφία των Αθηνών και ένας εκ των πρώτων που έβλεπε κάτι το οποίον ήταν σίγουρα μοιραίο να γίνει σημαντικός πόλος έλξεως για μαθητές και επισκέπτες απ’ όλον τον κόσμον. Κάποια στιγμή πέρασε απ τις εκσκαφές ένας νέος, ένας πολιτικός μηχανικός από το Υπουργείο Πολιτισμού, αν θυμάμαι καλά, στον οποίον είχε ανατεθεί το πρόβλημα τού πώς θα εδύναντο αυτοί οι επισκέπτες να ιδούν την Βασιλική Στοά, την «Λίθον» και όλες τις άλλες ανακαλύψεις μας. Το τραίνο τις έκοβε καθιστώντες τες ανέπαφες οπτικά .
Αυτός ο νέος είχε αποφασίσει ότι η μόνη λύσις, δεδομένης της ανάγκης των μοντέρνων Αθηναίων να ταξιδεύουν με το τραίνο, ήταν να το θάψουν, να σκάψουν μία σήραγγα κάτυω απ’ την Αγορά. Ερώτησα εάν κάτι τέτοιο θα ήταν ακριβό και μου απήντησε ότι θα ήταν πανάκριβο. Μου υπενθύμισε πάντως ότι με την ενωποίηση ολόκληρης της Αγοράς, άνθρωποι θα πλημμύριζαν την Ελλάδα να ιδούν τις «πατημασιές του Σωκράτη». Επίσης μου υπέδειξε ότι κανένας επισκέπτης δεν είχε ιδεί ούτε μπορούσε να ιδεί τον Βωμό των 12 Θεών, εκτός αν το τραίνο εμετακινείτο.
Φυσικά είχε δίκιο, αλλά δεν χρειαζόταν να μου θυμίσει τα περι του Βωμού. Στο συνεργείο μου ήταν ένας «παλιός» ονόματι Μιλτιάδης που είχε έλθει στην Αθήνα νέος και πρόσφυγας από την Πόλη. (Ήταν και αυθεντικό μέλος της ΑΕΚ, αλλά αυτή είναι μιά άλλη ιστορία). Ο Μιλτιάδης αφηγείτο την ιστορία του σκαψίματος ανάμεσα στις ράγες εν μέσω της κυκλοφορίας του τραίνου. Ενθυμείτο την ανάγκη να προσέχει τις καυτές ράγες, και πως μπορούσε νά ανάψει τα τσιγάρα του ακουμπώντας τις μεγάλες λεπίδες της σκαπάνης του στο αντίθετο άκρο. Φυσικά η εργασία του ενεφάνισε, όσον αυτό ήταν δυνατόν, τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρεις του Βωμού και περίφραξης.
Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα του νέου μηχανικού και δεν είδα ποτέ την μελέτη που ετοίμαζε, αλλά σήμερα είναι όλως προφανές ότι η μελέτη του δεν εφηρμόσθη ποτέ. Έχω συχνά αναρωτηθεί πόσοι άνθρωποι θα είχαν έλθει στην Ελλάδα να επισκεφθούν τους 12 Θεούς, την Βασιλική Στοά και την «Λίθον» τα τελευταία 40 χρόνια. Αλλά επίσης αναρωτιέμαι εάν θα κατανοήσει ποτέ η Ελλάδα την αξία, την οικονομική αξία, των αρχαιοτήτων της.
Αυτά τα 40 χρόνια ήλθα στην Νεμέα και είμαι ακόμη εδώ. Εισάγοντας 11.000.000 $ εμπόρεσα να δημιουργήσω ένα αρχαιολογικό πάρκο, να χτίσω μουσείο, να αποκαλύψω το στάδιο όπου ελάμβαναν χώρο οι Νέμειοι Αγώνες και να αρχίσω αναστήλωση του Ναού του Νεμείου Διός. Το καλοκαίρι του 1973 ήταν εκεί ένας και μόνος επισκέπτης. Πέρισυ ήσαν περισσότεροι από 45.000 και εφέτος προετοιμαζόμαστε για ακόμη περισσότερους. Έχουμε 16 ντόπιες οικογένειες που συντηρούνται κατ’ ευθείαν από τον αρχαίο χώρο και καταστήματα που ωφελούνται επίσης. Χρειάστηκε να γίνει επένδυση. Αξίζει λιγότερα ο Βωμός?
Με σεβασμό,
Στέφανος Μίλλερ
Επίτιμος Καθηγητής,
Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας
Επίτιμος Διευθυντής των εκσκαφών Νεμέας"
Την επιστολή καταθέσαμε μετ' επικλήσεως στην πρόεδρο του Δικαστηρίου και έχει ως εξής:
"Η αίτησή σας για την γνώμη μου όσον αφορά τον Βωμό των 12 Θεών και τις υπόλοιπες αρχαιότητες της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών με φέρνει 40 χρόνια πίσω.
Το 1971 ήμουν μέλος της ομάδας εκσκαφών της Αγοράς, που ηργάζετο στην βορείως του Ηλεκτρικού σιδηροδρόμου. Το προηγούμενο έτος ανακαλύψαμε την Βασιλική Στοά και έμπροσθεν αυτής την « Λίθον», πάνω στην οποία, όπως μας λέγει ο Αριστοτέλης, (Αθηναίων Πολιτεία 55.5), έστεκαν οι Άρχοντες των Αθηνών να δώσουν τον όρκο της αρμοδιότητάς τους, και οι διάδικοι έστεκαν να ορκιστούν για της κατάθεσής τους το αληθές.
Εφ’όσον γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης πήγε στην Βασιλική Στοά για την προκαταρκτική κατάθεση της δίκης του (Πλάτων, Ευθύφρων 2α και Θεαίτητος 210δ), η φθορά στην επιφάνεια της πέτρας που είχαμε ανακαλύψει είχε προκληθεί εν μέρει, από την πόδια του πιο διασήμου των Αθηναίων.
Τί συγκίνηση! Τι ενθουσιασμός! Είχα συμβάλει μεγίστη εισφορά στην αρχαία τοπογραφία των Αθηνών και ένας εκ των πρώτων που έβλεπε κάτι το οποίον ήταν σίγουρα μοιραίο να γίνει σημαντικός πόλος έλξεως για μαθητές και επισκέπτες απ’ όλον τον κόσμον. Κάποια στιγμή πέρασε απ τις εκσκαφές ένας νέος, ένας πολιτικός μηχανικός από το Υπουργείο Πολιτισμού, αν θυμάμαι καλά, στον οποίον είχε ανατεθεί το πρόβλημα τού πώς θα εδύναντο αυτοί οι επισκέπτες να ιδούν την Βασιλική Στοά, την «Λίθον» και όλες τις άλλες ανακαλύψεις μας. Το τραίνο τις έκοβε καθιστώντες τες ανέπαφες οπτικά .
Αυτός ο νέος είχε αποφασίσει ότι η μόνη λύσις, δεδομένης της ανάγκης των μοντέρνων Αθηναίων να ταξιδεύουν με το τραίνο, ήταν να το θάψουν, να σκάψουν μία σήραγγα κάτυω απ’ την Αγορά. Ερώτησα εάν κάτι τέτοιο θα ήταν ακριβό και μου απήντησε ότι θα ήταν πανάκριβο. Μου υπενθύμισε πάντως ότι με την ενωποίηση ολόκληρης της Αγοράς, άνθρωποι θα πλημμύριζαν την Ελλάδα να ιδούν τις «πατημασιές του Σωκράτη». Επίσης μου υπέδειξε ότι κανένας επισκέπτης δεν είχε ιδεί ούτε μπορούσε να ιδεί τον Βωμό των 12 Θεών, εκτός αν το τραίνο εμετακινείτο.
Φυσικά είχε δίκιο, αλλά δεν χρειαζόταν να μου θυμίσει τα περι του Βωμού. Στο συνεργείο μου ήταν ένας «παλιός» ονόματι Μιλτιάδης που είχε έλθει στην Αθήνα νέος και πρόσφυγας από την Πόλη. (Ήταν και αυθεντικό μέλος της ΑΕΚ, αλλά αυτή είναι μιά άλλη ιστορία). Ο Μιλτιάδης αφηγείτο την ιστορία του σκαψίματος ανάμεσα στις ράγες εν μέσω της κυκλοφορίας του τραίνου. Ενθυμείτο την ανάγκη να προσέχει τις καυτές ράγες, και πως μπορούσε νά ανάψει τα τσιγάρα του ακουμπώντας τις μεγάλες λεπίδες της σκαπάνης του στο αντίθετο άκρο. Φυσικά η εργασία του ενεφάνισε, όσον αυτό ήταν δυνατόν, τις αρχιτεκτονικές λεπτομέρεις του Βωμού και περίφραξης.
Δεν μπορώ να θυμηθώ το όνομα του νέου μηχανικού και δεν είδα ποτέ την μελέτη που ετοίμαζε, αλλά σήμερα είναι όλως προφανές ότι η μελέτη του δεν εφηρμόσθη ποτέ. Έχω συχνά αναρωτηθεί πόσοι άνθρωποι θα είχαν έλθει στην Ελλάδα να επισκεφθούν τους 12 Θεούς, την Βασιλική Στοά και την «Λίθον» τα τελευταία 40 χρόνια. Αλλά επίσης αναρωτιέμαι εάν θα κατανοήσει ποτέ η Ελλάδα την αξία, την οικονομική αξία, των αρχαιοτήτων της.
Αυτά τα 40 χρόνια ήλθα στην Νεμέα και είμαι ακόμη εδώ. Εισάγοντας 11.000.000 $ εμπόρεσα να δημιουργήσω ένα αρχαιολογικό πάρκο, να χτίσω μουσείο, να αποκαλύψω το στάδιο όπου ελάμβαναν χώρο οι Νέμειοι Αγώνες και να αρχίσω αναστήλωση του Ναού του Νεμείου Διός. Το καλοκαίρι του 1973 ήταν εκεί ένας και μόνος επισκέπτης. Πέρισυ ήσαν περισσότεροι από 45.000 και εφέτος προετοιμαζόμαστε για ακόμη περισσότερους. Έχουμε 16 ντόπιες οικογένειες που συντηρούνται κατ’ ευθείαν από τον αρχαίο χώρο και καταστήματα που ωφελούνται επίσης. Χρειάστηκε να γίνει επένδυση. Αξίζει λιγότερα ο Βωμός?
Με σεβασμό,
Στέφανος Μίλλερ
Επίτιμος Καθηγητής,
Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας
Επίτιμος Διευθυντής των εκσκαφών Νεμέας"
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΛΕΙΑΔΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΑΓΑΘΑ
Η δικαστική αναχαίτιση της κατάχωσης του αρχαιολογικού ευρήματος του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους, που αποκαλύφθηκε κατά τα έργα ανακαίνισης των γραμμών του ΗΣΑΠ στη γραμμή Μοναστηράκι - Θησείο, σκιαγραφήθηκε χθες από τον τύπο σαν «κίνηση Δωδεκαθεϊστών εναντίον ΗΣΑΠ». Η «είδηση» αυτή διαστρεβλώνει αφενός την ουσία της προσφυγής ενεργών πολιτών στη Δικαιοσύνη, που είχε ως συνέπεια την μέχρι στιγμής δικαίωσή τους, και αφετέρου προσβάλλει βάναυσα τους συλληφθέντες και αθωωθέντες πολίτες. Τόσο αυτοί που κινήθηκαν νομικά, όσο και οι συλληφθέντες που αθωώθηκαν, ενήργησαν με πρωταρχικό κίνητρο την προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μπροστά σε εύρημα τέτοιας μεγάλης αρχαιολογικής αξίας και όχι σαν «μειοψηφία με θρησκευτικές ιδιαιτερότητες», όπως τους παρουσιάζει η ειδησεογραφία, παραβιάζοντας, μάλιστα, και προσωπικό δεδομένο -παρότι η συγκεκριμένη κατηγοριοποίηση έτσι ή αλλιώς δεν ισχύει εν προκειμένω.
Είναι συνεπώς αναγκαίο να διευκρινιστούν τα εξής:
Με την έκδοση της Υπουργικής απόφασης που, επικυρώνοντας τη γνώμη του Κ.Α.Σ., επέτρεψε την κατάχωση του Βωμού των 12 Θεών, ξεκίνησαν ταυτόχρονα αφενός οι εργασίες κατάχωσης και αφετέρου η αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων ατόμων και φορέα της κοινωνίας των πολιτών. Μόνο που οι αρμόδιοι για την εκτέλεση των έργων κοινοπραξία και φορείς, που περίμεναν μήνες και μήνες να δουν το έργο των γραμμών να ολοκληρώνεται (έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 2009), αποφάσισαν ότι δεν μπορεί να περιμένει ούτε μια μέρα ακόμα, έως ότου εκδικαστεί η αίτηση των πολιτών που επικαλούνταν ότι η κατάχωση θα προσβάλλει ανεπιστρεπτί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Αυτό οδήγησε μεγάλο αριθμό πολιτών, απ’ όλη την Ελλάδα, στο Μοναστηράκι, να διαμαρτυρηθούν για τη θεσμική αυτή βία, ζητώντας εμφατικά από τη Διοίκηση, τον ΗΣΑΠ, τους αρχαιολόγους και τους εργάτες που απασχολούνταν στο έργο να σεβαστούν το Σύνταγμα της χώρας και να περιμένουν μερικές ώρες -μέχρι δηλαδή να αποφανθεί η Δικαιοσύνη για το τι μέλλει γενέσθαι.
Μεταξύ τους, 6 νέοι άνθρωποι, από 18 έως 40 ετών, που στις 14/4/2011 γίναν φίλοι και μοιράστηκαν, εκτός από το πάθος τους για τα κοινά, τα κρατητήρια του ΑΤ Ακροπόλεως, τις χειροπέδες, το ποινικό ακροατήριο.
