Αναδημοσίευση από το νομικό ιστολόγιο http://elawyer.blogspot.com (23/3/2011)
Χθες το βράδυ βρέθηκα στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο συνεδρίαζε για να γνωμοδοτήσει σχετικά με την κατάχωση ή μη του Βωμού του Δωδεκαθέου, ενόψει των έργων που αφορούν τον σιδηρόδρομο. Ήμουν με την πρόεδρο της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιωμάτα, την Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα που είχε κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά προ ημερών για το θέμα και κάναμε σαφές ότι θα προχωρήσουμε την υπόθεση σε νομικό επίπεδο, μέχρι τέλους, δεδομένου ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ασχολείται πλέον και με περιβαλλοντικές υποθέσεις υπό το πρίσμα του άρθρου 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Σε νομικό επίπεδο, το θέμα αφορά το συνταγματικό δικαίωμα της πρόσβασης στα πολιτιστικά αγαθά (άρθρο 5 παρ. 1 Σ. σε συνδυασμό με το άρθρο 24 παρ. 1 Σ., άρθρο 8 ΕΣΔΑ), αφού το δικαίωμα απόλαυσης του Βωμού και των άλλων αρχαιοτήτων που βρίσκονται στο εν λόγω σημείο αποτελούν σημαντικά στοιχεία του πολιτιστικού περιβάλλοντος. Παράλληλα, ο Βωμός ως λατρευτική εγκατάσταση, μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο ενάσκησης του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 Σ., άρθρο 9 ΕΣΔΑ). Αυτά τα δικαιώματα βρίσκονται σε σχέση έντασης προς το γενικότερο δημόσιο συμφέρον των σιδηροδρομικών έργων. Η λύση της "κατάχωσης" συνιστά μια μορφή συντήρησης των αρχαιοτήτων (για τις μελλοντικές γενιές) προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δημόσιο έργο, αποστερώντας όμως την σύγχρονες γενιές από το δικαίωμα πρόσβασης στο πολιτιστικό αγαθό. Και με αμφίβολα αποτελέσματα ως προς τη συντήρηση.
Από την παρουσίαση του θέματος που κάναμε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο μου δόθηκε η εντύπωση ότι μέλη του Συμβουλίου αγνοούν την αρχή της αναλογικότητας. Μας είπαν ότι το μόνο που οφείλουν να λάβουν υπόψη τους είναι ο συγκεκριμένος νόμος περί προστασίας αρχαιοτήτων (Ν.3028/2002). Εμείς τους είπαμε ότι στην στάθμιση που θα πρέπει να κάνουν δεν μπορούν παρά να εκτιμήσουν εάν το μέτρο που προτείνεται (η κατάχωση) είναι αναγκαίο, πρόσφορο και με στενή έννοια αναλογικό ενόψει του γενικότερου σκοπού, χωρίς δηλαδή να καταπνίγεται ο πυρήνας κανενός δικαιώματος. Η αρχή της αναλογικότητας προβλέπεται εξάλλου στο άρθρο 25 του Συντάγματος, ενώ κατά την ειδικότερη έκφανσή της, η αρχή της αειφορίας (ή της "βιώσιμης ανάπτυξης") προβλέπεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος, για την προστασία των πολιτιστικών αγαθών. Ο Ν.3028/2002 δεν εφαρμόζεται από μόνος του, αλλά υπό το φως και λαμβανομένων υπόψη των επιταγών του Συντάγματος. Αυτό θεωρώ ότι τώρα έγινε αντιληπτό από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, το οποίο δεν φάνηκε εξοικειωμένο με τη σχετική ανάλυση, μολονότι κατά το άρθρο 25 όλα τα κρατικά όργανα πρέπει να διευκολύνουν την ανεμπόδιση και αποτελεσματική άσκηση των συνταγματικών δικαιωμάτων. Επομένως στη γνωμοδότησή του θα πρέπει να μνημονεύει τις αρχές της αναλογικότητας και της αειφορίας.
Η εφαρμογή αυτών των αρχών, όπως έχει νομολογήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας, δεν μπορεί να γίνει χωρίς να έχουν εκπονηθεί σχετικές μελέτες για την εκτίμηση των σχέσεων κόστους - οφέλους, κι αυτό όμως όχι μόνο προς μια πλευρά. Στην εισήγησή της η πρόεδρος της Ελληνικής Δράσης τόνισε ότι θα πρέπει να εκπονηθεί και μια μελέτη που να εξετάζει τα διαφυγόντα κέρδη από την μη αξιοποίηση των αποκαλυφθέντων μνημείων για το Ελληνικό Δημόσιο και τις χρήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν για λόγους τουρισμού.
Ένα επιχείρημα που ακούστηκε από την εισηγήτρια του ΚΑΣ είναι ότι το έργο προϋπήρχε και ότι τα μνημεία δεν αποκαλύφθηκαν τώρα. Αυτό όμως δεν επαρκεί για να δικαιολογήσει τον περιορισμό του δικαιώματος πρόσβασης στα πολιτιστικά αγαθά, γιατί διαφορετικά δεν θα έπρεπε να γίνονται καν ανασκαφές. Εξάλλου, άλλο ήταν το συνταγματικό και ευρωπαϊκό πλαίσιο δικαιωμάτων πριν από 100 χρόνια κι άλλο σήμερα
Τρίτη 22 Μαρτίου 2011
Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011
CPT - Public statement concerning Greece
European Committee for the Prevention of Torture
and Inhuman or Degrading Treatment or Punishment (CPT)
Public statement concerning Greece
This public statement is made under Article 10, paragraph 2, of the European Convention for the Prevention of Torture and Inhuman or Degrading Treatment of Punishment
Strasbourg, 15 March 2011
1. Since 1993, the CPT has carried out ten visits to Greece. The Committee has consistently striven to pursue a constructive dialogue with the Greek authorities, repeatedly putting forward recommendations about the treatment and conditions of detention of persons deprived of their liberty. However, the persistent lack of action to improve the situation in the light of the Committee’s recommendations, as regards the detention of irregular migrants and the state of the prison system, has left the Committee with no other choice but to resort to the exceptional measure of issuing this public statement.
2. Already in the report on its visit to Greece in 1997, the CPT expressed concern about the approach of the Greek authorities towards the detention of irregular migrants. The Committee made it clear that detaining irregular migrants “for weeks or even months in very poorly furnished and inadequately lit and/or ventilated premises, without offering them either the possibility of daily outdoor exercise or a minimum of activities with which to occupy themselves during the day, is unacceptable and could even amount to inhuman and degrading treatment.”
3. The reports on the 2005, 2007, 2008 and 2009 visits all paint a similar picture of irregular migrants being held in very poor conditions in police stations and other ill-adapted premises, often disused warehouses, for periods of up to six months, and even longer, with no access to outdoor exercise, no other activities and inadequate health-care provision. Recommendations to improve the situation nevertheless continued to be ignored. Despite significant numbers of irregular migrants entering Greece via its eastern land and sea borders over a period of years, no steps were taken to put in place a coordinated and acceptable approach as regards their detention and treatment.
4. The lack of action by the Greek authorities to implement the CPT’s recommendations concerning irregular migrants led to the Committee setting in motion, in November 2008, the procedure for adopting a public statement[1]. Following the periodic visit in September 2009, this procedure was extended to cover the situation in the prison system. Indeed, the findings made during that visit revealed that the concerns raised by the CPT in previous reports had not been addressed and that in fact there had been a further deterioration in prison conditions; particular reference should be made to the severe overcrowding, in conjunction with insufficient staffing levels and poor health-care provision.
5. In January 2010, the CPT held high-level talks in Athens with the Greek authorities to impress upon them the urgency of engaging in a meaningful dialogue with the Committee and of taking action to improve the conditions in which irregular migrants and prisoners are held.
6. The Greek authorities have continuously asserted that action was being taken to improve the situation. For example, by letter of 23 November 2009, they informed the CPT that administrative detention of irregular migrants in police and border guard stations would be ended and that, in the future, administratively detained irregular migrants would only be accommodated in dedicated detention facilities. It was also stated that the Piraeus aliens detention facility, which the CPT had been criticising repeatedly since 1997, would be demolished in early 2010.
7. Regrettably, the findings made during the CPT’s most recent visit to Greece, in January 2011, demonstrated that the information provided by the authorities was not reliable. Police and border guard stations continued to hold ever greater numbers of irregular migrants in even worse conditions. For example, at Soufli police and border guard station, in the Evros region, members of the Committee’s delegation had to walk over persons lying on the floor to access the detention facility. There were 146 irregular migrants crammed into a room of 110 m², with no access to outdoor exercise or any other possibility to move around and with only one functioning toilet and shower at their disposal; 65 of them had been held in these deplorable conditions for longer than four weeks and a number for longer than four months. They were not even permitted to change their clothes. At times, women were placed in the detention facility together with the men. Similar conditions existed at almost all the police premises visited by the CPT’s delegation. In the purpose-built Filakio special holding facility for foreigners in the Evros region, irregular migrants, including juveniles and families with young children, were kept locked up for weeks and months in filthy, overcrowded, unhygienic cage-like conditions, with no daily access to outdoor exercise. As for the Piraeus facility mentioned above, it continues to operate and, in January 2011, was holding irregular migrants in far worse conditions than those first described in the report on the 1997 visit. Likewise, Athens airport detention facility continued to hold people in conditions akin to those recently found by the European Court of Human Rights, in the case of M.S.S. v. Belgium and Greece, to be in violation of Article 3 of the European Convention on Human Rights; no action has been taken to implement the recommendations concerning this facility first put forward by the CPT in the report on its 2005 visit.
8. The CPT has emphasised time and again the need to address the structural deficiencies in Greece’s detention policy, and has attempted to exercise its preventive function by recommending practical measures to ensure that all irregular migrants deprived of their liberty are held in decent conditions. However, the Committee has been met by inaction from the Greek authorities in addressing the very serious concerns raised.
9. The same is true with regard to the situation in prisons. The CPT has observed a steady deterioration in the living conditions and treatment of prisoners over the past decade. The Committee has identified a number of fundamental structural issues which serve to undermine attempts to remedy this state of affairs. They include the lack of a strategic plan to manage prisons, which are complex institutions, the absence of an effective system of reporting and supervision, and inadequate management of staff. The CPT has highlighted in its reports the unsuitable material conditions, the absence of an appropriate regime and the poor provision of health care. It has found that due to the totally inadequate staffing levels, effective control within the accommodation areas of some of the prisons visited has progressively been ceded to groups of strong prisoners. All these issues are compounded by the severe overcrowding within most Greek prisons.
10. The Greek authorities have yet to recognise that the prison system as it is currently operating is not able to provide safe and secure custody for inmates. Discussions with the prison administration in Athens indicated a lack of appreciation on their part of the actual situation in the country’s prison establishments.
11. The findings of the 2011 visit confirmed that a regulated prison system, as aspired to in law, has given way to the practice of warehousing prisoners. No action has been taken to implement the CPT’s repeated recommendations to improve the situation in establishments visited as regards living conditions, staffing levels, purposeful activities and aspects of health care, not to mention inter-prisoner violence. Conditions are especially worrying at Amfissa, Korydallos Men’s and Korydallos Women’s Prisons. Even in a new prison such as Domokos, many of the same deficiencies are replicated.
12. The CPT fully recognises the challenge faced by Greece in having to cope with a constant influx of irregular migrants in recent years. It is highly unlikely that this influx will diminish in the near future. It is of crucial importance that the international community – and particularly the European Union – assists the Greek authorities to meet this challenge. However, such support must go hand in hand with a clear demonstration by the Greek authorities of their commitment to redress the current situation. Plans and new laws must be followed up with concrete action to put in place the structural reforms required. A similar commitment by the Greek authorities is necessary for the recovery of the country’s prison system.
13. The CPT’s aim in making this public statement is to motivate and assist the Greek authorities to take decisive action to improve the treatment of persons deprived of their liberty in Greece, in line with the fundamental values to which Greece, as a member State of the Council of Europe and the European Union, has subscribed. In pursuit of that objective and in furtherance of its mandate, the Committee is fully committed to continuing its dialogue with the Greek authorities.
[1] Article 10, paragraph 2, of the Convention establishing the CPT reads as follows: “If the Party fails to co-operate or refuses to improve the situation in the light of the Committee's recommendations, the Committee may decide, after the Party has had an opportunity to make known its views, by a majority of two-thirds of its members to make a public statement on the matter.”
Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Η «Ουτοπία» πάει Μέγαρο
Αναδημοσίευση απο το ΒΗΜΑ (online)
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 11/03/2011, 20:32
Ηρώ Πογκόη
Η χορωδία των μικρών μεταναστών συμμετέχει στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή»
Αθήνα Οι φωνές πολλές, αλλά στην ουσία μία. Μια φωνή που βγαίνει από αθώες παιδικές ψυχές, έξι έως δεκαπέντε ετών. Μια φωνή που ενώνει πολιτισμούς και ιδιαιτερότητες. Και τώρα έχει την ευκαιρία να ακουστεί πιο δυνατά από ποτέ. Το πρωί της Κυριακής, 13 Μαρτίου, όταν το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα υποδεχτεί, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Η ανθρώπινη φωνή» την πολυπολιτισμική «Χορωδία της Ουτοπίας».
Θα τραγουδήσουν Μάνο Λοίζο, θα παρασύρουν το κοινό σε ρυθμούς Αντριου Λόιντ Βέμπερ αλλά και τζαζ. Κυρίως όμως, θα δείξουν πώς κατάφεραν να ξεπεράσουν διαφορετικές εθνικότητες και πολιτισμούς μέσα από τις νότες. Διότι ακριβώς είναι η μουσική που επέλεξε η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να ενισχύσει τη μάχη της κατά του ρατσισμού. Με αυτή, η μη κυβερνητική οργάνωση - γνωστή και ως «Πλειάδες» - μίλησε στα παιδιά των μεταναστών, καλώντας τους να ενώσουν τις ιδιαιτερότητές τους σε μία φωνή. Και εκείνοι ανταποκρίθηκαν. Δέχθηκαν να γίνουν μέλη μιας πρωτότυπης χορωδίας που έχει σκοπό να κερδίσει ακόμη και τις πιο ξενοφοβικές καρδιές.
