Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΥ-ΤΟΠΙΑΣ

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΗΣ ΟΥ-ΤΟΠΙΑΣ
Η ομάδα της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, με ιδιαίτερη συγκίνηση, ανακοινώνει την πρωτοβουλία της για τη δημιουργία μιας χορωδίας υψηλών προδιαγραφών, με μέλη παιδιά ηλικίας 6-15 ετών, διαφόρων εθνικοτήτων, περιθωριοποιημένα, ανήκοντα σε ιδιαίτερα ευάλωτες κοινωνικές ομάδες -στην ουσία παιδιά «χωρίς πατρίδα» (εξ ου και «Χορωδία της Ουτοπίας») ή «παιδιά του Κόσμου».
Παράλληλα, ζητά από κάθε πρόσωπο που επιθυμεί να συμμετάσχει στη χορωδία να δηλώσει συμμετοχή στα τηλέφωνα 210-6920141, 6973-373937, 6934147741 ή στο e-mail: hellenicaction@gmail.com έως τις 10 Μαρτίου 2010. Θα ακολουθήσει συνέντευξη των παιδιών και των γονέων τους, προκειμένου να αναδειχθούν τα μέλη της χορωδίας.
Η οικογένεια των παιδιών – μελών της χορωδίας θα υποστηριχθεί πολύπλευρα από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (νομικά, ιατρικά, κοινωνικά, ψυχολογικά).
Πρόκειται για μια πρωτοποριακή προσπάθεια στη χώρα μας που αναμένεται πολύ σύντομα να έχει αποτελέσματα τόσο σε καλλιτεχνικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο.
Η Χορωδία της Ουτοπίας θα επιχειρήσει, σε ένα μόλις έτος από την εκκίνηση των μαθημάτων, να είναι σε θέση να λάβει μέρος σε σημαντικές παραστάσεις.
Αυτό που της δίνει ξεχωριστή δυναμική είναι, ιδίως, η ανάληψη του εγχειρήματος από διακεκριμένους διεθνώς επαγγελματίες του μουσικού χώρου, η συγκινητική ανταπόκριση των μελών των ευπαθών ομάδων που ζουν στη χώρα μας, καθώς και το πάθος των συντελεστών αυτής της προσπάθειας για την υλοποίηση της.
Δεδομένου του εντυπωσιακού αντίκτυπου ανάλογων προσπαθειών στο εξωτερικό, της δυνατότητας εκτεταμένης δημοσιότητας της μουσικής προσπάθειας, της κεντρικής θέσης των συντελεστών της στα μουσικά δημόσια πράγματα, αλλά και της μεταμόρφωσης που η προσπάθειά μας θα σηματοδοτήσει στη ζωή των «παιδιών του κόσμου», εκτιμούμε πως αξίζει της προσοχής και της έμπρακτης υποστήριξης όλων μας.
ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΜΑΣ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ «ΟΥΤΟΠΙΑ»
Η «Χορωδία της Ουτοπίας», θα τύχει της επιμέλειας ευαίσθητων κοινωνικά, εμπνευσμένων και καταξιωμένων - διακεκριμένων στο χώρο τους μουσικών. Η χορωδία θα αποτελείται από παιδιά πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων, από διαφορετικούς πολιτισμούς, τα οποία «κουβαλούν» έναν ολόκληρο κόσμο μέσα τους, μια κοντινή ή μακρινή, φιλόξενη ή μη, «χαμένη πατρίδα». Κοινό χαρακτηριστικό τους; Ότι δεν υπάρχει τόπος να ανήκουν, δεν υπάρχει τόπος, μέσα στον οποίο να διαφαίνεται ότι θα κατορθώσουν ν’ ανθίσουν.
Το εγχείρημά μας, που για τον λόγο αυτόν ονομάστηκε «ΟΥ-ΤΟΠΙΑ», ετοιμάζεται να δημιουργήσει μια νέα πατρίδα, ένα εύφορο χωράφι γι’ αυτά τα παιδιά. Έναν χώρο όπου θα μπορέσουν να ενταχθούν, να εκφραστούν, να δημιουργήσουν, ν’ αξιοποιήσουν το δυναμικό τους. Μια δράση μέσα από την οποία θα ξεφύγουν από τις προδιαγεγραμμένες «προφητείες» για το μέλλον τους, αποκαλύπτοντας τον αυτοσεβασμό τους και την αρμονική συνύπαρξη μέσα στην ιδεατή ουτοπική κοινωνία μιας χορωδίας. Έναν χώρο που θα τους δώσει την ελευθερία να ομορφύνουν, μέσα από την τέχνη τους, την κοινωνία στην οποία ζουν.
Παράλληλα, στοχεύει στη δημιουργία μιας παιδικής χορωδίας (στο μέλλον και ορχήστρας) ιδιαίτερου καλλιτεχνικού ύφους και ύψους, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε, μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, να είναι υποψήφια εμφάνισης σε γνωστές μουσικές παραστάσεις.
ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ «ΟΥΤΟΠΙΑ» – ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ
Το μουσικό εγχείρημα «ΟΥΤΟΠΙΑ» της «Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Πλειάδες» εποπτεύεται από καλλιτεχνική επιτροπή με επικεφαλής τον κ. Γιώργο Πέτρου, Διευθυντή Ορχήστρας διεθνούς ακτινοβολίας, που έχει αποσπάσει μερικές από τις υψηλότερες διεθνείς διακρίσεις (όπως το ECO CLASSIC 2008) και βραβεία του διεθνούς τύπου στον τομέα της διεθνούς δισκογραφίας, είναι δε ο νέος μόνιμα συνεργαζόμενος μαέστρος της Ορχήστρας της Καμεράτα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
Η καλλιτεχνική επιτροπή στελεχώνεται επίσης από τους :
Νίκος Αθηναίος - Διευθυντής ορχήστρας -Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης
Θανάσης Αποστολόπουλος - Σολίστ πιάνου-Μουσικός σύμβουλος Φεστιβάλ Αθηνών
Μαίρη Ελεν Νέζη - Λυρική Τραγουδίστρια
Πάρης Μέξης - Σκηνογράφος-Σκηνοθέτης
Ηλίας Σακαλάκ - Συγγραφέας-Βιολοντσελίστας μέλος της Καμεράτας Ορχήστρας Φίλων της Μουσικής
Έργο της θα είναι, η επιλογή των μελών της χορωδίας, η εποπτεία της μουσικής εργασίας που θα γίνεται με τα παιδιά, η παροχή μουσικών κατευθύνσεων, η δημιουργία και διατήρηση σχέσεων με τα Μ.Μ.Ε και υποστηρικτικούς φορείς.
Καλλιτεχνικός διευθυντής, υπεύθυνος λειτουργίας της χορωδίας και συντονιστής της εκπαίδευσης των παιδιών στη μουσική είναι ο κ. Νίκος Λαλιώτης, σολίστ πιάνου με σημαντική παρουσία και συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, την Ορχήστρα της ΕΡΤ και το συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, καθώς και με εμπειρία στη διδασκαλία.
Τη Διεύθυνση της «Χορωδίας της Ουτοπίας» θα αναλάβει η Δρ. Ματίνα Βενετιάδου, απόφοιτος της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας, κάτοχος διδακτορικού διπλώματος, με ειδίκευση στη Διεύθυνση Χορωδίας και τη Μουσικολογία. Έχει διευθύνει την ορχήστρα και τις χορωδίες της Κρατικής Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας, την χορωδία «Gachinger Kantorei» - Stuttgart, τη «Festival Chorus & orchestra» - Oregon, U.S.A. κ.ά.
Τα μέλη της μουσικής ομάδας θα είναι, στο ξεκίνημά τους, ηλικίας 6-15 ετών, προερχόμενα από όσο το δυνατόν περισσότερους πολιτισμούς, θα δοθεί δε προτίμηση σε πρόσωπα που χαρακτηρίζονται, κατόπιν συνέντευξης από την κοινωνική υπηρεσία της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ως ιδιαίτερα ευάλωτα κοινωνικά.
Η εισδοχή των μελών θα γίνεται κατόπιν επιλογής (εξέταση, συνέντευξη).
Η δράση θα υποστηρίζεται και από την «Ομάδα Φίλων της Μουσικής Κίνησης Ουτοπία».

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΠΟΥ ΣΤΕΛΕΧΩΝΟΥΝ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ
ΟΥ-ΤΟΠΙΑ

Ηλέκτρα – Λήδα Κούτρα, Δικηγόρος, πρόεδρος της ΜΚΟ «Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Πλειάδες»


«Για τα παιδιά που συμμετέχουν και θα συμμετάσχουν στο μουσικό εγχείρημα των Πλειάδων, η ευκαιρία αυτή είναι από μόνη της ένα θαύμα. Πολύ ταλαιπωρημένα παιδιά, νέοι άνθρωποι που έχουν σχεδόν παραιτηθεί από την ελπίδα, συχνά προερχόμενοι από εμπόλεμες ζώνες ή περιοχές με καθημερινές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έρχονται σ’ επαφή με τις λεπτές δονήσεις της μουσικής και το σεβασμό της ανθρώπινης αξίας τους. Αποκτούν όραμα. Ενθαρρύνονται να εκφράσουν και να ανταλλάξουν, μέσα στη μουσική κοινωνία της χορωδίας, τον πολιτισμικό πλούτο των χωρών καταγωγής τους. Παράλληλα, τα ίδια και οι οικογένειές τους υποστηρίζονται από την Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και από άλλους φορείς, κοινωνικά, νομικά, εκπαιδευτικά, ιατρικά, ψυχολογικά.
Έχω την αίσθηση ότι μόνον οι καλλιτέχνες που έχουν βιώσει το θαύμα στην προσωπική τους ζωή μπορούν να μεταδώσουν κάτι τόσο σπουδαίο στους τρίτους, στο κοινό τους. Είναι το ίδιο το θαύμα που απευθύνεται στους ακροατές και ανοίγει συχνά χώρο στην ψυχή τους για τη μεταμόρφωση, που κυοφορεί σιωπηλά κάθε άνθρωπος.
Στην περίπτωση της «Χορωδίας της Ουτοπίας» των Πλειάδων, που αποτελείται κυρίως από παιδιά χωρίς πατρίδας ίσκιο, γίνεται μια υπέρβαση της έλλειψης αυτής, μέσα από την αναπλήρωση που προσφέρει η μικρή ουτοπική κοινωνία, στην οποία αρμονικά συμμετέχουν.
Στην ουσία, η θέαση της «Ελληνικής Πρότασης» , παρά την ονομασία της, υπερβαίνει την εντοπιότητα: αντί να ενώνουμε τα εσωτερικά μας κομμάτια εστιάζοντας μόνο στις ατομικές μας αναφορές (την Ελλάδα, με την εδαφική της έννοια ή αυτήν της ιθαγένειας και καταγωγής), ερχόμαστε, ορμώμενοι από τον Ελληνικό χώρο, να εστιάσουμε στο συλλογικό, παγκόσμιο «σύστημα» ή, αν θέλετε, «ολόγραμμα». Είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι αυτό που εκφράζεται από μέσα μας είναι κάτι παγκόσμιο, αλλά και να αναγνωρίζουμε, μέσα σε μια ξαφνική διεύρυνση της αντίληψής μας, ότι η ατομικότητα εμπεριέχει και εμπεριέχεται στο Όλον.
Υπάρχει κάτι βαθύ σ’ αυτό το καλλιτεχνικό και κοινωνικό εγχείρημα, που με παραπέμπει στον «εκτοπισμένο» που κρύβω μέσα μου, όπως όλο το ανθρώπινο είδος, νομίζω, σαν μια απροσδιόριστη μνήμη απ’ τον αρχετυπικό καιρό της «πτώσης» μας…
Εύχομαι το μουσικό αυτό τόλμημα της ΟΥ-ΤΟΠΙΑΣ να μας συγκινήσει όλους όσους ερχόμαστε σ’ επαφή μαζί του, να μας γεμίσει με την αγάπη που το εμπνέει και να φωτίσει το δρόμο μας προς το πραγματικό μας σπίτι».

Νίκος Λαλιώτης - Υπεύθυνος μουσικού τμήματος της Ελληνικής Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, καλλιτεχνικός διευθυντής της χορωδίας «ΟΥΤΟΠΙΑ».

Κάθε πτυχή πολιτισμού έρχεται να φωτίσει κρυφές γωνίες της πραγματικότητας, να μας παρασύρει στην υπέρβασή της και να συνδεθεί με όλες τις εκδηλώσεις της ζωής μας χωρίς ποτέ να σταματά να θέτει ερωτήματα που προκαλούν ν' απαντήσουμε. Οι απαντήσεις είναι διαφορετικές για τον καθένα από εμάς. Όλες μαζί ωστόσο συνθέτουν την συλλογική αλήθεια του ανθρώπου, μια αλήθεια που φέρουμε όλοι μέσα μας είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι.
Αποφάσισα να θέσω εαυτόν εντός “τόπου” αυτής της ΟΥ-ΤΟΠΙΑΣ με χαρά, συγκίνηση, ευθύνη και με τη βαθιά πεποίθηση πως προσπάθειες σαν αυτήν είναι που προσδίδουν ειδικό βάρος και πραγματικές διαστάσεις σε έννοιες όπως η τέχνη, η δικαιοσύνη, το όραμα, ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη.
Εύχομαι και ελπίζω να συναντηθούμε κι άλλοι, πολλοί, σ' αυτόν τον “τόπο”.
Μαζί με τα “παιδιά του κόσμου”.

Ματίνα Βενετιάδου – Διδασκαλία και διεύθυνση χορωδίας.
Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι σημαίνει η λέξη «πρόσφυγας»; Είναι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε φυγή από τον γεννέθλιο τόπο τους. Ο καθένας για δικό του λόγο, εγκαταλείπει σπίτι, πολλές φορές αποχωρίζεται τα αγαπημένα του πρόσωπα για χρόνια ολόκληρα, πολλές φορές για πάντα. Ως παιδί Ελλήνων πολιτικών προσφύγων μπορώ να κατανοήσω ένα μικρό μέρος αυτής της κατάστασης. Οι δικοί μου γονείς, γνώρισαν την φτώχεια, έζησαν την απώλεια δικών τους ανθρώπων σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία, αλλά επέζησαν από τον εμφύλιο πόλεμο, διότι το Βουλγαρικό κράτος σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό αγκάλιασε αυτά τα παιδιά, τα φρόντισε, τους προσέφερε ανώτατη μόρφωση και τη δυνατότητα να ζήσουν με αξιοπρέπεια! Η προσφυγιά, η ξενητιά, παρά την απώλεια που τη συνοδεύει, μπορεί να μετατραπεί σε εξέλιξη όταν βασίζεται στην αγάπη και την παροχή της τροφής, της στέγης και της εκπαίδευσης. Εγώ γεννήθηκα στη Σόφια αλλά μεγάλωσα στην Ελλάδα. Κάποιες φορές θυμάμαι να μας αποκαλούν Βούλγαρους στην Ελλάδα και Έλληνες στη Βουλγαρία. Πάντα χαμογελούσα κρυφά διότι σκεφτόμουν ότι αυτή η μικρή μερίδα ανθρώπων που μας διαχώριζε με βάση τον τόπο γέννησής μας ξεχνούν ότι όλοι είμαστε παιδία που ζουν στην πολύπαθη περιοχή των Βαλκανίων! Αυτά που μας ενώνουν είναι σημαντικότερα από αυτά που μας χωρίζουν! Αυτό το συνειδητοποίησα ακόμα καλύτερα όταν σπούδαζα στην Μουσική Ακαδημία της Σόφιας, δίπλα στην εξαίρετη καθηγήτρια προφ. Άννα Μπέλτσεβα. Κοντά της κατανόησα την αξία και το λειτούργημα του Δασκάλου και έμαθα ότι η εκπαίδευση αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να μπορέσουμε να μετατρέψουμε το αφιλόξενο σε φιλόξενο και την απώλεια σε γνώση, την ανισότητα σε ίσες ευκαιρίες!
Οι λόγοι που επιλέξαμε την ίδρυση της χορωδίας για τα παιδιά των προσφύγων στην Ελλάδα είναι πολλοί αλλά θα αναφέρω επιγραμματικά τους παρακάτω: η χορωδιακή τέχνη η οποία έχει τις ρίζες της στο αρχαίο ελληνικό δράμα, γεννήθηκε από την ένωση της μουσικής, της ποίησης και της κίνησης. Όταν λοιπόν αυτή η τριαδικότητα των τεχνών αποτελεί την βασική φιλοσοφία μιας χορωδίας, τότε το παιδί μαθαίνει να αντεπεξέρχεται σε πολλαπλές διεργασίες ταυτόχρονα: να σκέπτεται, να αρθρώνει, να τραγουδά και να κινείται. Η χορωδιακή μουσική βοηθά το παιδί να εξασκήσει και να διαμορφώσει τον προφορικό του λόγο, να αναπτύσσει τη φαντασία του, να διευρύνει την αντίληψή του για τον κόσμο, να οξύνει την κρίση του, τη μνήμη του, να ανακαλύψει τη δημιουργικότητά του και να καλλιεργήσει την μουσικότητά του. Η χορωδιακή μουσική είναι μία τέχνη απόλυτα δημοκρατική και ανθρωποκεντρική και μέσω της βιωματικής εμπειρίας που προσφέρει η ομαδική συνύπαρξη, δημιουργία και συνεργασία παιδιών και δασκάλων μπορεί να ανδρωθεί μία μελλοντική γενιά νέων ταλαντούχων μουσικών αλλά και ενημερωμένων πολιτών που θα διαθέτει την βιωματική γνώση εναλλακτικών επιλογών.
Η χορωδία που φιλοδοξούμε να δημιουργήσουμε έχει ως στόχο μέσω της μουσικής εκπαίδευσης και ειδικότερα μέσω της χορωδιακής μουσικής να βοηθήσει τα παιδιά των προσφύγων στην Ελλάδα να ενταχθούν με ίσες ευκαιρίες στη ελληνική πραγματικότητα και να θυμίσει σε εμάς ότι οι σύγχρονες αναπτυσσόμενες κοινωνίες είναι πολυπολιτισμικές και ζωντανές. Επίσης, με την ίδρυση της χορωδίας επιθυμούμε να ξεφύγουμε από το θεωρητικό πλαίσιο του φιλοσοφείν και να περάσουμε στη δημιουργική δράση για να πείσουμε ακόμα και τους εαυτούς μας ότι κάποιες ουτοπίες μπορούν να μετατραπούν σε μία γόνιμη πραγματικότητα όταν θέτουμε ρεαλιστικούς στόχους.
Θα κλείσω το κείμενο αυτό με λόγια του Τ.Ε. Λόρενς: «Όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται- όμως όχι ίσα. Είναι εκείνοι που ονειροπολούν τη νύχτα στις σκονισμένες κόγχες του νου τους και ξυπνούν το πρωί για να ανακαλύψουν πως ήταν απλώς ένα όνειρο. Είναι και οι –επικίνδυνοι- ονειροπόλοι της μέρας που μπορεί να κάνουν, με τα μάτια ορθάνοιχτα τα όνειρά τους πραγματικότητα».
...Ας ελπίσουμε να ανήκουμε όλο και περισσότεροι στη δεύτερη κατηγορία!

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΧΩΡΕΣ - ΤΟ ΒΕΝΕΖΟΛΑΝΙΚΟ EL SISTEMA
Το 1975 η Βενεζουέλα είχε δυο συμφωνικές ορχήστρες και ένα κοινό περίπου 1.000 ακροατών κλασικής μουσικής. Έχοντας την πεποίθηση ότι η κλασική μουσική δεν θα έπρεπε να είναι προνόμιο της ανώτερης κοινωνικής και οικονομικής τάξης και ότι η μουσική είναι ένα μέσο για να βελτιωθεί η κοινωνία, ο José Antonio Abreu, οικονομολόγος και ερασιτέχνης μουσικός, οραματίσθηκε μια συμφωνική ορχήστρα όπου θα συμμετείχαν παιδιά και έφηβοι που προέρχονταν από υποβαθμισμένες περιοχές όπου κυριαρχούν οι πειρασμοί των ναρκωτικών, της πορνείας και της εγκληματικότητας. Η πρωτοποριακή αυτή ιδέα, στο ξεκίνημα της, απαριθμούσε 11 παιδιά, την επόμενη μέρα 45 παιδιά που τις επόμενες μέρες έγιναν 75 και μέρα με την ημέρα ο αριθμός των παιδιών αυξανόταν σημαντικά. Σύντομα πέτυχε την οικονομική υποστήριξη του εγχειρήματός του από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς. Σήμερα τα νούμερα είναι εντυπωσιακά: 60 παιδικές ορχήστρες (από 2 έως 12 ετών), 120 νεανικές (πάνω από 12 ετών), 30 επαγγελματικές, 120 κέντρα εκπαίδευσης, αμέτρητα μουσικά σύνολα και η Simon Bolivar Youth Orchestra of Venezuela. Στο μουσικό αυτό οικοδόμημα της Βενεζουέλας εμπλέκονται ως μαθητές, δάσκαλοι, συνθέτες, οργανοποιοί, 250.000 άνθρωποι. Το 80% των παιδιών, των οποίων η διαδρομή ζωής πέρασε μέσα από το El Sistema, συνεχίζουν ν’ ασχολούνται με τη μουσική. Παρότι πλέον καταξιωμένοι μουσικοί, επιθυμούν, παράλληλα με την αμοιβόμενη εργασία τους, να στρατεύσουν εθελοντικά και τη δική τους συνεισφορά στο όραμα μιας καλύτερης κοινωνίας. Υπολογίζεται ότι, μέχρι το 2015, το El Sistema θα έχει γίνει μέρος κάθε σχολείου και θα στηρίζει τουλάχιστον 500.000 παιδιά.
Το Βενεζολάνικο παράδειγμα συγκίνησε, εξέπληξε και ενέπνευσε. Στην ουσία, αναδιαμόρφωσε τη βενεζολάνικη κοινωνία. Σε πάρα πολλές χώρες γεννήθηκαν νέες παιδικές κι εφηβικές ορχήστρες και χορωδίες, κατά το υπόδειγμα του «Συστήματος», με αποτελέσματα που συχνά αποκαλούνται «το θαύμα». Το φαινόμενο αυτό της μουσικής «χιονοστιβάδας» καλύπτεται με συγκίνηση από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, σε εκπομπές όπως το 60 minutes, και βραβεύεται συστηματικά. Στην Ελλάδα δεν έχει γίνει, μέχρι σήμερα, κάποια ανάλογη προσπάθεια.