Διαβάστε το περιεκτικό άρθρο του Στρατή Μπαλάσκα, που δείχνει να έχει "αρπάξει αντιληπτικά" το νόημα της κατάστασης.
Πηγή: ΕΜΠΡΟΣ ΝΕΤ (1/9/2009)
Γράφει o Στρατής Μπαλάσκας
Το ερώτημα «τι να κάνεις; Να μαλώνεις (συνέχεια);» τέθηκε με τη μορφή ενός πανό χρωματιστού, και διατυπωμένο στα μυτιληνιά πλην όμως με λατινικά (!) στοιχεία σηκώθηκε το μεσημέρι της Κυριακής (τουλάχιστον τότε το είδε ο υπογράφων) στα σκαλιά του Δημοτικού Θεάτρου Μυτιλήνης. Εκφράζει απόλυτα το ερώτημα που με ταλανίζει μια εβδομάδα τώρα από τη μέρα που ξεκίνησε η πολυσυζητημένη συνάντηση «No Border 2009» στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, μέχρι και χθες που ολοκληρωνόταν και «κάθε κατεργάρης επέστρεφε στο σπίτι του».
Οι «αντιρατσιστές» στις όποιες δουλειές τους, τα ΜΑΤ κι οι άλλες ειδικές δυνάμεις που κατέκλυσαν το νησί στις βάσεις τους, οι μετανάστες ενήλικοι, ανήλικοι, μικροί και μεγάλοι στο καθημερινό τους δράμα κι οι πραγματικά ενασχολούμενοι με την περίθαλψη και τα δικαιώματα αυτών των ανθρώπων που εξουθενωμένοι φτάνουν στις ακτές της Λέσβου, στο μετερίζι τους.Σήμερα, λοιπόν, που ακόμα «φρέσκα» είναι στα μάτια μας και στα αυτιά μας τα όσα συνέβησαν τούτες τις μέρες στο νησί, αξίζει τον κόπο να κάνουμε μια συζήτηση σοβαρή, χωρίς αφορισμούς και προπάντων αδογμάτιστα για ετούτο το διάρκειας μιας εβδομάδας «ακτιβιστικό πανηγύρι», περίπου 500 πολιτών από την άλλη Ελλάδα αλλά και από άλλα κράτη της Ευρώπης. Και ελάχιστων ντόπιων που έχουν σχέση με τέτοιας μορφής κινήματα, αλλά και δυστυχώς ελάχιστων που και ακτιβιστές γίνονται αν είναι να γλείψουν κανένα κοκκαλάκι αγωνιστικότητας!
Στόχος του «No border Camp», να διαμαρτυρηθεί, να γνωστοποιήσει, να εκφράσει το πολύ σοβαρό πρόβλημα των συνθηκών κράτησης των χιλιάδων μεταναστών που καθημερινά φτάνουν στη Λέσβο και όχι μόνο. Αλλά και για το επίσης πολύ σοβαρό ζήτημα της μεταναστευτικής πολιτικής (αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοια) και της πολιτικής έναντι των μεταναστών και μάλιστα των παράνομων από φτωχές χώρες του τρίτου κόσμου κι ιδιαίτερα από εμπόλεμες χώρες όπως η Σομαλία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ, που ακολουθεί η Ελλάδα κι η Ευρωπαϊκή Ένωση κατ’ επέκταση.Τι έγινε από όλα αυτά;Εκτός από κάποιες εντυπωσιακές πραγματικά ενέργειες όπως αυτή στο λιμάνι το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου, τι πραγματικά έγινε για την ανάδειξη των κακών συνθηκών κράτησης ενήλικων και ανήλικων και προπάντων των ασυνόδευτων ανήλικων μεταναστών; Πόσο οι πολίτες της Μυτιλήνης ενημερώθηκαν για την ουσία των προβλημάτων, αλλά και τι άλλο έμαθαν για τα ίδια τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων, εκτός από τα όσα έχουν γίνει γνωστά και συνεχώς δημοσιοποιούνται μήνες ή μάλλον χρόνια τώρα; Πόσο συζητήθηκε ανάμεσα σε φορείς, άλλες συλλογικότητες και άτομα η ευρωπαϊκή και ελληνική πολιτική (επαναλαμβάνω αν υποθέσουμε πως υπάρχει τέτοια) έναντι των μεταναστών;
Τι έγινε, λοιπόν, στους δρόμους της Μυτιλήνης όλη ετούτη την εβδομάδα;
Δυστυχώς. Αυτό που συνήθως συμβαίνει όταν ολιγομελείς γκρούπες αναλαμβάνουν καθήκοντα γενικών εισαγγελέων και προπάντων εν είδει δημόσιων κατηγόρων και λαϊκών δημίων δικάζουν, καταδικάζουν και εκτελούν υποθέσεις πολύ σοβαρές.Γιατί τα όσα συνέβησαν όλες αυτές τις μέρες στους δρόμους της Μυτιλήνης τίποτα άλλο δεν έκαναν παρά:- να δυσφημίσουν το υπαρκτό σοβαρό και καθημερινό, χρόνια τώρα, κίνημα υποστήριξης των δικαιωμάτων και στήριξης των ίδιων αυτών των ανθρώπων που δικαιούνται αντιμετώπιση από σύγχρονο πολιτισμένο κράτος. Προπάντων όταν αυτή η αντιμετώπιση υποτίθεται ότι υπάρχει, στοιχίζει μάλιστα στον Έλληνα πολίτη εκατομμύρια ευρώ. Τόσα στοιχίζει η λειτουργία κολαστηρίων τύπου Παγανής.