Τα πράγματα εκτυλίχθηκαν ως εξής:
Στις 3 το μεσημέρι της 14ης Απρίλίου, που έκλεισε ο Αρχαιολογικός χώρος, το πλήθος διαπίστωσε ότι οι εργασίες επισπεύδονταν κι ότι σε λίγο ο βωμός δεν θα ήταν πλέον ορατός, οπότε η αίτηση επείγουσας δικαστικής προστασίας θα καθίστατο «άνευ αντικειμένου». Τότε αποφάσισαν -προσβεβλημένοι από αυτό που βίωναν ως θεσμική βία- να πηδήξουν τα κάγκελα και να προστατέψουν οι ίδιοι το μνημείο από την ξαφνική «βιασύνη», κυκλώνοντάς το σε καθιστική διαμαρτυρία, φωνάζοντας συνθήματα.
Στις 3.30 συλλήφθηκαν από τα ΜΑΤ και -παρόλο που η κυκλοφορία των συρμών είχε πολύ πριν εισέλθουν στο χώρο σταματήσει- κατηγορήθηκαν για «παρακώλυση συγκοινωνιών», πλημμέλημα που επιβάλλει στο δράστη του μέχρι 5 χρόνια φυλάκισης.
Στις 15/4 δικάστηκαν από το αρμόδιο Αυτόφωρο Πλημμελειοδικείο των Αθηνών και αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Σχεδόν ταυτόχρονα, έγινε δεκτή η αίτηση για προσωρινή διαταγή κατά του αναδόχου του έργου, του ΗΣΑΠ και των Υπ. Πολιτισμού και Οικονομικών, στα πλαίσια Αίτησης για λήψη ασφαλιστικού μέτρου που είχε συζητηθεί το πρωί, από άλλο Δικαστήριο, η οποία επέτασσε να διατηρηθεί το μνημείο στην κατάσταση που βρισκόταν στις 12/4, απαγορεύοντας οποιανδήποτε περαιτέρω εργασία έως τη συζήτηση της Αίτησης, στις αρχές Αυγούστου του 2011.
Η ΜΚΟ ανέλαβε την υπεράσπιση των συλληφθέντων και η Δικηγόρος κ. Ηλέκτρα Κούτρα, παραστάθηκε στη σχετική Δίκη ενώπιον του αυτοφώρου. Νωρίτερα την ίδια μέρα η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - «Πλειάδες» είχε καταθέσει δια της κ. Κούτρα πρόσθετη παρέμβαση και είχε παρασταθεί ως διάδικος στη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων, που οδήγησε σε δικαστική διαταγή περί μη κατάχωσης του μνημείου, ενώ την προηγούμενη μέρα κατέθεσε σχετική αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ήδη από τις 4/3, έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου για την πράξη της κακουργηματικής φθοράς αρχαίου μνημείου σε σχέση με τα ευρήματα στο σημείο, ούσα ο πρώτος φορέας – συλλογικότητα πολιτών που ασχολήθηκε ακτιβιστικά – νομικά με το θέμα. Στις 22/3, είχε παρασταθεί και ενώπιον του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, ενώ έχει διατυπώσει εγγράφως αναφορές - αιτήματα για λήψη αντιγράφων του σχετικού φακέλου, ώστε να ενημερωθούν οι πολίτες για το τι ακριβώς βρέθηκε στη διάρκεια της ανακαίνισης των γραμμών, αν τηρήθηκε η νομιμότητα και ποιοι ήταν οι λόγοι που επέβαλλαν την κατάχωση.
Τα αιτήματα αυτά παραμένουν ακόμα και σήμερα, μετά από όλα αυτά, αναπάντητα από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Όσον αφορά την σύλληψη και ταλαιπωρία των 6 νέων που εντελώς αυθαίρετα αλλά και λανθασμένα παρουσιάζονται απ’ τα ΜΜΕ ως μέλη της συγκεκριμένης θρησκευτικής ομάδας, πρόκειται για απόπειρα ποινικοποίησης της διαμαρτυρίας των πολιτών, αλλά και περί απόπειρας αποθάρρυνσής τους από την προσφυγή στο φυσικό Δικαστή, με την επικρεμάμενη απειλή ποινικής ταλαιπωρίας και άσκησης κολοσσιαίων αγωγών αποζημίωσης από τους φορείς και εταιρίες που επιμελούνται το έργο. Η αθώωσή τους, αλλά και η προσωρινή διαταγή περί μη κατάχωσης του μνημείου, αποτελούν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η «αισθητική» της απαξίωσης των αιτημάτων και δικαιωμάτων της κοινωνίας των πολιτών έχει όλο και λιγότερο χώρο ύπαρξης στις κοινωνίες που θέλουν να αυτοαποκαλούνται Δίκαιες.
Αυτούς τους ευαισθητοποιημένους πολίτες που οραματίζονται ότι μπορούν να γευθούν τα δικαιώματά τους, να πετύχουν κάποια κοινωνική αλλαγή προς το ανθρωπινότερο, αυτούς που σηκώνονται από τον καναπέ τους για να το κάνουν, τους παρουσίασαν δυστυχώς σαν μέλη παράξενων οργανώσεων –και σε κάθε περίπτωση, σαν ομάδα μη αντιπροσωπευτική της κοινωνίας των πολιτών.
Δεδομένου, δε, ότι η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ήταν ο πρώτος και ο συνεπέστερος στη διαρκή δυναμική παρουσία του μέχρι σήμερα φορέας της Κοινωνίας των Πολιτών που ενεργοποιήθηκε ακτιβιστικά σε σχέση με το θέμα, προσκαλούμε τα μέσα που διαχειρίστηκαν με τον τρόπο αυτόν την είδηση είτε να επιβεβαιώσουν ότι μας θεωρούν πολυθεϊστική οργάνωση είτε να άρουν την παραπληροφόρηση, με σχετικό δημοσίευμα που θα καλύψει το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Είναι συνεπώς αναγκαίο να διευκρινιστούν τα εξής:
Με την έκδοση της Υπουργικής απόφασης που, επικυρώνοντας τη γνώμη του Κ.Α.Σ., επέτρεψε την κατάχωση του Βωμού των 12 Θεών, ξεκίνησαν ταυτόχρονα αφενός οι εργασίες κατάχωσης και αφετέρου η αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων ατόμων και φορέα της κοινωνίας των πολιτών. Μόνο που οι αρμόδιοι για την εκτέλεση των έργων κοινοπραξία και φορείς, που περίμεναν μήνες και μήνες να δουν το έργο των γραμμών να ολοκληρώνεται (έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί το 2009), αποφάσισαν ότι δεν μπορεί να περιμένει ούτε μια μέρα ακόμα, έως ότου εκδικαστεί η αίτηση των πολιτών που επικαλούνταν ότι η κατάχωση θα προσβάλλει ανεπιστρεπτί θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους.
Αυτό οδήγησε μεγάλο αριθμό πολιτών, απ’ όλη την Ελλάδα, στο Μοναστηράκι, να διαμαρτυρηθούν για τη θεσμική αυτή βία, ζητώντας εμφατικά από τη Διοίκηση, τον ΗΣΑΠ, τους αρχαιολόγους και τους εργάτες που απασχολούνταν στο έργο να σεβαστούν το Σύνταγμα της χώρας και να περιμένουν μερικές ώρες -μέχρι δηλαδή να αποφανθεί η Δικαιοσύνη για το τι μέλλει γενέσθαι.
Μεταξύ τους, 6 νέοι άνθρωποι, από 18 έως 40 ετών, που στις 14/4/2011 γίναν φίλοι και μοιράστηκαν, εκτός από το πάθος τους για τα κοινά, τα κρατητήρια του ΑΤ Ακροπόλεως, τις χειροπέδες, το ποινικό ακροατήριο.
Τα πράγματα εκτυλίχθηκαν ως εξής:
Στις 3 το μεσημέρι της 14ης Απρίλίου, που έκλεισε ο Αρχαιολογικός χώρος, το πλήθος διαπίστωσε ότι οι εργασίες επισπεύδονταν κι ότι σε λίγο ο βωμός δεν θα ήταν πλέον ορατός, οπότε η αίτηση επείγουσας δικαστικής προστασίας θα καθίστατο «άνευ αντικειμένου». Τότε αποφάσισαν -προσβεβλημένοι από αυτό που βίωναν ως θεσμική βία- να πηδήξουν τα κάγκελα και να προστατέψουν οι ίδιοι το μνημείο από την ξαφνική «βιασύνη», κυκλώνοντάς το σε καθιστική διαμαρτυρία, φωνάζοντας συνθήματα.
Στις 3.30 συλλήφθηκαν από τα ΜΑΤ και -παρόλο που η κυκλοφορία των συρμών είχε πολύ πριν εισέλθουν στο χώρο σταματήσει- κατηγορήθηκαν για «παρακώλυση συγκοινωνιών», πλημμέλημα που επιβάλλει στο δράστη του μέχρι 5 χρόνια φυλάκισης.
Στις 15/4 δικάστηκαν από το αρμόδιο Αυτόφωρο Πλημμελειοδικείο των Αθηνών και αθωώθηκαν πανηγυρικά.
Σχεδόν ταυτόχρονα, έγινε δεκτή η αίτηση για προσωρινή διαταγή κατά του αναδόχου του έργου, του ΗΣΑΠ και των Υπ. Πολιτισμού και Οικονομικών, στα πλαίσια Αίτησης για λήψη ασφαλιστικού μέτρου που είχε συζητηθεί το πρωί, από άλλο Δικαστήριο, η οποία επέτασσε να διατηρηθεί το μνημείο στην κατάσταση που βρισκόταν στις 12/4, απαγορεύοντας οποιανδήποτε περαιτέρω εργασία έως τη συζήτηση της Αίτησης, στις αρχές Αυγούστου του 2011.
Η ΜΚΟ ανέλαβε την υπεράσπιση των συλληφθέντων και η Δικηγόρος κ. Ηλέκτρα Κούτρα, παραστάθηκε στη σχετική Δίκη ενώπιον του αυτοφώρου. Νωρίτερα την ίδια μέρα η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - «Πλειάδες» είχε καταθέσει δια της κ. Κούτρα πρόσθετη παρέμβαση και είχε παρασταθεί ως διάδικος στη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων, που οδήγησε σε δικαστική διαταγή περί μη κατάχωσης του μνημείου, ενώ την προηγούμενη μέρα κατέθεσε σχετική αίτηση λήψης ασφαλιστικών μέτρων στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ήδη από τις 4/3, έχει καταθέσει μηνυτήρια αναφορά κατά παντός υπευθύνου για την πράξη της κακουργηματικής φθοράς αρχαίου μνημείου σε σχέση με τα ευρήματα στο σημείο, ούσα ο πρώτος φορέας – συλλογικότητα πολιτών που ασχολήθηκε ακτιβιστικά – νομικά με το θέμα. Στις 22/3, είχε παρασταθεί και ενώπιον του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, ενώ έχει διατυπώσει εγγράφως αναφορές - αιτήματα για λήψη αντιγράφων του σχετικού φακέλου, ώστε να ενημερωθούν οι πολίτες για το τι ακριβώς βρέθηκε στη διάρκεια της ανακαίνισης των γραμμών, αν τηρήθηκε η νομιμότητα και ποιοι ήταν οι λόγοι που επέβαλλαν την κατάχωση.
Τα αιτήματα αυτά παραμένουν ακόμα και σήμερα, μετά από όλα αυτά, αναπάντητα από τις αρμόδιες υπηρεσίες.
Όσον αφορά την σύλληψη και ταλαιπωρία των 6 νέων που εντελώς αυθαίρετα αλλά και λανθασμένα παρουσιάζονται απ’ τα ΜΜΕ ως μέλη της συγκεκριμένης θρησκευτικής ομάδας, πρόκειται για απόπειρα ποινικοποίησης της διαμαρτυρίας των πολιτών, αλλά και περί απόπειρας αποθάρρυνσής τους από την προσφυγή στο φυσικό Δικαστή, με την επικρεμάμενη απειλή ποινικής ταλαιπωρίας και άσκησης κολοσσιαίων αγωγών αποζημίωσης από τους φορείς και εταιρίες που επιμελούνται το έργο. Η αθώωσή τους, αλλά και η προσωρινή διαταγή περί μη κατάχωσης του μνημείου, αποτελούν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η «αισθητική» της απαξίωσης των αιτημάτων και δικαιωμάτων της κοινωνίας των πολιτών έχει όλο και λιγότερο χώρο ύπαρξης στις κοινωνίες που θέλουν να αυτοαποκαλούνται Δίκαιες.
Αυτούς τους ευαισθητοποιημένους πολίτες που οραματίζονται ότι μπορούν να γευθούν τα δικαιώματά τους, να πετύχουν κάποια κοινωνική αλλαγή προς το ανθρωπινότερο, αυτούς που σηκώνονται από τον καναπέ τους για να το κάνουν, τους παρουσίασαν δυστυχώς σαν μέλη παράξενων οργανώσεων –και σε κάθε περίπτωση, σαν ομάδα μη αντιπροσωπευτική της κοινωνίας των πολιτών.
Δεδομένου, δε, ότι η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ήταν ο πρώτος και ο συνεπέστερος στη διαρκή δυναμική παρουσία του μέχρι σήμερα φορέας της Κοινωνίας των Πολιτών που ενεργοποιήθηκε ακτιβιστικά σε σχέση με το θέμα, προσκαλούμε τα μέσα που διαχειρίστηκαν με τον τρόπο αυτόν την είδηση είτε να επιβεβαιώσουν ότι μας θεωρούν πολυθεϊστική οργάνωση είτε να άρουν την παραπληροφόρηση, με σχετικό δημοσίευμα που θα καλύψει το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις.
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
Καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΑΔ
ΕΣΠ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 12/4/2011
Για παράνομη κράτηση αλλά και για απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση και ανεπαρκή φροντίδα του Eivas Rahimi, ασυνόδευτου ανήλικου από το Αφγανιστάν, καταδικάστηκε πριν λίγες μέρες η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Σύμφωνα με την απόφαση (Rahimi v. Greece), το ελληνικό κράτος οφείλει να καταβάλει 16.000 ευρώ ως αποζημίωση.
Η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει περίτρανα τις επανειλημμένες καταγγελίες που έχουν γίνει από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ) για τη μεταχείριση των αιτούντων άσυλο, τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν σε όλα κέντρα κράτησης παρατύπως εισερχόμενων αλλοδαπών (οι οποίες -παρά τις επανειλημμένες καταδίκες της χώρας από το ΕΔΑΔ- δεν έχουν αλλάξει καθόλου) και ιδιαιτέρως για τις πολύ σοβαρές ελλείψεις στην προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων, που αποτελούν μια εξαιρετικά ευάλωτη ομάδα. Να σημειωθεί ότι η προσφυγή του ασυνόδευτου ανηλίκου υποστηρίχθηκε από τρεις ικανότατες Ελληνίδες δικηγόρους, δύο εκ των οποίων σήμερα είναι ενταγμένες στο δυναμικό της Νομικής Υπηρεσίας του ΕΣΠ, γεγονός το οποίο μας χαροποιηθεί ιδιαιτέρως.
Λίγα λόγια για την ιστορία
Ο Ραχιμί, μετά το θάνατο των γονιών του στον πόλεμο του Αφγανιστάν εισήλθε παράτυπα στη χώρα μας το 2007 σε ηλικία 15 ετών. Συνελήφθη στη Μυτιλήνη και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και κρατήθηκε για τρεις ημέρες στο κέντρο κράτησης Παγανής Λέσβου.
Ο ανήλικος, κρατήθηκε σε ένα κελί μαζί με ενήλικες, κοιμήθηκε σε βρώμικο στρώμα, αναγκάστηκε να φάει στο πάτωμα, ενώ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει με δικηγόρο. Επίσης κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν έλαβε καμία ενημέρωση για τη δυνατότητα να κάνει αίτηση ασύλου, ενώ οι ελληνικές αρχές δεν διέθεταν διερμηνέα που να μιλάει τη γλώσσα του (φαρσί) αλλά διερμηνέα που μιλούσε αραβικά. Όταν τελικά αφέθηκε ελεύθερος, δεν εξασφαλίστηκε -όπως προβλέπεται για τους ασυνόδευτους ανήλικους- η στέγασή του ή η μεταφορά του σε ασφαλές μέρος από τις ελληνικές αρχές. Ο Ραχιμί μαζί με άλλους ανήλικους ταξίδεψαν ασυνόδευτοι στην Αθήνα και παρέμεινε άστεγος αρκετές μέρες περιφερόμενος στους δρόμους της πρωτεύουσας, χωρίς την παραμικρή βοήθεια από την ελληνική πολιτεία, η οποία, εκτός των άλλων, δεν μερίμνησε για την ανάληψη της επιμέλειάς του, όπως προβλέπει ο νόμος.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο στην περίπτωση του Ραχιμί η Ελλάδα παραβίασε τρία άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ειδικότερα το άρθρο 3 (περί Απαγόρευσης τωv Βασαvιστηρίωv), του άρθρου 13 (περί Δικαιώματος πραγματικής πρoσφυγής) και το άρθρου 5 (περί δικαιώματος στηv πρoσωπική ελευθερία και ασφάλεια).
Δεν είναι ο μόνος
Την αντιμετώπιση που είχε ο Ραχιμί από τις ελληνικές αρχές έχουν σήμερα εκατοντάδες ανήλικοι που παραμένουν κρατούμενοι στα κέντρα κράτησης που λειτουργούν στην επικράτεια. Αυτό επιβεβαιώθηκε εξάλλου και από την αυτοψία που έκαναν μέλη του ΕΣΠ σε πρόσφατη αποστολή τους (16 Μαρτίου 2011) στα κέντρα κράτησης της περιοχής του Έβρου. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο κέντρο κράτησης "Φυλακίου" Ορεστιάδας, την περίοδο εκείνη κρατούνταν 65 παιδιά σε απαράδεκτες συνθήκες. Συγκεκριμένα, οι ανήλικοι κρατούνται σε ένα και μοναδικό κελί, όπου μοιράζονται ένα κρεβάτι ανά τρεις, ενώ οι κουβέρτες που χρησιμοποιούν δεν επαρκούν και επιπλέον είναι βρώμικες. Το φαγητό που τους δίνεται είναι λίγο και κακής ποιότητας, ενώ δεν περιλαμβάνει γάλα ή άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τέσσερις τουαλέτες, εκ των οποίων η μία δεν λειτουργεί, ενώ έχουν ζεστό νερό μόνο δύο φορές την εβδομάδα. Παράλληλα, δεν τους παρέχεται σαμπουάν και σαπούνι και υποφέρουν από δερματικά προβλήματα. Η πλειονότητα των παιδιών κυκλοφορούν ξυπόλητα, καθώς τα παπούτσια τους καταστράφηκαν καθ’ οδόν ή στη διάρκεια της κράτησής τους, και είναι είτε ρακένδυτα είτε ντυμένα ακατάλληλα για να αντιμετωπίσουν τη θερμοκρασία της εποχής. Όσον αφορά στη διάρκεια της κράτησής τους, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν ανήλικοι που παρέμεναν κρατούμενοι για περισσότερο από 4,5 μήνες.
Γενικότερα, όπως στην περίπτωση του Ραχιμί, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι υφίστανται τις ίδιες παραβιάσεις για τις οποίες καταδικάστηκε η Ελλάδα. Ενώ υποτίθεται ότι λαμβάνουν χώρα οι νόμιμες ενέργειες για το διορισμό επιτρόπου, ο τελευταίος ποτέ δεν βλέπει και δεν προβαίνει στην παραμικρή ενέργεια για να εξασφαλίσει τα δικαιώματα και το βέλτιστο συμφέρον των ανηλίκων.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας:
tel: +30 210 3800990
fax: +30 210 3803774
mail: gcr1@gcr.gr
www.gcr.gr
http://www.facebook.com/gcr.gr
Αθήνα, 12/4/2011
Για παράνομη κράτηση αλλά και για απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση και ανεπαρκή φροντίδα του Eivas Rahimi, ασυνόδευτου ανήλικου από το Αφγανιστάν, καταδικάστηκε πριν λίγες μέρες η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Σύμφωνα με την απόφαση (Rahimi v. Greece), το ελληνικό κράτος οφείλει να καταβάλει 16.000 ευρώ ως αποζημίωση.
Η απόφαση αυτή επιβεβαιώνει περίτρανα τις επανειλημμένες καταγγελίες που έχουν γίνει από το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ) για τη μεταχείριση των αιτούντων άσυλο, τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν σε όλα κέντρα κράτησης παρατύπως εισερχόμενων αλλοδαπών (οι οποίες -παρά τις επανειλημμένες καταδίκες της χώρας από το ΕΔΑΔ- δεν έχουν αλλάξει καθόλου) και ιδιαιτέρως για τις πολύ σοβαρές ελλείψεις στην προστασία των ασυνόδευτων ανηλίκων, που αποτελούν μια εξαιρετικά ευάλωτη ομάδα. Να σημειωθεί ότι η προσφυγή του ασυνόδευτου ανηλίκου υποστηρίχθηκε από τρεις ικανότατες Ελληνίδες δικηγόρους, δύο εκ των οποίων σήμερα είναι ενταγμένες στο δυναμικό της Νομικής Υπηρεσίας του ΕΣΠ, γεγονός το οποίο μας χαροποιηθεί ιδιαιτέρως.
Λίγα λόγια για την ιστορία
Ο Ραχιμί, μετά το θάνατο των γονιών του στον πόλεμο του Αφγανιστάν εισήλθε παράτυπα στη χώρα μας το 2007 σε ηλικία 15 ετών. Συνελήφθη στη Μυτιλήνη και στη συνέχεια μεταφέρθηκε και κρατήθηκε για τρεις ημέρες στο κέντρο κράτησης Παγανής Λέσβου.
Ο ανήλικος, κρατήθηκε σε ένα κελί μαζί με ενήλικες, κοιμήθηκε σε βρώμικο στρώμα, αναγκάστηκε να φάει στο πάτωμα, ενώ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει με δικηγόρο. Επίσης κατά τη διάρκεια της κράτησής του δεν έλαβε καμία ενημέρωση για τη δυνατότητα να κάνει αίτηση ασύλου, ενώ οι ελληνικές αρχές δεν διέθεταν διερμηνέα που να μιλάει τη γλώσσα του (φαρσί) αλλά διερμηνέα που μιλούσε αραβικά. Όταν τελικά αφέθηκε ελεύθερος, δεν εξασφαλίστηκε -όπως προβλέπεται για τους ασυνόδευτους ανήλικους- η στέγασή του ή η μεταφορά του σε ασφαλές μέρος από τις ελληνικές αρχές. Ο Ραχιμί μαζί με άλλους ανήλικους ταξίδεψαν ασυνόδευτοι στην Αθήνα και παρέμεινε άστεγος αρκετές μέρες περιφερόμενος στους δρόμους της πρωτεύουσας, χωρίς την παραμικρή βοήθεια από την ελληνική πολιτεία, η οποία, εκτός των άλλων, δεν μερίμνησε για την ανάληψη της επιμέλειάς του, όπως προβλέπει ο νόμος.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο στην περίπτωση του Ραχιμί η Ελλάδα παραβίασε τρία άρθρα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ειδικότερα το άρθρο 3 (περί Απαγόρευσης τωv Βασαvιστηρίωv), του άρθρου 13 (περί Δικαιώματος πραγματικής πρoσφυγής) και το άρθρου 5 (περί δικαιώματος στηv πρoσωπική ελευθερία και ασφάλεια).
Δεν είναι ο μόνος
Την αντιμετώπιση που είχε ο Ραχιμί από τις ελληνικές αρχές έχουν σήμερα εκατοντάδες ανήλικοι που παραμένουν κρατούμενοι στα κέντρα κράτησης που λειτουργούν στην επικράτεια. Αυτό επιβεβαιώθηκε εξάλλου και από την αυτοψία που έκαναν μέλη του ΕΣΠ σε πρόσφατη αποστολή τους (16 Μαρτίου 2011) στα κέντρα κράτησης της περιοχής του Έβρου. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο κέντρο κράτησης "Φυλακίου" Ορεστιάδας, την περίοδο εκείνη κρατούνταν 65 παιδιά σε απαράδεκτες συνθήκες. Συγκεκριμένα, οι ανήλικοι κρατούνται σε ένα και μοναδικό κελί, όπου μοιράζονται ένα κρεβάτι ανά τρεις, ενώ οι κουβέρτες που χρησιμοποιούν δεν επαρκούν και επιπλέον είναι βρώμικες. Το φαγητό που τους δίνεται είναι λίγο και κακής ποιότητας, ενώ δεν περιλαμβάνει γάλα ή άλλα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα παιδιά χρησιμοποιούν τέσσερις τουαλέτες, εκ των οποίων η μία δεν λειτουργεί, ενώ έχουν ζεστό νερό μόνο δύο φορές την εβδομάδα. Παράλληλα, δεν τους παρέχεται σαμπουάν και σαπούνι και υποφέρουν από δερματικά προβλήματα. Η πλειονότητα των παιδιών κυκλοφορούν ξυπόλητα, καθώς τα παπούτσια τους καταστράφηκαν καθ’ οδόν ή στη διάρκεια της κράτησής τους, και είναι είτε ρακένδυτα είτε ντυμένα ακατάλληλα για να αντιμετωπίσουν τη θερμοκρασία της εποχής. Όσον αφορά στη διάρκεια της κράτησής τους, διαπιστώθηκε ότι υπήρχαν ανήλικοι που παρέμεναν κρατούμενοι για περισσότερο από 4,5 μήνες.
Γενικότερα, όπως στην περίπτωση του Ραχιμί, οι ασυνόδευτοι ανήλικοι υφίστανται τις ίδιες παραβιάσεις για τις οποίες καταδικάστηκε η Ελλάδα. Ενώ υποτίθεται ότι λαμβάνουν χώρα οι νόμιμες ενέργειες για το διορισμό επιτρόπου, ο τελευταίος ποτέ δεν βλέπει και δεν προβαίνει στην παραμικρή ενέργεια για να εξασφαλίσει τα δικαιώματα και το βέλτιστο συμφέρον των ανηλίκων.
Δείτε ολόκληρη την απόφαση
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας:
tel: +30 210 3800990
fax: +30 210 3803774
mail: gcr1@gcr.gr
www.gcr.gr
http://www.facebook.com/gcr.gr
ΕΔΔΑ: Rahimi v. Greece
Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Γραφείο Ελλάδας
Τομέας Προστασίας
Στις 5 Μαρτίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάνθηκε (η απόφαση θα είναι οριστική εάν εντός 3 μηνών δεν προσβληθεί στην Ολομέλεια) σχετικά με την υπόθεση Rahimi v. Greece (App. No. 8687/08).
Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο τύπου, το οποίο τιτλοφορείται «Ανεπαρκής μέριμνα και παράνομη κράτηση ασυνόδευτου ανηλίκου αιτούντος άσυλο», το Δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα ότι συντελέστηκαν παραβιάσεις του Άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης), του Άρθρου 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή) και του Άρθρου 5 παρ.1 και 4 (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Η υπόθεση αφορά ασυνόδευτο ανήλικο από το Αφγανιστάν, ο οποίος εισήλθε στην Ελλάδα παράνομα το 2007 και κρατήθηκε στο κέντρο κράτησης της Παγανής στη Λέσβο πριν αφεθεί ελεύθερος εν όψει απελάσεως. Ο Rahimi έφυγε από το Αφγανιστάν μετά το θάνατο των γονιών του στις ένοπλες συρράξεις που επικρατούσαν στη χώρα. Ο ανήλικος κατέθεσε αίτημα ασύλου στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2007 (αφού αφέθηκε ελεύθερος) το οποίο απορρίφθηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ενώ η προσφυγή του εκκρεμεί.
Βάσει στοιχείων, το Δικαστήριο θεώρησε ότι ο ανήλικος ήταν πράγματι ασυνόδευτος, παρόλο που οι ελληνικές αρχές παρουσίασαν αντίθετη εικόνα, ενώ από την αίτηση ασύλου του και στο εξής διαπιστώθηκε ότι δεν ορίστηκε επίτροπος όπως θα έπρεπε. Οι παράγοντες αυτοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του Δικαστηρίου.
Επιπλέον,το Δικαστήριο έκρινε ότι κατά την κράτησή του δεν εξαντλήθηκαν τα εσωτερικά ένδικα βοηθήματα (Άρθρο 13),καθώς δεν παρασχέθηκαν επαρκείς πληροφορίες στον ανήλικο και σε γλώσσα που να κατανοεί σχετικά με τις διαδικασίες που μπορούσε να ακολουθήσει.
Αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης στην Παγανή, οι οποίες προσέβαλλαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και την αδυναμία να ληφθεί υπόψη η εξαιρετικά ευάλωτη περίπτωση του ανηλίκου, το Δικαστήριο έκρινε ότι παρόλη τη μικρή διάρκεια της κράτησης, ο ανήλικος υπέστη ταπεινωτική μεταχείριση (Άρθρο 3). Αλλά και για την περίοδο που ακολούθησε της απελευθέρωσης του, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του Άρθρου 3, καθώς έκρινε ότι οι αρχές δεν μερίμνησαν να φροντίσουν τον ασυνόδευτο ανήλικο.
Συμπληρωματικά, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αρχές δεν ενήργησαν με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού όταν αποφάσισαν αυτομάτως την κράτησή του χωρίς να εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις και συνεπώς η κράτηση του ανηλίκου δεν κρίθηκε «νόμιμη» σύμφωνα με την έννοια του Άρθρου 5 παρ.1. Τέλος διαπιστώθηκε παραβίαση των παρ. 2 & 4 του Άρθρου 5, καθώς οι πληροφορίες που του παρασχέθηκαν δεν ήταν σε γλώσσα που να κατανοεί, ούτε είχε ουσιαστική πρόσβαση σε δικηγόρο.
Το Δελτίο Τύπου (στα αγγλικά) του ΕΔΔΑ και την απόφαση (στα γαλλικά) μπορείτε να βρείτε εδώ
Τομέας Προστασίας
Στις 5 Μαρτίου 2011 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάνθηκε (η απόφαση θα είναι οριστική εάν εντός 3 μηνών δεν προσβληθεί στην Ολομέλεια) σχετικά με την υπόθεση Rahimi v. Greece (App. No. 8687/08).
Σύμφωνα με το επίσημο δελτίο τύπου, το οποίο τιτλοφορείται «Ανεπαρκής μέριμνα και παράνομη κράτηση ασυνόδευτου ανηλίκου αιτούντος άσυλο», το Δικαστήριο αποφάσισε ομόφωνα ότι συντελέστηκαν παραβιάσεις του Άρθρου 3 (απαγόρευση απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης), του Άρθρου 13 (δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή) και του Άρθρου 5 παρ.1 και 4 (δικαίωμα στην ελευθερία και την ασφάλεια) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Η υπόθεση αφορά ασυνόδευτο ανήλικο από το Αφγανιστάν, ο οποίος εισήλθε στην Ελλάδα παράνομα το 2007 και κρατήθηκε στο κέντρο κράτησης της Παγανής στη Λέσβο πριν αφεθεί ελεύθερος εν όψει απελάσεως. Ο Rahimi έφυγε από το Αφγανιστάν μετά το θάνατο των γονιών του στις ένοπλες συρράξεις που επικρατούσαν στη χώρα. Ο ανήλικος κατέθεσε αίτημα ασύλου στην Ελλάδα τον Ιούλιο του 2007 (αφού αφέθηκε ελεύθερος) το οποίο απορρίφθηκε τον Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, ενώ η προσφυγή του εκκρεμεί.
Βάσει στοιχείων, το Δικαστήριο θεώρησε ότι ο ανήλικος ήταν πράγματι ασυνόδευτος, παρόλο που οι ελληνικές αρχές παρουσίασαν αντίθετη εικόνα, ενώ από την αίτηση ασύλου του και στο εξής διαπιστώθηκε ότι δεν ορίστηκε επίτροπος όπως θα έπρεπε. Οι παράγοντες αυτοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του Δικαστηρίου.
Επιπλέον,το Δικαστήριο έκρινε ότι κατά την κράτησή του δεν εξαντλήθηκαν τα εσωτερικά ένδικα βοηθήματα (Άρθρο 13),καθώς δεν παρασχέθηκαν επαρκείς πληροφορίες στον ανήλικο και σε γλώσσα που να κατανοεί σχετικά με τις διαδικασίες που μπορούσε να ακολουθήσει.
Αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης στην Παγανή, οι οποίες προσέβαλλαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και την αδυναμία να ληφθεί υπόψη η εξαιρετικά ευάλωτη περίπτωση του ανηλίκου, το Δικαστήριο έκρινε ότι παρόλη τη μικρή διάρκεια της κράτησης, ο ανήλικος υπέστη ταπεινωτική μεταχείριση (Άρθρο 3). Αλλά και για την περίοδο που ακολούθησε της απελευθέρωσης του, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του Άρθρου 3, καθώς έκρινε ότι οι αρχές δεν μερίμνησαν να φροντίσουν τον ασυνόδευτο ανήλικο.
Συμπληρωματικά, το Δικαστήριο έκρινε ότι οι αρχές δεν ενήργησαν με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του παιδιού όταν αποφάσισαν αυτομάτως την κράτησή του χωρίς να εξετάσουν εναλλακτικές λύσεις και συνεπώς η κράτηση του ανηλίκου δεν κρίθηκε «νόμιμη» σύμφωνα με την έννοια του Άρθρου 5 παρ.1. Τέλος διαπιστώθηκε παραβίαση των παρ. 2 & 4 του Άρθρου 5, καθώς οι πληροφορίες που του παρασχέθηκαν δεν ήταν σε γλώσσα που να κατανοεί, ούτε είχε ουσιαστική πρόσβαση σε δικηγόρο.
Το Δελτίο Τύπου (στα αγγλικά) του ΕΔΔΑ και την απόφαση (στα γαλλικά) μπορείτε να βρείτε εδώ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ UNCHR
Έκκληση προς τα κράτη να σέβονται τις αρχές της διάσωσης στη θάλασσα και του καταμερισμού των ευθυνών απευθύνει η Υ.Α
11 Απρίλιος 2011
ΓΕΝΕΥΗ – Υπό το φως της μαζικής απώλειας ανθρώπινων ζωών στη Μεσόγειο την περασμένη εβδομάδα, εξαιτίας της ανατροπής ενός πλοιαρίου προσφύγων, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) να θέσει επειγόντως σε εφαρμογή πιο αξιόπιστους και αποτελεσματικούς μηχανισμούς διάσωσης στη θάλασσα. Περισσότεροι από 220 πρόσφυγες από τη Σομαλία, την Ερυθραία και την Ακτή του Ελεφαντοστού πνίγηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης (6/4) όταν το πλοιάριό τους ανατράπηκε, περίπου 39 ναυτικά μίλια νότια της ιταλικής νήσου Λαμπεντούζα. Πρόκειται για το χειρότερο συμβάν του είδους στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια.
«Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί, σε μια περίοδο όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τη Λιβύη εξαιτίας των συγκρούσεων και διασχίζουν τα σύνορα με την Τυνησία και την Αίγυπτο όπου βρίσκουν ασφάλεια, στέγη και βοήθεια, η προστασία των ανθρώπων που διαφεύγουν μέσω των θαλάσσιων συνόρων της Λιβύης δεν μοιάζει να αποτελεί ανάλογη προτεραιότητα», δήλωσε η βοηθός Ύπατου Αρμοστή αρμόδια για θέματα Προστασίας, Έρικα Φέλερ.
Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 450.000 άνθρωποι έχουν περάσει από τη Λιβύη σε γειτονικές χώρες: την Τυνησία, την Αίγυπτο, τον Νίγηρα, την Αλγερία, το Τσαντ, το Σουδάν, την Ιταλία και τη Μάλτα. Ωστόσο, πολλοί ακόμα είναι εγκλωβισμένοι εξαιτίας των συγκρούσεων που εξαπλώνονται στη Λιβύη. Η Υ.Α. ανησυχεί ιδιαίτερα για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο στη Μισράτα και άλλες λιβυκές πόλεις. Καθώς η κατάσταση στη Λιβύη επιδεινώνεται, πολλοί ενδέχεται να σκεφτούν τη δια θαλάσσης διαφυγή ως μοναδική εναλλακτική λύση.
Τα θαλάσσια ύδατα ανοιχτά των λιβυκών ακτών είναι από τα πιο πολυσύχναστα στη Μεσόγειο. Επιπλέον, υπάρχουν προς το παρόν στην περιοχή πολλά πολεμικά και άλλα σκάφη.
«Διακυβεύεται μια μακρά παράδοση διάσωσης ανθρώπινων ζωών στη θάλασσα, εάν γίνει αντικείμενο διαμάχης μεταξύ κρατών ως προς το ποιος διασώζει ποιον. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε επειγόντως έναν περισσότερο λειτουργικό μηχανισμό έρευνας και διάσωσης», δήλωσε η Φέλερ. «Απευθύνουμε επίσης έκκληση στους κυβερνήτες να συνεχίσουν να βοηθούν όσους αντιμετωπίζουν κίνδυνο στη θάλασσα. Κάθε πλοιάριο με υπεράριθμους επιβάτες που εγκαταλείπει αυτές τις ημέρες τη Λιβύη πρέπει να θεωρείται ότι αντιμετωπίζει κίνδυνο.»
Εντός της Ε.Ε., η Ιταλία και η Μάλτα είναι τα δύο κράτη που έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του εκτοπισμού και της μετανάστευσης εξαιτίας των γεγονότων στη βόρεια Αφρική, και το πιθανότερο είναι πως θα δουν περισσότερες αφίξεις. Υπό το φως πιθανών νέων αφίξεων, από τη Λιβύη, ανθρώπων που μπορεί να χρειάζονται διεθνή προστασία, η Υ.Α. ζητεί να εξεταστούν επειγόντως συγκεκριμένα μέτρα καταμερισμού των ευθυνών και του βάρους, ιδιαίτερα μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε.
Τα μέτρα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν τεχνική και οικονομική στήριξη, καθώς και την αξιοποίηση της Οδηγίας Προσωρινής Προστασίας της Ε.Ε., που έχει στόχο την εναρμόνιση της προσωρινούς προστασίας για τους εκτοπισμένους ανθρώπους σε περιπτώσεις «μαζικής εισροής», στη βάση της αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη μέλη.
«Παρότι ο μηχανισμός προσωρινής προστασίας που θεσμοθετεί η Οδηγία δεν έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί, είναι σημαντικό για τις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή σε αυτή την περίπτωση την Ιταλία και τη Μάλτα, να γνωρίζουν πως μια τέτοια στήριξη και αλληλεγγύη είναι διαθέσιμες εφόσον οι συνθήκες το απαιτήσουν», δήλωσε η Φέλερ.
Η Υ.Α. καλεί επίσης τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να προσφέρουν από κοινού με άλλες χώρες μετεγκατάστασης, επιπλέον θέσεις μετεγκατάστασης για τους πρόσφυγες στη Βόρεια Αφρική, καθώς η μετεγκατάσταση είναι για κάποιους από αυτούς η μόνη εφικτή βιώσιμη λύση. Οι πρόσφατες σχετικές εκκλήσεις της Υ.Α. βρήκαν μόνο περιορισμένη ανταπόκριση.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά)
www.unhcr.org (Αγγλικά)
Ακολουθήστε μας:
Facebook, www.facebook.com/UNHCRGREECE
Youtube, www.youtube.com/unhcrgreece
Twitter, www.twitter.com/unhcrgreece
11 Απρίλιος 2011
ΓΕΝΕΥΗ – Υπό το φως της μαζικής απώλειας ανθρώπινων ζωών στη Μεσόγειο την περασμένη εβδομάδα, εξαιτίας της ανατροπής ενός πλοιαρίου προσφύγων, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (Υ.Α.) καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) να θέσει επειγόντως σε εφαρμογή πιο αξιόπιστους και αποτελεσματικούς μηχανισμούς διάσωσης στη θάλασσα. Περισσότεροι από 220 πρόσφυγες από τη Σομαλία, την Ερυθραία και την Ακτή του Ελεφαντοστού πνίγηκαν τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης (6/4) όταν το πλοιάριό τους ανατράπηκε, περίπου 39 ναυτικά μίλια νότια της ιταλικής νήσου Λαμπεντούζα. Πρόκειται για το χειρότερο συμβάν του είδους στη Μεσόγειο τα τελευταία χρόνια.
«Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί, σε μια περίοδο όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τη Λιβύη εξαιτίας των συγκρούσεων και διασχίζουν τα σύνορα με την Τυνησία και την Αίγυπτο όπου βρίσκουν ασφάλεια, στέγη και βοήθεια, η προστασία των ανθρώπων που διαφεύγουν μέσω των θαλάσσιων συνόρων της Λιβύης δεν μοιάζει να αποτελεί ανάλογη προτεραιότητα», δήλωσε η βοηθός Ύπατου Αρμοστή αρμόδια για θέματα Προστασίας, Έρικα Φέλερ.
Μέχρι σήμερα, περισσότεροι από 450.000 άνθρωποι έχουν περάσει από τη Λιβύη σε γειτονικές χώρες: την Τυνησία, την Αίγυπτο, τον Νίγηρα, την Αλγερία, το Τσαντ, το Σουδάν, την Ιταλία και τη Μάλτα. Ωστόσο, πολλοί ακόμα είναι εγκλωβισμένοι εξαιτίας των συγκρούσεων που εξαπλώνονται στη Λιβύη. Η Υ.Α. ανησυχεί ιδιαίτερα για τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο στη Μισράτα και άλλες λιβυκές πόλεις. Καθώς η κατάσταση στη Λιβύη επιδεινώνεται, πολλοί ενδέχεται να σκεφτούν τη δια θαλάσσης διαφυγή ως μοναδική εναλλακτική λύση.
Τα θαλάσσια ύδατα ανοιχτά των λιβυκών ακτών είναι από τα πιο πολυσύχναστα στη Μεσόγειο. Επιπλέον, υπάρχουν προς το παρόν στην περιοχή πολλά πολεμικά και άλλα σκάφη.
«Διακυβεύεται μια μακρά παράδοση διάσωσης ανθρώπινων ζωών στη θάλασσα, εάν γίνει αντικείμενο διαμάχης μεταξύ κρατών ως προς το ποιος διασώζει ποιον. Γι’ αυτό και χρειαζόμαστε επειγόντως έναν περισσότερο λειτουργικό μηχανισμό έρευνας και διάσωσης», δήλωσε η Φέλερ. «Απευθύνουμε επίσης έκκληση στους κυβερνήτες να συνεχίσουν να βοηθούν όσους αντιμετωπίζουν κίνδυνο στη θάλασσα. Κάθε πλοιάριο με υπεράριθμους επιβάτες που εγκαταλείπει αυτές τις ημέρες τη Λιβύη πρέπει να θεωρείται ότι αντιμετωπίζει κίνδυνο.»
Εντός της Ε.Ε., η Ιταλία και η Μάλτα είναι τα δύο κράτη που έχουν επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος του εκτοπισμού και της μετανάστευσης εξαιτίας των γεγονότων στη βόρεια Αφρική, και το πιθανότερο είναι πως θα δουν περισσότερες αφίξεις. Υπό το φως πιθανών νέων αφίξεων, από τη Λιβύη, ανθρώπων που μπορεί να χρειάζονται διεθνή προστασία, η Υ.Α. ζητεί να εξεταστούν επειγόντως συγκεκριμένα μέτρα καταμερισμού των ευθυνών και του βάρους, ιδιαίτερα μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε.
Τα μέτρα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν τεχνική και οικονομική στήριξη, καθώς και την αξιοποίηση της Οδηγίας Προσωρινής Προστασίας της Ε.Ε., που έχει στόχο την εναρμόνιση της προσωρινούς προστασίας για τους εκτοπισμένους ανθρώπους σε περιπτώσεις «μαζικής εισροής», στη βάση της αλληλεγγύης ανάμεσα στα κράτη μέλη.
«Παρότι ο μηχανισμός προσωρινής προστασίας που θεσμοθετεί η Οδηγία δεν έχει ακόμα χρησιμοποιηθεί, είναι σημαντικό για τις ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή σε αυτή την περίπτωση την Ιταλία και τη Μάλτα, να γνωρίζουν πως μια τέτοια στήριξη και αλληλεγγύη είναι διαθέσιμες εφόσον οι συνθήκες το απαιτήσουν», δήλωσε η Φέλερ.
Η Υ.Α. καλεί επίσης τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να προσφέρουν από κοινού με άλλες χώρες μετεγκατάστασης, επιπλέον θέσεις μετεγκατάστασης για τους πρόσφυγες στη Βόρεια Αφρική, καθώς η μετεγκατάσταση είναι για κάποιους από αυτούς η μόνη εφικτή βιώσιμη λύση. Οι πρόσφατες σχετικές εκκλήσεις της Υ.Α. βρήκαν μόνο περιορισμένη ανταπόκριση.
Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήστε με:
Καίτη Κεχαγιόγλου, Υπεύθυνη Τομέα Ενημέρωσης, e-mail: kehayioy@unhcr.org
Στέλλα Νάνου, Βοηθό Τομέα Ενημέρωσης, email: nanou@unhcr.org
Ιστοσελίδες: www.unhcr.gr (Ελληνικά)
www.unhcr.org (Αγγλικά)
Ακολουθήστε μας:
Facebook, www.facebook.com/UNHCRGREECE
Youtube, www.youtube.com/unhcrgreece
Twitter, www.twitter.com/unhcrgreece
Κυριακή 10 Απριλίου 2011
ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΗ Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΤΟΥ Κ.Α.Σ. ΣΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΕΓΚΑΙΡΗ, ΕΓΚΥΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΕΓΓΡΑΦΑ
Το παρακάτω έγγραφο Αίτημά μας αγνοήθηκε επιδεικτικά. Οι φόβοι μας επιβεβαιώθηκαν, αφού ήδη "επικυρώθηκε" η γνωμοδότηση του Κ.Α.Σ. με Υπουργική Απόφαση και ξεκίνησαν οι εργασίες της κατάχωσης ενός από τα σπουδαιότερα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς -και μιας οιονεί ανάσας στα οικονομικά της Ελλάδας, αφού η ενοποίηση και ανάδειξη της Αρχαίας Ελληνικής Αγοράς θα προσέλκυε εκατομμύρια επισκέπτες απ' όλον τον κόσμο...
Αθήνα, 24/03/2011
Αρ. Πρωτ/λου: 163
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Κ.Α.Σ.
ΑΙΤΗΣΗ
Της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με την επωνυμία «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» - «Πλειάδες» (Α.Μ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ: 419), εδρεύουσας στην Αθήνα, οδός Μουσών αριθ. 1Α, Τ.Κ. 115 24, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από την Πρόεδρό της, Δικηγόρο Αθηνών, κ. Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα (ΑΜ: 30484 ΔΣΑ).-
Αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου,
Στην παράσταση εκ μέρους των «Πλειάδων» των Δικηγόρων Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα και Βασίλη Σωτηρόπουλου, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Σας της 22ας/3/2011, επισημάναμε την αδυναμία μας να λάβουμε γνώση του σχετικού με την υπόθεση φακέλου, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ασκήσουμε σε όλη τους την πληρότητα τα σχετικά δικαιώματά μας. Για τον λόγο αυτόν, ζητήσαμε να αναβληθεί η σχετική με το θέμα της «Ανακαίνισης, υποδομής – επιδομής γραμμών κλπ. της ΗΣΑΠ Α.Ε.» κρίση – διαμόρφωση γνώμης Σας, έως ότου καταστεί δυνατό να ενημερωθεί με διαφάνεια, σαφήνεια και πληρότητα η κοινωνία των πολιτών, σημαντικό μέρος της οποίας αντιδρά στην προοπτική κατάχωσης των αποκαλυφθέντων αρχαίων μνημείων, επικαλούμενη ότι με τον τρόπο αυτόν θίγονται θεμελιώδη συνταγματικά τους δικαιώματα.
Άλλωστε, πιθανότατα θα σας βρούμε σύμφωνους στο ότι η πρόσφατα θεσπισμένη «ταχύτητα» (Μνημόνιο Συναντίληψης) σχετικά με την αρχαιολογική έρευνα κατά την εκτέλεση δημοσίων έργων, δεν συνάδει με την απρόβλεπτη φύση της αρχαιολογικής ανασκαφής, ούτε με το πνεύμα του Νόμου για την προστασία των αρχαιοτήτων, ούτε με την αίγλη με την οποίαν περιβάλλει τα αρχαιολογικά πολιτισμικά αγαθά το Σύνταγμά μας.
Επειδή, η πλήρης ενημέρωση του ενδιαφερόμενου πολίτη ή του βάσει καταστατικού σχετικά ενεργοποιούμενου φορέα της Κοινωνίας των Πολιτών θα πρέπει να διευκολυνθεί όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά, από τη Διοίκηση –και κατά λογική αναγκαιότητα το σχετικό αίτημα θα πρέπει να ικανοποιηθεί προτού ο διοικούμενος βρεθεί αντιμέτωπος με μιαν υπουργική απόφαση.
Επειδή, η γνώμη σας οδηγεί ευθέως σε σχετική υπουργική απόφαση.
Επειδή, δεν υπήρξε ο απαιτούμενος χρόνος περίσκεψης, ούτε καν για να εκπονηθούν οι ειδικές για κάθε μνημείο γεωτεχνικές μελέτες κατάχωσης.
Επειδή, η κοινωνία των πολιτών δεν είναι σε θέση να διαγνώσει εάν έχει γίνει σεβαστός ο πυρήνας θεμελιωδών δικαιωμάτων, χωρίς άμεση και ακώλυτη πρόσβαση σε κάθε σχετικό με την υπόθεση έγγραφο, χωρίς, δηλαδή, να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα πρόσβασης στα διοικητικά έγγραφα – δικαίωμα στην κοινωνία της πληροφορίας σε χρόνο ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΟ της έκδοσης υπουργικής απόφασης.
Επειδή, είναι ιδιαίτερα πιθανό ότι με τη σχετική υπουργική απόφαση, η οποία θα βασιστεί εξ’ ολοκλήρου στη γνώμη Σας, θα «νομιμοποιηθούν» εκ των υστέρων παράνομες πράξεις των εμπλεκομένων υπηρεσιών, με τρόπο που διακινδυνεύει περαιτέρω παραβίαση της θεμελιώδους Συνταγματικής επιταγής για διάκριση των εξουσιών (εν προκειμένω εκτελεστική – νομοθετική), στην οποία στηρίζεται το πολίτευμά μας.
Επειδή, με την «ευχή» ή, έστω, τη «συζήτηση» ότι η ΜΕΤΡΟ Α.Ε. θα προβεί στην υπογειοποίηση του συγκεκριμένου τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής δεν υπάρχει καμία δέσμευση, ούτε περί του έργου, ούτε περί ανώτατης χρονικής διάρκειας της κατάχωσης, παρά μόνο η θετική διάσταση της εκτόνωσης της έντασης κάποιων ευαίσθητων στο θέμα κοινωνικών ομάδων, μέσα από την πλανημένη αίσθηση (βασισμένη σε δημοσιεύματα εφημερίδων επί της προχθεσινής απόφασής σας) ότι σε μερικά χρόνια θα δούμε (και οι σύγχρονοι) την ενοποίηση του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αθηναϊκής Αγοράς, τα μνημεία θα είναι επισκέψιμα και απαλλαγμένα από συνεχείς κραδασμούς τραίνων, το τοπίο δεν θα «πληγώνεται» από τη γραμμή του ΗΣΑΠ, και η Ελλάδα θα γεμίσει επισκέπτες των νέων μνημείων.
Επειδή, δεν υπάρχει σε γνώση μας άλλη περίπτωση συμπεριφοράς της κατάχωσης σημαντικού αρχαίου μνημείου, με δεδομένο να υφίσταται διαρκείς κραδασμούς από συνεχείς διελεύσεις τραίνων.
Επειδή, το συγκεκριμένο σημείο έχει πολιτιστική σημασία για ολόκληρη την ανθρωπότητα, η δε κατάστηση του χώρου της Αθηναϊκής Αγοράς ενιαία επισκέψιμου εκτιμούμε ότι θα συμβάλλει σθεναρά στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της χώρας μας.
Επειδή, εκτιμούμε ότι εφόσον αναζητηθούν οι πόροι για την ενοποίηση της Αρχαίας Αθηναϊκής Αγοράς και την ανάδειξη των περιεχομένων σε αυτήν μνημείων, είναι ιδιαίτερα πιθανό να υποστηριχθεί οικονομικά το εγχείρημα και από Ευρωπαϊκούς και άλλους πόρους.
Επειδή η δράση Σας, ως δημοσίου Συλλογικού Οργάνου, όπως επισημάνθηκε από εμάς και κατά τη συνεδρίασή Σας, οφείλει να διέπεται από δημοσιότητα και να διασφαλίζει ότι γίνονται σεβαστά όλα τα Συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα που μπορούν ή ενδέχεται να θίγονται, ιδίως όταν η Κοινωνία των Πολιτών τα επικαλείται δημοσίως.
Επειδή, φαίνεσθε να γνωμοδοτήσατε υπέρ της «κατάχωσης» των αποκαλυφθέντων ευρημάτων, η οποία, ενώ υποτίθεται ότι διασφαλίζει το συνταγματικό δικαίωμα για "προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος" (άρθρο 24), αποκλείει το δικαίωμα για πρόσβαση στο πολιτιστικό περιβάλλον (Δηλαδή για πρόσβαση σε κοινόχρηστο "πράγμα", κατά την έννοια του εμπραγμάτου δικαίου).
Επειδή, λόγω του σύντομου χρονικού διαστήματος ανάμεσα στην αποκάλυψη των μνημείων και στη λήψη της απόφασης – έκδοσης ομόφωνης γνώμης σας, και παρόλο που δεν διαθέτουμε περί του αντιθέτου στοιχεία (λόγω μη ικανοποίησης έως σήμερα της αίτησής μας για πρόσβαση στα σχετικά δημόσια έγγραφα), θεωρούμε πάντως απολύτως βέβαιο ότι δεν υπήρξε επαρκής χρόνος για να γίνουν οι απαιτούμενες μελέτες κόστους οφέλους και εναλλακτικών προτάσεων – λύσεων που να δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για το δημόσιο συμφέρον εν προκειμένω και να οδηγούν σε μιαν απόφαση που θα σέβεται των πυρήνα όλων των δικαιωμάτων που βρίσκονται σε ένταση μεταξύ τους στην υπόθεση αυτήν ή που –τυπικά, έστω- δεν θα πάσχει από την διακηρυχθείσα και στο άρθρο 25 του Συντάγματός μας Αρχή της Αναλογικότητας.
Επειδή, ήδη από τις 21/3 κατατέθηκε ενώπιόν Σας Αίτημα «να μας χορηγήσετε με δική μας δαπάνη, κατά τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, αντίγραφα του σχετικού φακέλου, που αναγκαία περιέχει αναλυτικό κατάλογο των αρχαίων μνημείων που θα αφορά η αυριανή σας απόφαση, συμπεριλαμβανομένων των «νέων σημαντικότατων ευρημάτων» της οδού Παναθηναίων» και «Σε περίπτωση που υπάρχει σε γνώση σας ή στα αρχεία σας μελέτη για εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης της σύγκρουσης των έννομων αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς και των συγκοινωνιών στη συγκεκριμένη περιοχή, παρακαλούμε να ενημερωθούμε σχετικά».
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ
και για όσους τυχόν προσθέσουμε με συμπληρωματικό μας υπόμνημα,
με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας,
όπως ενδεικτικά το περί προσφυγής στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης
ΖΗΤΟΥΜΕ
Να ικανοποιηθεί, για λόγους ηθικής τάξεως, αμέσως το Αίτημά μας για λήψη αντιγράφων του σχετικού φακέλου, συμπεριλαμβανομένου αντιγράφου των πρακτικών (άλλως της ηχογράφησης) της από 22/3/11 συνεδρίασής Σας, της ψηφιακής καταγραφής των ευρημάτων και του «Ημερολογίου του Έργου» που συνετάχθη από την παρισταμένη στις εργασίες του ΗΣΑΠ αρχαιολόγο, παρά τη μη εκπνοή της προθεσμίας που θέτει ο Νόμος για την ανταπόκρισή Σας.
Να απαντήσετε υποβληθέν στο Συμβούλιο της 22ας/3, ενώπιόν Σας, Αίτημά μας περί αναβολής της γνωμοδότησής Σας έως ότου πραγματοποιηθεί δημόσια και ενημερωμένη διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς, λόγω της σπουδαιότητας και πολυπλοκότητας του θέματος.
Μετά τιμής,
Η Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος της ΜΚΟ
Αθήνα, 24/03/2011
Αρ. Πρωτ/λου: 163
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ Κ.Α.Σ.
ΑΙΤΗΣΗ
Της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με την επωνυμία «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» - «Πλειάδες» (Α.Μ. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ: 419), εδρεύουσας στην Αθήνα, οδός Μουσών αριθ. 1Α, Τ.Κ. 115 24, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από την Πρόεδρό της, Δικηγόρο Αθηνών, κ. Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα (ΑΜ: 30484 ΔΣΑ).-
Αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου,
Στην παράσταση εκ μέρους των «Πλειάδων» των Δικηγόρων Ηλέκτρας – Λήδας Κούτρα και Βασίλη Σωτηρόπουλου, κατά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Σας της 22ας/3/2011, επισημάναμε την αδυναμία μας να λάβουμε γνώση του σχετικού με την υπόθεση φακέλου, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ασκήσουμε σε όλη τους την πληρότητα τα σχετικά δικαιώματά μας. Για τον λόγο αυτόν, ζητήσαμε να αναβληθεί η σχετική με το θέμα της «Ανακαίνισης, υποδομής – επιδομής γραμμών κλπ. της ΗΣΑΠ Α.Ε.» κρίση – διαμόρφωση γνώμης Σας, έως ότου καταστεί δυνατό να ενημερωθεί με διαφάνεια, σαφήνεια και πληρότητα η κοινωνία των πολιτών, σημαντικό μέρος της οποίας αντιδρά στην προοπτική κατάχωσης των αποκαλυφθέντων αρχαίων μνημείων, επικαλούμενη ότι με τον τρόπο αυτόν θίγονται θεμελιώδη συνταγματικά τους δικαιώματα.
Άλλωστε, πιθανότατα θα σας βρούμε σύμφωνους στο ότι η πρόσφατα θεσπισμένη «ταχύτητα» (Μνημόνιο Συναντίληψης) σχετικά με την αρχαιολογική έρευνα κατά την εκτέλεση δημοσίων έργων, δεν συνάδει με την απρόβλεπτη φύση της αρχαιολογικής ανασκαφής, ούτε με το πνεύμα του Νόμου για την προστασία των αρχαιοτήτων, ούτε με την αίγλη με την οποίαν περιβάλλει τα αρχαιολογικά πολιτισμικά αγαθά το Σύνταγμά μας.
Επειδή, η πλήρης ενημέρωση του ενδιαφερόμενου πολίτη ή του βάσει καταστατικού σχετικά ενεργοποιούμενου φορέα της Κοινωνίας των Πολιτών θα πρέπει να διευκολυνθεί όχι μόνο τυπικά, αλλά και ουσιαστικά, από τη Διοίκηση –και κατά λογική αναγκαιότητα το σχετικό αίτημα θα πρέπει να ικανοποιηθεί προτού ο διοικούμενος βρεθεί αντιμέτωπος με μιαν υπουργική απόφαση.
Επειδή, η γνώμη σας οδηγεί ευθέως σε σχετική υπουργική απόφαση.
Επειδή, δεν υπήρξε ο απαιτούμενος χρόνος περίσκεψης, ούτε καν για να εκπονηθούν οι ειδικές για κάθε μνημείο γεωτεχνικές μελέτες κατάχωσης.
Επειδή, η κοινωνία των πολιτών δεν είναι σε θέση να διαγνώσει εάν έχει γίνει σεβαστός ο πυρήνας θεμελιωδών δικαιωμάτων, χωρίς άμεση και ακώλυτη πρόσβαση σε κάθε σχετικό με την υπόθεση έγγραφο, χωρίς, δηλαδή, να μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα πρόσβασης στα διοικητικά έγγραφα – δικαίωμα στην κοινωνία της πληροφορίας σε χρόνο ΠΡΟΓΕΝΕΣΤΕΡΟ της έκδοσης υπουργικής απόφασης.
Επειδή, είναι ιδιαίτερα πιθανό ότι με τη σχετική υπουργική απόφαση, η οποία θα βασιστεί εξ’ ολοκλήρου στη γνώμη Σας, θα «νομιμοποιηθούν» εκ των υστέρων παράνομες πράξεις των εμπλεκομένων υπηρεσιών, με τρόπο που διακινδυνεύει περαιτέρω παραβίαση της θεμελιώδους Συνταγματικής επιταγής για διάκριση των εξουσιών (εν προκειμένω εκτελεστική – νομοθετική), στην οποία στηρίζεται το πολίτευμά μας.
Επειδή, με την «ευχή» ή, έστω, τη «συζήτηση» ότι η ΜΕΤΡΟ Α.Ε. θα προβεί στην υπογειοποίηση του συγκεκριμένου τμήματος της σιδηροδρομικής γραμμής δεν υπάρχει καμία δέσμευση, ούτε περί του έργου, ούτε περί ανώτατης χρονικής διάρκειας της κατάχωσης, παρά μόνο η θετική διάσταση της εκτόνωσης της έντασης κάποιων ευαίσθητων στο θέμα κοινωνικών ομάδων, μέσα από την πλανημένη αίσθηση (βασισμένη σε δημοσιεύματα εφημερίδων επί της προχθεσινής απόφασής σας) ότι σε μερικά χρόνια θα δούμε (και οι σύγχρονοι) την ενοποίηση του αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Αθηναϊκής Αγοράς, τα μνημεία θα είναι επισκέψιμα και απαλλαγμένα από συνεχείς κραδασμούς τραίνων, το τοπίο δεν θα «πληγώνεται» από τη γραμμή του ΗΣΑΠ, και η Ελλάδα θα γεμίσει επισκέπτες των νέων μνημείων.
Επειδή, δεν υπάρχει σε γνώση μας άλλη περίπτωση συμπεριφοράς της κατάχωσης σημαντικού αρχαίου μνημείου, με δεδομένο να υφίσταται διαρκείς κραδασμούς από συνεχείς διελεύσεις τραίνων.
Επειδή, το συγκεκριμένο σημείο έχει πολιτιστική σημασία για ολόκληρη την ανθρωπότητα, η δε κατάστηση του χώρου της Αθηναϊκής Αγοράς ενιαία επισκέψιμου εκτιμούμε ότι θα συμβάλλει σθεναρά στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της χώρας μας.
Επειδή, εκτιμούμε ότι εφόσον αναζητηθούν οι πόροι για την ενοποίηση της Αρχαίας Αθηναϊκής Αγοράς και την ανάδειξη των περιεχομένων σε αυτήν μνημείων, είναι ιδιαίτερα πιθανό να υποστηριχθεί οικονομικά το εγχείρημα και από Ευρωπαϊκούς και άλλους πόρους.
Επειδή η δράση Σας, ως δημοσίου Συλλογικού Οργάνου, όπως επισημάνθηκε από εμάς και κατά τη συνεδρίασή Σας, οφείλει να διέπεται από δημοσιότητα και να διασφαλίζει ότι γίνονται σεβαστά όλα τα Συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα που μπορούν ή ενδέχεται να θίγονται, ιδίως όταν η Κοινωνία των Πολιτών τα επικαλείται δημοσίως.
Επειδή, φαίνεσθε να γνωμοδοτήσατε υπέρ της «κατάχωσης» των αποκαλυφθέντων ευρημάτων, η οποία, ενώ υποτίθεται ότι διασφαλίζει το συνταγματικό δικαίωμα για "προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος" (άρθρο 24), αποκλείει το δικαίωμα για πρόσβαση στο πολιτιστικό περιβάλλον (Δηλαδή για πρόσβαση σε κοινόχρηστο "πράγμα", κατά την έννοια του εμπραγμάτου δικαίου).
Επειδή, λόγω του σύντομου χρονικού διαστήματος ανάμεσα στην αποκάλυψη των μνημείων και στη λήψη της απόφασης – έκδοσης ομόφωνης γνώμης σας, και παρόλο που δεν διαθέτουμε περί του αντιθέτου στοιχεία (λόγω μη ικανοποίησης έως σήμερα της αίτησής μας για πρόσβαση στα σχετικά δημόσια έγγραφα), θεωρούμε πάντως απολύτως βέβαιο ότι δεν υπήρξε επαρκής χρόνος για να γίνουν οι απαιτούμενες μελέτες κόστους οφέλους και εναλλακτικών προτάσεων – λύσεων που να δίνουν μια ξεκάθαρη εικόνα για το δημόσιο συμφέρον εν προκειμένω και να οδηγούν σε μιαν απόφαση που θα σέβεται των πυρήνα όλων των δικαιωμάτων που βρίσκονται σε ένταση μεταξύ τους στην υπόθεση αυτήν ή που –τυπικά, έστω- δεν θα πάσχει από την διακηρυχθείσα και στο άρθρο 25 του Συντάγματός μας Αρχή της Αναλογικότητας.
Επειδή, ήδη από τις 21/3 κατατέθηκε ενώπιόν Σας Αίτημα «να μας χορηγήσετε με δική μας δαπάνη, κατά τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, αντίγραφα του σχετικού φακέλου, που αναγκαία περιέχει αναλυτικό κατάλογο των αρχαίων μνημείων που θα αφορά η αυριανή σας απόφαση, συμπεριλαμβανομένων των «νέων σημαντικότατων ευρημάτων» της οδού Παναθηναίων» και «Σε περίπτωση που υπάρχει σε γνώση σας ή στα αρχεία σας μελέτη για εναλλακτικούς τρόπους διαχείρισης της σύγκρουσης των έννομων αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς και των συγκοινωνιών στη συγκεκριμένη περιοχή, παρακαλούμε να ενημερωθούμε σχετικά».
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ
και για όσους τυχόν προσθέσουμε με συμπληρωματικό μας υπόμνημα,
με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας,
όπως ενδεικτικά το περί προσφυγής στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης
ΖΗΤΟΥΜΕ
Να ικανοποιηθεί, για λόγους ηθικής τάξεως, αμέσως το Αίτημά μας για λήψη αντιγράφων του σχετικού φακέλου, συμπεριλαμβανομένου αντιγράφου των πρακτικών (άλλως της ηχογράφησης) της από 22/3/11 συνεδρίασής Σας, της ψηφιακής καταγραφής των ευρημάτων και του «Ημερολογίου του Έργου» που συνετάχθη από την παρισταμένη στις εργασίες του ΗΣΑΠ αρχαιολόγο, παρά τη μη εκπνοή της προθεσμίας που θέτει ο Νόμος για την ανταπόκρισή Σας.
Να απαντήσετε υποβληθέν στο Συμβούλιο της 22ας/3, ενώπιόν Σας, Αίτημά μας περί αναβολής της γνωμοδότησής Σας έως ότου πραγματοποιηθεί δημόσια και ενημερωμένη διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους φορείς, λόγω της σπουδαιότητας και πολυπλοκότητας του θέματος.
Μετά τιμής,
Η Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος της ΜΚΟ
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
ΑΝΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑ
Αθήνα, 26/03/2011
Αρ. Πρωτ/λου: 164
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ
Της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με την επωνυμία «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» - «Πλειάδες», εδρεύουσας στην Αθήνα, οδός Μουσών αριθ. 1Α, Τ.Κ. 115 24, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από την Πρόεδρό της, Δικηγόρο Αθηνών, κ. Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα (ΑΜ: 30484 ΔΣΑ).-
Το βράδυ της Κυριακής 13/03/2011 και ειδικότερα λίγο πριν τις 8.00΄ μ.μ. συνελήφθηκαν στη Σκόπελο, κατά τη διάρκεια παράνομης έρευνας εντός της οικίας όπου διέμεναν επί χρόνια, οι: Α.Κ., 25 ετών, N.Ν., 23 ετών B.Ζ., 21 ετών. Οι συνθήκες της σύλληψης αναφέρονται αναλυτικά στις από 15-03-2011 «Αντιρρήσεις» των κρατουμένων που τέθηκαν υπόψη σας αυθημερόν από το ΤΑ Σκοπέλου (και θα μπορούσαν, εφόσον χρειασθεί ή το επιθυμείτε, να τεκμηριωθούν περαιτέρω με μάρτυρες και έγγραφα).
Έκτοτε οι τρεις παραπάνω νεαροί άνθρωποι κρατούνται, χωρίς να έχει εκδοθεί σε βάρος τους απόφαση απέλασης, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί ποινική κατηγορία, χωρίς τα εχέγγυα που ορίζει το Σύνταγμά μας και η ΕΣΔΑ για τη ‘νομιμοποίηση’ της στέρησης της ελευθερίας ανθρωπίνων όντων που βρίσκονται στην Ελληνική Δικαιοδοσία.
Περαιτέρω, επιχειρώ μια σύντομη περιγραφή των συνθηκών της κράτησής τους –παρότι ασφαλώς θα είστε ενήμερος για το είδος και την ποιότητα των χώρων κράτησης που βρίσκονται στη δικαιοδοσία σας.
Α.Τ. ΣΚΟΠΕΛΟΥ:
Οι τρεις νεαροί κρατήθηκαν σχεδόν 48 ώρες (διανυκτέρευσαν δις) σε έναν χώρο περίπου 6τετραγωνικών μέτρων, με ένα παράθυρο ψηλά σε φωταγωγό (χωρίς κανένα άλλο άνοιγμα, σαν σε κλουβί), σε συνθήκες απίστευτης βρώμας, όπου υπήρχε στο πάτωμα ένα μικρό μονό στρώμα στο οποίο δεν χωρούσαν ούτε να καθίσουν τρεις άνθρωποι –πόσο μάλλον να κοιμηθούν… Στο χώρο κράτησης δεν υπήρχε ηλιασμός, ούτε επαρκής αερισμός, ούτε χώρος για κίνηση. Οι κρατούμενοι δεν προαυλίστηκαν ούτε κινήθηκαν όσο βρίσκονταν εκεί. Εκτός του παλαιού και σε σημείο αηδίας βρώμικου στρώματος, στο δωμάτιο των 6 τ.μ. υπήρχε –χωρίς κάποιο έστω πρόχειρο ή υφασμάτινο διαχωριστικό- λεκάνη χωρίς καπάκι (!!!), όπου υποχρεούνταν να κάνουν την ανάγκη τους οι κρατούμενοι ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ! Δεν τους χορηγούνταν ούτε φαγητό ούτε πόσιμο νερό, έως ότου έφθασε συγγενικό τους πρόσωπο με κάποια μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό, οπότε οι άνθρωποι ξεδίψασαν. Οι κρατούμενοι δεν ενημερώθηκαν για κανένα δικαίωμά τους (ούτε για τη δυνατότητα υποβολής αντιρρήσεων ενώπιόν σας). Δεν τους επιτράπηκε να χρησιμοποιήσουν τηλέφωνο του ΤΑ. Διευκολύνθηκαν, όμως, στην επικοινωνία με Δικηγόρο και με το υποστηρικτικό/συγγενικό τους πλαίσιο, υπό την έννοια ότι τους επιτράπηκε η χρήση του κινητού τους τηλεφώνου.
Α.Τ. ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ -ΒΟΛΟΣ
Οι τρεις νεαροί κρατήθηκαν σε δυο διαφορετικούς χώρους εντός του Τμήματος. Μετέφεραν στο υποστηρικτικό τους πλαίσιο συνθήκες βρώμας, έλλειψης απολύμανσης, έλλειψης αερισμού, ηλιασμού, κινητικότητας-προαυλισμού. Είπαν, χαρακτηριστικά, ότι υπάρχει μεν καθαρίστρια αλλά για τα γραφεία του ΑΤ και όχι για τα κρατητήρια, όπου, μετά από επιμονή τους, τους δόθηκε μια σκούπα να καθαρίσουν κάπως το χώρο. Δυνατότητα για απολύμανση δεν υπάρχει (χλωρίνες κλπ.), παρόλο που προσφέρθηκαν να καθαρίσουν οι ίδιοι. Από την ημέρα που έφθασαν εκεί πίνουν νερό μόνο από μικρά μπουκάλια εμφιαλωμένου, τα οποία αγοράζουν προς 1 Ευρώ έκαστο, και διατρέφονται με σουβλάκια γύρο, τα οποία μέχρι την 23η Μαρτίου πλήρωναν προς τρεισήμισι (3,5) Ευρώ το ένα (χωρίς απόδειξη). Το τμήμα αρνήθηκε να χορηγήσει 12άδα σφραγισμένων νερών (εμφιαλωμένων) που τους πήγε συγγενής για να τους ανακουφίσει οικονομικά. Στις 23 Μαρτίου απαίτησαν, καθ’ υπόδειξή μας και μετά από τηλεφωνική επικοινωνία, να φάνε κάτι διαφορετικό, να δουν τιμοκατάλογο και απόδειξη από το κατάστημα. Αποτέλεσμα: Επιτράπηκε να παραγγείλουν παστίτσιο (ως εξαίρεση από την αναγκαστική σίτιση με… τον χρυσό γύρο, όμως μόνο για μια μέρα την εβδομάδα και από εστιατόριο της επιλογής του τμήματος) και ξαφνικά τα σουβλάκια κόστιζαν δυόμισι Ευρώ (με απόδειξη).
Η τουαλέτα είναι εντός του κρατητηρίου, αλλά υπάρχει… μισή πόρτα που περισώζει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια του αφοδεύοντος κρατουμένου, αλλά δεν τον γλιτώνει από τη ντροπή, αφού η μυρωδιά διαχέεται ανεμπόδιστη στο χώρο.
Η ατομική τους υγιεινή έχει φθάσει σε σημείο επικίνδυνο για την υγεία, αφού δεν τους έχει επιτραπεί ούτε να κάνουν μπάνιο. Έχουν παραμείνει άπλυτοι και αξύριστοι, σαν ρωβινσώνες.
Όπως θα διαπιστώσετε και από την ανάγνωση των Αντιρρήσεών τους μετά των συνημμένων σ’ αυτές εγγράφων, είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και πλήρως ενσωματωμένοι στην μικρή κοινωνία της Σκοπέλου, όπου διαβιώνουν επί 9 και πλέον έτη, ΕΧΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ (την ίδια εδώ και χρόνια), έχουν σταθερές βιοτικές σχέσεις με το ντόπιο στοιχείο (μέχρι και ο ιερέας προσέτρεξε αυθημερόν να τους υποστηρίξει με υπεύθυνη δήλωση), ενώ παράλληλα σημειώνεται ότι στερούνται ταξιδιωτικών εγγράφων και επικαλούνται κίνδυνο ζωής (λόγω «βεντέτας» στη χώρα καταγωγής) από το ενδεχόμενο επιστροφής τους.
Επειδή οι συνθήκες κράτησης που «γεύθηκαν» αυτοί οι άνθρωποι ισοδυναμούν με βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση.
Επειδή τόσο η σύλληψή τους (υπό τις συνθήκες που αυτή τελέστηκε), όσο και η κράτησή τους (επί δυο σχεδόν εβδομάδες) δεν έχει κανένα νόμιμο έρεισμα, παρά οφείλεται, προφανώς, στην αλλοδαπότητά τους και στην ιδιότητά τους ως παράτυπων μεταναστών.
Επειδή το θέμα της κράτησης των παράτυπων μεταναστών σε χώρους αρμοδιότητας του Υπ. Πρ. Πολ. έχει λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης και εκθέτει σοβαρά την Ελλάδα, οδήγησε δε –μεταξύ άλλων- στην πρόσφατη (από 15/03/11) εξαιρετική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (ΕΠΒ) να εκδώσει δημόσια δήλωση, αντιδρώντας στην αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τις βαθύτατες ανησυχίες της Επιτροπής αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης των παράτυπων μεταναστών. [Στις 15 Μαρτίου, 2011, το ΕΠΒ εξέδωσε πρώτη φορά δημόσια δήλωση για την Ελλάδα. Οι δημόσιες δηλώσεις του ΕΠΒ αποτελούν εξαιρετικό μέτρο που προβλέπεται από το Άρθρο 10 (2) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων. Τέτοιες δηλώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο πέντε φορές στην ιστορία του ΕΠΒ: δύο φορές αναφορικά με την Τουρκία και τρεις φορές αναφορικά με τη Ρωσική Ομοσπονδία (Τσετσενία). Στο πλαίσιο επίσκεψης στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 2011, το ΕΠΒ διαπίστωσε ότι οι πληροφορίες που παρέχουν οι ελληνικές αρχές είναι αναξιόπιστες, αφού η αστυνομία και οι συνοριακοί σταθμοί φύλαξης συνέχισαν να κρατούν ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς παράτυπων μεταναστών σε πολύ κακές συνθήκες. Το ΕΠΒ διαπίστωσε συνωστισμό και άθλιες συνθήκες κράτησης σε όλες τις εγκαταστάσεις αρμοδιότητας του Υπ.Πρ.Πολ. που επισκέφθηκε].
Επειδή, τόσο η κράτηση χωρίς δικαστική απόφαση ή με τα εχέγγυα που θέτει το Σύνταγμα και ο Νόμος, όσο και η κράτηση ανθρώπων σε συνθήκες βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές παραβιάζει το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο (μεταξύ των οποίων και τα άρθρα 5 και 3 της ΕΣΔΑ αντιστοίχως) για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και την ίδια μας την έννομη τάξη.
Επειδή, οι εν λόγω εγκαταστάσεις αρμοδιότητάς σας είναι αφενός συνωστισμένες και αφετέρου οι συνθήκες είναι βάναυσες, απάνθρωπες και εξευτελιστικές.
Επειδή, οι «Αντιρρήσεις» (που υποβλήθηκαν ενώπιόν σας) αποτελούν τη μοναδική (και άρα θα πρέπει να θεωρείται ουσιαστική!) ευκαιρία που δίνει το δικαιϊκό μας σύστημα στους κρατούμενους να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της κράτησής τους, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι οι συνθήκες κράτησης είναι βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές (αλλιώς γίνεται δεκτό ότι παραβιάζεται εν προκειμένω και το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ – δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή, έχουμε καταδικαστεί δε ως χώρα με αφορμή την έλλειψη αποτελεσματικής / ουσιαστικής προσφυγής σε τέτοιες κρατήσεις από το Δικαστήριο του Στρασβούργου – ΕΔΔΑ).
Επειδή, δεν υπάρχει κάποιο κώλυμα στο να εφαρμοστούν οι πρόσφατες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις για την κράτηση μεταναστών αμέσως και αποτελεσματικά, αφού αποτελούν ήδη Νόμο του κράτους, ώστε να αρθεί αμέσως αυτή η έκνομη κατάσταση.
Επειδή, οι συνθήκες κράτησης των τριών νεαρών, ιδιαίτερα δε αυτές των πρώτων ημερών, είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ από αυτές που βρήκε πρόσφατα το Επιμελητήριο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην περίπτωση του M.S.S. εναντίον Βελγίου και Ελλάδας, όπου διέγνωσε παραβίαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και καταδίκασε τη χώρα μας επειδή τόσο οι συνθήκες διαβίωσης όσο και οι συνθήκες κράτησης ισοδυναμούσαν με εξευτελιστική μεταχείριση.
Επειδή, όσο οι τρεις νεαροί κρατούνται κλειδωμένοι επί εβδομάδες, σε βρόμικες, συνωστισμένες, ανθυγιεινές εγκαταστάσεις, που θυμίζουν κλουβί, δεν κοιμούνται, ούτε οξυγονώνονται, ούτε σιτίζονται, ούτε ηλιάζονται, ούτε κινούνται επαρκώς, ούτε υπάρχει η οποιαδήποτε μέριμνα για την ατομική τους υγιεινή (μπάνιο, ξύρισμα, καθαριότητα χώρου κλπ.).
Επειδή, εκτός από την κατακεραύνωση της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρωπίνων όντων, τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η σωματική και ψυχική υγεία τους λόγω της κατάστασης αυτής.
Επειδή, η κατάσταση αυτή εκθέτει τη χώρα μας αλλά και εσάς, ως εποπτεύουσα Αρχή.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ
και για όσους τυχόν προσθέσουμε με συμπληρωματικό μας υπόμνημα,
με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας,
όπως ενδεικτικά το περί προσφυγής στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης
ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ
την –επιεικώς- προβληματική αυτή κατάσταση
ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ
Να αρθεί αυθημερόν η κράτησή τους.
Να πράξετε τα δέοντα.
Μετά τιμής,
Η Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος της ΜΚΟ
Αρ. Πρωτ/λου: 164
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
ΑΝΑΦΟΡΑ
Της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης με την επωνυμία «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» - «Πλειάδες», εδρεύουσας στην Αθήνα, οδός Μουσών αριθ. 1Α, Τ.Κ. 115 24, όπως νόμιμα εκπροσωπείται από την Πρόεδρό της, Δικηγόρο Αθηνών, κ. Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα (ΑΜ: 30484 ΔΣΑ).-
Το βράδυ της Κυριακής 13/03/2011 και ειδικότερα λίγο πριν τις 8.00΄ μ.μ. συνελήφθηκαν στη Σκόπελο, κατά τη διάρκεια παράνομης έρευνας εντός της οικίας όπου διέμεναν επί χρόνια, οι: Α.Κ., 25 ετών, N.Ν., 23 ετών B.Ζ., 21 ετών. Οι συνθήκες της σύλληψης αναφέρονται αναλυτικά στις από 15-03-2011 «Αντιρρήσεις» των κρατουμένων που τέθηκαν υπόψη σας αυθημερόν από το ΤΑ Σκοπέλου (και θα μπορούσαν, εφόσον χρειασθεί ή το επιθυμείτε, να τεκμηριωθούν περαιτέρω με μάρτυρες και έγγραφα).
Έκτοτε οι τρεις παραπάνω νεαροί άνθρωποι κρατούνται, χωρίς να έχει εκδοθεί σε βάρος τους απόφαση απέλασης, χωρίς να τους έχει απαγγελθεί ποινική κατηγορία, χωρίς τα εχέγγυα που ορίζει το Σύνταγμά μας και η ΕΣΔΑ για τη ‘νομιμοποίηση’ της στέρησης της ελευθερίας ανθρωπίνων όντων που βρίσκονται στην Ελληνική Δικαιοδοσία.
Περαιτέρω, επιχειρώ μια σύντομη περιγραφή των συνθηκών της κράτησής τους –παρότι ασφαλώς θα είστε ενήμερος για το είδος και την ποιότητα των χώρων κράτησης που βρίσκονται στη δικαιοδοσία σας.
Α.Τ. ΣΚΟΠΕΛΟΥ:
Οι τρεις νεαροί κρατήθηκαν σχεδόν 48 ώρες (διανυκτέρευσαν δις) σε έναν χώρο περίπου 6τετραγωνικών μέτρων, με ένα παράθυρο ψηλά σε φωταγωγό (χωρίς κανένα άλλο άνοιγμα, σαν σε κλουβί), σε συνθήκες απίστευτης βρώμας, όπου υπήρχε στο πάτωμα ένα μικρό μονό στρώμα στο οποίο δεν χωρούσαν ούτε να καθίσουν τρεις άνθρωποι –πόσο μάλλον να κοιμηθούν… Στο χώρο κράτησης δεν υπήρχε ηλιασμός, ούτε επαρκής αερισμός, ούτε χώρος για κίνηση. Οι κρατούμενοι δεν προαυλίστηκαν ούτε κινήθηκαν όσο βρίσκονταν εκεί. Εκτός του παλαιού και σε σημείο αηδίας βρώμικου στρώματος, στο δωμάτιο των 6 τ.μ. υπήρχε –χωρίς κάποιο έστω πρόχειρο ή υφασμάτινο διαχωριστικό- λεκάνη χωρίς καπάκι (!!!), όπου υποχρεούνταν να κάνουν την ανάγκη τους οι κρατούμενοι ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ! Δεν τους χορηγούνταν ούτε φαγητό ούτε πόσιμο νερό, έως ότου έφθασε συγγενικό τους πρόσωπο με κάποια μπουκάλια εμφιαλωμένο νερό, οπότε οι άνθρωποι ξεδίψασαν. Οι κρατούμενοι δεν ενημερώθηκαν για κανένα δικαίωμά τους (ούτε για τη δυνατότητα υποβολής αντιρρήσεων ενώπιόν σας). Δεν τους επιτράπηκε να χρησιμοποιήσουν τηλέφωνο του ΤΑ. Διευκολύνθηκαν, όμως, στην επικοινωνία με Δικηγόρο και με το υποστηρικτικό/συγγενικό τους πλαίσιο, υπό την έννοια ότι τους επιτράπηκε η χρήση του κινητού τους τηλεφώνου.
Α.Τ. ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ -ΒΟΛΟΣ
Οι τρεις νεαροί κρατήθηκαν σε δυο διαφορετικούς χώρους εντός του Τμήματος. Μετέφεραν στο υποστηρικτικό τους πλαίσιο συνθήκες βρώμας, έλλειψης απολύμανσης, έλλειψης αερισμού, ηλιασμού, κινητικότητας-προαυλισμού. Είπαν, χαρακτηριστικά, ότι υπάρχει μεν καθαρίστρια αλλά για τα γραφεία του ΑΤ και όχι για τα κρατητήρια, όπου, μετά από επιμονή τους, τους δόθηκε μια σκούπα να καθαρίσουν κάπως το χώρο. Δυνατότητα για απολύμανση δεν υπάρχει (χλωρίνες κλπ.), παρόλο που προσφέρθηκαν να καθαρίσουν οι ίδιοι. Από την ημέρα που έφθασαν εκεί πίνουν νερό μόνο από μικρά μπουκάλια εμφιαλωμένου, τα οποία αγοράζουν προς 1 Ευρώ έκαστο, και διατρέφονται με σουβλάκια γύρο, τα οποία μέχρι την 23η Μαρτίου πλήρωναν προς τρεισήμισι (3,5) Ευρώ το ένα (χωρίς απόδειξη). Το τμήμα αρνήθηκε να χορηγήσει 12άδα σφραγισμένων νερών (εμφιαλωμένων) που τους πήγε συγγενής για να τους ανακουφίσει οικονομικά. Στις 23 Μαρτίου απαίτησαν, καθ’ υπόδειξή μας και μετά από τηλεφωνική επικοινωνία, να φάνε κάτι διαφορετικό, να δουν τιμοκατάλογο και απόδειξη από το κατάστημα. Αποτέλεσμα: Επιτράπηκε να παραγγείλουν παστίτσιο (ως εξαίρεση από την αναγκαστική σίτιση με… τον χρυσό γύρο, όμως μόνο για μια μέρα την εβδομάδα και από εστιατόριο της επιλογής του τμήματος) και ξαφνικά τα σουβλάκια κόστιζαν δυόμισι Ευρώ (με απόδειξη).
Η τουαλέτα είναι εντός του κρατητηρίου, αλλά υπάρχει… μισή πόρτα που περισώζει τη στοιχειώδη αξιοπρέπεια του αφοδεύοντος κρατουμένου, αλλά δεν τον γλιτώνει από τη ντροπή, αφού η μυρωδιά διαχέεται ανεμπόδιστη στο χώρο.
Η ατομική τους υγιεινή έχει φθάσει σε σημείο επικίνδυνο για την υγεία, αφού δεν τους έχει επιτραπεί ούτε να κάνουν μπάνιο. Έχουν παραμείνει άπλυτοι και αξύριστοι, σαν ρωβινσώνες.
Όπως θα διαπιστώσετε και από την ανάγνωση των Αντιρρήσεών τους μετά των συνημμένων σ’ αυτές εγγράφων, είναι ιδιαίτερα αγαπητοί και πλήρως ενσωματωμένοι στην μικρή κοινωνία της Σκοπέλου, όπου διαβιώνουν επί 9 και πλέον έτη, ΕΧΟΥΝ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ (την ίδια εδώ και χρόνια), έχουν σταθερές βιοτικές σχέσεις με το ντόπιο στοιχείο (μέχρι και ο ιερέας προσέτρεξε αυθημερόν να τους υποστηρίξει με υπεύθυνη δήλωση), ενώ παράλληλα σημειώνεται ότι στερούνται ταξιδιωτικών εγγράφων και επικαλούνται κίνδυνο ζωής (λόγω «βεντέτας» στη χώρα καταγωγής) από το ενδεχόμενο επιστροφής τους.
Επειδή οι συνθήκες κράτησης που «γεύθηκαν» αυτοί οι άνθρωποι ισοδυναμούν με βάναυση, απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση.
Επειδή τόσο η σύλληψή τους (υπό τις συνθήκες που αυτή τελέστηκε), όσο και η κράτησή τους (επί δυο σχεδόν εβδομάδες) δεν έχει κανένα νόμιμο έρεισμα, παρά οφείλεται, προφανώς, στην αλλοδαπότητά τους και στην ιδιότητά τους ως παράτυπων μεταναστών.
Επειδή το θέμα της κράτησης των παράτυπων μεταναστών σε χώρους αρμοδιότητας του Υπ. Πρ. Πολ. έχει λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής κρίσης και εκθέτει σοβαρά την Ελλάδα, οδήγησε δε –μεταξύ άλλων- στην πρόσφατη (από 15/03/11) εξαιρετική απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας (ΕΠΒ) να εκδώσει δημόσια δήλωση, αντιδρώντας στην αποτυχία της Ελλάδας να αντιμετωπίσει τις βαθύτατες ανησυχίες της Επιτροπής αναφορικά με τις συνθήκες κράτησης των παράτυπων μεταναστών. [Στις 15 Μαρτίου, 2011, το ΕΠΒ εξέδωσε πρώτη φορά δημόσια δήλωση για την Ελλάδα. Οι δημόσιες δηλώσεις του ΕΠΒ αποτελούν εξαιρετικό μέτρο που προβλέπεται από το Άρθρο 10 (2) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων. Τέτοιες δηλώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο πέντε φορές στην ιστορία του ΕΠΒ: δύο φορές αναφορικά με την Τουρκία και τρεις φορές αναφορικά με τη Ρωσική Ομοσπονδία (Τσετσενία). Στο πλαίσιο επίσκεψης στην Ελλάδα, τον Ιανουάριο του 2011, το ΕΠΒ διαπίστωσε ότι οι πληροφορίες που παρέχουν οι ελληνικές αρχές είναι αναξιόπιστες, αφού η αστυνομία και οι συνοριακοί σταθμοί φύλαξης συνέχισαν να κρατούν ακόμα μεγαλύτερους αριθμούς παράτυπων μεταναστών σε πολύ κακές συνθήκες. Το ΕΠΒ διαπίστωσε συνωστισμό και άθλιες συνθήκες κράτησης σε όλες τις εγκαταστάσεις αρμοδιότητας του Υπ.Πρ.Πολ. που επισκέφθηκε].
Επειδή, τόσο η κράτηση χωρίς δικαστική απόφαση ή με τα εχέγγυα που θέτει το Σύνταγμα και ο Νόμος, όσο και η κράτηση ανθρώπων σε συνθήκες βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές παραβιάζει το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο (μεταξύ των οποίων και τα άρθρα 5 και 3 της ΕΣΔΑ αντιστοίχως) για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και την ίδια μας την έννομη τάξη.
Επειδή, οι εν λόγω εγκαταστάσεις αρμοδιότητάς σας είναι αφενός συνωστισμένες και αφετέρου οι συνθήκες είναι βάναυσες, απάνθρωπες και εξευτελιστικές.
Επειδή, οι «Αντιρρήσεις» (που υποβλήθηκαν ενώπιόν σας) αποτελούν τη μοναδική (και άρα θα πρέπει να θεωρείται ουσιαστική!) ευκαιρία που δίνει το δικαιϊκό μας σύστημα στους κρατούμενους να αμφισβητήσουν τη νομιμότητα της κράτησής τους, με την αιτιολογία, μεταξύ άλλων, ότι οι συνθήκες κράτησης είναι βάναυσες, απάνθρωπες ή εξευτελιστικές (αλλιώς γίνεται δεκτό ότι παραβιάζεται εν προκειμένω και το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ – δικαίωμα σε αποτελεσματική προσφυγή, έχουμε καταδικαστεί δε ως χώρα με αφορμή την έλλειψη αποτελεσματικής / ουσιαστικής προσφυγής σε τέτοιες κρατήσεις από το Δικαστήριο του Στρασβούργου – ΕΔΔΑ).
Επειδή, δεν υπάρχει κάποιο κώλυμα στο να εφαρμοστούν οι πρόσφατες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις για την κράτηση μεταναστών αμέσως και αποτελεσματικά, αφού αποτελούν ήδη Νόμο του κράτους, ώστε να αρθεί αμέσως αυτή η έκνομη κατάσταση.
Επειδή, οι συνθήκες κράτησης των τριών νεαρών, ιδιαίτερα δε αυτές των πρώτων ημερών, είναι ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ από αυτές που βρήκε πρόσφατα το Επιμελητήριο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην περίπτωση του M.S.S. εναντίον Βελγίου και Ελλάδας, όπου διέγνωσε παραβίαση του Άρθρου 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και καταδίκασε τη χώρα μας επειδή τόσο οι συνθήκες διαβίωσης όσο και οι συνθήκες κράτησης ισοδυναμούσαν με εξευτελιστική μεταχείριση.
Επειδή, όσο οι τρεις νεαροί κρατούνται κλειδωμένοι επί εβδομάδες, σε βρόμικες, συνωστισμένες, ανθυγιεινές εγκαταστάσεις, που θυμίζουν κλουβί, δεν κοιμούνται, ούτε οξυγονώνονται, ούτε σιτίζονται, ούτε ηλιάζονται, ούτε κινούνται επαρκώς, ούτε υπάρχει η οποιαδήποτε μέριμνα για την ατομική τους υγιεινή (μπάνιο, ξύρισμα, καθαριότητα χώρου κλπ.).
Επειδή, εκτός από την κατακεραύνωση της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρωπίνων όντων, τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η σωματική και ψυχική υγεία τους λόγω της κατάστασης αυτής.
Επειδή, η κατάσταση αυτή εκθέτει τη χώρα μας αλλά και εσάς, ως εποπτεύουσα Αρχή.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ
και για όσους τυχόν προσθέσουμε με συμπληρωματικό μας υπόμνημα,
με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μας,
όπως ενδεικτικά το περί προσφυγής στον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης
ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ
την –επιεικώς- προβληματική αυτή κατάσταση
ΚΑΙ ΖΗΤΟΥΜΕ
Να αρθεί αυθημερόν η κράτησή τους.
Να πράξετε τα δέοντα.
Μετά τιμής,
Η Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος της ΜΚΟ
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Η αθώωση άργησε δυο χρόνια
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία της 4/4/2010
Του Μ. Νοδάρου
Αδικα φυλακισμένος για περίπου δύο χρόνια (από τις 18.4.2008) παρέμεινε ένας 42χρονος Ρουμάνος, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό για κλοπές που φέρεται να είχε διαπράξει, ενώ ήταν κρατούμενος, και άλλες την περίοδο που δεν βρισκόταν στη χώρα μας!
Το Πενταμελές Εφετείο Πατρών έπειτα από πολύωρη διαδικασία αθώωσε προχθές τον 42χρονο Ρουμάνο που ήταν στη φυλακή λόγω της καταδίκης του σε κάθειρξη δέκα ετών με την υπ' αριθμ. ΑΜ 194/2008 από 18 /04/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Την υπεράσπιση του 42χρονου είχε αναλάβει η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Η.Α.HU.R.) που έχει αντικείμενο την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά το πέρας της δίκης, η πρόεδρος της άνω οργάνωσης και δικηγόρος του αλλοδαπού Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα δήλωσε στην «Ε» τα εξής:
«Η Ελληνική Δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική στη διασφάλιση του σεβασμού του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου, αλλά και του δικονομικού κανόνα που απαγορεύει να καταδικάζεται κάποιος, με μόνο στοιχείο τη μαρτυρική κατάθεση του συγκατηγορουμένου του. Εκτός από τη βαρύτατη αδικία που συνιστά μια άδικη στέρηση της ελευθερίας στη συνείδηση του λαού μας, στο όνομα του οποίου εκδίδονται όλες οι δικαστικές αποφάσεις, οι άδικες καταδίκες οδηγούν και σε καταδίκες της χώρας από το Δικαστήριο του Στρασβούργου, σε αιτήσεις αποζημίωσης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, τις οποίες καλείται να πληρώσει ο φορολογούμενος».
Του Μ. Νοδάρου
Αδικα φυλακισμένος για περίπου δύο χρόνια (από τις 18.4.2008) παρέμεινε ένας 42χρονος Ρουμάνος, ο οποίος κατηγορήθηκε και καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό για κλοπές που φέρεται να είχε διαπράξει, ενώ ήταν κρατούμενος, και άλλες την περίοδο που δεν βρισκόταν στη χώρα μας!
Το Πενταμελές Εφετείο Πατρών έπειτα από πολύωρη διαδικασία αθώωσε προχθές τον 42χρονο Ρουμάνο που ήταν στη φυλακή λόγω της καταδίκης του σε κάθειρξη δέκα ετών με την υπ' αριθμ. ΑΜ 194/2008 από 18 /04/2008 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πατρών.
Την υπεράσπιση του 42χρονου είχε αναλάβει η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Η.Α.HU.R.) που έχει αντικείμενο την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μετά το πέρας της δίκης, η πρόεδρος της άνω οργάνωσης και δικηγόρος του αλλοδαπού Ηλέκτρα-Λήδα Κούτρα δήλωσε στην «Ε» τα εξής:
«Η Ελληνική Δικαιοσύνη θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική στη διασφάλιση του σεβασμού του τεκμηρίου αθωότητας του κατηγορουμένου, αλλά και του δικονομικού κανόνα που απαγορεύει να καταδικάζεται κάποιος, με μόνο στοιχείο τη μαρτυρική κατάθεση του συγκατηγορουμένου του. Εκτός από τη βαρύτατη αδικία που συνιστά μια άδικη στέρηση της ελευθερίας στη συνείδηση του λαού μας, στο όνομα του οποίου εκδίδονται όλες οι δικαστικές αποφάσεις, οι άδικες καταδίκες οδηγούν και σε καταδίκες της χώρας από το Δικαστήριο του Στρασβούργου, σε αιτήσεις αποζημίωσης σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου, τις οποίες καλείται να πληρώσει ο φορολογούμενος».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)