Ο λόγος που τη λένε χορωδία της Ουτοπίας είναι προφανής. «Και ένα από τα κριτήρια εισδοχής των παιδιών, εκτός από την δυσχερή οικονομική κατάσταση, είναι να μην έχουν την αίσθηση της πατρίδας» μας εξηγεί η πρόεδρος της οργάνωσης και δικηγόρος, Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα. «Ξεριζωμένα από εμπόλεμες ζώνες, από τη χώρα καταγωγής τους, μέσα τους έχουν μία σύγχυση για το ποιος είναι ο τόπος τους. Αυτή η προσπάθεια επομένως, φιλοδοξεί να δώσει έναν τόπο σε αυτά τα παιδιά, και να ζήσουν σε συνθήκες αρμονίας και συνύπαρξης» συμπληρώνει η «μητέρα» ουσιαστικά του αξιέπαινου εγχειρήματος το οποίο εμπνεύστηκε λίγο πριν το τέλος του 2009.
Προηγουμένως την ίδια είχε εμπνεύσει το «Ελ Σιστέμα» το διάσημο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Βενεζουέλα που ίδρυσε ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, για να μεταμορφώσει παιδιά από φαβέλες, σε διάσημους μουσικούς. «Ζώντας όμως καθημερινά με πρόσωπα που είναι πραγματικά εξαθλιωμένα, όπως και τα παιδιά στη Βενεζουέλα, και δεδομένου ότι δύσκολα βλέπεις ελληνόπουλα σε πραγματική εξαθλίωση, συνειδητοποίησα ότι αντίστοιχη προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει μόνο με μετανάστες και πρόσφυγες» διευκρινίζει η Ηλέκτρα Κούτρα φανερώνοντας ότι πρόκειται για μία εναλλακτική, ελληνική πρόταση.
Η αρχική ιδέα θα γινόταν πράξη όταν η πρόεδρος της «Δράσης» θα μοιραζόταν τις σκέψεις της με τον πιανίστα Νίκο Λαλιώτη. Δεν θα ήταν ο μόνος που θα ενθουσιαζόταν. Η προσπάθεια, «πολύ γρήγορα πλαισιώθηκε από σημαντικούς μουσικούς» όπως λέει και ο ίδιος, υπεύθυνος του μουσικού τμήματος της «Δράσης» και διευθυντής πλέον της «Χορωδίας της Ουτοπίας». Πράγματι, δημιουργήθηκε μία αρμόδια καλλιτεχνική επιτροπή με επικεφαλής τον Γιώργο Πέτρου και άλλα λαμπερά ονόματα όπως Νίκος Αθηναίος, Θανάσης Αποστολόπουλος, Ειρήνη Καραγιάννη, Μαίρη – Ελεν Νέζη, Ηλίας Σακαλάκ και ο σκηνογράφος Πάρις Μέξης.
Εμελλε να ενημερωθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι θα λάμβαναν το ελπιδοφόρο μήνυμα μέσα από διαπολιτισμικά σχολεία και κοινότητες, ειδικά για μετανάστες περιοδικά και «οπουδήποτε μπορούσαμε να βρούμε αντίκρισμα» σύμφωνα με την Ηλέκτρα Κούτρα η οποία επιπλέον μνημονεύει και την συμβολή άλλων μη κυβερνητικών οργανώσεων - Πυξίδα, Ελληνικό Συμβούλιο Για τους Πρόσφυγες, Κλίμακα. «Συναντήσαμε μεγάλη ανταπόκριση και ενθουσιασμό» δηλώνει και ο Νίκος Λαλιώτης. «Κάναμε τις πρώτες ακροάσεις, φτιάξαμε την πρώτη μας μαγιά» προσθέτει. Αν και οι υπεύθυνοι ήταν γενικά ελαστικοί, από τα περίπου 60 παιδιά, επελέγησαν 32. Αυτά που δηλαδή θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν προκειμένου να επιτευχθεί ένας σωστός ομαδικός ήχος. Ηχο που με περαιτέρω «σμίλευμα» από τον μαέστρο και δάσκαλο των παιδιών, Βαλέρι Ορέσκιν - μουσικός με σημαντική προϋπηρεσία στη διεύθυνση ορχήστρας και χορωδίας - θα ακούσουμε τώρα και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
«Αν δεν υπήρχε αυτό το πρόγραμμα δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με την μουσική που τόσο αγαπώ. Θέλω να γίνω επαγγελματίας μουσικός» μας είπε σε μία από τις πρόβες ο 10χρονος Μιχάλης από τη Νιγηρία ενώ ο φίλος του Αλέξανδρος, από τη Γκάνα προτιμάει να δείξει τα συναισθήματά του ως μέλος της χορωδίας σχηματίζοντας απλώς με το δεξί του χέρι το σήμα της νίκης. Η μεγαλύτερη αδελφή του, Πολυτίμη, είναι πιο εκδηλωτική: «Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω και να χορεύω. Είναι εξαιρετική ευκαιρία για μένα» προσθέτει γεμάτη αισιοδοξία, συνεχίζοντας τις χορευτικές φιγούρες με την φίλη της, Ιωσηφίνα. Πιο πέρα, η 15χρονη Μιχαέλα, από τη Μολδαβία προτρέπει τον πεντάχρονο αδελφό της Δημήτρη για ένα μίνι σόλο: «Τραγουδάμε όλοι για το κόκκινο..» λέει ντροπαλά ενώ η πιο θαρραλέα Νικόλ από τις Φιλιππίνες εκφράζεται με το αγαπημένο της στιχάκι: «Αστέ-ρι του βοριά, θα φέρει ξα-στεριά». Φυσικά, συνεχίζει τις πρόβες και στο σπίτι, μαζί με την αχώριστη φίλη της, Αϊβι που αμέτρητα αθώα χαμόγελα.
Τα χαρούμενα πρόσωπα δεν μπορούν όμως να κρύψουν τα προβλήματα και η περίπτωση της 9χρονης Αϊβι δεν είναι εξαίρεση. «Το παιδί, δεν το έχει δει ο πατέρας του, γιατί έχω πρόβλημα με τα χαρτιά» θα φανερώσει η μητέρα της Βιολέτα η οποία μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά έπειτα από ένα ταξίδι στις Φιλιππίνες - όπου και παντρεύτηκε – δεν κατάφερε να επανεκδώσει τα απαραίτητα έγγραφα για νόμιμη παραμονή.
«Θα ζητήσουμε άδεια διαμονής για αυτούς τους ανθρώπους, που σχετίζονται με την ομάδα, για εξαιρετικούς λόγους» λέει και πάλι η Ηλέκτρα Κούτρα. «Ελπίζουμε οι Αρχές να δείξουν ευαισθησία και να βρούμε τις πόρτες ανοιχτές» συμπληρώνει. Ταυτόχρονα ελπίζει να μην δει και άλλα παιδιά όπως ορισμένοι μικροί Αφγανοί που αν και επελέγησαν στις ακροάσεις, δεν μπορούν να εκπληρώσουν το όνειρό τους αφού οι γονείς τους απελάθηκαν.
Η παροχή νομικής βοήθειας, είναι μόνο μία πτυχή όμως από το πολυδιάστατο έργο της «Δράσης» η οποία επιπλέον στηρίζει τα μέλη της χορωδίας και τις οικογένειές τους κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά και ιατρικά. Οσο για μετά από κάθε μάθημα; Ακολουθεί φαγητό. «Εάν ένα παιδί δεν έχει να φάει, θα προτιμήσει αντί για την πρόβα να πάει να δουλέψει ή να ζητιανέψει για να φάει μία τυρόπιτα» υπενθυμίζει η πρόεδρος. Η δωρεάν σίτιση, η οποία εξασφαλίστηκε μέσα από χορηγία αλυσίδας εστιατορίων, ήταν επομένως απαραίτητη.
Αραγε να έχει την επιτυχία του διάσημου Ελ Σιστέμα; Ο ίδιος ο Χοσέ Αμπρέου πάντως, το εύχεται ολόψυχα. Οπως εξάλλου εξέφρασε αυτοπροσώπως και την υποστήριξή του στην «Χορωδία της Ουτοπίας» τον περασμένο Ιούνιο όταν βρέθηκε στην Ελλάδα επί τη ευκαιρία της συναυλίας της Ορχήστρας -που ο ίδιος δημιούργησε - «Σιμόν Μπολίβαρ». Ο σπουδαίος οικονομολόγος και μουσικός που αψήφησε πληθώρα προσκλήσεων για λαμπερές εκδηλώσεις και δεξιώσεις, δέχτηκε με χαρά να επισκεφθεί ένα μικρό γραφείο της οδού Μουσών όπου τότε φιλοξενούνταν οι πρόβες της χορωδίας- σήμερα τα μαθήματα γίνονται στη Σχολή Χιλλ.
«Και εγώ σε ένα τέτοιο δωμάτιο ξεκίνησα, με έντεκα παιδιά» είχε πει στους μικρούς και μεγάλους παρευρισκόμενους αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις ελπίδες. Ταυτόχρονα, ο εμπνευστής του «Ελ Σιστέμα», ο οποίος υποσχέθηκε σε εκείνους τους πρώτους μαθητές του ότι θα τους αναδείξει στους «καλύτερους μουσικούς του κόσμου» έδωσε και μία υπόσχεση στα μέλη της ιδιότυπης ελληνικής χορωδίας: «Η καρδιά μου τραγουδάει μαζί σας» τους είπε. Οσο για εμάς, μπορούμε να τραγουδήσουμε μαζί τους ζωντανά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αυτή την Κυριακή.
*Στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή» επίσης συμμετέχουν:
Σύνολο ΕΜΜΕΛΕΙΑ, Πολυφωνικό Ηπείρου από το Σύλλογο Χαονία, Χορωδία του Δήμου της Αθήνας, Σαβίνα Γιαννάτου, WORD OF MOUTH, human beatboxing team (Βασίλης Παπούλιας)
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.
Ωρα έναρξης: 11.30
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 11/03/2011, 20:32
Ηρώ Πογκόη
Η χορωδία των μικρών μεταναστών συμμετέχει στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή»
Αθήνα Οι φωνές πολλές, αλλά στην ουσία μία. Μια φωνή που βγαίνει από αθώες παιδικές ψυχές, έξι έως δεκαπέντε ετών. Μια φωνή που ενώνει πολιτισμούς και ιδιαιτερότητες. Και τώρα έχει την ευκαιρία να ακουστεί πιο δυνατά από ποτέ. Το πρωί της Κυριακής, 13 Μαρτίου, όταν το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών θα υποδεχτεί, στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Η ανθρώπινη φωνή» την πολυπολιτισμική «Χορωδία της Ουτοπίας».
Θα τραγουδήσουν Μάνο Λοίζο, θα παρασύρουν το κοινό σε ρυθμούς Αντριου Λόιντ Βέμπερ αλλά και τζαζ. Κυρίως όμως, θα δείξουν πώς κατάφεραν να ξεπεράσουν διαφορετικές εθνικότητες και πολιτισμούς μέσα από τις νότες. Διότι ακριβώς είναι η μουσική που επέλεξε η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα για να ενισχύσει τη μάχη της κατά του ρατσισμού. Με αυτή, η μη κυβερνητική οργάνωση - γνωστή και ως «Πλειάδες» - μίλησε στα παιδιά των μεταναστών, καλώντας τους να ενώσουν τις ιδιαιτερότητές τους σε μία φωνή. Και εκείνοι ανταποκρίθηκαν. Δέχθηκαν να γίνουν μέλη μιας πρωτότυπης χορωδίας που έχει σκοπό να κερδίσει ακόμη και τις πιο ξενοφοβικές καρδιές.
Ο λόγος που τη λένε χορωδία της Ουτοπίας είναι προφανής. «Και ένα από τα κριτήρια εισδοχής των παιδιών, εκτός από την δυσχερή οικονομική κατάσταση, είναι να μην έχουν την αίσθηση της πατρίδας» μας εξηγεί η πρόεδρος της οργάνωσης και δικηγόρος, Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα. «Ξεριζωμένα από εμπόλεμες ζώνες, από τη χώρα καταγωγής τους, μέσα τους έχουν μία σύγχυση για το ποιος είναι ο τόπος τους. Αυτή η προσπάθεια επομένως, φιλοδοξεί να δώσει έναν τόπο σε αυτά τα παιδιά, και να ζήσουν σε συνθήκες αρμονίας και συνύπαρξης» συμπληρώνει η «μητέρα» ουσιαστικά του αξιέπαινου εγχειρήματος το οποίο εμπνεύστηκε λίγο πριν το τέλος του 2009.
Προηγουμένως την ίδια είχε εμπνεύσει το «Ελ Σιστέμα» το διάσημο εκπαιδευτικό πρόγραμμα στη Βενεζουέλα που ίδρυσε ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, για να μεταμορφώσει παιδιά από φαβέλες, σε διάσημους μουσικούς. «Ζώντας όμως καθημερινά με πρόσωπα που είναι πραγματικά εξαθλιωμένα, όπως και τα παιδιά στη Βενεζουέλα, και δεδομένου ότι δύσκολα βλέπεις ελληνόπουλα σε πραγματική εξαθλίωση, συνειδητοποίησα ότι αντίστοιχη προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει μόνο με μετανάστες και πρόσφυγες» διευκρινίζει η Ηλέκτρα Κούτρα φανερώνοντας ότι πρόκειται για μία εναλλακτική, ελληνική πρόταση.
Η αρχική ιδέα θα γινόταν πράξη όταν η πρόεδρος της «Δράσης» θα μοιραζόταν τις σκέψεις της με τον πιανίστα Νίκο Λαλιώτη. Δεν θα ήταν ο μόνος που θα ενθουσιαζόταν. Η προσπάθεια, «πολύ γρήγορα πλαισιώθηκε από σημαντικούς μουσικούς» όπως λέει και ο ίδιος, υπεύθυνος του μουσικού τμήματος της «Δράσης» και διευθυντής πλέον της «Χορωδίας της Ουτοπίας». Πράγματι, δημιουργήθηκε μία αρμόδια καλλιτεχνική επιτροπή με επικεφαλής τον Γιώργο Πέτρου και άλλα λαμπερά ονόματα όπως Νίκος Αθηναίος, Θανάσης Αποστολόπουλος, Ειρήνη Καραγιάννη, Μαίρη – Ελεν Νέζη, Ηλίας Σακαλάκ και ο σκηνογράφος Πάρις Μέξης.
Εμελλε να ενημερωθούν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι θα λάμβαναν το ελπιδοφόρο μήνυμα μέσα από διαπολιτισμικά σχολεία και κοινότητες, ειδικά για μετανάστες περιοδικά και «οπουδήποτε μπορούσαμε να βρούμε αντίκρισμα» σύμφωνα με την Ηλέκτρα Κούτρα η οποία επιπλέον μνημονεύει και την συμβολή άλλων μη κυβερνητικών οργανώσεων - Πυξίδα, Ελληνικό Συμβούλιο Για τους Πρόσφυγες, Κλίμακα. «Συναντήσαμε μεγάλη ανταπόκριση και ενθουσιασμό» δηλώνει και ο Νίκος Λαλιώτης. «Κάναμε τις πρώτες ακροάσεις, φτιάξαμε την πρώτη μας μαγιά» προσθέτει. Αν και οι υπεύθυνοι ήταν γενικά ελαστικοί, από τα περίπου 60 παιδιά, επελέγησαν 32. Αυτά που δηλαδή θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν προκειμένου να επιτευχθεί ένας σωστός ομαδικός ήχος. Ηχο που με περαιτέρω «σμίλευμα» από τον μαέστρο και δάσκαλο των παιδιών, Βαλέρι Ορέσκιν - μουσικός με σημαντική προϋπηρεσία στη διεύθυνση ορχήστρας και χορωδίας - θα ακούσουμε τώρα και στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
«Αν δεν υπήρχε αυτό το πρόγραμμα δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με την μουσική που τόσο αγαπώ. Θέλω να γίνω επαγγελματίας μουσικός» μας είπε σε μία από τις πρόβες ο 10χρονος Μιχάλης από τη Νιγηρία ενώ ο φίλος του Αλέξανδρος, από τη Γκάνα προτιμάει να δείξει τα συναισθήματά του ως μέλος της χορωδίας σχηματίζοντας απλώς με το δεξί του χέρι το σήμα της νίκης. Η μεγαλύτερη αδελφή του, Πολυτίμη, είναι πιο εκδηλωτική: «Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω και να χορεύω. Είναι εξαιρετική ευκαιρία για μένα» προσθέτει γεμάτη αισιοδοξία, συνεχίζοντας τις χορευτικές φιγούρες με την φίλη της, Ιωσηφίνα. Πιο πέρα, η 15χρονη Μιχαέλα, από τη Μολδαβία προτρέπει τον πεντάχρονο αδελφό της Δημήτρη για ένα μίνι σόλο: «Τραγουδάμε όλοι για το κόκκινο..» λέει ντροπαλά ενώ η πιο θαρραλέα Νικόλ από τις Φιλιππίνες εκφράζεται με το αγαπημένο της στιχάκι: «Αστέ-ρι του βοριά, θα φέρει ξα-στεριά». Φυσικά, συνεχίζει τις πρόβες και στο σπίτι, μαζί με την αχώριστη φίλη της, Αϊβι που αμέτρητα αθώα χαμόγελα.
Τα χαρούμενα πρόσωπα δεν μπορούν όμως να κρύψουν τα προβλήματα και η περίπτωση της 9χρονης Αϊβι δεν είναι εξαίρεση. «Το παιδί, δεν το έχει δει ο πατέρας του, γιατί έχω πρόβλημα με τα χαρτιά» θα φανερώσει η μητέρα της Βιολέτα η οποία μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά έπειτα από ένα ταξίδι στις Φιλιππίνες - όπου και παντρεύτηκε – δεν κατάφερε να επανεκδώσει τα απαραίτητα έγγραφα για νόμιμη παραμονή.
«Θα ζητήσουμε άδεια διαμονής για αυτούς τους ανθρώπους, που σχετίζονται με την ομάδα, για εξαιρετικούς λόγους» λέει και πάλι η Ηλέκτρα Κούτρα. «Ελπίζουμε οι Αρχές να δείξουν ευαισθησία και να βρούμε τις πόρτες ανοιχτές» συμπληρώνει. Ταυτόχρονα ελπίζει να μην δει και άλλα παιδιά όπως ορισμένοι μικροί Αφγανοί που αν και επελέγησαν στις ακροάσεις, δεν μπορούν να εκπληρώσουν το όνειρό τους αφού οι γονείς τους απελάθηκαν.
Η παροχή νομικής βοήθειας, είναι μόνο μία πτυχή όμως από το πολυδιάστατο έργο της «Δράσης» η οποία επιπλέον στηρίζει τα μέλη της χορωδίας και τις οικογένειές τους κοινωνικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά και ιατρικά. Οσο για μετά από κάθε μάθημα; Ακολουθεί φαγητό. «Εάν ένα παιδί δεν έχει να φάει, θα προτιμήσει αντί για την πρόβα να πάει να δουλέψει ή να ζητιανέψει για να φάει μία τυρόπιτα» υπενθυμίζει η πρόεδρος. Η δωρεάν σίτιση, η οποία εξασφαλίστηκε μέσα από χορηγία αλυσίδας εστιατορίων, ήταν επομένως απαραίτητη.
Αραγε να έχει την επιτυχία του διάσημου Ελ Σιστέμα; Ο ίδιος ο Χοσέ Αμπρέου πάντως, το εύχεται ολόψυχα. Οπως εξάλλου εξέφρασε αυτοπροσώπως και την υποστήριξή του στην «Χορωδία της Ουτοπίας» τον περασμένο Ιούνιο όταν βρέθηκε στην Ελλάδα επί τη ευκαιρία της συναυλίας της Ορχήστρας -που ο ίδιος δημιούργησε - «Σιμόν Μπολίβαρ». Ο σπουδαίος οικονομολόγος και μουσικός που αψήφησε πληθώρα προσκλήσεων για λαμπερές εκδηλώσεις και δεξιώσεις, δέχτηκε με χαρά να επισκεφθεί ένα μικρό γραφείο της οδού Μουσών όπου τότε φιλοξενούνταν οι πρόβες της χορωδίας- σήμερα τα μαθήματα γίνονται στη Σχολή Χιλλ.
«Και εγώ σε ένα τέτοιο δωμάτιο ξεκίνησα, με έντεκα παιδιά» είχε πει στους μικρούς και μεγάλους παρευρισκόμενους αυξάνοντας ακόμη περισσότερο τις ελπίδες. Ταυτόχρονα, ο εμπνευστής του «Ελ Σιστέμα», ο οποίος υποσχέθηκε σε εκείνους τους πρώτους μαθητές του ότι θα τους αναδείξει στους «καλύτερους μουσικούς του κόσμου» έδωσε και μία υπόσχεση στα μέλη της ιδιότυπης ελληνικής χορωδίας: «Η καρδιά μου τραγουδάει μαζί σας» τους είπε. Οσο για εμάς, μπορούμε να τραγουδήσουμε μαζί τους ζωντανά, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αυτή την Κυριακή.
*Στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή» επίσης συμμετέχουν:
Σύνολο ΕΜΜΕΛΕΙΑ, Πολυφωνικό Ηπείρου από το Σύλλογο Χαονία, Χορωδία του Δήμου της Αθήνας, Σαβίνα Γιαννάτου, WORD OF MOUTH, human beatboxing team (Βασίλης Παπούλιας)
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης.
Ωρα έναρξης: 11.30
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΡΟΥ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - Πλειάδες" σας πληροφορεί ότι την Κυριακή 13 Μαρτίου 2011 και ώρα 11.30 πμ η παιδική πολυπολιτισμική "Χορωδία της Ουτοπίας" θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή» (αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), στα πλαίσια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μεγάρου Μουσικής.
Στην περίπτωση αυτή η "ανθρώπινη φωνή" της χορωδίας μας συντίθεται από φωνές όλων των πολιτισμών. Δεν είναι, λοιπόν, η αρμονική συνύπαρξη στην πράξη;
Μέσα σε λίγους μήνες από την ίδρυσή της έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε ένα δείγμα αυτής της πρωτοποριακής προσπάθειας που αποτελεί ίσως το δυναμικότερο ART vs RACISM PROJECT που έχουμε συναντήσει στα Ελληνικά μουσικά δρώμενα μέχρι σήμερα.
Σας προσκαλούμε μετά την παράσταση στα γραφεία της οργάνωσης μας ( Μουσών 1Α, Αθήνα) για να γιορτάσουμε μαζί αυτή την ιδιαίτερη στιγμή.
Η παρουσία σας θα δυναμώσει την φωνή μας, τη φωνή των παιδιών και το αίτημα για αρμονική συνύπαρξη στην πράξη.
Επίσκεψη του κ Jose Antonio Abreu (Ιδρυτή του El Sistema) στα γραφεία μας
και γνωριμία με τα μέλη της "Χορωδίας της Ουτοπίας".
foto: Ηλίας Σακαλάκ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δευτέρα- Παρασκευή, 10.00 - 18.00
τηλ: 210-6925782
Fax: 210-6925763
Μουσών 1Α, ΤΚ 11524, Αθήνα
email: hellenicaction@gmail.com
Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα
Δικηγόρος
Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος
της ΜΚΟ
Τηλ επικ: 6973373937
www.hahur.com
http://hellenicaction.blogspot.com
Η "Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - Πλειάδες" σας πληροφορεί ότι την Κυριακή 13 Μαρτίου 2011 και ώρα 11.30 πμ η παιδική πολυπολιτισμική "Χορωδία της Ουτοπίας" θα εμφανιστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στην εκδήλωση «Η ανθρώπινη φωνή» (αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης), στα πλαίσια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του Μεγάρου Μουσικής.
Στην περίπτωση αυτή η "ανθρώπινη φωνή" της χορωδίας μας συντίθεται από φωνές όλων των πολιτισμών. Δεν είναι, λοιπόν, η αρμονική συνύπαρξη στην πράξη;
Μέσα σε λίγους μήνες από την ίδρυσή της έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε ένα δείγμα αυτής της πρωτοποριακής προσπάθειας που αποτελεί ίσως το δυναμικότερο ART vs RACISM PROJECT που έχουμε συναντήσει στα Ελληνικά μουσικά δρώμενα μέχρι σήμερα.
Σας προσκαλούμε μετά την παράσταση στα γραφεία της οργάνωσης μας ( Μουσών 1Α, Αθήνα) για να γιορτάσουμε μαζί αυτή την ιδιαίτερη στιγμή.
Η παρουσία σας θα δυναμώσει την φωνή μας, τη φωνή των παιδιών και το αίτημα για αρμονική συνύπαρξη στην πράξη.
Επίσκεψη του κ Jose Antonio Abreu (Ιδρυτή του El Sistema) στα γραφεία μας
και γνωριμία με τα μέλη της "Χορωδίας της Ουτοπίας".
foto: Ηλίας Σακαλάκ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Δευτέρα- Παρασκευή, 10.00 - 18.00
τηλ: 210-6925782
Fax: 210-6925763
Μουσών 1Α, ΤΚ 11524, Αθήνα
email: hellenicaction@gmail.com
Ηλέκτρα - Λήδα Κούτρα
Δικηγόρος
Πρόεδρος και νόμιμη εκπρόσωπος
της ΜΚΟ
Τηλ επικ: 6973373937
www.hahur.com
http://hellenicaction.blogspot.com
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Έληξε η απεργία πείνας των μεταναστών
Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία (Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011}
Έκαναν δεκτές τις προτάσεις της κυβέρνησης.
Περίπου 100 νομιμοποιούνται, οι υπόλοιποι παραμένουν επ' αόριστον στην Ελλάδα
Δεκτή έκαναν οι μετανάστες απεργοί πείνας τη νέα, βελτιωμένη πρόταση της κυβέρνησης, η οποία εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση όσων διαμένουν στην Ελλάδα για περισσότερα από οκτώ χρόνια και την ένταξη των υπολοίπων σε επ' αόριστον καθεστώς ανοχής. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη σταματούν την απεργία.
Την πρόταση μετέφεραν στους απεργούς εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος και η αρμόδια για θέματα μεταναστών υφυπουργός Εργασίας, Άννα Νταλάρα. Οι συνομιλίες έγιναν στο κτήριο της ΓΣΕΕ, παρουσία και μελών της πρωτοβουλίας «Αλληλεγγύη».
Οι μετανάστες αποκτούν επίσης άδεια εργασίας και έγγραφα που θα τους επιτρέπει να ταξιδεύουν στην πατρίδα τους και να επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Εκτιμάται ότι περίπου 100 από τους απεργούς πείνας θα νομιμοποιηθούν άμεσα. Σημειώνεται ότι το δικαιώμα νομιμοποίησης ύστερα από οκτώ έτη στην Ελλάδα θα θεσμοθετηθεί για το σύνολο των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα.
"Προχωρήσαμε στην τελική διευκρίνηση όλων όσων συζητήθηκαν την περασμένη Παρασκευή και όσων δημόσια έχουμε διατυπώσει, ως κυβέρνηση, από την αρχή της απεργίας πείνας με την κατάληψη της Νομικής. Εξηγήσαμε στους απεργούς πείνας ότι έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια στα πλαίσια της κείμενης νομοθεσίας, καθώς και ότι έχει εξαντληθεί η φέρουσα ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας μας για να δεχθεί επιπλέον αριθμό μεταναστών", ανέφερε μετά τη συνάντηση Γ. Ραγκούσης.
"Για την κυβέρνηση η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και αδιαπραγμάτευτη και αυτό το ξεκαθαρίσαμε από την περασμένη Παρασκευή. Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε κάθε έναν απεργό πείνας, που έχει ανάγκη να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Δεν πρέπει να θρηνήσουμε θύματα", δήλωσε ο Ανδρ. Λοβέρδος.
"Μέλημά μας ήταν η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής, με παράλληλη εφαρμογή των νόμων. Προτείναμε λύση ασφάλειας για όλους τους πολίτες, Έλληνες και ξένους, που μεταξύ αλλων περιλαμβάνει την αναστολή απομάκρυνσης, τη δυνατότητα ανανέωσης του καθεστώτος ανοχής, τη δυνατότητα μετακίνησης, τη μείωση των ενσήμων, στην οποία ήδη έχει προχωρήσει το υπουργείο μας, καθώς και ρυθμίσεις για όσους έχουν εκπέσει της νομιμότητας", σημείωσε η Άννα Νταλάρα.
Οι μετανάστες του Μεγάρου Υπατίας υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς την είδηση.
Έκαναν δεκτές τις προτάσεις της κυβέρνησης.
Περίπου 100 νομιμοποιούνται, οι υπόλοιποι παραμένουν επ' αόριστον στην Ελλάδα
Δεκτή έκαναν οι μετανάστες απεργοί πείνας τη νέα, βελτιωμένη πρόταση της κυβέρνησης, η οποία εξασφαλίζει τη νομιμοποίηση όσων διαμένουν στην Ελλάδα για περισσότερα από οκτώ χρόνια και την ένταξη των υπολοίπων σε επ' αόριστον καθεστώς ανοχής. Ύστερα από αυτή την εξέλιξη σταματούν την απεργία.
Την πρόταση μετέφεραν στους απεργούς εκ μέρους της κυβέρνησης ο υπουργός Εσωτερικών, Γιάννης Ραγκούσης, ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος και η αρμόδια για θέματα μεταναστών υφυπουργός Εργασίας, Άννα Νταλάρα. Οι συνομιλίες έγιναν στο κτήριο της ΓΣΕΕ, παρουσία και μελών της πρωτοβουλίας «Αλληλεγγύη».
Οι μετανάστες αποκτούν επίσης άδεια εργασίας και έγγραφα που θα τους επιτρέπει να ταξιδεύουν στην πατρίδα τους και να επιστρέφουν στην Ελλάδα.
Εκτιμάται ότι περίπου 100 από τους απεργούς πείνας θα νομιμοποιηθούν άμεσα. Σημειώνεται ότι το δικαιώμα νομιμοποίησης ύστερα από οκτώ έτη στην Ελλάδα θα θεσμοθετηθεί για το σύνολο των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα.
"Προχωρήσαμε στην τελική διευκρίνηση όλων όσων συζητήθηκαν την περασμένη Παρασκευή και όσων δημόσια έχουμε διατυπώσει, ως κυβέρνηση, από την αρχή της απεργίας πείνας με την κατάληψη της Νομικής. Εξηγήσαμε στους απεργούς πείνας ότι έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια στα πλαίσια της κείμενης νομοθεσίας, καθώς και ότι έχει εξαντληθεί η φέρουσα ικανότητα της ελληνικής κοινωνίας και της οικονομίας μας για να δεχθεί επιπλέον αριθμό μεταναστών", ανέφερε μετά τη συνάντηση Γ. Ραγκούσης.
"Για την κυβέρνηση η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και αδιαπραγμάτευτη και αυτό το ξεκαθαρίσαμε από την περασμένη Παρασκευή. Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε κάθε έναν απεργό πείνας, που έχει ανάγκη να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Δεν πρέπει να θρηνήσουμε θύματα", δήλωσε ο Ανδρ. Λοβέρδος.
"Μέλημά μας ήταν η διασφάλιση της ανθρώπινης ζωής, με παράλληλη εφαρμογή των νόμων. Προτείναμε λύση ασφάλειας για όλους τους πολίτες, Έλληνες και ξένους, που μεταξύ αλλων περιλαμβάνει την αναστολή απομάκρυνσης, τη δυνατότητα ανανέωσης του καθεστώτος ανοχής, τη δυνατότητα μετακίνησης, τη μείωση των ενσήμων, στην οποία ήδη έχει προχωρήσει το υπουργείο μας, καθώς και ρυθμίσεις για όσους έχουν εκπέσει της νομιμότητας", σημείωσε η Άννα Νταλάρα.
Οι μετανάστες του Μεγάρου Υπατίας υποδέχτηκαν με πανηγυρισμούς την είδηση.
Απόφαση του ΔΕΚ για χορήγηση άδειας παραμονής και εργασίας σε υπηκόους τρίτου κράτους
Πηγή:in.gr (08/03/11)
Βρυξέλλες, Βέλγιο
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), με απόφασή του την Τρίτη, υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ, ένα κράτος-μέλος δεν επιτρέπεται να αρνηθεί να χορηγήσει άδεια διαμονής και εργασίας σε υπήκοο τρίτου κράτους, ο οποίος συντηρεί ένα ή περισσότερα ανήλικα τέκνα τα οποία έχουν την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους-μέλους και κατοικούν σε αυτό.
Σύμφωνα με το ΔΕΚ, η άρνηση χορηγήσεως άδειας διαμονής στους γονείς θα έχει ως συνέπεια να υποχρεωθούν τα τέκνα τους που είναι πολίτες της ΕΕ, να εγκαταλείψουν το έδαφος της Ένωσης προκειμένου να συνοδεύσουν τους γονείς τους.
Ομοίως, αν δεν χορηγηθεί άδεια εργασίας στους γονείς, διατρέχουν τον κίνδυνο να μη διαθέτουν επαρκείς πόρους για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειάς τους, κάτι που επίσης θα είχε ως συνέπεια να υποχρεωθούν τα τέκνα τους να εγκαταλείψουν το έδαφός της.
«Η μη χορήγηση άδειας διαμονής και εργασίας θα εμπόδιζε τα τέκνα αυτά να απολαύσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη της ΕΕ», επισημαίνει το ΔΕΚ, σημειώνοντας πως «η επιταγή αυτή ισχύει έστω και αν το τέκνο ουδέποτε άσκησε το δικαίωμά του να κυκλοφορεί ελεύθερα στο έδαφος των κρατών- μελών».
Η απόφαση του ΔΕΚ προέκυψε με αφορμή την περίπτωση ζεύγους Κολομβιανών (ζεύγος Ζαμπράνο), το οποίο υπέβαλε αίτηση ασύλου στο Βέλγιο, η οποία απορρίφθηκε από τις βελγικές αρχές.
Περιμένοντας την έκβαση της αιτήσεώς του για τακτοποίηση της διαμονής του, το ζεύγος απέκτησε δύο τέκνα τα οποία απέκτησαν τη βελγική ιθαγένεια, ενώ ο κ. Ζαμπράνο, μολονότι δεν κατείχε άδεια εργασίας, εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης σε επιχείρηση που ήταν εγκατεστημένη στο Βέλγιο.
Ο κύριος και η κυρία Ζαμπράνο υπέβαλαν, ως ανιόντες Βέλγων υπηκόων, αίτηση εγκαταστάσεως στο Βέλγιο. Εντούτοις, οι βελγικές αρχές απέρριψαν την αίτηση.
Στη συνέχεια, ο κ. Ζαμπράνο προσέφυγε δικαστικώς κατά των αποφάσεων που απέρριπταν την αίτηση εγκαταστάσεως και τις αιτήσεις καταβολής επιδομάτων ανεργίας.
Το βελγικό δικαστήριο απευθύνθηκε στο ΔΕΚ, ρωτώντας αν ο κ. Ζαμπράνο δύναται να διαμένει και να εργάζεται στο Βέλγιο επί τη βάσει του δικαίου της Ένωσης, έστω και αν τα τέκνα του κ. Ζαμπράνο που είναι Βέλγοι υπήκοοι ουδέποτε άσκησαν το δικαίωμά τους να κυκλοφορούν ελεύθερα στο έδαφος των κρατών-μελών της ΕΕ.
Newsroom ΔΟΛ, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Βρυξέλλες, Βέλγιο
Το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ), με απόφασή του την Τρίτη, υπενθυμίζει ότι, σύμφωνα με το δίκαιο της ΕΕ, ένα κράτος-μέλος δεν επιτρέπεται να αρνηθεί να χορηγήσει άδεια διαμονής και εργασίας σε υπήκοο τρίτου κράτους, ο οποίος συντηρεί ένα ή περισσότερα ανήλικα τέκνα τα οποία έχουν την ιθαγένεια του εν λόγω κράτους-μέλους και κατοικούν σε αυτό.
Σύμφωνα με το ΔΕΚ, η άρνηση χορηγήσεως άδειας διαμονής στους γονείς θα έχει ως συνέπεια να υποχρεωθούν τα τέκνα τους που είναι πολίτες της ΕΕ, να εγκαταλείψουν το έδαφος της Ένωσης προκειμένου να συνοδεύσουν τους γονείς τους.
Ομοίως, αν δεν χορηγηθεί άδεια εργασίας στους γονείς, διατρέχουν τον κίνδυνο να μη διαθέτουν επαρκείς πόρους για την κάλυψη των αναγκών της οικογένειάς τους, κάτι που επίσης θα είχε ως συνέπεια να υποχρεωθούν τα τέκνα τους να εγκαταλείψουν το έδαφός της.
«Η μη χορήγηση άδειας διαμονής και εργασίας θα εμπόδιζε τα τέκνα αυτά να απολαύσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πολίτη της ΕΕ», επισημαίνει το ΔΕΚ, σημειώνοντας πως «η επιταγή αυτή ισχύει έστω και αν το τέκνο ουδέποτε άσκησε το δικαίωμά του να κυκλοφορεί ελεύθερα στο έδαφος των κρατών- μελών».
Η απόφαση του ΔΕΚ προέκυψε με αφορμή την περίπτωση ζεύγους Κολομβιανών (ζεύγος Ζαμπράνο), το οποίο υπέβαλε αίτηση ασύλου στο Βέλγιο, η οποία απορρίφθηκε από τις βελγικές αρχές.
Περιμένοντας την έκβαση της αιτήσεώς του για τακτοποίηση της διαμονής του, το ζεύγος απέκτησε δύο τέκνα τα οποία απέκτησαν τη βελγική ιθαγένεια, ενώ ο κ. Ζαμπράνο, μολονότι δεν κατείχε άδεια εργασίας, εργαζόταν με σύμβαση αορίστου χρόνου και πλήρους απασχόλησης σε επιχείρηση που ήταν εγκατεστημένη στο Βέλγιο.
Ο κύριος και η κυρία Ζαμπράνο υπέβαλαν, ως ανιόντες Βέλγων υπηκόων, αίτηση εγκαταστάσεως στο Βέλγιο. Εντούτοις, οι βελγικές αρχές απέρριψαν την αίτηση.
Στη συνέχεια, ο κ. Ζαμπράνο προσέφυγε δικαστικώς κατά των αποφάσεων που απέρριπταν την αίτηση εγκαταστάσεως και τις αιτήσεις καταβολής επιδομάτων ανεργίας.
Το βελγικό δικαστήριο απευθύνθηκε στο ΔΕΚ, ρωτώντας αν ο κ. Ζαμπράνο δύναται να διαμένει και να εργάζεται στο Βέλγιο επί τη βάσει του δικαίου της Ένωσης, έστω και αν τα τέκνα του κ. Ζαμπράνο που είναι Βέλγοι υπήκοοι ουδέποτε άσκησαν το δικαίωμά τους να κυκλοφορούν ελεύθερα στο έδαφος των κρατών-μελών της ΕΕ.
Newsroom ΔΟΛ, ΑΠΕ-ΜΠΕ
Κυριακή 6 Μαρτίου 2011
Πρόταση διεξόδου από την κρίση: Οι απεργοί πείνας και η επιστροφή των μεταναστών στη ζωή
Source: www.hlhr.gr
Πρόταση διεξόδου από την κρίση:
ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΖΩΗ
1 Μαρτίου 2011
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή που συμπυκνώνεται στο ακόλουθο αδιέξοδο: η άκαμπτη θέση «καμία νομιμοποίηση» ως απάντηση στο αίτημα «νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες», πέραν του μη ρεαλιστικού περιεχομένου της, αξιολογείται εκ του αποτελέσματος ως προφανώς εξ ίσου απερίσκεπτη με αυτήν της καθολικής νομιμοποίησης, καθώς φαίνεται ότι δεν ελάμβανε υπόψη ότι οι απεργοί είναι, στην πλειοψηφία τους, αποφασισμένοι να φτάσουν ως το τέλος. Τώρα, κάθε μέρα που περνάει – και δυστυχώς έχουν περάσει πολλές μέρες – τα πράγματα δυσκολεύουν και τα περιθώρια ενός έντιμου συμβιβασμού ολοένα και στενεύουν. Οι λύσεις που αυτή τη στιγμή δυνητικά τίθενται υπό διαπραγμάτευση είναι οι εξής:
Πρώτον, η υπαγωγή των ανθρώπων αυτών στο λεγόμενο «υπό ανοχή» καθεστώς (αναβολή απομάκρυνσης) που ισοδυναμεί με έκδοση πράξης απέλασης και ταυτόχρονη αναστολή της απομάκρυνσης σύμφωνα με το οικείο άρθρο του νέου νόμου 3709/11 (άρθρο 24) που προβλέπει ότι «οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές μπορούν, με αιτιολογημένη απόφασή τους, να αναβάλουν την απομάκρυνση, για εύλογο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές περιστάσεις κάθε περίπτωσης …».
Οι μετανάστες που θα καταγραφούν σε αυτό το καθεστώς είναι δυνατόν να έχουν δικαίωμα εργασίας. Το δικαίωμα εργασίας αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις και πρέπει να εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα που προβλέπεται στο άρθρο 37 παρ. 5 του ίδιου νόμου. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούν να ταξιδεύουν στις πατρίδες καθώς θα τελούν υπό καθεστώς απέλασης και θα ανανεώνουν αυτήν την ιδιότυπη άδειά τους ανά εξάμηνο. Σήμερα, με καθυστέρηση περίπου ενός μηνός, η πρόταση αυτή, μολονότι θα μπορούσε ενδεχομένως αρχικά να εκτονώσει την κατάσταση δεν γίνεται δεκτή από τους απεργούς καθώς ουσιαστικά συνιστά μια πρόβλεψη που ήδη υπάρχει στην ελληνική έννομη τάξη για την ενεργοποίηση της οποίας δεν χρειαζόταν ολόκληρη απεργία πείνας τόσων ανθρώπων για τόσο καιρό. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νόμου, ο οποίος ουσιαστικά δεν έχει αρχίσει να εφαρμόζεται και η ίδια η αστυνομία δείχνει μάλλον απρόθυμη να τον εφαρμόσει, ο οποιοσδήποτε βρίσκεται παράνομα στην ελληνική επικράτεια μπορεί να ζητήσει να επαχθεί σε αυτό το «υπό ανοχήν» καθεστώς, χωρίς φυσικά να χρειάζεται να προσφύγει στην απεργία πείνας προκειμένου να το καταφέρει. Η αλήθεια επίσης είναι ότι και η ίδια η κυβέρνηση ούτε καν ψέλλισε εγκαίρως και επισήμως ευθύς εξαρχής ότι για τους ανθρώπους αυτούς υπάρχει διέξοδος εντός υπαρκτού νομικού πλαισίου. Σαν να μη το πίστευε καν. Σαν να μη το ήθελε. Αρκέστηκε να ρίχνει λάδι στη φωτιά με τις δηλώσεις περί μη νομιμοποίησης. Πλέον, φοβούμαστε πως είναι αργά για την εν λόγω διέξοδο, καθώς η προοπτική της δεν φαίνεται καν να συγκινεί ανθρώπους που φαίνονται αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
Δεύτερον, η ενεργοποίηση μιας άλλης διάταξης του N. 3907/11 (Άρθρο 21, παρ. 4) σύμφωνα με την οποία οι αρμόδιες αρχές «μπορούν ανά πάσα στιγμή να χορηγούν αυτοτελή άδεια διαμονής για λόγους φιλευσπλαχνίας, ανθρωπιστικούς ή άλλους λόγους, σε υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος διαμένει παράνομα στην χώρα». Η εφαρμογή της διάταξης αυτής ενώ καταρχήν φαίνεται να είναι η πιο ενδεδειγμένη από νομικής άποψης (πάρα τα υπαρκτά νομοτεχνικά προβλήματα που έχει) δημιουργεί ένα εξαιρετικά προβληματικό προηγούμενο: κατ’ουσίαν, είναι σαν να υπαγορεύει ότι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν καθεστώς νόμιμης παραμονής στην Ελλάδα οι μετανάστες δίχως χαρτιά είναι μέσω απεργίας πείνας. Το προηγούμενο αυτό, ιδίως σε μια χώρα τόσο εύθραυστης κοινωνικής συνοχής όπως η Ελλάδα, ανοίγει τις πόρτες σε καταστάσεις πολιτικά μη ελέγξιμες και ανθρωπιστικά αδιανόητες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η χορήγηση αυτοτελούς άδειας σε ανθρώπους, οι οποίοι στερούνται κάποιου έγκυρου τίτλου διαμονής στην χώρα, από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη για κάποιον από τους προβλεπόμενους λόγους στο νόμο, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, είναι μια συζητήσιμη νομική διέξοδος η οποία όμως αναπότρεπτα προϋποθέτει μια ρύθμιση ad hoc για τους τριακοσίους απεργούς και όχι για άλλα πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στην ίδια και ενδεχομένως νομικά πιο προνομιούχα θέση από αυτήν των περισσότερων απεργών. Πολιτικά, η λύση αυτή υπαγορεύεται από την απόλυτη χρεοκοπία της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής η οποία ωθεί στην απεργία πείνας ως λύση για τη νομική τακτοποίηση ανθρώπων που ζουν εδώ. Με τρόπο σαρκαστικά παράδοξο και επικίνδυνο, η ελληνική έννομη τάξη δείχνει να δικαιώνει τους απεργούς.
Οι παραπάνω δύο λύσεις συναντούν μείζονα προβλήματα νομικής και πολιτικής υφής τα οποία προκύπτουν από τα ακόλουθα δεδομένα τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη σε μια πορεία ενός έντιμου συμβιβασμού:
• Οι 300 δεν απεργούν για τον εαυτό τους αλλά για όλους τους μετανάστες που βρίσκονται στη θέση των ιδίων.
• Τυχόν διακριτική μεταχείριση υπέρ των απεργών συνιστά κάλεσμα σε νέες απεργίες πείνας για τη νομική τακτοποίηση των μεταναστών στην Ελλάδα.
• Το βάρος της απώλειας ανθρώπινης ζωής είναι απόλυτο και δεν συμψηφίζεται με τον οποιονδήποτε νομικό, πολιτικό ή επικοινωνιακό υπολογισμό.
Αυτό που πρέπει καταρχήν να γίνει αντιληπτό είναι ότι η λύση στην παρούσα κρίση δεν μπορεί παρά να δοθεί μέσα από τους υφιστάμενους νόμους (ή την τροποποίησή τους) απέναντι σε συγκεκριμένους αποδέκτες. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να γίνεται καμία έκπτωση από μία δεδομένη καθολικότητα: το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τον σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας και ανθρώπινης ζωής. Σε αυτό το ζήτημα, η κραυγή των 300 είναι συγκλονιστική και υπενθυμίζει το αυτονόητο: κανείς ανεξαιρέτως δεν μπορεί να υποβάλλεται σε οποιαδήποτε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Μήπως η πολύ πρόσφατη καταδίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν το υπογράμμισε με τον πλέον επώδυνο τρόπο για τις ελληνικές αρχές (απόφαση MSS κατά Ελλάδας και Βελγίου);
Για την αποτελεσματική διεκδικούμενη συμπερίληψη μέσα από το κατώφλι της νομιμότητας, είναι απαραίτητη η καταγραφή και η διακρίβωση της πραγματικής (και αναπόφευκτα και της νομικής) κατάστασης των ανθρώπων αυτών, ώστε η απόδοση των αντίστοιχων δικαιωμάτων να είναι στοχευμένη, συνεπής και σταθερή και όχι ανατρέψιμη στο πέρασμα του χρόνου. Κρίσιμο εργαλείο ανάλυσης θα πρέπει να είναι η διαπίστωση της συγκρότησης βιοτικών δεσμών των μεταναστών στην Ελλάδα μέσα από την εργασία και την ένταξη στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Συνεπώς η ένταξη πρέπει να αποτελεί οδηγό προς την νομιμότητα και όχι το αντίστροφο, όπως συχνά ακούγεται.
Με αυτά τα δεδομένα, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αξιολογεί πως υπάρχουν δύο «κόκκινες γραμμές» στη διαχείριση της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών: η με κάθε τρόπο αποφυγή της απώλειας του υπέρτατου αγαθού, αυτού της ανθρώπινης ζωής και, εν συνεχεία, η ρύθμιση του θέματος με τρόπο που να μην αφορά αποκλειστικά τους απεργούς πείνας, αλλά με στόχευση την αναγνώριση του δικαιώματος διαμονής στην χώρα ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται σε όμοια με τους απεργούς κατάσταση, αντιμέτωποι με τα ίδια νομικά αδιέξοδα.
Η μοναδική διέξοδος που φαίνεται να υπάρχει ως ένας έντιμος συμβιβασμός είναι η δέσμευση της κυβέρνησης για νομοθετική τροποποίηση των λεγόμενων «ανθρωπιστικών» και «εξαιρετικών λόγων» (που προβλέπονται από το άρθρο 44 του 3386/2005), δηλαδή στις περιπτώσεις χορήγησης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς λόγους και για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Σήμερα, οι λεγόμενοι «εξαιρετικοί» αυτοί λόγοι αφορούν αποκλειστικά ανθρώπους που είτε μπήκαν νόμιμα στη χώρα είτε έχουν κάποτε διαμείνει νόμιμα σε αυτήν. Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία δυνατότητα νομικής τακτοποίησης χιλιάδων ανθρώπων που έχουν μεταφέρει το βιός τους στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι ουδέποτε τυπικά νομιμοποιήθηκαν. Παραβλέπεται έτσι πως αυτός ο τύπος μεταναστευτικών ροών είναι ίδιον των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και δη της Ελλάδας.
Ακόμα και με την πρόσφατη νομοθετική τροποποίηση (βλ. άρθρο 42 του Ν. 3907/2011) προβλέπεται ότι η προϋπόθεση της νόμιμης εισόδου ή διαμονής κάμπτεται μόνο εφόσον ο μετανάστης αποδείξει ότι ζει για δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί ότι το χρονικό διάστημα της δωδεκαετίας είναι επαχθές και μη ρεαλιστικό. Αυτό το ερμητικά κλειστό σύστημα αναπαράγει το βασικό πρόβλημα όλων των πολιτικών διαχείρισης του μεταναστευτικού στην Ελλάδα την τελευταία δεκαπενταετία: καθιστώντας στην πράξη αδύνατη μια κανονική διαδικασία νομικής τακτοποίησης των ανθρώπων που βρίσκονται και εργάζονται στην Ελλάδα, στη βάση μιας εξατομικευμένης εξέτασης των αιτήσεών τους, πριμοδοτεί στην πράξη μια μεταχείριση «εξαιρετικών λόγων» οι οποίοι, σε τελευταία ανάλυση, κάθε άλλο παρά «εξαιρετικοί» δεν είναι.
Με απλά λόγια, το «κλειστό» σύστημα μη νομιμοποιήσεων, το οποίο ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ως «λύση» στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, είναι κατ’ουσίαν ο λόγος που καταλήγει αναπόφευκτα σε ad hoc ρυθμίσεις, και μάλιστα ρυθμίσεις οι οποίες επιβάλλονται και φαίνονται να υλοποιούνται υπό την απειλή μιας ανθρωπιστικής καταστροφής.
Για να λυθεί με δικαιοσύνη καταρχήν το ζήτημα των 300 (οι οποίοι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τον χρόνο παραμονής) αλλά και εκείνων που έχουν μεταφέρει το βιός τους στη χώρα και που επιζητούν τη νομιμότητα, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου προτείνει τα ακόλουθα:
• Επανεξέταση και απόδοση άδειας παραμονής σε όσους εξέπεσαν από την νομιμοποίηση του 2005 ή δεν πληρούσαν τότε τις προδιαγραφές (σε συνδυασμό με την μείωση των απαιτούμενων ενσήμων για την έκδοση άδειας παραμονής, διευκόλυνση στον τρόπο καταβολής κλπ.).
• Πιθανότητα εξατομικευμένης εξέτασης υπαγωγής και χορήγησης άδειας διαμονής του άρ. 21 παρ. 4, ν. 3907/11 (για ανθρωπιστικούς λόγους),
• (ή/και) Απόδοση 6μηνιαίων ανανεώσιμων αδειών του άρ. 24, ν. 3907/11, σε συνδυασμό με την δέσμευση μη εκτέλεσης απέλασης για όσους μετανάστες αποδεικνύουν εργασία και ανανέωση της άδειας τους για τέσσερα εξάμηνα με δυνατότητα υπαγωγής τους στην κανονική διαδικασία μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.
• Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου διαμονής των χωρίς χαρτιά από 12ετία σε 7ία ή 5ετία για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής του νέου άρθρου 44, ν. 3386/05.
Με την επεξεργασία νέων πολιτικών δίκαιας και ρεαλιστικής αντιμετώπισης του ζητήματος, ο μεταναστευτικός πληθυσμός με σημαντικό αριθμό ετών διαμονής στην Ελλάδα, και άρα ήδη σε πορεία κοινωνικής ενσωμάτωσης, θα μπορέσει να περάσει το κατώφλι της νομιμότητας και να απεγκλωβιστεί από την εκμετάλλευση, την περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα. Έτσι η απεργία πείνας των 300, έστω και με τον τρόπο αυτό, θα έχει φέρει θετικά αποτελέσματα. Αντιθέτως, το ορατό πλέον ενδεχόμενο μιας ανθρωπιστικής κρίσης θα είναι πολλαπλά καταστροφικό όχι μόνο για τις ζωές των απεργών αλλά για όλη την ελληνική κοινωνία.
Πριν επέλθουν μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία των απεργών, καλούμε την κυβέρνηση να στραφεί άμεσα στην κατεύθυνση που περιγράψαμε, υπενθυμίζοντας ότι, σε ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα, η ύψιστη αξία που πρέπει πάση θυσία να διαφυλάσσεται είναι η ανθρώπινη ζωή.
Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης
Αλιβιζάτος Νίκος, Ιωαννίδης Γιάννης, Καμπύλης Τάκης, Κωνσταντίνου Γιάννης, Παπαπαντολέων Κλειώ, Παπαϊωάννου Κωστής, Παρασκευόπουλος Νίκος, Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος, Χριστόπουλος Δημήτρης
Πρόταση διεξόδου από την κρίση:
ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΖΩΗ
1 Μαρτίου 2011
Η απεργία πείνας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή που συμπυκνώνεται στο ακόλουθο αδιέξοδο: η άκαμπτη θέση «καμία νομιμοποίηση» ως απάντηση στο αίτημα «νομιμοποίηση σε όλους τους μετανάστες», πέραν του μη ρεαλιστικού περιεχομένου της, αξιολογείται εκ του αποτελέσματος ως προφανώς εξ ίσου απερίσκεπτη με αυτήν της καθολικής νομιμοποίησης, καθώς φαίνεται ότι δεν ελάμβανε υπόψη ότι οι απεργοί είναι, στην πλειοψηφία τους, αποφασισμένοι να φτάσουν ως το τέλος. Τώρα, κάθε μέρα που περνάει – και δυστυχώς έχουν περάσει πολλές μέρες – τα πράγματα δυσκολεύουν και τα περιθώρια ενός έντιμου συμβιβασμού ολοένα και στενεύουν. Οι λύσεις που αυτή τη στιγμή δυνητικά τίθενται υπό διαπραγμάτευση είναι οι εξής:
Πρώτον, η υπαγωγή των ανθρώπων αυτών στο λεγόμενο «υπό ανοχή» καθεστώς (αναβολή απομάκρυνσης) που ισοδυναμεί με έκδοση πράξης απέλασης και ταυτόχρονη αναστολή της απομάκρυνσης σύμφωνα με το οικείο άρθρο του νέου νόμου 3709/11 (άρθρο 24) που προβλέπει ότι «οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές μπορούν, με αιτιολογημένη απόφασή τους, να αναβάλουν την απομάκρυνση, για εύλογο χρόνο, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές περιστάσεις κάθε περίπτωσης …».
Οι μετανάστες που θα καταγραφούν σε αυτό το καθεστώς είναι δυνατόν να έχουν δικαίωμα εργασίας. Το δικαίωμα εργασίας αναγνωρίζεται υπό προϋποθέσεις και πρέπει να εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα που προβλέπεται στο άρθρο 37 παρ. 5 του ίδιου νόμου. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα μπορούν να ταξιδεύουν στις πατρίδες καθώς θα τελούν υπό καθεστώς απέλασης και θα ανανεώνουν αυτήν την ιδιότυπη άδειά τους ανά εξάμηνο. Σήμερα, με καθυστέρηση περίπου ενός μηνός, η πρόταση αυτή, μολονότι θα μπορούσε ενδεχομένως αρχικά να εκτονώσει την κατάσταση δεν γίνεται δεκτή από τους απεργούς καθώς ουσιαστικά συνιστά μια πρόβλεψη που ήδη υπάρχει στην ελληνική έννομη τάξη για την ενεργοποίηση της οποίας δεν χρειαζόταν ολόκληρη απεργία πείνας τόσων ανθρώπων για τόσο καιρό. Σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου νόμου, ο οποίος ουσιαστικά δεν έχει αρχίσει να εφαρμόζεται και η ίδια η αστυνομία δείχνει μάλλον απρόθυμη να τον εφαρμόσει, ο οποιοσδήποτε βρίσκεται παράνομα στην ελληνική επικράτεια μπορεί να ζητήσει να επαχθεί σε αυτό το «υπό ανοχήν» καθεστώς, χωρίς φυσικά να χρειάζεται να προσφύγει στην απεργία πείνας προκειμένου να το καταφέρει. Η αλήθεια επίσης είναι ότι και η ίδια η κυβέρνηση ούτε καν ψέλλισε εγκαίρως και επισήμως ευθύς εξαρχής ότι για τους ανθρώπους αυτούς υπάρχει διέξοδος εντός υπαρκτού νομικού πλαισίου. Σαν να μη το πίστευε καν. Σαν να μη το ήθελε. Αρκέστηκε να ρίχνει λάδι στη φωτιά με τις δηλώσεις περί μη νομιμοποίησης. Πλέον, φοβούμαστε πως είναι αργά για την εν λόγω διέξοδο, καθώς η προοπτική της δεν φαίνεται καν να συγκινεί ανθρώπους που φαίνονται αποφασισμένοι να δώσουν τη ζωή τους.
Δεύτερον, η ενεργοποίηση μιας άλλης διάταξης του N. 3907/11 (Άρθρο 21, παρ. 4) σύμφωνα με την οποία οι αρμόδιες αρχές «μπορούν ανά πάσα στιγμή να χορηγούν αυτοτελή άδεια διαμονής για λόγους φιλευσπλαχνίας, ανθρωπιστικούς ή άλλους λόγους, σε υπήκοο τρίτης χώρας, ο οποίος διαμένει παράνομα στην χώρα». Η εφαρμογή της διάταξης αυτής ενώ καταρχήν φαίνεται να είναι η πιο ενδεδειγμένη από νομικής άποψης (πάρα τα υπαρκτά νομοτεχνικά προβλήματα που έχει) δημιουργεί ένα εξαιρετικά προβληματικό προηγούμενο: κατ’ουσίαν, είναι σαν να υπαγορεύει ότι ο μόνος τρόπος να αποκτήσουν καθεστώς νόμιμης παραμονής στην Ελλάδα οι μετανάστες δίχως χαρτιά είναι μέσω απεργίας πείνας. Το προηγούμενο αυτό, ιδίως σε μια χώρα τόσο εύθραυστης κοινωνικής συνοχής όπως η Ελλάδα, ανοίγει τις πόρτες σε καταστάσεις πολιτικά μη ελέγξιμες και ανθρωπιστικά αδιανόητες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η χορήγηση αυτοτελούς άδειας σε ανθρώπους, οι οποίοι στερούνται κάποιου έγκυρου τίτλου διαμονής στην χώρα, από τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη για κάποιον από τους προβλεπόμενους λόγους στο νόμο, σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, είναι μια συζητήσιμη νομική διέξοδος η οποία όμως αναπότρεπτα προϋποθέτει μια ρύθμιση ad hoc για τους τριακοσίους απεργούς και όχι για άλλα πρόσωπα τα οποία βρίσκονται στην ίδια και ενδεχομένως νομικά πιο προνομιούχα θέση από αυτήν των περισσότερων απεργών. Πολιτικά, η λύση αυτή υπαγορεύεται από την απόλυτη χρεοκοπία της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής η οποία ωθεί στην απεργία πείνας ως λύση για τη νομική τακτοποίηση ανθρώπων που ζουν εδώ. Με τρόπο σαρκαστικά παράδοξο και επικίνδυνο, η ελληνική έννομη τάξη δείχνει να δικαιώνει τους απεργούς.
Οι παραπάνω δύο λύσεις συναντούν μείζονα προβλήματα νομικής και πολιτικής υφής τα οποία προκύπτουν από τα ακόλουθα δεδομένα τα οποία πρέπει να ληφθούν υπόψη σε μια πορεία ενός έντιμου συμβιβασμού:
• Οι 300 δεν απεργούν για τον εαυτό τους αλλά για όλους τους μετανάστες που βρίσκονται στη θέση των ιδίων.
• Τυχόν διακριτική μεταχείριση υπέρ των απεργών συνιστά κάλεσμα σε νέες απεργίες πείνας για τη νομική τακτοποίηση των μεταναστών στην Ελλάδα.
• Το βάρος της απώλειας ανθρώπινης ζωής είναι απόλυτο και δεν συμψηφίζεται με τον οποιονδήποτε νομικό, πολιτικό ή επικοινωνιακό υπολογισμό.
Αυτό που πρέπει καταρχήν να γίνει αντιληπτό είναι ότι η λύση στην παρούσα κρίση δεν μπορεί παρά να δοθεί μέσα από τους υφιστάμενους νόμους (ή την τροποποίησή τους) απέναντι σε συγκεκριμένους αποδέκτες. Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να γίνεται καμία έκπτωση από μία δεδομένη καθολικότητα: το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και τον σεβασμό της ανθρώπινης προσωπικότητας και ανθρώπινης ζωής. Σε αυτό το ζήτημα, η κραυγή των 300 είναι συγκλονιστική και υπενθυμίζει το αυτονόητο: κανείς ανεξαιρέτως δεν μπορεί να υποβάλλεται σε οποιαδήποτε απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση. Μήπως η πολύ πρόσφατη καταδίκη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν το υπογράμμισε με τον πλέον επώδυνο τρόπο για τις ελληνικές αρχές (απόφαση MSS κατά Ελλάδας και Βελγίου);
Για την αποτελεσματική διεκδικούμενη συμπερίληψη μέσα από το κατώφλι της νομιμότητας, είναι απαραίτητη η καταγραφή και η διακρίβωση της πραγματικής (και αναπόφευκτα και της νομικής) κατάστασης των ανθρώπων αυτών, ώστε η απόδοση των αντίστοιχων δικαιωμάτων να είναι στοχευμένη, συνεπής και σταθερή και όχι ανατρέψιμη στο πέρασμα του χρόνου. Κρίσιμο εργαλείο ανάλυσης θα πρέπει να είναι η διαπίστωση της συγκρότησης βιοτικών δεσμών των μεταναστών στην Ελλάδα μέσα από την εργασία και την ένταξη στον κοινωνικό ιστό της χώρας. Συνεπώς η ένταξη πρέπει να αποτελεί οδηγό προς την νομιμότητα και όχι το αντίστροφο, όπως συχνά ακούγεται.
Με αυτά τα δεδομένα, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αξιολογεί πως υπάρχουν δύο «κόκκινες γραμμές» στη διαχείριση της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών: η με κάθε τρόπο αποφυγή της απώλειας του υπέρτατου αγαθού, αυτού της ανθρώπινης ζωής και, εν συνεχεία, η ρύθμιση του θέματος με τρόπο που να μην αφορά αποκλειστικά τους απεργούς πείνας, αλλά με στόχευση την αναγνώριση του δικαιώματος διαμονής στην χώρα ανθρώπων, οι οποίοι βρίσκονται σε όμοια με τους απεργούς κατάσταση, αντιμέτωποι με τα ίδια νομικά αδιέξοδα.
Η μοναδική διέξοδος που φαίνεται να υπάρχει ως ένας έντιμος συμβιβασμός είναι η δέσμευση της κυβέρνησης για νομοθετική τροποποίηση των λεγόμενων «ανθρωπιστικών» και «εξαιρετικών λόγων» (που προβλέπονται από το άρθρο 44 του 3386/2005), δηλαδή στις περιπτώσεις χορήγησης άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς ή εξαιρετικούς λόγους και για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Σήμερα, οι λεγόμενοι «εξαιρετικοί» αυτοί λόγοι αφορούν αποκλειστικά ανθρώπους που είτε μπήκαν νόμιμα στη χώρα είτε έχουν κάποτε διαμείνει νόμιμα σε αυτήν. Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία δυνατότητα νομικής τακτοποίησης χιλιάδων ανθρώπων που έχουν μεταφέρει το βιός τους στην Ελλάδα παρά το γεγονός ότι ουδέποτε τυπικά νομιμοποιήθηκαν. Παραβλέπεται έτσι πως αυτός ο τύπος μεταναστευτικών ροών είναι ίδιον των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και δη της Ελλάδας.
Ακόμα και με την πρόσφατη νομοθετική τροποποίηση (βλ. άρθρο 42 του Ν. 3907/2011) προβλέπεται ότι η προϋπόθεση της νόμιμης εισόδου ή διαμονής κάμπτεται μόνο εφόσον ο μετανάστης αποδείξει ότι ζει για δώδεκα χρόνια στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί ότι το χρονικό διάστημα της δωδεκαετίας είναι επαχθές και μη ρεαλιστικό. Αυτό το ερμητικά κλειστό σύστημα αναπαράγει το βασικό πρόβλημα όλων των πολιτικών διαχείρισης του μεταναστευτικού στην Ελλάδα την τελευταία δεκαπενταετία: καθιστώντας στην πράξη αδύνατη μια κανονική διαδικασία νομικής τακτοποίησης των ανθρώπων που βρίσκονται και εργάζονται στην Ελλάδα, στη βάση μιας εξατομικευμένης εξέτασης των αιτήσεών τους, πριμοδοτεί στην πράξη μια μεταχείριση «εξαιρετικών λόγων» οι οποίοι, σε τελευταία ανάλυση, κάθε άλλο παρά «εξαιρετικοί» δεν είναι.
Με απλά λόγια, το «κλειστό» σύστημα μη νομιμοποιήσεων, το οποίο ευαγγελίζεται η κυβέρνηση ως «λύση» στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, είναι κατ’ουσίαν ο λόγος που καταλήγει αναπόφευκτα σε ad hoc ρυθμίσεις, και μάλιστα ρυθμίσεις οι οποίες επιβάλλονται και φαίνονται να υλοποιούνται υπό την απειλή μιας ανθρωπιστικής καταστροφής.
Για να λυθεί με δικαιοσύνη καταρχήν το ζήτημα των 300 (οι οποίοι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τον χρόνο παραμονής) αλλά και εκείνων που έχουν μεταφέρει το βιός τους στη χώρα και που επιζητούν τη νομιμότητα, η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου προτείνει τα ακόλουθα:
• Επανεξέταση και απόδοση άδειας παραμονής σε όσους εξέπεσαν από την νομιμοποίηση του 2005 ή δεν πληρούσαν τότε τις προδιαγραφές (σε συνδυασμό με την μείωση των απαιτούμενων ενσήμων για την έκδοση άδειας παραμονής, διευκόλυνση στον τρόπο καταβολής κλπ.).
• Πιθανότητα εξατομικευμένης εξέτασης υπαγωγής και χορήγησης άδειας διαμονής του άρ. 21 παρ. 4, ν. 3907/11 (για ανθρωπιστικούς λόγους),
• (ή/και) Απόδοση 6μηνιαίων ανανεώσιμων αδειών του άρ. 24, ν. 3907/11, σε συνδυασμό με την δέσμευση μη εκτέλεσης απέλασης για όσους μετανάστες αποδεικνύουν εργασία και ανανέωση της άδειας τους για τέσσερα εξάμηνα με δυνατότητα υπαγωγής τους στην κανονική διαδικασία μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.
• Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου διαμονής των χωρίς χαρτιά από 12ετία σε 7ία ή 5ετία για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής του νέου άρθρου 44, ν. 3386/05.
Με την επεξεργασία νέων πολιτικών δίκαιας και ρεαλιστικής αντιμετώπισης του ζητήματος, ο μεταναστευτικός πληθυσμός με σημαντικό αριθμό ετών διαμονής στην Ελλάδα, και άρα ήδη σε πορεία κοινωνικής ενσωμάτωσης, θα μπορέσει να περάσει το κατώφλι της νομιμότητας και να απεγκλωβιστεί από την εκμετάλλευση, την περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα. Έτσι η απεργία πείνας των 300, έστω και με τον τρόπο αυτό, θα έχει φέρει θετικά αποτελέσματα. Αντιθέτως, το ορατό πλέον ενδεχόμενο μιας ανθρωπιστικής κρίσης θα είναι πολλαπλά καταστροφικό όχι μόνο για τις ζωές των απεργών αλλά για όλη την ελληνική κοινωνία.
Πριν επέλθουν μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία των απεργών, καλούμε την κυβέρνηση να στραφεί άμεσα στην κατεύθυνση που περιγράψαμε, υπενθυμίζοντας ότι, σε ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα, η ύψιστη αξία που πρέπει πάση θυσία να διαφυλάσσεται είναι η ανθρώπινη ζωή.
Το διοικητικό συμβούλιο της Ένωσης
Αλιβιζάτος Νίκος, Ιωαννίδης Γιάννης, Καμπύλης Τάκης, Κωνσταντίνου Γιάννης, Παπαπαντολέων Κλειώ, Παπαϊωάννου Κωστής, Παρασκευόπουλος Νίκος, Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος, Χριστόπουλος Δημήτρης
Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011
ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΗΣΑΠ ΓΙΑ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΦΘΟΡΑ ΑΡΧΑΙΟΥ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΣΤΟ ΘΗΣΕΙΟ
Τα ξημερώματα της 5ης/03/2011 κατατέθηκε από την πρόεδρο των Πλειάδων μηνυτήρια αναφορά στο ΤΑ Ακροπόλεως για κακουργηματική φθορά αρχαίου μνημείου: του Βωμού των 12 Θεών στο Θησείο, μιας από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων.
Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της πόλης, που αποτελούσε ορόσημο και θεωρούνταν ουσιαστικά το κέντρο της (χρησιμοποιούνταν ως αφετηρία για τη μέτρηση των αποστάσεων). Ηταν η «Πλατεία Συντάγματος» ή "ο ομφαλός" της αρχαίας Αθήνας, όπως λένε χαρακτηριστικά αρχαιολόγοι.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - "Πλειάδες" επισήμανε στη μήνυση ότι εφόσον το μνημείο είναι αρχαίο και ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, και εφόσον η φθορά του ξεκίνησε από πολλούς που ενώθηκαν προκειμένου να τελεστεί η πράξη του μπαζώματος, η εκ μέρους της Διοίκησης του ΗΣΑΠ και των βοηθητικών στην εκτέλεση της πράξης αυτής προσώπων πληρεί την ειδική υπόσταση του εγκλήματος της παρ.2 του άρθ. 57 του Ν.3028/2002 (προστασία Αρχαιοτήτων και της εν γένει Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Νόμος εκτελεστικός του άρθρου 24 του Συντάγματος), που προβλέπει για τους δράστες ποινή κάθειρξης 5 έως 10 ετών.
Η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε ως εξαιρετικά επείγουσα (τα ξημερώματα), έτσι ώστε να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία και να μην θρηνήσουμε το πνίξιμο στο τσιμέντο και στο χαλίκι ενός από τα πολυτιμότερα μνημεία μας.
Αν κινηθεί άμεσα η Εισαγγελία, το πρωί περιμένει το "αυτόφωρο" όσους επιχειρήσουν να συνεχίσουν την κατάχωση του μονααδικού μνημείου.
Οι εργασίες ήδη ξεκίνησαν, όπως φαίνεται και στο ακόλουθο βίντεο (που κατατέθηκε και ως "σχετικό έγγραφο" στη μήνυση):
Το βίντεο είναι διαθέσιμο και εδώ
Σύμφωνα με την Καθημερινή, "η νέα αυτή ανακάλυψη επαναφέρει τη σύγκρουση δύο προσεγγίσεων. Ο ΗΣΑΠ βιάζεται να ολοκληρώσει ένα έργο το οποίο έχει ήδη καθυστερήσει και έχει ταλαιπωρήσει το κοινό. Από την άλλη, οι αρχαιολόγοι επισημαίνουν τη μοναδικότητα της ανακάλυψης και παρουσιάζουν το ζήτημα ως μία σπάνια ευκαιρία για να δούμε εξ αρχής την οργάνωση της τοπιογραφίας των αρχαίων Αθηνών μέσα στα όρια της σύγχρονης πόλης (με προφανή τα μακροπρόθεσμα οφέλη στον τουρισμό και στην προβολή της Αθήνας)".
Οι αρχαιολόγοι προτείνουν υπερύψωση της γραμμής ή μεταφορά του βωμού και μιλάνε για ανακάλυψη υψίστης σημασίας, ικανή να ανατρέψει τη ματιά μας πάνω στη διαμορφούμενη τοπιογραφία της αρχαίας πόλης. «Λίγα μνημεία των αρχαίων Αθηνών αναφέρει ο Θουκυδίδης στην ιστορία του», λέει η αρχαιολόγος Ανδρονίκη Μακρή. «Από αυτά ακόμη λιγότερα έχουν βρεθεί και υπάρχουν μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους της ασφυκτικά χτισμένης σύγχρονης πόλης. Αν κάποιος μας ρωτούσε, "ποια στάση πρέπει να έχουμε προς αυτά τα μνημεία εμείς οι σημερινοί Ελληνες", η απάντηση είναι προφανής. Να τα διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλουμε με κάθε τρόπο».
Ο Βωμός των Δώδεκα Θεών (ένα μικρό τμήμα του είναι ορατό στην Αρχαία Αγορά) βρίσκεται σχεδόν στο σύνολό του κάτω από τις γραμμές του τρένου. Οι ΗΣΑΠ δεν επιθυμούν να δώσουν χρόνο στους αρχαιολόγους να συλλέξουν τα απαραίτητα στοιχεία και να ωριμάσει η σκέψη για τον χειρισμό της κατάστασης. Κατά τους αρχαιολόγους, η ανακάλυψη είναι 100% ασφαλής ως προς την ιστορική της ταυτοποίηση, δεν επιδέχεται δηλαδή αμφισβήτηση, διότι ο Βωμός είναι από τα έντονα μαρτυρημένα μνημεία από φιλολογικής απόψεως.
Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα μνημεία της πόλης, που αποτελούσε ορόσημο και θεωρούνταν ουσιαστικά το κέντρο της (χρησιμοποιούνταν ως αφετηρία για τη μέτρηση των αποστάσεων). Ηταν η «Πλατεία Συντάγματος» ή "ο ομφαλός" της αρχαίας Αθήνας, όπως λένε χαρακτηριστικά αρχαιολόγοι.
Η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα - "Πλειάδες" επισήμανε στη μήνυση ότι εφόσον το μνημείο είναι αρχαίο και ιδιαίτερα μεγάλης αξίας, και εφόσον η φθορά του ξεκίνησε από πολλούς που ενώθηκαν προκειμένου να τελεστεί η πράξη του μπαζώματος, η εκ μέρους της Διοίκησης του ΗΣΑΠ και των βοηθητικών στην εκτέλεση της πράξης αυτής προσώπων πληρεί την ειδική υπόσταση του εγκλήματος της παρ.2 του άρθ. 57 του Ν.3028/2002 (προστασία Αρχαιοτήτων και της εν γένει Πολιτιστικής Κληρονομιάς, Νόμος εκτελεστικός του άρθρου 24 του Συντάγματος), που προβλέπει για τους δράστες ποινή κάθειρξης 5 έως 10 ετών.
Η μηνυτήρια αναφορά κατατέθηκε ως εξαιρετικά επείγουσα (τα ξημερώματα), έτσι ώστε να κινηθεί η αυτόφωρη διαδικασία και να μην θρηνήσουμε το πνίξιμο στο τσιμέντο και στο χαλίκι ενός από τα πολυτιμότερα μνημεία μας.
Αν κινηθεί άμεσα η Εισαγγελία, το πρωί περιμένει το "αυτόφωρο" όσους επιχειρήσουν να συνεχίσουν την κατάχωση του μονααδικού μνημείου.
Οι εργασίες ήδη ξεκίνησαν, όπως φαίνεται και στο ακόλουθο βίντεο (που κατατέθηκε και ως "σχετικό έγγραφο" στη μήνυση):
Το βίντεο είναι διαθέσιμο και εδώ
Σύμφωνα με την Καθημερινή, "η νέα αυτή ανακάλυψη επαναφέρει τη σύγκρουση δύο προσεγγίσεων. Ο ΗΣΑΠ βιάζεται να ολοκληρώσει ένα έργο το οποίο έχει ήδη καθυστερήσει και έχει ταλαιπωρήσει το κοινό. Από την άλλη, οι αρχαιολόγοι επισημαίνουν τη μοναδικότητα της ανακάλυψης και παρουσιάζουν το ζήτημα ως μία σπάνια ευκαιρία για να δούμε εξ αρχής την οργάνωση της τοπιογραφίας των αρχαίων Αθηνών μέσα στα όρια της σύγχρονης πόλης (με προφανή τα μακροπρόθεσμα οφέλη στον τουρισμό και στην προβολή της Αθήνας)".
Οι αρχαιολόγοι προτείνουν υπερύψωση της γραμμής ή μεταφορά του βωμού και μιλάνε για ανακάλυψη υψίστης σημασίας, ικανή να ανατρέψει τη ματιά μας πάνω στη διαμορφούμενη τοπιογραφία της αρχαίας πόλης. «Λίγα μνημεία των αρχαίων Αθηνών αναφέρει ο Θουκυδίδης στην ιστορία του», λέει η αρχαιολόγος Ανδρονίκη Μακρή. «Από αυτά ακόμη λιγότερα έχουν βρεθεί και υπάρχουν μέσα στους αρχαιολογικούς χώρους της ασφυκτικά χτισμένης σύγχρονης πόλης. Αν κάποιος μας ρωτούσε, "ποια στάση πρέπει να έχουμε προς αυτά τα μνημεία εμείς οι σημερινοί Ελληνες", η απάντηση είναι προφανής. Να τα διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού. Να τα αναδείξουμε και να τα προβάλουμε με κάθε τρόπο».
Ο Βωμός των Δώδεκα Θεών (ένα μικρό τμήμα του είναι ορατό στην Αρχαία Αγορά) βρίσκεται σχεδόν στο σύνολό του κάτω από τις γραμμές του τρένου. Οι ΗΣΑΠ δεν επιθυμούν να δώσουν χρόνο στους αρχαιολόγους να συλλέξουν τα απαραίτητα στοιχεία και να ωριμάσει η σκέψη για τον χειρισμό της κατάστασης. Κατά τους αρχαιολόγους, η ανακάλυψη είναι 100% ασφαλής ως προς την ιστορική της ταυτοποίηση, δεν επιδέχεται δηλαδή αμφισβήτηση, διότι ο Βωμός είναι από τα έντονα μαρτυρημένα μνημεία από φιλολογικής απόψεως.
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Δελτίο τύπου της Ενωσης σχετικά με την απεργία πείνας
Προς:
Ιωάννη Ραγκούση, υπουργό εσωτερικών,
αποκέντρωσης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης
Λούκα Κατσέλη, υπουργό εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης
Άννα Νταλάρα, υφυπουργό εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης
Αντρέα Τάκη, γενικό γραμματέα πληθυσμού και κοινωνικής συνοχής, ΥΠΕΣ
Κοινοποίηση σε:
Γιώργο Παπανδρέου, πρωθυπουργό
Καλλιόπη Σπανού, Συνήγορο του Πολίτη
12 Φεβρουαρίου 2011
Το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου παρατηρεί με προβληματισμό και ανησυχία τις εξελίξεις σχετικά με την απεργία πείνας των τριακοσίων μεταναστών. Διαπιστώνει, μάλιστα, ότι σε επίπεδο επίσημα εκπεφρασμένου πολιτικού λόγου αναπτύσσονται δύο συγκρουόμενες θέσεις σχετικά με τους μετανάστες απεργούς πείνας, οι οποίες αποπροσανατολίζουν κάθε προσπάθεια για την διαμόρφωση δίκαιων πολιτικών, ψύχραιμης παρέμβασης και ρύθμισης των πραγματικών διαστάσεων του μεταναστευτικού φαινομένου. Από τη μία πλευρά, εκφράζεται η κατηγορηματική άρνηση απέναντι σε οποιαδήποτε νομιμοποίηση και από την άλλη διεκδικείται η νομιμοποίηση αδιακρίτως όλων των αλλοδαπών. Επίσης είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι η καταρχήν θεμιτή αδρανοποίηση των εσωτερικών συνόρων στην ΕΕ συνοδεύεται από την ολοένα μεγαλύτερη αδιαβροχοποίηση των εξωτερικών της συνόρων με αποτέλεσμα η «παράπλευρη απώλεια» χιλιάδων ανθρώπινων ζωών να θεωρείται φυσιoλογικό αποτέλεσμά της.
Για μια ακόμη φορά παρακάμπτεται το ουσιαστικό ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί, δηλαδή η ορθολογική νομική τακτοποίηση της παραμονής των μεταναστών στην Ελλάδα. Όχι μόνο των 300 απεργών πείνας, αλλά και κάθε μετανάστη που βρίσκεται σε νομική κατάσταση «ανυπαρξίας» και το κυριότερο, σε καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης. Η κατάσταση αυτή συνέχεται με την αντίληψη του ελληνικού κοινωνικό-οικονομικού σχηματισμού ότι αποτελεί κλειστό σύστημα. Η αντίληψη αυτή αναδεικνύεται σε επιλογή υψηλού πολιτικού κινδύνου όπως δείχνει η αυξητική τάση ρατσιστικού λόγου και βίας. Μάλιστα, ένα σημαντικό τμήμα του μεταναστευτικού πληθυσμού της Ελλάδας, αντί να ωθηθεί προς την σταδιακή ενσωμάτωση προκειμένου, μεταξύ άλλων, να αμβλυνθούν οι ούτως ή άλλως οξυμένες κοινωνικές εντάσεις, οδηγείται προς τον αποκλεισμό και την περιχαράκωση με ό,τι κινδύνους για την κοινωνική ασφάλεια αυτό δημιουργεί.
Εάν όμως το κράτος είχε ήδη υιοθετήσει ορθολογικούς θεσμούς τόσο για την νομιμοποίηση μεταναστών όσο και για την έξοδο από τη χώρα, τότε οι μετανάστες απεργοί πείνας θα παραπέμπονταν στους ήδη υπάρχοντες και στη διάθεση κάθε μετανάστη διοικητικούς μηχανισμούς. Για το λόγο αυτό, η χάραξη και η άμεση υλοποίηση μιας ρεαλιστικής μεταναστευτικής πολιτικής κρίνεται επιτακτική και αναγκαία όσο ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε τα εξής:
1. Τη διάκριση των μεταναστών που διαμένουν «χωρίς χαρτιά» στη χώρα σε δύο κατηγορίες: α. στους ενταγμένους στον κοινωνικό ιστό της χώρας, αυτούς δηλαδή που έχουν μεταφέρει στην Ελλάδα το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων και οι οποίοι δεν έχουν υπαχθεί σε καθεστώς νόμιμης παραμονής ή εξέπεσαν από τη νομιμότητα και β. στους μη ενταγμένους και κυρίως εκείνους που επιθυμούν να διασχίσουν την Ελλάδα προς άλλο προορισμό.
2. Τη θεσμοθέτηση μεταβατικής νομοθετικής ρύθμισης προκειμένου ο ήδη ενταγμένος, αλλά χωρίς καθεστώς νόμιμης παραμονής μεταναστευτικός πληθυσμός, να νομιμοποιηθεί και να βρεθεί σε πορεία κοινωνικής ενσωμάτωσης και να απεγκλωβιστεί από την περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα. Έτσι, με τρόπο ρεαλιστικό και ανθρώπινο θα γίνει εφικτό να θεσπιστούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι οποίες να καλύπτουν όσους ζουν και έχουν οικογενειακώς μεταφέρει το βιός τους στη χώρα. Τέτοιες ρυθμίσεις θα προάγουν την κοινωνική συνοχή και ασφάλεια της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας. Εν τέλει, θα πρέπει η ένταξη να αποτελεί οδηγό προς την νομιμότητα και όχι το αντίστροφο.
3. Την καταγραφή των μεταναστών, ιδιαίτερα εκείνων που ζουν σε συνθήκες απόλυτου βιοτικού αποκλεισμού, εν μέσω κρίσης χωρίς εργασία, συχνά χωρίς οικογένειες, με προοπτική να φύγουν προς άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Υπενθυμίζουμε ότι το 2001 διαπιστώθηκε ότι στη χώρα κατοικούσαν περίπου οχτακόσιες και όχι διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που ως τότε ήταν νομιμοποιημένοι. Για την αξιόπιστη κατά το δυνατόν καταγραφή ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων θα μπορούσε να τεθούν τα σωστά ερωτήματα κατά την εθνική απογραφή που θα διενεργηθεί σύντομα. Έχοντας πλέον καταγράψει τον μεταναστευτικό πληθυσμό, το Κράτος θα έχει τη γνώση ώστε να δύναται με ρεαλιστικό και ανθρώπινο τρόπο να προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους διεξόδους, όπως η οικειοθελής έξοδος από την Ελλάδα και η επιστροφή στη χώρα τους, με την παροχή της δυνατότητας να επανέλθουν μέσα από τον θεσμό των μετακλήσεων ή την παροχή βίζας εποχιακής εργασίας.
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί την πρώτη οργάνωση του είδους στην Ελλάδα που ιδρύθηκε το 1953 με αντικείμενο την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, επιδιώκοντας μέσα από τεκμηριωμένες δημόσιες παρεμβάσεις την προαγωγή των εγγυήσεων του Κράτους Δικαίου σε όλους τους τομείς, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα της αρμοδιότητας σας. Η Ένωση είναι στη διάθεση της Πολιτείας να συμβάλει στην διαβούλευση και την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην ορθολογική και ανθρωπιστική αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, επαγρυπνώντας ταυτόχρονα για τη βελτίωση του καθεστώτος προστασίας των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που διαβιούν στην ελληνική επικράτεια.
Με τιμή,
το διοικητικό συμβούλιο
Αλιβιζάτος Νίκος, Ιωαννίδης Γιάννης, Καμπύλης Τάκης, Κωνσταντίμου Γιάννης, Παπαπαντολέοντος Κλειώ, Παπαϊωάννου Κωστής, Παρασκευόπουλος Νίκος, Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος, Χριστόπουλος Δημήτρης
Ιωάννη Ραγκούση, υπουργό εσωτερικών,
αποκέντρωσης και ηλεκτρονικής διακυβέρνησης
Λούκα Κατσέλη, υπουργό εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης
Άννα Νταλάρα, υφυπουργό εργασίας και κοινωνικής ασφάλισης
Αντρέα Τάκη, γενικό γραμματέα πληθυσμού και κοινωνικής συνοχής, ΥΠΕΣ
Κοινοποίηση σε:
Γιώργο Παπανδρέου, πρωθυπουργό
Καλλιόπη Σπανού, Συνήγορο του Πολίτη
12 Φεβρουαρίου 2011
Το διοικητικό συμβούλιο της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου παρατηρεί με προβληματισμό και ανησυχία τις εξελίξεις σχετικά με την απεργία πείνας των τριακοσίων μεταναστών. Διαπιστώνει, μάλιστα, ότι σε επίπεδο επίσημα εκπεφρασμένου πολιτικού λόγου αναπτύσσονται δύο συγκρουόμενες θέσεις σχετικά με τους μετανάστες απεργούς πείνας, οι οποίες αποπροσανατολίζουν κάθε προσπάθεια για την διαμόρφωση δίκαιων πολιτικών, ψύχραιμης παρέμβασης και ρύθμισης των πραγματικών διαστάσεων του μεταναστευτικού φαινομένου. Από τη μία πλευρά, εκφράζεται η κατηγορηματική άρνηση απέναντι σε οποιαδήποτε νομιμοποίηση και από την άλλη διεκδικείται η νομιμοποίηση αδιακρίτως όλων των αλλοδαπών. Επίσης είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός ότι η καταρχήν θεμιτή αδρανοποίηση των εσωτερικών συνόρων στην ΕΕ συνοδεύεται από την ολοένα μεγαλύτερη αδιαβροχοποίηση των εξωτερικών της συνόρων με αποτέλεσμα η «παράπλευρη απώλεια» χιλιάδων ανθρώπινων ζωών να θεωρείται φυσιoλογικό αποτέλεσμά της.
Για μια ακόμη φορά παρακάμπτεται το ουσιαστικό ερώτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί, δηλαδή η ορθολογική νομική τακτοποίηση της παραμονής των μεταναστών στην Ελλάδα. Όχι μόνο των 300 απεργών πείνας, αλλά και κάθε μετανάστη που βρίσκεται σε νομική κατάσταση «ανυπαρξίας» και το κυριότερο, σε καθεστώς απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης. Η κατάσταση αυτή συνέχεται με την αντίληψη του ελληνικού κοινωνικό-οικονομικού σχηματισμού ότι αποτελεί κλειστό σύστημα. Η αντίληψη αυτή αναδεικνύεται σε επιλογή υψηλού πολιτικού κινδύνου όπως δείχνει η αυξητική τάση ρατσιστικού λόγου και βίας. Μάλιστα, ένα σημαντικό τμήμα του μεταναστευτικού πληθυσμού της Ελλάδας, αντί να ωθηθεί προς την σταδιακή ενσωμάτωση προκειμένου, μεταξύ άλλων, να αμβλυνθούν οι ούτως ή άλλως οξυμένες κοινωνικές εντάσεις, οδηγείται προς τον αποκλεισμό και την περιχαράκωση με ό,τι κινδύνους για την κοινωνική ασφάλεια αυτό δημιουργεί.
Εάν όμως το κράτος είχε ήδη υιοθετήσει ορθολογικούς θεσμούς τόσο για την νομιμοποίηση μεταναστών όσο και για την έξοδο από τη χώρα, τότε οι μετανάστες απεργοί πείνας θα παραπέμπονταν στους ήδη υπάρχοντες και στη διάθεση κάθε μετανάστη διοικητικούς μηχανισμούς. Για το λόγο αυτό, η χάραξη και η άμεση υλοποίηση μιας ρεαλιστικής μεταναστευτικής πολιτικής κρίνεται επιτακτική και αναγκαία όσο ποτέ. Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε τα εξής:
1. Τη διάκριση των μεταναστών που διαμένουν «χωρίς χαρτιά» στη χώρα σε δύο κατηγορίες: α. στους ενταγμένους στον κοινωνικό ιστό της χώρας, αυτούς δηλαδή που έχουν μεταφέρει στην Ελλάδα το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων και οι οποίοι δεν έχουν υπαχθεί σε καθεστώς νόμιμης παραμονής ή εξέπεσαν από τη νομιμότητα και β. στους μη ενταγμένους και κυρίως εκείνους που επιθυμούν να διασχίσουν την Ελλάδα προς άλλο προορισμό.
2. Τη θεσμοθέτηση μεταβατικής νομοθετικής ρύθμισης προκειμένου ο ήδη ενταγμένος, αλλά χωρίς καθεστώς νόμιμης παραμονής μεταναστευτικός πληθυσμός, να νομιμοποιηθεί και να βρεθεί σε πορεία κοινωνικής ενσωμάτωσης και να απεγκλωβιστεί από την περιθωριοποίηση και την παραβατικότητα. Έτσι, με τρόπο ρεαλιστικό και ανθρώπινο θα γίνει εφικτό να θεσπιστούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις οι οποίες να καλύπτουν όσους ζουν και έχουν οικογενειακώς μεταφέρει το βιός τους στη χώρα. Τέτοιες ρυθμίσεις θα προάγουν την κοινωνική συνοχή και ασφάλεια της ευρύτερης ελληνικής κοινωνίας. Εν τέλει, θα πρέπει η ένταξη να αποτελεί οδηγό προς την νομιμότητα και όχι το αντίστροφο.
3. Την καταγραφή των μεταναστών, ιδιαίτερα εκείνων που ζουν σε συνθήκες απόλυτου βιοτικού αποκλεισμού, εν μέσω κρίσης χωρίς εργασία, συχνά χωρίς οικογένειες, με προοπτική να φύγουν προς άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Υπενθυμίζουμε ότι το 2001 διαπιστώθηκε ότι στη χώρα κατοικούσαν περίπου οχτακόσιες και όχι διακόσιες πενήντα χιλιάδες άνθρωποι που ως τότε ήταν νομιμοποιημένοι. Για την αξιόπιστη κατά το δυνατόν καταγραφή ποσοτικών και ποιοτικών δεδομένων θα μπορούσε να τεθούν τα σωστά ερωτήματα κατά την εθνική απογραφή που θα διενεργηθεί σύντομα. Έχοντας πλέον καταγράψει τον μεταναστευτικό πληθυσμό, το Κράτος θα έχει τη γνώση ώστε να δύναται με ρεαλιστικό και ανθρώπινο τρόπο να προσφέρει σε αυτούς τους ανθρώπους διεξόδους, όπως η οικειοθελής έξοδος από την Ελλάδα και η επιστροφή στη χώρα τους, με την παροχή της δυνατότητας να επανέλθουν μέσα από τον θεσμό των μετακλήσεων ή την παροχή βίζας εποχιακής εργασίας.
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου αποτελεί την πρώτη οργάνωση του είδους στην Ελλάδα που ιδρύθηκε το 1953 με αντικείμενο την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, επιδιώκοντας μέσα από τεκμηριωμένες δημόσιες παρεμβάσεις την προαγωγή των εγγυήσεων του Κράτους Δικαίου σε όλους τους τομείς, με ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα της αρμοδιότητας σας. Η Ένωση είναι στη διάθεση της Πολιτείας να συμβάλει στην διαβούλευση και την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που μπορούν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στην ορθολογική και ανθρωπιστική αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, επαγρυπνώντας ταυτόχρονα για τη βελτίωση του καθεστώτος προστασίας των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων που διαβιούν στην ελληνική επικράτεια.
Με τιμή,
το διοικητικό συμβούλιο
Αλιβιζάτος Νίκος, Ιωαννίδης Γιάννης, Καμπύλης Τάκης, Κωνσταντίμου Γιάννης, Παπαπαντολέοντος Κλειώ, Παπαϊωάννου Κωστής, Παρασκευόπουλος Νίκος, Τσιτσελίκης Κωνσταντίνος, Χριστόπουλος Δημήτρης
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)