ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΕΒΕΝΩΝ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΝΩΣΗ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Φυλακές Γρεβενών: Πίσω από τη βιτρίνα ο αποκλεισμός και η απόγνωση

                                                                                         

                                                                                   Αθήνα 22 Οκτωβρίου 2017

Στις 10 Οκτωβρίου 2017 η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων πραγματοποίησε επίσκεψη στις φυλακές Γρεβενών, ένα σύγχρονο φρούριο με ψηλούς τοίχους, συρματοπλέγματα,  δεκάδες φυλάκια και αυστηρούς έλεγχους στην είσοδο, το οποίο βρίσκεται στη μέση του πουθενά σε μια έκταση περίπου 26 στρεμμάτων.

Τα μέλη της Πρωτοβουλίας συναντήθηκαν με εκπροσώπους κρατουμένων   και επισκέφτηκαν παρουσία του διευθυντή   διάφορους χώρους των φυλακών  από τα μαγειρεία μέχρι και το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας όχι  όμως και τις πτέρυγες όπου διαβιούν οι κρατούμενοι με τη δικαιολογία  ότι το είχε απαγορεύσει ο Γ.Γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής του υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Ευτύχης Φυτράκης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε ο διευθυντής, ο αριθμός των κρατουμένων στο Κατάστημα είναι αντίστοιχος της χωρητικότητας της φυλακής, δηλαδή περίπου 600 κρατούμενοι από τους οποίους οι μισοί είναι αλλοδαποί και γύρω στους 120 υπόδικοι.

Χώροι-Υποδομές
Η πρώτη εικόνα που αποκομίζει κανείς από τον χώρο  θα μπορούσε να πει ότι  είναι σχεδόν εντυπωσιακή, το κτίριο της διοίκησης είναι άνετο, καθαρό με φρεσκοβαμμένους τοίχους και  γυαλιστερά μάρμαρα. Μόνο που πίσω από αυτή την «εντυπωσιακή»  εικόνα, τα προβλήματα για τους κρατούμενους συνεχίζουν να είναι υπαρκτά και δυσεπίλυτα.

Στο Κατάστημα λειτουργεί Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας με δύο τάξεις, στις οποίες φοιτούν 70 μαθητές, αν και ο καινούργιος διευθυντής του σχολείου δήλωσε πως υπάρχει έλλειψη καθηγητών. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα προγράμματα απασχόλησης σε τρεις φρεσκοβαμμένες αίθουσες απασχόλησης - η μία με ραπτομηχανές (η οποία σύμφωνα με τον διευθυντή λειτουργεί καθημερινά, σύμφωνα όμως με τους κρατούμενους 2 φορές την εβδομάδα), η δεύτερη με ηλεκτρονικούς υπολογιστές και η τρίτη με υλικά για αγιογραφία- υπολειτουργούν, καθώς υπάρχει έλλειψη του αναγκαίου προσωπικού για τη φύλαξη των κρατουμένων. Το ίδιο ισχύει και για το μεγάλο γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα που σπάνια απολαμβάνουν οι κρατούμενοι  καθώς το  βλέπουν απλώς μέσα από τα κάγκελα. Στη φυλακή υπάρχει επίσης συμβουλευτικός σταθμός του ΚΕΘΕΑ ,  αναγνωστήριο των κρατουμένων και e-επισκεπτήριο μέσω skype.  Οι θέσεις του φυλακτικού προσωπικού, όπως είπε ο διευθυντής,  είναι 250 και αυτή τη στιγμή είναι καλυμμένες μόνο οι 48.

Επισκεπτήρια

Μολονότι οι φυλακές Γρεβενών βρίσκονται στη μέση του πουθενά, με αποτέλεσμα οι επισκέψεις των συγγενών λόγω αποστάσεως να είναι χρονοβόρες και δαπανηρές και ως εκ τούτου σπάνιες, είναι αυτές οι φυλακές που επιλέχθηκαν από το Υπουργείο για τη δημιουργία δυο χώρων πραγματικά αναγκαίων για τους κρατούμενους - το παιδικό επισκεπτήριο και το επισκεπτήριο συζυγικής συνεύρεσης. Κι ενώ τα κτίσματα της φυλακής καλύπτουν ένα τεράστιο χώρο 18000 τ.μ  έχει διατεθεί μόνο ένας μικρός διάδρομος για το παιδικό επισκεπτήριο, χώρος που ζωγραφίστηκε από έναν κρατούμενο χωρίς καμιά σοβαρή δαπάνη από το κράτος. Και το επισκεπτήριο συζυγικής συνεύρεσης  προβλέπεται να λειτουργήσει πιλοτικά αφού γίνει η σχετική νομική ρύθμιση, σύμφωνα με τον διευθυντή.

Όσο για τον επιτρεπόμενο χρόνο για τα απλά επισκεπτήρια, βάση απόφασης του ίδιου του διευθυντή είναι μόνον 20-25 λεπτά, το κατώτατο δηλαδή όριο που προβλέπει ο σημερινός Σωφρονιστικός Κώδικας τη στιγμή που στις περισσότερες φυλακές είναι τουλάχιστον μία ώρα. 

Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη/κοινωνική υπηρεσία/διερμηνείς

Στη φυλακή δεν υπάρχουν μόνιμοι γιατροί εκτός από δυο ψυχολόγους και 4 νοσηλευτές. Ο παθολόγος επισκέπτεται τη φυλακή τρεις φορές την εβδομάδα και ο ψυχίατρος δυο φορές την εβδομάδα, όπως και ο οδοντίατρος. Σύμφωνα με τους κρατούμενους, ο οδοντίατρος πληρώνεται από τους ίδιους για όλες τις εργασίες του εκτός από τις εξαγωγές και χρεώνει 20 ευρώ το απλό σφράγισμα. Για την εξέταση από τους γιατρούς, οι κρατούμενοι υποχρεώνονται να στέλνουν στη διεύθυνση πριν από  τις επισκέψεις των γιατρών χαρτάκια με το αίτημά τους,  ένα γραφειοκρατικό και αναποτελεσματικό σύστημα  που  προφανώς δεν καλύπτει τα επείγοντα και απρόβλεπτα περιστατικά, όπως π.χ. πονόδοντο. 

Το ζήτημα της ιατρικής περίθαλψης και η έλλειψη μόνιμου γιατρού δημιουργούν μεγάλη ανησυχία και ανασφάλεια στους κρατούμενους με δεδομένο ότι η φυλακή απέχει τουλάχιστον 2 ώρες από το κοντινότερο νοσοκομείο και σε περίπτωση επείγοντος περιστατικού η κάθε καθυστέρηση στη μεταφορά τους θέτει σε κίνδυνο τη ζωή τους.  Παρ’ όλα αυτά όμως, η φυλακή  διαθέτει πλήρη επάρκεια σε ψυχοφάρμακα, τα οποία χορηγούνται, σύμφωνα με τον διευθυντή, σε ένα μεγάλο ποσοστό  κρατουμένων που υποφέρουν από ψυχολογικά προβλήματα.

Στη φυλακή υπηρετεί μόνο μία κοινωνική λειτουργός την οποία είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσουν οι κρατούμενοι καθώς, όπως μας είπαν οι ίδιοι, πρέπει να της τηλεφωνήσουν με δική τους τηλεκάρτα,  και η οποία συχνά αδιαφορεί για τις ανάγκες τους.

Όσο για διερμηνείς, αυτοί είναι εντελώς ανύπαρκτοι, και χρέη διερμηνέων κάνουν κρατούμενοι της ίδιας εθνικότητας που υποτίθεται ότι γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα. 

Συνθήκες διαβίωσης

Σε αντίθεση με την αστραφτερή βιτρίνα της φυλακής και τις χρηματοδοτήσεις για τη βελτίωσή της, τα κονδύλια που αφορούν στις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης είναι πενιχρά, με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να υποφέρουν από πολλές ελλείψεις.

Συγκεκριμένα, όπως ανέφεραν οι ίδιοι,  η σίτιση είναι φτωχή και σε ποσότητα και σε ποιότητα, δεν υπάρχουν αρκετά φάρμακα, πλην των ψυχοφαρμάκων, ζεστό νερό έχουν μόνο μία ώρα το πρωί και μία το βράδυ, και η θέρμανση επίσης λειτουργεί μία ώρα το πρωί και μία ώρα το βράδυ,  με δεδομένες τις συνθήκες που επικρατούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα όπου η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν και αναγκάζονται να κοιμούνται με τα ρούχα, εκτός αν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν αερόθερμο.

Η επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο επίσης είναι περιορισμένη. Η πρόσβαση  στο ίντερνετ  την εποχή της επικοινωνίας και της τεχνολογίας δεν επιτρέπεται, εκτός από τους σπουδαστές και για αυτούς σε περιορισμένες ιστοσελίδες, ενώ η χορήγηση τηλεκάρτας είναι μάλλον σπάνια, με τους άπορους να αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα  καθώς περιμένουν μία φορά τον χρόνο για να τους δοθούν τηλεκάρτες. Όσο για τα είδη προσωπικής   υγιεινής δίνονται με το σταγονόμετρο.

Άδειες κρατουμένων

Ένα από τα πιο ουσιώδη προβλήματα των κρατουμένων είναι αυτό των αδειών. Οι κρατούμενοι με τους οποίους συνομιλήσαμε ανέφεραν ότι πρόκειται για μια από τις πιο φειδωλές φυλακές σχετικά με τη χορήγηση αδειών κάτι που ο διευθυντής διέψευσε, παραπέμποντάς μας σε στατιστικά στοιχεία στο ίντερνετ, τα οποία όμως είναι προσβάσιμα μόνο στον ίδιο και το Υπουργείο. Σύμφωνα με την πολιτική της διεύθυνσης για τις άδειες λόγος απόρριψης θεωρείται επίσης και το πόσα επισκεπτήρια έχει κάποιος κρατούμενος, με την αυθαίρετη λογική ότι η έλλειψη επισκεπτηρίων αποδεικνύει  ότι δεν   υπάρχει το κατάλληλο υποστηρικτικό περιβάλλον χωρίς όμως να λαμβάνεται καθόλου υπόψη πως  η συγκεκριμένη φυλακή απέχει έξι ώρες από την Αθήνα και τρεις από τη Θεσσαλονίκη, για να μην αναφέρουμε τα νησιά, καθώς και το κόστος που θα πρέπει κάθε φορά να επωμίζονται οι συγγενείς για μπορέσει ο άνθρωπός τους να πάρει άδεια.  Και βέβαια με αυτή τη λογική είναι προφανές ότι  οι αλλοδαποί ως επί το πλείστον αποκλείονται από το δικαίωμα στην άδεια.

Κρατούμενοι μας ανέφεραν ότι το Συμβούλιο της φυλακής  τους αρνείται συστηματικά τη χορήγηση άδειας χωρίς εμπεριστατωμένη αιτιολόγηση, ακόμα και ενάμιση ως τρία χρόνια μετά τη θεμελίωση του σχετικού  δικαιώματός τους. Μάλιστα ορισμένοι δήλωσαν ότι έχουν υποβάλει αίτημα και έξι φορές αλλά το αίτημά τους απορρίπτεται. Πρόσφατο παράδειγμα αναλγησίας στη χορήγηση αδειών είναι η απόρριψη 6 αιτημάτων στα 7 στις 17 Οκτωβρίου 2017, όπως μας κατήγγειλαν κρατούμενοι.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων έχει επανειλημμένα τονίσει  ότι τα αντικειμενικά κριτήρια που προβλέπει ο νόμος θα πρέπει να υπερισχύουν έναντι των υποκειμενικών του Συμβουλίου της φυλακής (ή της λογικής του εκάστοτε διευθυντή)  το οποίο οφείλει σε κάθε περίπτωση να τεκμηριώνει επαρκώς την όποια απόρριψη με αντικειμενικά κριτήρια και όχι με «μαντεψιά» ή φρονηματικά κριτήρια (βλ. Υπόμνημα).

Η συνάντηση με εκπρόσωπους των κρατουμένων έγινε στο χώρο που λειτουργεί ως λογιστήριο της φυλακής. Οι κρατούμενοι ανέφεραν ότι πράγματι υπάρχει μια βελτίωση τα δυο τελευταία χρόνια σε σχέση με τις συνθήκες κράτησης η οποία αποδίδεται στα μέτρα αποσυμφόρησης του προηγούμενου υπουργού Ν. Παρασκευόπουλου - που στην ουσία τα ανέτρεψε ο σημερινός υπουργός κ. Κοντονής με την κουτσή τροπολογία του. Όσο  για τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης, παρότι λειτουργούν όντως ανακουφιστικά και εποικοδομητικά στο βασανιστήριο του εγκλεισμού, όπως διευκρίνισαν πολύ απέχουν σε ποιότητα και εύρος από αυτό που διαφημίζει το Υπουργείο και ο διευθυντής της φυλακής και ζήτησαν  αυτά τα προγράμματα να διευρυνθούν ώστε να μπορούν να τα παρακολουθούν περισσότερα άτομα. Επίσης ζήτησαν να μπορούν να δανείζονται με ευχέρεια βιβλία από τη βιβλιοθήκη που έχει περισσότερα από 2000 βιβλία (από δωρεές) τα οποία απ’ ό,τι φαίνεται είναι για να παραμένουν στα ράφια.

Οι κρατούμενοι μετέφεραν στα μέλη της Πρωτοβουλίας τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς τους βάζοντας ως προτεραιότητα το ζήτημα της υγείας και της έλλειψης μόνιμης ιατρικής παρακολούθησης, αλλά και την ανάγκη τους για επικοινωνία αφού λόγω της τοποθεσίας της φυλακής τα επισκεπτήρια είναι σπάνια και οι απορρίψεις των αδειών τους συχνές και επαναλαμβανόμενες. Όπως είπε ένας κρατούμενος: «Έχει αρχίσει να μειώνεται το λεξιλόγιό μου», και η φράση αυτή περιγράφει με ακρίβεια την αίσθηση της απομόνωσης.

Οι κρατούμενοι χαρακτήρισαν τη φυλακή ως «άτυπα πειθαρχική φυλακή» και τα προγράμματα «για το θεαθήναι», αφού οι περισσότεροι δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά, με τη δικαιολογία πάντα ότι δεν υπάρχει αρκετό προσωπικό φύλαξης. Επίσης, εξέφρασαν μεγάλο προβληματισμό για το θέμα της επανένταξης και για το πώς η έλλειψη μέριμνας για τους αποφυλακισθέντες μπορεί να τους κάνει «πιο επικίνδυνους από όσο ήταν όταν μπήκαν».

Όσο για το αν εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης τούς έχουν επισκεφτεί, οι κρατούμενοι δήλωσαν πως εκπρόσωποι της κυβέρνησης έχουν επισκεφθεί μια φορά το Κατάστημα χωρίς όμως να μπουν στον κόπο να έρθουν σε επαφή μαζί τους,  να συνομιλήσουν και να  ακούσουν τα προβλήματά τους.

Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων παραμένει όπως πάντα στο πλευρό των κρατουμένων  και ζητάει από  το αρμόδιο Υπουργείο  να σταματήσει η καταστολή μέσω ψυχοφαρμάκων ως τρόπος σωφρονισμού και αντ’ αυτού  να εξασφαλιστεί το βασικό αίτημα όλων των κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της χώρας: ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, που αφορούν, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με μόνιμους γιατρούς,  σίτιση, ζεστό νερό, θέρμανση, επισκεπτήρια.

Καλεί επίσης την κυβέρνηση να προβεί άμεσα στις απαραίτητες ρυθμίσεις για τον απεγκλωβισμό των κρατουμένων μέσα από τη χρήση του νόμιμου δικαιώματός τους στην άδεια, κάτι που δεν φαίνεται να είναι στις προθέσεις της ούτε στον νέο, υπό διαβούλευση σωφρονιστικό κώδικα, όπου εξακολουθεί να επαφίεται σε συχνά αυθαίρετες, υποκειμενικές αποφάσεις του συμβουλίου.

Να σταματήσει τη μέθοδο της ανακοίνωσης προγραμμάτων επιμόρφωσης και απασχόλησης που παραμένουν κενό γράμμα, λόγω επίκλησης έλλειψης προσωπικού από τις διευθύνσεις των φυλακών, πράγμα που είναι γνωστό και στο υπουργείο. Συνεπώς οι εξαγγελίες παραμένουν ανενεργές και αντί να  λειτουργούν προς όφελος των κρατουμένων κατά τη διάρκεια της έκτισης της ποινής τους και στο μετέπειτα στάδιο της ένταξής τους στην κοινωνία, προβάλλονται ως βιτρίνα σωφρονιστικής πολιτικής, η οποία δεν εφαρμόζεται.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Πηγή: http://www.tokeli.gr/2017/10/blog-post_23.html

ΘΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΣΑΜΟ

Δελτίο Τύπου: Απέναντι στη βία προτάσσουμε τη συνύπαρξη

Χθες, 25 Σεπτεμβρίου στο Παλαιόκαστρο Σάμου, εργαζόμενοι της ΑΡΣΙΣ έπεσαν θύματα απρόκλητης επίθεσης που περιλάμβανε τη χρήση λεκτικής αλλά και σωματικής βίας σε βάρος τους. Το περιστατικό συνέβη κατά την Συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Παλαιοκάστρου Σάμου. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης οι εργαζόμενοι της ΑΡΣΙΣ, οι οποίοι προσήλθαν ώστε να ενημερώσουν το συμβούλιο για το πρόγραμμα στέγασης που υλοποιούμε σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. προπηλακίστηκαν και αποδοκιμάστηκαν, ενώ η σε βάρος τους εριστική συμπεριφορά κλιμακώθηκε εκτός του χώρου της συνεδρίασης με επίθεση σε βάρος τους από ομάδα κατοίκων, με χρήση σωματικής βίας (χτυπήματα και απωθήσεις) και ρίψη καπνογόνων.

Αυτονόητα καταδικάζουμε την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων μας, τους οποίους θα συνδράμουμε με κάθε τρόπο για την υπεράσπιση της ασφάλειάς τους και για τον εντοπισμό και την δίωξη σε βάρος των υπαίτιων της επίθεσης.

Το δυσάρεστο αυτό συμβάν μας υποχρεώνει ωστόσο να τοποθετηθούμε συνολικά πάνω στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην Σάμο και στα υπόλοιπα ακριτικά νησιά.

Η ΑΡΣΙΣ αναγνωρίζει την πολύ δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών. Θεωρεί ότι οι τοπικές κοινωνίες των ακριτικών νησιών έδειξαν στην μεγάλη τους πλειοψηφία έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους χιλιάδες συνανθρώπους μας, τους πρόσφυγες που κατέφυγαν στην χώρα μας κυνηγημένοι από τον πόλεμο, ή τις κάθε είδους διώξεις στις χώρες καταγωγής τους. Γνωρίζουμε ότι οι τυχόν ακραίες αντιδράσεις προέρχονται από μικρές ομάδες που πυροδοτούν την ένταση με κινδυνολογίες και ανακρίβειες.

Επισημαίνουμε επίσης, ότι η επιλογή της συγκέντρωσης και της παραμονής της πλειοψηφίας του προσφυγικού πληθυσμού στα νησιά δεν είναι επιλογή ούτε της ΑΡΣΙΣ, ούτε καμίας άλλης ανθρωπιστικής οργάνωσης. Αντιθέτως, αυτή η επιλογή, που αποτελεί απόρροια της κοινής δήλωσης ΕΕ-Τουρκίας έχει δεχθεί σοβαρή κριτική από τις οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Αποτελεί πολιτική επιλογή για την οποία αυτονόητα δεν έχουμε οποιαδήποτε ευθύνη.

Το πρόγραμμα στέγασης προσφύγων που επιμελείται η Οργάνωσή μας σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες εκτιμούμε ότι έχει μια θετική και επικουρική λειτουργία τόσο για τους πρόσφυγες όσο και για την τοπική κοινωνία

Αποτρέπει την απομόνωση και τον αποκλεισμό του προσφυγικού πληθυσμού. Επιτρέπει στους πρόσφυγες να ζήσουν σε μια πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή συνθήκη, πράγμα που αναμφίβολα έχει μια θετική επίδραση στην ψυχική τους υγεία και στην κοινωνική συμπεριφορά τους. Αυτό αναμφίβολα αποβαίνει πολλαπλώς σε όφελος και της τοπικής κοινότητας, ενώ δημιουργεί τις δυνατότητες ώστε η τοπική κοινωνία να ευημερήσει μαζί με τους πρόσφυγες.

Κατανοούμε ότι – παρά την προφανή για εμάς χρησιμότητά του – μπορεί κανείς να έχει αντιρρήσεις για αυτό το πρόγραμμα. Ωστόσο, η αντίρρηση αυτή, θα πρέπει να έχει ως όριο την μη χρήση βίας ή μεθόδων εκφοβισμού. Δυστυχώς οι εργαζόμενοί μας στην Σάμο τον τελευταίο καιρό έχουν υπάρξει θύματα και των δύο αυτών απαράδεκτων πρακτικών.

Θα λέγαμε επίσης ότι όριο θα έπρεπε να είναι και η αποφυγή της συκοφαντίας και της διαστρέβλωσης της αλήθειας. Επισημαίνουμε ότι – αντίθετα προς όσα ανακριβή διακινούνται – η Οργάνωσή μας επιμελείται έως σήμερα την ενοικίαση 16 διαμερισμάτων, στην συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχουν στεγαστεί προσφυγικές οικογένειες από την Συρία. Επισημαίνουμε τέλος, ότι η ΑΡΣΙΣ είναι μια οργάνωση με ιστορία προσφοράς πλέον των 25 ετών και κάθε αβάσιμο υπονοούμενο σε βάρος της περί δήθεν αδιαφάνειας στην λειτουργία της, θα έχει την δέουσα αντιμετώπιση.

Επιδιώκουμε τον διάλογο με την τοπική κοινωνία. Αυτή εξάλλου ήταν και η πρόθεση των εργαζομένων μας που συμμετείχαν στην Συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου Παλαιοκάστρου, όπου όμως δεν τους δόθηκε καν ο λόγος. Πρόθεσή μας ήταν και παραμένει η ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για τη μείζονα προσφυγική κρίση, η καταπολέμηση των στερεοτύπων, η προώθηση της συνύπαρξης για όσο χρόνο χρειαστεί να παραμείνει ο προσφυγικός πληθυσμός στα νησιά, πριν μετακινηθεί είτε προς την ενδοχώρα είτε προς άλλες χώρες.

Θα πρέπει όλοι οι θεσμοί (Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Κεντρική Διοίκηση, Τοπική Αυτοδιοίκηση) να διασφαλίσουν ότι αυτός ο διάλογος θα διεξαχθεί με πλήρη σεβασμό προς τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες της τοπικής κοινωνίας, αλλά και με πλήρη προστασία των βασικών έννομων αγαθών της σωματικής ακεραιότητας και της ασφάλειας, τόσο για τους εργαζόμενούς μας όσο και για κάθε άνθρωπο, Έλληνα, πρόσφυγα ή μετανάστη.

Τέλος, η ΑΡΣΙΣ δηλώνει ότι θα πράξει ο,τιδήποτε χρειαστεί για την προστασία των εργαζομένων της. Η σωματική ακεραιότητα και εν γένει η ασφάλεια κάθε εργαζομένου δεν είναι δυνατό σε μια ευνομούμενη πολιτεία να βρίσκεται υπό την απειλή μειοψηφικών ακραίων κύκλων. Αυτό δεν είναι ανεκτό σε μία δημοκρατία ούτε ταιριάζει στα δημοκρατικά αισθήματα της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Σάμου. 

ΑΡΣΙΣ -ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΝΕΩΝ

Source: http://arsis.gr/deltio-typou-apenanti-sti-via-protassoume-ti-synyparxi/

Solidarity is not a crime: the Observatory of the Milan Charter is born

Italy, 16.10.17

---

On 30 September 2017 around thirty activists, journalists, jurists, citizens acting in solidarity, members of NGOs and associations met in Milan to set up the Observatory which the 'Milan Charter: solidarity is not a crime' proposed in its document launched on 20 May 2017 during the demonstration 'Together without any walls', to safeguard the honour, freedom and rights of civil society in all its humanitarian expressions: when it saves lives at sea; when it protects and rescues people experiencing hardships at the borders; when it monitors respect for the principles of legality and equality; when it reports the failure to respect fundamental rights in procedures for administrative detention and forced removals; when it complies with the binding duty of solidarity which is a foundation of the Italian Constitution.

The people who drafted and signed the Charter are alarmed by evidence that the activities of independent monitoring, testimony and acts of solidarity by civil society - which constitute an essential guarantee for democratic life - are at risk, in Italy and in Europe. Instead of being protected and encouraged, the autonomy of activists acting in solidarity has been undermined by an intensifying process of criminalisation. We have witnessed the attempt to curb NGOs' activities through a code of conduct that sought to do away with their independent nature, systematic attacks against the possibility of enacting rescues at sea, trials against citizens who were "guilty" of offering assistance to refugees, charges against people who express dissenting opinions for "contempt for the institutions", the issuing of bylaws which prohibited giving food to refugees and the adoption of 'fogli di via' (orders to leave a town and not to return there for a specified period) which forbid activists from returning to border towns for three years.

We are witnessing a passage of historic importance, in which we are being made aware of how fragile the subsistence of the rule of law is and of how it is now possible, for democratic citizens, for 'good people', to name what - in spite of its long period of gestation and nourishment - had so far remained unspeakable: migrants, turned into a category, a threat, a scapegoat, can die at sea, in the desert or in centres in Libya, they may be crushed by lorries and trains in border areas, they may be enslaved, they may sleep in the street, on the banks of a river, be chased away, have their human individuality cancelled, turned into 'invaders' in general terms, and be blamed for any crime. All of this is becoming a matter of fact, without requiring our concern as a social body. People are not allowed to help - by providing food, information or a lift - those who try to cross a border to join their family or to seek possibilities for a decent existence, or they may face charges for assisting illegal immigration and for violating byelaws which not so long ago would have appeared intolerable to a large majority of Italians.

Criminalising solidarity threatens to promote, in public opinion and among political forces, an indifferent attitude towards migrants and refugees, or even overtly racist and nationalist positions. The same risk is inherent in the attempt to hint at corruption where there are examples of a welcoming reception and social inclusion which do not produce profits and do not fit within the logics of financial speculation, particularly at a time when reception is adopting an increasingly security-minded approach, as is evident from the new calls for tenders which will make impenetrable the places where people are hosted.

To counter this drift, the Observatory intends to act as an instrument to connect the reality of solidarity-minded NGOs and civil society, at a national and European level, by monitoring and reporting abuses against NGOs, activists and citizens acting in solidarity.

We propose to offer legal assistance, identifying self-help practices, to those who are on the receiving end of vexatious, insulting and discriminatory measures, and to structure a counter-narrative in the media to show how much extraordinary work has been done by NGOs and citizens acting in solidarity, often making up for the shortcomings, and even the abuses, enacted by institutions.

We want to act as a pressure group at the level of the European Parliament: asking for the restrictive norms in the current Dublin Regulation to be repealed; opposing the operative practices of European agencies like Frontex, which criminalise rescue and assistance activities by humanitarian workers; identifying the necessary instruments to put an end to the ambiguities contained in the Directive defining the facilitation of unauthorised entry, transit and residence (2002/90/EC) which offer pretexts to Member States to portray assisting the unlawful entry of migrants without financial gain as a criminal offence.

The Observatory has been operative since the day of its launch and has been organised into two working groups: the first is active in fields of communication; the second one will support and defend activists facing charges for acts of solidarity and promote legislative and normative measures at a national and European level.

The first group will include professionals in the communication sector - journalists, film directors, documentary makers, cartoonists, bloggers - who will communicate with journalists and the media at a national, local and international level with whom they are already, or will be, in contact.

The second group will comprise lawyers, jurists and activists who will actively defend NGOs and citizens acting in solidarity, as well as carrying out lobbying work before national and European institutions.

These are the tasks we have taken on:

• setting up a network of activists at an Italian and European level capable of exchanging information, supporting each other and making their voices heard in the media and at the judicial and institutional levels;
• identifying and reporting the attempts enacted at a social, political, media, judicial and legislative level to tarnish and oppose initiatives driven by solidarity;
• connecting professionals and activists who engage in communication work in order to provide journalists and the media accurate and timely information to oppose the criminalisation of solidarity and of humanitarian activists;
• putting together an archive of best practices which are enacted, in Italy and in Europe;
• putting together an archive of relevant jurisprudence, in Italy and in Europe;
• connecting the professionals and activists who work in the legal and judicial fields, in order to support people and organisations that have been criminalised for acts of solidarity towards refugees and migrants. We deem it especially important to structure the possibilities of a legal defence not just on an individual basis, which must enter the national and European contexts for the purpose of setting some limits to the margins of arbitrariness which feature increasingly in the work of judicial authorities, police forces and bureaucratic structures;
• promoting the Milan Charter, translating it into the main languages and asking Italian and European NGOs, associations and activists to sign it;
• making the relationship with NGOs from other European countries which are active in the same field stronger and more operative, and the same applies to the Observatory, NGOs, MPs from Member States and MEPs who have shared, in a way that is not sufficiently coordinated, their work to counter the authoritarian drift which opposes solidarity enacted by the EU's authorities, which are busy transforming Europe into a fortress towards the outside world and into an army barracks for its own citizens.

These are difficult tasks, for which our own strength will not be enough. We invite activists, professionals, citizens acting in solidarity and NGOs to join us, through our Facebook page Osservatorio Carta di Milano - La solidarietà non è reato and our email address: CartaMilanoSolidarieta [at] gmail.com (replace [at] with @], through which people can also sign up to the Charter.

The Observatory has decided to meet up again by the end of the month of November, after setting up an initial and temporary structure that may distribute the work on the basis of signatories' availability in terms of time and capabilities, to welcome new participants and identify any new channels which may be activated to involve the largest possible number of citizens, activists, organisations, institutions and bodies of different types, united by the conviction that it is necessary and urgent to erect a bulwark against the criminalisation of civil society.

Source

Nasce l’Osservatorio Carta di Milano: La solidarietà non è reato. Translation by Statewatch.

Backgrond

Milan like Barcelona. Together, without walls, against the racist criminalisation of migrants and the poor. For an international network of antiracist cities, by S. Palidda (Statewatch News Online, 27 May 2017)

Further reading

Carta di Milano: la solidarietà non è reato, opening speech of the meeting on 30 September 2017 for the Observatory's launch

Text of the Carta di Milano: la solidarietà non è reato (Milan Charter: solidarity is not a crime), 20 May 2017

France: Migration: collective manifesto marks start of new campaign against the "solidarity offence" as government maintains border controls until July (Statewatch News Online, 16 January 2017) 

Αναδημοσίευση από το Statewatch: http://statewatch.org/news/2017/oct/it-milan-observatory.htm

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ - ΜΑΘΗΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ -  ΜΑΘΗΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

    ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ, 16 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

> Οι κρατούμενοι φοιτητές, μαθητές και εκπαιδευόμενοι της φυλακής Κορυδαλλού, πέραν των δύσκολων συνθηκών κράτησης που γενικά καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε διαχρονικά, ειδικά δε σε ότι αφορά την εκπαίδευση μας στις φυλακές του Κράτους και την εισαγωγή μας σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, βρισκόμαστε δυστυχώς αντιμέτωποι με δύσκολες εκπαιδευτικές συνθήκες, είτε λόγω ελλιπών δομών της φυλακής είτε λόγω της ανυπαρξίας των ιθυνόντων, που στην καλύτερη των περιπτώσεων απλά δεν ενδιαφέρονται για την περαίωση των σπουδών μας.   Το 2015, κρατούμενος που είχε το δικαίωμα και επιθυμούσε να παρακολουθήσει ΙΕΚ αναγκάστηκε να κατέβει σε απεργία πείνας, διάρκειας οκτώ ημερών, για να περιφρουρήσει το απρόσκοπτο δικαίωμά του στην εκπαίδευση, το ίδιο ακριβώς συνέβη και το 2017, όπου πέντε συγκρατούμενοι μας δικαιώθηκαν μετά από 22 μέρες απεργία πείνας, πέραν τούτου, η επαπειλούμενη βίαιη κρατική καταστολή, δια στόματος της επόπτη εισαγγελέα του καταστήματος, ήταν φανερα ενεργή και απεφεύχθη λόγω της αντίστασης που κατέβαλαν στο σύνολό τους οι εκπαιδευόμενοι κρατούμενοι, αλλά και λόγω της δημόσιας έκθεσης του προβλήματος.Η συγκεκριμένη εισαγγελέας Σταματίνα Περιμένη, είχε ταχθεί ενάντια στα εκπαιδευτικά προγράμματα κάθε είδους που διενεργούνταν στη φυλακή Κορυδαλλού. Βέβαια τα προβλήματα δεν εντοπίζονται μόνο στα άτομα που επιθυμούν την παρακολούθηση ΙΕΚ, αλλά και σε κάθε απόπειρά μας που αφορά την εκπαίδευση και κατ' επέκταση τη μόρφωση και τα απότοκα της. Πολλοί από εμάς, κινδυνέψαμε την προηγούμενη σχολική χρονιά να μην δώσουμε Πανελλήνιες, λόγω κακής συνεννόησης των αρμόδιων (διοίκηση φυλακής, μεταγωγών, εισαγγελία) ,την τελευταία στιγμή βρέθηκε λύση, ενώ προηγήθηκε ομαδική αποχή συσσιτίου από τους εξεταζόμενους μαθητές, καθως επισης και παρέμβαση της ΕΛΜΕ  Πειραιά, η οποία ηταν καταλυτική στο να βρεθεί λύση. Έτσι και δόθηκαν οι εξετάσεις εντός της φυλακής Κορυδαλλού. Κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων, κανείς από τους μαθητές δεν κατάφερε να μελετήσει απερίσπαστος, αφού η διοίκηση της φυλακής δεν εξασφάλισε τον απαραίτητο χώρο ανάγνωσης ως όφειλε, αλλά ούτε και το Υπουργείο μερίμνησε, παρότι διατυμπανίζει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που υποτίθεται ότι "προωθεί" στις φυλακές. Παρά ταύτα, οι εκπαιδευόμενοι σε πείσμα όλων αυτών των  δύσκολων συνθηκών, κατάφεραν να εισαχθούν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ,  όπου και ξεκινά ο γολγοθάς της εκπαίδευσής τους, καταβάλλοντας σισύφιες προσπάθειες, με αιχμή τη γνώση. Δεν παρέχονται επουδενί οι απαραίτητοι προβλεπόμενοι χώροι για ανάγνωση, δεν προβλέπεται, λένε, σε κάποιον που σπουδάζει σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να απομονωθεί για να διαβάσει, η πρόσβαση σου σε υπολογιστή με ίντερνετ είναι μηδαμινή. Μία ώρα την εβδομάδα δικαιούται ο κάθε φοιτητής (!).  Για τα συγγράμματα που αφορούν τις σπουδές, πρέπει να φροντίσεις ο ίδιος ή κάποιος δικός σου, αν υπάρχει, ενώ κανονικά η ευθύνη της προμήθειάς τους βαραίνει τη φυλακή, το ίδιο συμβαίνει με τις εγγραφές και τις μετεγγραφές των φοιτητών και μαθητών Λυκείου, δυσκολίες υπάρχουν και με τις εκπαιδευτικές άδειες. Δηλαδή στην ουσία,  όλοι όσοι διεκδικούμε μία θέση στην εκπαίδευση ως κρατούμενοι, καλούμαστε να αντιπαρέλθουμε ένα τεράστιο όγκο προβλημάτων, την επιτηδευμένη νωθρότητα και αδιαφορία όσων εντέλλονται θεσμικά για την επιτυχή περαίωση των σπουδών μας, την έλλειψη αναγνωστηρίου και άλλων χωρών εκπαίδευσης που θα είναι ικανοί να εξυπηρετούν τους εκπαιδευόμενους, καθώς επίσης,  πληθώρα συγγενών προβλημάτων που αποθαρρύνουν όσους σπουδάζουν.  Βέβαια, η αλήθεια είναι, ότι τα συγχαρητήρια του αρμόδιου Υπουργού Κοντονή και μόνο αυτά , δεν επαρκούν για να λυθούν τα χρονίζοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και επί τη ευκαιρία του τα επιστρέφουμε. Σημειωτέον, το χρηματικό έπαθλο που δίνεται στους επιτυχόντες των Πανελληνίων, ενώ ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση, δεν έχει ακόμη αποδοθεί(!)    Ζητούμε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης, να λύσει άμεσα τα προβλήματα που μας ταλανίζουν και δημιουργούν δύσκολες εκπαιδευτικές συνθήκες σε όλους εμάς τους κρατούμενους, ζητούμε επίσης την επιφόρτιση κάποιου υπαλλήλου της φυλακής, αποκλειστικά και μόνο με τα προγράμματα εκπαίδευσης και σπουδών διότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανείς που να θέλει και να μπορεί συνάμα, να επιλύσει τα προρρηθέντα. Θεωρούμε αδιανόητο, στο μεγαλύτερο κατάστημα κράτησης της χώρας να υπάρχει ένας μόνο υπαλλήλος, που δραστηριοποιείται και σε άλλους τομείς και να εναπόκειται πλέον σε αυτόν και την απροθυμία του, κάθε προσπάθεια των κρατουμένων που αφορά την εκπαίδευσή τους. Η μη συνεννόηση των συναρμόδιων πολιτικών φορέων (Δικαιοσύνης και Παιδείας) με τους υπόλοιπους θεσμικούς φορείς, σε συνδυασμό μάλιστα με την πραγματική άρνηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης να συνεννοηθεί με τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και τη διεύθυνση των φυλακών, έχει ως αποτέλεσμα τη γιγάντωση του προβλήματος και την εκθεμελίων κακοποίηση του δικαιώματός μας στην εκπαίδευση, που προστατεύεται αυστηρά από συνταγματικές επιταγές και οικουμενικές διακηρύξεις.     
>
>                ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
> 1) Να πραγματοποιούνται οι εγγραφές και οι μετεγγραφές των φοιτητών και των μαθητών Λυκείου έγκαιρα,  με ευθύνη της φυλακής.
> 2) Να προμηθεύονται οι φοιτητές κρατούμενοι τα συγγράμματά τους, με ευθύνη της φυλακής και όχι να τους ζητείται να φροντίσουν οι ίδιοι.3) Να παρέχεται ο προβλεπόμενος και απαραίτητος χρόνος πρόσβασης των σπουδαστών στο ίντερνετ για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς λόγους.
> 4) Να εξασφαλιστούν χώροι για το Λύκειο και το Δημοτικό σχολείο , καθώς υπάρχει χώρος μόνο για Γυμνάσιο.
> 5) Να υπάρξει στο χώρο του σχολείου δεύτερης ευκαιρίας καταστήματος Κορυδαλλού, χώρος που να χρησιμοποιείται ως αναγνωστήριο.
> 6) Να μπορούν οι φοιτητές κρατούμενοι να κατεβαίνουν στο χώρο του σχολείου για απερίσπαστη ανάγνωση και τις απογευματινές ώρες.
> 7) Να επιμεριστεί ο ευεργετικός υπολογισμός ημερών και για τους μαθητές Λυκείου, όπως σαφέστατα προβλέπουν τα άρθρα του σωφρονιστικού Κώδικα.
> 8) Τοποθέτηση υπαλλήλου αποκλειστικά για τα προγράμματα σπουδών και τα θέματα εκπαίδευσης γενικότερα.
> 9) Χορηγήση απρόσκοπτα των εκπαιδευτικών αδειών.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ - ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ -  ΜΑΘΗΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