- να θάψουν κάτω από πολύχρωμα συνθήματα και αφίσες με τα οποία βρόμισαν δημόσια και ιδιωτικά κτήρια - πολλά από αυτά μνημεία -, συνθήματα κι αφίσες που παρέπαιαν ανάμεσα στο αστείο, στην πρόκληση και σε αυτή την ίδια την προσβολή των πολιτών του νησιού, της παράδοσής τους και της ιστορίας τους, τα προβλήματα των σύγχρονων κολασμένων της Παγανής. Θάψανε την ίδια την Παγανή στη συνείδηση του πολίτη, δυσφημώντας το κίνημα υποστήριξής τους, αυτούς που πραγματικά και χρόνια τώρα ασχολούνται με το δικό μας Γεντί Κουλέ. Αλλά και κάτι ακόμα… Αντιμετώπισαν με τον πλέον άθλιο τρόπο ανθρώπους που χρόνια τώρα έβαλαν πλάτη στην υπόθεση. Καθυβρίζοντάς τους αυτοί, εκ των οποίων κάποιοι είναι πασίγνωστοι για τις σχέσεις τους με το ίδιο το κράτος και ενίοτε το «βαθύ κράτος» του τόπου μας, και που ακόμα και τη στιγμή των όποιων συγκρούσεων τα έλεγαν με εκπροσώπους αυτού του «βαθέως νεοελληνικού κράτους». Όπως λέμε στη Μυτιλήνη, «μεσ’ στου νου μ’ κι μέσ’ του νου τους…».- να νομιμοποιήσουν τη αστυνομοκρατία στην πόλη της Μυτιλήνης. Να κάνουν το μέσο Μυτιληνιό να θεωρεί σαν κάτι το περίπου φυσιολογικό το ότι κινείται ανάμεσα σε διμοιρίες ΜΑΤ και ειδικών δυνάμεων και μάλιστα πως τούτο συμβαίνει «για το καλό του»! Και πως αν κάποια στιγμή κάποιοι άνδρες των ΜΑΤ βρίζουν ή και ρίχνουν και «καμμιά ψιλή», κι αυτό συμβαίνει «για το καλό μας»! Συνέβαλαν σε μια παραπέρα συντηρητικοποίηση της λεσβιακής κοινωνίας, μιας κατά τα άλλα προοδευτικής και ανεκτικής κοινωνίας. Συνέβαλαν με τις κυριακάτικές τους επιδρομές κατά του «εθίμου» της ύψωσης της σημαίας και τις φραστικές επιθέσεις τους κατά στρατιωτών, μελών του αγήματος ύψωσης της σημαίας στο λιμάνι της πόλης, να νομιμοποιήσουν μέχρι και τη δράση ομάδων πολιτών που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους ή «επικουρικά» συμβάλλουν στο έργο των Αρχών! Απίστευτα πράγματα, που λέγαμε πως δε θα δούμε ποτέ στη Μυτιλήνη.Αλλά θα μου πείτε πως από σήμερα - αύριο όλα αυτά τελείωσαν. Επιστρέφουμε στα παλιά γνωστά και όλα μπορούν να αλλάξουν. Σωστά… Μόνο που στη Μυτιλήνη απομένουν οι «καταδικασμένοι» να υποστηρίζουν το δίκιο των κρατουμένων της Παγανής, των πολιτών που δεν έχουν κάνει το δίκιο του μετανάστη και του πρόσφυγα επάγγελμα, ούτε μη κυβερνητική οργάνωση, ούτε ευρωπαϊκό πρόγραμμα… Οι πολίτες που απορημένοι έβλεπαν την κατεδάφιση μέσα σε λίγες μέρες τού ό,τι χτίστηκε χρόνια τώρα. Που έβλεπαν το πώς μπορεί μια πολύ σοβαρή υπόθεση όπως αυτή για την οποία κρίνεται έναντι της ιστορίας ο σύγχρονος πολιτισμός, να τσαλαπατιέται…
«Ε τι ‘α κάν’ς; ‘Α μαλλών’ς;»… Σωστά τέθηκε το ερώτημα. Ακόμα και εκεί που τέθηκε, όπως τέθηκε. Ακόμα κι αν μάλλον ελάχιστοι το διάβασαν και ακόμα λιγότεροι το κατάλαβαν. Πλην όμως, δε χρειάζεται απάντηση. Γιατί να μαλώνεις; Σωστά… Μοναχά ξανά από σήμερα χρειάζεται να ξαναδείξεις στους πολίτες πως εκτός από τα συνθήματα, τις αφίσες, τις συγκρούσεις και τις διάφορες φυλές του «No border Camp», υπάρχει κι η ανάγκη «ενώπιον της φωτεινής του μέλλοντος την Κεντρική Επιτροπή» να πούμε για το τι κάναμε για τους σύγχρονους της γης τους κολασμένους, που θα συνεχίζουμε να βλέπουμε βρεμένους, πεινασμένους, διψασμένους, χτυπημένους πνιγμένους στις θάλασσες, τις ακτές και τους δρόμους, τα χωράφια του νησιού μας. Αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορεί να τους σταματήσει κανείς, είναι όμως χρέος μας σαν άνθρωποι να σταθούμε δίπλα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου