Με αφορμή το αναδημοσιευόμενο παρακάτω άρθρο του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα στο emprosnet.gr, η Ελληνική Δράση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει και μιαν άλλη διάσταση του αναδειχθέντος Θέματος: τη στάση των Ελληνικών Αρχών απέναντι στα έμμεσα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών, τις οικογένειες των θυμάτων, όπως αυτή γλαφυρά διαφαίνεται μέσα από την ιστορία της οικογένειας του θύματος της περιγραφόμενης στο άρθρο σκιώδους τρομοκρατικής επίθεσης.
Η οικογένεια του Κελευστή Γκούμα, στα χέρια του οποίου "έσκασε" η βόμβα έξω από το Ισρηλινό λιμάνι της Χάιφα με αποτέλεσμα ο Λιμενικός να "διαμελιστεί εις τα εξ ων συνετέθη", παρέλαβε τη σωρό του "με δόσεις", λόγω της έκτασης του διαμελισμού του σώματος του αγαπημένου τους, και έκανε "δυο κηδείες". Η χήρα του κελευστή προσλήφθηκε τότε ως καθαρίστρια στο Μέγαρο του ΝΑΤ, στον Πειραιά, προκειμένου να στηρίξει τα ορφανά παιδιά της. Εκεί εξάντλησε την ευαισθησία της (και την οφειλόμενη "ειδική μέριμνα") η Πολιτεία και "η υπόθεση έκλεισε στα γρήγορα για να ξεχαστεί". Καμία αξίωση για αποζημίωση δεν εγέρθηκε (ούτε η Πολιτεία ενεργοποιήθηκε σχετικά με τη στήριξη της οικογένειας), παρότι ήταν πράγματι ιδιαίτερα "προκλητικό" να σταλεί τότε ανθρωπιστική βοήθεια στην Παλαιστίνη, από Ελληνικό πλοίο που σταμάτησε στο Ισραήλ. Πολλοί μιλούν για την τρομοκρατική αυτή ενέργεια ως "αναμενόμενη" και "μήνυμα του Ισραήλ για την ανοιχτή υποστήριξη του νέου πολιτικού αρχηγού Α.Παπανδρέου στον Αραφάτ".
Σήμερα η χήρα του Κελευστή έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και ο γιος της εργάζεται στο δημόσιο, σε ιδιαίτερα "επικίνδυνο" περιβάλλον, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον σε ένα πρόσωπο που έχει "ζήσει στο πετσί του" τη βία από εγκληματικές ενέργειες. Παρατηρήσαμε ότι, όταν βρήκε το θάρρος να αναζητήσει την οφειλόμενη, εκ μέρους της Πολιτείας προς το πρόσωπό του, "ειδική μέριμνα", προκάλεσε "έκπληξη" στους αρμοδίους -ίσως και κάποια απορία, ενδεικτική της έλλειψης εξοικείωσής μας, ως συστήματος, με την προστασία των έμμεσων θυμάτων τρομοκρατικών ενεργειών.
.
Η οικογένεια του Κελευστή Γκούμα, στα χέρια του οποίου "έσκασε" η βόμβα έξω από το Ισρηλινό λιμάνι της Χάιφα με αποτέλεσμα ο Λιμενικός να "διαμελιστεί εις τα εξ ων συνετέθη", παρέλαβε τη σωρό του "με δόσεις", λόγω της έκτασης του διαμελισμού του σώματος του αγαπημένου τους, και έκανε "δυο κηδείες". Η χήρα του κελευστή προσλήφθηκε τότε ως καθαρίστρια στο Μέγαρο του ΝΑΤ, στον Πειραιά, προκειμένου να στηρίξει τα ορφανά παιδιά της. Εκεί εξάντλησε την ευαισθησία της (και την οφειλόμενη "ειδική μέριμνα") η Πολιτεία και "η υπόθεση έκλεισε στα γρήγορα για να ξεχαστεί". Καμία αξίωση για αποζημίωση δεν εγέρθηκε (ούτε η Πολιτεία ενεργοποιήθηκε σχετικά με τη στήριξη της οικογένειας), παρότι ήταν πράγματι ιδιαίτερα "προκλητικό" να σταλεί τότε ανθρωπιστική βοήθεια στην Παλαιστίνη, από Ελληνικό πλοίο που σταμάτησε στο Ισραήλ. Πολλοί μιλούν για την τρομοκρατική αυτή ενέργεια ως "αναμενόμενη" και "μήνυμα του Ισραήλ για την ανοιχτή υποστήριξη του νέου πολιτικού αρχηγού Α.Παπανδρέου στον Αραφάτ".
Σήμερα η χήρα του Κελευστή έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και ο γιος της εργάζεται στο δημόσιο, σε ιδιαίτερα "επικίνδυνο" περιβάλλον, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει ένα τέτοιο εργασιακό περιβάλλον σε ένα πρόσωπο που έχει "ζήσει στο πετσί του" τη βία από εγκληματικές ενέργειες. Παρατηρήσαμε ότι, όταν βρήκε το θάρρος να αναζητήσει την οφειλόμενη, εκ μέρους της Πολιτείας προς το πρόσωπό του, "ειδική μέριμνα", προκάλεσε "έκπληξη" στους αρμοδίους -ίσως και κάποια απορία, ενδεικτική της έλλειψης εξοικείωσής μας, ως συστήματος, με την προστασία των έμμεσων θυμάτων τρομοκρατικών ενεργειών.
Εν προκειμένω, λοιπόν, πέρα από την ειδησεογραφία, θα έπρεπε να μιλήσει κανείς και για την παραβίαση της θετικής υποχρέωσης που έχει διακηρύξει
η Ελληνική Πολιτεία ότι έχει (συχνά εναρμονιζόμενη με υπερνομοθετικής ισχύος
διατάξεις της Ε.Ε.), απέναντι σε πρόσωπα που είναι φορείς νομικών και
πραγματικών ιδιοτήτων που τα καθιστούν άξια προστασίας, ειδικής μέριμνας και
προτεραιότητας.
Πώς υποστηρίζεται ειδικότερα αυτό;
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επιδιώκοντας να παγιώσει το χώρο
ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης, έχει ορίσει ως στρατηγική προτεραιότητα
βάσει του προγράμματος της Στοκχόλμης και του σχεδίου δράσης του την ανάγκη
δράσης για την ενίσχυση των δικαιωμάτων των θυμάτων της εγκληματικότητας και
την κάλυψη της ανάγκης τους για προστασία, υποστήριξη και πρόσβαση στη
δικαιοσύνη.
Με το με αριθ.
19/1993 Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Μυτιλήνης, αναγνωρίστηκε με
τους νόμιμους τύπους το γεγονός ότι η ανθρωποκτονία κατά της ζωής του Αρχικελευστή Γκούμα Σταύρου, αποτελεί ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, εμπίπτουσα
στη διάταξη του άρθρου 8 του ν.1897/1990.
Κατά την
Ενωσιακή έννομη τάξη:
«Θύματα: τα φυσικά πρόσωπα τα οποία
υπέστησαν ζημία, συμπεριλαμβανομένης σωματικής ή ψυχικής βλάβης, συγκινησιακής
δοκιμασίας ή οικονομικής απώλειας, που προκαλείται απευθείας από αξιόποινη
πράξη, καθώς και τα μέλη της οικογένειας
ενός ατόμου του οποίου ο θάνατος προκλήθηκε από αξιόποινη πράξη.
Μέλη οικογένειας: ο σύζυγος, ο μη
έγγαμος σύντροφος, ο καταχωρημένος σύντροφος, οι συγγενείς σε ευθεία γραμμή, τα
αδέλφια και οι εξαρτώμενοι από το θύμα.»
Περαιτέρω, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:
«ΕΙΔΙΚΕΣ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΥΜΑΤΩΝ
1. Θύματα
τρομοκρατικών ενεργειών
Τα
θύματα τρομοκρατικών ενεργειών είναι ίσως τα μόνα θύματα που υφίστανται επίθεση
με τελική πρόθεση των δραστών να ζημιωθεί η κοινωνία. Έχουν ασφαλώς τις ίδιες
ανάγκες για προστασία και συνδρομή με τα θύματα οποιασδήποτε άλλης σοβαρής
βίαιης εγκληματικής πράξης. Οι ανάγκες αυτές πρέπει να αντιμετωπιστούν και στην
περίπτωση των θυμάτων αυτών και των οικογενειών τους με αντίστοιχους τρόπους.
Πάντως, λόγω της φύσης της επίθεσης, τα θύματα τρομοκρατικών ενεργειών μπορούν
να βρεθούν κάτω από πολύ μεγαλύτερο δημόσιο έλεγχο και συχνά έχουν πολύ
μεγαλύτερη ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση και αρμόζουσα μεταχείριση από
οποιονδήποτε, είτε τους επαγγελματίες, είτε τα μέσα, είτε άτομα
Η χρεία ειδικής προστασίας προσώπων με την νομική και
πραγματική ιδιότητα του [άμεσου ή
έμμεσου] θύματος τρομοκρατικής ενέργειας, αναγνωρίστηκε και στο άρθρο 10
της απόφασης πλαισίου 2002/475/ΔΕΥ για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, ως
εξής:
{«2. Πέραν από τα μέτρα που προβλέπει η
απόφαση-πλαίσιο 2001/220/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 15ης Μαρτίου 2001, σχετικά με
το καθεστώς των θυμάτων σε ποινικές διαδικασίες, κάθε κράτος μέλος λαμβάνει,
εφόσον χρειάζεται, κάθε δυνατό μέτρο για να εξασφαλίσει πρόσφορη αρωγή προς
την οικογένεια του θύματος.}
Τέλος, στην
Πρόταση Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής
Ένωσης για τη θέσπιση ελάχιστων
προτύπων σχετικά με τα δικαιώματα, την υποστήριξη και την προστασία θυμάτων
εγκληματικών πράξεων:
Α) Στην εκτίμηση
(9) του προοιμίου της Οδηγίας, ρητά αναφέρεται ότι «βάσει της παρούσας Οδηγίας
θα πρέπει να τυγχάνουν προστασίας και τα έμμεσα θύματα», και ότι «τα μέλη της
οικογένειας των θυμάτων βλάπτονται επίσης ως αποτέλεσμα της εγκληματικής
πράξης, ιδιαίτερα τα μέλη της οικογένειας θανόντος θύματος», τα οποία
χρειάζονται «κατάλληλη υποστήριξη και
συνδρομή».
Β) Στην εκτίμηση
(13) του προοιμίου της Οδηγίας, ρητά αναφέρεται ότι «Ορισμένες κατηγορίες
θυμάτων, όπως… τα θύματα τρομοκρατίας, μπορεί να ζητήσουν υπηρεσίες ειδικής
υποστήριξης λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της εγκληματικής πράξης την
οποίαν έχουν υποστεί.
Γ) Στο Άρθρο 2
{Ορισμοί}, αναφέρεται ότι:
«Κατά την έννοια
της παρούσας Οδηγίας, νοούνται ως:
α) «θύματα»
ι) …
ιι) τα μέλη της οικογένειας ενός ατόμου του οποίου ο θάνατος προκλήθηκε
από αξιόποινη πράξη.
β) «μέλη
οικογένειας» ο σύζυγος, ο μη έγγαμος σύντροφος, ο καταχωρημένος σύντροφος, οι
συγγενείς σε ευθεία γραμμή, τα αδέλφια και οι εξαρτώμενοι από το θύμα.
Όπως έχει
νομολογιακά σμιλευθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η
ομοειδής αντιμετώπιση ουσιωδώς διαφορετικών περιστατικών (όπως για παράδειγμα
το να αντιμετωπιστεί ένα έμμεσο θύμα τρομοκρατικής ενέργειας κατά τον ίδιο
τρόπο, κατά την εξέταση αιτήματός του προς την Διοίκηση, με έναν αιτούντα που δεν ανήκει σε ιδιαίτερα ευάλωτη
ομάδα) συνιστά εξίσου απαγορευμένη διακριτική μεταχείριση (ανάστροφη διάκριση).
Είναι σαφές ότι ιδιότητες όπως η προμνησθείσα, όταν αποδεδειγμένα συντρέχουν σε κάποιο πρόσωπο, ενεργοποιούν την θετική
(δηλαδή με πράξεις) υποχρέωση της πολιτείας όχι μόνο να
παράσχει «υποστήριξη», αλλά την «κατάλληλη
υποστήριξη» στο έμμεσο θύμα τρομοκρατικής ενέργειας.
Ακολουθεί το άρθρο του emprosnet.gr και εικόνες που "ταξιδεύουν":
Για δεύτερη φορά χθες, ένα καράβι με το όνομα «Αρίων» πλησίασε τις ακτές της Μέσης Ανατολής. Οι ειδήσεις χθες έλεγαν ότι το πλοίο αυτό, με το όνομά του βγαλμένο από τους μύθους της Λέσβου, που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στους «ελεύθερους πολιορκημένους» της Λωρίδας της Γάζας, απειλήθηκε από τους Ισραηλινούς, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να επιστρέψει στην Κύπρο. Χθες, με αφορμή ετούτο τον «Αρίονα», πολλοί θυμηθήκανε το άλλο πλοίο με το ίδιο όνομα, ιδιοκτησίας της Ναυτιλιακής Εταιρείας Λέσβου. Ένα καράβι που καλύπτει ένας ολόκληρος μύθος για το πώς και από ποιους κάηκε εκεί στις ίδιες θάλασσες… Ψάξαμε και βρήκαμε στοιχεία για ετούτη την άγνωστη ιστορία της Λέσβου και της λεσβιακής, κάποτε, Ναυτιλιακής Εταιρείας Λέσβου (ΝΕΛ).
Το «Αρίων», λοιπόν, ήταν το δεύτερο πλοίο της ΝΕΛ, το καλύτερο σύμφωνα με αρκετούς, που μάλιστα το βαθμολογούσαν και σαν καλύτερο του πλοίου-θρύλος, τού «Σαπφώ». Αγοράστηκε το 1975 (πρώην «Nilli») στην τιμή των 2,95 εκατ. δολλαρίων, με δάνειο 1,475 εκατ. δολλαρίων, που λήφθηκε από τράπεζα με επιτόκιο 10%, τότε! Στο λιμάνι της Μυτιλήνης κατέπλευσε την παραμονή της επετείου απελευθέρωσης του νησιού, στις 7 Νοεμβρίου 1975, και η δρομολόγησή του πραγματικά σηματοδότησε με την παρουσία του τη χρυσή εποχή της λεσβιακής εταιρείας λαϊκής βάσης. Ναυπηγημένο σε εγγλέζικα ναυπηγεία το 1965, χαρακτηριζόταν ως υπερπολυτελές, με μεγάλους κοινόχρηστους χώρους, ενώ το χαρακτηριστικό και σπάνιο για εκείνη την εποχή ήταν οι καμπίνες, που ακόμα και αυτές της β’ θέσης είχαν δικό τους μπάνιο.
Το «Αρίων», λοιπόν, ήταν το δεύτερο πλοίο της ΝΕΛ, το καλύτερο σύμφωνα με αρκετούς, που μάλιστα το βαθμολογούσαν και σαν καλύτερο του πλοίου-θρύλος, τού «Σαπφώ». Αγοράστηκε το 1975 (πρώην «Nilli») στην τιμή των 2,95 εκατ. δολλαρίων, με δάνειο 1,475 εκατ. δολλαρίων, που λήφθηκε από τράπεζα με επιτόκιο 10%, τότε! Στο λιμάνι της Μυτιλήνης κατέπλευσε την παραμονή της επετείου απελευθέρωσης του νησιού, στις 7 Νοεμβρίου 1975, και η δρομολόγησή του πραγματικά σηματοδότησε με την παρουσία του τη χρυσή εποχή της λεσβιακής εταιρείας λαϊκής βάσης. Ναυπηγημένο σε εγγλέζικα ναυπηγεία το 1965, χαρακτηριζόταν ως υπερπολυτελές, με μεγάλους κοινόχρηστους χώρους, ενώ το χαρακτηριστικό και σπάνιο για εκείνη την εποχή ήταν οι καμπίνες, που ακόμα και αυτές της β’ θέσης είχαν δικό τους μπάνιο.
.
Το παιχνίδι της μοίρας
Ο «Αρίων», λοιπόν, κυριολεκτικά εκείνη την εποχή είχε ανοίξει καινούργιους ναυτικούς δρόμους, ανάλογους με αυτούς που η εταιρεία είχε ανοίξει με το «Σαπφώ», συνδέοντας τη Λέσβο με τη βόρεια Ελλάδα μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης. Ήταν η γραμμή από τον Πειραιά στη Χάιφα του Ισραήλ, μέσω Ρόδου και λυπριακής Λεμεσού. Την αυγή της 20ής Δεκεμβρίου, έξω από το ισραηλινό λιμάνι της Χάιφα, το πλοίο «Αρίων» έπεσε θύμα τρομοκρατικής επίθεσης ανοιχτά της ισραηλινής πόλης.
Τα κίνητρα της επίθεσης δεν ξεκαθαρίστηκαν ποτέ. Σαν όλοι να προσπαθούσαν τότε η υπόθεση να καλυφθεί και να ξεχαστεί. Μια υπόθεση που ακόμα και σήμερα συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτές που έχουν χαρακτηριστεί τρομοκρατικές, χωρίς ποτέ να έχουν αποδοθεί ευθύνες σε συγκεκριμένη οργάνωση ή άτομα. Κάποιοι έγραψαν πως το «Αρίων» το ανατίναξε μια γνωστή ευρωπαϊκή τρομοκρατική οργάνωση, με σκοπό να δημιουργήσει πολιτικό επεισόδιο επειδή το πλοίο έφερε την ελληνική σημαία. Μια άλλη άποψη που παρουσιάστηκε, κυρίως από τα μέσα ενημέρωσης του Ισραήλ, είναι πως ανατινάχτηκε από την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, τη γνωστή PLO. Ξένες έρευνες θεωρούσαν, μάλιστα, το Μοχάμεντ Ρασίντ υπεύθυνο για την παράδοση της βόμβας. Στην Αμερική μερικοί συνέδεσαν την εποχή αυτή με διαπλοκή τρομοκρατίας, διπλωματίας και κρατικής πολιτικής εξουσίας, κατονομάζοντας ως πρωταγωνιστές στελέχη τής τότε νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Κάπως έτσι κυρίαρχη μέχρι σήμερα είναι η άποψη πως το πλοίο ανατινάχθηκε από την ισραηλινή μυστική υπηρεσία Μοσάντ, αφού μέσω αυτού μεταφερόταν βοήθεια προς τους Παλαιστινίους, σταλμένη από την καινούργια, μόλις δυο μηνών τότε, «κυβέρνηση της Αλλαγής», με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου.
.
Ο νεκρός κελευστής
Η έκρηξη προκλήθηκε από εμπρηστική βόμβα που έσκασε μάλλον στα χέρια του συνοδού ασφαλείας του Λιμενικού Σώματος, κελευστή Σταύρου Γκούμα, ο οποίος ήταν και το μόνο θύμα από τους επιβαίνοντες του πλοίου, που καταστράφηκε στη συνέχεια ολοσχερώς εξ αιτίας της πυρκαγιάς. Η οποία, να σημειώσουμε, δεν μπόρεσε να τεθεί υπό έλεγχο από τις υπηρεσίες του λιμανιού και του πληρώματος.
Η βόμβα διαμέλισε το σώμα του λιμενικού εις τα εξ ων συνετέθη. Ο εργολάβος κηδειών, μάλιστα, αναγκάστηκε να κάνει συμπληρωματική αποστολή λειψάνων μερικές μέρες μετά την αρχική αποστολή. Η χήρα του κελευστή Σταύρου Γκούμα προσλήφθηκε τότε ως καθαρίστρια στο Μέγαρο του ΝΑΤ, στον Πειραιά, για στήριξη των ορφανών παιδιών της. Η υπόθεση έκλεισε στα γρήγορα για να ξεχαστεί.
Το πλοίο καταστράφηκε ολοσχερώς και τρία σχεδόν χρόνια αργότερα ρυμουλκήθηκε και πουλήθηκε με το κιλό σαν παλιοσίδερα. Αντικαταστάθηκε από το «Οδυσσέας Ελύτης», που πολλοί θεωρούν πως ήταν η απαρχή των δεινών της κραταιής κάποτε ΝΕΛ.
Το πλοίο καταστράφηκε ολοσχερώς και τρία σχεδόν χρόνια αργότερα ρυμουλκήθηκε και πουλήθηκε με το κιλό σαν παλιοσίδερα. Αντικαταστάθηκε από το «Οδυσσέας Ελύτης», που πολλοί θεωρούν πως ήταν η απαρχή των δεινών της κραταιής κάποτε ΝΕΛ.
.
Και μερικες επιπλεον φωτογραφιες απο το εξαιρετικο οσο και ιστορικο αυτο πλοιο απο το παντα ενημερωμενοhttp://www.naytilia.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου